[RPG] -Exchange- (Pirates) - Speeltopics

[url][/url]Joinen, maar geen idee wat RPG's zijn? Kijk hier:
Plop

Welkom 8D
Ahum, eerst het verhaal:

Een stel rijke dames van de Dames Club in Engeland gaan op bezoek bij hun vriendinnen in Frankrijk. Halverwege de reis komen ze echter in een storm terecht. Hun schip vergaat, en slechts vijf dames weten te ontsnappen aan de dood. In een houten sloep drijven ze dagen stuurloos over de zee, tot ze eindelijk een schip zien. Wanhopig beginnen ze te zwaaien, hopend op hulp. Wat de dames echter niet weten, is dat het een piraten schip is… De piraten redden ze, maar niet voor niets. De dames worden gedwongen om hard te werken, en zullen moeten wennen aan het harde, vieze leven op het piratenschip…
Omdat we niet oneindig veel dames kunnen hebben, is er een maximum van 5 dames. En natuurlijk maar 1 dame per persoon, anders is het een beetje sneu als 1 iemand 5 dames heeft en de ander 0. Van Piraten mogen er wel heel veel komen.. Hehehe ^^ (Piraten zijn mannelijk :'])

Voor de duidelijkheid, er zijn dus geen mobieltjes/auto's/moderne kleren.. Maar ik denk dat dat wel logisch is..

Dames:
Joshephine,Rosalie Noa,Maxime,Clarabella
Piraten:
Olivier (Captain),Abby/Jack (Piraat),Peter/Felix(Piraat),Ace (Piraat),Kenneth (Kraaiennest Dude)
Have fun 8D

(p.s. De verhaallijn is bedacht door Souleater, het idee om piraatjes te gebruiken door mij :p)

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 11 maart 2011 - 19:52 ]

Kenneth.

Eenmaal in de kraaiennest en keek over zee uit. Hier kon je echt stukken meer zien dan op het dek. Zachtjes begon hij een melodietje te neurien en dagdroomde een beetje weg.

Maxime - Dame.

'Zeg maar Maxime, aangenaam kennis te maken,' glimlach ik wanneer ik zijn lippen zachtjes op mijn hand voel. Als hij zegt dat ik mijn ogen wel de kans moet geven om ze te laten wennen voel ik me weer ontzettend eigenwijs. Deze man heeft volkomen gelijk. Wederom voel ik hoe hij mijn hand vastpakt en ik laat hem me leiden. Hij geeft prima aanwijzingen waardoor ik, gelukkig, nergens tegenaan bots. Bij de olielamp kan ik de man tegen wie ik spreek eindelijk zien.
Zijn littekens vallen meteen op, maar ik besluit er niets over te vragen, wie weet is het wel een zwak punt.
'Danku, Felix, mag ik Felix zeggen?' vraag ik snel als ik merk dat ik hem al meteen bij zijn voornaam heb gezegd. Mijn blik wordt weer terug naar zijn littekens getrokken en héél voorzichtig -ik wil hem tenslotte geen pijn doen- laat ik mijn vinger er langs glijden. 'Het spijt me, maar wat heeft u gedaan, als ik vragen mag?'

everything, in time

Felix - Piraat

'Natuurlijk mag u dat,' antwoordde ik vriendelijk, waarna ik haar gezicht in het schrijnsel van de olielamp bestudeerde. Ik moest toegeven dat ze een prachtige vrouw was. Haar gezichtje was fijn en onbeschadigd en haar ogen glinsterden helder. Ik liet mijn gezicht pijnlijk vertrekken toen ze over de littekens begon. 'Een afrekening, ben ik bang,' vertelde ik terwijl ik probeerde om de emotie in mijn gezicht te leggen. 'Toen ik jonger was, had ik een keer een vriend van me gered toen die een pak slaag kreeg van een bende bullebakken. Hoe kon ik blijven staan en kijken? Dat doet een vriend toch niet?' vroeg ik, met een smekende ondertoon in mijn stem. 'Eén van de mannen dwong me erbuiten te blijven door me tegen de muur te plakken. U moet weten dat ik amper twaalf was op dat moment, hoe kon ik op tegen zo'n grote man? Die schurk vond het toen amusant om me op te zadelen met deze drie krassen,' ging ik verder terwijl ik mijn vingers naast mijn oog op de plaats van de littekens laat strijken. Ik glimlachte vaagjes. 'Maar dat is gelukkig allemaal verleden tijd,'

Frankly my dear, I don't give a damn.

Maxime - Dame

'Wat een verhaal, maar wat moedig van u! U heeft gelijk, een vriend laat je niet in de steek. Maar dit vergt wel erg veel moed,' zei ik vol bewondering. Wat een daad, als klein jochie tegen al die veel grotere, gemene mannen. Het is duidelijk dat hij er niet graag over praat want de emotie is duidelijk van zijn gezicht af te lezen. Zijn vingers strijken nu over de littekens en ik volg iedere beweging. Nu pas concentreer ik me ook op de rest van zijn gezicht. Op de littekens na is het mooi egaal en ook het stoppelbaardje misstaat hem niet.
'U heeft gelijk, verleden tijd,' fluister ik, nog steeds gehypnotiseerd door zijn gezicht.

[ bericht aangepast op 12 maart 2011 - 21:40 ]

everything, in time

Felix - Piraat

'U bent te vriendelijk,' mompelde ik bescheiden terwijl ik mijn gezicht in geveinsde verlegenheid afwendde. Tot dusver ging alles volgens plan. Als ik dit nog even vol hield had ik haar vertrouwen in no time gewonnen. 'Ik wil geen ongewenste vrijheden nemen, maar mag ik uw onbegrense schoonheid becomplimenteren? U bent werkelijk even mooi als de zon die op het zeewater weerkaatst. Het is me een eer om in uw buurt te mogen staan,' fluisterde ik bewonderend terwijl ik een licht buiginkje maakte en mijn lippen in een glimlach omkrulde. Ze wàs inderdaad mooi.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Clara - dame

'Dus u vaart al heel u leven? mist u uw familie dan niet, of uw vrienden, of uw geliefde?' vroeg ik. Ik miste mijn familie nu al laat staan dat ik jaren op zee dobberde. 'En hoe oud bent u als ik vragen mag?' Ik was wel benieuwd naar zijn leeftijd de meeste mannen hier op het schip leken 19 of misschien wel jonger maar Olivier leek ouder, volwassener.

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

Maxime - Dame.

Ik schud mijn hoofd als ik zeg dat ik te vriendelijk ben en wil nog wat zeggen. Maar hij wendt zijn hoofd wat af en ik betrap mezelf nu pas op het staren. 'Het spijt me,' zeg ik, maar hij begint al over iets anders; Mijn schoonheid.
Deze keer is het mijn beurt mijn hoofd verlegen af te wenden en ik voel het bloed naar mijn wangen stromen. Wat moet ik hier in godsnaam op antwoorden? Ik zie hem een kleine buiging maken en glimlachen. Wat een lach! Ik lach met hem mee en houd mijn hoofd ietwat schuin. 'Wat een compliment, ik denk dat u hier te vriendelijk bent,' bloos ik.

everything, in time

Joshephine
Ik loop met hem mee, en pak de sigaar aan. Thuis rook ik nauwelijks, alleen af en toe een sigaret. Maar hij klinkt enthausiast, dus besluit ik er een te proberen. Terwijl ik met hem meeloop en naar zijn verhaal luister neem ik trekjes van de sigaar, die vreemd smaakt. Als we bij de zitkamer aankomen rondt hij zijn verhaal af. Ik vraag me af hoe veel rum hij wel niet dronk als het hem nu moeite kost te stoppen. Desalniettemin lukt het hem wel, dus houd ik mijn mond. Ik kijk hem weer aan en vraag me af wat hij denkt. Het is moeilijk hoogte van hem te krijgen. Zijn blik verraad iets van lust, maar hij lijkt vooral gewoon heel aardig. Ik glimlach. "Bedankt voor de rondleiding. Het is fijn om te weten waar alles is." Ik kijk de ruimte rond, die vol staat met gammele stoelen en wankele tafels. "Zit u al lang op dit schip?" vraag ik dan, en ik kijk hem vragend aan.

Olivier
Terwijl ik Torrap over zijn kop aai praat ik met haar. "Ik mis mijn familie niet echt nee. Ik heb alleen mijn vader en moeder gekend, en die zijn al dood." Ik glimlach naar haar. "Het zou nutteloos zijn om ze nu nog te missen, ze zijn er toch niet meer.. Een geliefde heb ik niet. En vrienden.. Ach.. Ik heb mijn mannen." Ik kijk even naar Torrap, die zijn hoofd schuin houdt en me met grote zwarte ogen aankijkt. Ik glimlach om zijn houding. "Ik ben vierentwintig. Waar was u met uw vriendinnen eigenlijk naar toe op weg?"

Man ik amuseer me echt met zo'n slecht karakter te spelen
Felix - Piraat

Ik beet lichtjes op mijn onderlip als ze meelacht. Erg schattig. Maar waar zijn die juwelen ? 'Ik heb de gewoonte niks anders dan de waarheid te spreken,' zei ik met een vriendelijke blik, terwijl ik innerlijk lag te gieren van het lachen bij mijn toneel. Ze moest het eens weten. 'Heeft u misschien honger, Maxime? Ik ben zeker dat we nog wel ergens iets eetbaars liggen hebben. En met de juiste middelen krijg ik onze kok wel zover om u het één en het ander te presenteren dat geschikt is voor een vrouw van uw kaliber,' Ik haalde een zilveren muntje tevoorschijn en trok glimlachend mijn schouders op. 'Je moet weten hoe je ze moet benaderen,' verzuchtte ik, mijn donkerbruine ogen niet van de hare afwendend.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Evil!

Ik kan niet eens meteen antwoord geven. Zijn donkerbruine ogen doorboren de mijne en houden mijn blijk stevig vast. Een paar seconden is het helemaal stil. Dan trek ik mijn blik met moeite los en schraap mijn keel.
'De waarheid is prima, eten klinkt trouwens ook niet slecht. Eet u met me mee? Dat zou ik erg gezellig vinden. Zeg maar 'jij' trouwens, bij 'u' voel ik me zo oud,' glimlach ik en ik maak een hand gebaar, als teken dat hij voor mag gaan.

everything, in time

Clara - dame

24, net als ik. Ik glimlachte, hij had geen geliefde, wat moest zo'n knappe man als hij nou zonder geliefde. 'We waren op weg naar huis, we hadden een bezoekje aan vrienden in Frankrijk gebracht.' 'Mijn familie is vast erg bezorgt, we hadden allang terug moeten zijn' zei ik terwijl mijn gezicht betrok.

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

Joshephine
Ik loop met hem mee, en pak de sigaar aan. Thuis rook ik nauwelijks, alleen af en toe een sigaret. Maar hij klinkt enthausiast, dus besluit ik er een te proberen. Terwijl ik met hem meeloop en naar zijn verhaal luister neem ik trekjes van de sigaar, die vreemd smaakt. Als we bij de zitkamer aankomen rondt hij zijn verhaal af. Ik vraag me af hoe veel rum hij wel niet dronk als het hem nu moeite kost te stoppen. Desalniettemin lukt het hem wel, dus houd ik mijn mond. Ik kijk hem weer aan en vraag me af wat hij denkt. Het is moeilijk hoogte van hem te krijgen. Zijn blik verraad iets van lust, maar hij lijkt vooral gewoon heel aardig. Ik glimlach. "Bedankt voor de rondleiding. Het is fijn om te weten waar alles is." Ik kijk de ruimte rond, die vol staat met gammele stoelen en wankele tafels. "Zit u al lang op dit schip?" vraag ik dan, en ik kijk hem vragend aan.

Olivier
"Aha. Frankrijk, een mooi land. Ook al zijn de bewoners een beetje.." Ik zwijg even en denk terug aan mijn bezoek aan Frankrijk lang geleden. "Eigenaardig. Hoe dan ook, kan ik u nog met iets van dienst zijn?" zeg ik en ik schenk haar weer een glimlach.

Clara - dame

Ik schudde mijn hoofd, stond op en liep naar Olivier. Voorzichtig legde ik mijn hand op zijn bovenarm. 'Dankjewel nog voor het brood' zei ik zacht terwijl ik glimlachte. Met een zucht stapte ik de deur uit en liep het dek weer op. Ik kreeg een benauwd gevoel als ik bij Olivier in de buurt was, hij was een bijzonder aangenaam gezelschap, maar er was iets vreemds, er klopte iets niet, al wist ik niet wat!

A kiss is the beginning of cannibalism - Georges Bataille

Ace - Piraat.

'Een dame naar m'n hart!' roep ik blij uit als ze de sigaar aanneemt. Deze mag ik wel. 'Geen probleem hoor. Ik doe het graag. Het is lang geleden dat ik me voor het laatst in vrouwelijk gezelschap bevond.' Ik neem ook trekjes van mijn sigaar als we weer het dek op lopen. De hemel is nog steeds straalblauw, maar de zon begint zo langzamerhand in het water te zakken. Hoe ver zou het zijn naar het einde van de wereld?
Dan vraagt ze hoe lang ik al op het schip zit.
'Nog niet zo heel lang. Vier jaar nog maar. Maar het bevalt me goed, de verdiensten zijn aardig,' zeg ik met een grijns. 'En noem me alsjeblieft geen u, zo oud ben ik niet! Bovendien zijn die formaliteiten hier onnodig.' lach ik. 'Trouwens, waar kom jij vandaan?' vraag ik dan.

No growth of the heart is ever a waste

Felix - Piraat

Mijn technieken begonnen aan te slaan, dacht ik triomfantelijk, mijn façade omhoog houdend. 'Ik zou je graag willen vergezellen, Maxime, als je daar echt niks op tegen hebt.' aanvaardde ik haar aanbod, waarna ik haar arm door de mijne haakte en haar soepel door het magazijn leidde, zoals ik eerder had gedaan. Het duurde niet lang voor we bij de keukens aankwamen, waar niemand te bespeuren was. 'Als je het niet erg vind, ga ik even de kok zoeken. Waarschijnlijk zit de man op het dek te vissen,' Waarschijnlijk, ik had hem er nog geen halfuur geleden gezien, en de manier waarop die prutser viste, zou hij nog geen spijker met een magneet kunnen vangen. Ik glimlachte opnieuw naar Maxime, alvorens met met spoed naar het dek te begeven en de kok met een eerste zilveren muntje om te kopen. 'Je krijgt meer hierna. Ik wil dat je het beste op tafel zet wat je in je miezerige leven al gekookt hebt. En je zegt geen woord, behalve als ze je iets vraagt, begrepen?' legde ik de regels uit aan de grote man waarop hij knikte.

Frankly my dear, I don't give a damn.