[RPG] Geen weg meer terug [7] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 7 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Klik hier.

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tieners: Dewi - Candy - Timothy(?) - Jamie - Alex
Goede vampiers: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampiers: Faith - Savoy - Odile - Grace
Neutraal: Daniël.
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen.
Hier een Lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 maart 2011 - 21:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Odile - Goede vampier.

Ik voel zijn vingers aan de binnenkant van mijn dijen en er gaat al snel weer een nieuwe rilling door mijn rug. Alsof dat nog niet genoeg was voel ik hoe hij zacht zijn tanden in een oorlel zet. Het is ongelofelijk hoe hij het zo geraffineerd voor elkaar kan spelen om me precies op de juiste plaatsen aan te raken. Ik heb geen idee hoe veel ervaring hij met vrouwen heeft, maar hij weet wel hoe hij ze moet beminnen.
'Hmm,' kreun ik voorzichtig en ingehouden als zijn handen langs mijn rug glijden. Jezus, ik wil meer. Ik voel zijn haar langs mijn gezicht kriebelen en kan me nauwelijks meer inhouden als hij me in mijn hals bijt. Ineens neemt hij afstand en ik kijk hem geschokt en gepuzzeld aan. Waarom houdt hij nu op? Dan geeft hij aan dat hij moet gaan jagen, iets dat ik zowel begrijp als jammer vind.
'Tot zo,' zeg ik glimlachend als hij verdwijnt. De arme ziel heeft een ree nodig om weer op adem te komen na ons avontuurtje. Oh wacht maar, Lewis. Ik heb nog veel meer voor je in petto. Ik begin dit spel steeds leuker te vinden.

No growth of the heart is ever a waste

Van het moment dat Lew een voet in de sneeuw gezet had, wilde hij alweer terugkeren naar Odile. Zijn lichaam schreeuwde echter om voeding na …zijn uitputtende activiteiten van eerder. Het hert dat hij die morgen nog maar gegeten had, was al totaal verbrand ondertussen, waardoor hij een slap gevoel in zijn benen kreeg. Zijn blik gleed naar de sneeuwpop, hij glimlachte en zette zijn toch daarna voort. Lew had een hartgrondige hekel aan sneeuw. Het was glad, waardoor hij niet snel kon lopen zonder het risico uit te schuiven en bovendien was het nat en –hoewel hij dat niet voelde- koud. Desondanks wilde hij erg graag een beetje verder dromen over Odile en haar nageltjes en dus besloot hij om de sneeuw toch te trotseren. Het enige voordeel aan het witte spul, was dat beesten zich moeilijker konden verstoppen, doordat hun sporen verrieden waar ze zaten. Het duurde dan ook niet lang voor hij opnieuw een bende everzwijnen tegenkwam. Ze waren reusachtig en Lew herkende de groep van enkele dagen eerder. Hij had al drie zwijnen van die troep gedronken, en er zou er nog één aan moeten geloven. Hij moest alleen uitkijken dat hij niet weer op één van die slagtanden gespietst werd, zoals dat de vorige keer gebeurt was. De beesten hadden hem inmiddels ook opgemerkt en hun leider snoof woedend en dreigend. Razendsnel dacht Lew een plan uit, en net toen de varkens begonnen aan te vallen nam hij een grote sprong en griste het achterste varken mee een dennenboom in. Het beest maakte paniekerige geluiden en schopte wild met zijn machtige hoeven, waardoor het er in slaagde om Lew’s arm met een ongezonde knak te breken. Met behulp van de andere wist hij toch de nek nog te draaien en probeerde het levenloze zware lichaam van het zwijn hoger de boom in te slepen. Dat was echter gemakkelijker gezegd dan gedaan, met een bende woeste dieren die als bezeten tegen de dennenboom in beukten aan zijn broek en een gebroken arm die een schrijnende pijn veroorzaakte. Uiteindelijk wist hij zichzelf op een tak te hijsen, het beest tussen zijn benen te klemmen en met een pijnlijke, gesmoorde kreet het gebroken stuk terug zijn arm in te duwen zodat het juist aaneen zou groeien. Om het proces wat te versnellen dronk hij haastig het varken leeg waardoor hij bloed morste en het langs zijn kin en nek naar beneden droop. Moeilijk gooide hij het beest tussen zijn groepsgenoten die het blijkbaar opgegeven hadden van het moment dat ze hun dode vriend hadden zien vallen en knorrend en grommend de bossen in verdwenen. Door het verse bloed voelde Lewis zich binnen de tien minuten stukken beter en was het vel waar het bot had uitgestoken terug aan één gegroeid. Afgezien van wat bloedsporen en de arm die een beetje blauw zag, kon je bijna niet zien dat er ooit iets geweest was. Vanbinnen deed het echter nog pijn, merkte hij toen hij de arm gebruikte om de dennenboom uit te springen. Het was een doffe pijn, hij wist zeker dat als hij traag wandelde, het helemaal verdwenen zou zijn als hij terug thuis kwam. Toen hij een halfuur later inderdaad door de poort liep, schoot er van de gebroken arm geen spoor meer over, afgezien van opgedroogd bloed dan. Hij slaagde er gewoon niet in om normaal van een jacht naar huis te komen, bedacht hij toen hij terug binnenkwam en in de gang in een grote spiegel keek. Lang zijn mond en nek lagen bloedsporen van het zwijn en op zijn arm was zijn eigen bloed in dunne laagjes aangekoekt. Het was werkelijk geen zicht.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik zit nog steeds op het aanrecht en overdenk mijn zonden. En die lijst zonden is lang. Heel lang. Ik bedenk me hoe erg mijn leven de afgelopen dagen, weken is veranderd en het bevalt me. Het bevalt me hoe ik de andere kant van het leven heb leren kennen en zonniger heb inzien. Ik neem een slok water en wiebel met mijn benen. Dan hoor ik een deur open zwaaien en een sterke bloedgeur vult de ruimte al snel. Lewis! Maar tot mijn verbazing ruik ik ook zíjn bloed. Is hij aangevallen? Dit bevalt me niks. Ik spring weer op de grond en hol naar de gang toe. Als ik hem aantref valt mijn mond haast open van verbazing. Zijn arm is bebloed en hij heeft vergeten de bloedsporen bij zijn nek weg te vegen. Al met al een luguber gezicht.
'Wat is er met jou gebeurd?' vraag ik ongerust. 'Je arm. Kom mee.' Ik trek hem aan mijn vrije arm mee naar mijn kamer, waar het nog altijd even chaotisch is. Ik heb werkelijk geen idee waar Alex uithangt, maar ik vang nog steeds vaag zijn geur op, dus alles is nog in orde.
'Neem maar plaats. Laat dit aan mij over,' zeg ik wenk naar het bed als teken dat hij daar op kan zitten. Ik begin in één van mijn zovele kastjes te rommelen en haal de verbanddoos eruit. Ik ga op mijn knieën voor hem zitten, desinfecteer de wond en bind er met alle zorgvuldigheid een verbandje omheen. 'Zo. Dat moet voldoende zijn. Of is er nog iets anders waarmee ik je pijn kan doen verzachten?' Het laatste vraag ik met een stoute ondertoon, maar met poeslieve engeloogjes die zich in de zijne boren.

No growth of the heart is ever a waste

Net was hij begonnen met het afkuisen van de bloed sporen, toen Odile op eens opdook en hem vol verbazing aanstaart. 'Odile, het is oké. Het gaat wel weer. Ik heb gewoon een slechte reputatie onder de varkens,' mompelde hij toen ze hem mee begon te trekken naar haar – nog steeds chaotische- kamer. Hij werd genegeerd. 'Echt, het is al volledig genezen,' Ze had er echter opnieuw geen oren naar en dumpte hem op haar bed terwijl ze in haar kasten begon te rommelen en uiteindelijk weer opdook met een verbanddoos. 'Dat is echt niet nodig,' protesteerde hij opnieuw, maar ze was al begonnen met de niet-bestaande wond te verzorgden. Haar aandacht was niet onprettig, dus hij rukte zijn arm niet weg, maar hield ook niet op met protest aan te tekenen. 'Vrouwelijke koppigheid,' mompelde hij toen ze klaar was en hij naar zijn ingepakte arm keek. 'Zo. Dat moet voldoende zijn. Of is er nog iets anders waarmee ik je pijn kan doen verzachten?' Een tel lang staarde hij haar met zijn mond vol tanden aan tot hij haar woest op zijn schoot trok zodat haar twee knieën aan weerszijden van zijn lichaam lagen. Haar hoofd nam hij tussen zijn twee grote handen vast en haar gezichten hals begon hij te overladen met snelle, tedere kusjes. Daarna keek hij haar prachtige ogen intens aan en leunde naar voor om haar vurig te zoenen waarbij zijn handen zich verplaatsten van haar hoofd naar de rest van haar lichaam. Zijn rechterhand legde hij uitdagend op haar achterwerk, terwijl zijn linke vingertoppen zacht over haar tenen, voet en kuit gleden. ‘Dank je voor de goeie zorgen,’ grijnsde hij waarna hij het tipje van haar neus kuste en glimlachte.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik voel hoe Lew me in een ruwe beweging bovenop zich trekt en mijn gezicht en hals onderwerpt aan een regen kusjes. De plotselinge afwisseling tussen zijn ruwe manier van handelen en de zachtheid waarmee hij me kust bezorgt me werkelijk de rillingen. Als hij me dan vervolgens weer loslaat en me een tel aankijkt ben ik er heel kort van overtuigd dat hij klaar met me is. Dan zoent hij me gretig op de mond en voel ik zijn handen over mijn lijf glijden. Een hormonenrush schiet door mijn lijf heen. Als hij me dankt voor de goede zorgen kijk ik hem glimlachend aan.
'Ik ben nog niet klaar met jou. Liggen.' Ik zie hem me met een koppig grijnzende blik aankijken. Alsof hij van plan is naar me te luisteren. De aloude tegendraadsheid. 'Prima, dan sla ik die heerlijke massage die ik voor je in gedachten heb wel over.' De sadistische grijns komt weer opspelen en ik kijk hem recht in zijn donkere ogen aan. Ik hoop dat hij snel zwicht, want diep van binnen verlang ik naar niks meer dan zijn lichaam aan te kunnen raken.

No growth of the heart is ever a waste

'Ik ben nog niet klaar met jou. Liggen.' Ha! Dacht ze nou echt dat hij naar haar zou luisteren? Het eten stond op tafel, liefje, dacht hij terwijl hij haar met een koppige grijns aanstaarde. Dan besloot ze het om het over een andere boeg te gooien, en hem te verleiden met een 'heerlijke massage'. Lew voelde hoe zijn lichaam de keuze al gemaakt had, door de talloze eletrische schokken die door zijn lichaam renden. Was hij echt zo ver dat hij bereid was om zijn trots aan de kant te schuiven en haar te gehoorzamen in ruil voor haar aanrakingen? Zijn adamsappel wipte op en neer en hij beet in twijfel op zijn lip terwijl hij in Odiles ogen de sadistische en afwachtende uitdrukking zag. Ach, what the hell... 'Wel mijn spieren zijn wel een beetje stijf,' loog hij met een grijnsje terwijl hij zich met een plof op zijn rug liet vallen. Hij mocht dan een watje zijn, hij kreeg in ieder geval een massage van een vrouw die hij ongelofelijk sexy vond, bedacht hij terwijl hij haar met een opgetrokken wenkbrauw aankeek.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik glimlach als hij toegeeft. Soms zijn mannen zo voorspelbaar. Ik wip mijn schoenen uit, draai hem met een handige en snelle beweging om zodat hij op zijn buik komt te liggen en vervolgens neem ik plaats op zijn kont, een perfect kussen. Ik rek mijn handen uit en neem niet al te zachtaardig zijn schouders onder handen. Ik neem aan dat Lew wel tegen een stootje kan en bovendien ben ik van mening dat je van een goede massage best wat mag voelen. Langzaam maar krachtig werk ik met mijn duimen de rest van zijn rug af. Maar dat shirt blijft me in de weg zitten. Ik til het een stukje op en voel al snel de gladde blote huid in mijn handen. Ik probeer grip te krijgen op zijn bovenarmen en schouders, wat helaas niet lukt aangezien mijn handen zo klein zijn. Daarom ga ik al snel weer over op zijn rug. Aan zijn rustige manier van ademhalen te horen geniet hij ervan en ik kan het dan ook niet laten om hem een klein kusje op zijn onderrug te geven. God, wat een lijf. Als ik klaar ben ga ik weer van hem af.
'Je bent weer vrij om te staan,' zeg ik triomfantelijk. 'Heeft mijn behandeling geholpen?' vraag ik dan quasi-onschuldig.

No growth of the heart is ever a waste

'Hmmm,'kreunde hij gelukzalig toen hij die handjes opnieuw op zijn rug voelde. Haar massagetechnieken waren verbazingwekkend goed, al had ze hem wat pijnlijke draaien gegeven, waardoor hij had op zijn tong moest bijten om het niet uit te schreeuwen van de pijn en de schrik. Toen hij haar lippen op zijn rug voelde, kreeg hij kippenvel over zijn gehele lichaam, waarna hij een teleurgesteld geluidje maakte toen ze van hem afstapte. Snel krabbelde hij overeind van het bed en kuste hij haar teder op het voorhoofd.'Heeft mijn behandeling geholpen?' Hij grijnsde breed. 'Zeer zeker. I would return the favor, maar ik ben vrij zeker dat ik die kleine schoudertjes van je dan zou breken,' antwoordde hij speels. 'Maar als er wat anders is waar ik je een plezier kan doen... You name it...,'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik kijk hem wat uitdagend aan en trek spottend een mondhoek omhoog.
'Er is wel wat meer nodig dan een massage om mij te breken,' zeg ik met een grijns. 'Maar de kans om jou iets op te dragen laat ik niet zomaar liggen.' Ik kijk even de kamer door en mijn blik valt op een verlaten stuk ongeopende zeep. Opnieuw krullen mijn mondhoeken omhoog en ik loop naar de kast, haal het stuk zeep er vanaf en gooi het hem toe.
'Je mag me wel inzepen. Ik zie hem me met een verbaasde blik aankijken. 'Of durf je soms niet met me onder de douche?' voeg ik uitdagend toe terwijl ik mijn kleding bijeen scharrel. Ik voorzie mezelf van een nieuwe - deze keer lichtgrijze - broek met daarboven een top en een zwarte blouse. Als laatste graaf ik mijn ondergoed op; een dieprood setje dat perfect bij elkaar past. 'Kom je nog?' vraag ik glimlachend.

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik loop snel naar mijn kamer en pak wat kleren voor Dewi en mezelf. Als ik alles heb klop ik op de deur van de badkamer. "Dewi? Kan ik binnenkomen?" Ik wil geen ongemakkelijke situatie creëeren waarbij zij al naakt in de badkamer staat en ik ineens binnen kom wandelen.

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

Bijna bloosde hij, maar hij wist het nog net er een grijns van te maken, terwijl hij geamuseerd naar het stuk zeep in zijn handen keek. 'Ik durf alles,' antwoordde hij dan, zich realiserend dat hij waarschijnlijk een tikje te laat was met zijn antwoord doordat hij een tijdje stomverbaasd naar het stuk zeep had staan gapen. Lew slikte even, kon het niet laten om naar haar kont te kijken als ze hem voorging naar de badkamer en liep dan met een brede grijns achter haar aan, terwijl hij het shirt al over zijn hoofd trok en het in de lavabo gooide. Daarna begon hij met de grootste zorg het stuk zeep uit te pakken. Het duurde een tijdje voor hij het verrotte plasticje er af kreeg en trok een triomfantelijk hoofd toen hij het omhulsel in de vuilnisbak gegooid had.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Met de rug naar Lewis toegekeerd trek ik de top over mijn hoofd. Net als de vorige keer voel ik me naakt en bekeken, maar het doet me weinig meer. Eigenlijk vind ik het hele idee van samen douchen alleen maar opwindend en aangezien de badkamer afgesloten is lijkt de kans me redelijk klein dat iemand hier ineens binnen komt vallen. Met een getrainde beweging open ik het beha-slot en wurm me uit mijn broek en slip. Ik werp een blik op de hoop kleding en draai me zonder gene om en loop op Lew af, poedelnaakt. Ik kijk hem even doordringend aan en zie hem haast letterlijk kwijlen. De arme ziel. Ik gris de zeep uit zijn handen en draai me weer om, alvorens naar de douche te lopen.
'Ik wacht,' zeg ik met een verleidelijk glimlachje, sluit de glazen afscheiding en draai de knoppen om. Weldra wordt de hele ruimte gevuld met een vochtig stoom. De shampoo staat gelukkig nog in de cabine van de vorige keer dat ik de douche gebruikt heb. Ik maak ook mijn haar nat en sluit genietend de ogen. Douchen maakt me kalm.

No growth of the heart is ever a waste

Elif - Goede vampier.
Ik keek Jamie aan en knikte.
''Sure, eet maar zoveel je wilt.'' ik draaide een lok haar rond mijn vinger.
''Ik ga niet eten, dus je hoeft niet bang te zijn dat er niks over blijft voor mij.'' zei ik hem nog. Ik wilde niet dat hij straks nog honger had omdat hij een deel liet liggen voor mij of iets dergelijks.

Dewi - Mens.
Ik werd uti mijn gedachten gehaald door geklop.
''Sure.'' ik stond op en opende de deur en keek naar Yue en vervolgens de kleren die ze in haar handen hield.
''Sorry dat je steeds dingen aan me uit moet lenen.'' verontschuldigde ik mezelf, mijn eigen kleren waren inmiddels alleen nog vochtig, maar ze voelde koud aan en ik verlangde naar schone kleren.
Faith - Slechte Vampier.
Ik dwaalde zwijgend door het huis, een eeuwig leven hebben was ontiegelijk saai. En ik had nou ook niet bepaalde hobby's of talenten waar ik me mee bezig kon houden, helaas. Of misschien had ik verborgen talenten, maar die waren dan ver te zoeken. Geïrriteerd zuchtte ik, gebeurde er maar eens wat boeiends. Mij part was er een of andere krankzinnige die het op vampiers gemund had, een beetje actie kon geen kwaad.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Even bleef hij stokstijf naar de aangedampte douchekabine staren. Fuck, dacht hij terwijl hij het vage, vleeskleurige figuurtje achter de wanden strak met zijn ogen volgde. Hij dacht niet dat ze ook maar half besefte hoe verleidelijk te was. Hoe meer hij zijn cool wilde behouden, hoe steviger ze hem tegen de grond nagelde met haar uitdagende spelletjes. Hij kon niet zeggen dat hij er niet van genoot, maar het werd tijd dat hij haar ook eens goed te pakken kreeg. Daarom begon hij traag en zorgvuldig de windel van zijn arm te halen, vouwde die daarna nog eens nauwkeurig op en begon zijn broek met de grootste zorg uit te trekken en op te vouwden. Ze mocht wachten, dacht hij met een vaag lachje terwijl hij zijn boxershort ook uittrok en op zijn broek legde. Toen hij het glas openschuifde en de douche binnenstapte. Haar naakte rug en welgevormde kont deden hem even twijfelen om haar niet dan en daar te bespringen, maar hij wist zich nog net te beheersen, waarna hij op zijn lip been en het schuifdeurtje opnieuw sloot. Vanuit zijn ooghoeken gluurde hij naar Odile die duidelijk van het warme water stond te genieten en werd opnieuw in de verleiding gebracht om haar rug te kussen en haar lichaam te masseren. In de plaats daarvan draaide hij zich met zijn eigen rug naar haar toe en deed niks. Dit was zijn wraak. Niks. Hij wilde dat hij beter was in haar soort spelletjes, maar deze manier werkte ook, dacht hij geamuseerd, genietend van de warme stralen op zijn koude lijf.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Waar blijft hij? vraag ik me af terwijl ik de handen over mijn gezicht haal en zo de haren weg veeg. Als Lew dan eindelijk de douche binnenstapt en ik draai me even glimlachend om. Tot mijn verbazing staar ik echter naar zijn blote rug. Mijn blik valt op een klein, schattig moedervlekje in de buurt van zijn schouder en vervolgens zakt diezelfde blik naar beneden en neemt zijn kont in zich op. Odile, kappen met kwijlen nu, bijt ik mezelf toe. Vraag je eerder af waarom hij je niet insmeert. Heb ik wat fout gedaan? Het was toch zijn aanbod om me ergens een plezier mee te doen? Even ben ik radeloos en dan schiet het me te binnen. Water. Daar hield hij niet van. Misschien heeft het daarmee te maken! Ik pak de zeep en wrijf mijn handen er zorgvuldig mee in, zodanig dat ze begraven zijn in het schuim. Er schiet me voor de zoveelste keer een stoute gedachte te binnen. Ik buig me naar voren en strijk met mijn tong over zijn ruggengraat. Vervolgens, zonder iets te zeggen begin ik zijn enorme schouders en rug in te smeren terwijl ik masserende bewegingen maak. Dan laat ik me op de knieën zakken, zeep mijn handen opnieuw in en neem zijn kont en benen onder handen. Ik zie aan zijn manier van ademhalen dat hij er moeite mee heeft zich in bedwang te houden. Ik trek een valse grijns achter zijn rug en mijn ogen beginnen te twinkelen van de pret. Dus dat is het he, soldaatje. Je wil deze strijd ook winnen. Dan kom ik overeind en ga voor hem staan.
'Ik heb de voorkant nog niet onder handen genomen,' zeg ik poeslief en zeep opnieuw mijn handen in. Ik leg mijn handen op zijn schouders, ga op mijn tenen staan zodat ik bij zijn hals kom en geef hem een lange, verleidelijke zoen in zijn hals. Ik zie de kippenvel op zijn huid verschijnen en gooi er nog een schepje bovenop. Ik pak zijn arm, die levenloos langs zijn lijf bungelt en leg die op mijn kont. Hij dacht toch niet dat hij nu al van me af was? Ik druk zacht mijn lichaam tegen het zijne op als ik zijn bovenlijf onder handen neem. Ik kijk hem met uitdagende pretoogjes aan als ik voorzichtig de gespierde borst en buik masseer. Nu heeft hij het er pas écht moeilijk mee. Ik zie hem haast letterlijk op de lip bijten om het niet uit te schreeuwen. Wacht maar. Ik knipper een paar keer verleidelijk met mijn ogen en zeep de handen opnieuw in. Ik hef de handen, omgeven van een wit heerlijk geurend schuim en zwaai daarmee een paar keer nadrukkelijk voor zijn gezicht, waarna ik ze via zijn buik en navel naar beneden laat afzakken en zijn geslacht inzeep. Gedurende deze procedure blijf ik hem met brandende ogen aankijken en de grijns wordt met de seconde groter, omdat ik weet dat zijn lichaam zich allang heeft overgegeven.

[ bericht aangepast op 17 maart 2011 - 20:20 ]

No growth of the heart is ever a waste