[RPG • 0] Experium || 28 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 31 aug 2020 - 18:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Eh…’ Hij had geen dorst, hij had net nog gedronken. Maar hij wilde ook niet de film onderbreken omdat hij over een halfuur wel wat lustte. ‘Dat is goed,’ zei hij daarom. ‘Het maakt me niet uit wat.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze trok twee radlers uit de koelkast en liep voor hem uit naar haar kamer. Ze draaide de tv om en plofte op haar eigen bed. Ze zocht een film op waarvan ze een goede trailer had gezien en keek naar Fire. Ze klopte naast haar op bed. "Kun je dit aan?" Vroeg ze grijnzend, terwijl ze met de afstandsbediening naar de tv wees.

[ bericht aangepast op 5 sep 2020 - 23:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Zijn blik flitste heel even omhoog naar de jongen tegenover hem en meteen weer terug naar zijn kaarten, terwijl hij al zijn hoofd schudde. 'Nee. Het is niet— er is niet- je hebt niks verkeerd-' Jester haalde een hand door zijn haren in een laatste poging zichzelf weer bij elkaar te rapen, het gebaar snel en schokkerig.
      Fucking hell, meen je dit nou? Wat moet hij hier nou weer mee, huh? Als hij straks weer met iets scherps in zijn handen staat, hoef je echt niet ver te kijken naar de persoon die dat heeft veroorzaakt. Drie keer is scheepsrecht toch? Misschien lukt het hem die keer dan wel en dat is jouw kutschuld. Doe normaal. Het is een stom spelletje, wat doe je nu moeilijk?
      Jester beet hard op de binnenkant van zijn wang.
      Zó voelt het, als iemand met je aan het spelen is.
      Nee—
      Ga weg.
      Laat me met rust- alsjeblieft, laat me met rust. Hij meende het— hij heeft er toch—
      'Kunnen we praten?' Hij had de woorden net zo goed kunnen schreeuwen, zo plotseling kwamen ze over zijn lippen. 'Over die nacht?' Jester keek één keer in een flits weer Onyx' richting uit en trok ongemakkelijk met zijn schouders. Abort, abort, abort- 'Het is oké als je dat niet wil, echt- your call. Het hoeft niet als je dat niet-' Jester slikte en staarde heel hevig naar zijn kaarten zonder ze te zien, alsof die hem op de een of andere manier magisch uit deze situatie konden halen. Ze deden het niet. Hij wenste dat Fox hier was. Maar de huiskamer was leeg op hem en Onyx na.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx beet op de binnenkant van zijn wang. Het deed pijn om Jester zo te zien. Zelf had hij enorme sprongen gemaakt sinds die nacht. Hij had een hoop verwerkt, hij had bepaalde angsten overwonnen. Eigenlijk had hij gedacht dat het Jester ook zo zou vergaan. Dat Fox hem zou helpen zoals Adam hem geholpen had. Even verkrampte er iets in zijn binnenste bij de gedachte dat hij Jester in de steek had gelaten. Hij moest het allemaal maar zonder hem verwerken. Fox had zijn rol wel kunnen overnemen. En tegelijkertijd wist hij dat het niet waar was. Dat hij toen eerst zichzelf had moeten helpen voordat hij in staat was om Jester te helpen.
      Onyx stond op. Hij wilde een hand op zijn schouder leggen maar durfde dat niet zo goed. ‘Ja, ik denk dat dat goed is. Zullen we naar mijn kamer gaan?’ Hoewel er verder niemand was, wilde hij dat liever ook zo houden als ze zulke gevoelige dingen bespraken.

[ bericht aangepast op 5 sep 2020 - 23:38 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Eigenlijk wist hij dat niet zo goed. Hij ging liever op een stoel zitten, maar dat durfde hij niet te zeggen. Hij gaf een kort knikje en ging op haar bed zitten, die krapper was dan hem lief was. In zijn maag kolkte iets – hij was zenuwachtig, realiseerde hij zich, en daardoor liep zijn lichaamstemperatuur meteen weer op.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"We kunnen ook een gewone actiefilm kijken?" Vroeg ze ietwat onzeker door zijn stilte. Dit was ze niet gewend van hem. Hij kwam aardig dicht op haar zitten, wat haar ietwat nerveus maakte, maar de ruimte tussen hen was er nog. Fersephone streek expres even langs zijn arm, toen ze de kussens achter haar rug even iets rechteroo zette. Ze hield daarbij goed zijn gezicht in de gaten. Fox had wel iets gezegd, maar ze wilde het zelf zien. Ze wilde testen of zijn gevoelens voor haar hetzelfde waren als die van haar voor hem. Ze had alleen nog geen flauw benul hoe ze dat ging doen.

[ bericht aangepast op 6 sep 2020 - 10:36 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Jester knikte zwijgend en moest extra aandacht bij elkaar schrapen om zijn kaarten enigszins normaal neer te kunnen leggen. Terwijl hij achter Onyx aanliep naar boven, duwde hij zijn nagels in zijn handpalm om ervoor te zorgen dat hij niet op het laatste moment zou opgeven. Hij keek zijn eigen kamer maar niet eens in om te voorkomen dat hij wegliep. Ze stapten door het gat en daarna Onyx' kamer binnen. Adam was er niet. Deze keer liet Jester zich op het randje van zijn bed neerzakken.
      Het ondertussen bekende gevoel van een kilometers diep ravijn onder hem, nestelde zich tevreden onder zijn huid.
      Jester vouwde zijn armen voor zijn borst over elkaar. 'Meende je het?' De woorden klonken onvast.
      En een naargeestig stemmetje in zijn hoofd sneerde al een antwoord voordat Onyx dat kon doen. Nee natuurlijk niet. Is dat je nu nóg niet duidelijk? Waarom vraag je hem dit überhaupt? Omdat je het hem moet horen zeggen voordat je eindelijk gelooft wat de rest van de wereld wel kan zien? Vind je het gek dat hij twéé keer bijna zelfmoord heeft gepleegd door jou? Vergeven is niet echt je ding hé? Wrede ironie, noemen ze dat.
      Het kostte een bovenmenselijke inspanning om nog andere woorden uit zijn keel te krijgen daarna. 'Wat je zei, toen?'
      ...stouw ik een mes in je borst...
      'Nee- shit, sorry- Dat klinkt stom.'
      Hij overtuigde me ervan dat hij dat nooit zou doen.
      'Ik weet wel dat- dat het niet waar was.' Als de grond ooit besloot dat het deed aan mensen opslokken, dan was dit het meest uitgelezen moment aller tijden. Als hij zijn best deed kreeg hij de planken misschien wel zover. 'Denk ik. Ik bedoel- iedereen met ogen in zijn hoofd kan zien dat je er spijt van had. Daarna, bedoel ik.' Jesters blik flitste even naar de deur en daarna terug naar het puntje van Onyx' schoenen. Hij kon weg als dat nodig was. De rotte gedachte had zich al vastgehaakt voordat Jester het wist. Zo moest hij helemaal niet denken- Ze gingen juist praten! Onyx had het een goed idee gevonden.
      Hij schraapte even zijn keel en deed zijn best om de strakke band om zijn borst te negeren. 'Ik- krijg het gewoon- ik krijg het alleen maar niet uit mijn hoofd.' De scherpe pijn van zijn nagels in zijn bovenarm hielp te voorkomen dat zijn stem brak. Schokkerig haalde Jester adem en beet op de binnenkant van zijn wang. 'Het blijft zich constant in mijn hoofd afspelen. Opnieuw en opnieuw, en ik... ik weet niet wat ik moet doen.'
      Ondanks dat hij er zo zijn best voor deed, was zijn stem schor van de tranen die niet over zijn wangen liepen. 'Ik wil er voor je kunnen zijn, ik wíl je vriend zijn en ik weet dat jij dat ook nodig hebt. Want ik heb je in de steek gelaten en dat moet ik fixen. Het was nooit mijn bedoeling, ik wilde je helemaal niet kwijt. Nog steeds niet. Maar ik kan het niet en het voelt alsof ik je verraad, maar ik kan het niet stoppen. Ik hoor je het steeds weer zeggen, in nachtmerries of- flashbacks en- en het gooit álles overhoop in m'n hoofd.'
      'En dan probeer ik wel het te weerleggen, maar soms weet ik zelf niet eens meer wat echt is en wat niet. Ik heb zelfs geprobeerd het te laten stoppen met mijn gave maar het werkte niet en het blijft terugkomen en- ik weet het gewoon niet meer, Onyx.' Jester haalde moeizaam adem en vond ergens de kracht om kort in Onyx' richting te kijken voor hij zijn ogen weer neersloeg. Hij wist wel dat zijn woorden pijn deden. Goden, hij had hier niet over moeten beginnen. Straks- straks maakte hij alles wat Adam geheeld had weer kapot.
      'Sorry,' fluisterde hij, want hij wist ook heus wel dat hij fout zat. Hij hoorde hier de sterke persoon te zijn. Waar Onyx tenminste iets aan had. Hij was de leider en het was niet alsof Jester zelfmoord had gepleegd. 'Je hebt het niet nodig dat ik mijn problemen nog bovenop de jouwe gooi.' Hij slikte. 'Al helemaal niet als de mijne de jouwe erger maken.'

[ bericht aangepast op 6 sep 2020 - 0:37 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx was eerst naast Jester gaan zitten, maar uiteindelijk knielde hij voor hem neer zodat hij hem beter kon aankijken en hij ook eens niet intimiderend boven hem uittorende.
      ‘Cijfer jezelf niet weg, Jes. Jouw gevoelens zijn net zo belangrijk als die van mij. In mijn wereld zelfs belangrijker.’ Hij vond het fijn dat Jester erover probeerde te praten. Zelf had hij dat jaren niet gedaan. ‘Ook al meende ik er niets van en was wat ik zei een reactie op de beelden die ik daarvoor had gezien – ik zei ze wel.’ Hij beet even op zijn lip en zocht Jesters blik. ‘De eerste twee weken had ik ze ook heel erg. Nachtmerries en flashbacks. Ik moest mezelf zelfs in slaap brengen. Ik had geen vertrouwen in mezelf, ik was ook bang dat ik toch eens zou doorslaan en je wat zou aandoen. Het was de eenzaamheid die me bang maakte, bang dat ik mezelf verloor. Dus ik begrijp maar al te goed dat jij dat proces ook moet doorstaan. Door die angst voor mezelf – de angst waardoor ik zelfs dood wilde – ben ik toch weer nieuwe vriendschappen gaan sluiten. Zelfs al vond ik het doodeng. Zelfs al echoden er stemmen door mijn hoofd van degenen die me lieten vallen. Omdat ze het grappig vonden om een spelletje met me te spelen. Of om redenen die ik pas na zeven jaar te horen kreeg. Of – omdat ik fouten maakte. Fouten waar geen ruimte voor was.’ Hij sloeg zijn ogen even neer omdat hij daarmee naar Jester refereerde. ‘Maar ik had geen keus. Ik wilde niet verdergaan zoals eerst. Kón niet weer die kluizenaar worden. En om die stemmetjes in mijn hoofd te overschreeuwen – dat ik een monster ben, dat jij nooit wat om me gaf – ben ik me heel erg gaan focussen op de goede herinneringen. Elke ochtend en elke avond voor ik ging slapen, keek ik het filmpje dat we die vrijdag hadden opgenomen. Waarin we nuchtere-Onyx eraan herinnerden dat we het hadden bijgelegd. Dat we – dat we van elkaar hielden. En ik zag aan mezelf dat dat waar was. Dat ik van je hield en dat ik gelukkig bij jou was. Dat dát is wie ik ben – en niet die jongen die het na het herbeleven van zijn trauma’s niet meer op een rijtje heeft. En ik zag dat dat de echte jíj was, en niet de gekwetste jongen die in de wachttoren schreeuwde dat ik moest oprotten.’ Hij streek even over de spijkerstof van Jesters onderbeen en gaf een kneepje. ‘Misschien helpt het ook voor jou. Naar dat filmpje kijken. Naar foto’s. Je alle fijne herinneringen in gedachten brengen – momenten waar ik gewoon ik ben, en niet vlak nadat mijn hart in een kwartier drie keer is vertrapt. Want ik snap – ik snap dat die woorden blijven hangen.’ Hij haalde diep adem, de tranen verzamelden zich aan de randen van zijn ogen. ‘Maar dat was mijn pijn die sprak. En ik ben meer dan mijn trauma’s Jes.’ Hij streek even langs zijn ogen. ‘En jij bent meer dan de jouwe. En als ik die stemmen in mijn hoofd kan overwinnen, als ik weer kan geloven in vriendschappen, in mezelf, dan kan jij dat ook.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire

Fire voelde zijn gezicht gloeien toen hij zich realiseerde dat ze over de film had gesproken en niet waar hij moest zitten. Wat dacht hij wel niet. Vlug wierp hij een blik op het scherm, wat duidelijk een horrorfilm was. Hij kende hem niet, hij keek niet heel veel horror omdat hij de vaak kwalitatief niet goed vond, maar het voelde wel als een veilige film.
'Nee hoor, deze is prima. Het is lang geleden dat ik een horrorfilm heb gezien.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze glimlachte. Er waren niet veel die dit met haar wilden kijken, behalve Dezi dan. Ze hadden er altijd een sport van gemaakt. Soms was de film echt eng om te zien, andere keren waren ze bezig geweest de film te bespotten. "Ik hoop dat hij een beetje oké is," zei ze zachtjes. Ze startte de film op. De trailer was veelbelovend geweest, maar al gauw bleek wat voor slechte film ze eruit gekozen had. "The Silence" ging over een aantal wezens die uit een grot ontsnapt waren en iedereen moest stil zijn om te kunnen overleven. De wezen vielen aan, zodra er een geluidje boven kwam.
      Bij de eerste vluchtscene (waarbij de overheid had opgeroepen om dat juist niet te doen) begon Fersephone zich al te ergeren aan de film. Zonder na te denken trok ze haar mond open. "Ja, ren maar weg. In een auto, dat geen geluid maakt of zoiets." Pas toen ze de opmerking gemaakt had, was ze zich bewust ervan dat Fire naast haar zat en ze voelde een blos op haar wangen komen te staan. Hopelijk had ze het nu niet voor hem verpest.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vol ongeloof luisterde ze naar het verhaal dat Yrla vertelde. "Hoe lang is dit geleden, Yr?" vroeg ze zachtjes. De jongen keek met waterige ogen naar hem op. "Vier jaar terug." Dat idee schokte haar, dat betekende dat Yrla vijftien was, toen dat gebeurde. "Oh Yr toch!" Ze sloeg haar armen om de jongen heen en trok hem heel dicht tegen zich aan. Ze hield hem voor een tijd zo vast. Het duurde even voor Yrla haar knuffel beantwoordde, maar uiteindelijk begroef hij zijn neus in de holte van haar schouder en nek. Voor een tijdje was het stil tussen hen, tot ze Yrla zijn stem in haar nek hoorde.
      "Ben je boos op me?" Ze liet hem los, zodat ze hem recht aan kon kijken. Ze schudde haar hoofd in onbegrip. "Nee, natuurlijk niet. Waarom zou ik boos zijn?" Yrla haalde zijn schouders op. Voor een moment was het alsof er een klein, verdwaasd kind voor haar neus zat, dat niet anders dan om hulp schreeuwde. "Omdat ik het niet verteld heb," zei hij zachtjes. Vienna nam Yrla zijn hoofd tussen haar handen. "Yrla, ik ben niet boos op je. Er is je iets verschrikkelijks gebeurd en het is niet makkelijk om daarover te praten." Ze kon niet ontkennen dat ze lichtelijk verrast was, Yrla had zich nog nooit zo geopend naar haar. En ze hoopte maar dat dit iets goeds was. "Maar je moet wel van me walgen. Ik wilde het, ik wilde die zoen met hem. Maar toen opeens, hij ging verder en, en..." Er was paniek in zijn stem. "Wat als ik nu ook zo'n smerige homo ben, Vie? Het is niet normaal."
      Opeens begonnen alle puzzelstukjes in elkaar te vallen. Vienna begreep opeens het gesprek waar ze eerder over waren begonnen. "Yr," zei ze met een kleine glimlach. "Er is niets mis met homo zijn, of hetero zijn of wat dan ook. Je kan niet kiezen op wie je verliefd wordt. Als je om iemand geeft, dan is dat omdat die persoon gewoon leuk is. Maakt niet uit wel geslacht hij of zij heeft. Ze laat je speciaal voelen, vlinders in je buik. Je wordt warm van binnen en wil graag bij haar zijn. Net zoals Fersephone." Yrla keek met grote ogen naar haar op. "Hoe bedoel je?" vroeg hij geschokt. Vienna schoot in de lach. "Ah, kom op, Yr. Je bent mijn beste vriend. Zulke dingen zie ik," zei ze grijnzend. Er gleed een blos over Yrla zijn wangen heen, die Vienna alleen maar meer lieten lachen. Ze wachtte even tot het warme moment voorbij was, en ging toen terug op de serieuze toer. "Er is niets mis met je, Yrla. Er is je gewoon iets verschrikkelijks gebeurd. En Yrla, je kon hier zelf niets aan doen, oke? Ook al heb je hem teruggezoend of wat dan ook, die ander zat fout. En ja, je hebt een paar stomme fouten gemaakt, maar dat maakt je niet tot de persoon die je nu bent. Er is meer dan dat. Je bent mijn beste vriend. Je hebt me geholpen toen ik zo verdrietig was, nadat het over was met Thor. Je hebt me geholpen om weer van mezelf te houden, om mezelf weer wat waard te vinden. Je bent er altijd voor me geweest." Ze drukte een kus op zijn voorhoofd. "Ik hou van je, Yr." Het was vreemd om uit te spreken naar de blonde jongen naast haar, maar dat maakte niet dat het niet waar was. Er waren dan misschien geen romantische gevoelens tussen hen, maar dat kon niet betekenen dat ze niet van hem hield. Voor het eerst die avond zag ze echter een glimlach op zijn gezicht verschijnen, voor hij Vienna weer in een knuffel trok. "Ik hou ook van jou, Vie."

[ bericht aangepast op 6 sep 2020 - 16:20 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire grinnikte zacht. ‘Ik ben niet meer gewend aan films zonder iemand die naast me aan één stuk door zit te lullen, dus voor mij hoef je je niet in te houden,’ zei hij toen ze na haar commentaar een beetje een kleur kreeg. Het zorgde er juist voor dat hij ietwat meer ontspande en hij zakte wat meer onderuit. Het was geen sterrenfilm, maar Fire vond hem evengoed wel vermakelijk.
      ‘Toch gek wat een invloed die beesten op de mensen hebben. Met onze gaven zouden we ons amper druk maken.’
      Soms was het een gek idee, dat de meeste mensen helemaal geen gave hadden

---

Every villain is a hero in his own mind.

Veel vrienden had de Naamloze van de Lions niet, dus het was niet zo heel moeilijk om haar na schooltijd even de weg te versperren. Het meisje keek hem met grote ogen aan toen hij voor haar stond.
      Nish schraapte zijn keel. De gedachte dat hij iets voor Zebediah deed, zorgde voor een wee gevoel in zijn maag, maar hij kreeg de woorden van die lul maar niet uit zijn hoofd. Hij kon gewoon letterlijk voor zich zien hoe hij in Onyx’ slaapkamer verscheen en hem opdroeg om zijn afdelingsgenoot te verkrachten.
      Dat hij Fox dan blij maakte met een dooie mus, dat was niet anders. Misschien moedigde het hem wel aan om bij iemand anders een move te maken. Jester ofzo. Had ie daar ook geen last meer van. Met dat vooruitzicht in gedachten, was het al wat makkelijker om de hulp van de Naamloze in te schakelen.
      ‘Ik wou je hulp vragen,’ zei hij. ‘Als je tenminste een beetje discreet kunt zijn.’
      Het meisje knikte stilletjes.
      ‘Zie je – een maatje van me is verliefd. Op Fox. Hij wil graag wat romantisch doen. Met een roos enzo, en een briefje. En gezien jouw gave… Dachten we je ons misschien zou kunnen helpen? Door een duif te instrueren naar hem toe te vliegen en het hem te geven?’
      De schouders van het meisje ontspanden iets, alsof ze iets vreselijks had verwacht.
      ‘Dat kan ik wel, denk ik,’ zei ze met een glimlach.
      ‘Awesome. Als het lukt, sta ik bij je in het krijt. Dan hoef je maar aan mijn mouw te trekken als je eens hulp nodig hebt.’ Hij ritste zijn tas open en haalde er een rode roos met een briefje uit. ‘Dit is het. En niks zeggen tegen Fox hè? M’n maatje wil hem eerst een paar keer verrassen, voordat hij hem officieel op een date vraagt.’
      ‘Wat lief,’ zei ze zacht. ‘Dat vindt hij vast leuk.’
      Vast ja. Hij herinnerde zich alle rozen, kaarsjes en bonbons waar hij Kris onder bedolf maar al te goed. Er zaten zelfs knuffeltjes bij. Om van te kotsen.
      ‘Top. Thanks hè!’
      Ze schonk hem nog een glimlach, daarna liep hij weg.
      Nou volgende week nog ergens het andere cadeautje achterlaten en dan had hij gedaan wat hij moest doen. Hopelijk liet Zebediah hem daarna met rust.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik zou gewoon ze uit elkaar laten spatten, net zoals met die spin," zei ze grijnzend. Ze keek terug naar het scherm. "Wat moet je je weerloos voelen als je niets hebt om jezelf mee te verdedigen," zei ze zachtjes. Ze glimlachte even kleintjes. Ze zou niet weten hoe ze zonder haar gave zou moeten leven, maar daarnaast had ze ook nooit zonder hoeven doen. Althans niet dat ze zich kon herinneren. Fersephone was erg gesteld op haar gave, ook al was hij soms lastig. Fersephone keek even naar Fire. Ze was blij dat hij er was, dat ze weer tijd samen doorbrachten.
      De rest van de film zaten ze samen commentaar te geven op de film. Ergens halverwege de film waagde ze haar kans. Voor een moment leunde ze over Fire heen om haar drinken te pakken en pakte een bakje met M&M's. "Wil je er ook een?" vroeg ze grijnzend. Ze schoof iets op, waardoor ze zijlings tegen Fire aan kwam te zitten. Meteen warmde ze helemaal op van binnen. Ze hadden elkaar zo lang niet gesproken dat ze bijna vergeten wat dat hij zo heerlijk warm aanvoelde. Er kwam een brede glimlach op haar gezicht te staan, terwijl ze naar hem op keek.

---

It's never gonna happen, Guys.

- Herpost -

[ bericht aangepast op 19 sep 2020 - 19:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.