[RPG] Geen weg meer terug [7] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 7 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Klik hier.

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tieners: Dewi - Candy - Timothy(?) - Jamie - Alex
Goede vampiers: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampiers: Faith - Savoy - Odile - Grace
Neutraal: Daniël.
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen.
Hier een Lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 maart 2011 - 21:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jamie.

' Ojah,. ' murmelde hij en kwam overeind. Snel liep hij Elif achterna en rook meteen een heerlijke geur toen hij de kamer uit liep. ' Oeh, lekker. ' zei hij opgewekt en keek Elif aan.


Daniël.

' Sorry, maar ik ben geen tita tovernaar. ' mompelde hij droogjes en keek haar aan. Hij mocht dan van allerlei krachten hebben van andere vampiers, maar hij beheerde geen kracht die een schild onschadelijk kon maken ofzow iets. ' Of jij moet een idee hebben. ' En zo veel wist Daniël ook niet over de kracht van de oude bewoner.

Odile - Goede vampier.

Ik loop door de woonkamer naar achteren richting de leeszaal, waar ik de tekening van de tafel gris. In een gehaast tempo loop ik weer terug naar Daniël, die nog steeds kalm op zijn zetel zit. Ik leg de tekening voor zijn neus..

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 18:50 ]

No growth of the heart is ever a waste

Daniël.

Geïntereseerd luisterde hij naar wat Odile te zeggen had en bekeek ondertussen de tekening. ' Hmm. ' mompelde hij toen Odile over de krachten van Faith en Grace praatte. ' Ik wil het wel proberen. ' Heel even keek hij haar aan. ' Maar eerst moet ik die ene Grace ofz ontmoeten. ' Hij richtte zijn blik weer op de tekening en bekeek hem goed. ' Want anders kan ik geen gebruik maken van haar kracht.. '

Odile - Goede vampier.

Ik gooi hem een oprecht dankbare blik toe en merk dat Elif en Jamie inmiddels ook zijn gearriveerd.

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 18:51 ]

No growth of the heart is ever a waste

Lew voelde een zenuwachtige kriebel door zijn lichaam trekken. Eigenlijk voelde hij er weinig voor om naar het zwembad te gaan, vooral omdat hij niet wist hoe Odile zou reageren op wat hij te vertellen had - al had hij technisch gezien niets verkeerd gedaan. Desondanks protesteerde hij niet en nam zich voor om de slechtruikende chloorgeur maar te negeren. 'Goed voor mij,' ging hij akkoord terwijl hij opstond en haar voorging naar het zwembad, de nieuwsgierige blikken van de rest ontwijkend. Toen ze in de ruimte aankwamen, merkte Lewis hoe ze onder het gevecht geleden had. Eén van de betegelde muren vertoonde verscheidene barsten en een paar van de ligzetels lagen aan stukken uitéén, alsof er een olifant op getrapt had. 'Dank je, voor net, daar bij Daniël. Dat heb je goed aangepakt,' begon hij met een flauw glimlachje, terwijl hij zich neerzette op één van de ligzetels. Het werd even stil en hij merkte dat Odile hem afwachtend bekeek. 'Een paar dagen geleden zat ik met Dewi te praten op mijn kamer en ze... heeft me toen gezoend. Wat eigenlijk de enige reden in waarom ik je net niet wou... In haar bijzijn... Je snapt het wel,' bekende hij een beetje over zijn woorden struikelend.

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 20:20 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede vampier.
Ik liep samen met Jamie naar beneden, Odile kwam ons tegemoet en ze zei dat ze hoopte dat het eten nog warm was. Vast wel en anders hadden we de magnetron nog. Samen liep ik met Jamie de eetkamer in waar de rest zat en het eten nog op tafel stond.
''Hé.'' groette ik ze met glimlach. Ik plofte op een lege stoel neer, zelf heofde ik geen eten.

Dewi - Mens.
Ik lette eigenlijk niet zo heel erg meer op de rest, ik stond op en liep naar de gitaar die in de hoek van de kamer stond. Het was de gitaar waar ik eerder ook al op gespeeld had. Ik pakte hem en gleed met mijn vinger over de hals, vervolgens ging ik zitten op de bank die een paar meter van de eettafel verwijdert was. Ik zat met mijn rug naar de rest en mijn gezicht naar het raam, ik ging even goed zitten en begon een random liedje te spelen op de gitaar. Er waren een aantal dingen waar ik van ontspande en één ervan was gitaar spelen.

Faith - Slechte Vampier.
Daniël vertrok en de rest ook, ik trok verbaasd een wenkbruaw op. Was die Daniël nou serieus zo lui? Of deed hij alsof omdat hij een beter plan was? Ik dacht er niet lang over na, aangezien ik zeiknat was en graag droge kleren aan wou. Nog steeds lichtelijk geïrriteerd liep ik naar mijn kamer en ging de badkamer in, GOdzijndank had ik die helemaal voor mezelf. Na een lange douche trok ik droge kleren aan en föhnde mijn haren. Ik hoorde Odile 'eten' roepen, maar ik was niet bepaald in de stemming om te gaan dus liep ik mijn kamer maar weer in. Ik pakte uit verveling een boek uit de boekenkast en ging ermee in de zetel zitten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik trek een sadistische grijns als we de ruimte binnen komen lopen. Wat een ravage. Mijn blik valt op de stok waarmee Savoy me zojuist had aangevallen.
.

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 18:51 ]

No growth of the heart is ever a waste

De kille blik in haar ogen, maakte hem zo klein voelen als een nietige mier. Hij merkte dat hij haar enorm boos had gemaakt, ook al sprak ze erg beheerst. 'Omdat...' Kom op, spit it out, snauwde hij zichzelf toe. 'Omdat ik me aangetrokken voel tot jou,' Hij was niet eens zeker of hij dat al aan zichzelf toegegeven had, voor hij het aan haar vertelde. Maar het was er nu toch. Out in the open. Ze mocht er mee doen wat ze wilde. Hij zuchte en durfde haar niet aan te kijken. 'Ik weet niet hoe Dewi zich voelt tegenover mij. Maar ik kan je zeggen dat ik niet verliefd ben op haar. Integendeel zelfs...' En daar gaan we voor een tweede belachelijke bekentenis, dacht hij lichtelijk beschaamd in zichzelf. 'Ik weet dat dit ongelofelijk stom gaat klinken... Maar ze is voor mij het dichtste tegen een dochter dat ik ooit zal hebben. Ik voel gewoon zo'n grote nood om haar in leven te houden en haar te beschermen...' Zijn stem stierf hakkelend weg, beseffend hoe kwetsbaar hij zich net had opgesteld. 'Het was nooit mijn bedoeling om je te gebruiken of iets dergelijks' Voegde hij er nog aan toe, om de ongemakkelijke stilte die daarna kwam te breken. De gêne die hij voelde was bijna onbeschrijfelijk. 'Ik ga douchen,' Nu hij zijn verklaring gegeven had, leek er niets meer te zeggen. Het leek logisch om haar de tijd te geven om alles te laten bezinken. Hij had die ook nodig.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik laat alles even inwerken, mijn brein lijkt net pap. Pas als hij aangeeft dat hij gaat douchen kom ik overeind, als automatisch.
'Wacht. Wacht even.' Ik sta nu voor hem. Ja Odile, genius, en nu? Hij heeft zijn bekentenis op tafel gegooid, nu jij de jouwe. 'Ik ook tot jou. En ik ben bang dat ik je pijn doe. Vroeg of laat. Gewoon puur om wie ik ben. Ik moet leren personen te vertrouwen. Soms, na lange tijd van wantrouw, weet je niet meer wie het goed met je voor heeft en wie niet. En mijn verstand en mijn gevoel zeggen me dat het goed zit. Maar er is altijd dat paranoïde deel dat me van het tegendeel probeert te overtuigen. Het is tijd om me erover heen te zetten. Over alles. Gewoon overnieuw beginnen en het verleden een plaats geven waar het kan blijven rusten. En ik weet dat het moeilijk gaat worden, maar ik ga alles op alles zetten om het te proberen. Ik vertrouw jou en ik hoop dat je mij ook vertrouwt. Want ik ben nog nooit zo eerlijk geweest als nu. En het is goed wat je doet. Je leven geven om een sterveling is zoiets onzelfzuchtigs dat het alleen van een goed man kan komen. Maar soms, weet je.. dit gaat vreemd klinken. Maar soms zou ik willen dat ik naast je lag. In plaats van zij.' Ik trek een zwak glimlachje. 'Goed, ik hou je niet meer van je plan af. Ik wou het alleen even kwijt.' Ik stap aan de kant zodat Lew erlangs kan.

[ bericht aangepast op 11 maart 2011 - 22:52 ]

No growth of the heart is ever a waste

Als gehypnotiseerd luisterde hij haar verhaal aan, maar hij had moeite om zich kalm te houden. 'Ik ben niet van porselein,' glimlachte hij uiteindelijk, 'Mijn hart is al eerder gebroken en ik sta nog steeds recht. Ik kan wel het één en het ander aan,' verzekerde hij haar met een opgelucht gevoel in zijn maag. 'Maar ik vertrouw je. Ik weet dat je dat niet opzettelijk zou doen,' Hij nam een stap dichterbij en trok haar in een tedere, korte omhelsing. Om eerlijk te zijn had hij veel zin om haar die herkansing van eerder te geven, maar hij had nog niet gedoucht sinds hun workout die middag en hij had het gevoel dat hij stonk, wat nou niet direct een egoboost is. 'Dus eh... ik ga snel even douchen en dan kunnen we je positie in mijn bed nog eens bespreken,' zei hij nonchalant, maar met een ondeugende schittering in zijn ogen en een speelse knipoog.

[ bericht aangepast op 11 maart 2011 - 23:00 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

De net zo emotieloze uitdrukking in mijn ogen verandert al snel in een speelse twinkeling en als hij me omhelst voel ik me warm worden, voor zover mogelijk met een vampier die je omhelst. Ik trek een grote grijns die almaar breder wordt.
'Daar kan ik me wel in vinden,' voeg ik op een even nonchalante toon toe en als hij is verdwenen om te gaan douchen kan ik mijn geluk niet op. Hij voelt wat voor je! Het was geen leugen, geen spel! Ik voel me als een verliefde tiener die zojuist de zevende hemel heeft bereikt. Ik was als de dood dat zijn keus naar Dewi uit zou gaan. Ik zou het begrijpen en er respect voor hebben - want aan touwtjetrekken doe ik niet - maar ik zou het wel enorm jammer vinden. En die angst is nu compleet onterecht. Ik heb zin om als een malloot te gaan gillen, maar ik besluit het toch achterwege te laten. Ik ijsbeer eventjes heen en weer. Wat nu? Moet ik wachten tot hij terug komt? Dat komt ook weer zo antifeministisch over. Wat dan? Naar je kamer gaan en een stijltang door mijn haar werken? Geen zin in. Bovendien kan mijn haar nog wel eventjes zonder stijltang. Ik aai aarzelend aan een pluk haar. Eventjes. Het ziet er niet uit als het krult. Ik loop naar een kleedhokje en bekijk mezelf uitvoerig in de spiegel. Ik onderzoek mezelf op puisten en andere zaken die er niet thuis horen. Jezus, ik lijk echt net een puber. What the hell is happening here? Voel ik mijn jeugd opnieuw opleven? Ik trek een grijns en tot mijn opluchting is er na een grondige scan nog geen puist te vinden. Ik bekijk mijn donkerbruine, bijna zwarte wenkbrauwen en vervolgens de grote lichtgrijze ogen. Er is me wel eens gevraagd welke mascara ik gebruik terwijl ik geen make-up draag. Vervolgens moest ik altijd uitleggen dat het gewoon de wimpers zelf waren. Ze zijn inderdaad best lang, nu ik het zo zie. Ik bekijk vervolgens mijn wond. Goddank dat die alweer aan het helen is.

[ bericht aangepast op 11 maart 2011 - 23:30 ]

No growth of the heart is ever a waste

Van het moment dat hij buiten de deuren van het zwembad gestapt was, repte hij zich met vampiersnelheid tot op zijn kamer. Hij wilde immer zo snel mogelijk terug naar Odile. Vliegensvlug ontdeed hij zich van haar shirt en zijn broek en gooide die slordig op zijn bed. Vervolgens glipte hij de badkamer binnen, trok ook zijn boxershort uit en stapte de douche in. Hij had gehoopt dat het water hem wat zou kalmeren, maar het indrukwekkende gevoel van een racend hart -terwijl hij dat niet had- kreeg hij niet van zich afgeschud. Als een stomme idioot stond hij te grijnzen onder de douche, terwijl hij zijn lichaam inzeepte met de shampoo die hij in de kast gevonden had. Toen hij uiteindelijk ook zijn wilde haren had proberen temmen door ze te wassen - en daar overigens opnieuw in mislukt was- stapte hij de douche uit en droogde zich af, waarna hij terug zijn eigen kamer in stapte. Het opgefokte gevoel was echter nog niet verdwenen, dus hij besloot eerst even een sigaretje te roken om terug tot zichzelf te komen. Hij kroop opnieuw op de vensterbank, stak het ding aan en inhaleerde diep. Aah, niet boven het gevoel van rook in je longen en wetend dat je er niet dood van kon gaan, dacht hij met een grijnsje. Zijn blik viel op Odiles shirt op zijn bed, waardoor hij zich afvroeg wat er met zijn enige, eigen T-shirt gebeurd was. Waarschijnlijk ergens gesneuveld in de strijd, maar hij kon zich niet meer herrinneren wat hij er precies mee uitgevreten had.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Van mijn wond staar ik naar het zwembad en ergens borrelt de neiging op om er gewoon met kleding en al in te springen. Maar echt veel zin om een nieuwe outfit op te gaan zoeken heb ik niet. Dus keer ik terug van de kleedhokjes en neem opnieuw plaats op één van de ligstoelen. Ik haal even diep adem en rek me uit. Ik voel een botje op een onbekende plaats kraken en ik besluit me maar op een effectievere manier uit te rekken: mijn manier. Ik kom overeind, ga met de rug naar de muur toe staan en maak vervolgens vanuit staand een bruggetje, met hulp van de muur uiteraard, omdat ik dit in geen jaren heb gedaan. Als ik weer overeind kom maak ik met slechts één hand een radslag. Goh, dat voelde best goed, bedenk ik me als ik het haar uit mijn gezicht haal. Nu neem ik weer plaats in een ligstoel, leg de handen achter mijn hoofd en sluit de ogen.

No growth of the heart is ever a waste

Toen de sigaret half op was, maar hij zich toch een stuk meer relaxt voelde, schoot hij snel in zijn kleding, wreef snel nog eens door zijn vochtige haar en draafde hij de deur uit. Stil om geen argwaan te wekken, maar op recordtempo om zo snel mogelijk terug bij Odile te zijn, holde hij door de gangen tot hij eindelijk te bekende geur van chloor rook. Toen hij de verweerde ruimte binnenstapte, zag hij de vampier met gesloten ogen op een stoel liggen. Voorzichtig en op zijn tenen sloop hij dichterbij tot hij in kleermakerszit naast haar hoofd zat. 'Dus eh... Wat dacht je van die herkansing,' fluisterde hij zacht in haar oor, met een brede grijns op zijn gezicht.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Ik zit nog even te snikken op de tegelvloer, en sta dan op. Ik kan hier niet eeuwig blijven zitten. Wat had ik moeten doen als Odile en Lew niet waren gekomen? Dan was Dewi er nu waarschijnlijk niet meer geweest. Ik zucht en loop naar boven. Op mijn kamer trek ik nieuwe kleren aan, en droog mijn haar af. Ineens valt de sterke etenslucht me op, en ik draai me om. Zouden ze gekookt hebben? Ik volg mijn neus naar de eetkamer en zie een groepje vampieren en mensen aan tafel zitten. "Hoi." zeg ik zacht, en dan zie ik Dewi bij het raam staan. Ik bijt op mijn lip en loop naar haar toe. "Het spijt me dat ik je niet goed heb beschermt zo net. Ik.. Ik wist gewoon niet goed wat ik moest doen."

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.