Geen weg meer terug [4] - Forum spelletjes

===oud

[ bericht aangepast op 6 juni 2016 - 18:57 ]

No growth of the heart is ever a waste

Ben weer terug :]

Odile - Slechte vampier.

Ik knik.
'Zo werden conflicten opgelost tussen twee vampiers. Of je had gewoon pech en kon geen kant meer op. Als twee honden tegenover elkaar. Het voordeel is dat ze elkaar niet kunnen doden, maar het nadeel is dat de lichamelijk zwakke plekken van een vampier behoorlijk misbruikt worden. Ze weten waar ze moeten slaan om de tegenstander zo veel pijn te bezorgen dat hij niet opstaat. En dan heb je gewonnen.' Ik ontken niet dat ik geen lieverdje ben, maar de vampiers die nog meedogenlozer en sadistischer zijn dan ik zijn op minstens vijf handen te tellen. Ik hoor Yue's laatste vraag en het gesprek met Lew komt weer naar boven drijven. Het kostte me al genoeg moeite mijn verhaal eenmaal op tafel te leggen, laat staan een tweede keer.
'Bij vampiers die alleen om zichzelf gaven, anderen martelden, manipuleerden en vermoordden. Wezens die door de hel zelf uitgespuugd zijn. En die kennen geen genade.' Ik zeg het op een sinistere manier, maar ik weet dat ik geen woord overdrijf. 'Weet je van wie ik het heb,' grijns ik en werp een korte blik op Yue, waarna ik me weer tot de hemel richt.

No growth of the heart is ever a waste

Jamie.

' Dankjewel. ' zei hij glimlachend en pakte de afstandbediening aan. Onderzoekend bekeek hij het ding en drukte toen op 1. Oke, Ned 1 was nooit wat aan. Dus drukte hij op knopje 2, hij drukte zo lang op de knopjes todat er een leuke zender op de tv was.

Yue
Ik luister met grote ogen naar Odiles verhaal. Ik durf niets te zeggen. Ik kan me niet voorstellen hoe het is om samen te leven met mensen die zich elk moment tegen je kunnen keren. Maar als ik er goed over nadenk is dat nu eigenlijk ook zo. Lew en Elif zouden bijvoorbeeld veel doen om de mensen te beschermen. Maar zouden ze zoiets wreeds doen? Vast niet. "Heb je nog zin om vanavond iets te doen? Tv kijken of gewoon een beetje kletsen ofzo?"

Savoy
Ik trek een wenkbrauw op. Eigenlijk wil ik vragen waarom ze dat wil weten, maar wat maakt het ook uit. "Geen idee. Waarschijnlijk ga ik me gewoon vervelen op m'n kamer."

Elif - Goede Vampier.
Ze keek anar het gezap op TV en zuchtte zachtjes. ,,Kan je hem nou laten staan op zender die je wél leuk vind?'' vroeg ze aan 'm en prikte zachtjes in zijn zij.

Faith - Slechte Vampier.
,,Aawh, klintk gezellig.'' zei ze sarcastisch met scheef grijnsje, ze liep saampjes met hem de villa in. De bloedgeur van mensen prikkelde haar neus, ookal had ze net gedronken.

Dewi - Mens.
Ze keek zwijgend toe hoe hij met gemak een kast voor de deur schoof. Zwijgend volgde ze hem met haar ogen en keek ze hoe hij in slaap viel. Die was echt uitgeput zeg. Oké, ze zei dat ze zich wel zou vermaken maar wat moest ze doen? Dewi begon in wat kasten te zoeken en net toen ze dacht dat ze niks meer zou vinden vond ze een gitaar in een van de kasten. HIj was oud, stoffig, beschadigt én zat onder de spinennwebben, maar momenteel had ze niks anders dus pakte ze het ding er maar uit. Ze liep terug naar de bank en ging zitten, zou hij wakker worden als ze gitaar ging spelen? Vast niet,h ij was zo moe, die was vast in diepe rust. Dewi speelde een klein deuntje en merkte dat hij vals was, ze fronste eventjes en begon het ding te stemmen. Een van de irritantste dingen, een vals instrument. Gelukkig wist ze hoe het moest en toen ze het geval gestemd begon ze een zacht deuntje te spelen. Hoe langer ze speelde, hoe meer ze nadacht en hoe meer het tot haar doordrong dat ze ten dode opgeschreven was. Natuurlijk was het al eerder tot haar doorgedorngen en eerst vond ze het stom genoeg niet eens zo erg, maar nu wel. Ze wilde nog niet dood, maar ze kon ook niet weg. Óf ze bleef en werd vermoord en eindigde als voedsel óf ze bleef in dit huis tot ze paranoia werd van het idee dat ze opgesloten was. Beiden ideeën waren niet echt prettig en ze voelde een traan over haar wang rollen, ze veegde hem weg maar hij werd al gauw vervangen doro een nieuwe. Zachtjes zuchtte ze en liet het maar. Was er echt geen andere keus? Paranoia worden of als voedsel eindigen.. Er moest nog iets zijn. Ze beet zacht op haar onderlip en merkte dat ze een droevig deuntje aan het spelen was op de gitaar. (lang, omdat ik em verveelde :'D)

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Yue
Ik luister met grote ogen naar Odiles verhaal. Ik durf niets te zeggen. Ik kan me niet voorstellen hoe het is om samen te leven met mensen die zich elk moment tegen je kunnen keren. Maar als ik er goed over nadenk is dat nu eigenlijk ook zo. Lew en Elif zouden bijvoorbeeld veel doen om de mensen te beschermen. Maar zouden ze zoiets wreeds doen? Vast niet. "Heb je nog zin om vanavond iets te doen? Tv kijken of gewoon een beetje kletsen ofzo?"

Savoy
Ik grinnik. "Had jij een beter idee dan?" Ik kan me niet voorstellen dat Faith hobbies heeft naast het slachten van mensen.

Odile - Slechte vampier.

Ineens merk ik een mengeling van vampierenbloed en mensenbloed op. Het duurt niet lang of ik doorheb dat Faith en Savoy terug zijn van de jacht. Het lijkt erop dat die twee een aardig sterk kamp gaan vormen en dat komt er simpelweg op neer dat ik er zoals altijd alleen voor sta. Die gedachte maakt me chagrijnig. Ik ga een behoorlijk probleem hebben als ik het ooit tegen die twee op moet gaan nemen. Faith, Elif, Gawyn en Lew zijn een kamp die - mocht de nood aan de man komen - alles op alles zetten om die stervelingen te beschermen. Savoy, Faith en ik echter zouden het nog geen uur met elkaar kunnen uithouden zonder ruzie. Sterker nog: ze zouden er geen moment aan twijfelen om mij aan te vallen als er mensenbloed in het spel is. En vice versa. Het zou me werkelijk niks doen als ik het voor mekaar krijg die twee te doden, behalve m'n leven hoogstens wat vergemakkelijken. Ineens haalt de stem van Yue me uit mijn gedachten. Ik kijk even haar kant op. Misschien heb ik het fout deze keer. Misschien sta ik er niet alleen voor. Ik laat mijn blik naar mijn gezelschap glijden. Nee. Dat zal niet gaan gebeuren. Zij zal geen slachtoffer worden van een oorlog die de hare niet is, zoals wel bij mij gebeurde. Dat is misschien het laatste beetje eergevoel dat nog in mij schuilt.
'Die kamer van je.. moet daar nog wat aan veranderd worden?' vraag ik dan met een glimlach.

[ bericht aangepast op 7 feb 2011 - 19:06 ]

No growth of the heart is ever a waste

Ben ik weer, ik was even aan het eten

Yue
Ik zie dat Odile ineens gespannen lijkt, en merk waarom. Faith en nog iemand zijn terug. Waarschijnlijk geen vrienden van Odile. Dan begint ze weer te praten, en mijn gezicht klaart op. "Ja! Het is er nu zo donker en stoffig." In mijn hoofd komen alweer allerlei grote plannen voor mijn kamer. "Laten we snel beginnen!" zeg ik enthausiast.

Savoy
Ik grinnik. "Had jij een beter idee dan?" Ik kan me niet voorstellen dat Faith hobbies heeft naast het slachten van mensen.

Odile - Slechte vampier.

Ik kom overeind en rek me uit.
'Laten we gaan.' Ik laat me via de regenpijp weer richting mijn kamer glijden. De bloedgeur wordt sterker, maar ik hou me rustig. Ik ben creatief genoeg om een plan te verzinnen om die mensen te pakken te krijgen, maar voorlopig hou ik me bezig met andere zaken.
Eenmaal binnen doe ik het licht aan. 'Wat wil je eraan veranderen? Ik heb genoeg gereedschap, maar fleurige verf gaat lastig worden.' Ik weet nog net te voorkomen dat ik voor ga stellen om de rest om verf te vragen. Die zouden me meteen verdenken van één of ander manipulatiespel of een nieuw plan, wat ik me in kan denken. Normaal ben ik allang bezig één of ander plannetje uit te broeden, maar er hebben zich een aantal gebeurtenissen voorgedaan die mijn geestelijke activiteit behoorlijk overhoop gooien. Even werp ik een blik in de spiegel, waar ik mijn hals aftast.
'Als 't een litteken was geworden ben je nog lang niet jarig,' grom ik ingehouden. Onmiddellijk na die opmerking moet ik aan Lew denken die me naar huis droeg. Fuck, schuldgevoelens. Ik zal hem wel op een fatsoenlijke manier bedanken. Ooit.
Ik loop richting mijn enorme kast en trek er een enorme gereedschapskist uit. Voor een normale sterveling zou dat ding met geen mogelijkheid te tillen zijn - en geloof me, menig manvolk heeft me in de bouwmarkt ook vreemd aangekeken toen ik hiermee op de proppen kwam. 'Dit is wat ik heb. Je zult het hiermee moeten doen.' Trots stel ik mijn riante collectie hamers, bouten, schroeven en ander blinkend metaal ten toon.

No growth of the heart is ever a waste

Yue
"Wauw.. Wat veel." zeg ik met open mond. Dan kijk ik de kamer rond. Er hangen lange donkerrode gordijnen voor de ramen. "Misschien kunnen we die gordijnen eerst weghalen." Dan bedenk ik me dat vampiers verbranden door zonlicht. "Of.. Nouja, misschien toch niet zo handig. We kunnen ook het hekje om de verhoging repareren." Om de verhoging staat een gammel hekje, met veel gaten en rotte plekken. "Zou dat ons lukken?"

Savoy
Ik grinnik. "Had jij een beter idee dan?" Ik kan me niet voorstellen dat Faith hobbies heeft naast het slachten van mensen.

Odile - Slechte vampier.

'Hmm nee aan die gordijnen zou ik me niet wagen. Dat mijn kamer zo donker is heeft wel degelijk een functionaliteit,' grijns ik. Dan kijk ik naar boven en zie het hekje waar ze het over heeft. Het is gemaakt van behoorlijk gammel hout. Hetzelfde hout waarmee de vloer van mijn kamer belegd is. 'Als het goed is,' mompel ik in mezelf. Ik haal het schilderij weer weg en open het luik in de muur. Ik tast wat in het donker tot ik een zak vind met een paar planken. Ik wist dat deze ooit eens van pas zouden komen. 'De oorspronkelijke kleur. En deze zijn niet aangetast door ongedierte. Met een beetje timmerwerk moet het wel te doen zijn.' Met gereedschapskist en al wandelen we richting Yue's nieuwe kamer.
Als ik de deur open doe komt een stek jaloezie opspelen. Nu haat ik mezelf echt om het feit dat ik deze kamer nooit heb ingenomen. Ik trek een grijns. 'Mooi stekkie heb je.'

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik glimlach. "Dankje. Ik ben niet echt een kei met hout, maar als ik kan helpen zeg je het maar."

Savoy
Ik grinnik. "Had jij een beter idee dan?" Ik kan me niet voorstellen dat Faith hobbies heeft naast het slachten van mensen.

Jamie.

Hij maakte een gekke beweging door de prik in zijn zij en maakte daarbij ook een gek geluidje. ' Mjah, sorry. ' murmelde hij en keek haar aan. ' Is deze zender goed. ' Heel even keek hij naar de tv en zag dat er een tekenfilm op was.

Hij was al een tijdje wakker toen ze begon te huilen. Hoewel hij medelijden voor haar voelde, had hij toch zijn ogen niet geopend om haar te troosten. In de plaats daarvan was hij opgerold blijven liggen luisteren naar haar gitaarspel - wat er overigens op vooruit gegaan was nu ze de gitaar had gestemd. Een schuldgevoel overviel hem, maar dat probeerde hij goed te praten met het feit dat hij gewoon niet goed was in delicate situaties. En soms deed het ook gewoon deugd om te huilen zonder dat iemand overbezorgd kwam vragen wat er scheelde.

Frankly my dear, I don't give a damn.

Odile - Slechte vampier.

Ik klim via de ladder omhoog naar de tweede verdieping, waar het hek omheen is gebouwd. Even kijk ik naar het gammele hekje en zonder enige moeite weet ik de verrotte houten planken te slopen.
'Jezus christus,' vloek ik. 'Kun je me die grote schroeven aangeven? In het derde vakje.' Ik wijs naar de kist en draai me weer om. Ineens merk ik dat de hele verdieping het begint te begeven.
'Oh fuck.' Ik grijp naar de hamer, maar het is al te laat. De verdieping zakt in - wat een ongelofelijk lawaai geeft - en ik val met een harde klap op de grond. Op m'n staartbotje. Ik scherm me af, maar iets snijdt pijnlijk langs mijn arm. Ik kom overeind en als de rook weg is getrokken wordt de ravage zichtbaar. De hele verdieping ligt aan flarden. 'Ik denk dat we nog wel wat te fixen hebben hier,' zucht ik en haal een hand door m'n haar. Ik inspecteer mijn arm en bind er een vuile doek omheen om het bloeden te stelpen.

No growth of the heart is ever a waste

Yue
Ik zoek in het vakje dat Odile heeft aangewezen, als ik ineens een luid gekraak hoor. Ik hoor Odile vloeken en kijk achterom. Nog net zie ik haar verdwijnen in een grote stofwolk. "Odile!" roep ik geschrokken. Ik kan al snel niets meer zien door al het opgewaaide stof en zaagsel. Ik hoest even. Langzaam valt het stof naar beneden en ik zie dat Odile opstaat. Het hele podium is ingestort. Ik loop naar haar toe en zie dat ze een vieze doek om haar arm bindt. Er sijpelt een dun straaltje bloed langs haar arm. "Moeten we daar niet even een schone doek voor vinden? Anders gaat het ontsteken."


Savoy
Ik grinnik. "Had jij een beter idee dan?" Ik kan me niet voorstellen dat Faith hobbies heeft naast het slachten van mensen.