[RPG] Geen weg meer terug [7] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 7 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Klik hier.

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tieners: Dewi - Candy - Timothy(?) - Jamie - Alex
Goede vampiers: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampiers: Faith - Savoy - Odile - Grace
Neutraal: Daniël.
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen.
Hier een Lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 maart 2011 - 21:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Hij voelde er weinig voor om Daniëls hand aan te nemen, maar hij kon ook niet weigeren. Hij haatte het om van iemand afhankelijk te zijn, maar Dewi, Alex en dat andere joch hun leven hing er vanaf. Dat kon hij gewoon niet riskeren. En dus nam hij de hand aan. 'Lewis,' De gewoonlijke 'Lew voor de vrienden' liet hij achterwege, aangezien het hem erg onwaarschijnlijk leek dat hij vriendschap met de man zou sluiten. Vooral om wat Odile over hem verteld had. Odile. Wat zou die wel niet van hem denken nu ? Dat hij een schijnheilig geval was waarschijnlijk. Dat dacht hij zelf ook. Maar ja, ze hadden de man nodig. Oh wat haatte hij het om op iemand te moeten rekenen. Belangrijke zaken als dit, deed hij liever zelf.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ja inderdaad :'D

Odile - Goede vampier.

Ik hou het mes nog steeds strak op hem gericht terwijl ik hem met ingehouden woede aankijk. Ik haat dat walgelijke schijnheilige gedoe en ik hoop dat Lew daar feilloos doorheen kijkt.
'Ik ben nooit vriendelijk tegen je geweest omdat je dat niet verdient, vuile hond.' Ik werp een blik op zijn uitgestoken hand en ben wat verbaasd over het feit dat Lew die nog aanneemt ook. Maar ik weet dat het onderdeel van het plan is en mijn scheldwoorden helpen ook niet bepaald mee. Toch kan ik het niet over mijn hart krijgen om diezelfde schijnheiligheid op hem toe te passen. 'Ik hou Savoy in de gaten, voor het geval die ellendeling ons in de rug aanvalt,' zeg ik en draai me van het tweetal af. Nu staat Lew er alleen voor en ik hoop dat hij sterk genoeg is om Daniël te vloeren, mocht het nodig zijn. Maar Daniël heeft zijn gave nog. Ik bijt kwaad op mijn lip en werp een blik op de bijkomende Savoy.

[ bericht aangepast op 8 maart 2011 - 22:11 ]

No growth of the heart is ever a waste

Daniël.

Hij irriteerde zich kapot aan Odile die haar mes op hem had gericht. Ergens waar hij echt een hekel aan had en toen Odile hem ook nog eens uit maakte voor Vuile hond was hij het zat. Die vrouw wist gewoon niet op te houden met zeiken,. Net als alle andere vrouwen. Nu kreeg hij de neiging om de kracht van Faith op de proef te stellen. Hij wou Odile zien gillen op de grond en naar genade smeken. Hij zag het hele filmpje al voorzich en er verscheen weer een grijnsje op zijn gezicht. Maar hij liet het zoals het was, langzaam draaide hij zich om. Stak zijn handen in zijn broekzakken en verliet het zielige zootje ^^



Desiree gaat met de banaan ^^

Odile - Goede vampier.

Ik werp een korte blik op Daniël, die besluit de dans te ontspringen. Verstandige keuze.
'Snel, wegwezen hier,' zeg ik tegen zowel Lew als Dewi. Niet al te zacht trek ik de laatste mee en hollen we naar boven richting de keuken. Fuck, het eten! Snel open ik de oven en zie de verbrande korst van de aardappelpuree. Ik werp een blik op de zalm. Goddank, dat valt nog mee. Als je de korst eraf haalt is het nog best te doen. Ik ben blij met het feit dat we die aanval nog net af konden slaan. Het was op het nippertje en ik haal nu ook opgelucht adem.
Ik wend me weer tot de twee en nu pas valt het me op dat Lew al die tijd zijn schort aan had. Ik trek een glimlach, draai me van hen af en haal het bandje van mijn zwarte top en van mijn BH naar beneden, zodat ik mijn wond beter kan bekijken. Verdomme, vuile lul, denk ik pissig en dauw er een doek op. Ik draai me weer om richting Lew en Dewi.
'Ik hoop dat je nog een beetje in de stemming bent om te eten,' zeg ik glimlachend. Snel werp ik een blik in de gang. Aan de geuren te merken is ze nu wel veilig. Bovendien is er weinig loopafstand tussen de keuken en de woonkamer. 'Zou je dit misschien alvast op tafel willen zetten? Ik breng zo de rest. En ik zal je zo een mes mee geven om je mee te verdedigen, mocht dit weer gebeuren. Geen zorgen, je bent veilig nu,' zeg ik en leg een hand op haar schouder. Ik geef Dewi een pan prei aan, waarmee ze richting de woonkamer loopt. Ik wend me weer tot Lew. 'En nu het eten nog niet op tafel staat ben ik nog steeds de baas,' zeg ik grijnzend tegen Lew. 'En daarom heb ik nog één laatste bevel voor je.' Ik kijk hem doordringend aan en haal even diep adem. Weet ik zeker dat ik dit wil? Odile, wees niet zo'n verdomde angsthaas. Hij kijkt me vragend aan en ik voel me weer rood worden.
'Kus me.'

[ bericht aangepast op 8 maart 2011 - 23:23 ]

No growth of the heart is ever a waste

Als zijn hart nog had geslagen, dan had het nu meerdere tellen overgeschoten. Een zenuwachtige kriebel trok door zijn buik en zijn adem – waar hij zich normaal zo aan vast klampte- stokte. Het was moeilijk om in de keuken te blijven hangen, terwijl alles om hem heen leek te verdwijnen en alleen haar grijze ogen nog overbleven. Twee lichtgrijze parels die hem doordringend aanstaarden. Hij had kunnen weglopen, hij had een bijdehante opmerking kunnen maken, maar hij besloot iets anders. Ze hadden immers een deal en die gold nog altijd. Zij had het voor het zeggen. Hij hoefde maar twee kleine stappen te nemen om recht voor haar te staan, met maar enkele millimeters tussen hen in. Het viel op hoeveel kleiner ze was dan hem. Hij betwijfelde dat iemand die achter hem stond, kon zien dat Odile er ook was. Ze verdween gewoon door zijn grote gestalte. Met de grootste voorzichtigheid streelde hij met een wijsvinger langs haar gezicht, en verwonderde zich over hoe de vurige vechter van nog geen vijf minuten geleden, omgetoverd was in dit frêle figuurtje. Lew duwde haar kin met zijn duim omhoog en liet de rest van zijn hand op haar wang liggen terwijl hij zijn andere hand op haar hals legde. Dan bracht hij zijn hoofd lichtjes aarzelend dichterbij tot hij de koelte van haar huid bijna kon voelen. "Kus me." hoorde hij in zijn hoofd weergalmen, waarna hij de laatste millimeters overbrugde en zijn lippen zacht tegen de hare streek.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Aangezien ik lui ben doe ik wel even dat Dewi zich vlug had aangekleed toen Yue aan 't evchten was ofzo. Anders loopt ze nog steeds in bikini rond en dat vind ik vreemd

@Dees; Vergeet Jamie niet :'d

Elif - Goede vampier.
,,Geeft niks..'' zei ik zachtjes. ,,Maar bied je bloed aan niemand aan, okay?'' ik keek 'm strak aan.
,,Het is niet zeker dat wij ons altijd even goed kunnen beheersen, het blijft dus een groot risico als een van ons van jouw bloed drinkt.'' ik bekeek 'm kort en zag hoe hij onzeker met zijn mouw speelde, hij had 't goed bedoelt..
,,Maar maak je er niet druk om, okay?'' ik glimlachte en woelde door zijn haren.

Dewi - Mens.
Toen we in de keuken waren wilde ik nog wat zeggen, ze bedanken, maar ik kreeg al gauw een pan prei in mijn handen geduwd. Ik keek even naar de twee en knitke.
''Is goed.'' zei ik en liep weg richting de woon/eetkamer. Ik zette de pan op tafel en al gauw trok het raam mijn aandacht, ik liep erheen en keek naar buiten. De lucht was grauw en er dwarrelde kleine, witte vlokjes sneeuw naar beneden. Zwijgend bleef ik kijken, misschien zou er morgen een pak sneeuw liggen. Terwijl ik op de rest wachtte bleef ik zwijgend naar buiten kijken.

Faith - Slechte Vampier.
Daniël vertrok en de rest ook, ik trok verbaasd een wenkbruaw op. Was die Daniël nou serieus zo lui? Of deed hij alsof omdat hij een beter plan was? Ik dacht er niet lang over na, aangezien ik zeiknat was en graag droge kleren aan wou. Nog steeds lichtelijk geïrriteerd liep ik naar mijn kamer en ging de badkamer in, GOdzijndank had ik die helemaal voor mezelf. Na een lange douche trok ik droge kleren aan en föhnde mijn haren.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Ik had ergens verwacht dat Lew zou weigeren. Dat hij met een grijns zou weglopen en ik achter zou blijven met een gevoel dat ik niet zo achterlijk had moeten doen. Maar het moment dat zijn handen met uiterste zachtheid langs mijn gezicht strijken en zijn lippen die de mijne raken voelt als iets magisch. Mijn hele lijf voelt aan als gelei en als iemand het nu in z'n kop haalt me aan te vallen zou het een koud kunstje zijn om me flink te verwonden. Maar daar denk ik niet aan. Ik denk alleen aan dat gelukzalige gevoel dat door mijn lijf raast dat ik in geen vijftig jaar heb gevoeld, niet meer durfde te voelen. Niet sinds Mark. Dus ik sluit de ogen en besluit van het moment te genieten. Niet denken, Odile. Niet meer denken. De zalige rillingen lopen over mijn lijf als ik voel hoe hij me op precies de juiste manier vasthoudt en ik moet mijn best doen niet meteen om te vallen.
Als ik na een x aantal seconden de kus verbreek kijk ik wat onzeker in zijn donkere ogen. Iets zegt me dat ik me moet verontschuldigen, maar waarvoor? Voor het feit dat hij me zojuist dat gevoel van geborgenheid en warmte heeft gegeven dat ik zo lang heb moeten missen? Ik ben zo uit het veld geslagen dat ik even niet weet wat te doen. Ik voel dat mijn konen inmiddels zo roze zijn geworden als een babyhuidje. Het zal er maar mee door moeten. Wat moet ik zeggen? Wat moet ik doen? Odile, nu moet je denken! Ik kan het niet, ik zit compleet weg te zwijmelen. Moet ik hem nogmaals kussen? Zit hij daarop te wachten? Ik wel, denk ik ondeugend. Nog voor ik tot een antwoord kom krullen mijn lippen zich in een meisjesachtige glimlach. Mijn lichaam gehoorzaamt weer. Ik knoop op de tast zijn schort van achter zijn rug los en bevrijd hem van het symbool van het slavenjuk. Hierna sla ik de armen om hem heen en voel ik nogmaals wat ik zo dolgraag wilde voelen. Die brede schouders en die mokers van armen. Ik voel me als een satéprikker vergeleken bij hem. Als ik hem dan eindelijk loslaat vraag ik dan maar voorzichtig: 'Zullen we eten?'

[ bericht aangepast op 9 maart 2011 - 20:19 ]

No growth of the heart is ever a waste

Neneneee, die vergeet ik niet ^^'

Jamie.

Langzaam knikte hij weer en voelde zich nog steeds erg dom en imbiciel. Vooral toen Elif door zijn haar woelde. Beschaamd keek hij nog steeds naar de grond en knabbelde op zijn lip. ' Ik uhm.. ' murmelde hij zachtjes en keek haar heel voorzichtig aan.


Daniël.

Toen hij de zwembad had verlaten, ging hij maar veder met het huis te verkennen. Ondertussen neuriede hij een melodietje en keek een beetje omzich heen. Bij de woonkamer liep hij naar de bank, liet zich er op vallen en zuchtte diep. Hij vroeg zich af of Odile altijd al z'n zielig gevalletje was die mensen hielp. Eerlijk gezegd vond hij het helemaal niks voor haar om mensen te helpen. Najah, hij moest niet te veel over haar na denken. Daniël rekte zich uit en bekeek het plafon.

Het was al minstens zestig jaar geleden dat hij voor het laatst iemand op zo'n zachte manier had gezoend. Puur om de zoen en niet om wat er daarna zou kunnen komen. Een deel van hem kon zichzelf wel voor de kop slaan en bleef verschillende redenen opdreunen waarom dit zo fout was. Misschien had hij Dewi wel gezoend, misschien was hij wel niet helemaal over Georgiana heen, misschien was Odile wel een vijand van hem geweest, en misschien had hij inderdaad andere dingen waarop hij zich op moest concentreren, maar, antwoorde een tweede stemmetje dan, waarom voelde dit dan zo juist? Ging het om de zoen, om de pure actie, of ging het om Odile? Had hij het gedaan omdat hij een deal met haar had, of omdat hij het wilde ? Lew keek schalks naar het meisje dat hem voorzichtig van de gebloemde schort ontdeed. Ze was prachtig en dat woord hoorde nu wel bij zijn woordenschat. Hij kon er niet omheen. Toen ze hem opnieuw omhelsde, kon hij niet anders dan haar ook tegen zich aan te drukken. Het ging als een tweede natuur. Dan stelt voorzichtig ze voor om te eten al is Dewi alleen in de woonkamer en had hij geen idee waar de anderen zich bevonden. Dewi... Een steek van schuld verwondde zijn hart. 'Ja, laten we maar eten,' antwoordde hij dan op een even timide, waarna hij een klein glimlachje naar haar toeschoot en een willekeurige schotel van het aanrecht pakte.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik ga hem voor naar de woonkamer met de aardappelpuree in handen, waar ik Dewi aantref. Ik vang nog een andere geur op tot mijn grotere ellende. Daniël. Ik zet alles op alles om hem compleet te negeren, iets wat me de grootste zelfbeheersing kost..

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 18:48 ]

No growth of the heart is ever a waste

Lew voelde dat hij het ijskoud en warm tegelijk kreeg. Het was ongemakkelijk om met Odile en Dewi aan één tafel te zitten, de twee vrouwen die hij in een tijdspanne van enkele dagen gezoend had, maar nu had hij zeker een probleem aan zijn broek. Hij kon Odile niet publiekelijk zoenen, aangezien hij niet wilde weten hoe Dewi daarop zou reageren en hij kon haar ook niet niet zoenen, want dat zou haar hart breken en daarmee het zijne ook. Haar even apart nemen was ook geen optie, aangezien Daniël dan met Dewi in één kamer zou zitten en hij niet wist wat hij precies van die gast kon verwachten. Het enige wat hij kon doen is het uitstellen, maar hij was er vrij zeker van dat Odile dat niet op prijs zou stellen. Zijn ogen schoten verwilderd van Dewi naar Odile en terug. 'Ik ...,' Hij raakte niet uit zijn woorden, kon niet meer dan haar gekweld aan kijken. Gefrustreerd beet hij op zijn tanden en wendde hij zijn blik af. Either way, iemand zou gekwetst raken. 'Ik moet straks met je praten over het eten,' fluisterde hij zacht, terwijl hij haar zijn smekende ogen opdrong, hopend dat ze het zou begrijpen. Maar zou ze dat wel, wat zou ze ervan vinden dat hij haar gezoend had, amper enkele dagen nadat Dewi datzelfde bij hem had gedaan. 'Het eten had er niks mee te maken. Echt niet,'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik zie hem ongemakkelijk worden. Jezus Odile, hoe kon je zo stom zijn? Natuurlijk wil hij me niet zoenen in het bijzijn van degene die hij hoort te beschermen. Ik zucht en kan mezelf wel voor m'n kop slaan. De seksuele conventies zijn delicate zaken waar ik me nog niet goed bewust van ben. Al helemaal niet wat mij was overkomen.

[ bericht aangepast op 24 nov 2014 - 18:49 ]

No growth of the heart is ever a waste

Daniël.

Op het moment dat Odile en Lewis de kamer binnen kwamen met wat eten, ging hij wat overeind zitten. Aandachtig bekeek hij hun en het leek net alsof ze het gevecht van zo net helemaal vergeten waren. Daarna schoten zijn ogen naar het menselijke meisje die dromerig voorzich uit keek. Nu kon hij haar eens van top tot teen bekijken. Voor een mens zag ze er niet erg verkeerd uit en de geur van haar bloed was niet te verdragen. Z'n hapje kon je toch niet zo laten bederven? Toen Odile wat zei tegen Lewis, over een herkansing begon Daniël het gesprek mee te luisteren. Zijn ogen bleven wel rusten op het menselijke gevalletje. Hij hoorde hoe Odile een beetje begon vast te lopen, werpte hij een blik op haar. Hij bekeek haar grondig, op een of andere manier leek ze wel erg onzeker. Zo had Daniël in de jaren dat hij haar kende nog nooit gezien. Heel even keek hij naar Lewis en weer terug naar Odile. Langzaam stond hij op en verliet de kamer. Hij ging maar eens opzoek naar Faith, om haar wat dingentjes te vragen..

[ bericht aangepast op 9 maart 2011 - 23:54 ]

Jongne, ik heb zwaar medelijden met Lew :x

Elif - Goede vampier.
Ik hoorde Odile roepen en keek Jamie aan.
''Kom op.'' zei ik en ging 'm voor naar buiten, hij zou vast wel trek hebben, want mensen haddden best vaak voedsel nodig voor zover ik me kon herinneren. Gelukkig hoefde ik me daar geen zorgen om te maken, dat ik op tijd moest eten en dergelijke.

Dewi - Mens.
Plotseling zag ik buiten Candy weer, ik knipperde geschrokken met mijn ogen en gelukkig was het weer net zo snel weg als dat het gekomen was. Ik draaide me om en zag dat Lew en odiel er al waren, ze hadden een vaag gesprek waar ik geen wijs uit kon en ik bemoeide me er niet mee. Ik liep naar de tafel en ging zitten, ik had gemerkt dat Daniël naar me had gekeken maar ik negeerde hem., in plaats daaran keek ik naar het eten wat er nog best lekker uitzag, ondanks dat het deels verbrand was.
''Nog bedankt trouwens.'' zei ik uit 't niets tegen Odile en lew, ik was ze echt ene hoop verschuldigt.

Faith - Slechte Vampier.
Daniël vertrok en de rest ook, ik trok verbaasd een wenkbruaw op. Was die Daniël nou serieus zo lui? Of deed hij alsof omdat hij een beter plan was? Ik dacht er niet lang over na, aangezien ik zeiknat was en graag droge kleren aan wou. Nog steeds lichtelijk geïrriteerd liep ik naar mijn kamer en ging de badkamer in, GOdzijndank had ik die helemaal voor mezelf. Na een lange douche trok ik droge kleren aan en föhnde mijn haren. Ik hoorde Odile 'eten' roepen, maar ik was niet bepaald in de stemming om te gaan dus liep ik mijn kamer maar weer in. Ik pakte uit verveling een boek uit de boekenkast en ging ermee in de zetel zitten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Grace.

Ik wilde het restaurant nog binnen lopen, maar omdat ik kon voelen hoe de zon langzaam opkwam besloot ik terug te gaan naar het huis. Het verbaasde me hoe veel het was veranderd in mijn afwezigheid, het huis werd steeds voller merkte ik op. Ik zuchtte en besloot meteen naar mijn kamer te lopen, ik had verder toch niets nuttigs te doen.

____________________________________________
Sorry dat ik zo weinig reageer =.= school. In het weekend zal ik wel weer wat vaker online zijn.

"If not later, when?" - André Aciman // call me by your name