[RPG • 0] Experium || 28 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 31 aug 2020 - 18:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ja, dan blijf je de hele avond uit mijn buurt. Gezellige date ben je dan," zei ze lichtelijk spottend. Ze schudde grijnzend haar hoofd. Ze had wel gemerkt dat hij haar vraag niet beantwoordde, maar ze besloot het erbij te laten zitten. "Als wat wil je verkleed eigenlijk?" Fersephone grijnsde, zette haar hand neer op het bed en leunde iets naar Fire toe. "Ik krijg wel iets beters dan Tinkerbell deze keer toch? Ook al stond dat groene jurkje je ook niet verkeerd." Ze schrok van zichzelf door die opmerking. Dat had ze er zomaar uitgeflapt zonder daarover na te denken. Een blos verscheen op haar gezicht en vlug keek ze de andere kant uit, alsof ze daar iets gehoord had.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Nee, dat was juist de grap," zei hij verbaasd. Hij keek naar Adam zijn gezicht en zag dat hij het niet begreep. "Ach, laat maar. Vergeet de laatste zinnen die ik gezegd heb."
      Om eerlijk te zijn, kon hij niemand bedenken die hij op het moment haatte. Zelfs Nish viel al een tijdje niet meer onder die noemer. Het was vreemd vredig zonder...

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire vroeg zich af of zijn gave van slag was, of het hier überhaupt warm was of dat het allemaal door Fersephone kwam, maar hij had het snikheet en schoof iets bij haar vandaan kom een nieuwe Radler te pakken. Hij gaf er ook één aan haar. 'Ik heb er nog niet echt over nagedacht. Jij mag wel wat uitzoeken? Meestal laat ik het aan Fox over, maar die hangt tegenwoordig meer bij jullie rond dan bij ons.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Oh, oké.' Hoe hij er ook over nadacht, hij kon niet bedenken waar de humor in die zin zat. Hij vond het eerder cru, wetend hoe Yrla zijn vriendje gepest had. 'Nou aan je humor moet ik dan nog wennen, I guess,' vervolgde hij, omdat hij toch ook niet wilde dat de progress die ze net gemaakt hadden wegviel. Hij had ook erg aan Onyx' donkere humor moeten wennen, dus Yrla kon hij ook wel aan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester was nooit echt bang geweest dat Onyx hem zou neersteken.
      Hij was bang geweest dat hij nog eens zo zijn hart zou verpletteren.
      Maar Onyx was veranderd. Deze nieuwe jongen naast hem stond steviger in zijn schoenen dan eerst. En zelfs het paranoïde stemmetje kon er niet omheen dat het nooit meer op zo'n manier zou kunnen opbouwen en kapot kon gaan. Als je ergens in het universum zeker van zou kunnen zijn, dan was het wel dat hij deze fout nooit, nóóit meer zou maken.
      En er alles aan deed om dat te bewijzen. Teveel, want het kostte hem bijna zijn leven.
      'Het is oké,' zei Jester zacht. Vanbinnen klikte er na Onyx' verhaal weer een puzzelstukje op zijn plek, en het voelde goed om dat te zeggen. Onyx had gelijk en de redelijke kant van Jester, niet zijn angst, had het ergens al geweten. Mensen zeiden lelijke dingen vanuit hun pijn, maar dat was niet wie ze waren. Niet dingen die ze voor de rest van de eeuwigheid aangerekend zouden moeten worden.
      Het verhaal van Onyx was pijnlijk geweest. Te horen dat hij hem kapot had willen maken... Jester kon wel leukere dingen verzinnen. Maar voor het eerst kon hij begrijpen wat er in de jongen was omgegaan. Hoe alles zich had opgebouwd tot het uiteindelijk was ontploft. En het hielp inderdaad, om het te weten.
      'Het is oké, Scary Vibes.' Jester keek eindelijk weg van het bed tegenover hen en hief voorzichtig zijn hoofd van Onyx' schouder om hem aan te kunnen kijken. Er blonken inderdaad tranen in zijn ogen en er liepen een paar natte sporen over zijn wangen.
      'En omdat tussen de regels lezen niet altijd je ding is, zeg ik het nog maar even echt: ik heb je vergeven. Ik denk al weken terug. You fucked up-- maar wie doet dat niet? Jij alleen ietsje... spectaculairder dan de rest.' Jester haalde even zijn schouders op en sloeg zijn blik neer. 'Spectaculairder dan ik,' voegde hij er wat zachter aan toe. 'Want ik heb ook dingen tegen jou geschreeuwd, die ik nooit had moeten zeggen en waar ik spijt van had van hier tot de maan en terug. Wat ik deed, brak jouw vertrouwen en wat jij deed brak het mijne. Het is nog steeds niet helemaal heel, maar je bent wel degelijk vergeven. Je hoeft niet nog meer te doen, of nog meer te zeggen. Gast, volgens mij kan straks niemand ooit meer ergens spijt van hebben, want het verbleekt bij jou.' Het ijsblauw schitterde. 'Je bent meer dan je trauma, en meer dan je fouten. En ik hou van je, in wat voor bui, van wie dan ook.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx veegde de sporen van zijn wangen. Jester had hem vergeven. Hij kon zijn oren bijna niet geloven. Hij had hem vergeven en hij hield nog steeds van hem.
      ‘Dat betekent veel voor me,’ zei hij zacht. ‘Je vergeving.’ Hij keek even naar zijn lamme hand. Dan mocht die ook weer normaal gaan functioneren.
      En ik hou van je, in wat voor bui, van wie dan ook.'
      De woorden bleven maar door hem heen gaan. Op welke manier hield Jester nog van hem?
      ‘Ik weet dat je er nu nog niet aan toe bent,’ zei hij zacht. ‘Niet zolang je niet helemaal met die angst gedeald hebt. Maar eh, denk je… denk je dat we over een tijdje misschien weer…’ Hij beet op zijn wang, wist niet goed hoe hij het moest formuleren. ‘Meer dan vrienden kunnen proberen te zijn?’ Hij vlocht nerveus zijn vingers in elkaar. ‘Ik bedoel – als je nu al zeker weet dat je nooit meer met me samen wil zijn… dan snap ik dat. Maar dan weet ik dat liever gewoon.’

[ bericht aangepast op 8 sep 2020 - 0:17 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij was er inderdaad nog niet klaar voor, maar low en behold daar trokken vlinders in raceauto's zich natuurlijk geen flikker van aan. De hitte die door zijn borst trok was zo onverwacht dat hij voor even vergat dat ademhalen een ding was, hier op aarde. Ongevraagd schoten zijn gedachten terug naar de mooie momenten voor alles misging, en naar hoe gelukkig Onyx hem had gemaakt.
      Wilde hij dat dan nooit meer?
      'Ik weet het niet,' zei Jester en met dat hij het zei wist hij dat het juiste antwoord was dat hij dat wél wilde. Maar dat zei hij niet. 'Misschien wel,' maakte hij er in plaats daarvan maar van, want hij had het eerste al gezegd en ondanks de hitte en de ontzettend verwarrende en grillige vlinders in hun raceauto's, kon hij het niet voor elkaar krijgen om definitief te zeggen van wel. Niet voor zichzelf, maar eigenlijk ook niet voor Onyx.
      Want wat als hij het niet kon?
      'Maar voor nu lijkt het me beter om eerst weer te werken aan onze vriendschap. Het vertrouwen van mijn kant, en van die van jou. Als jij eraan toe bent om mij te vergeven, that is. Het is oké als dat nog wat tijd kost.' Jester wist eigenlijk helemaal niet hoe Onyx daarin stond. Als hij die vraag van net had gesteld, had hij Jester dan niet misschien al vergeven? Of... niet? Maar wilde hij het gewoon graag weten?
      Hij wachtte wel af wat Onyx terug zei. 'Dan kunnen we daarna samen weer verder. Misschien komt daarmee alles terug en wordt alles weer zoals het was, en misschien niet en blijven we alleen vrienden en dan is dat ook goed. Ik heb het gevoel dat 'we zien wel' het verkeerde antwoord is, maar ik bedoel vooral... ga verder?' Jester keek een beetje onzeker naar Onyx op om zijn reactie te kunnen peilen. 'Want als het dan nooit komt is het geen teleurstelling en als het wel komt is het een aangename verrassing, toch? Je hebt mij niet nodig als enige persoon in je leven waardoor je de beste versie van jezelf kan worden ofzo. De afgelopen weken heb je zonder mij gedaan en kijk eens wat je hebt bereikt.'
      Hij gaf Onyx een plagend duwtje tegen zijn schouder. 'En ik zei het dan misschien wel voor de grap, maar ik ben echt wel trots. Zonder dit nieuwe bloemetje in je haar... ik denk niet dat ik het dan gedurfd zou hebben je te vragen om erover te praten. Niet vandaag, in ieder geval.' Opeens een beetje opgelaten haalde hij een hand door zijn haar en vond toch ineens de grond razend interessant.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Ik zal me inhouden," zei hij ietwat beschaamd. Na die opmerking viel het een beetje akward stil. Yrla viste zijn iNet uit zijn broekzak en zocht naar een excuus om weg te mogen. "Oh, ik moet gaan. Vienna wacht op me." Ze hadden eigenlijk pas over een kwartier afgesproken in de danszaal, maar het was ook niet verkeerd als hij een keer te vroeg was in plaats van te laat. Hij keek Adam even met een glimlach aan. "Bedankt Adam, voor het gesprek. Ik hoop dat het voor jou ook wat doet." Yrla stopte zijn iNet terug in zijn broekzak, salueerde even naar de jongen en flitste er toen vandoor.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Meestal verzon Dezi wat voor me," zei ze peinzend. "Waar ik natuurlijk wel moest opletten of ze me niet te naakt naar een feest liet gaan." Ondanks hoe de verhoudingen nu tussen haar en Dezi waren, verscheen er toch een halve grijns op haar gezicht. Ze haalde haar schouders op. "En het vorige feestje heeft Vie voor me geregeld. Maar zo moeilijk moet het niet zijn toch om een kostuum uit te zoeken?" Ze hopte weer naast Fire en viste haar iNet uit haar broekzak. Ze zocht naar de app, waar je een kostuum kon uitkiezen en downloadde die. Meteen kwamen er in beeld een aantal voorbeeld kostuums naar voren, een heks, een spook, een zombie. "Wat vind je van deze?" vroeg ze, terwijl ze haar iNet vlak voor Fire zijn neus hield en het Dracula kostuum liet zien.

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Oh, sorry!' Jester deed meteen al een stapje achteruit, om Fox nog iets meer ruimte te kunnen geven. Hij was even vergeten hoeveel zijn gave natuurlijk leek op die van Zebediah en dat alles bij Fox nu wel naar overhoop moest liggen. 'Maakt niet uit, ik snap het.' Hij glimlachte voorzichtig terug en stak zijn hand in zijn jaszak. 'Zullen we weer teruglopen?'

[ bericht aangepast op 8 sep 2020 - 10:55 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ja… dat is goed. Sorry dat het zo afloopt.’ Hij zuchtte.
      Soms leek zijn relatie met Zebediah jaren geleden, in plaats van maanden. Nu voelde het echter alsof het pas een paar dagen geleden beëindigd was. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar Jester. Zou de jongen hem ooit leuk kunnen vinden? Wetende dat hij… met zo’n monster was samen geweest? Wat zei dat eigenlijk over hem? Hij had dondersgoed geweten dat Zebediah vreselijke dingen deed, maar op een naïeve manier had hij gehoopt dat hij hem kon veranderen. Dat de jongen gewoon eenzaam was, een leegte probeerde op te vullen. Net als hij.
      Nu was hij al weer een jaar alleen. Was hij vrienden kwijtgeraakt door te proberen wat met Adam te krijgen. Hij had hem dronken gevoerd, had hem gemanipuleerd. Welke dingen was hij nog meer bereid te doen, als dat gat in zijn binnenste weer te groot werd?
      Jester was niet zo teer als Adam, niet zo verknipt als Zebediah. Hij voelde veilig.
      In een opwelling pakte hij zijn hand vast. Hij voelde zijn wangen warm worden en staarde naar de grond. Het was iets wat met Zebediah nauwelijks was gebeurd. Hand in hand lopen. Hij kon zich niet eens één keer voor de geest halen. Het was een gebaar dat niet met hem verbonden was, maar wel een beetje troost gaf. Of meer dan dat, te oordelen naar zijn snel bonzende hart.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Misschien wel.
      Het was meer dan hij had durven hopen. Hij dacht dat zijn dromen de enige plaats waren waar zij op die manier nog konden bestaan.
      ‘Ja, dat lijkt mij ook een goed idee.’
      Want hoewel zijn gevoelens sterk waren – sterker dan tijdens het begin van hun relatie, gek genoeg – wist hij wel genoeg van relaties af om te weten dat er weinig stabiliteit in zat als ze elkaar nu weer om de haverklap zouden gaan zoenen.
      Het leek hem moeilijk om helemaal geen verwachtingen te hebben, maar ergens had hij die al eens eerder niet gehad.
      ‘Zolang ik je maar niet meer kwijtraak,’ mompelde hij. ‘Dat is het belangrijkste.’
      Tot slot was hij eerder bereid geweest om van hun relatie weg te stappen. Dat kon hij weer. Diep vanbinnen wilde hij gewoon weer alles samen doen, wilde hij Jester weer door en door kennen, wilde hij die diepe vriendschap die toch heel anders was dan met Nish en Adam. En het labeltje dat erop geplakt werd… Het maakte hem niet héél erg uit. Tot slot had hij zich ook prima gevoeld voor ze hun gevoelens hadden uitgesproken.
      ‘En ik heb je allang vergeven, Jes. Al op de dag dat ik dat filmpje terugkeek.’ Hij glimlachte naar zijn vriend. Ja, dat was hij weer. ‘Ga je mee naar Fayr?’ vroeg hij toen. ‘Dan kunnen we eens kijken of zij nog raad weet met die verlamde hand van mij.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Een warme hand sloot om de zijne en verrast keek Jester opzij. Fox had zijn blik neergeslagen, maar zelfs in het laatste avondlicht en in de schemer van het bos, kon Jester nog net de roze gloed op zijn wangen zien. Het gebaar kwam een beetje onverwacht, maar niet onprettig. Zo kon hij Fox toch nog een beetje tot steun zijn, zonder dat hij zo superdichtbij was. En hand in hand lopen zag hij Zebediah ook névernooit doen, dus dat voelde vast ook een stukje veiliger dan zomaar zonder waarschuwing een knuffel. Vanbinnen gloeide er even iets op in zijn borst.
      Jester gaf een zacht kneepje en glimlachte. 'Kom, dan gaan we terug.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fire

Het zag er wel netjes uit. Wat stijfjes, dus dat paste wel bij hem. 'Als je maar niet verwacht dat ik mijn haar zwart verf. En als wat ga jij dan?' Er krulde een glimlach om zijn lippen. 'Mijn dark queen?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Klinkt goed," zei ze met een grijns. Fersephone moest moeite doen de blos van haar wangen te houden. Hij wilde samen met haar weer combineren en de manier waarop hij het zei kreeg ze het opeens heel warm van. Ze gaf haar iNet over aan Fire. "Ik heb die van jou uitgezocht, jij die van mij." Ze wist niet helemaal zeker of ze dat wel aan Fire over kon laten, maar ach. Het boeide haar ook niet zoveel waarin hij haar kleedde. Het kon onmogelijk erger zijn dan wat Vienna of Dezi voor haar uitkozen.

---

It's never gonna happen, Guys.