[RPG] Geen weg meer terug [7] - Speeltopics

Hoi. The Game.
Nummer 7 alweer :] Gaat lekker jongens. -kuch- Meiden.

Nummer 1: Blub.
Nummer 2: Blub.
Nummer 3: Blub.
Nummer 4: Blub.
Nummer 5: Blub.
Nummer 6: Blub.

Joinen maar geen idee wat RPG's zijn?
Klik hier.

Inspringen altijd mogelijk. Vraag maar een samenvatting aan mij en ik zal je helpen met in het verhaal komen (;

Het verhaal
Het gaat over een stel kinderen die om de een of andere reden in een verlaten villa in het bos komen. Denk aan weddenschap, weggelopen, verdwaald etc. De villa is enorm, heeft alles wat je maar wensen kan, ookal is het stoffig en wat oud. Maar wat ze niet weten is dat de villa die zo verlaten lijkt al bewoond is, niet door mensen of dieren. Door vampiers. Twee sorten nog wel, de slechte kennen geen medeleven en drinken van alles en iedereen en houden zich vaak niet in, de 'goede' doen het zo lang mogelijk met dierenbloed, maar moeten af en toe ook dat van een mens. Ze nemen dan zo min mogelijk en doen de mensen verder niks. Die twee soorten vampiers haten elkaar, obviously.
Dan nu het grootste probleem, als een mens eenmaal binnen de poorten die rond de villa staan stapt, kan die niet meer terug. Enkel vampiers kunnen naar binnen en naar buiten. Overleven ze het?
Rollen
Normale tieners: Dewi - Candy - Timothy(?) - Jamie - Alex
Goede vampiers: Elif - Gawyn - Lew - Odile - Yue
Slechte vampiers: Faith - Savoy - Odile - Grace
Neutraal: Daniël.
Weetjes over vampiers
- Ze kunnen in het daglicht, maar niet de hele dag. Eerst gaat het jeuken als ze te lang zien en dan pijn doen, als ze dan nog te lang blijven is er logisch wat er gebeurt.
- Als een vampier van een mens drinkt wordt dat mens geen vampier, dat gebeurt pas als een vampier gif 'inspuit'
- Een vampier die een mens ook tot nachtwezen maakt creëert als het ware een band en is eigenlijk verplicht die persoon te begeleiden in het begin.
- Vampier worden is een zeer pijnlijk proces.
- Als vampiers elkaar écht mogen drinken ze elkaars bloed zodat ze een sorot band krijgen ^^
- Vampiers zijn sneller en sterker dan mensen en al hun zintuigen zijn ook sterk ontwikkeld.
- Vampiers kunnen sluipen zonder geluid te maken en kunnen haast opgaan in de schaduwen.
- Vampiers hebben geen eten/drinken nodig, ookal kunnen ze het wel eten.
- Vampiers hebben bijna geen slaap nodig.
- En als laatst; Elke vampier heeft een soort kleine gave, geen vuursturen of iets dergelijks maar denk aan gedachten lezen.
Hier een Lijstje met ideeën.
Gedachten lezen door op persoon te concentreren of door aanraking
Iemands hele verleden zien door simpele aanraking
Persoon pijnigen als je wilt door enkel te kijken
Dingen verplaatsen zonder aan te raken
Hypnose
Iemand in slaap kunnen laten vallen
Zelf kunenn beslissen hoe je eruit ziet
Ogen verkleuren naar je emotie
Gedachten kunnen 'verzenden'
Als iemand slaapt en je raakt die persoon aan kan je droom meekijken
Dromen manipuleren
Genezen
Emoties aanvoelen
Weten of iemand de waarheid spreekt
Visioenen
En ga zo maar door.

HAVE FUN :'D

Lijst met mensen die niet willen dat hun personage door anderen wordt gebruikt.
(Als je niet wilt dat jouw personages af en toe door anderen worden gebruikt voor kleine dingetjes zoals simpele vragen dan moet je het melden en zet ik je hier neer!)
- nog niemand

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 7 maart 2011 - 21:37 ]

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik ga naast haar staan om naar de sneeuwpop te kijken. "Je had gelijk.. Hij ziet er echt beter uit met ogen." Ik kijk haar aan en glimlach. "Ja, dat is misschien wel handig. Hopelijk is er binnen chocolademelk, of in ieder geval thee."

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

Elif - Goede vampier.
Ik keek Jamie aan en knikte.
''Sure, eet maar zoveel je wilt.'' ik draaide een lok haar rond mijn vinger.
''Ik ga niet eten, dus je hoeft niet bang te zijn dat er niks over blijft voor mij.'' zei ik hem nog. Ik wilde niet dat hij straks nog honger had omdat hij een deel liet liggen voor mij of iets dergelijks.

Dewi - Mens.
''Droge kleren en een vreselijk heet bad.'' zei ik terwijl ik met haar naar binnen liep, het was heerlijk warm binnen vergeleken met buiten. Ik deed mijn cappuchon af en voelde hoe mijn vingers pijn begonnen te doen. Wat zou 't fijn zijn als je geen kou kon voelen, maar dan kon je ook de heerlijke warmte niet voelen van een heerlijk bad.. Ik haalde een hand door mijn haren die vochtig waren, blijkbaar was 't vest niet waterdicht geweest.

Faith - Slechte Vampier.
Ik dwaalde zwijgend door het huis, een eeuwig leven hebben was ontiegelijk saai. En ik had nou ook niet bepaalde hobby's of talenten waar ik me mee bezig kon houden, helaas. Of misschien had ik verborgen talenten, maar die waren dan ver te zoeken. Geïrriteerd zuchtte ik, gebeurde er maar eens wat boeiends. Mij part was er een of andere krankzinnige die het op vampiers gemund had, een beetje actie kon geen kwaad.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Goede vampier.

Het heeft niet lang geduurd voor ik een ree te pakken heb gekregen. De beesten zijn een stuk makkelijker te vinden aangezien je puur op de sporen af moet gaan. De sneeuw voelt niet eens koud aan en dat zie ik als een absolute pré van het vampier zijn. Met de hals van het beest tussen mijn tanden denk ik na over wat er zojuist gebeurd was met Lew. Het leek onwerkelijk, een stoute droom waaraan ik me in het echte 'leven' nooit aan zou wagen. Maar het is geen droom. Het is de werkelijkheid, bedenk ik me met een grijnsje. De werkelijkheid waarvan ik nooit had kunnen dromen dat die zo goed zou voelen. Zo vertrouwd en bovenal zo veilig. Als ik het lichaam heb leeggezogen zet ik het op een sprintje richting het huis. Als ik de poort binnen kom lopen zie ik dat er een heuse sneeuwpop is gefabriceerd. Ik kijk er even vol bewondering naar en wandel de deur in. Nu ik binnen ben komt toch die lichte angst naar boven dat personen - of vampiers, wat waarschijnlijker is - ons zouden kunnen hebben gehoord. Of dat ze zich gaan afvragen waar ik al die tijd ben geweest. Ach, ik kan altijd nog zeggen dat ik in geen tijden zo goed heb geslapen, wat overigens niet gelogen is ook. Ik stap de hal en de gang binnen die naar de keuken leidt. Ik vang Lew's geur op en loop in een wat snellere pas richting de keuken.
'Lang niet gezien,' zeg ik al grijnzend en ga tegenover Lewis zitten. Ik ruik een whiskygeur en kan het niet laten gauw de beker uit zijn hand te grissen en een slok te nemen. 'Hmm.. lekker. Das tenminste koffie naar mijn smaak.' En ik geef hem het glas weer terug.

No growth of the heart is ever a waste

Toen Odile voor zijn ogen verscheen, begon Lew automatisch te grijnzen. 'Inderdaad, het is echt eeuwen geleden,' Hij stond op, luisterde of er iemand anders in de buurt was en zoende haar teder toen dan niet het geval bleek te zijn. 'Hmm, je smaakt lekker. Wezen jagen?' informeerde hij toen hij de vage bloedsmaak proefde. Opnieuw luisterde hij of er niemand in de buurt was, terwijl hij zijn beker opnieuw vulde met een scheut whiskey. Het leek hem verstandiger om hun... wat ze ook hadden, van de rest geheim te houden, aangezien hij er zeker van was dat er meer dan 1 persoon stond te popelen om het tegen hen te gebruiken. Lew voelde zich lichtelijk misselijk worden bij die gedachte en goot nog een scheut whiskey in. Waarschijnlijk zat er ondertussen meer alcohol in dan koffie, maar die laatste was zo slap dat het waarschijnlijk toch niks uit zou maken.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

'Hmm ja. Ik had dorst. Hopelijk heb je me niet al te lang gemist,' zeg ik met een glimlachje en neem met mijn gezicht naar het zijne toe plaats op zijn schoot. Ik voel hoe zijn handen zachtjes langs mijn bovenbenen strijken en ik druk een kusje op zijn mond. Hij kijkt me wat dromerig aan en die gelegenheid gebruik ik gauw om zijn zojuist bijgevulde koffie met whisky te stelen. Nu sta ik op en leun tegen het aanrecht. Ik zou niet weten wat ik tegen de rest zou moeten zeggen als zij me zo op Lew's schoot aan zouden treffen. Niet dat het me veel uit zou maken als Yue of Elif het zou zien, maar bij Faith, Grace en Daniël zie ik het minder zitten. Dus hou ik me voorlopig gedeisd.
'Het ging verrassend vlot met Daniël, iets wat ik overigens niet heb verwacht. Ik zit me nog steeds af te vragen of er een addertje onder het gras zit. Ik hoop maar van niet,' zeg ik voorzichtig.

No growth of the heart is ever a waste

'Ik ken die gast niet genoeg om er iets over te zeggen, maar een vreemd typ is het wel. Al heb ik niet de indruk dat hij achter de mensen aan wil gaan. Hij lijkt 't teveel moeite te vinden,' vertelde Lew die terug dacht aan het gevecht toen Daniël wegliep wanneer Odile en hij Dewi beschermden. 'Daarom vind ik het ook vreemd dat hij ons zou willen helpen. Ik bedoel maar; hij krijgt er niks voor in de plaats en moet toch iets doen. Iets dat overigens niet niks is.' Lew pauzeerde even en keek Odile onderzoekend aan, terwijl hij nadenkend op zijn onderlip beet en uiteindelijk een zucht slaakte. 'Ik hoop in ieder geval dat hij niet doorkrijgt hoe hard we hem nodig hebben. Het is nooit goed voor een persoon om te weten hoeveel macht hij heeft. That shit messes with your mind,' Lew stond op en sloot haar in door zijn twee handen aan weerszijden van haar lichaam op het aanrecht te zetten. Even keek hij haar doodserieus aan in haar lichte ogen, maar hij werd afgeleid door de aantrekkelijke curve van haar mond, die hij gauw met een derde kus streelde. Hij kon bijna niet van haar afblijven, zo erg dat hij niet begreep hoe hij er daarvoor in slaagde om niet haar niet elke minuut van de dag te zoenen of omhelsen. Zijn blik viel op de lichte sporen van een bijtwond in haar hals. 'Sorry daarvoor trouwens,' mompelde hij lichtelijk beschaamd terwijl hij de plek streelde met zijn wijsvinger. 'I got a bit carried away,'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik krijg een lichte aangename rilling als ik hem vlak voor me zie staan en hij me opnieuw kust. Ik glimlach even, waarna ik weer zonder enige moeite verval in mijn serieuze zelf. Ik zal dat acteertalent nog wel vaker de ring in moeten gooien als Faith en co ons pad kruisen.
'Ja. Macht is verslavend. Ik heb aan twee handen niet genoeg vampiers om dat te bevestigen. Ik kan er ook niet over uit. Misschien.. misschien is hij daadwerkelijk veranderd sinds zijn tijd bij Fjodor's clan. Vijftig jaar is niet niks. Maar als hij ons werkelijk wil helpen dan zie ik dat alleen als iets gunstigs. Tenzij hij ons ermee in de val wil laten lopen. Ach. Misschien ben ik wel een paranoïde wijf.' Ik voel een zachte aai langs mijn hals. "Sorry daarvoor trouwens, I got a bit carried away." Ik glimlach en aai op mijn beurt langs zijn rug. 'Volgens mij was ik niet veel beter. Is je rug nog in orde?' vraag ik met een stoute grijns. Mooie manier om je medeleven te tonen, Odile. Snel laat ik mijn hand onder zijn shirt verdwijnen en streel langs zijn onderrug, die nu weer even koud is als gewoonlijk.

No growth of the heart is ever a waste

Even sloot hij genietend zijn ogen, toen hij haar frêle handjes opnieuw op zijn rug voelde. 'Maak je geen zorgen. Je mag mijn rug wel meer onderhanden nemen. Zoals ik al zei; ben niet van porselein,' antwoordde hij daarna terwijl hij zijn ogen opnieuw opende en zijn tanden bloot lachte. 'We zullen trouwens wel zien wat Daniël voor ons in petto heeft. Helpt hij ons, des te beter. Besluit hij om ons een kloot af te trekken, dan zal hij diezelfde dag nog wensen dat hij nooit geboren was. Dat kan ik je verzekeren,' zei hij simpel terwijl hij zijn gestolen beker weer uit haar handen nam, een grote slok nam en de koffie/whiskeysnor van zijn lippen likte. Hij zette de tas achter haar op het aanrecht en ging een beetje dichter bij haar staan zodat ze letterlijk tussen hem en het aanrecht gesandwicht zat. 'Maar we moeten hem tenminste een kans geven. Mensen veranderen inderdaad. Het levende bewijs daarvan heb ik nu recht voor me,' Zijn ogen gleden over haar gezicht en lichaam, waarna zijn wenkbrauw te lucht in wipte en hij even uitdagend op zijn lip beet. 'Al betwijfel ik of Daniël ooit bij jou in de buurt komt,'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Oké vluuv, ik post wel door als je wilt ;p

Elif - Goede vampier.
Ik keek Jamie aan en knikte.
''Sure, eet maar zoveel je wilt.'' ik draaide een lok haar rond mijn vinger.
''Ik ga niet eten, dus je hoeft niet bang te zijn dat er niks over blijft voor mij.'' zei ik hem nog. Ik wilde niet dat hij straks nog honger had omdat hij een deel liet liggen voor mij of iets dergelijks.

Dewi - Mens.
''He Yue.. kan ik even in bad?'' vroeg ik haar.
''Dan kunnen we daarna warme choco drinken, als je wilt teminste.'' ik glimlachte flauwtjes naar haar en trok het vest dat ik droeg uit. Volgende keer toch maar een jas, eentje die waterdicht was het liefst.
''En wat moet ik met mijn natte kleren.. De was ofzo?'' ik had geen flauw idee of hun ooit de was deden, vast wel. Ze konden moeilijk in vieze kleren rond blijven lopen, maar waar, wanneer en hoe wist ik niet.

Faith - Slechte Vampier.
Ik dwaalde zwijgend door het huis, een eeuwig leven hebben was ontiegelijk saai. En ik had nou ook niet bepaalde hobby's of talenten waar ik me mee bezig kon houden, helaas. Of misschien had ik verborgen talenten, maar die waren dan ver te zoeken. Geïrriteerd zuchtte ik, gebeurde er maar eens wat boeiends. Mij part was er een of andere krankzinnige die het op vampiers gemund had, een beetje actie kon geen kwaad.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Sorry, ik ben een beetje lui

Yue
Ik glimlach naar haar. "Tuurlijk. Ik wil zelf ook wel even douchen. Ik heb geen last van de kou.. Maar douchen is gewoon lekker." Ik glimlach naar haar. "Laat jij het bad maar vast vollopen voor jezelf, dan pak ik wat schone kleren en handdoeken."

Savoy
Met een hand op mijn schouder om het bloeden te stoppen loop ik naar mijn kamer. Ik háát het om te verliezen. Ik háát het. Ik loop mijn kamer in en druk een shirt op mijn wond. Stomme kutvampieren.

Odile - Goede vampier.


'Nou ik ben blij te horen dat meneer daar geen bezwaar tegen heeft. Ik neem aan dat het voor herhaling vatbaar is,' grijns ik.
Ik glimlach bij zijn bedreiging naar Daniel. Hij heeft gelijk. Ik hou er niet van als vampiers me - of ons - proberen te naaien. Iedereen die zich daaraan heeft gewaagd heeft daar flink spijt van gekregen. Hij geeft aan dat we hem een kans moeten geven en hoezeer mijn verstand ook wil, het slechte karakter in mij houdt er niet van om tweede kansen uit te delen. Toch zal ik niet veel andere keuzes hebben, aangezien we op dit moment meer dan ooit zijn hulp kunnen gebruiken. Ik hoop dat hij vroeg of laat eens op Faith en Grace af gaat.
'We zullen wel zien hoe alles loopt. Tot nu toe leeft iedereen nog, dus dat is een gunstig teken. Ik zeg ook vaak genoeg tegen mezelf dat ik niet te snel moet oordelen, maar soms is dat zo verdomd lastig.' Ik voel hoe Lewis' lichaam tegen het mijne aan schuurt. Ik kan nu feitelijk nergens heen. Odile, hou die stoute gedachten van je onder controle! beveel ik mezelf. Ik trek een grijns om mezelf en leg mijn handen op zijn bovenarmen. De bedoeling was om de armen te kunnen vasthouden, maar door mijn kleine handen en zijn mokers van armen is dat een poging die in het niet valt.

No growth of the heart is ever a waste

Elif - Goede vampier.
Ik keek Jamie aan en knikte.
''Sure, eet maar zoveel je wilt.'' ik draaide een lok haar rond mijn vinger.
''Ik ga niet eten, dus je hoeft niet bang te zijn dat er niks over blijft voor mij.'' zei ik hem nog. Ik wilde niet dat hij straks nog honger had omdat hij een deel liet liggen voor mij of iets dergelijks.

Dewi - Mens.
Ik twijfelde even, bang om alleen te zijn, maar knikte toen toch maar.
''Is goed.'' stemde ik in, ik liep naar Yue's slaapkamer, als ik het em goed herinnerde had zij ook een eigen badkamer. Ik kwam er al gauw achter dat ik gelijk had en eenmaal in de badkamer draaide ik de kraan van het bad open, toen het water warm genoeg was deed ik de stop in het bad. Voorzichtig ging ik zitten op de rand van het bad en gleed met mijn hand door het water dat langzaam steeg. Hopelijk kwam Yue gauw, ik vond het niet prettig alleen te zijn in een huis vol bloedzuigers. Ik dacht terug aan de keer dat odile mijn bloed had gedronken en rilde, personen konden erg veranderen. Ik had er respect voor dat ze zo drastisch had kunnen veranderen en dat ze het nogsteeds volhield.

Faith - Slechte Vampier.
Ik dwaalde zwijgend door het huis, een eeuwig leven hebben was ontiegelijk saai. En ik had nou ook niet bepaalde hobby's of talenten waar ik me mee bezig kon houden, helaas. Of misschien had ik verborgen talenten, maar die waren dan ver te zoeken. Geïrriteerd zuchtte ik, gebeurde er maar eens wat boeiends. Mij part was er een of andere krankzinnige die het op vampiers gemund had, een beetje actie kon geen kwaad.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Dat vond ik nogal vanzelfsprekend,' antwoordde hij snel terwijl hij zacht over de achterkant van haar bovenbenen streelde en grijnsde om haar kleine handen op zijn armen. Lew liet zijn eigen handen naar boven slippen en plaatste ze op haar kont, waarna hij haar naar omhoog kon trekken zodat ze op het aanrecht zat en hem op ooghoogte aan kon kijken. Opnieuw nam hij een stap dichterbij zodat hij tussen haar benen stond en legde een hand rond haar taille waarna hij figuurtjes begon te tekenen op haar onderrug, net boven haar broeksband. 'We zien het allemaal wel. Met Aphrodite, Elif, Yue, jij en ik aan onze kant, lukt 't wel,' fluisterde Lew zacht, waarna hij lichtjes grijnsde en opnieuw naar voor boog om haar te zoenen. Toen haar lippen de zijne raakten, opende hij zijn mond een stukje en tikte kort en speels tegen haar lippen. Zijn voorzichtigheid had hij eenzaam in een hoekje laten staan, toen hij tot de realisatie kwam dat hij alleen meer wilde nu hij een stukje geproefd had. In zijn hoofd was er een deel dat deze roekeloosheid sterk afkeurde, maar de rest van zijn lichaam was zo aangetrokken tot Odile dat dat stukje alleen maar genegeerd werd.

[ bericht aangepast op 15 maart 2011 - 19:39 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Goede vampier.

Ik kijk hem met een quasi-beledigde opgetrokken wenkbrauw aan als hij zijn handen op mijn kont heeft.
'Zeg meneer, wat ben jij van plan?' vraag ik met een ondeugende stem. Zonder enige moeite word ik daarop in de lucht getild en op het aanrecht gezet. Hij komt nu nog dichter bij me staan en laat zijn lippen zo zacht als kussentjes op de mijne landen. Ik voel zijn tong om toestemming vragen en open gewillig de mond. Ik verbreek na een tijdje de zoen en kijk spiedend langs hem naar de gang, waar zich tot nu toe geen personen bevinden. Dan buig ik me naar voren en fluister in zijn oor: 'Je hebt lef, Lewis. Maar je bent niet de enige.' Ik gooi hem een stoute, verleidelijke blik toe, waarna ik mijn hand over zijn bovenbeen laat glijden, gevaarlijk dicht bij zijn kruis. Toch weet ik telkens vakkundig de gevoelige plaats te ontwijken en zie hem nu al gek worden van verlangen. Daarop druk ik de lippen op de zijne en geef hem een uitdagende knipoog.

No growth of the heart is ever a waste

Lew lachte zacht om haar opmerking. 'Is dat zo?' antwoordde hij uitdagend terwijl zijn wenkbrauw met geveinsd ongeloof omhoog wipte. Die uitdaging nam ze aan, waarop ze hem gek maakte met haar ondeugende plagerijtjes. Ze was een meester in situaties naar haar hand zetten, bedacht hij toen ze hem zijn adem benam en hij een teleurgesteld geluidje niet kon onderdrukken. Ze besloot hem nog meer uit zijn tent te lokken met een zoen en een knipoog, waar hij gretig op in ging door de binnenkant van haar dijen met zijn duimen te masseren en voorzichtig in haar lelletje beet. 'Jij en je spelletjes,' grijnsde hij tegen haar oor, voor hij zijn lippen opnieuw op haar hals focuste door hen elk mogelijk plekje te laten zoenen, van haar kin tot het kuiltje tussen haar sleutelbeenderen. Hij voelde haar adem versnellen, en grijnsde triomfantelijk. Ondertussen liet hij zijn handen omhoog glijden en onder haar topje glijden, zodat ze opnieuw haar koele, zachte huid konden voelen. Zijn vingers maakten een cirkeltje rond haar navel, gleden speels langs de rand van haar broek en verplaatsen zich dan naar de zachte welving van haar rug. Uiteindelijk gaf hij een liefdevol beetje in haar nek en stapte plots achteruit, waardoor hij moest lachen om haar verwarde blik en zich euforisch voelde. ‘Ik ga een onschuldig reetje eten,’ zei hij daarna met een mondhoek die geamuseerd trilde. ‘Tot straks,’

Frankly my dear, I don't give a damn.