[RPG • 0] Experium || 28 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 31 aug 2020 - 18:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire bekeek de afbeeldingen in de app en bladerde algauw door de dingen die hij te standaard vond. Dat vond hij niet bij Fersephone passen. Hoewel ze eigenlijk altijd een jurk droeg, bleef zijn blik op iets anders hangen. 'Wat vind je van deze? Het was niet zo bloot als veel van de andere vrouwenkostuums, maar saai was het ook zeker niet en hij vond het wel met Dracula matchen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Ja—natuurlijk.' Jesters blik gleed naar Onyx' arm en hij knikte. 'Waarom heb je dat eigenlijk niet eerder gedaan?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Ik wilde het pas doen als je me vergeven had. Eigenlijk hielp het me een beetje door het hele veranderproces heen. Het herinnerde me eraan dat nieuwe dingen leren soms langzaam gaat, dat je geen keuze hebt dan het steeds weer opnieuw te proberen, ook als het niet lukt. Ik weet niet. Die verlamde hand stond een beetje symbool voor de oude ik die ik wilde uitwissen en waardoor ik nu dingen anders moest gaan doen dan vroeger. Hoe lame het ook klinkt, ik denk dat het me geholpen heeft. En nou ja, dingen in orde tussen ons maken was waar ik alles voor deed,' zei hij zacht. 'En zolang jij nog leed onder wat ik had gedaan, wilde ik zelf ook op een bepaalde manier meelijden. Niet alles wordt magisch opgelost, sommige dingen moeten op een natuurlijke manier helen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Verlamde armen verdienen wel een beetje magie hoor. Ook als ik je nog niet vergeven had. Voor één grote fuck-up hoef je niet je hele leven lang boete te doen. Het gebaar (ha, snap je hem? Want je kan hem niet beweg- gods, die is slecht) is lief en het siert je hoe vastberaden je bent om het goed te maken. Echt. Maar ook goed voor jezelf zorgen oké? Anders zadel je zomaar mijn vriend met een verlamde arm op, en dan hebbie de poppen aan het dansen, hoor je?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ik ben niet Merrin, je hoeft je woordgrapjes niet aan me uit te leggen,’ zei hij met een scheve grijns. ‘Maar ja – dat weet ik wel. Maar het voelde gewoon het best.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik had het gewoon even nodig. Een constante reminder aan dat iets wat gebroken is, niet zo snel gefikst wordt. En er was meer stuk dan onze vriendschap alleen,’ mompelde hij. Hij kwam overeind. ‘Maar goed, that’s all said and done. Ik kan niet wachten tot ik weer gitaar kan spelen. Als die bloedband met Maaya tenminste wegblijft, anders hak ik m’n arm er zo weer af.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Thank gods want dat is eindeloos vermoeiend.' Jester schudde zijn hoofd en volgde Onyx' voorbeeld. 'Ik ben tegen het afhakken-van-handen idee en voor de aanpak met Fersephone en Fayr, maar aside from that, let's go.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Voorspelbaar ben je in elk geval nog steeds,' grinnikte Onyx. Er welde een warm gevoel in hem op toen ze de kamer uit liepen. Deze conversaties had hij gemist.

[ bericht aangepast op 9 sep 2020 - 23:09 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hoewel hij best tevreden was ondanks dat hij met één hand door het leven ging, trilde er toch iets in zijn borstkas toen hij zijn gitaar weer vasthad en langs de snaren streek. Hij kon weer spelen. Hij had al het gevoel terug in zijn hand en Fayr had gezegd dat ze de bloedband niet meer kon vinden. Die had hij waarschijnlijk echt letterlijk doorgesneden. Hij pingelde wat op zijn gitaar, waarvan de noten zijn dankbaarheid door de kamer droegen. Wat voelde hij zich een stuk lichter, nu hij de dingen met Jester had uitgesproken.
      Hij was half verzonken in een onbewuste droom toen de slaapkamerdeur openging. Adam stapte naar binnen toe en keek verrast naar zijn arm.
      ‘Je hebt je laten helen.’
      ‘Ik begon het zat te worden.’
      Adam wist natuurlijk wel beter. Hij zakte naast hem op het bed neer. ‘Het was dus een goed gesprek?’
      Een glimlachje spande om zijn mondhoeken terwijl hij terugdacht aan hoe Jester met zijn hoofd tegen zijn schouder had geleund. ‘Ja. We zijn er misschien nog niet helemaal, maar we hebben elkaar vergeven.’
      Adam veerde ietsje op. ‘Echt? Wat goed zeg! Ik ben zo blij voor je!’ Hij leunde opzij en gaf hem een knuffel.
      ‘Ja ja ja.’ Met zijn schouder duwde hij de jongen opzij, al moest hij toch grijnzen. ‘Bewaar je geklef maar voor Mer.’
      ‘Want jij hebt al een andere knuffel gekregen die je je heel exact wil blijven herinneren?’
      Onyx voelde de warmte naar zijn wangen trekken en gaf de jongen een por tussen zijn ribben. Grinnikend draaide Adam zich weg en plofte op zijn eigen bed neer. Toen er een stomme grijns op zijn gezicht bleef hangen, smeet hij een kussen naar de jongen toe.
      ‘Het wordt tijd dat je weer bij je vriendje intrekt.’
      Lachend ving de jongen het kussen. Toch grijnsde Onyx bij het aanzicht – het was fijn dat hij weer zo goed in zijn vel zat.
      ‘Als jij zo doorgaat, zal dat inderdaad niet meer lang duren.’ Adam glimlachte naar hem. ‘Maar eerst mag je me helpen mijn gave te perfectioneren. Roep maar een plek waar ik heen moet teleporteren.’
      ‘Hmm, begin maar met de meidendouches.’
      Adam wierp hem een verongelijkte blik toe die hem liet grinniken.
      ‘De jongensdouches kunnen ook. Die van de Rhino’s, ofzo.’
      ‘Nou daar zijn geen jongens die ik naakt hoef te zien.’
      ‘Ach, Damon is toch best…’ Het kussen klapte tegen zijn gezicht aan.
      Toen hij op zijn schoot viel, was Adam verdwenen.
      Zachtjes grinnikend ontfermde Onyx zich weer over zijn gitaar. Adam wilde vast geen antwoord geven op de vraag welke jongens hij dan wél naakt wilde zien. Van het idee alleen al kreeg hij vast rode oortjes – laat staan wat een rooie kop hij kreeg als Merrin het hoorde. Zijn gedachten dwaalden af naar Jester. De laatste keer dat hij die onder de douche had gezien, was ver voordat hij daar überhaupt aandacht had besteed en hij herinnerde zich er bar weinig van. Misschien maar goed ook, voordat hij degene was die hier straks met rode oortjes zat.
      Want voorlopig zijn jullie gewoon vrienden, weet je nog? Zulke fantasieën maken dat er niet makkelijker op.
      Onyx vond dat inwendige Onyx een punt had en dwong zijn gedachten een hele andere kant op. Hij stopte de oortjes van zijn iNet in zijn oren en ging op zoek naar sprookjesachtige muziek die hij in het decor van zijn droom zou kunnen verweven. Daar kreeg hij in ieder geval een stuk onschuldigere beelden bij te zien.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze wist niet helemaal of het wel haar ding was, maar het kon haar eigenlijk ook niet heel veel schelen. "Best," zei ze schouderophalend. Ze was niet zo moeilijk.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze klonk niet erg enthousiast. Even overwoog hij om iets anders te zoeken, maar hij had ook wel het gevoel dat er misschien wel helemaal geen kleren waren waar Fersephone erg enthousiast over werd. Zo'n type was het niet. 'Oké dan. Dan moeten we die maar aanvragen.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox schoof een hand onder zijn hoofd en staarde naar het plafond. Even geleden was Jester weggegaan. Of hij met iemand anders over de vondst wilde praten of nog een keer terugging, wist hij niet. Er zat een vreemd gevoel in zijn maag. Voor Fox voelde het als net zo’n grote ontdekking – maar dan op een andere manier.
      Zebediah had niet álles gelogen.
      Hij heette echt Clive. Hij was de zoon van het schoolhoofd, die al op hem geëxperimenteerd had sinds hij een luier droeg. De pijn in zijn ogen was geen toneelspel geweest – hij had Fox echt tot op zekere hoogte vertrouwd. Maar waarom dan die gruwelijke twist? Waarom liet hij hem zijn afdeling aanvallen en zei hij daarna dat hun relatie helemaal niets had voorgesteld?
      En hoe zat het met Jester? De plek betekende duidelijk iets voor hem. Was hij Noah, Zebediahs broertje? Hij kon het zich niet voorstellen. Ze zagen er volslagen verschillend uit. Of waren ze samen opgegroeid? Zou Zebediah hem dan zijn broertje noemen? Maar waarom waren ze dan niet met elkaar opgetrokken toen ze weer op school zaten?
      Of had Jester hele andere herinneringen aan die hut, die niets met Zebediah te maken hadden? Een deel van zijn herinneringen waren opnieuw gewist, misschien ook wel herinneringen die met die hut te maken hadden. Hij kon hem heel goed in zijn eerste jaren hebben gevonden, toen de namen van Noah en Clive er al lang in stonden.
      De vondst bracht zijn hoofd in chaos, al was er ook iets goeds uit voortgekomen. Ze hadden een heel stuk hand in hand gelopen. Er schoten straaljagers door zijn buik toen hij daaraan terugdacht. Had Jester ook iets gevoeld? Of had die hem alleen maar willen steunen? Hij kon zijn handpalm tegen die van hem nog precies voelen. Zijn handen waren niet zo fijntjes als die van Adam, maar ook niet zo ruw als die van Kris.
      Kris…
      De straaljagers stortten direct neer. Hij ging rechtop zitten en sloeg zijn armen om zijn knieën.
      Voor hij kon worden meegetrokken in een maalstroom van gemis, ving hij vanuit zijn ooghoek een beweging op. Azumi was naast hem neergestreken. Ze hield een afstandsbediening tussen haar klauwen en schoof die op zijn buik.
      Verrast glimlachte hij. Wilde het dier hem nu echt afleiden?
      ‘Wil je film kijken?’ vroeg hij.
      Fox’ ogen verwijden zich tot het dier zijn kop en neer bewoog. Kníkte het nou naar hem?
      Hij schoof wat naar achteren tot hij met zijn rug tegen de muur zat en pakte het draakje voorzichtig op om het op zijn schoot te zetten.
      ‘Je bent echt veel intelligenter dan iedereen denkt, hè?’
      Het dier staarde hem aan.
      Of jij hebt gewoon zelf een klap van de molen gehad, Fox.
      Ach, wat maakte het hem ook uit.
      ‘Wat voor film wil je kijken? Als je… van komedies houdt moet je deze hand kiezen,’ hij zwaaide met links, ‘en… als je liever thrillers kijkt deze.’
      Het dier hipte iets opzij en duwde haar neus tegen zijn rechterhand.
      ‘Holy shit,’ stamelde hij en hij streek met zijn hand langs de nekstekels. ‘Communiceer je zo ook met anderen?’
      Azumi schudde haar hoofd.
      ‘En dat wil je zeker zo houden?’
      Ze knikte. Hij wist niet waarom, maar het verbaasde hem niet.
      ‘Wauw zeg. Wat moet je je eenzaam hebben gevoeld.’
      Azumi kroop dichter naar hem toe en nestelde zich als een kat tegen hem aan.
      ‘Oké, film kijken dus. Jij mag kiezen. Ik som de titels wel op, dan laat je het maar weten als je het wil kijken.’
      Hij deed de televisie aan en zapte langs de verschillende films. Dat ze ook nog kon lezen was misschien wat vergezocht, dus hij noemde de titels en vertelde af en toe kort waar het over ging.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze klopte aan de slaapkamerdeur, ook al had ze allang gezien dat Fayr er al was. "Zusje!" grijnsde ze. "Heb je even?" Fersephone liep naar binnen en ging op het bed van Vienna zitten (die wonderbaarlijk eens niet in de buurt van Fayr te vinden was). Sinds de inbraak van vrijdag was het idee om samen met Fayr aan haar krachten te gaan werken steeds meer gaan wroeten en ze had besloten om het maar gewoon te gaan doen.

[ bericht aangepast op 11 sep 2020 - 18:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Clive en Noah.
      Zebediah en de mystery-pokemon.
      Jester snoof en wierp een steentje in het meer. Het kwam niet eens ver en het voelde half niet zo goed als hij gehoopt had. De kille avondlucht kringelde om hem heen en streek zijn koude vingers langs elk stukje blote huid. Het was oktober, dus wat wilde je. Nog even en het was Halloween. Misschien kwam dan de rattenkoning wel uit zijn hol voor een grandé fuck you naar iedereen.
      Hij was nu in ieder geval al goed op weg.
      Een tweede steentje volgde het eerste en hij vouwde zijn armen stevig om zijn zij. Jester had heus wel geweten dat de kans belachelijk klein was dat hij die hut zelf gemaakt had. In de twee jaar waar Experium met de white-out doorheen was gegaan. Als ze Yrla er zo vakkundig uit hadden weten te gummen, hadden ze dat vast ook gedaan met tripjes naar het verboden bos.
      Iets ondertekenen met zijn echte naam die niemand kende behalve hij en zijn beste vriend, dat was nou de ideale geheimtaal. Je naam groot ergens op kalken zonder dat iemand daarna wist dat het van jou was. Hé, hij zag het zichzelf best doen. Maar Yrla heette Gabriël en de hut was helemaal niet van hem of Jester. Zebediah had het gemaakt met dat kutte broertje van hem en Jester zat nu gewoon te chagrijnen omdat het coole ding niet van hem was.
      Hoe wist ik dan dat er dekens in die kist zaten?
      Een goede gok.
      Ik wist het zeker.
      Misschien heeft Zebediah het gebouwd, verlaten, en hebben jij en Yrla het gevonden bij het freerunnen. Case closed.
      Case closed?
      Case closed. Laat het met rust.
      Waarom?
      Omdat je verbanden aan het verzinnen bent die er niet zijn.
      Ik wil weten wie die Noah is.
      ...
      Jester had de stilte die er volgde niet echt verwacht en groef meteen in zijn zak naar zijn iNet.
      We weten allebei dat jij het niet bent.
      Dus? Misschien zit dat broertje hier wel nog steeds op school. Kan best handig zijn om te weten.
      Daarop bleef het een tweede keer stil, hoewel Jester heel goed aanvoelde dat hij hiermee op het randje danste. Nog even en de failsafe floot hem terug. Maar dit was gewoon onderzoek doen. Hij kon best proberen om eens de overhand te krijgen over Zebediah. Als hij een hele boomhut had gebouwd met dat broertje, dan gaf hij duidelijk wel íets om dat kind. Ken je vijanden, zo ging het spreekwoord toch? Dat kind wist vast meer over de Rattenkoning dan zijn eigen vader en als Jester zijn eigen herinneringen niet terug kon lullen, dan deed hij dat nog steeds met alle liefde bij iemand anders.
      Hij opende de conversatie met Onyx.

Ben je nog wakker?

Om half twaalf geen heel vreemde vraag meer.

Zin om een strategie te bedenken voor een onmogelijke queeste?

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx haalde nog één keer een handdoek door zijn haren, hing het ding daarna te drogen en liep naar zijn slaapkamer. Adam sliep al, dus hij ging op de tast naar zijn bed – wat echt fijner was met twee handen – schoof onder de dekens en greep naar zijn iNet zodat hij nog wat kon kijken voor hij werkelijk moe was. Een paar minuten geleden was er een berichtje van Jester binnengekomen.
      Het klonk vaag genoeg om zijn interesse te wekken.
      Al kon dat ook door de afzender komen. Waarschijnlijk maakte zijn hart nog een koprol als hij schreef dat het regende.
      Altijd. Waar ben je?

---

Every villain is a hero in his own mind.

What would I do without u, Samwise. Het meer, bij de ingang van het Deemsterwold.

[ bericht aangepast op 11 sep 2020 - 21:55 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.