[RPG] -Exchange- (Pirates) - Speeltopics

[url][/url]Joinen, maar geen idee wat RPG's zijn? Kijk hier:
Plop

Welkom 8D
Ahum, eerst het verhaal:

Een stel rijke dames van de Dames Club in Engeland gaan op bezoek bij hun vriendinnen in Frankrijk. Halverwege de reis komen ze echter in een storm terecht. Hun schip vergaat, en slechts vijf dames weten te ontsnappen aan de dood. In een houten sloep drijven ze dagen stuurloos over de zee, tot ze eindelijk een schip zien. Wanhopig beginnen ze te zwaaien, hopend op hulp. Wat de dames echter niet weten, is dat het een piraten schip is… De piraten redden ze, maar niet voor niets. De dames worden gedwongen om hard te werken, en zullen moeten wennen aan het harde, vieze leven op het piratenschip…
Omdat we niet oneindig veel dames kunnen hebben, is er een maximum van 5 dames. En natuurlijk maar 1 dame per persoon, anders is het een beetje sneu als 1 iemand 5 dames heeft en de ander 0. Van Piraten mogen er wel heel veel komen.. Hehehe ^^ (Piraten zijn mannelijk :'])

Voor de duidelijkheid, er zijn dus geen mobieltjes/auto's/moderne kleren.. Maar ik denk dat dat wel logisch is..

Dames:
Joshephine,Rosalie Noa,Maxime,Clarabella
Piraten:
Olivier (Captain),Abby/Jack (Piraat),Peter/Felix(Piraat),Ace (Piraat),Kenneth (Kraaiennest Dude)
Have fun 8D

(p.s. De verhaallijn is bedacht door Souleater, het idee om piraatjes te gebruiken door mij :p)

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 11 maart 2011 - 19:52 ]

Ace - Piraat.

Ik zie hoe ze de gordijnen open doet en mijn bed bekijkt. Oke, dat was niet de bedoeling. Ik schaam me lichtelijk voor mijn beroerd opgemaakte bed en krab wat achter mijn hoofd.
'Bedankt,' zeg ik dan op haar opmerking over mijn slaapcabine, niet zonder trots, om vervolgens te grinniken. 'Matroos? Zo heeft nog nooit iemand me genoemd. Ik voel me vereerd,' zeg ik met een grijns.
'Ik geef je alvast als tip mee, het kan gevaarlijk zijn om zo alleen rond te gaan zwerven. Laat ik zeggen.. veel mannen zijn niet gewend aan vrouwelijk gezelschap en dat kan nogal.. stimulerend werken voor de lust zie je.' Ik zie haar me wat vreemd aankijken. 'Ze willen seks,' verklaar ik dan maar op mijn platvoetse manier.
'Wat me overigens niet verbaast met een stel prachtige adellijke dames hier op het schip. Is dat van echt goud overigens?' vraag ik, wijzend naar de oorbellen.

No growth of the heart is ever a waste

Joshephine
Ik kijk hem vreemd aan. Geen Matroos? Wat is hij dan? Voordat ik het hem echter kan vragen praat hij al weer verder. Stimulerend voor de lust? Bedoelt hij.. "Ze willen seks." Aha. Zoiets dacht ik al. Ik voel me ietwat ongemakkelijk, en zijn vraag maakt het niet veel beter. Waarom wil hij dat weten? Is hij nieuwsgierig of wil hij me beroven? God Joshephine, stel je niet aan. hij heeft je immers een trui gegeven en hij heeft nog niet aan je gezeten. Afgezien van die kus. Maar dat was een handkus, dat telt niet. "Ja. Het is echt goud." Ik voel even aan de oorbellen, om me ervan te verzekeren dat ze nog vastzitten, en kijk hem weer aan. "Nog bedankt voor de trui trouwens." zeg ik dan. Ik vraag me af of hij me echt alleen maar naar beneden heeft gebracht om zijn slaapplek te laten zien.

Olivier
Ik kijk naar de kaarten die voor me liggen, en pak mijn kompas erbij. Ik heb werkelijk geen idee waar we heen zouden moeten, maar volgens mij zijn mijn mannen wel weer eens toe aan land onder hun voeten. En vooral een vrouw onder zich. Ik twijfel even, maar misschien is Tortuga toch de beste keus. Dan moeten we maar zorgen dat de dames op het schip blijven.

Ace - Piraat.

Met twinkelende ogen staar ik haar aan. Echt. Goud. Hoeveel gaan die dingen wel niet opleveren op de zwarte markt? In Tortuga zullen ze jaloers op me zijn als ik met die dingen kom aanzetten. Een geweldige theorie. Maar dan trek ik mezelf uit mijn droom terug de werkelijkheid. Als ik het goed aanpak hoef ik nooit meer in Tortuga te komen. Dan word ik op mijn wenken bediend.
"Bedankt voor de trui trouwens." 'Ooh, geen enkel probleem. Natuurlijk ziet een dame van jouw klasse er een stuk beter uit in zo'n prachtige jurk, maar soms zijn er weinig andere opties.' Behalve er naakt bij lopen dan, maar ik slik de woorden in. Ik zou niks liever willen dan haar nu mijn bed op sleuren, maar er komt akelig weinig beweging in mijn lijf. Bovendien moet ik de missie in het oog houden.
'Als ik mee ga zal niemand wat proberen. Behoefte aan een rondleiding?'

No growth of the heart is ever a waste

Joshephine
Het verbaast me dat hij ineens zo aardig is. De eerste keer dat ik hem ontmoette was hij zo.. Grof. En nu juist beleefd. Het is verwarrend, en ik weet niet goed wat ik van hem moet denken. "Ja.. Graag. Ik weet de weg hier nog niet helemaal." Bovendien kan ik niet wachten om uit dit stinkhol te komen, maar dat zeg ik natuurlijk niet.

Olivier
Ik kijk naar de kaarten die voor me liggen, en pak mijn kompas erbij. Ik heb werkelijk geen idee waar we heen zouden moeten, maar volgens mij zijn mijn mannen wel weer eens toe aan land onder hun voeten. En vooral een vrouw onder zich. Ik twijfel even, maar misschien is Tortuga toch de beste keus. Dan moeten we maar zorgen dat de dames op het schip blijven.

Mijn pa heeft alle 144 nummers van mijn MP3 gegooid!
Omg, ben nog nooit zó chagerijnig geweest.
Had vanmorgen vanalles zitten downlaoden enzo,
duurde vet lang enzo en nu is alles weg
Gewoon weg!

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Ik trok een wenkbrauw op toen hij ineens over ging over dat hij zin had in wat avontuurlijkers.
''Waarschijnlijk niet.'' antwoordde ik kalm, ik keek even naar Felix die dromerig naar de horizon staarde. Hij leek ineens een heel ander persoon, ik kon echt nooit hoogte van die gast krijgen. Het leek dan ook wel alsof hij zich soms anders voor deed dan dat hij werkelijk was, vreemd.
''Ik ga weer, eens kijken of er nog wat te doen valt.'' zei ik toen, ik gaf 'm nog een knikje en liep toen weg. Misschien kon ik hem beter mijden, want het leek er sterk op dat hij zat te vissen en dat kon ik niet gebruiken. Ik had het al moeilijk zat met mijn identiteit schuilhouden. Ik liep naar mijn kamer en eenmaal binnen sloot ik de deur weer, eerst eens een betere zoekplek voor spullen zien te vinden, zoals bijvoorbeeld mijn geld. Dat slot op de deur vertrouwde ik namelijk ook voor geen meter. Ik haalde mijn tas onder mijn bed vandaan en haalde er een kistje met geld uit, het was flink veel, nog allemaal van thuis. Ik keek mijn kamer rond en dacht na over de geschikte plek, toen wist ik het. In de hoek van mijn kamer, achter mijn bed, was de vloer niet helemaal meer zoals vroeger. Ik hurkte er neer en merkte dat je zo een plak een beetje op kon tillen, toen ik dat deed schoof ik gauw het kistje, wat er net onderdoor paste, eronder. Ik plaatste de plank weer goed terug en bekeek tevreden het resultaat, je kon niet eens zien dat daar geld verborgen was.

[ bericht aangepast op 12 maart 2011 - 16:59 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ah, da's kut :[

Behoorlijk >:L

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

SoulEater schreef:
Behoorlijk >:L

Every word written is a victory against death | Michel Butor

Felix - Piraat

'Je doet maar,' mompelde ik afwezig terwijl ik mijn pikzwarte haar uit mijn ogen streek en mijn blik op de horizon gefixeerd hield. Toen ik echter gewaar werd dat Jack achter me verdwenen was, liet ik die houding snel varen en vloekte ik zacht. Eigenlijk was ik niets meer over dat jong te weten gekomen. Behalve het feit dat dat hij zei dat hij geen eunuch was. Maar geen nood, ik kwam er nog wel achter, verzekerde ik mezelf terwijl ik mijn pistool boven haalde en naar het ruim vertrok. Als ik ooit kogels ging stelen, moest het nu maar. Met die wijven hier in de buurt is iedereen toch afgeleid. Geen kat die op een arme piraat als ik let, dacht ik grijnzend terwijl ik door de donkere gang liep en bij de wapenkamer uit kwam. Het duurde niet lang voor ik de oude, natte kagels en uit had geklopt en ze had vervangen voor nieuwe. 'Perfect,' glimlachte ik terwijl ik liefdevol langs mijn meest gevaarlijke en kostbaarste possessie aaide. Vlug glipte ik de wapenkamer uit en verdween in de donkerte van het ruim.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Whieyj, er is bijna niemand online Ö

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Toen ik mijn geld had opgeborgen keek ik besluiteloos naar mijn tas. Eigenlijk stond hij totaal niet veilig onder mijn bed, er hoefde maar iemand het slot te forceren, even rond te kijken en ze hadden het al gevonden. Helaas kon ik het nergens anders opbergen, dus schoof ik het maar wat meer naar achteren tot je het minder zag. Toen ik klaar was verliet ik mijn kamer weer een deed die op slot, er viel vast nog wel wat te doen ergens. Ik liep naar de keuken en pakte een appel, ik nam er een grote hap van en liep tevreden weer weg. Toen ik door de gangen dwaalden hoorde ik een groepje discussiëren, blijkbaar stonden ze om de hoek. Ze haddenhet over de vrouwen. Een deel van hun waren in de 7e hemel omdat de vrouwen er waren, de andere helft gooiden ze liever nu nog over boord. Ik leunde met mijn rug tegen de muur tegen de muur en terwijl ik zwijgend meeluisterde at ik van mijn appel, ik vroeg me af of misschien een deel van de bemanning in opstand zouden komen vanwege het gebeuren. Dan had de kapitein een probleem, wat hij ook deed, een deel van de bemanning bleef altijd ontevreden.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Maxime - Dame.

Voor ik het weet sta ik buiten, meegetrokken door Clara. ik vragen wat dat nou weer voor een actie was, maar ze is al weg. Ik haal mijn schouders op en voel me misselijk worden. Dit water is echt niets voor min. Dan valt mijn oog op een Luik en ik weet vrijwel zeker dat die naar het ruim leidt. Ik besluit de gok te wagen en klim het trapostje af. God wat is het donker hier, maar heerlijk rustig. Ik kijk rond, voor zover dat kan, en zie zo snel niemand zitten. Opgelucht ga ik zitten en leun tegen één van de kisten. Ik nies en vervloek mezelf dat ik geen mannenkleren heb aangetrokken, nu ben ik waarschijnlijk verkouden. 'Hatsjie!' klinkt het nogmaals.

everything, in time

Felix - Piraat.

Het duurde niet lang voor mijn ogen aan de donkerte gewend waren en in met het beetje licht dat binnenviel, toch het één en het ander wist te onderscheiden. Ik wist me snel te verplaatsen tussen de wirwar van opgestokte goederen, staken en andere obstakels, maar werd tot halt geroepen tot ik iemand hoorde niezen. Het klonk niet als een mannennies. Mijn lippen krulden om in een brede grijns. Mijn goede manieren nog maar eens boven halen dan. 'Excuseer juffrouw,' begon ik met een melodieuze stem, 'Ik hoop dat u het me vergeeft dat ik u stoor, maar ik hoorde u net niezen, misschien is het beter als u eens een bezoekje bracht aan de scheepsdokter,' De scheepsdokter was eigenlijk een slager op zoek naar avontuur, en hij wist evenveel van geneeskunde als ik wist van de anatomie van de mier - niks dus, maar ik ging er vanuit dat ze zou weigeren. Ik kon haar gelaat niet helemaal onderscheiden in het zwarte van het ruim, maar ik kon zien dat ze blond haar had en dat er hier en daar wel parels en oorbellen aan haar gestalte hingen. Enfin, dat kon ik niet zien, maar ik had een neus voor die dingen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Maxime - Dame.

Ineens begint er iemand tegen me te praten en ik schrik even, mijn ogen moeten nog wennen aan het donker, dus kon ik niet zien wie het was. Dat maakte ook niets uit, want ik kende toch nog niemand bij naam, op de kapitein na.
'U stoort niet, ik ben aan het bijkomen. Ik heb het niet zo op water, ziet u?' Dan begint hij over de scheepsdokter en ik lach.
'Nee, dat is nergens voor nodig. Gewoon een verkoudheidje. Bovendien is het mijn eigen schuld, ik besloot mijn kleffe jurk aan te houden, toch bedankt.' Wat zou hij hier doen? Tja, wat doe je eigenlijk in een ruim? Ik had vaak genoeg gevaren, maar hield me niet bezig met de dingen die een matroos deden. 'Werkt u hier beneden?'

everything, in time

wilt niemand mijn persoon tegenkomen?

Every word written is a victory against death | Michel Butor

Clara - dame

Terwijl de wind door mijn haar waaide hoorde ik mijn buik rammelen. Ik had honger, echt vreselijke honger. Nadat ik het dek had afgezocht naar iemand die me de keuken kon wijzen vond ik uiteindelijk niemand en besloot ik maar naar de kapitein te gaan. Ik liep naar zijn kamer, klopte op de deur en keek door het kleine kiertje. 'Uhm pardon Olivier, heeft u misschien wat te eten, ik heb nogal honger ziet u' zei ik zacht terwijl ik naar binnen liep en de deur achter me dicht deed.

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille