[RPG - 150] In Times Of Peace, Prepare For War — WWII • Speeltopic - Speeltopics

Ryker zag Nore ineenkrimpen bij het knappen van het glas en het creëerde een blij gevoel in zijn lichaam. Het was een geluid waar ze bekend mee was, aangezien dit niet de eerste keer was dat het hem gebeurde. Niet zijn fout, mensen werkten gewoon te vaak op zijn zenuwen. Uiteindelijk knapte alles wanneer er teveel spanning op kwam te staan, toch? Als iemand schuld had aan het breken van het glas was het Nore wel. Zij bleef hem uitdagen, zelfs wanneer het zo overduidelijk was dat hij alleen gelaten wilde worden. Waarom begrepen vrouwen dat toch nooit? Het waren oprecht domme wezens. Precies ook de reden dat ze van hem niet meer mochten doen dan koken, schoonmaken, kinderen baren en voor het gezin zorgen. Meer breincapaciteit hadden ze ook niet. Daarom moest al het echte werk overgelaten worden aan de mannen.
      Het tweetal staarde elkaar aan. Nore niks meegekregen van de tirade in Ryker’s hoofd, zou nooit te weten komen hoe hij daadwerkelijk over haar geslacht dacht. Bij haar opmerking haalde hij slechts zijn schouders op. Moest hij voorzichtiger doen? Wellicht wel, maar dit was dus niet zijn fout. Hij kon hier niks aan doen. Als Nore niet tegen hem was blijven praten, was er niks gebeurd. Ryker wilde zijn ex-vriendin vertellen waar het op stond, toen ze een smeekbede achter haar vraag gooide. Zijn woorden slikte hij meteen in. Alsjeblieft, dat zei ze niet vaak. Het klonk zo mooi uit haar lippen, als een melodie. Ryker slaakte een diepe zucht en knikte toen kort. “Het was een ongelukje,” zei hij zacht, waarna hij wegkeek, zodat hij haar blik niet hoefde te zien. “Maar ik zal proberen voorzichtiger te zijn de volgende keer, al kan ik niks beloven.” Hij staarde naar zijn stevig bloedende hand. Hij had de felrode kleur altijd prachtig gevonden. Zeker als van iemand anders was.
      Er verscheen een kleine glimlach op Ryker’s lippen toen Nore antwoordde dat hij wist dat zij de kennis had om zijn hand op te lappen. Natuurlijk wist hij dat, maar hij wilde het haar horen zeggen, wilde zielig overkomen. Dan voelde de blondine zich genoodzaakt hem te helpen, ondanks hun slechte geschiedenis en dramatische gesprek van eerder. Nore had een zwakte voor hem en hij maakte daar graag gebruik van. Ryker kon altijd vertrouwen dat ze voor hem klaar zou staan, ondanks hun verbroken relatie en ondanks dat ze soms bang van hem leek te zijn. Al snapte hij niet waarom. Ja, hij kon soms intimiderend uit de hoek komen, maar hij had nooit wat verkeerds gedaan toch? Alle klappen die hij Nore gegeven had waren verdiend geweest, een straf voor slecht gedrag. Geen reden om bang van hem te zijn.
      “Je hebt me net afgewezen, Norie. We hebben staan ruziën in de tuin. Natuurlijk moet ik aan je vragen of je mij wilt helpen. Zelfs al weet ik dat je mij nooit teleurstelt,” zei Ryker, op dezelfde toon als de blondine had gesproken. Hij wilde namelijk er niet aan denken wat andere leerlingen met deze informatie zouden doen als ze het gehoord hadden. Al betwijfelde Ryker of iemand zo stupide was om hem tegen zich te keren. Er waren veel dingen die hij accepteerde, maar hem publiekelijk vernederen was daar niet een van. Zijn wenkbrauw ging fronsend omhoog toen Nore zei dat ze ergens anders naartoe moesten. Ryker snapte wel waarom, maar hij had gewoon niet verwacht dat ze dat zou toelaten. Kennelijk was ze toch niet zo bang van hem als ze soms liet blijken. De kleine glimlach op zijn gezicht werd breder.
      “De bar is inderdaad niet erg schoon, goed van je opgemerkt,” zei Ryker. Dat Nore wist dat het infecties zou kunnen opleveren, verbaasde hem niet. Over de jaren heen had hij haar natuurlijk het een en ander geleerd door de vele verwonderingen die ze van hem moest oplappen. Het was belangrijk dat vrouwen hier kennis van hadden, aangezien ze moesten weten hoe hun mannen te verzorgen. “Klaus is ook wel figuur. Die jongen pronkt altijd met zijn verwondingen, denkt dat het aanzien geeft. Of de juiste mensen uit zijn buurt houdt. Hij spoort niet helemaal,” zei Ryker in reactie op Nore’s andere opmerking. Zelf voelde hij niet bepaald de behoefte om zijn gebreken aan de hele school te laten zien. Hij wilde juist dat mensen naar hem toekwamen, in plaats van dat ze hem met een grote boog ontweken. Waarom Klaus dan ook als de koning van de school werd gezien snapte hij niet.
      “Doe maar rustig, je geheim is veilig bij mij,” zei Ryker met opgetrokken wenkbrauw, nadat Nore hem beval om niet over deze situatie te spreken met anderen. Alsof hij de hele school wilde vertellen dat hij zich in zijn hand gesneden had, omdat hij niet in staat was met een meisje te praten. Wel kon hij het niet waarderen dat ze op zo’n toon tegen hem had gesproken, al hield zijn mond erover, gezien hij haar hulp nodig had. Hij zou wel op een ander moment haar gepast straffen hiervoor. Enkele ideeën passeerden al door Ryker’s hoofd, elk te gevaarlijk nu ze een andere vriend had. Misschien moest hij Nore maar bevelen haar blauwe plekken te verbergen met make-up. Al zou Wolfgang er nog steeds achterkomen als ze het bed zouden delen. Al snel kwam hij tot de conclusie dat een fysieke straf waarschijnlijk niet ging werken. Gelukkig was zijn ex-vriendin ook makkelijk te intimideren met woorden.
      Nadat Nore haar glas had opgedronken, stroopte ze Ryker’s mouw omhoog en wikkelde ze losjes een theedoek er omheen. “Jij drukt zelf te hard,” siste hij, toen hij enkele pijnscheuten voelden van het glas dat dieper in zijn huid prikte. Ryker beet op de binnenkant van zijn lip, om geen dingen te zeggen waar hij spijt van zou krijgen. In deze drukke ruimte moest hij zich voordoen als een charmante, nette jongeman. Niet als een dronken schreeuwerd. Nore was vrij efficiënt in haar handelen en binnen enkele seconden stonden ze buiten. Ryker nam gretig een paar happen frisse lucht, waarna hij weer naar de blondine naast hem keek. “Nee, ik voel me niet duizelig, of iets anders,” antwoordde hij. In feite voelde hij zich prima. Zijn hand brandde weliswaar flink en deed zeer, maar hij had zich sinds het begin van de avond niet meer zo rustig gevoeld. Met het knappen van het glas was ook zijn spanning verdwenen. Ze liepen op een flink tempo door de gangen, waarna ze aankwamen bij de damestoiletten. Daar had Ryker geen zin in en dus hield hij Nore tegen, waarna hij haar een opgetrokken wenkbrauw gaf.
      Gelukkig begreep ze de hint en liepen ze verder, naar haar badkamer. Dat keurde Ryker goed. Het was privé en schoon, precies was hij wilde. Niemand die zo achter deze gebeurtenis ging komen, of de twee zou spotten en het doorvertelde aan Wolfgang. Zelf had hij geen zin in ruzie met deze jongen, maar ook Nore verdiende het niet. Op aandringen van de blondine ging Ryker op de wc zitten, waarna hij toekeek hoe ze aan het werk ging. Het was stil tussen de twee, iets waar hij van genoot zolang het kon. Hij snoof kort toen Nore enkele seconden later sprak. “Zelfs nu nog?” vroeg hij aan haar, terwijl hij kort sister toen ze een stukje glas uit zijn hand haalde. “Na het hele fiasco van vanavond wil je het nog steeds?” Nore moest meer van hem houden nog dan Ryker had gedacht. Al snapte hij dan niet waarom ze hem in de tuin afgewezen had.