[RPG • 0] Experium || 28 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 31 aug 2020 - 18:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Toen zuster Fox óók nog Jesters schoenen begon los te maken, kon hij het al helemaal niet meer aanzien. Wat kwam straks? Zijn broek? Mooi niet.
      Aangezien Jester nog steeds niet in slaap was gevallen, zette hij zijn mondharmonica aan zijn lippen om daar een handje bij te helpen. Hij kende de droom die hij voor Nish had gemaakt nog uit zijn hoofd en vond dat Jester ook wel een droom op zee kon gebruiken. Toen de jongen eindelijk wegzakte in een diepe slaap, richtte hij zijn blik op Fox en speelde die ook in slaap.
      Iets met zombies. Wat ooit voor Yrla bedoeld was geweest.
      Fox had zich door de plotselinge vermoeidheid op Jesters voeteneind opgekruld en hij tilde de jongen op en kwakte hem op zijn eigen bed neer. Daarna zakte hij naast Jester neer om zelf zijn schoenen uit te trekken en zijn spijkerbroek voor zijn pyjamabroek te verwisselen, zeker nu hij wist dat de jongen er toch wel doorheen zou slapen. Hij haalde hem ook uit de dikke trui vandaan zodat hij het niet té warm kreeg als zijn lichaam zichzelf opwarmde en legde daarna de dekens én een extra paar over hem heen.
      ‘Slaap lekker, kleintje,’ zei hij zacht. Even zochten zijn vingers die van Jester en hij nam zijn hand in de zijne en streek even met zijn duim over zijn knokkels voor hij de tweede dekens helemaal over hem heen trok.
      Hij wierp nog even een blik op Fox die met één bed buiten bed lag en zijn gewone kloffie nog aan had, besloot toen dat hij dat wel prima vond en dat hij blij mocht zijn dat hij hem niet bij Yrla in bed dropte en ging toen naar zijn eigen kamer.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij werd wakker uit dromen over de zee en boten, door een hand op zijn schouder. Zijn mond voelde droog als schuurpapier en hij had haast het idee dat iemand zijn ogen had dicht gelijmd, zoveel moeite kostte het om ze open te doen. De zon scheen door het halfopen gordijn de kamer in en Jester kneep zijn ogen samen tegen het felle licht. Het bonzen van zijn hoofd was zeker nog niet gestopt, maar het mes in de zijkant van zijn hoofd had de handdoek in de ring gegooid.
      Fox stond over hem heen gebogen, met een bezorgde glimlach op zijn gezicht.
      'Hé,' zei Jester. Zijn stem kraakte als de oude wachttoren van Onyx.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox

'Hé! Ik heb ontbijt voor je gehaald. Nou ja, ik heb een beetje onderhandeld want niemand wordt blij van broodjes kaas.' Hij legde het blad op het nachtkastje neer: het waren twee yoghurtjes, een berg fruit en geroosterd suikerbrood. 'Hoe voel je je?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Je bent een held,' zei Jester, met een zwakke glimlach. Moeizaam kwam hij een stukje overeind en wist vanuit ervaring al dat hij dat maar beter uitzonderlijk langzaam kon doen, want anders kwam hij in plaats van de man met de hamer gewoon de Grim Reaper tegen. En daar had niemand zin in. Hij wreef met een hand over zijn voorhoofd. 'Heb je misschien ook een glas water voor me? Dan probeer ik deze specht eens het zwijgen op te leggen. Of, nouja, te degraderen tot een kleine specht, waarschijnlijk.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ai-ai, sir.’ Hij gaf de jongen een knipoog en draaide zich naar de kraan toe. ‘Ik probeerde nog een sapje mee te krijgen, maar die heeft ergens vlak bij een deur besloten dat hij een duik wilde nemen.’
      Hij vulde het glas met water en ging bij Jester op bed zitten. Hoewel hij een niet echt voor herhaling vatbare nachtmerrie over zombies had gehad, voelde hij zich opgewekt. Zelfs al had hij sterk het vermoeden dat hij die droom aan Onyx te danken had.
      Of misschien júíst daardoor – er zat zo’n gat in zijn herinneringen aan vannacht dat hij daar Onyx de schuld van gaf – die toch best grimmig was geweest. Hij vroeg zich af of dat kwam doordat hij jaloers was en of er dan ook daadwerkelijk iets was om jaloers op te zijn. De gedachte aan gisteravond in het bos was genoeg om een zwerm vlinders in zijn buik te voelen, zijn hand tintelde bij de herinnering aan die van Jester in die van hem.
      ‘Wat was er gister gebeurd?’ vroeg hij. ‘Of is het nog vijf uur te vroeg voor mijn prangende vragen en irritante geleuter, want anders zal ik hard mijn best doen om op zijn minst vijf minuten mijn mond te houden.’
      Met een scheve grijns pikte hij een stukje appel van de stapel fruit. Onderwijl dingen eten hielp. Meestal.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Met een soort van triomfantelijk gevoel was hij de vorige nacht in slaap gevallen – waar hij zich eigenlijk voor schaamde, gezien alles waar Jester mee worstelde. Of Fox nu werkelijk gevoelens had voor Jes of niet – and truth to be told: Fox viel zo ongeveer op alles wat hem aandacht gaf, dus die kans was groot – het was een nieuw gevoel om tegen iemand te moeten opboksen.
      De keerzijde daarvan merkte hij de volgende ochtend , toen Fox net een paar plaatsen voor hem in de rij stond en de boel enorm ophield doordat hij uitgebreid met Yara aan het flirten was, inclusief glimlachjes en geknipoog.
      Ja – zelfs met Yara.
      Hij wilde zichzelf al vertellen dat hij zich dus niet druk om Jester hoefde te maken toen hij Jesters nummer hoorde vallen en hij begreep dat hij een soort menu voor Jester aan het samenstellen was wat er een stuk lekkerder uitzag dan de broodjes kaas die hij meestal op woensdag kreeg.
      Met een bord vol lekker eten liep Fox langs, hij waagde het zelfs nog om tevreden naar hem te grijnzen. Onyx balde zijn vuisten, maar probeerde zijn kalmte te bewaren.
      Ze zeiden dan wel dat liefde door de maag ging, maar bij Jester was dat niet zo.
      Hoopte hij.
      Toch bleef er een wrang gevoel in hem achter. Was dat iets wat Jester bij hem zou missen? Zelfs zou het niet echt in hem opgekomen zijn om een soort ideaal ontbijt voor zijn vriend bijeen te rapen. Sure, hij had nog wel een bord voor iemands neus kunnen wegkapen, maar dat was anders.
      Met een nors gezicht noemde hij zijn eigen nummer. De bord brinta die hij kreeg zag eruit als kots en hij had zin om het over degene naast hem heen te gooien, maar hij herinnerde zichzelf eraan dat hij daar niets mee bereikte, behalve een Adam die hem de hele dag teleurgesteld zou aankijken.
      En dus liep hij door naar zijn eigen tafel en ging daar met een chagrijnig gezicht aan zitten, ervan overtuigd dat zelfs Adam en Merrin het niet zouden kunnen opbrengen om wat tegen hem te zeggen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester graaide ondertussen zelf naar zijn pijnstillers—in een blanco wit-en-aluminium strip zonder dat daarop stond wat er eigenlijk inzat— en drukte er eentje uit. Hij kreeg ze bij zijn onderzoeken als hij aangaf dat hij tekort had, maar of het nu een sterkere versie van paracetamol of iets anders was, wist hij niet. Best vreemd eigenlijk, want zomaar dingen slikken leek hem eigenlijk zo verstandig niet.
      Maargoed, hele dagen rondlopen met een betonboor in zijn kop ook niet.
      Hij sloeg het pilletje achterover met het water van Fox en schudde daarna voorzichtig zijn hoofd. 'Je geleuter is veel te interessant om irritant te zijn,' zei hij met een glimlachje. 'En vijf minuten je mond moeten houden is torture geschikt voor de derde cirkel van de hel, dus dat doe ik je niet aan.' Hij pakte zelf ook een stukje fruit van de Mount Fruiterest.
      Het kan ook dat je hem de vorige keer met je ontdekking geconfronteerd hebt en dat je herinneringen daardoor weer gewist waren, dus vertrouwen zou ik ‘m in elk geval niet.
      De woorden van Onyx spookten ineens weer door zijn hoofd. Hij had het dan wel gehad over Cackle, maar hij had nog een punt. De vorige keer dat hij zijn herinneringen terug had, was Experium daar op de een of andere manier achter gekomen. En aangezien je het zeker niet bij de onderzoekers aan de grote klok ging hadden als je Experium ergens in wist te ontlopen, was er dus iemand geweest die hem verraden had. Met alle gevolgen van dien.
      Niet dat hij Fox niet vertrouwde. In tegendeel. Maar nu hij eindelijk van die failsafe af was, wilde hij daar ook nooit meer naar terug. En Fox kon het nog zo goed bedoelen, of Onyx, maar als Experium hen onder druk zette of een een of ander waarheidsserum gebruikte, dan konden ze er niet meer onderuit.
      Wat deed je als je geheimen wilde delen met de mensen die je vertrouwde, maar niet wilde dat die er door iemand anders weer uitgehaald konden worden?
      En precies on que, verscheen Romeo's ziekelijke grijns voor Jesters ogen. De stilte die gevolgd was nadat Jester met zijn gave hem had opgedragen de plannen te vertellen van de aanval op de school. En daarna nog eens, maar alweer zonder resultaat. Romeo kon het hem niet vertellen, want Zebediah had hem opgedragen dat niet te kunnen.
      'Ik wilde op zoek naar Noah,' zei Jester uiteindelijk, toen hij zijn stukje fruit had doorgeslikt. 'Als hij echt het broertje van Zebediah was, dan heeft hij misschien wel handige informatie. Of hij die vergeten is maakt niet uit, dat haal ik wel naar boven. In begin dacht ik dat het echt een onmogelijke queeste zou worden, maar dat ging toch iets anders dan ik had verwacht.' Jester aarzelde even. 'Ik had Onyx om hulp gevraagd, want ik dacht dat het voor jou... te gevoelig zou zijn, weetje. En... we weten wie het is. Die Noah.'
      Maar als Experium Fox onder druk zou zetten om hem te laten vertellen dat Jester zijn herinneringen weer terug had, dan wisten ze het eigenlijk allang. Of Fox het hen dan straks kon vertellen of niet, meer dan een vermoeden hadden ze eigenlijk niet nodig. Bovendien, wat wilde hij nu doen dan? Vragen of hij zijn gave mocht gebruiken zodat Fox ook onder druk het geheim zou kunnen bewaren? Welke gave dan? Die ene die nu tering veel pijn deed, die? Echt niet.
      En dat bracht hem bij het tweede struikelpunt. Zebediah en hij waren dan niet biologisch gezien broers, maar wel ooit zo close dat ze dat net zo goed hadden kunnen zijn. Zou Fox nog wel vrienden willen zijn als hij wist wie Jester was? Als hij wist hoeveel Jester in die herinnering van Clive hield?
      Fox had de deur achter zich dichtgedaan, zag Jester. Hij zocht Fox blik en beet even op zijn wang voor hij eindelijk de knoop doorhakte. 'Ik.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ja, toch wel?’ Fox kwam bij Jester op bed zitten en kruiste zijn benen. ‘Ik dacht er gisteren nog over na. Omdat je de hut kon vinden en omdat je van die dekens wist enzo. Maar jullie zijn zo anders… Het was moeilijk om me daar een voorstelling van te maken.’ Hij bestudeerde even Jesters gezicht, maar kon daar niet helemaal uit opmaken hoe hij zich voelde. ‘Wel een maf idee zeg.’
      Dat hij nu verliefd was op het broertje van zijn ex. Even kroop er een rilling langs zijn rug. Als ze hetzelfde bloed hadden, als ze waren grootgebracht door dezelfde liefdeloze eikel met dezelfde gave… kon hij er dan wel zeker van zijn dat er ergens bij Jester ook niet een steekje loszat?
      Hij schaamde zich voor de gedachte, maar helemaal loslaten kon hij het niet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Zo'n maf idee dat het zelfs niet waar is.' Jester pakte een yoghurtje van het dienblad en keek Fox weer aan met een uitdrukking die midden hield tussen hé-het-valt-best-wel-mee en maar-het-alternatief-is-nog-steeds-behoorlijk-kut. 'Leuk je te ontmoeten, dude. Mijn naam is Noah Cackle.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Cackle? Nou, gezien mijn gekakel zou ik dan je broer kunnen zijn.’ Hij grijnsde scheef. ‘Wel een veel betere broer dan Zebediah, met al mijn eigenaardigheden.’
      Maar nee – gezien zijn huidige gevoelens was hij niet echt een fan van de broer-theorie. Zo’n herhaling van Merienna. Vierrin. Nope, de shipnaam zei al genoeg. Fester klonk veel beter. En hij dwaalde weer af.
      ‘Hij is je mentor toch?’ vroeg hij. ‘Da’s wel echt raar. Denk je dat hij weet dat jij z’n zoon bent?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Volgens mij heb ik geen broers of zussen.' Dat zou Onyx wel gezegd hebben. 'Maar als je benieuwd bent, moet je even onder die plafondplaat kijken.' Hij wees omhoog naar waar Azumi de vorige keer zijn dossier verstopt had. Het dossier dat hij nu kon lezen. Jester lachte even zachtjes bij de realisatie. 'Tegen Onyx had ik het over een onmogelijke queeste om Noah te vinden. Dat was het ook— voor mij. Ik had je toch verteld dat ik ooit al mijn herinneringen teruggekregen had?' Hij wachtte even tot Fox knikte. 'Voor Experium alles weer ging wissen, hebben ze ervoor gezorgd dat Zebediah een commando in mijn hoofd plantte, zodat ik nooit meer eens zou kunnen denken aan mijn leven voor Experium. Best effectief, tot ik erachter kwam.' Nu wist hij een grijns op zijn gezicht te krijgen. 'En tot ik die opdracht gisteren brak. De aftermath is heel wat minder lollig, maar het zat er dan ook al twee jaar. De reden voor...' Jester maakte zijn zin niet af en gebaarde vaag naar zijn hoofd. 'En ik weet niet of Cackle het weet. Of ik juist moet hopen van wel of niet evenmin.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Lijkt me een naar idee als hij het al die tijd wel wist,’ peinsde Fox. Hij keek even omhoog, naar het plafond. Wat lag daar? Informatie over Jester? Een dossier, een usb-stick? Jesters dossier doorlezen voelde als iets te veel privacy. Zeker als de jongen het zelf niet gedaan had. Hij pakte een stukje aardbei en schoof dat in zijn mond. ‘Hoe gaat het met je hoofd? Wordt het ondanks de koppijn bikkelen tijdens de lessen terwijl je vader waarschijnlijk nog onder ogen moet komen ook, of kruipen we onder de dekens en houden we een Ice Age-marathon en doen we alsof de rest van de wereld niet bestaat? Ik stem voor het laatste.’

[ bericht aangepast op 16 sep 2020 - 11:14 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Ik denk dat Onyx me vermoord als ik ook maar probeer op te dagen voor de les,' zei hij met een kleine grijns. 'Ice Age, honderd procent.' Jester meldde zichzelf via zijn iNet ziek en kreeg meteen een melding voor een vervolg onderzoek de dag erop. Negen van de tien keer ging dat niet door en hij had een legit reden om zich ziek te melden, dus hij drukte het zonder er veel bij over na te denken weg.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het verbaasde Fox dat Jester daar al grapjes over kon maken, over zijn ex die hem wilde vermoorden. Niet zo lang geleden had het geleken alsof dat echt zou gebeuren. Het laatste wat hij wilde was zijn vriend daaraan herinneren, dus met de gedachte aan bijna tien uur lang Ice Age terwijl hij dicht naast Jester zat, maakte hij een soort van sprongetje op het bed, pakte de afstandsbediening en zocht de eerste de film op terwijl Jester wat plaats voor hem maakte.
      ‘Gisteren heeft Azumi de film uitgekozen. Het is echt een slim beestje, ze kon me echt verstaan. Al mocht ik dat eigenlijk tegen niemand zeggen,’ herinnerde hij zich. ‘Dus als haar geheim uitkomt, gaan we er allebei aan.’
      Hij wurmde zich naast Jester.
      ‘Al ben jij denk ik sneller bevroren dan ik, dus voor jou is het nog een snelle dood.’

[ bericht aangepast op 15 sep 2020 - 22:50 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester grinnikte daarom. 'Nou, for your sake then, ik zal zwijgen als het graf.' De hele marathon rechtop blijven zitten—of zelfs een film— leek hem nu al een beetje teveel gevraagd, dus hij zakte zover onderuit dat hij het scherm nog wel kon zien, maar ook stiekem even zijn ogen dicht kon doen als het bonzen van zijn hoofd teveel werd. Televisie kijken met hoofdpijn was nooit echt een slim idee, maar luisteren kon best.
      Nu met Fox zo dicht naast hem, was de tweede deken niet meer nodig. Het was ook ongeveer op dit punt dat Jester tot de conclusie kwam dat hij zijn pyama aan had, maar geen herinnering van hoe hij dat ooit bereikt had. En ook dat zijn pyama nog altijd alleen een broek inhield en dat zijn schouder nu af en toe Fox' blote arm aanraakte. Ineens was hij zich wel heel erg bewust van hoe dichtbij Fox zat en hoe warm zijn huid voelde, maar echt erg vond hij het niet. Ergens zag hij het zelfs wel zitten om lekker tegen de jongen aan te kruipen. Maar dat klonk toch wel als het meest belachelijke idee ooit (zelfs na het handen vasthouden van gisteren) dus dat deed hij niet.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.