[RPG] -Exchange- (Pirates) - Speeltopics

[url][/url]Joinen, maar geen idee wat RPG's zijn? Kijk hier:
Plop

Welkom 8D
Ahum, eerst het verhaal:

Een stel rijke dames van de Dames Club in Engeland gaan op bezoek bij hun vriendinnen in Frankrijk. Halverwege de reis komen ze echter in een storm terecht. Hun schip vergaat, en slechts vijf dames weten te ontsnappen aan de dood. In een houten sloep drijven ze dagen stuurloos over de zee, tot ze eindelijk een schip zien. Wanhopig beginnen ze te zwaaien, hopend op hulp. Wat de dames echter niet weten, is dat het een piraten schip is… De piraten redden ze, maar niet voor niets. De dames worden gedwongen om hard te werken, en zullen moeten wennen aan het harde, vieze leven op het piratenschip…
Omdat we niet oneindig veel dames kunnen hebben, is er een maximum van 5 dames. En natuurlijk maar 1 dame per persoon, anders is het een beetje sneu als 1 iemand 5 dames heeft en de ander 0. Van Piraten mogen er wel heel veel komen.. Hehehe ^^ (Piraten zijn mannelijk :'])

Voor de duidelijkheid, er zijn dus geen mobieltjes/auto's/moderne kleren.. Maar ik denk dat dat wel logisch is..

Dames:
Joshephine,Rosalie Noa,Maxime,Clarabella
Piraten:
Olivier (Captain),Abby/Jack (Piraat),Peter/Felix(Piraat),Ace (Piraat),Kenneth (Kraaiennest Dude)
Have fun 8D

(p.s. De verhaallijn is bedacht door Souleater, het idee om piraatjes te gebruiken door mij :p)

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 11 maart 2011 - 19:52 ]

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Terwijl de hel uitbrak zag ik Ace met zijn dronken kop het kraaiennest inklimmen, dat die gozer niet een keer naar beneden donderde verbaasde me. Ik voelde regendruppels en hoopte erg dat het niet harder ging regenen, als mijn kleren nat werden en aan mijn lichaam gingen plakken dan had ik een probleem. Dan kon ik net zo goed topless rond gaan lopen om mijn identiteit te onthullen. Heel even wierp ik een blik op de stuurman die moeite met de storm leek te hebben.

holy, wie is de mol begint!

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Joshephine
Ik geef Maxime een boek aan en kijk naar Clarabella. Ik rol met mijn ogen. Ze is alweer bezig met een van haar verhalen. Altijd romantisch, met een stoere man en een lieve vrouw. Zoals het in het echt niet gaat. In het echt kiezen ze een man voor je. En als je geluk hebt is hij een beetje aardig. Ik kijk weer uit het raam en bijt op mijn lip. "Ik ga even naar de kapitein, dit weer ziet er verontrustend uit." Ik loop de kamer uit en klop op de deur.

Olivier
Ik wordt uit mijn gedachten gerukt door de stem van Ace. "Stoooorm!" Verschrikt kijk ik op, en ren naar buiten. Ace is al naar het kraaiennest geklauterd, en ik zie verschillende mannen hun best doen het schip in controle te houden. Ik ren naar boven en neem het stuur over van de stuurman. "Alle hens aan dek!" roep ik hard. We kunnen iedereen nu gebruiken.

[ bericht aangepast op 10 maart 2011 - 20:31 ]

Rosalie Noa- Dame

De dames mopperde weer over alles en nog wat, ik hield me erbuiten en ik bood dat ik weer snel op het vaste land kwam. 'Hé Roos, wat ga jij als eerste doen als je op het vaste land bent?' vroegen de andere dames nieuwsgierig. 'Een leuke jongen zoeken en met hem aan de haal gaan' wou ik zeggen, maar dat hoefde zij niet te weten. 'Weet ik veel,feesten en nieuwe kleding kopen' zei ik dan maar. Ze mompelde wat dat op 'saai' leek maar daar ging ik verder niet meer op in. Ik zag Clarabella dromerig in haar boek schreef. Ik was veel te nieuwsgierig wat ze schreef en ik gaf mijn ogen de kost. 'Mijn piraat, slim, mooi, aantrekkelijk en is nergens bang voor' las ik. 'Zo zo, zoek jij ook al je eigen piraatje?' giechelde ik en Clarabella schrok er duidelijk van en klapte snel haar boek dicht. 'uhhh...ik...ik' en langzaam werd ze rood en stond ze op en liep snel weg.

Every word written is a victory against death | Michel Butor

Maxime.

Ik knik naar Joshephine als teken dat ik haar heb gehoord. Ik wil net mijn boek openslaan als er een hoge golf komt die het schip optilt en het boek uit mijn handen trekt. 'Hola!' roep ik verschrikt uit. Dit is niet goed, helemaal niet goed. Een angstig gevoel bekruipt me meteen. Het schip zal zinken en daarbij wij ook. Ik had niet mee moeten gaan. Snel draai ik me om. 'Joshephine, is alles goed?' Tenslotte is zij net opgestaan.

everything, in time

Felix - Piraat

Een plotse schok tegen de boot deed me mijn evenwicht verliezen, waardoor ik met mijn kop tegen de wand van het ruim aan sloeg. Ik vloekte luid en krabbelde weer overeind. Natuurlijk had ik weer een kutjob gekregen. Niet alleen was het ongelofelijk irrelevant, het was ook nog eens bijna onmogelijk om te doen aangezien alles in het ruim pikkedonker was. Als job had ik 'het ruim op lekken checken' op mijn schouders gekregen. Zoals ik al zei; compleet irrelevant aangezien dit schip wel van beschuit gemaakt leek te zijn. Het zat zo vol gaten dat ik verrast was dat het bleef dreven. De grote lekken had ik al met plankjes beslagen en de rest interesseerde me eerlijk gezegd weinig, dat was dan een ander zijn job. Nu naar de reden waarom ik dit werk had aangenomen in de eerste plaats. Nu iedereen op het dek zich bezig hield met het temmen van een boot in een storm, had ik de tijd om rustig in dit ruim rond te scharrelen en interessante voorwerpen te verzamelen. De shit met een piratenship is alleen dat die prutsers hun geld direct aan drank en hoeren opdeden en het enige wat je van ze kon stelen waren schurft en luizen. Desondanks waren er altijd wel een paar die zichzelf de luxe van juwelen van familie of antieke wapens aanmaten. Think twice with me on board, dacht ik grijnzend toen ik een mottig buideltje met drie goudstukken van tussen de planken trok. Deze dacht vast dat hij geniaal was om wat geld te sparen en het dan te verstoppen. Niet dus. Peabrain. Met een zelfingenomen grijns propte ik de munten in mijn eigen geldbuidel die veilig en wel in een plaats zat waar geen man ooit zou komen - mijn onderbroek-, stak het zakje terug waar ik het gevonden had en liep naar boven om te zien waar de commotie allemaal om draaide. Dat werd al snel duidelijk toen ik mijn kop op het dek liet zien. De miezerige regenbui van eerder was omgeslagen in een regelrechte storm. Het was eigenlijk ongelofelijk amusant om die achterlijke konijnen als hysterische mieren over het dek te zien scharrelen. Mijn blik viel op een dronken Ace die een paar bemanningsleden uit stond te kafferen. 'Sukkel,' mompelde ik in mezelf terwijl ik op één van de koorden afliep en mijn spieren dwong om de zeilen te keren zodat ze niet zouden kapseizen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Joshephine
Ineens begint het schip wild te schommelen, en met een gil van ik op de grond. "Joshephine, is alles goed?" hoor ik Maxime nog vragen. Ik slik en wrijf over mijn derrière. "Ja hoor. Alles is oké." Ik doe de deur van de kapiteinshut open en stap naar binnen. "Meneer de kapitein, de dames en ik vinden het weer nogal verontrustend. Zal het onze reis vertragen?"

Olivier
Ik wordt uit mijn gedachten gerukt door de stem van Ace. "Stoooorm!" Verschrikt kijk ik op, en ren naar buiten. Ace is al naar het kraaiennest geklauterd, en ik zie verschillende mannen hun best doen het schip in controle te houden. Ik ren naar boven en neem het stuur over van de stuurman. "Alle hens aan dek!" roep ik hard. We kunnen iedereen nu gebruiken.

Ace - Piraat.

'Verdomme, stelletje ratten, harder hijsen!' Ik probeer uit alle macht de zeilen bij te trekken en vast te knopen aan de masten, maar ik ben niet opgewassen tegen de natuur, die me alle kanten op slingert. 'Oh nee!' Het touw glipt uit mijn handen, waardoor ik mijn evenwicht verlies en tegen één van de horizontale masten word gesmeten. Vervolgens maak ik een vrije val en weet me nog net vast te grijpen aan de touwen waaraan de zeilen bevestigd moeten worden. Ik klim omhoog en klauter weer op het schot waar ik de zeilen aan het bevestigen was. Ik pak mijn werk snel weer op als de hele bemanning uitrukt om het schip stormklaar te maken. Als ik eindelijk klaar ben laat ik me weer naar beneden glijden en haal een hand door mijn haar, om het enigszins weer uit mijn ogen te wrijven. Ik ga naar de slaapruimte onder het dek, waar ik een jongeman bezig zie met.. zichzelf. Ik loop langs hem heen en geef hem een snelle tik tegen het achterhoofd.
'Het schio zinkt haast en jij bent je kleine vriend aan het plezieren? Daar heb je lef voor nodig,' grijns ik. In alle schaamte hijst hij zijn broek op en maakt zich uit de voeten, om de rest boven te helpen. Ik, echter, loop de andere richting op, op zoek naar een nieuwe fles rum. Ik geef de arme stakker groot gelijk. Het is te lang geleden dat ik voor het laatst zacht, warm en heerlijk ruikend vrouwenvlees onder me heb gehad. Ik hoop maar gauw dat we eens aan wal mogen. Eerst maar eens die storm overleven, denk ik met een grijns en open de fles.

No growth of the heart is ever a waste

Maxime - Dame

Ik besluit met Joshephine meet te lopen. De kapitein antwoordt niet op haar vraag en dat verontrust me alleen maar meer. 'Hallo? Er wordt u wat gevraagd,' zeg ik, maar de kapitein focust zich alleen op het water. 'Dit is niet goed,' fluister ik tegen Joshephine. We gaan dood, op zee. Ik wist dat ik water niet kon vertrouwen. De golven worden steeds hoger en de lucht grijzer. Er staat een harde wind en ik moet mijn hoedje echt vasthouden. Bang kijk ik Joshephine aan, is er dan niets wat wij kunnen doen? Ik wil nog niet dood. God, Maxime, stel je niet aan.

everything, in time

Joshephine
Als de kapitein ook niet op Maxime reageert verlies ik mijn geduld. "Hallo, wilt u soms ontslagen worden? Wij willen graag antwoord op onze vraag, en wij zouden deze storm graag overleven." De kapitein draait zich geïrriteerd om. "Oja? Ga je me ontslaan? Zie dan nog maar eens te overleven. En als antwoord: Ik heb geen idee of we levend uit de storm komen. Dus ga jezelf nog maar even vermaken met een boek, de laatste minuten van je leven." Geschrokken kijk ik Maxime aan. "We moeten de rest waarschuwen."

Olivier
Ik wordt uit mijn gedachten gerukt door de stem van Ace. "Stoooorm!" Verschrikt kijk ik op, en ren naar buiten. Ace is al naar het kraaiennest geklauterd, en ik zie verschillende mannen hun best doen het schip in controle te houden. Ik ren naar boven en neem het stuur over van de stuurman. "Alle hens aan dek!" roep ik hard. We kunnen iedereen nu gebruiken.

Ace - Piraat.

'Godverd- aaah!' Ik word tegen het vochtige hout van de wand geslagen en de fles rum schiet uit mijn hand. Met de grootste moeite kom ik overeind en klim het ruim ofwel de slaapzaal weer uit. Het maakt weinig verschil. Buiten is de storm nu inmiddels op z'n hoogtepunt. Mannen schreeuwen bevelen over en weer, her en der wat gevloek en de zeilen zijn inmiddels bijgehesen. Het stortregent en de golven die als monsters het schip willen opslokken vormen een steeds grotere bedreiging.
'Ace, kom hierheen, we moeten dat water uit het schip krijgen!' schreeuwt iemand aan de boeg van het schip. Ik hol naar voren, grijp een houten emmer en begin mee te helpen met het water van het dek te gooien. Maar dit is haast als putjes scheppen op zee. Letterlijk. Dan hoor ik een harde knal en een enorme golf slaat neer op het schip en een aantal doorweekte bemanningsleden worden weggesmeten, het water in. Ik weet me nog net vast te grijpen aan een reddingstouw, voor ook ik overboord word geslagen. Het water sluit me in en ik haal diep adem en blijf me krampachtig vasthouden aan het touw, biddende dat ik niet door de zee word opgeslokt. Dat touw is mijn levenslijn.
'Help! schreeuw ik naar boven. 'Help me! Man overboord!'

No growth of the heart is ever a waste

Clarabella - dame

Ik krijg blosjes op mijn wangen als ik zie dat Rosalie met me meeleest. 'Het is niets bijzonders' zeg ik zacht. Opeens voel ik dat er een grote golf tegen de boot klapt. Ik klap mijn boek dicht en kijk uit het raam. De zee ziet er woest uit. Ik pakte het kleine hartje dat om mijn hals hing tussen mijn vingers. Mijn moeder zal me altijd beschermen. Ze zal er altijd voor me zijn. We waren veilig !!

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Toen het echter toch echt begon te hozen verdween ik terug naar binnen, ik vertrok naar mijn hut en moest de rest alls maar toevertrouwen. Eenmaal in mijn hut trok ik een schoon shirt aan en propte het vuile geval in een tas onder mijn bed. Plots ging het schip behoorlijk scheef en voor ik het wist viel er een of ander schilderij van de muur, ik had het ding nooit mooi gevonden, maar ik vreesde dat de kapitein er niet blij mee zou zijn. Met tegenzin ruimde ik gauw de zooi op en nam vervolgens de tijd om mijn messen de poetsen, ik had ze nog vrij weinig gebruikt, eigenlijk alleen om mee te dreigen. Dat kwam vooral omdat ik ze verder nog nooit echt nodig had gehad.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Felix - Piraat.

'Man overboord!' hoorde ik vaagjes langs de rand van het schip, maar ik negeerde het geroep. Ik wist dat het Ace was, ik had hem zien vallen. Iets anders had namelijk mijn oog gevangen. Ik vond Ace toch maar een nutteloze lapzwans, hij interseerde me niet. Wat me echter wel intrigeerde was waarom een bepaalde jonge ,sterke, wel waarschijnlijk nichterige man plots het ruim in verdwijnt, wanneer zijn medecrewleden hem het meeste nodig hadden. Vluchten op dit moment was een ongelofelijk laffe daad. Zo laag was zelfs ik niet gezonken. Ik floot naar een bemanningslid naast me, vertelde hem over Ace - ach ja, ik moest mijn plek in de hemel toch op de één of andere manier verdienen?- en sloop dan achter het jonkie aan. Tot mijn grote verbazing draafde hij door naar de kapiteinshut en de plaats waar vroeger ook passagiershutten waren. Olivier stokte er nu zijn meet gerief op, beweerde hij altijd. Wel blijkbaar hadden we een leugenaar in ons midden. Da's een understatement, dacht ik grijnzend terwijl ik zeiknat maar muisstil - voor zover dat gaat in een schip dat als een drijvend stuk kreupelhout heen en weer geslingerd werd op de golven- achter de matroos aan ging. Uiteindelijk verdween het rotjong in één van de voormalige passagiershutten. Ik besloot even te wachten, om te zien of hij eventueel nog naar buiten zou komen met één of ander prul om ons te helpen in deze rotsituatie. Toen hij dat echter niet deed, werd ik nieuwsgierig en stapte ik met één trap de deur open, alleen om de jongen zijn messen te zien poetsen. 'Waar denk jij in godsnaam dat je mee bezig bent?' blafte ik kortaf mijn mijn hand op mijn degen rustend, aangezien dat ding messen in zijn handen had. Ik was over het algemeen een betere schutter dan dat ik een schermer was, maar met de hoeveelheid zout water die ik over me heen heb gekregen, was ik er bijna zeker van dat het buskruit in mijn pistool nat was, en bijgevolg niet af zou gaan. Beter het zekere voor het onzekere nemen.

[ bericht aangepast op 10 maart 2011 - 22:52 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Maxime - Dame

Ik kijk naar de kapitein die niet overduidelijk niet blij is. Ik kijk hem beledigd aan en steek mijn neus in de lucht alsof het me niets doet. Maar hij heeft gelijk: we moeten de andere waarschuwen.
Ik trek Joshephine met me mee en loop weer naar beneden. 'Woorden van de kapitein: Geniet van de laatste minuten van je leven,' zeg ik. Klote water. Het is niet netjes voor een dame om te schelden, maar ik doe het toch. Tenslotte ga ik dood. Wat ik nu wel of niet mag maakt me niets uit.

everything, in time

Joshephine
Met mijn hoofd omhoog, alsof ik me zelfverzekerd voel loop ik terug naar de dames kamer. Voordat ik echter mijn mond open kan doen hoor ik een luid gekraak. Iedereen gilt, en de boot begint scheef te hangen. Ik kijk Maxime met grote ogen aan. "We zinken! Snel!" roep ik naar de rest. "Misschien zijn er reddingsboten!" Ik vrees dat we niet veel kans hebben in een reddingsboot als zelfs dit schip het niet redt, maar goed. Met een vijftal rennen we snel naar buiten. Op het dek rennen de mannen als bezetenen heen en weer. Sommigen liggen te bidden, anderen lijken gek geworden en lopen wild heen en weer. Ik wenk de anderen en samen lopen we naar de rand. "Ik durf niet!" snikt een van de dames. "Het is meegaan en waarschijnlijk verdrinken, of hier blijven en sowieso verdrinken." snauw ik. Ik stap als eerste het wiebelende bootje dat aan de reling hang in. Ik bijt op mijn lip en heb meteen spijt, maar zet door. "Komen jullie nog?"

Olivier
Ik zie nog net hoe een paar van mijn bemaningsleden over boord vliegen. "Kut!" roep ik hard. Dan hoor ik iemand roepen. Een overlevende? Snel ren ik naar de rand, en ik zie Ace aan het touw hangen. Ik schud mijn hoofd en begin hem op te hijsen.