[RPG] -Exchange- (Pirates) - Speeltopics

[url][/url]Joinen, maar geen idee wat RPG's zijn? Kijk hier:
Plop

Welkom 8D
Ahum, eerst het verhaal:

Een stel rijke dames van de Dames Club in Engeland gaan op bezoek bij hun vriendinnen in Frankrijk. Halverwege de reis komen ze echter in een storm terecht. Hun schip vergaat, en slechts vijf dames weten te ontsnappen aan de dood. In een houten sloep drijven ze dagen stuurloos over de zee, tot ze eindelijk een schip zien. Wanhopig beginnen ze te zwaaien, hopend op hulp. Wat de dames echter niet weten, is dat het een piraten schip is… De piraten redden ze, maar niet voor niets. De dames worden gedwongen om hard te werken, en zullen moeten wennen aan het harde, vieze leven op het piratenschip…
Omdat we niet oneindig veel dames kunnen hebben, is er een maximum van 5 dames. En natuurlijk maar 1 dame per persoon, anders is het een beetje sneu als 1 iemand 5 dames heeft en de ander 0. Van Piraten mogen er wel heel veel komen.. Hehehe ^^ (Piraten zijn mannelijk :'])

Voor de duidelijkheid, er zijn dus geen mobieltjes/auto's/moderne kleren.. Maar ik denk dat dat wel logisch is..

Dames:
Joshephine,Rosalie Noa,Maxime,Clarabella
Piraten:
Olivier (Captain),Abby/Jack (Piraat),Peter/Felix(Piraat),Ace (Piraat),Kenneth (Kraaiennest Dude)
Have fun 8D

(p.s. De verhaallijn is bedacht door Souleater, het idee om piraatjes te gebruiken door mij :p)

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 11 maart 2011 - 19:52 ]

Joshephine
Ik glimlach naar hem. Hij is zo vrolijk.. Zo onbezorgd. Ik kijk even naar de zonsondergang. Het ziet er mooi uit, met roze en oranje kleuren die zich verspreiden over de horizon. Als hij voorstelt om voortaan je in plaats van u te zeggen knik ik. Maar hij maakt me toch wel nieuwsgierig naar zijn leeftijd. "Ik kom uit Engeland, Londen. Ik was op weg naar huis, samen met mijn vriendinnen. We waren net in Frankrijk geweest." Het is even stil, terwijl we allebei naar de zon kijken. Ik zucht. Het is mooi. Dan bedenk ik me dat ik nog niet eens zijn naam weet, en hij waarschijnlijk de mijne ook nog niet. "Mijn naam is trouwens Joshephine." Ik kijk hem afwachtend aan. De zon weerkaatst in zijn ogen, en werpt een warme gloed op zijn gezicht en haar. Ik voel een vreemd gevoel in mijn buik, en wend mijn blik af naar de zon.

Olivier
Ik verstijf als ze haar hand op mijn bovenarm legt. Die zag ik niet aankomen. Ik knik naar haar als afscheid, en aaide Torrap nog eens over zijn kop. Langzaam loop ik weer naar mijn bureau en pak de kaarten. Waar was ik gebleven? Oja, Tortuga. Eens kijken..

Maxime - Dame.

Ik schud lachend mijn hoofd. 'Daar heb ik echt niets op tegen, graag zelfs,' zeg ik terwijl ik mijn arm door die van hem haak. In de keuken wijst Felix me een stoel aan, waar ik braaf blijf zitten en wacht tot Felix terug komt met de kok aan zijn zijde. 'Goedemiddag,' lach ik, maar de kok knikt alleen maar kort. 'Hm, spraakzaam type,' zeg ik, meer tegen Felix en ik klop op de stoel tegenover me. 'Kom, ga zitten!' Tegenover me, waar ik op mijn gemak naar je kan kijken, denk ik er stiekem achteraan.

everything, in time

Felix - Piraat

'Nooit geweest,' vertelde ik haar terwijl ik tegenover haar ga zitten en haar opnieuw verlegen aan kijk en met mijn vingers figuurtjes begon te tekenen op het verweerde hout. 'Mag ik je vragen waar je vandaag komt?' stapte ik uiteindelijk naarvoren, mijn bescheidene houding aanhoudend. 'Ik wil niet nieuwsgierig overkomen, maar je intrigeert me,' sprak ik met een zachte stem.

[ bericht aangepast op 12 maart 2011 - 23:06 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Maxime - Dame.

Ik weet niet hoe hij het doet, maar hij krijgt me nu al voor de tweede keer aan het blozen. 'Londen, ik kom echt uit hartje Londen, het rijkere deel,' ik wild niet opscheppen, maar dat gebeurt altijd als ik zenuwachtig ben, dan ga ik bazelen. 'En u? Ik neem tenminste aan dat u niet op dit schip geboren bent,' mijn god Maxime waar ben je mee bezig? Dit slaat werkelijk nergens op. Als Felix niet nu voor me zat, had ik mezelf een klap verkocht. Snel wend ik mijn blik af, zodat ik hem niet aan hoef te kijken. In plaats daarvan concentreer ik me op de tafel en het structuur van het hout. Wat is dat ineens interessant.

everything, in time

Felix - Piraat

Ik jubelde inwendig als ik een schattig blosje op haar wangen zie verschijnen. Ik had haar ego gestreeld, waarna ik hartelijk lach om haar opmerking. 'Ik ben inderdaad niet op dit schip geboren. Ik ben afkomstig uit New York,' vertelde ik met een flauw lachje. ' Mijn ouders waren mensen op zoek naar fortuin en dat draaide niet geweldig goed uit, dus besloot ik dat het tijd was om voor mezelf te zorgen,' Ik was bijna verbaasd door de soepelheid waarmee ik loog. Het was dat ik wist dat ik een geboren leugenaar en - hoe ik het liever noem- acteur was, anders zou ik gewoon strijk achterover gevallen zijn in verbazing. 'Maar genoeg over mijn leventje. Vertel eens wat over jezelf. Je mag me trouwens ook met 'je' aanspreken hoor,' zei ik vriendelijk terwijl ongezien naar de kok gebaarde dat hij op moest schieten.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Maxime - Dame.

'New York? Dat is echt geweldig! Wat een prachtige stad moet dat zijn,' knik ik. Dan zegt hij dat we het genoeg over hem hebben gehad en dat ik wat over mijn eigen leventje moet vertellen. Ergens ben ik lichtelijk teleurgesteld, ik vind zijn leven veel interessanter.
'Tja, wat zal ik zeggen? Ik heb zowat mijn hele leven op mijn kamer doorgebracht en dat vond ik prima. Mijn ouders vinden me een nutteloze pop,' verklaar ik. Bij het woord "pop" zie ik hem raar kijken. 'Ja,' lach ik, 'Mijn blonde haar in combinatie met mijn blauwe ogen en figuur deden mijn ouders nogal aan poppen denken,' het was niet iets waar ik trots op was. Ik word veel liever als echt mens gezien.
'Ik vind uw, sorry, jouw gezelschap erg plezierig, Felix,' glimlach ik, in een poging het gesprek een andere kant op te sturen. Ik wil over alles praten, behalve over water, liefde en natuurlijk mezelf. Ik werp een blik op de kok en voel een kleine steek van medelijden, hij werkt zo hard dat de zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd duidelijk te zien zijn. De arme man.

[ bericht aangepast op 12 maart 2011 - 23:41 ]

everything, in time

Felix - Piraat

'Uit jouw mond is dat een groots compliment voor een simpele ziel als ikzelf, Maxime,' Deed ik opnieuw vol overtuiging, terwijl ik haar hand een tweede keer kuste. 'New York is trouwens een heerlijke stad,' ging ik verder op haar eerdere opmerking, 'Als je weet waar je moet zijn natuurlijk. Een prachtig, jong persoon als jijzelf zou nooit alleen in de lagere buurten mogen komen, zelfs niet onder begeleiding,' vertelde ik met een serieus gezicht verder, al had ik nog nooit een voet op New Yorkse grond gezet. 'Geloof me, tegen wat er daar allemaal rond loopt zijn mijn medecrewleden bijna prinselijk,' Met een soepele beweging ga ik rechtstaan en vis ik de fles wijn die de kok had meegesmokkeld uit een kabinetje. 'Kan ik u behagen met deze voortreffelijke wijn, madame?' Ik glimlach charmant en maak voor de tweede keer een buiginkje. 'Als apéritiefje?'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Maxime - Dame.

Wat is hij ongelooflijk charmant, denk ik grijnzend als hij mijn hand weer kust. 'Neem jij me dan eens mee? Jij weet vast waar ik moet zijn,' hoewel ik het serieus zeg, bedoel ik het niet zo; ik kan nooit van hem verwachten dat hij me daarheen brengt. Bovendien is het niet eens zeker wanneer we weer aan wal zijn. Land, heerlijke vaste grond. Ik begin zowat te kwijlen bij het idee alleen al. Dan zie ik ineens een fles wijn voor mijn neus en zie nog hoe Felix een buiging maakt. Ik knik, wederom lachend. 'Je verwent me,' grijns ik subtiel. Felix gedraagt zich als een echte heer. Iets wat je niet altijd verwacht van iemand die op een schip werkt. Maar hij wel. En dat is iets wat me enorm aantrekt aan hem, zijn manieren en zijn kalme, beleefde manier van praten. Juist, zo hoort een man te zijn. Over zijn uiterlijk nog niet gesproken...

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 0:06 ]

everything, in time

Morgen moet ik van 1 tot 9 werken dus dan ben ik er niet

Clara - dame

Terwijl ik op het dek stond, begon ik te merken dat ik wat slaperig was. Een zacht geeuwtje ontsnapte uit mijn mond. Het was een zware en vermoeiende dag geweest.Ik wilde niet weer Olivier om hulp vragen dus ging ik zelf maar opzoek naar een slaapplaats. Zonder dat ik de weg wist liep ik naar de ruimte beneden en deed ik een willekeurige deur open. Ik kwam uit bij een miezerige kamer die meer leek op een oude stal. Maar als je door de viezigheid heen keek was het toch nog best te doen. Ik liep naar het grote bed dat er stond en keek verwonderd naar de blauwe satijnen gordijnen, die veel te chique waren voor deze boot. Ik haalde mijn schouders op, kroop in het bed, sloot de gordijnen en ging liggen. Al snel was ik op weg naar een andere wereld waar dromen werkelijkheid konden worden.

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

Felix - Piraat

Snel viste ik een glas uit een van de kabinetjes, kuiste het razensnel of met een handdoek en liep dan naar de tafel om de wijn te ontkurken. Elegant giet ik het donkerrode goedje in het de glas en schuif het vervolgens naar haar toe. 'Alsjeblief, proef eens,' moedigde ik haar aan terwijl ik achter me een kuch hoorde. Het was meneer de kok die blijkbaar toch nog van plan was om ooit klaar te raken. De man had de vrijheid genomen om twee borden met elk een stuk kip - ik had hem het beest uit het ruim eigenhandig de nek om zien draaien-, een halve appel in partjes gesneden, een stuk kaas en een homp brood die er verbazend goed uit zag. Het was me een raadsel hoe die prutser er in geslaagd was om zo'n lange tijd te over zo'n simpele maaltijd. Met een snelle beweging zette ik het bord, voor Maxime's neus en duwde ondertussen gauw nog drie zilveren munten in de hand van de kok, die daarop stilletjes verdween. Ik zag het als een investering. 'Bon appétit,' deed ik in mijn beste Frans, terwijl ik opnieuw tegenover haar ging zitten en een partje van de appel op begon te eten.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Haha, wat een slijmbal die Felix :'D
Doet me trouwens steeds denken aan dat kattenvoer
Man, die namen uit dit topic roepen rare dingen bij me op.
Bij Ace moet ik steeds denken aan kaarten, bij Jack aan Jack Sparrow of POTC, bij Clarabella aan de koe van Donald Duck, bij Olivier aan strataschoffie en bij kenneth aan een player en wtf. Echt vreemd.
Bijna nieuw topic, hoezee 8D

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Toen ik geen antwoord had gekregen was ik door gelopen naar buiten, het was best warm voor de tijd van het jaar. Ik keek even omhoog naar Kenneth die in zijn kraaiennest zat, dat bakje leek wel zijn thuis. Ik zag hem vaker daarboven dan beneden en ik had hem dan in de maand dat ik op het schip was dan ook bijna tot niet gesproken. Ik zag dat de zon al onder aan het gaan was, het gaf een vreselijk mooi uitzicht. Altijd had ik zonsondergang bijzonder gevonden en de heldere nachten dat het volle maan was ook, ik was maar een avond en nachtmens. Ik liep wat doelloos rond en dacht ondertussen na, inmiddels zat ik weer een maand op het schip.. Ik had het undercover zijn al langer volgehouden dan ik had gedacht. Ik was best fijn gebouwd, kleiner dan de meeste, was niet harig of iets dergelijks en al die kleine dingetjes.. Het waren net puzzelstukjes en als je ze samen voegde dan kwam je al gauw tot de conclusie dat ik geen man was, in mijn ogen dan. Blijkbaar was dat niet zo, want ik was nog steeds niet ontdekt. Waarschijnlijk dachten ze dat een vrouw zoiets niet zou doen of durven, dan hadden ze me blijkbaar onderschat. Mochten ze er trouwens achter komen, dan had ik altijd nog plan B. Jahoor, ik redde me prima. Ik had ook geen heimwee, alleen naar het lekkere eten thuis. Het eten op het schip was niet iets wat je bepaald een luxe maaltijd noemde, maar dat moest ik maar voor lief nemen.

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 11:54 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Clarabella is in slaap gevallen in het bed van Ace dus die kan niet praten!

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

owh w8 :'D
Aawrh ;l Dan las ik zeker oude reactie :'D
Dan pas ik lekker aan :x

Nog 2 reacties, wie opent de nieuwe? ;p

[ bericht aangepast op 13 maart 2011 - 11:54 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Maxime - Dame.

Ik kijk rustig toe hoe Felix de fles wijn openmaakt en mij, precies zoals het eigenlijk hoort, een beetje laat proeven.
'Smaakt prima,' knik ik als en ik slok heb genomen. De wijn is echt heerlijk en ik krijg het idee dat hij ook ontzettend duur is, zou Olivier dat niet erg vinden dat wij deze wijn drinken?
Eindelijk kwam de kok me het eten. Felix schuift het bord voor me en ik wacht tot hij ook weer zit. 'Bon appétit, tu parles Français, monsieur?' beaam ik lachend om het feit dat hij iets in het Frans zegt. Ook ik begin aan een partje van de appel, die tot mijn verbazing nog beter smaakt dan ik had verwacht. De geur die van de kip af komt is in een woord ge-wel-dig, maar ik neem aan dat die nog heet is.
'Is het wel goed dat wij hier eten, terwijl de rest boven bezig is?' vraag ik bezorgd, me ineens drukmakend om de andere dame's en matrozen.

everything, in time

Ace - Piraat.

Ik kijk haar geschokt aan.
'Engeland?' Nerveus bijt ik op mijn lip. In Engeland zouden ze ons het liefst aan de galg zien hangen. 'Oh eh.. hallo Josephine. Ik ben Ace Johnson,' en ik steek snel de hand uit om mijn schrik te verbergen.
'De zee is mijn leven.' Ik besluit 'drank' en 'vrouwen' maar niet toe te voegen, net zo min als 'geslaagde plunderpartijen.' Wat heb ik eigenlijk wel voor nuttige eigenschappen waar een jonge vrouw als zij misschien van onder de indruk is? Wacht, ik weet het!
'En ik kan lezen en schrijven,' zeg ik snel. 'Ik zal je wat laten zien, ben zo terug!' Ik wil haar een verhaal laten lezen waar ik in mijn vrije tijd mee bezig ben. Ik vlieg zo snel als ik kan weer naar het ruim, richting mijn prachtig ingerichte slaapcabine. Ace jongen, dit gaat de goeie kant op. Vroeg of laat ben je een rijk man! Ik kan wel in de handen wrijven van de voorpret alleen al. Ik schuif de gordijnen open op zoek naar mijn perkamentrollen en inktveer.
'Bij Neptunus,' zeg ik van complete verbazing als ik zie wat, of wíe er op mijn bed ligt. Kwijlend buig ik me naar voren en aai heel zachtjes over haar wang. Ik draai me om en kijk spiedend de slaapzaal door. Geen kip te vinden. Die zijn natuurlijk allemaal in het bovendek. Ik sluit de gordijnen en wend me weer tot de jongedame die op bed ligt. Correctie: dít was nog nooit zo makkelijk geweest. Met alle voorzichtigheid schuif ik de deken bij haar vandaan en snuif haar geur op. De opwinding raast door mijn lijf. Ik aai langs haar blonde lokken. Dit kun je niet menen, wat een prachtige vrouw!


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

No growth of the heart is ever a waste