Geen weg meer terug [4] - Forum spelletjes

===oud

[ bericht aangepast op 6 juni 2016 - 18:57 ]

No growth of the heart is ever a waste

Elif - Goede Vampier.
ze was blijd at Gawyn niet boos werd en haalde haar schouders lichtjes op. ,,Maar toch.. Ik had haar kunnen redden als ik sneller was geweest..'' zei ze zachtjes en sloeg haar ogen neer, ze knipperde haar tranen weg en zuchtte zachtjes. ,,Sterkste overleven.. Zo is 't altijd al geweest maar toch..'' murmelde ze zachtjes en haalde haar haren uit een staart. ,,We moeten er echt voor zorgen dta de rest niks overkomt.'' zei ze terwijl ze het elastiekej rond haar posl bond.

Faith - Slechte Vampier.
,,Ah, meneer voelt zich te goed?'' vroeg ze onschuldig en keek over haar schouder naar hem. ,,Anyway, ik ga jagen. wanna join?'' ik deed maar alsof me neus bloedde, ik had hem aangevallen en hij had niet mee willen doen met Odile en mijn plan.. Maar alles was vreemd in dit huis dus waarom mijn plannen niet ook, mijn plan was momenteel enkel; Gooi alle plannen het raam uit. Er kwam toch niks van die plannen want er was altijd wel iemand die het wist dwars te bomen, dus nu nam ze alles maar zoals het kwam. De wind waaide door het raam naar binnen en liet haar haren wapperen. ,,Dus, wat denk je? Ga je mee?'' vroeg ze nogmaals na tijdje stilte.

Dewi - MensenGeval.
Waarom bleef hij zo lang stil? Ze frunnikte aan haar shirtje en zweeg ook. Ze was blij dat hij na een tijdje de stitle verbrak, ze keek weer voorzichtig naar 'm. ,,Traag van begrip, hmm..?'' ze glimlachte flauwtjes naar hem en ze hoopte dat de blos op haar wangen inmiddels alweer grotendeels bijgekleurd zou zijn.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Sjalalala lekker doorposten 8D

Odile - Slechte vampier.

Ik trek de jongen mee en probeer de eerste de beste vampier te vinden die geen mensenbloed drinkt. Als ik hem ingehouden hoor kreunen merk ik dat ik te ruw ben.
'Excuses,' zeg ik zakelijk en laat hem los. We lopen verder richting Gawyn's slaapkamer, waar ik Elif en hem aantref. 'Ik heb wat voor jullie,' zeg ik en stap aan de kant, waardoor de jongen voor hen zichtbaar wordt. 'Ik weet wat jullie denken: nee, ik heb hem niks aangedaan. Het is nog gewoon een mens - levend en wel, helaas.' Ze kijken me wantrouwend aan. Waarom kunnen ze niet geloven dat ik de waarheid spreek? Omdat ik Odile ben. Juist, das waar ook.
'Hebben?' vraag ik dan nogmaals. 'Anders neem ik hem mee. En we weten wat er dan gaat gebeuren, niet waar?' Ik slik het slijm in mijn keel weg als mijn ogen naar de jongen zijn hals glijden. Ik ben echt gek, gestoord dat ik hem heb laten gaan.

[ bericht aangepast op 31 jan 2011 - 20:11 ]

No growth of the heart is ever a waste

Jamie.

' Geef niet. ' murmelde hij zachtjes omdat ze haar excuses aan bood toen ze te hard aan zijn arm trok. Hij was haar al heel erg dankbaar dat ze hem nog niet had leeggezogen. Ondertussen dach hij na over Faith en vroeg zich af of ze hem alleen maar vergezelde en beschermde, zodat ze hem voorzich zelf had. Het klonk waarschijnlijk vaag in zijn oren, maar tjah. Het waren toch vampiers en het zou niet vreemd zijn dat hij er over een tijdje onder de grond lag. Leeg gezogen en wel. Hij perste zijn lippen op elkaar en probeerde daar niet echt over na te denken. Toen Odile oppeens tegen wat andere personen, keek hij op naar de personen in de woonkamer. Flauw glimlachde hij naar ze en frunnikte wat met zijn vingers.

Yue
Ik loop achter Odile en de jongen aan. Ik voel me zo blij, zou ze echt veranderd zijn? Als we bij de woonkamer komen kijken Elif en een andere vampier ons wantrouwend aan. Ik heb de jongen nog niet eerder gezien, maar zijn ogen vallen me meteen op. Ze zijn helderblauw, blauwer dan ik ooit heb gezien. Even kijk ik naar hem, maar ik wend snel mijn blik af als ik besef dat ik aan het staren ben. Ik haat het ook als mensen naar mij staren. Ik hoop maar dat hij het niet gezien heeft.

Savoy
Ik grijns naar haar. "Als ik je er echt zo'n groot plezier mee doe." Ik wil nog wat hatelijks zeggen maar besluit mijn mond te houden. Ook al hield ik me groot, ik heb geen zin in nog zo'n marteling van Faith.

Lew grinnikte zacht. 'Blijkbaar wel... ' Waarop direct daarna 'I need a smoke,' volgde. Toen hij de sigaret in zijn mond had en de kalmerende rook in ademende, keek hij haar bedenkelijk aan. Hoe moest het nou verder? Zij was een piepjonge mens en hij was een stokoude vampier. Dat werkte niet, een roofdier en een prooi gingen nooit samen. 'Laten we Elif en Gawyn zoeken,' stelde hij uiteindelijk voor, niet goed wetend wat ze van hem verwachtte en dus op veilig spelend. 'Het wordt tijd voor een refill, vrees ik,' glimlachtte hij zwakjes.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
Elif keek stomdverbaasd naar Odile die een jongen bij zich had, waarom? Toen straks had ze Candy vermoord en nu was ze ineens goed ofzo? Wat bezielde haar? Elif kon 't niet laten Odile een ahtelijk blik toe te werpen en keek toen weer naar de jongen. 'Hebben?' hoorde ze Odile vragen, het was geen voorwerp, het was een levend wezen. ,,Ligt eraan of de jongen dat wil.'' zei ze en keek Jamie aan. ,,Wil je bij ons blijven/'' vroeg ze en glimalchte kort.

Faith - Slechte Vampier.
Faith haalde arrogant haar neus op, ze merkte dat ze dat steeds vaker deed en het zihc langzaam evolueerde tot een irritant trekje. ,,Mij doe je er niet zo vele plezier mee hoor, maar waarom kwam je anders hier?'' ze keek 'm aan. ,,Toch niet voor dat onderkruipsels he? of ben je echt zo dom dat je dacht ene kans te maken?'' ze glimalchte onschuldig.

Dewi - MensenGeval.
Hij ging er niet verderop in en Dewi vervloekte zichzelf in haar hoofd, wat had ze dan verwacht? Ze zuchtte zachtjes en knikte. ,,Das okay.'' ze dwong zichzelf tot een glimlachje, maar van binnen was ze pissig op zichzelf. Waarom had ze nou altijd van die stomme acties? Ze leek wel vervloekt of iets dergelijks.

[ bericht aangepast op 31 jan 2011 - 18:43 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Odile - Slechte vampier.

Ik kan het niet laten een hoge korte lach te laten ontsnappen. 'Je geeft hem de keuze om bij míj te blijven? Wat vermakelijk. Luister. Ik heb heb hem bij Faith weggehaald en lever hem bij jullie deur af. Hoe makkelijk wil je het hebben. Jullie zuigen hem tenminste niet leeg en dit arme ding is terrified as hell, wat ik persoonlijk ook zou zijn als ik mezelf tegenkwam,' vervolg ik droogjes. Aan zelfspot geen gebrek. 'Ik ben ook allerminst van plan om vergiffenis te vragen, want dat geven jullie me niet. En gelijk hebben jullie. Als ik jullie was had ik allang korte metten met zo iemand als ik gemaakt maar goed, dat zijn mijn zieke gedachten maar. Zie dit als een goed gebaar voor de verandering. En niet meer.'
Ik kijk over mijn schouder naar de jongen, die nog steeds twijfelt, wat mij weer verbaast. Hij is toch niet écht van plan om bij mij te blijven? Ik spied weer naar zijn hals. Nou.. het zou me overigens ook niet slecht uitkomen, denk ik dan. Wil ik hem wel doden? Natuurlijk. Maar er is iets wat me tegenhoudt. Mijn geweten dat ik vele decennia heb onderdrukt.

[ bericht aangepast op 31 jan 2011 - 18:53 ]

No growth of the heart is ever a waste

Hij vroeg zich af of hij er over hoorde te praten met haar, maar hij wist dat hij haar dan zou kwetsen en die ambitie had hij in het geheel niet. Hoe kon hij haar uitleggen dat een vampier niet glittert en dat het levensgevaarlijke monsters zijn waar je zo ver mogelijk vandaan moet blijven, wat je ook voelt? Voelde hij überhaupt wel iets voor haar? Hij wist het niet zeker. Haar aanwezigheid vond hij aangenaam, maar hij had het gevoel "verliefdheid" al bijna zeventig jaar meer gevoeld. Hoe kon hij het nu nog herkennen ? Konden vampiers eigenlijk wel liefde voelen? Zelfs dàt wist hij niet. Medeleven wel - daar was hijzelf het levende bewijs van- en lust ook -ditto-. Maar liefde was iets heel anders. De overtreffende trap. Een geheel ander level. Maar of hij het kon bereiken was nog maar de vraag.
Met een zucht en een grijns tegelijk hield hij de deur voor Dewi open en volgde hij haar de trap af.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Yue
Ojee, dit gaat de verkeerde kant uit. Als die jongen straks bij ons blijft weet ik niet of Odile zich weer zal inhouden. En ik ben vast niet sterk genoeg om hem tegen te houden. "We zijn het toch allemaal eens? Het is voor hem veiliger om bij jullie te blijven dan bij ons. Daar hoeven we toch geen ruzie om te maken?" Ik bijt op mijn lip. Het was misschien geen ruzie, maar ik kon duidelijk merken dat Odile en Elif elkaar flink irriteerden. En dat wil ik niet hebben, want ik mag ze allebei.

Savoy
Ik trek een wenkbrauw op. "Meestal nodig je mensen uit omdat je ze er bij wilt hebben. Of kan je in je eentje geen dieren vangen?" zeg ik spottend.

[ bericht aangepast op 31 jan 2011 - 18:59 ]

Haha, ik heb lew met dilemma opgescheept ;a -grin-

Elif - Goede Vampier.
Ze bekeke de jongen kort en pakte toen zijn arm, ze troke r zachtjes aan waardoor hij bij haar ging staan, uti de buurt van odile. ,,Best.'' zei ze kortaf en keek odile aan, wat was ze van plan? Nu aanvallen of iets dergelijks? Ze vertrouwde haar niet en ze deed niet de moeite dat te verbergen. ,,Dus.. je gaat nu weg? Zonder wta te doen..?'' vroeg ze utieindelijk, ietwat verward. Was Odile ineens vriendjes geworden met God?

Faith - Slechte Vampier.
,,Puh, mocht je willen.'' zei ze arrogant en keek 'm kort aan .,,Bekijk 't maar, ik ga.'' zei ze en liep richting de deur, ze liep de gang op. of hij voglde moest hij zelf maar weten, ze hoefde hem er niet per sé bij.

Dewi - MensenGeval.
Dewi stond op en liep zwijgend mee, af en toe gluurde ze naar Lew in de hoop dat er iets aan zijng ezicht af te lezen viel. Helaas kwam ze er geen steek verder mee enh ield ze na een tijdje op met naar hem gluren en hield ze haar blik naar voren gericht. Zachtjes beet ze op de binnenkant van haar wang en dacht na, waar zou hij aan denken? Kon ze maar egdachten lezen of iets dergelijks, het zou een hoop opklaren. Helaas kon ze dat niet en ze moest realistisch blijven, het was toch nooit wat geworden. Zij was een mens, hij een vampier. Hij was onstervelijk en gevaarlijk, zij.. Zij zou waarschijnlijk binnen nu en een korte periode sterven.. Met de minuut werd haar gezicht somberder, ze kon het niet helpen en ze kreeg 't ook niet voor elkaar te gaan lopen glimlachen alsof er niks was.

[ bericht aangepast op 31 jan 2011 - 19:01 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Jamie.

Heel even keek ze naar Elif die hem naar zich toe had getrokken. ' Uhm, Hoi. ' zei hij zachtjes en keek toen naar Odile. ' Uhm, nog bedankt dat je me niet hebt leeggezogen.. ' Er verscheen heel even een dankbaar glimlachje op zijn gezicht. Daarna keek hij weer weg en staarde naar de grond.

Lew merkte dat haar gezicht almaar meer betrok en hij voelde zich lichtelijk schuldig. Als hij geweten had wat te zeggen, had hij het gedaan, maar helaas. Hij wist het niet. Misschien had hij ook niet moeten doen alsof er niks gebeurd was. Maar wat hield de andere optie in? Haar overstuur maken met de waarheid. Dat zou haar nog meer in gevaar brenen. 'Ik denk dat ze nog in de woonkamer zijn,' slikte hij uiteindelijk toen ze beneden stonden, waarop hij haar zachtjes vooruit duwde, richting de beruchte kamer. Van zodra ze dichterbij de deur kwamen, begon zijn neus alarm te slaan bij het ruiken van Odiles geur. Ze was echter niet alleen. De jongen was er ook, net als Gawyn, Elif en de nieuweling. Het was een een vreemde combinatie mensen om zomaar wat te staan kletsen - vechten deden ze in ieder geval niet, aangezien hij geen geluiden hoorde en geen bloed rook- en dus waagde hij het op om Dewi mee naar binnen te nemen.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

Ik haal mijn schouders op.
'Ik heb zojuist mijn bloed op moeten dweilen. Ik heb er niet echt veel zin in om dat elke dag te moeten doen. Daar ben ik te lui voor.' Over de pijn vertel ik maar niks, dat gaat ze niks aan. 'Ik zoek mijn mensen wel ergens anders. Zorg er gewoon voor dat hij uit mijn buurt blijft want ik weet dat ik er spijt van ga krijgen.' Ik laat een korte geërgerde zucht horen. 'Ik heb er nu al spijt van,' beken ik. Ik strijk door mijn stijle haar en kijk het drietal even aan. Ik kijk naar de uitgang van de kamer en zie Dewi en Lew aankomen.
'Geweldig. Nog een theekransje?' zeg ik rauw en sla de armen over elkaar. 'Ik heb anders wel een voorstel voor wat we kunnen drinken,' vervolg ik weer met m'n oude sadistische zelf.

No growth of the heart is ever a waste

Elif - Goede Vampier.
Elif besloot er niet verder over te vragen en keek kort naar de jongen, ze wilde net vragen hoe hij heette toen ze Lew en Dewi aan zag komen. [wruaah, inspiloos hier.]

Faith - Slechte Vampier.
,,Puh, mocht je willen.'' zei ze arrogant en keek 'm kort aan .,,Bekijk 't maar, ik ga.'' zei ze en liep richting de deur, ze liep de gang op. of hij voglde moest hij zelf maar weten, ze hoefde hem er niet per sé bij.

Dewi - MensenGeval.
Dewi knikte en liep met hem mee, net toen ze in de woonkamer kwamen viel haar blik meteen op odile. Ah geweldig, net wat ze nodig had. Haar blik gleed van lew naar odile en naar de rest, haar blik viel op een jongen die ongevee rhaar leeftijd had. Een nieuweling? Heel even keek ze vragend maar ze focuste zich alweer gauw op odile, ze had geen zin in nog een verrassingsaanval.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Lew en Dewi komen ook binnen. Ik kijk Lew even aan. Nu hij normaal staat zonder dat enge mes in zijn handen ziet hij er best aardig uit. Maar na wat hij Odile heeft aangedaan denk ik niet dat ik hem nog kan vertrouwen. Ik leg mijn hand op Odiles schouder. "Kom Odile, we hoeven toch geen ruzie te maken. Laten we gaan." Ik wilde niet dat de anderen boos op ons zouden worden, en ik had het gevoel dat ze allemaal wilden dat we weg zouden gaan.

Savoy
Ik twijfel. Als ik met Faith meega denkt ze vast dat ik dat wil. En dat is niet zo, ik ben hier alleen heen gekomen omdat ik me verveelde. Maar als ik terug ga naar mijn kamer verveel ik me weer. Ik besluit haar toch maar te volgen. "Zo gemakkelijk kom je niet van me af, ik heb iemand nodig om te irriteren." Ik loop achter haar aan.