[RPG] -Exchange- (Pirates) - Speeltopics

[url][/url]Joinen, maar geen idee wat RPG's zijn? Kijk hier:
Plop

Welkom 8D
Ahum, eerst het verhaal:

Een stel rijke dames van de Dames Club in Engeland gaan op bezoek bij hun vriendinnen in Frankrijk. Halverwege de reis komen ze echter in een storm terecht. Hun schip vergaat, en slechts vijf dames weten te ontsnappen aan de dood. In een houten sloep drijven ze dagen stuurloos over de zee, tot ze eindelijk een schip zien. Wanhopig beginnen ze te zwaaien, hopend op hulp. Wat de dames echter niet weten, is dat het een piraten schip is… De piraten redden ze, maar niet voor niets. De dames worden gedwongen om hard te werken, en zullen moeten wennen aan het harde, vieze leven op het piratenschip…
Omdat we niet oneindig veel dames kunnen hebben, is er een maximum van 5 dames. En natuurlijk maar 1 dame per persoon, anders is het een beetje sneu als 1 iemand 5 dames heeft en de ander 0. Van Piraten mogen er wel heel veel komen.. Hehehe ^^ (Piraten zijn mannelijk :'])

Voor de duidelijkheid, er zijn dus geen mobieltjes/auto's/moderne kleren.. Maar ik denk dat dat wel logisch is..

Dames:
Joshephine,Rosalie Noa,Maxime,Clarabella
Piraten:
Olivier (Captain),Abby/Jack (Piraat),Peter/Felix(Piraat),Ace (Piraat),Kenneth (Kraaiennest Dude)
Have fun 8D

(p.s. De verhaallijn is bedacht door Souleater, het idee om piraatjes te gebruiken door mij :p)

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 11 maart 2011 - 19:52 ]

waar is jouw dudette? ;p Dan stuur ik jack er wel op af 8D

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

SoulEater schreef:
waar is jouw dudette? ;p Dan stuur ik jack er wel op af 8D

mijn lieve dametje is... *begint met zoeken* uhmm... het laatste wat ze gedaan heeft is Josephine weggetrokken door Ace en toen vluchtte ze weg (I don't no waar). Laten we er maar op houden dat ze nog ergens op het ruim is(A)

---

Every word written is a victory against death | Michel Butor

Felix - Piraat

Nee, ik heb net kogels gestolen in de kruitkamer, dacht ik grinnikend in mezelf. 'Normaal gezien ben ik werkzaam op het dek van het schip,' begon ik beleefd te spreken, 'Maar ik heb vandaag de speciale opdracht gekregen om de ladingen te inspecteren, ziet u ? Het zou immers een drama zijn als die vervelende rattenbeesten er hun tanden in zetten. Denkt u eens, al dat harde werk voor niks,' Dat ik al meer dan twee uur gestopt was met ladingen controleren, houd ik maar voor mezelf. Ik had het eigenlijk niet eens gedaan, maar als ik zei dat ik hier beneden maar wat liep te lanterfanten, deed dat haar beeld van mij weinig goed, en dat was net het belangrijkste. Ik krulde mijn lippen om in een charmante glimlach, al was ik er niet zeker van of ze überhaupt wat zag hier. 'Mag ik zo vrij zijn om u naar uw naam te vragen, juffrouw?' vroeg ik dan, met een geveinsde verlegenheid. Het was essentieel dat ze geloofde dat ik niks slechts met haar voor had.

[ bericht aangepast op 12 maart 2011 - 20:45 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Stuur Jos even naar bovene n laat haar wat aan jack vragen? ;p

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

SoulEater schreef:
Stuur Jos even naar bovene n laat haar wat aan jack vragen? ;p

bedoel je niet Rosalie? zo ja, dan zal ik haar wel naar Jack sturen(A)

---

Every word written is a victory against death | Michel Butor

Ja, sorry. Raak weer in de war :x

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik pas even mijn laatste bericht aan dat ze naar Jack gaat(A)

---

Every word written is a victory against death | Michel Butor

Joshephine
Het verbaast me dat hij ineens zo aardig is. De eerste keer dat ik hem ontmoette was hij zo.. Grof. En nu juist beleefd. Het is verwarrend, en ik weet niet goed wat ik van hem moet denken. "Ja.. Graag. Ik weet de weg hier nog niet helemaal." Bovendien kan ik niet wachten om uit dit stinkhol te komen, maar dat zeg ik natuurlijk niet.

Olivier
Als mijn deur weer opengaat wil ik geïrriteerd zuchten, maar dan zie ik dat het Clara is. "Oh, hallo. Ik zal even wat voor je pakken, ga ondertussen maar zitten." Ik zie haar ogen naar de kaarten flitsen die ik voor me heb, en snel vouw ik ze op en stop ze in mijn bureaulade. "Ik ben zo terug." zeg ik, en ik glimlach. Ik loop snel naar de keuken, en rommel in de tonnen en kisten naar iets eetbaars. Dan vind ik een stuk droog brood. Het is waarschijnlijk het enige dat nog goed is, dus snel neem ik het mee en pak een mes uit een keukenla. Eenmaal terug in mijn kamer glimlach ik naar Clara en snij een stuk brood af. "Ik vrees dat we niet heel veel meer hebben, we zijn namelijk al lang niet meer aan land geweest. Maar dit zou uw honger moeten stillen." Ik geef haar het brood af en glimlach weer.

Ace - Piraat.

'Kom maar mee dan,' zeg ik en ga voor haar uit de trap op, richting het bovendek. 'Sigaar?' vraag ik dan en bied haar er eentje aan. 'Echte Javaanse Jongens, dit is spul dat de moeite waard is om te roken,' zeg ik prijzend en begin mijn rondleiding, terwijl ik nog steeds de sigaar losjes in de hand houd, wachtend op haar antwoord.
'Zoals je hier ziet is dit het bovendek. Voor ons is de hut van de kapitein - hij is erg op z'n privacy gesteld dus niemand mag daar binnen komen wandelen - en waar we net waren is de slaapzaal van de jongens. De oudere bemanningsleden hebben een kamer voor zichzelf, maar eer het voor mij zover is, zijn we nog wel een paar jaar verder.' Ik loop naar achteren, waar boven de slaapzaal de keuken is gebouwd.
'Onze keuken en de eetzaal, voor zover je het een eetzaal kan noemen.' In feite bestaat de 'eetzaal' uit welgeteld vier miezerige houten bankjes en iets gammels dat een tafeltje moet voorstellen. Maar ach.
We lopen weer naar beneden de gangen door van het schip. 'De privékamers. Sommigen zijn niet bezet, maar de kapitein is even hard voor ons allemaal: het privilege om zo'n kamer te mogen bewonen is een bijzondere. Hij moet verdiend worden.' Ik loop door. 'Hier de ruimte waar we kunnen kaartspelen en waar we ons te goed doen aan een heerlijk glas rum. Maar aangezien ik mijn best doe om nuchter te blijven omwille van het vrouwelijk gezelschap is er helaas geen rum voor mij.' Met een beetje mazzel stelde ze die poging op prijs. Dat was de eerste stap in het vertrouwen winnen. Toch hoop ik vurig dat we aan wal gaan bij Tortuga. Ik heb behoefte aan een vrouw, en die behoefte is urgent.

---

No growth of the heart is ever a waste

Ik heb mijn berichtje aangepast

---

Every word written is a victory against death | Michel Butor

Maxime - Dame

Ik luister gefascineerd naar zijn verhaal, het werk lijkt me echt enorm zwaar en ik heb diepe respect voor die mensen. Uiteindelijk vraagt hij naar mijn naam. De beleefdheid in zijn stem zorgt er voor dat ik niet eens kán weigeren.
'Natuurlijk, mijn naam is Maxime, Maxime Sophia Evans. Als het nu kon, zou ik u beleefd de hand schudden zodat u zich ook voor kon stellen, maar ik zie niet zoveel,' grinnik ik. Ik klim moeizaam overeind en hoop maar dat ik nergens tegen aan stoot, maar ik hoor niets, dus het zal wel goed zijn.

[ bericht aangepast op 12 maart 2011 - 20:52 ]

---

everything, in time

Wil je niet te veel voor Jack dude beslissen? :x
Kleine dingen zoals; wat wil je drinken? ja doe maar rum.
die vind ik niet erg, maar niet zomaar uit 't niets dingen beslissen.

Abby/Jack ~ Undercover pirate.
Toen de discussie tussen de beamnningsleden was afgelopen waren ze een voor één afgedropen, zo ook ik. Mijn appel had ik al gauw op en het klokhuis dropte ik een van de emmers die voor afval bedoelt waren. Opeens zag ik Rosalie ronddwalen.
''Hé, zoek je iemand?'' vroeg ik haar vriendelijk, daar had het namelijk wel op geleken. Misschien zocht ze de Kapitein om eens in te lichten over zaken op dit schip. Ik vroeg me trouwens af waar die meiden gingen slapen, waarschijnlijk in de aparte kamers.. Zo eentje als die van mij, de meeste waren namelijk nog leeg. Die privé kamers moest je verdienen, óf je moest gewoon een smak geld geven zoals ik gedaan had.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Felix - Piraat.

'Het is me een waar genoegen, juffrouw Evans,' bleef ik in mijn rol terwijl ik haar hand pak en er een vederlichte kus opdruk. 'Mijn naam is Felix Anthony, tot uw dienst,' Ik liet een kalm lachje horen als ze zegt dat ze weinig kan zien. 'U moet uw ogen even de kans geven om aan de donkerte te wennen, juffrouw. Dan gaat het weldra beter. Ik hoop dat u me niet vrijpostig vind, maar laat me u helpen. Ik weet wel een plaats waar er meer licht is,' Voorzichtig nam ik haar hand vast en leidde haar met de nodige waarschuwingen voor obstakels een eindje verder het ruim in, waar een eenzame olielamp een stuk van de donkerte op loste. 'Dit is beter,' glimlachte ik, terwijl ik haar hand voorzichtig weer losliet. Ik hoopte dat mijn litekens haar geen angst aanjoegen. Met vrouwen wist je nooit. In Tortuga vonden velen mijn littekens aantrekkelijk en wilden ze het verhaal er achter horen - dat ik dan weer onbeschaamd uit mijn duim zoog-, maar de vrouwen in Tortuga en de dames waar we nu mee te maken hadden, waren elk van een heel ander kaliber.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Clara - dame

Wanneer Olivier wegloopt om iets te eten te pakken, ga ik rustig in een stoel zitten. Ik was toch wel benieuwd waarom hij die kaart zo snel opborg, alsof hij een geheim had. Als Olivier terug komt pak ik het stuk brood dankbaar aan. 'Dankje' zeg ik zacht terwijl ik een stukje brood afbreek en in mijn mond stop. Ik was iets beter gewend maar ik had zo honger dat het me niet uitmaakte. Ik keek naar Olivier. 'Uhm Olivier, zou je misschien iets over jezelf kunnen vertellen? Ik bedoel, ik ben gewoon benieuwd over je leven op zee' zeg ik terwijl ik het brood wegleg. Ik wilde wel wat meer weten over deze mysterieuze man.

---

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

Joshephine
Ik loop met hem mee, en pak de sigaar aan. Thuis rook ik nauwelijks, alleen af en toe een sigaret. Maar hij klinkt enthausiast, dus besluit ik er een te proberen. Terwijl ik met hem meeloop en naar zijn verhaal luister neem ik trekjes van de sigaar, die vreemd smaakt. Als we bij de zitkamer aankomen rondt hij zijn verhaal af. Ik vraag me af hoe veel rum hij wel niet dronk als het hem nu moeite kost te stoppen. Desalniettemin lukt het hem wel, dus houd ik mijn mond. Ik kijk hem weer aan en vraag me af wat hij denkt. Het is moeilijk hoogte van hem te krijgen. Zijn blik verraad iets van lust, maar hij lijkt vooral gewoon heel aardig. Ik glimlach. "Bedankt voor de rondleiding. Het is fijn om te weten waar alles is." Ik kijk de ruimte rond, die vol staat met gammele stoelen en wankele tafels. "Zit u al lang op dit schip?" vraag ik dan, en ik kijk hem vragend aan.

Olivier
Ik pak een stukje brood en voer brokjes aan Torrap. Verrast kijk ik om als ze haar vraag stelt. "Ach, wat valt er te vertellen. Ik vaar al sinds mijn jeugd op de zee, en na een tijdje ben ik opgeklommen tot kapitein." Ik glimlach naar haar. "Veel spannends valt er niet te vertellen." De vele plunderingen en moorden die ik en mijn mannen op onze naam hebben staan laat ik maar achterwege.

[ bericht aangepast op 12 maart 2011 - 21:19 ]