Geen weg meer terug [4] - Forum spelletjes

===oud

[ bericht aangepast op 6 juni 2016 - 18:57 ]

No growth of the heart is ever a waste

Elif - Goede Vampier.
,,Dan in de kamer ernaast?'' stelde ze voor, ineens rook ze 2 bekende geuren en keek ze Yue aan. ,,Ze zijn terug.'' zei ze en focuste zich kort op de geuren in het huis, Odile was niet bij Dewi in ieder geval. ,,Ik neem aand at jy weer naar Odile gaat..?'' mompelde ze enkeek toen naar Jamie. ,,Jij gaat in ieder geval met mij mee.'' zei ze, geen zin in nog meer problemen.

Faith - Slechte Vampier.
,,Mm, sinds wanneer maakt het jou uit of het mij smaakte?'' vroeg ze grijnzend en keek 'm uitdagend aan. ,,Anyway, smaakte goed ja. En die van jou?'' vroeg ze, ze keek even rond en liep een eindje. Ze keek naar de twee, eigenlijk was ze te lui om te graven. Eens kijken of Savoy het ging doen voor haar. Waarom hij ineens weer zo aardig deed snapte ze trouwens niet helemaal, maar het was okay.

Dewi - Mens.
Dewi werd wakker van het geluid van een douche, ze wreef slaperig in haar ogen en keek naar buiten. De zon kwam al op, had ze zo lang geslapen? Zwijgend ging ze rechtop zitten om te constateren dat ze alleen was, hadden ze haar nou laten stikken? Ze luisterde beter en hoorde de douchegeluiden van de kamer hiernaast komen, Lew's kamer. Ze kroop uit bed en liep naar de deur, ze wist niet zeker of het LEw was maar zo alleen was ze ook niet bepaald veilig. Die redenering haalde haar over en ze liep de gang op en toen Lew's kamer in, ze stapte naar binnen en sloot de deur achter zich. Dewi liep naar het raam enb leef staan kijken naar de zonsopgang, het was best bewolkt maar de rode zon was goed te zien. Ha, sinds vandaag was ze 17, dat klonk niet zo jong meer als 16, ookal scheelde 't maar een jaartje.

[ bericht aangepast op 4 feb 2011 - 22:03 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Weet je, is het goed idee als we dat dat Gawyn zogenaamd heel ahrd nodig was in een of andere freaking gevecht ofzo?
Dan ga ik nog even kyken of ik in contact kan komen met haar via via.. >3<
En ik moet even faith aanpssen, dus Vluuv, dan weet je het x)

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Opgefrisd en zich een heel stuk beter voelend stapte Lew uit de douche en begon zich snel af te drogen. Toen hij eindelijk het klamme gevoel van natheid dat hij zo haatte van zich af had gekregen, schoot hij snel in zijn propere boxershort en wrong hij zijn nu schone kleren uit in het doucheputje. Nu moest hij die alleen een tijdje uit het raam laten hangen zodat de zon ze kon drogen. Intussen moest hij maar hopen dat niemand zijn diensten nodig had, of hij kon ze in zijn onderbroek gaan doen en daar was zelfs Lew's eergevoel te hoog voor. Of hij kon een inspanning doen, Elif zoeken, vragen of ze een droogmachine had en daar weer op zoek naar gaan. Maar enfin, nu was het plan om ze zo hard mogelijk uit te wringen en ze dan uit het venster te hangen. Zijn druipende haren - die nu eens tam lagen doordat ze vochtig waren- afdrogend wandelde hij terug zijn kamer in en vloog bijna tegen het plafond toen hij Dewi daar zag. 'Oh eh... hé... ik had je niet gehoord,' Misschien werd hij wel paranoia, dacht hij met gespannen kaken terwijk hij zijn T-shirt en broek op de vensterbank installeerde.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
,,Dan in de kamer ernaast?'' stelde ze voor, ineens rook ze 2 bekende geuren en keek ze Yue aan. ,,Ze zijn terug.'' zei ze en focuste zich kort op de geuren in het huis, Odile was niet bij Dewi in ieder geval. ,,Ik neem aand at jy weer naar Odile gaat..?'' mompelde ze enkeek toen naar Jamie. ,,Jij gaat in ieder geval met mij mee.'' zei ze, geen zin in nog meer problemen.

Faith - Slechte Vampier.
,,Mm, sinds wanneer maakt het jou uit of het mij smaakte?'' vroeg ze grijnzend en keek 'm uitdagend aan. ,,Anyway, smaakte goed ja. En die van jou?'' vroeg ze, ze keek even rond en liep een eindje. Ze keek naar de twee, eigenlijk was ze te lui om te graven. Eens kijken of Savoy het ging doen voor haar. Waarom hij ineens weer zo aardig deed snapte ze trouwens niet helemaal, maar het was okay.

Dewi - Mens.
Dewi was wat ing edachten verzonken geraakt en had toegeken hoe de rode zon opwakm, maar toen ze Lew hoorde draaide ze zich om, het fei dat hij in zijn boxer rondliep negeerde ze maar even. ,,Hé, ja sorry.. Ik was alleen en ik hoorde jou douchen en aangezien ik niet wist waar de rest was leek het me beter hierheen te gaan..'' legde ze uit terwijl ze wat aan haar shirt frunnikte. Er hing een soort lucht van shampoo en douchegel rond lew wat ze eigenlijk wel aangenaam vond roken, toen gleed haar blik naar zijn antte kleren. Waarschijnlijk waren dat ze enige kleren, anders had ie niet in zijn boxer rondgelopen. Vreemd, ze had altijd gedacht dat een vampier bergen van kleding zou moeten hebben na al die jaren.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Hij draaide zijn hoofd met een schok om en staarde haar doordringend aan. 'Hoe bedoel je "ik was alleen"?'Gromde hij laag met een boze schittering in zijn ogen. Ze ging hem nu toch niet vertellen dat hij allerlei gevaarlijke en risicovolle dingen had gedaan om haar leven te redden enkel en alleen om te horen dat ze, als hij even ging jagen, alleen ging afdwalen. 'Begrijp je niet hoe serieus deze situatie?' Zijn mondhoek trok nijdig naar beneden. 'Als je in dit huis alleen bent, ga je eraan...' snauwde hij bars zijn ogen onverbiddelijk in haar geschrokken kijkers borend. 'Je had bij Elif moeten blijven, Dewi. Je beseft toch...' Hij zuchtte nog steeds een beetje kregelig. 'Laat ook maar,' Lew draaide zich om en gooide de handdoek ,die over zijn schouders had gehangen, aan de kant terwijl hij naar zijn sigaretten tastte. Hij realiseerde zich vloekend dat het pakje waarschijnlijk nat was van het water en doorzocht de broekzakken, alleen om inderdaad een doorweekt pakje terug te vinden. Hij vloekte nog een keer en checkte of zijn aansteker nog werkte. Gelukkig brandde het vlammetje nog steeds helder, dus griste hij een nieuwe set peuken uit zijn verzameling om nog geen minuut later opnieuw de kalmerende rook in zijn longen te voelen prikken.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
,,Dan in de kamer ernaast?'' stelde ze voor, ineens rook ze 2 bekende geuren en keek ze Yue aan. ,,Ze zijn terug.'' zei ze en focuste zich kort op de geuren in het huis, Odile was niet bij Dewi in ieder geval. ,,Ik neem aand at jy weer naar Odile gaat..?'' mompelde ze enkeek toen naar Jamie. ,,Jij gaat in ieder geval met mij mee.'' zei ze, geen zin in nog meer problemen.

Faith - Slechte Vampier.
,,Mm, sinds wanneer maakt het jou uit of het mij smaakte?'' vroeg ze grijnzend en keek 'm uitdagend aan. ,,Anyway, smaakte goed ja. En die van jou?'' vroeg ze, ze keek even rond en liep een eindje. Ze keek naar de twee, eigenlijk was ze te lui om te graven. Eens kijken of Savoy het ging doen voor haar. Waarom hij ineens weer zo aardig deed snapte ze trouwens niet helemaal, maar het was okay.

Dewi - Mens.
Dewi was verbaasd over zijn uitbarsting, ze kreeg geen eens de kans om het uit te leggen. ,,Nou sorry hoor dat ik ten dode op ben geschreven in dit vervloekte huis en daarmee jouw rustige leventje verstoor.'' zei ze ietwat gepikeerd en keerde zich weer naar het raam. ,,Ik sliep ja. En toen ik wakker werd was ik alleen.'' ze draaide een lok haar rond haar vinger terwijl ze haar blik op buiten gevestigd hield. ,,En ik weet best hoe serieus het is, ik ben geen klein kind meer.'' voegde ze er nog aan toe en zuchtte zachtjes, in de weerspiegeling van het raam kon ze zien hoe hij een nieuw pakje peuke had gevonden en er net een op stak.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Schat je bent wél nog een kind. Je bent zestien, praktisch nog een baby...' antwoordde hij neutraal met gespannen kaken. Hij wist dat zijn opmerkingen en zijn uitbarsting waarschijnlijk onterecht waren, maar het frustreerde hem mateloos. 'Dus ze hebben je alleen gelaten... Godverdomme, Elif...' Dat laatste mompelde hij er wrevelig achteraan, terwijl hij in zijn geheugen grifte dat hij er iets over moest zeggen. Ze hadden ontzettend veel geluk gehad dat de gevaarlijkste vampiers buiten waren geweest op dat moment. Anders was Dewi eraan geweest. 'Heb je Gawyn nog gezien?' Waar hing die kerel uit ? Hij leek wel van de aardbodem verdwenen...

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
,,Dan in de kamer ernaast?'' stelde ze voor, ineens rook ze 2 bekende geuren en keek ze Yue aan. ,,Ze zijn terug.'' zei ze en focuste zich kort op de geuren in het huis, Odile was niet bij Dewi in ieder geval. ,,Ik neem aand at jy weer naar Odile gaat..?'' mompelde ze enkeek toen naar Jamie. ,,Jij gaat in ieder geval met mij mee.'' zei ze, geen zin in nog meer problemen.

Faith - Slechte Vampier.
,,Mm, sinds wanneer maakt het jou uit of het mij smaakte?'' vroeg ze grijnzend en keek 'm uitdagend aan. ,,Anyway, smaakte goed ja. En die van jou?'' vroeg ze, ze keek even rond en liep een eindje. Ze keek naar de twee, eigenlijk was ze te lui om te graven. Eens kijken of Savoy het ging doen voor haar. Waarom hij ineens weer zo aardig deed snapte ze trouwens niet helemaal, maar het was okay.

Dewi - Mens.
,,17.'' verbeterde ze hme. ,,praktisch bijna volwassen.'' mompelde ze er nog achteraan maar zweeg toen weer. Ze had er een hekel aan als mensen boos op haar waren en ze ging er altijd tegenin, dat zat nou eenmaal in haar. En ookal wist ze dat ze fout zat, ze zou zichzelf blijven verdedigen. 'Heb je Gawyn nog gezien/' vroeg Lew ineens, Dewi schudde haar hoofd. ,,nee, al een tijdje niet.'' zei ze nadat ze kort had nagedacht. Ze vond het nogal vreemd dat hij zomaar niks meer van zich liet horen mar ze wist dat ze er toch niks aan kon doen, waarschijnlijk was hij ook niet meer in dit huis anders had een van de anderen hem welg eroken en was het niet zo'n mysterie waar hij was.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
"Ze zijn terug." zegt Elif. Even wil ik vragen wie ze bedoelt, maar dan ruik ik het ook: Lew en Odile. Wat een vreemde combinatie. "Ik neem aan dat jij weer naar Odile gaat..?" vraagt ze. "Ja.. Ik denk dat dat het verstandigst is." Ik glimlach. "Ciao."
Langzaam loop ik naar Odiles kamer. Ze is niet in haar kamer, en het raam staat open. Zou ze er door heen naar buiten zijn gegaan? Maar waarom zou ze naar binnen gaan om naar buiten te springen? Ik steek mijn hoofd uit het raam, en kijk om me heen. Waar is ze? Dan voel ik hoe er een klodder nattigheid op mijn voorhoofd beland. Ik veeg het weg met m'n hand. Het ziet eruit als speeksel. Gatver, heb ik weer. Maar het kwam van boven. Misschien zit Odile daar wel. Ik pak de regenpijp naast het raam vast en probeer naar boven te klimmen. Verassend genoeg lukt het me, en als ik boven kom zie ik Odile op het dak zitten. Ik klim op het dak en ga naast haar zitten. Ze is zo te zien in gedachten verzonken en merkt niet dat ik erbij kom zitten. Even blijf ik stil naast haar zitten. Er staan een heleboel sterren aan de hemel. "Hoi." zeg ik dan zacht.

Savoy
"Dat ik het vraag betekent niet dat het me wat uitmaakt. Eigenlijk hoopte ik dat het niet had gesmaakt, maar dat komt zelden voor. En ja, die van mij was ook lekker." Even blijven we stil staan. Dan kijk ik haar aan. "Zullen we ze anders maar ergens in een sloot dumpen. Ik heb geen zin om te graven. Maar als jij wilt mag dat natuurlijk. Ik ga je alleen niet helpen." Ik grijns naar haar.

[ bericht aangepast op 5 feb 2011 - 16:49 ]

Hij kon het niet laten zijn wenkbrauw een honende sprong te laten maken. 'Nog steeds een kind...' kaatste hij terug terwijl hij haar een wijsneuzigerige blik toe schoot. Het zal er al bij al nogal dom uit gezien hebben, aangezien hij het hele gesprek in zijn ondergoed gevoerd had, met haar dat weigerde om droog te worden en dus nog steeds plat tegen zijn hoofd lag. Hij had een hekel aan nattigheid. Die diepe haar voor grote hoeveelheden water had hij gekregen toen zijn vader verdronk toen hij Lew wilde redden nadat die door het ijs was gezakt. Het was een op zijn minst onplezante herinnering waar hij een diep schuldgevoel om meedroeg. Dat kronkelde van tijd tot tijd nog wel eens om in zijn maag, bij de andere gebeurtenissen waar hij zich schulig om voelde. Men zei wel eens dat alleen een man met een geweten schuld kon ervaren, maar als dat zo was wilde hij dat hij dat geweten af kon zetten.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
Ze knitke en keek Yue na, vervoglens keek ze naar Jamie. ,,kom je?'' vroeg ze, daarna liep ze samen met hem de trap weer op. Deze keer hield ze hem nauwlettend in de gaten, ze vond het zielig voor hem dat hij vast zat maar hij kon zich ook even wat minder irritant gedragen. En hij waarschijnlijk zag hij de ernst van alles nog niet in, anders ging hij niet zitten eten met Odile. Of Odile had een smoes moeten hebben gebruikt. Hmm..

Faith - Slechte Vampier.
,,Als je eene chte man bent drop jij ze evne voor me.'' ze glimlachte onschuldig naar hem, vandaag ahd ze een luie dag. het liefst zou ze de hele dag relaxen en niksen, of er moest wel iets héél leuks te doen zijn. Maar die kans was vrij klein. En mensen droppen in de sloot was nou niet bepaald een leuek bezigheid ofzo.

Dewi - Mens.
Ze keek hem aan en schudde haar hoofd. ,,Kinderen kunnen niet voor hunzelf zorgen, ik wel.'' opperde ze koppig, ze liep naar de bank en ging erop zitten. Ze liet haar blik over Lew glijden. ,,Trouwens, blijf je rondlopen als Tarzan of ben je nog van plan iets aan te trekken/'' ze kon 't niet laten even te grijnzen. Het was gewoon apart, een vampier die zichzelf blijkbaar erg volwassen vond probeerde haar duidelijk te maken dat ze nog een kind was, in zijn onderbroek. [bwuh >3< Moet echt inspiratie krijgen]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'Hoe kan je zeggen dat je voor jezelf kunt zorgen in een huis als dit?' begon hij ongelovig terwijl hij nog een lange trek nam. Het was ongelofelijk hoe koppig ze was. Maar dan kende ze Lewis Triggs nog niet... 'En ik ga geen natte kleren aandoen, thank you very much.' Hij gebaarde vaagjes naar de kleren op de vensterbank. Grote kans dat dat nog uren zich duren eer die droog waren. Vooral de jeans die de slechte gewoonte had om veel water op te slaan. Met een kregelige zucht ging hij op zijn bed zitten, lichtjes zijn hoofd schuddend. 'Dat is dan zeventien en dat denkt voor zichzelf te kunnen zorgen...tsss,' prevelde hij extreem zacht tegen zichzelf terwijl zijn lippen afkeurend omkrulden.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Elif - Goede Vampier.
Ze knitke en keek Yue na, vervoglens keek ze naar Jamie. ,,kom je?'' vroeg ze, daarna liep ze samen met hem de trap weer op. Deze keer hield ze hem nauwlettend in de gaten, ze vond het zielig voor hem dat hij vast zat maar hij kon zich ook even wat minder irritant gedragen. En hij waarschijnlijk zag hij de ernst van alles nog niet in, anders ging hij niet zitten eten met Odile. Of Odile had een smoes moeten hebben gebruikt. Hmm..

Faith - Slechte Vampier.
,,Als je eene chte man bent drop jij ze evne voor me.'' ze glimlachte onschuldig naar hem, vandaag ahd ze een luie dag. het liefst zou ze de hele dag relaxen en niksen, of er moest wel iets héél leuks te doen zijn. Maar die kans was vrij klein. En mensen droppen in de sloot was nou niet bepaald een leuek bezigheid ofzo.

Dewi - Mens.
Lew's ongelovige gezicht was geweldig om te zien en even baalde ze ervan dat ze dat niet vast kon leggen. ,,misschien niet in dit huis, maar dit is ook niet bepaald een normale situatie.'' ze wierp kort een blik op de kleding. ,,is er geen droger en heb je niks anders?'' vroeg ze, ze had nou niet bepaald het idee dat die kleding snel zou dragen als hij het daar liet liggen. Ze voelde Lew met haar ogen en hoorde hem zachtjes wat mompelen, te zacht om het te verstaan. Misschien was dat maar beter ook aangezien ze anders waarschijnlijk tot weer erop gereageerd had, want aan die afkeurende gezichtsuitdrukking was wel af te lezen dat het geen compliment was wat hij gemompeld had.

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

'In een normale situatie ben je nog een kind en nu al helemaal.' hield hij vol terwijl hij zachtjes op zijn lip kauwde en naar de lange askegel van zijn sigaret keek. Hij moest uitkijken dat hij zijn bed niet in de fik stak. Kort wreef hij over zijn buik waarna hij haar loom aan keek. 'Ik weet geen droger zijn en ik neem altijd zo min mogelijk mee. Heb ik minder gerief waar ik op moet letten. De rest kom ik wel aan along the way,' legde hij op een lichtelijk ongeduldige toon uit. Wat verwachtte ze nou? Dat hij een kleerkast in zijn rugzak had? 'Besides, ik voel alleen heel extreme kou, dus ik heb er geen last van.'

[ bericht aangepast op 5 feb 2011 - 17:21 ]

Frankly my dear, I don't give a damn.

O ja; even zeggen; ik ga vanavond uit, dus je moet vanaf zeven uur geen posts meer van mij verwachten (:

Frankly my dear, I don't give a damn.