[RPG] Geen weg meer terug [7] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 7 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Klik hier.

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tieners: Dewi - Candy - Timothy(?) - Jamie - Alex
Goede vampiers: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampiers: Faith - Savoy - Odile - Grace
Neutraal: Daniël.
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen.
Hier een Lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 maart 2011 - 21:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Laaaaaatste post .

Odile - Goede vampier.

Ik slaak een korte gil als ik ineens omhoog gegooid word. Jezus en dat zijn z'n buikspieren nog maar. Hoe krijgt hij dat voor mekaar? Geen tijd om te denken. Ik probeer me zo snel mogelijk te herstellen, maar Lew ziet het al aankomen. Ik word aan een arm vastgegrepen en binnen de kortste keren weer in een houdgreep genomen. Alleen is hij nu een stuk minder genadig. Great. Heb ik weer. Deze keer voel ik een knie op mijn buik en ik zit klem als een rat in de val. Met zijn armen houdt hij de mijne tegen de grond. Ik probeer wat tegen te stribbelen en met mijn benen naar een gaatje te zoeken, maar die poging wordt hard afgestraft met zijn been die de mijne klem zet. Ik snuif even ter frustratie, waardoor een rode lok haar van mijn gezicht wordt geblazen. Ik zie hem me victorieus aankijken en hij neemt niet de minste moeite om zijn overwinning te verbergen. Nog eenmaal probeer ik mijn armen los te wrikken, maar daarop grijnst hij alleen maar. Dus zucht ik maar en besluit ik het me maar gemakkelijk te maken, voor zover mogelijk met een spierbundel bovenop je. Mijn blik glijdt onwillekeurig van zijn handen, waarmee hij mijn polsen op z'n plaats houdt naar zijn indrukwekkende bovenarmen. Vergeleken met hem zijn mijn armen maar sprietjes. Maar goed, schijn bedriegt.
'Zou ik misschien los mogen?' vraag ik. Lew schijnt er de grootste plezier in te hebben dat ik mijn vrijheid terug moet vragen en aangezien hij nog geen kik geeft heb ik het vermoeden dat hij het me nog beter in gaat wrijven.

No growth of the heart is ever a waste

Nu ze onder hem gepind lag, had hij geen problemen meer om haar neer te houden. Hij moest toegeven dat hij wel gewend kon worden aan zijn machtpositie. Hij glimlachte liefjes, beet op zijn onderlip en keek bedenkelijk naar boven om vervolgens het meest cliché antwoord allertijden te geven 'Misschien, als je 't lief vraagt,' Hij grijnsde ondeugend, alvorens de greep op haar polsen iets verlichtte en aanstalten maakte om van haar af ze kruipen. 'Ik moet nog een shirt vinden. Weet jij of hier ergens nog iets ligt?' vroeg hij uiteindelijk nonchalant.


Excuses, ik dacht dat ik 't verzonden had, maar 't was niet --'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Haha nvm ;]

Odile - Goede vampier.

Ik rol met mijn ogen en zucht even.
'Ik heb het net lief gevraagd,' verdedig ik mezelf. Oké, eigenlijk klonk het alles behalve lief of vriendelijk, maar voor mijn doen was het behoorlijk sympathiek. 'Ik heb jeuk aan mijn rug, kun je me..' Ik knipper een paar keer verleidelijk met mijn ogen. 'Alsjeblieft loslaten?' voeg ik met een lief pruillipje toe. Soms kan ik daadwerkelijk overtuigend overkomen als een lieve, onschuldige jonge vrouw. Dan vraagt hij naar een shirt.
'Ik weet wel waar ik een shirt voor je kan vinden ja,' zeg ik, ditmaal met een valse speelse glimlach. 'Maar je zult me los moeten laten alvorens ik het vertel. Het liefst vandaag nog trouwens, want ik heb nog steeds jeuk aan m'n rug.' Ik begin mijn rug tegen de grond te schuren omdat het nu echt ondragelijk begint te worden. Nu hopen dat hij me los laat. Alhoewel.. op de jeuk na heb ik er eigenlijk geen bezwaar tegen. Ergens is het best.. opwindend. Ik wend mijn blik van hem af om niet weer een rooie kop te krijgen.
'So big boy, what's your choice?'

No growth of the heart is ever a waste

Hoewel hij wist dat ze het erom deed, trok haar vrouwelijke, verleidelijk gedrag toch enorm zijn aandacht, waardoor hij haar met grote ogen aankeek. Het was de eerste keer in een lange tijd dat hij zo naar een meisje - een vrouw- gekeken had. Die ogen, die wenkbrauwen, die mond. Het was alsof hij vergeten was wat hij aantrekkelijk vond aan vrouwen. Hoe gestoord was het dat de vrouw wiens kop hij nog geen twee dagen geleden er wel af kon bijten, hem daar nu allemaal aan herinnerde? Toen ze hem de keuze bood, schudde dat hem wakker. Hij slikte kort, sprong overeind en ging enkele meters verder staan, een beetje ondersteboven van zijn gedachten.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik kom overeind en stap uit de ring, waar ik mijn schoeisel weer aantrek. Dat was verbazend vlot gegaan, denk ik innerlijk grijnzend.
'Ben je vies van me of zo?' vraag ik grinnikend als ik hem een paar meter van me af zie staan. Nu neem ik hem wat serieuzer in me op en het lijkt of hij de situatie nog niet heeft kunnen bevatten. Heb ik iets fout gedaan? Had ik niet zo vals moeten spelen tijdens het gevecht? Verwarring maakt zich meester en ik voel me onzeker worden. Ik ben niet goed in deze situaties maar het laatste wat ik wil is hem op de één of andere manier pijn doen. Als ik mijn schoenen aan heb merk ik dat hij daar nog steeds staat, met exact dezelfde gezichtsuitdrukking als net. Ik besluit hem maar te helpen, want hij staat erbij als een zombie. Ik pak zijn schoeisel, draai me om en kom overeind.
'Alles goed? Moet er iets van het hart?' vraag ik peilend en leg de schoenen bij hem neer. 'Soms lucht het op, hoe pijnlijk het ook mag wezen,' voeg ik glimlachend toe. I can tell.

No growth of the heart is ever a waste

'Bedankt,' mompelde hij toen ze zijn schoenen bij hem neerzette, waarna hij ze traag aan begon te trekken. ''Alles goed? Moet er iets van het hart?Soms lucht het op, hoe pijnlijk het ook mag wezen,' vroeg ze hem met een onzekere blik in haar ogen. 'Ik ... Nee het is niets. Het is gewoon een lange tijd geleden dat ik een vriend heb gehad,' mompelde hij snel. Het was niet eens gelogen, wat de hele situatie eigenlijk nog triester maakte. Hij had na de oorlog weinig tot geen vrienden gemaakt aangezien hij vrijwel alleen 's avonds, 's nachts en vroeg in de ochtend reisde. Eigenlijk had hij zo lang alleen over de aarde gezworven dat het een wonder was dat hij niet sociaal gestoord was, of iets dergelijks. 'Lange, lange tijd geleden,' benadrukte hij nog eens met een vaag lachje. En Dewi dan, bestrafte hij zichzelf. Wat was Dewi dan ? Ze had hem per slot van rekening toch gezoend, betekende dat dan niks voor hem? Bedachtzaam beet hij op zijn lip. Hij had een speciale band met Dewi omdat hij haar beschermde met zijn leven, maar hij dacht niet dat hij van haar hield... op die bepaalde manier. Then again; het was meer dan zeventig jaar geleden sinds hij voor het laatst verliefd was geweest. How should he know?

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik voel me tegelijkertijd warm en ijskoud. Ik zie de treurnis in zijn ogen en weet niet wat te zeggen. Ik zou niet weten hoe iemand te troosten en ben daarom ook als de dood om een verkeerde opmerking te maken. De 'vriendschappen' die ik had in Fjodor's clan waren altijd oppervlakkig. Dit soort zaken kwamen nooit aan de orde. Als iemand eens z'n hart luchtte over ellendige zaken die in het verleden gebeurd waren, werd op diegene neergekeken door de oudere clanleden. Met gevolg dat niemand meer durfde te huilen of zijn hart durfde uit te storten. Allemaal één groot verdomd manipulatieproces. En dat proces stroomt nog steeds door mijn aderen. Ik moet het uitschakelen. Niet bang zijn, uitschakelen. Als ik vijftig jaar kan overleven met Kazinsky in m'n kop moet dit ook nog wel te doen zijn. Ik leg even een hand op zijn schouder.
'Iemand zei me ooit dat zelfs de sterkste strijder geen hart van steen heeft. En dat is maar goed ook. Anders zouden we vriendschap.. warmte en liefde niet herkennen, ook al staat het pal voor onze neus.' Ik besef ineens dat in een wat onhandige verwijzing heb gemaakt, maar ik meen de woorden wel. Het zou me geweldig lijken om ooit eens wakker te worden in die sterke armen want ik weet dat hij een goed hart heeft. Sterker nog: ik weet dat ik hem mijzelf kan toevertrouwen. 'Dus, zullen we je een shirt fixen? Ik heb er nog wel één op mijn kamer.' Ik ga hem voor naar de uitgang van de sportzaal, gris nog gauw mijn trui op en we lopen de gangen in.
Als we mijn kamer binnen komen begin ik te graven in de kledingkast. Ik had dat ding toch ergens.. hé, wacht. Op de onderste plank vind ik het vermiste shirt. Ik ruik eraan om zeker te stellen dat het schoon is, waarna ik het aan Lew geef.
'Ik hoop dat je schouders erin passen,' zeg ik grijnzend. Zoals gewoonlijk is mijn kamer weer een troep. Ik geneer me er best voor, maar er valt nu weinig meer aan te doen.

[ bericht aangepast op 8 maart 2011 - 11:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Lew slikte de krop in zijn keek weg en voelde zijn rechtermondhoek de lucht inschieten. 'Bedankt,' Hij stond op, glimlachte en probeerde de situatie van zich af te zetten. Hij was niet het type om drama om niks te maken en hij wilde ook niet dat Odile dacht dat hij een watje was. Zwijgend liep hij achter Odile aan, benieuwd of ze wat voor hem had. Haar kamer was nog even chaotisch als de eerste keer dat hij er kwam, toen hij het bloed nog van onder de nagels haalde. 'Ik hoop dat je schouders erin passen,' zei ze met een grijns, waarna ze het shirt naar hem toegooide. 'Waarschijnlijk wel,' zei hij glimlachend. 'Zo breed zijn ze ook niet,' Metend hield hij het shirt voor zijn borstkas. Het zou krap worden, maar hij dacht dat hij er wel in zou passen. 'Dus eh... Heb je mijn "hulp" nog steeds nodig bij het koken?'

Frankly my dear, I don't give a damn.

boem, even abbo

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

'Ga je gang, ik draai me wel om.' Ik doe het met tegenzin, maar ik wil hem geen ongemakkelijk gevoel aanjagen. Toch kan ik het niet laten om in de weerspiegeling van het glas in de kast zijn rug te bekijken. Net zoals de eerste keer dat ik hem door de deur zag lopen zonder shirt blijft het indrukwekkend. Ik moet mijn uiterste best doen om niet als een klein meisje te gaan giechelen als Lew het kledingstuk heeft aangetrokken. Dat shirt is ideaal: het zit strak om de bovenarmen heen waardoor je een nog beter zicht op zijn spiermassa krijgt. Zo hebben jonge vrouwen zoals ik ook nog eens wat om naar te kijken. Ik trek even een duivelse glimlach van de pret. Wat heb je dat toch handig aangepakt, Odile.
Dan vraagt hij of ik zijn hulp nog nodig heb in de keuken. De grijns wordt groter, en daarmee ook de twinkeling in mijn ogen.
'Je denkt toch niet dat ik je zomaar laat gaan en de enige kans om je te kunnen commanderen laat schieten? Ik zou wel compleet gek zijn. Kom maar mee.' Helemaal in mijn nopjes wandel ik naar de keuken. Goh, soms is het leven echt prachtig.

No growth of the heart is ever a waste

'I have a feeling I'm going to regret this,' mompelde Lew bedachtzaam terwijl achter Odile, die veel te blij leek met het feit dat ze hem mocht commanderen, aan draafde. 'Dus eh... hebben we die Franse rotzo- Ik bedoel... Die Franse kruiden, eigenlijk wel in huis?' vroeg hij toen ze de grote keuken bereikt hadden. Nieuwsgierig keek hij in de ijskast, waar een groot deel van het voedsel te vinden was. 'Het ligt in ieder geval niet hierin,' riep hij over zijn schouder naar Odile, na tussen de flesjes en pakjes heen gerommeld te hebben. Wist hij veel hoe dat goedje er uit moest zien. Het enige kruid dat zijn moeder ooit gebruikte om haar schotels op smaakt te brengen, was peper. En bier, maar hij betwijfelde of dat onder de categorie kruiden viel.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede vampier.
,,Geeft niks..'' zei ik zachtjes. ,,Maar bied je bloed aan niemand aan, okay?'' ik keek 'm strak aan.
,,Het is niet zeker dat wij ons altijd even goed kunnen beheersen, het blijft dus een groot risico als een van ons van jouw bloed drinkt.'' ik bekeek 'm kort en zag hoe hij onzeker met zijn mouw speelde, hij had 't goed bedoelt..
,,Maar maak je er niet druk om, okay?'' ik glimlachte en woelde door zijn haren.

Dewi - Mens.
Ik knikte en keek haar aan.
''Best wel, had verwacht dat het minder diep zou zijn.'' ik keek haar glimlachend aan en miste eigenlijk wel iets, het was heel stom, maar toch.
''Er zijn vast geen luchtbedden, autobanden of iets anders in die richting he?'vroeg ik met schaapachtig grijnsje, het was een stomme vraag, maar het was wel altijd relaxed.

Faith - Slechte Vampier.
''True. Ik snap niet dat hun niet gek worden van die sterke bloedgeur steeds om ze heen.'' ik leunde tegen de muur en keek hem aan.
''Die nieuwe dude heeft trouwens een interessante gave.. Hij is een soort databese voor alle gaven, dus als jij bij hem in de buurt bent heeft hij jouw gave.. Maar dan wel 10x zo sterk. Ook kan jij je gave dan niet meer gebruiken.'' ik keek Savoy aan en ging verder.
''Als we ervoor zorgen dat hij in ieder geval aan onze kant staat, dan zijn we de andere altijd voor. Tenzij hij ons moet verraden,'' ik trok een wenkrauw op en dacht na, ''maar dat risico moeten we dan maar nemen denk ik.''

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik haal mijn schouders op. "Ik weet niet.. Misschien wel." Ik klim uit het zwembad en loop naar de kasten naast de omkleedhokjes. "Misschien ligt hier wat?"

Savoy
Het valt me op dat Faith nog steeds "ons" zegt. Het ergert me, maar ik zeg er niets van. Het is wel logisch, omdat we nu even een team zijn. Denk ik. "I guess so. Zullen we nu maar een van de mensen lastig gaan vallen? Eens zien.. We hebben Dewi, Jamie en die nieuwe.. Vergeet ik iemand?"

[ bericht aangepast op 8 maart 2011 - 17:35 ]

Elif - Goede vampier.
,,Geeft niks..'' zei ik zachtjes. ,,Maar bied je bloed aan niemand aan, okay?'' ik keek 'm strak aan.
,,Het is niet zeker dat wij ons altijd even goed kunnen beheersen, het blijft dus een groot risico als een van ons van jouw bloed drinkt.'' ik bekeek 'm kort en zag hoe hij onzeker met zijn mouw speelde, hij had 't goed bedoelt..
,,Maar maak je er niet druk om, okay?'' ik glimlachte en woelde door zijn haren.

Dewi - Mens.
Ik keek nieuwsgierig naar haar, maar de kans was klein. En als er iets was, dan moesten we het vast nog opblazen. Of er moest ergens ook nog een pompje rondslingeren.. Ik zwom een beetje rond en bleef toen 'staan'.
''En?'' vroeg ik en zwom stukje naar de kant.

Faith - Slechte Vampier.
''Nu?'' vroeg ik hem, ''Wat wil je doen dat? En nee, dat waren ze.'' zei ik. Zou hij me verraden? Die kans was groot, dus ik kon beter op min hoede blijven als ik niet wilde dat mijn hapje onder mijn neus werd weggekaapt.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

dubbel.

[ bericht aangepast op 8 maart 2011 - 18:12 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.