[RPG] Geen weg meer terug [7] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 7 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Klik hier.

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tieners: Dewi - Candy - Timothy(?) - Jamie - Alex
Goede vampiers: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampiers: Faith - Savoy - Odile - Grace
Neutraal: Daniël.
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen.
Hier een Lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 maart 2011 - 21:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Het feit dat hij er in slaagde om haar te plezieren en haar te doen smeken, deed hem erg euforisch voelen. Al snel begon ze hem echter weer te bewerken met die nageltjes die zachtjes en stimuleren over zijn huid raceten. Die krasjes maakten hem erg gevoelig. 'Heb je het een beetje naar je zin?' vroeg ze hem waarop hij niet anders kon dan haar ondeugend aan kijken. Net wilde hij een gevat antwoord geven, als ze zijn verdedigingen kapot sloeg met een sensuele lik in zijn hals. 'Is er nog iets waarmee ik je van dienst kan zijn?' hoorde hij haar in zijn oor fluisteren. Het was ongelofelijk hoe zelfs de geringe aanraking van haar adem op zijn oor een schok door zijn lijf stuurde. 'Je maakt me gek,' hijgde hij hees terwijl hij met zijn handen langs haar dijen streek en op één arm leunde om niet al zijn gewicht op haar lichaam te plaatsen. Hij voelde dat zijn lichaam er ook niet meer in slaagde te verhullen hoe opgewonden hij was en kon het niet laten om even te grijnzen alvorens zijn riem met één hand los te maken en de broek van zijn benen te schoppen. Direct ging hij verder met zijn boxershort, terwijl hij boven haar ging hangen, haar vanuit de hoogte zoende en zachtjes op haar onderlip beet. Ondertussen streek hij liefdevol over haar strakke buik heen en verplaatste zijn hand langzaam maar zeker naar beneden. Een tijdje speelde hij met de rand van haar slipje, waarna hij haar opnieuw vragend aan keek, gewoon om zeker te zijn dat ze zich er comfortabel bij voelde.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik kijk hem met een ondeugende grijns aan als ik hem hoor piepen dat ik hem gek maak.
'Dat is wat ik doe, liefje,' fluister ik in zijn oor, waarna ik een rij zoentjes op zijn biceps plaats. Dit voelt beter dan ik ooit had durven denken, of durven dromen. Gehaast wurmt Lew zich los uit zijn broek en ik kan het niet laten om met een schuin oog naar zijn boxer te kijken. Ik doe mijn uiterste best om niet als een meisje te gaan giechelen en in plaats daarvan verschijnt er een ondeugende schittering in mijn ogen en verraadt de geluidloze lach mijn binnenpret. Als hij zich echter ook van zijn boxer ontdoet ben ik werkelijk even verdoofd van verbazing. Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Is hij.. zo groot? Ik zie hem me vermakelijk aankijken en ik voel het bloed naar mijn hoofd stijgen. Ik weet even niet waar ik het moet zoeken. Dan voel ik zijn handen over mijn buik aaien en langzaam richting de rand van mijn onderbroek glijden. Ik ben even verdoofd en weet niet wat te doen. Natuurlijk wil ik dit, maar waar ben ik dan bang voor? Ben ik bang dat hij me pijn doet? Mijn achterdocht zit me soms akelig in de weg. Odile, er is geen reden om bang te zijn. Geen enkele reden. Hij geeft om je. Het ging niet om het eten, hij geeft om je! Ik hef het hoofd en druk mijn lippen op die van hem, waarna ik mijn hand op de zijne leg en mezelf soepel van de slip ontdoe. Ik zuig aan zijn oorlel en fluister vervolgens in datzelfde oor:
'Ik ben van jou.'

[ bericht aangepast op 12 maart 2011 - 23:21 ]

No growth of the heart is ever a waste

'Ik ben van jou,' fluisterde ze zacht, waardoor hij kippenvel kreeg over zijn hele lichaam. Het feit dat ze zich op deze manier aan hem overgaf, overdonderde hem, maar hij voelde zich tegelijk ook erg vereerd waardoor er een aangename kriebel door zijn lichaam schoot. ‘Ik ook van jou,’ Zijn stem klonk merkwaardig zwaar, en had meer iets weg van gegrom dan van wat anders. Hij streelde voorzichtig langs haar felrode haren en glimlachte. Teder kuste hij haar op haar voorhoofd. 'Zeg het als ik je pijn doe,' fluisterde hij terwijl hij haar blik zocht. Toen hij die gevonden had en bevestiging kreeg, gleed hij traag bij haar naar binnen. Voorzichtig en met pauzes, zodat ze er aan kon wennen. Hij hoopte uit de grond van zijn hart dat hij haar geen pijn deed. Met Georgie was dat wel zo geweest, en hadden ze een paar keer opnieuw moeten beginnen omdat het meisje het gewoon niet aankon. ‘Zeg het alsjeblief als het niet gaat,’ herhaalde hij terwijl zachtjes langs haar hoofd aaide en haar lippen opnieuw zoende.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

"Zeg het als ik je pijn doe," hoor ik Lew zeggen en hij geeft me een vederlicht kusje op mijn voorhoofd. Dit is het dan. Odile, je kan niet meer terug. Ik trek een grijns om mezelf van de zenuwen. Ik voel zijn hand even langs mijn wang gaan en ik sluit de ogen. Ik open ze echter meteen weer als ik hem bij me naar binnen voel glijden. Iets in me wil hier weg. Nu meteen, weg! Maar ik ben verlamd. Het doet geen zeer - integendeel zelfs, de voorzichtige manier hoe hij alles aanpakt voelt juist heerlijk - maar het lijkt of iets me ervan weerhoudt om te kunnen genieten, of iets me vastgrijpt en me vijftig jaar terug gooit in de geschiedenis. Ik zoek naar een oplossing. Ogen open houden, hou je ogen open! Kijk hem aan, Odile. Kijk hem aan. Ik doe het en zie oprechte bezorgdheid in zijn ogen.
"Zeg het alsjeblieft als het niet gaat." De stem kalmeert me enorm, om van zijn kus nog niet te spreken. Het leek erop dat ik een paniekaanval zou gaan krijgen en de zeldzame keren dat ik een paniekaanval kreeg was niets en niemand veilig in mijn buurt, maar zijn stem alleen brengt me weer terug op aarde. Rustig, rustig. Hij is hier niet. Hij is dood. Hij is allang dood en hij zal je niet meer pakken. Nooit meer. Ik sluit de ogen en verban nu elke gedachte. Ik ben alleen met Lewis in zijn kamer. Ik sla de armen om zijn lichaam heen.
'Alsjeblieft.. niet stoppen, het gaat goed,' smeek ik hem fluisterend. 'Ga alsjeblieft door.' En ik meen het. Ik heb zojuist mijn grootste nachtmerrie uitgeschakeld en ik geniet van de realiteit. Het hier en nu. Ik ontspan en geef me volledig aan hem over. Mijn gehijg wordt zwaarder en ook dat van hem. Ik voel hoe zijn enorme handen mijn slanke schouders omklemmen alsof het niets is, maar de zachtheid waarmee hij het aanpakt windt me enorm op. 'Bijt me,' smeek ik hem al hijgend en gooi het hoofd naar achteren, waardoor mijn nek ontbloot wordt.

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 0:40 ]

No growth of the heart is ever a waste

Toen ze hem verzekerde dat alles in orde was en ze eindelijk leek te ontspannen, durfde hij zijn tempo ietsjes op te drijven. Het ging over het algemeen makkelijker dan hij verwacht had, aangezien ze geen last leek te ondervinden, nu ze was gekalmeerd was. Dat gaf hem opnieuw zelfvetrouwen waarop hij opnieuw begon met teder haar lichaam te strelen en genoot van die frele handjes op zijn grote lichaam. 'Bijt me,' hoorde hij haar dan smeken. Haar hals lag ontbloot, waardoor hij er automatisch tot aangetrokken werd. Het idee van een vampier te bijten, had hij nog nooit eerder gehoord, maar interessant was het zeker wel. Met zijn neus streek hij voorzichtig langs haar slanke nek, afgewisseld met een zoen en zijn tong die er een speels tikje tegen gaf. Uiteindelijk durfde hij het aan om zijn gewone tanden voorzichtig in haar nek te laten zinken. Zijn fangs waren nog niet gegroeid, maar hij voelde zich zo opgewonden dat het waarschijnlijk niet lang zou duren voor die ook tevoorschijn piepten. Snel liet hij haar hals weer met rust, zoende haar vurig en begon weer iets sneller te bewegen waardoor hij zwaarder begon te hijgen. Lew voelde zijn tanden groeien en keerde weer terug naar de plek waar hij eerder gebeten had. Hij was erg nieuwsgierig naar het effect van een vampierbeet op een vampier, dus duurde het niet lang voor zijn zijn tanden in haar nek zette en een beetje van haar bloed dronk.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik sla mijn armen om zijn rug en sluit de ogen. Er gaat een rilling van opwinding als ik zijn lippen en tong over mijn hals voel strelen.
'Hmm ja..' Ondertussen voel ik zijn handen over mijn lichaam en ik doe mijn uiterste best om het niet uit te gillen van opwinding. Ik zit nu echt niet te wachten op onverwachts bezoek. Als ik ineens zijn tanden in mijn hals voel komt er toch een smekend piepje uit mijn mond, dat ik met de grootste moeite onderdruk. Al snel voel ik zijn lippen op de mijne en ik kan het niet laten om zijn kont vast te grijpen. God, zelfs dáár zitten spieren, bedenk ik me als ik de strakke huid aftast. Veel kans om me erover te verwonderen krijg ik niet, want ik voel hoe hij ineens zijn tanden nu wat ruwer in mijn hals zet en er zachtjes aan zuigt.
'Wat doe.. hmm.. ah.' Niet te geloven dat ik zo opgewonden kan raken van een vampier die mijn bloed drinkt. Mijn handen glijden van zijn kont over zijn rug en vervolgens naar zijn nek. Ik voel hoe hij het ritme versnelt en van genot sluit ik weer de ogen. Nooit gedacht dat dit zo hemels kon voelen. Nooit gedacht dat ik me zo aan iemand kon overgeven, dat ik het zou durven.
'Alsjeblieft, ik.. ah..' Ik werd helemaal gek en het zou niet lang duren voor ik mijn hoogtepunt bereik. Ik voel hoe er tranen in mijn ogen schieten - tranen van geluk deze keer - en ik grijp Lew nog steviger beet.

No growth of the heart is ever a waste

Lew had moeite om zich opnieuw van haar los te scheuren, aangezien de vampier in hem het feit dat hij eens een -soort van- menselijk lichaam mocht bijten, erg op prijs stelde. Het was alsof er een beest in hem was losgelaten, dat al veel te lang opgesloten zat. Hij ging helemaal terug naar de basis, al het andere, al het logische, al zijn gedachten werden overboord gesmeten. Het was Odile en hij. Niets anders. De smaak van haar bloed was bijlange zo slecht niet, waardoor hij de restjes bloed in haar nek gretig oplikte en een stukje van haar huid opnieuw tussen zijn tanden nam, al beet hij deze keer niet door. Haar smekende woordjes en geluidjes stimuleerden hem enkel meer en hij hoorde hoe hij zelf ook enorm zwaar hijgde. Opnieuw racen haar handen over zijn rug en kont waardoor hij zacht gromde en haar hals opnieuw begon te zoenen. De aantrekkingskracht van haar slanke nek was bijna onweerstaanbaar. Dan zette ze opnieuw die nageltjes in zijn huid. Hij kreunde zacht en voelde hoe hij werd meegesleept in de woeste extase van zijn hoogtepunt. Vol overgave gooide hij zijn hoofd in zijn nek als de spieren in zijn onderbuik zich schokkend samen trokken. 'Odile,' smeekte hij terwijl hij haar mond opnieuw zocht en met één hand langs haar buik, borsten en hals streelde en de bewegingen bleef opdrijven.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Zijn likken in mijn nek maken me helemaal wild en ik kan me niet meer inhouden. Iets in mijn lijf wil eruit en wel nu! Ik grijp me hard aan zijn rug vast alsof ik bang ben om te vallen en een rush vult mijn lichaam en doet alles vervagen. Ik kan me niet meer tegenhouden, ik wil me laten gaan. Ik sluit de ogen en geef me helemaal over. Ik voel zijn handen over mijn lichaam aaien. Ik kreun zachtjes en ingehouden - nog steeds als de dood dat iemand me hoort - maar wanneer ik mijn hoogtepunt eindelijk bereik kan ik me niet meer stoppen. 'Odile,' hoor ik hem smekend zeggen en niet snel daarna voel ik Lew's lippen op de mijne. Al snel vindt er een geweldige explosie plaats in mijn lijf waardoor ik me los maak van zijn mond en een kort gilletje van opwinding slaak. Ik hoop vurig dat niemand dat heeft gehoord. Langzaam kom ik weer in de werkelijkheid, nog steeds na hijgend. Ik heb nog steeds de armen om zijn lichaam dat nu bezweet aanvoelt door de energie die erin om gaat. Ik voel hoe hij langs mijn wang en hals aait en ik pak zijn hand vast en kus die. Ondanks zijn inspanningen ruikt hij nog steeds naar Lew, die zachte, mannelijke geur waar ik maar geen genoeg van kan krijgen. Ik wil niet dat hij gaat. Ik wil dat hij naast me blijft liggen.

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Samen met Dewi loop ik naar boven. Als we langs een van de kamers komen hoor ik iemand kreunen, en ik kijk haar giechelend aan. Ik wenk haar en snel lopen we door naar mijn kamer. Er ligt nog steeds een enorme bult kleren in de hoek, waar vast wel een vest tussen zit. "Laten we hier maar iets uit zoeken."

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

'Lang geleden dat ik zo buiten adem ben geraakt,' zuchtte hij met een geamuseerd lachje terwijl hij naast haar kwam liggen en de zachte huid van haar schouder kuste. Opnieuw schoof hij zijn armen rond haar naakte lichaam heen en trok haar tegen de brandende huid van zijn borstkas aan. Zachtjes liet hij opnieuw zijn vingertoppen over haar huid dwalen, nog steeds nagenietend van de tintelingen op zijn huid. Hij zou hier voor altijd kunnen blijven liggen, samen met Odile in iets wat wel een droom leek. Lew voelde dat hij nog steeds in een roes verkeerde en leek een beetje verdoofd voor de dingen om hem heen. Het enige waar zijn lichaam nog op reageerde, lag naast hem met haar vurige haren wild over zijn hoofdkussen verspreid. Onderzoekend keek hij haar gelaat aan, van de prachtige lange wimpers, tot de lippen die nog steeds rood waren van de opwinding. Hij wilde dat hij wat wist om tegen haar te zeggen, woorden die konden beschrijven wat hij dacht, maar hij kwam niet verder dan gewoon naar haar lichte ogen te kijken en figuurtjes te vormen op haar huid. Steeds verstomde ze hem met haar schoonheid en haar aantrekkingskracht. Het was bijna lachwekkend hoe veel haar lichaam op het zijn inwerkte.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Er gaat een tinteling door mijn lijf als hij de armen om me heen slaat en een kus op mijn schouder drukt. Ik trek een grijns als hij nog half hijgend zegt dat hij al een poos niet zo buiten adem was geweest. Voor mij geldt hetzelfde.
'Dat was geweldig,' fluister ik zacht als mijn ogen de zijne kruisen. Langzaam besef ik wat ik heb gedaan en hoe goed het voelde. Ik mag trots zijn op mezelf. Ik heb het verleden for once gelaten voor wat het was en een duik in de toekomst genomen. Ik heb het niet koud, maar trek toch de deken over ons heen uit angst dat iemand die deur open gooit. Die angst is nog behoorlijk reëel aangezien het maar zo kan dat één of andere geschifte vampier gerechtigheid komt eisen voor het gevecht net, of eerder gezegd: wraak nemen. En ik zie het bovendien niet zitten dat iemand anders dan Lew me zo ziet. Ik voel met mijn hoofd op zijn borst de ongelofelijke warmte die zijn lijf afgeeft. Vampiers waren doorgaans behoorlijk koudbloedig, maar bij grote lichamelijke inspanning kan die temperatuur flink stijgen. Ik leg een hand op zijn borst en laat die vervolgens naar beneden glijden, tot aan zijn navel. Ik besluit niet verder te gaan en die arme jongen wat rust te gunnen. Ik druk een kus op zijn borst en sluit de ogen. De droom is toch uitgekomen.

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 15:16 ]

No growth of the heart is ever a waste

Elif - Goede vampier.
Ik liep samen met Jamie naar beneden, Odile kwam ons tegemoet en ze zei dat ze hoopte dat het eten nog warm was. Vast wel en anders hadden we de magnetron nog. Samen liep ik met Jamie de eetkamer in waar de rest zat en het eten nog op tafel stond.
''Hé.'' groette ik ze met glimlach. Ik plofte op een lege stoel neer, zelf heofde ik geen eten.

Dewi - Mens.
Ik hoorde hetzelfde als Yue toen we boven waren, maar ik zei niks. Niet aan denken. sprak ik mezelf toe, eenmaal in Yue's kamer richtte ik me op het zoeken van een vest.
''Is goed.'' ik viste tussen de hoop kleren en vond al gauw een donkerblauw vest.
''Deze is wel beter dan die bontjas.'' zei ik met flauw glimlachje en trok hem aan.

Faith - Slechte Vampier.
Daniël vertrok en de rest ook, ik trok verbaasd een wenkbruaw op. Was die Daniël nou serieus zo lui? Of deed hij alsof omdat hij een beter plan was? Ik dacht er niet lang over na, aangezien ik zeiknat was en graag droge kleren aan wou. Nog steeds lichtelijk geïrriteerd liep ik naar mijn kamer en ging de badkamer in, GOdzijndank had ik die helemaal voor mezelf. Na een lange douche trok ik droge kleren aan en föhnde mijn haren. Ik hoorde Odile 'eten' roepen, maar ik was niet bepaald in de stemming om te gaan dus liep ik mijn kamer maar weer in. Ik pakte uit verveling een boek uit de boekenkast en ging ermee in de zetel zitten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
"Okay dan, laten we naar buiten gaan." Ik loop achter Dewi aan naar buiten, de sneeuw in. Het knispert heerlijk onder mijn voeten, en meteen voel ik me blij. Heerlijk, de sneeuw in zonder het koud te krijgen.

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

Elif - Goede vampier.
Ik liep samen met Jamie naar beneden, Odile kwam ons tegemoet en ze zei dat ze hoopte dat het eten nog warm was. Vast wel en anders hadden we de magnetron nog. Samen liep ik met Jamie de eetkamer in waar de rest zat en het eten nog op tafel stond.
''Hé.'' groette ik ze met glimlach. Ik plofte op een lege stoel neer, zelf heofde ik geen eten.

Dewi - Mens.
Eenmaal buiten ritste ik het vest dicht en trok de mouwen over mijn handen, een zucht verliet mijn mond en ik zag een nevelig wolkje verschijnen en ook weer verdwijnen. Aangezien het nog steeds sneeuwde zette ik mijn cappuchon op en keek naar Yue.
''Het lijkt me echt fijn als je 't niet koud hebt..'' mompelde ik zachtjes, ik had nu al het idee dat mijn tenen bevroren. Ik haalde mijn neus op en keek even omhoog naar de grauwe lucht, het was een maf gezicht als je omhoog keek terwijl het sneeuwde. Al gauw keek ik weer naar Yue.

Faith - Slechte Vampier.
Ik dwaalde zwijgend door het huis, een eeuwig leven hebben was ontiegelijk saai. En ik had nou ook niet bepaalde hobby's of talenten waar ik me mee bezig kon houden, helaas. Of misschien had ik verborgen talenten, maar die waren dan ver te zoeken. Geïrriteerd zuchtte ik, gebeurde er maar eens wat boeiends. Mij part was er een of andere krankzinnige die het op vampiers gemund had, een beetje actie kon geen kwaad.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
"Ja.. Het is wel handig." Ik kijk naar Dewi, die kleine dampwolkjes uitblaast. Iet wat ik niet meer kan. "Maar het is wel jammer, ik bedoel: Je kent dat gevoel vast wel, dat je een hele dag buiten bent geweest. En dan kom je 's avonds terug en merk je ineens hoe lekker warm het in huis is. Dat heb ik ook niet meer." Ik hurk en pak een beetje sneeuw op. Ik voel het niet eens. En de sneeuw smelt niet. Ik besefte me niet hoe koud mijn huidd eigenlijk is. Ik kijk Dewi weer aan. "Dus.. Zullen we een sneeuwpop bouwen?"

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.