Geen weg meer terug [4] - Forum spelletjes

===oud

[ bericht aangepast op 6 juni 2016 - 18:57 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jamie.

Zuchtend liet hij zich neervallen op de stoel toen Yue en Elif de afwas deden. Heel even bekeek hij de ruggen van ze en wendde toen de blik naar het raam. Weer slaakte hij een diepe zucht en wou dat hij naar huis kon. Want hij had het gevoel dat hij maar een beetje in de weg stond. Lekker naar huis, waar niemand was behalve zijn huisdiertjes. Daar kon hij niet in de weg staan of dat mensen op hem moesten letten omdat hij dan anders gevaar liep. De tranen stonden weer in zijn ogen en hij beet op zijn lip.

Haha
Ik zag laatst in de stad trouwens echt een Lew-kopie 0_0
Klinkt een beetje vreemd maar het was zo'n jongen/man die echt precies leek op hoe Major Lew had beschreven
Ik keek hem even echt zo aan 0_0 en toen keek ik snel de andere kant op Maar ik vond het wel geniaal Sorry voor dit nutteloze verhaal 0_0

Yue
Ik glimlach naar haar. "Ja, dankje." Zwijgend doen we de afwas verder. Ook al heb ik niet het gevoel dat Elif me honderd procent vertrouwd, ze haat me duidelijk ook niet. En dat geeft me een fijn gevoel.

Savoy
"Ik kan het proberen.. Maar ik heb geen idee of het werkt. Ach, wat maakt het uit. Als ze vluchten halen we ze toch wel in." Als we nog een paar meter bij de mensen vandaan zijn probeer ik hetzelfde te doen als ik bij het zwijn deed. De mensen stoppen, kijken elkaar aan en lachen dan. "Ik had ineens.. Ik wilde daar eigenlijk heen gaan." Het meisje gebaart in onze richting. "Ja.. Ik ook. Vreemd." De jongen glimlacht naar haar. Als ze door willen lopen probeer ik het nog een keer. Even blijven ze stil staan. Dan opent het meisje haar mond: "Zullen we.. Toch die kant op gaan? Ik weet niet, ik wil er gewoon graag heen." De jongen knikt en ze komen langzaam onze kant op lopen. Ik kijk Faith aan. "Klaar om aan te vallen?" vraag ik fluisterend.

Looool, misschien was het hem wel gewoon 8D

No growth of the heart is ever a waste

Lewis moest hartelijk - en hoewel hij het niet wilde toegeven- oprecht lachen om haar laatste opmerking. 'Ieder zijn ding, I suppose,' grinnikte hij geamuseerd. Nooit gedacht dat Odile Lavossa grappig kon zijn. 'Je hebt er blijkbaar veel over nagedacht. Het hele manipulerengebeuren dan,' vervolgde hij met opgetrokken wenkbrauwen. Het was meer een statement dan een vraag. Hijzelf had de subtiele kunst van het manipuleren nooit helemaal onder de knie gekregen. Daar had hij het tact niet voor. En hij was een vreselijke leugenaar.
Toen hij Odile naar zijn prooi zag gluren, schudde hij geamuseerd zijn hoofd. Lew twijfelde even, maar gooide het lijk uiteindelijk toch met een soepele beweging naar haar toe. Hoe voller ze zat, hoe minder werk hij had. 'Je mag het hebben, als je wilt. Ik heb toch genoeg. Zonde van de moeite,' Met een grijns streek hij tevreden over zijn buik alleen maar om te ontdekken dat die nat van het bloed was. Niet helemaal zeker over het het zijne was of dat van de zwijnen, likte hij het voorzichtig van zijn vingers af. Het smaakte overwegend slecht. Met andere woorden; de varkens hadden hem zonder dat hij er erg in had gehad ergens geraakt en het bloedde. Hard.

Hahaha, no shit x'D Dat had ik wel willen zien, want in mijn fantasie is zijn lijf echt

[ bericht aangepast op 1 feb 2011 - 21:29 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

Ja dat dacht ik wel even Mijn eerste gedachte was: WTF doet Lew hier O_o
En toen dacht ik: WTF waarom denk ik dat O_o
Maar ik vond het nog steeds übervet ^^

Odile - Slechte vampier.

Ik schrik op als ik vlak bij me iets hoor neerploffen. Kort, heel kort kijk ik Lew verbaasd aan, maar zeg niets. Ik trek het beest naar me toe en denk even na over zijn woorden.
'Laat ik zeggen dat ik aan diezelfde spelletjes onderworpen werd. Als je net een vampier bent, ben je kwetsbaar voor bepaalde zaken en in mijn geval was..' Ik zwijg abrupt. Wat moest ik zeggen? Dat het nog erger was? Omdat Fjodor wist van Kazinsky en wat voor emotioneel wrak ik was? Hij zou geheid denken dat ik me in de slachtofferrol aan het plaatsen ben en dat ik het zou gebruiken als rechtvaardiging van wie ik was. Ik weet zo snel niet wat ik moet zeggen om de zin af te maken
'Je bloedt,' zeg ik dan maar droogjes, maak met mijn mes een snee in het zwijn en begin eraan te zuigen. God, wat zalig. Ondertussen gaat de zon onder. Weer een zorg minder.

No growth of the heart is ever a waste

'No shit...' antwoorde hij droogjes terwijl hij opstond en zijn armen en benen begon begon te inspecteren op sneeën. De beesten hadden hem een paar keer flink te pakken gekregen. Een stuk van zijn linker bovenarm hing aan een flinterdun stukje huid te bengelen en brandde vervelen. De wond was echter al aan het helen, want het bloed er rond was al aangekoekt aan zijn armen waardoor hij er vanuit ging dat het natte bloed op zijn shirt daar niet van kwam. 'Had je een mentor?' vroeg hij ondertussen terwijl hij op een nogal potsierlijke manier over zijn rug begon te voelen. Hij ging niet dieper op haar verleden in, vanuit zijn principes maar was wel nieuwsgierig naar de vampier die haar vast had gekregen. Hij had nooit eerder andere vampiers ontmoet voor deze. Hij wist dat ze er waren, maar hij had nooit een poging gedaan om ze te vinden.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

Ik slurp het zwijn leeg en leg het naast me neer. Heerlijk, hier was ik dringend aan toe. Ik voel me verzadigd, voor zover mogelijk als je Odile heet. Dan hoor ik Lewis vragen of ik een mentor had. Ik knik haast onmerkbaar. Dan dringt het tot me door dat hij het waarschijnlijk niet heeft opgevangen. Hoe zou het ook, als mijn gezicht is verscholen achter een bos rood haar?
'Ja,' zeg ik dan om mijn antwoord te verduidelijken. 'Hij had me nodig bij een clanoorlog. Dat was de reden dat ik vampier werd. Hij leerde me..' Weer zwijg ik even en staar voor me uit voor ik de woorden op de juiste plaats heb zitten. 'Hij leerde me hoe ik mezelf als wapen kon gebruiken, hoe ik geen berouw kon hebben van het doden. Uiteindelijk hadden we de clan weggevaagd. Die lui waren pas echt genadeloos. Het verbaast me dat we hier nog nooit eerder bezoek hebben gehad van clans. Eigenlijk ben ik er altijd wel klaar voor, op het moment dat ze gaan aanvallen. Wees voorbereid. Want er zijn clans die je levend villen.' Ik kijk omhoog naar de lucht waar zich een geweldig kleurenschouwspel afspeelt bij de ondergaande zon. Een paar vleermuizen starten de jacht en flitsen door de lucht.

No growth of the heart is ever a waste

'Wel, dat verklaart 't één en het ander,' mompelde Lew die een grote jaap in zijn zij gevonden had. Daarvan kwam dus al dat bloed. 'Ik wist niet dat er clans bestonden onder vampiers. Zijn er veel van zo'n groepen? En hoe groot zijn ze ongeveer?' Dat hele idee interesseerde hem wel. Zo'n vampierengevecht moest miljoenen keer indrukwekkender zijn dan mensen die elkaar bestookten met kogels en bommen. Een vampier stierf niet door geschut, die moest je met je eigen handen afmaken. Een hele clan vampiers moest dus ongelofelijk machtig zijn. Niet achterwege latend dat ze waarschijnlijk op elkaar ingespeeld zijn als getrainde para's. There was no way in hell dat ze een clan vampiers met hun zevenen -waaronder een nieuweling- aan zouden kunnen en ondertussen die mensen in het oog houden. Hoewel hij ergens in de pit van zijn maag een waarschuwing op voelde komen, kende hij ook een zekere nieuwsgierigheid naar het clans-fenomeen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

Ik rek me uit en laat me nog verder onderuit zakken tot ik in het frisse gras lig. Ik kruis de benen over elkaar en leg de armen in mijn nek. Ik heb zin om te gaan slapen maar ik zit niet op nachtmerries te wachten.
'Dat varieert. Soms zijn er groepen die niet uit meer dan vijf man bestaan, maar soms zijn ze met twintig vampiers of zelfs veel meer. Er zijn een aantal clans die elke vampier zo'n beetje vreest. Zie het als een machtige maffiafamilie. De clan van mijn mentor is er zo één en als ze mij ooit weer te pakken krijgen, dan..' En ik haal mijn vinger langs mijn keel. 'Dan zou ik pas echt wensen dat ik niet geboren was. Ach, weer een zorg minder voor jullie,' grijns ik. 'In deze streek is het redelijk rustig dus er is weinig te vrezen, maar in de drukkere gebieden zijn er nogal eens mensen die.. plotseling verdwijnen. Mensen naar wie men niet omkijkt. Zwervers, hoeren, ga zo maar door. Onopgeloste zaken waar nooit verder naar wordt gekeken.' Ik haal met mijn vinger het laatste beetje bloed uit het zwijn en zuig het op.
'Ik heb eens gezien hoe ze twee mensen in een cirkel tegenover elkaar zetten. Ze moesten elkaar vermoorden. De winnaar zou het er levend vanaf brengen. In plaats daarvan moest de winnaar toekijken hoe de verliezer werd leeggezogen en vervolgens was het zijn beurt. Heftige zooi was het destijds.'

[ bericht aangepast op 1 feb 2011 - 22:41 ]

No growth of the heart is ever a waste

Lew trok zijn T-shirt een eindje omhoog en begon de wond met zijn twee handen samen te drukken. Nu hij gevonden had waar het bloed vandaag kwam, hadden zijn hersenen blijkbaar geregistreerd dat ze pijn hoorden te voelen en begon de snee branderig te prikken. 'Jesus. In vergelijking daarmee lijk zelfs jij een schattig popje...' floot hij zacht, onder de indruk van wat ze hem net verteld had. 'Waar vechten ze over? Grondgebied, neem ik aan?' ging hij curieus verder. Lew keek haar doordringend aan. Hij wist dat ze vanalles had meegemaakt, maar blijkbaar was ze complexer dan hij voor ogen had gehouden. In feite was ze zo ervaren dat hij lichtelijk beschaamd was om zijn zwakke poging om de werkelijkheid te ontvluchten.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

'Ik ben de ergste niet nee,' zeg ik grinnikend. Ik denk terug aan Fjodor die het tegen Jonah's clan opnam. Dat was one hell of a fight. Van die nasleep had ik een week last gehad. Ik vind het vreemd dat Lew nooit eerder een clan is tegen gekomen. Dan heeft hij kennelijk mazzel gehad. 'Sommigen vechten echt om puur machtsbezit. Ze willen angst en gezag afdwingen zodat geen vampier het waagt om één van hen uit te schakelen. In de grotere clans heerst er een soort hiërarchie, zoals in het leger. Daar zul jij je ervaring wel mee hebben gehad. De nieuwelingen krijgen een soort inwijding, een ontgroening. En geloof me, die is niet mis. En als het eindelijk goede moordmachines zijn geworden worden ze op oorlogspad gestuurd. Och, macht is verslavend. Ik heb werkelijk van alles al meegemaakt,' grijns ik als ik terugdenk aan die idioten in Fjodors clan.
'Een oudere vampier met meer aanzien zei me dat ik met hem naar bed moest als ik verder wilde komen in de clan.' Ik trek opnieuw een scheve glimlach. Wat een gevecht werd dat toen. Ik kreeg zo ongelofelijk op m'n flikker. Je had lef nodig om als groentje een oudere vampier aan te vallen. Natuurlijk verloor ik, maar ik had wel respect afgedwongen onder voornamelijk de vrouwelijke leden in de clan. Had ik maar met Fjodor afgerekend, denk ik zuchtend, dan was die hele clan waarschijnlijk uit elkaar gevallen.

[ bericht aangepast op 1 feb 2011 - 23:10 ]

No growth of the heart is ever a waste

Hij wilde een venijnige opmerking maken, maar beet vervolgens hard op zijn tong om de woorden in te slikken. Hij had geen zin om Odile nu op zijn dak te krijgen, de kans dat hij dan hard op zijn donder zou krijgen, was gewoon te reëel. 'Damn... Dat de mensen daar niks van gemerkt hebben. Lijkt me niet simpel om een horde vechtende vampiers te verstoppen...' zei hij, nog steeds onder de indruk. Het meest imposante wat hij als vampier ooit meegemaakt had, was op het tipje van het Empire State Building naar het omliggende New York kijken. Niets indrukwekkends dus. Met superkrachten is het een fluitje van een cent.
Ondertussen was de wonde weer aan eengegroeid - als brandde ze nog altijd- en kon hij zich vrij bewegen zonder de angst één van zijn organen voor zijn voeten te vinden. Het was ongelofelijk hoe snel vampiers genazen. Amper een paar uur geleden had hij Odile nog door prikt met een bajonet en daar was nu niks van te zien. Even overweegde Lew daar iets van te zeggen, maar hij hield zijn mond maar. Ze was nou eens aangenaam gezelschap for a change, dat ging hij niet verpesten.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

'Die vampiers zijn ook niet gek, ondanks dat het pure moordmachines zijn. Die gevechten worden meestal in het bos of onder de grond uitgevochten. Als de oorlog tegen een clan gewonnen werd bonden we de overlevenden van de verliezende clan aan een boom zodat ze van het zonlicht konden genieten. Uiteraard niet te lang. Ze gaven ons alle informatie die we wilden hebben. Oorlogen werden op de ouderwetse manier uitgevochten met ouderwetse wapens: met zwaarden, vuur, zonlicht en je eigen handen. Als je een vampier z'n kop eraf hakt is die ook wel redelijk dood. Natuurlijk is die manier het minst amuserend, dus elk gevecht eindigde in regelrechte martelpartijen voor de verliezers. Ik had eens de pech dat een vijandige clan mij te pakken kreeg. Auwtch.' Ondanks alle ellende in onze clan heerste er een bijzonder teamgevoel en mits je vampiers had die je kon vertrouwen kon het ook bijzonder leuk zijn. Maar zoals altijd zaten er rotte appels tussen en laten die rotte appels nou net mijn meerderen zijn. Uit respect voor Fjodor luisterde ik naar ze, maar toen bepaalde zaken meer naar chantage begonnen te neigen pikte ik niks meer, welke rang zo'n vampier dan ook had. Al snel vertrok ik uit die clan.

No growth of the heart is ever a waste

'En toch zit je hier... Hoe ben je daar in godsnaam uitgeraakt?' Hij was niet exact zeker of hij dat wel wilde weten. Gewond ontsnappen van een bende crazy-ass vampiers leek hem alles behalve een plezante gebeurtenis. En het zou alleen maar bevestigen waar hij al bang voor was. Odile had veel meer in haar mars dan hetgeen ze dusver al getoond had, wat betekende dat hij uit moest kijken. Vooral nu ze dat nieuwe meisje aan het opleiden was. Hij beet bedenkelijk op zijn lip en plofte uiteindelijk ook neer naast een boom stam. Zijn aansteker klikte opnieuw en algauw drong de penetreren rookgeur in zijn neusgaten.Hij had er al een shitload gerookt sinds zijn arriveren. Zijn rookgedrag was aangezienlijk verhoogd en hij was iemand die rookte om te kalmeren. Slecht teken dus.

Frankly my dear, I don't give a damn.