[RPG] Geen weg meer terug [7] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 7 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Klik hier.

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tieners: Dewi - Candy - Timothy(?) - Jamie - Alex
Goede vampiers: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampiers: Faith - Savoy - Odile - Grace
Neutraal: Daniël.
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen.
Hier een Lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 maart 2011 - 21:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

'Natuurlijk,' zeg ik kalm. 'Wacht,' voeg ik gauw toe, waarop ik zo snel mogelijk naar mijn kamer ren, de deur open smijt en de wapenkist open doe. '

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 18:45 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik zucht dramatisch. "Er valt niet met jou te discussiëren. Je bent zo overtuigd van je eigen gelijk. Maar ik snap niet waarom je niet gewoon sorry tegen haar kan zeggen. Je kan zeggen wat je wilt, maar je heb een behoorlijk eikelige opmerking gemaakt. Alleen al daarvoor zou je je moeten verontschuldigen. En bekijk het vanuit Dewi's ogen. Ze voelt zich al een last, ze wil het gewoon niet erger maken. Ze doet haar best. Alleen dat wil jij gewoon niet zien." Ineens komt Odile aanrennen. "Daar gaat het me niet om." zeg ik tegen haar. "Het was misschien dom om net nu seks te hebben, maar het gaat om Lews opmerking. Dewi voelde zich al kut, en hij heeft het alleen maar erger gemaakt. Hij moet zijn excuses aanbieden." zeg ik koppig, en ik leg mijn armen over elkaar.

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

[ bericht aangepast op 25 maart 2011 - 23:38 ]

Odile - Goede vampier.

Dit soort dingen zijn zo ongelofelijk slecht voor mijn humeur.
'Had dat dan meteen gezegd in plaats van er tig andere dingen bij te betrekken,' zeg ik kil.'

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 18:45 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Even kijk ik naar Odile. Hoe kan ze dat nou zeggen? Er gaat een koude rilling langs mijn rug. Ze zijn nu samen. Dus nemen ze het voor elkaar op. Ik kijk naar Lew. "Het spijt hem wel. Alleen hij is te trots om het toe te geven." Ik ben even stil en kijk naar de grond. "Maar je hebt gelijk. Dat is geen reden om hem te dwingen." Ik kijk hem weer aan. "Het spijt me." Dan loop ik richting de poort. "Ik ga jagen. Ik heb al een hele tijd niet gedronken."

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

Dewi - Mens.
Ik was verbaasd dat Odile het jachtmes in mijn handen drukte, eerder waren wapens me niet toevertrouwd en nu ineenwel. 'Stop het onder je kussen en als iemand je lastigvalt, steek zo hard als je kan, roep om hulp en maak dat je wegkomt. Je kan een vampier misschien niet vermoorden, maar je kan hem wel het verrassingselement geven.' vertelde ze me en ik knikte om aan te geven dat ik het begreep.
''Bedankt.'' ik glimlachte kort naar haar en liep toen weg, aan 't eind van de gang ging ik de trappen op en al gauw had ik een kamer gevondenn, het was die van Yue, dat wist ik omdat we hier eerder het vest ook hadden gehaald voor me. Ik liep naar de klerenkast, hopelijk vond Yue 't niet erg als ik wat leende. Na alles even bekeken te hebben ging ik voor een T-shirt dat me iets te groot was. Ik besloot eerst de douchen in de badkamer die aan de slaapkamer gekopeld was en ik voegde daad bij het woord. Ik liep de badkamer in en sloot de deur, het mes legde ik zolang maar even op de wastafel. Het idee dat ik het misschien echt zou moeten gebruiken was beangstigend, ik had eerder wel een wapen gewilt, maar of ik het werkelijk durfde te gebruiken betwijfelde ik. Vlug kleedde ik me uit en stapte onder de douche. Na een heerlijk warme douche, waar ik niet te lang onder had proberen te staan, trok ik het oversized T-shirt van Yue aan. Ik liep terug de slaapkamer in en dropte mijn kleren over een stoel die in de hoek van de kamer stond, vervolgens liep ik naar het bed en ging liggen. Het was heerlijk zacht en ik realiseerde me nu pas hoe erg ik naar een bed had verlangd. Ik trok de dekens op, ging nog even wat verliggen en sloot toen mijn ogen.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

'Het spijt mij ook,' zeg ik voorzichtig, maar ik betwijfel of ze het kan horen.

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 18:45 ]

No growth of the heart is ever a waste

'Met míj valt er niet te discusieëren ? Kijk eerst naar jezelf voor je me begint te beschuldigen. Mijn opmerking mag dat "eikelig" of whatever zijn. Ze is waar. Ik heb niet de indruk dat ze ook maar haar bést doet om in leven te blijven. En dat is wat mijn probleem is.' riposteerde hij met een groeiende geïrriteerde ondertoon in zijn woedende stem. Hij wist dat Yue hem niet helemaal mocht, dat was al zo sinds Odile haar voor het eerst opnam, maar dit sloeg gewoon alles. Voor ze kon antwoorden, dook Odile plots op om de zaken wat te bedaren. Yue leek echter echt van haar melk en begon nu tegen Odile te praten over hem alsof hij er niet bij stond, wat hem nog bozer maakte. Wie dacht dat kleine ding eigenlijk wel dat ze was, om hem de les te komen lezen? Hij was een volwassen man en kon zijn zaakjes zelf wel oplossen, zonder dat er nog eens een piepjonge, nieuwe vampier hem lessen over moraal probeerde bij te brengen. Odile en Yue's gesprek ging volledig aan hem voorbij doordat hij totaal doof werd door de woedende gedachten die in zijn lichaam ronddwaalden. Hell, hij was nu nog furieuzer dan hij was toen hij naar buiten was gelopen en dat terwijl hij wilde afkoelen. Tegen de tijd dat hij terug goed en wel bij zijn positieven kwam, was Yue de bossen in verdwenen en was Odile ook weg en stond hij alleen in de sneeuw. 'Godverdomme,' riep hij kwaad terwijl hij een woedende trap in de sneeuw gaf waardoor het witte spul opnieuw opvloog. Met grote passen beende hij daarna naar de woonkamer, greep een halflege en een volle fles Jack Daniels uit de drankkast en volgde Dewi's geur naar een deur waar hij zichzelf op de grond voor parkeerde. Niemand zou hem nog verwijten dat hij niet op haar gelet had, dacht hij gefrustreerd en koppig terwijl hij een slok nam en zijn pakje sigaretten weer tevoorschijn haalde.

[ bericht aangepast op 26 maart 2011 - 14:56 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Hell yeah, ik ben goed geslaagd in Zaandam 8D
Ben weer wat kleding & vet coole schoenen rijker :'D

Dewi - Mens.
Een klein meisje van ene jaar of 7 lag in haar bed, het was midden in de nacht en ze hoorde te slapen maar het onweer hield haar klaarwakker. Ze had zichzelf verstopt onder de dekens, toen het echter harder ging onweren sprong ze uit haar bed en haaste ze zich de overloop op om te gaan schuilen bij haar ouders, maar nog voordat ze de kamer bereikt had hoorde ze een harde klap. Geschrokken bleef ze staan, maar toen ze geschreeuw hoorde holde ze door naar de slaapkamer van haar ouders. Toen ze de deur opengooide zag ze tot haar schrik oranje gele vlammen opdeinen.
''Pap? Mam?'' vroeg ze bang en keek de kamer rond en stapte met trillende benen naar binnen. De vlammen werden wilder en hoger, maar ze wilde per sé haar ouders zien. Opeens viel haar blik op een hoek in de kamer waar haar ouders stonden, ingesloten door een kring van vuur.
''Dewi!'' hoorde ze haar moeder zeggen, het kleine meisje had inmiddels tranen in haar ogen gekregen.
''Ga meisje, vlucht!'' werd haar toegeroepen, maar ze bleef staan en schudde haar hoofd.
''M-maar..'' begon ze maar haar vader onderbrak haar.
''Dewi! Ga!'' met een ruk draaide 't mesije haar om en holde de kamer, die inmiddels blank stond van de rook, uit. Ze duwde de deur een stuk dichter, maar zorgde ervoor dat hij nog op een kiertje stond waar ze doorheen kon kijken. Op trillende benen keek ze toe hoe de vlammen haar ouders insloten en uiteindelijk verslonden, wankelend stapte ze achteruit. Zwijgend bleef ze nog een paar tellen naar de dichte deur kijken, maar toen zakte ze in elkaar op de grond en het laatste wat ze hoorde waren sirenes.

Pas toen ik gestopt was met gillen realiseerde ik me dat het een nachtmerrie was geweest, dezelfde als altijd. Ik zat rechtop in bed, mijn hart ging tekeer en ik ademde in korte stoten. Met betraande ogen staarde ik naar de deur tegenover me, ik probeerde mezelf te bedaren maar het had weer zo echt geleken dat het even duurde tot ik wat kalmer werd.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Eigenlijk had Lew weinig zin om nu met Dewi in contact te komen, maar haar gillen voorspelde weinig goeds, dus ging hij razendsnel de kamer binnen, op zoek naar degene die haar bedreigde. Er was echter niemand te bekennen, alleen Dewi die verdwaasd en badend in het zweet voor zich uit zat te gapen. Verbaasd stond hij even naar het tafereel te kijken, niet goed wetend wat er aan de hand was. Er viel een lange stilte, waarin Dewi meer en meer tot zichzelf leek te komen en Lew afwachtend tegen de deurpost leunde. 'Wat is er gebeurt?' wist hij uiteindelijk vrij beheerst uit te brengen toen ze volledig kalm leek te zijn, al vermeed hij haar ogen zorgvuldig. 'Heeft iemand je wat aangedaan?'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Schijnt bij jou de zon ook zo lekker?
Het ziet er zo lekker uit maar 't is nogsteeds koud buiten >3<

Dewi - Mens.
Toen Lew binnenkwam veegde ik gauw mijn tranen weg.
''Ik..'' ik zuchtte zachtjes en friemelde aan het dekbed.
''Ik had een nachtmerrie, sorry..'' verontschuldigde ik mezelf, hij was hierheen komen haasten voor niks. Ik had mijn hoofd wat naar beneden gericht en gluurde vanachter mijn wimpers naar Lew, hij leek niet zo boos meer als eerst, maar het kon ook zijn dat hij het zo voor liet komen. Zacht beet ik op mijn onderlip en realiseerde me dat ik het jachtmes in de badkamer had laten liggen, het was maar goed dat er niemand gekomen was, voortaan moest ik echt beter blijven letten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Nee het is hier grijs :c

'Ah. Oké dan.' antwoorde hij kort en met een knikje, waarna zijn lichaam zich opnieuw ontspande en hij een trek nam van zijn sigaret. 'Wat je ook achtervolgt, probeer het te verwerken. Met die nachtmerries krijg je niet genoeg slaap en dat is ongezond,' deelde hij nog mee voor hij de ruimte een laatste keer onderzoekend bekeek zodat Daniël niet ergens verstopt zat. Het zou wel wat voor hem zijn om haar dromen te beïnvloeden. Hij had toch een hele winkel aan gaves, dat kon er net zou goed één zijn. Het was dat ze die stomme eikel nodig hadden, anders had hij die gast al lang een flinke aframmeling verkocht. 'Slaapwel...' Lew draaide zich om, sloot de deur achter zich en zakte ervoor opnieuw neer om nog een slok whiskey te nemen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ah, wat saai.
Ik kijk een of andere thriller ^o)
Past goed ibj het weer, niet dus :'D
Hahahaha, ge-ni-aal :'D
Die man en vrouw waren nogal.. bezig :l
Haat aan dat, zit echt in elke film Ö
En lol, toen stond hun dochter daar ineens zo,
dat kind is 7 ofzo :'D

Dewi - Mens.
Ik luisterde zwijgend naar wat hij zei, hij had gelijk en dat wist ik, maar het was makkelijker gezegt dan gedaan. Nog voor ik wat kon zeggen was hij alweer de kamer uit, hij had me geen een keer aangekeken en dat duidde voor mij erop dat hij nogsteeds boos was. Ik zuchtte en stapte uit bed, ik wilde weten waarom hij zo boos was. Alles wat ik deed leek hem boos te maken, dat was niet mijn bedoeling. Ik liep naar de deur en opende die, al meteen trof ik Lew aan.
''Lew..?'' begon ik voorzichtig en keek hem aan. ''Ben je nog steeds boos op?'' vroeg ik zacht, ik liet de deurklink los en wachtte zijn antwoord af.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Jesus, arm kind x'D Ik moet er niet aan denken om mijn ouders te betrappen ;x

'Lew...? Ben je nog steeds boos?' hoorde hij haar breekbare stem naast hem opduiken. Hij keek niet op en dronk nog eens van de fles. 'Nee,' Zijn blik draaide zich echter niet om naar Dewi. Het overgrote deel van zijn woede was inderdaad weggevaagd, maar de schuld en de teleurstelling konden het niet verdragen om haar in de ogen te kijken. In de plaats daarvan naam hij nog een trek van de sigaret en tapte de askegel af in de lege fles die daarnet nog halfvol was geweest. Langzaam blies hij de rook weer naar buiten en wachtte af. Dewi stond er nog steeds, maar hij had niet veel zin om nog meer te zeggen. Hij vroeg zich af of ze uitleg verwachtte... Was het dan niet duidelijk?

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ja echt he :x Bah :'D
Heb wel eens verhalen gehoord van kinderen die hun ouders bezig hoorde O_O''
Wtf, gelukkig ook nog nooit gehad.
Dit is zo idioot! Dat kind vermoord al haar 'broers en zussen' en die
moeder is daarom boos op der en wilt der in elkaar rammen maar niemand
gelooft die moeder Ö


Dewi - Mens.
'Nee' was het enige wat hij zei, besluiteloos bleef ik staan. Waarom leek het er nog steeds op dat hij boos was?
''Lew ik.. ik dacht dat ik het juiste deed..'' deze keer was ik het die tegen de deurpost aan leunde.
''Het is mij geleerd dat ik anderen hun geluk boven dat van mezelf moet stellen en dat is wat ik deed. Jij en Odile, jullie ..'' ik zweeg en zocht even naar de jusite woorden. ''waren bezig en ik wist dat Yue Daniël nbiet aankon. Ik wilde haar niet onnodig pijn laten lijden en jullie je moment samen niet afnemen. En al waren jullie wel gekomen, dan hadden jullie ook gewond geraakt en had Daniël jullie waarschijnlijk alle drie gevloerd.'' ik zuchtte zachtjes, de vloer was ineens weer heel interessant.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Omg, ik denk dat ik daar wel eens een trailer van heb gezien ;o Is dat meisje zo geadopteerd?

Zijn wenkbrauw wipte even in de lucht. Dus Dewi wist 't ook al...Misschien waren ze toch niet zo subtiel geweest als hij gedacht had. 'Ik snap dat je het goed met ons voor hebt, Dewi,' begon hij zacht terwijl zijn vingers met de brandende sigaret speelden. 'Maar je moet goed beseffen dat Elif, Aphrodite, Yue, Odile en ik je willen helpen en beschermen en we kunnen dat niet als je ons niet toe laat. Zelfs al raken we gewond dat genezen we wel weer. Daniël moet heel wat in zijn mars hebben om vijf vampiers te doden. Als hij jou echter te pakken krijgt dan is het afgelopen met je. Gedaan,' Hij pauzeerde even en nam nog een trek. 'Je mag niet meer met die personen mee gaan Dewi. Dat moet je me beloven. Alles waar we dan voor gevochten hebben, is dan voor niks geweest...Ik heb soms gewoon het gevoel dat... je je best niet doet om te overleven. Zelfs niet nu we zo dicht zijn bij een oplossing,' voegde hij het zacht achteraan. Die indruk had hij inderdaad. hij vroeg zich af of hetgeen wat haar zo achtervolgde in haar dromen ook haar levenslust had afgepakt en ze daarom zo roekeloos deed.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

Frankly my dear, I don't give a damn.