[RPG] -Exchange- (Pirates) - Speeltopics

[url][/url]Joinen, maar geen idee wat RPG's zijn? Kijk hier:
Plop

Welkom 8D
Ahum, eerst het verhaal:

Een stel rijke dames van de Dames Club in Engeland gaan op bezoek bij hun vriendinnen in Frankrijk. Halverwege de reis komen ze echter in een storm terecht. Hun schip vergaat, en slechts vijf dames weten te ontsnappen aan de dood. In een houten sloep drijven ze dagen stuurloos over de zee, tot ze eindelijk een schip zien. Wanhopig beginnen ze te zwaaien, hopend op hulp. Wat de dames echter niet weten, is dat het een piraten schip is… De piraten redden ze, maar niet voor niets. De dames worden gedwongen om hard te werken, en zullen moeten wennen aan het harde, vieze leven op het piratenschip…
Omdat we niet oneindig veel dames kunnen hebben, is er een maximum van 5 dames. En natuurlijk maar 1 dame per persoon, anders is het een beetje sneu als 1 iemand 5 dames heeft en de ander 0. Van Piraten mogen er wel heel veel komen.. Hehehe ^^ (Piraten zijn mannelijk :'])

Voor de duidelijkheid, er zijn dus geen mobieltjes/auto's/moderne kleren.. Maar ik denk dat dat wel logisch is..

Dames:
Joshephine,Rosalie Noa,Maxime,Clarabella
Piraten:
Olivier (Captain),Abby/Jack (Piraat),Peter/Felix(Piraat),Ace (Piraat),Kenneth (Kraaiennest Dude)
Have fun 8D

(p.s. De verhaallijn is bedacht door Souleater, het idee om piraatjes te gebruiken door mij :p)

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 11 maart 2011 - 19:52 ]

Maxime - Dame.

Snel ren ik naar het reddingsbootje. Er is niet veel plek en ik wil dit risico graag nemen. Ik stap voorzichtig het bootje in en voel me meteen misselijk. Ik ben sowieso al niet graag op water en dit kleine bootje maakt het nog erger. Ik steek mijn hand uit om ook de anderen in het bootje te helpen. De regen valt met bakken uit de lucht en ik ben al snel helemaal koud en bezopen. Maar ik heb geen tijd om te zeuren, dit is een zaak van leven of dood. Nou ja, ik denk meer het "uitrekken van de dood". Hoe kunnen wij het in godsnaam op dit kleine bootje overleven?

everything, in time

Ace - Piraat.

Ik kan mijn geluk niet op als mijn gebeden verhoord werden. De storm is inmiddels zo hevig dat ik nauwelijks boven al dat gebulder uit kom. Als een verzopen kat hijs ik mezelf op het dek en kuch al het water uit mijn longen.
'Dank je, kapitein. Jezus, ik stierf zowat.' Aan zijn blik te zien is hij niet vrolijk. De woorden staan letterlijk op z'n hoofd afgebeeld: Waarom ben jij hier nog, bezopen idioot! Ik kijk hem kort aan, maar besluit niks te zeggen. Ik wil niet nog meer verpesten. Snel maak ik me uit de voeten en trek samen met de rest de zeilen weer goed.

No growth of the heart is ever a waste

Clarabella - dame

Ik kijk benauwd naar de andere in het kleine bootje en klem mijn boek dicht tegen me aan. Hoe gingen we dit nu overleven. 'We zijn hulpeloos' schreeuwde ik met tranen in mijn ogen. Ik wilde nog niet dood. Ik had mijn hele toekomst al uitgestippeld. Een mooie carrière als schrijfster, een leuke man en 3 kinderen. En nu, nu zou dat alles door het water overspoeld worden.

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

Abby/Jack dude is geen 'ding' :'D

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Plotseling werd de deur opgengetrapt door Felix, hij was kletsnat en ik wist dat het een goede zet van me was geweest om naar binnen te gaan, ookal kreeg ik nu waarschijnlijk ook problemen. Ik liet snel mijn hersens kraken voor een antwoord, maar dat was nogal moeilijk aangezien iedereen in de steek laten als ze je het hardst nodig ahdden gewoon laf was. En geloof me, ik was liever op het dek geweest, al die actie daarbuiten. Ik stond op en keek 'm aan, hij was duidelijk groter dan mij en daar irriteerde ik me aan, aangezien ik me dan net een onderkruipsel voelde. Iets wat hij me waarschijnlijk ook vond.
''Bezig met niet in de weg lopen op het dek.'' antwoordde ik toen kalm, ik mijn hoofd hoopte ik dat hij me niet naar buiten zou sleuren.
''En hoe vaak moet ik verdomme nog zeggen dat mijn kamer verboden terrein is?'' voegde ik er toen aan toe, gelukkig had ik geen ondergoed rondslingeren of iets anders wat mijn identiteit kon verraden. Zo'n slordige fout zou me mijn kop kunnen kosten.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Weet ik wel (: Maar dat slechte karakter van een Felix die trekt 'm dat allemaal niet aan.

Felix - Piraat

Hooghartig staar ik hem aan. 'Iedereen loopt daar in de weg van iedereen,' Het was een welgekend feit dat een piratenschip zo ongeorganiseerd was als maar zijn kon, daar trok niemand zich wat aan van waar hij in de weg liep en waar niet. Ik geloofde hem niet. Hij loog. 'Ben je bang voor die storm, is het dat? Jij laffe rat,' Ik kon het niet laten om breed te grijnzen, alvorens mijn blik in de hut liet rond dwalen. 'Zo zo, jij hebt een kamer voor jezelf...' zei ik, me laten afleidend door die ongekende luxe. Waar haalde hij in godsnaam het geld vandaan om dit te betalen. Daar moest ik achter zien te komen. Hoe en voor waar het was. 'Ik kan me voorstellen dat dit een fortuin gekost heeft,' mompel ik bewonderend, mijn stem zachtjes laten afdwalend. 'Dat is toch zeker teveel voor een stukje dekzwabber als jij...'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Maxime - Dame.

'We zijn niet hulpeloos, dit is een druk bezochte vaarweg!' ik moet echt schreeuwen, anders kom ik niet boven het geluid van de storm uit. Eigenlijk weet ik helemaal niet of er hier veel schepen langskomen,ik wilde Clarabella gewoon geruststellen. Wederom vliegt er een golf over ons heen, alle dames gillen en gek genoeg zitten we allemaal nog op het bootje. Nou ja, van de mensen die het bootje hebben gehaald. De rest is hoogst waarschijnlijk.. Niet aan denken Maxime. Ik adem eens goed in en uit en kijk de zee rond. Nergens land of schepen te zien. Gelukkig zie ik in de verte lichtere lucht aankomen en de golven zijn ook al een stuk minder groot. 'Zijn er ook roeispanen?' vraag ik, vastbesloten om hier niet doelloos te blijven ronddobberen.

everything, in time

Rosalie Noa - Dame

'Zijn er ook roeispanen?' vraagt Maxime, en ik zie naast me twee roeispanen liggen. 'Hier zijn er twee!' schreeuw ik, en ik geef de roeispanen aan Maxime die me dankbaar aankijkt. 'Ik help wel met roeien' bied ik aan en samen beginnen Maxime en ik te roeien. De boot schommelt soms nog wat heen en weer en sommige dames slaakte dan ook een gilletje.

Even later na wat geroeid te hebben...

'We komen nooit meer op vast land!' treurt Joshephine, die mij langzamerhand begint te irriteren. Clarabella kijkt nu ook wat onzeker en houdt haar boekje dicht tegen zich aangehouden alsof het een grote schat is. 'Kom op dames, laat de moed nog niet zakken!' 'we komen vast wel een schip tegen dat ons red' probeer ik hun te troosten maar het lijkt niet echt te de stemming te verbeteren. Na nog wat mislukte pogingen om de stemming te verbeteren en nog wat geroeid te hebben roept Joshephine ineens: 'Een schip!' en iedereen kijkt meteen opgewonden om zich heen 'Kom dames we moeten opvallen zodat ze ons zien!' roep ik en Maxime en ik laten de roeispanen los en beginnen luid met onze armen te zwaaien. De andere beginnen ook meteen luid mee te doen en zo te zien hebben de mensen op het schip ons door en varen langzaam naar ons toe...

Every word written is a victory against death | Michel Butor

Haha :'D Omg, volgens mij ga ik het nog lastig vinden
Abby geheim te houden o-o''
Vooral met tpyetjes zoals Felix die rondhuppelen op het dek.

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Toen hij vroeg of ik bang was voor de storm en me vervolgens uitschold liet ik hem maar gaan, hij maakte het wel makkelijk voor me door een excuus voor mij te verzinnen. Dan dachten ze maar dat ik, of beter gezegt Jack, een mietje was.
''Jaloers?'' vroeg ik met geamuseerde grijns toen hij bewonderend mompelde dat deze kamer me een fortuin had gekost, dat was waar, maar het was het helemaal waard. 'Dat is toch zeker teveel voor een stukje dekzwabber als jij...' zei hij toen, hij moest eens weten. Je had lef nodig om undercover op een schip te zitten, maar hij hoefde het niet te weten. Wat iedereen hier van me vond deed er niet zo zeer toe, al was een beetje respect leuk, maar het was moeilijk te verdienen. Vooral als je ondertussen een geheim moest zien te bewaren.
''En als je klaar bent met klagen mag je van mij wel weer weg wezen.'' zei ik, ik was niet bepaald gediend van zijn gezelschap. Bemoeials kon ik niet hebben momenteel.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Fotoo Ace.
Ace - Piraat.

Vergezeld met mijn trouwe fles rum zit ik in het kraaiennest. De papegaai van de kapitein houdt me gezelschap.
'Zuiplap.. zuiplap.' 'Flikker op, stuk schorem,' sis ik en sla het beest weg. Hij laat zich echter niet kennen en komt me weer lastigvallen. Ik trek mijn mes en zwaai ermee, natuurlijk veel te laat om ook maar in de buurt te komen van die vliegende ellendeling.
'Idioot.. idioot!' Uit ellende draai ik dan maar de fles open en gooi er nog een slok rum achterna. De hemel is inmiddels helblauw en van de storm net is weinig overgebleven, behalve dan dat er enorm veel schade is aangericht aan het schip. Maar ik heb mijn deel gedaan, ik heb een uur lang water uit het schip gekieperd. Ik staar wat doelloos over het water, tot ik ineens een zwarte vlek aan de horizon zie. Ik pak mijn verrekijker en zie tot mijn schrik dat het een groep van vijf vrouwen is. Ik kan mijn geluk niet op!
'Mensen! Er zijn mensen! Mensen aan stuurboord!' schreeuw ik. Niet te geloven. Ik wil er eentje, geef mij er eentje! 'Mensen aan stuurboord!' Ik pak de verrekijker er weer bij. Alle zeeslakken nog aan toe, maar dát ziet er lekker uit! Daar kan geen rum aan tippen.

[ bericht aangepast op 11 maart 2011 - 14:27 ]

No growth of the heart is ever a waste

haha, Ace in de 7e hemel :'D

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hij is heel makkelijk te kopen

Felix - Piraat.

Mijn ogen vernauwden zich dreigend. 'Gaan we een grote mond opzetten?' snauwde ik mijn hand op het heft van mijn degen plaatsend. 'Maak niet de fout om mij tot je vijand te maken. Daar krijg je vroeg of laat spijt van.' Ik meende elk woord wat ik zei. Normaal kwamen er meer leugens uit mijn mond dan wat anders, maar dat kleine jong dacht mij even de les te lezen? Dacht het niet. Ik was nu vastbesloten om hem op de één of andere manier te straffen. Ik kwam er wel achter hoe hij die hut had kunnen betalen. En eenmaal ik wist waar hij zijn rijkdommen weggestoken had, waren ze van mij. 'Kom mee,' Ik greep hem woest bij zijn nekvel en sleepte hem naar boven. Ik mocht dan geen piratenbloed hebben, zelfs ik wist dat ze als piraat soms je grootste angsten moest overkomen. En welke achterlijke idioot kroop op een schip als hij bang was van een storm ? Zonder veel moeite slaagde ik er in om het mormel het dek op te krijgen, waar ik hem ergens tussen de tonnen smeet en verder geen aandacht meer aan hem besteedde. Ik was vastbesloten om hem in de gaten te houden. Als hij een geheime schat had, zou ik erachter komen en hem wegroven.
De storm was gaan liggen, en een heldere lucht schitterde nu boven onze hoofden. Het was verwonderlijk hoe snel het weer op zee veranderde. Ik bekeek de chaos om me heen. De regen had eigenlijk weinig problemen gegeven, het was vooral de woeste wind die ons parten had gespeelde. Het schip was beschadigt en één van de masten stond scheef. Geen goed nieuws dus. Ik zuchtte. We zouden het weer kunnen horen, van die oudere crewleden. Die hadden altijd wel één of ander bullshit verhaal over bijgeloof om aan ons op te hangen. Om me toch ergens mee bezig te houden, greep ik een emmer vast en kieperde een kleine hoeveelheid water overboord. En toen spotte ik iets tussen de kalme golven. 'Kapitein?' schreeuwde ik op boven het brullen van de wind uit te komen, maar mijn blik niet van het ding afwendend. 'Er dobbert ... iets op het water !'

[ bericht aangepast op 11 maart 2011 - 14:44 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Komt mooi uit, Abby heeft vast nog wel ergens geld weggestoken
Ace's stukje is geniaal (';

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Voor ik het wist had hij me gegrepen en mee naar buiten gesleurd waar hij me tussen een aantal tonnen smeet, ik blies een lok haar voor mijn ogen weg en krabbelde overeind. Ik moest me best doen me in te houden, maar nog meer problemen kon ik niet hebben. Gelukkig miezerde het alleen nog maar en toen er geroepen werd dat er mensen waren liep ik nieuwsgierig naar de reling, maar ik zag niet veel meer dan een zwart vlekje op de grote oceaan. Toen we echter dichterbij kwamen zag ik al gauw dat het vrouwen waren, een paar rijke dames nog wel te zien. De mannen hier op het schip zouden er weinig op tegen hebben, ik vreesde dat hun het nog moeilijk gingen krijgen. Toen bedacht ik me ook dat hun nog wel eens een bedreiging konden vormen voor mijn geheim, aangezien vrouwer toch even wat slimmer waren dan mannen. De piraten hier aan boord dachten gewoon dat ik een zielige kneus was en op mannen viel, maar vrouwen hadden zulk soort dingen vaak sneller door, tot mijn grote ergenis.

[ bericht aangepast op 11 maart 2011 - 14:39 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ace - Piraat.

Ik sta bijna te springen van geluk. Die arme verloren zieltjes hopen natuurlijk dat we ze niet achterlaten en wij, een stel barmhartige piraten, kunnen zoiets onmenselijks natuurlijk niet over ons verrotte hart krijgen. Ik klim uit het kraaiennest, laat me via een zeiltouw naar beneden glijden en kom naast Jack bij de reling te staan.
'We hijsen ze op. De kapitein zal vast geen moeite hebben met een stel prachtige, mooie, rijke, jonge vrouwen.' Mijn twinkelende ogen worden met elk woord groter. 'Misschien kan hij er zelf ook nog wel eentje voor zichzelf uitzoeken. Als hij maar van die blonde afblijft, want die is van mij,' voeg ik toe. 'Ace!' hoor ik een piraat schreeuwen. 'Je weet wat ze zeggen,' zegt de bebaarde man waarschuwend. Het is dezelfde man die ik de stuipen op het lijf joeg met mijn zeemonsters opmerking.
'Vrouwen aan boord brengen ongeluk. De kapitein maakt je af, ik zeg het je.' 'De kapitein is niet zo'n bijgelovig stuk stront als jij,' bits ik terug. 'Bovendien, wees eerlijk: wie van die vijf wil jij vanavond op je brits?' 'Hangmat,' verbetert hij. Ik zucht en geef Jack een stomp.
'Kom op, laten we de touwen uitgooien!' roep ik enthousiast en smijt al een reddingstouw over de reling, zodat het vijftal omhoog geholpen kan worden.

No growth of the heart is ever a waste

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Plotseling kwam Ace naast me staan, hij leek er wel zin in te hebben en ik had nu al medelijden met de vrouwen. Zwijgend luisterde ik naar zijn enthousiaste getteter. Wat hadden alle mannen toch met blond? Ze wilde altijd een blonde. Met een zucht gooide ik ook een reddingstouw overboord, ze op zee laten dobberen was ook geen optie. Ookal had ik het idee dat ze zich hier op het schip ook niet naar hun zin zouden hebben.
''En wat ben je van plan als de kapitein ze niet aan boord wilt hebben?'' vroeg ik hem, als dat het geval was bleef Ace denk nog wel een aantal dagen chagerijnig zitten mokken.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Clarabella - dame

Met een zenuwachtige blik keek ik naar het grote schip voor ons. Ik wist nu niet zeker of dit wel zo'n goed idee was ,maar het was altijd beter dan in dit kleine bootje wachten tot de grote golven ons zouden meesleuren en we voer voor de haaien zouden worden. Terwijl mijn lichaam hevig rilde van de kou stopte ik mijn kleine boekje tussen mijn boezem en klom met weinig moeite omhoog. Toen we allemaal aan boord van het schip waren keek ik wat angstig om me heen. Deze plek en de man die ons met een bijzonder gulzige blik aankeek,gaf me de rillingen. Ik zuchtte, rechte mijn schouders en stapte moedig op de man af. Langzaam stak ik mijn hand uit. 'Ik ben Clarabella, Clarabella Madeline Florenne, en dit zijn mijn vriendinnen Joshephine,Rosalie Noa en Maxime, heel erg bedankt voor jullie hulp' zei ik beleefd.

[ bericht aangepast op 11 maart 2011 - 15:01 ]

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille