[RPG • 0] Experium || 28 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 31 aug 2020 - 18:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Haar woorden bleven zo erg door zijn hoofd spoken. Kon hij Vienna echt in vertrouwen nemen? Met dit? Dezi had altijd gezegd dat hij het beter niet aan anderen kon vertellen, zelfs niet aan Jester en Vienna. Ze zouden hem een freak vinden, zouden hem uit de weg gaan. Hij was niet goed voor hun reputatie en zouden de zijne in de grond boren. Yrla had verteld dat zijn vrienden echt niet zo waren, maar Dezi had hem op een of andere manier toch weten over te halen het nooit te vertellen. Daarnaast schaamde hij zich te erg. Hij schaamde zich voor het feit dat hij gebruik van zichzelf had laten maken door een andere jongen, wat voor zijn gevoel nog erger was dan als het een meisje geweest was. Daar kwam nu de schaamte bij dat ook misschien Dezi wel gebruik van hem gemaakt had, of in ieder geval niet was wie ze de laatste jaren aan hem had laten zien. Hij schaamde zich voor wat er met Adam gebeurd was en haatte zichzelf erom dat hij niet beter opgelet had. Plus hij had het Vienna ook nooit verteld, omdat ze zoveel problemen had met Thor al toentertijd. Hij wilde er voor haar zijn in plaats van dat hij haar nodig had. Er was altijd wel iets geweest, waardoor haar gevoel belangrijker was dan het zijne. Er waren zoveel redenen geweest om niet naar Jester of Vienna te stappen. Redenen waar hij nu niet meer bij kon.
      De relatie met Thor was namelijk allang verleden tijd. Vienna had daarnaast bewezen dat ze hem wel volledig vertrouwde, dat ze hem dingen verteld had die in haar hoofd omgingen. Hij schaamde zich nog wel, maar minder dan in het allereerste begin. Het enige wat hem nu vooral dwars zat, was dat hij al vier jaar dit voor haar verzweeg. Maar de laatste jaren was het gewoon een sudderende pijn op de achtergrond geweest, nauwelijks noemenswaardig. Terwijl dit alles door zijn hoofd ging, staarde hij naar boven naar de sterrenhemel die zich langzaam gevuld had. En opeens kwam er een vraag in hem op, eentje die hij dolgraag wilde weten. "Vie. Jij valt op jongens toch?" vroeg hij haar. Hij voelde meer hoe ze met haar hoofd knikte dan dat hij het zag. "Heb je ooit ook wel eens interesse gehad in een meisje?" De vraag was zo kleintjes gesteld. Hij was bang voor haar antwoord merkte hij. Hij merkte dat ze haar hoofd in zijn richting draaide, maar doordat ze op zijn buik lag was oogcontact lastig. "Ga je me haten als ik eerlijk antwoord geef?" Hij liet de vraag even tot zicht doordringen, maar schudde toen zijn hoofd. "Nee," zei hij zachtjes. Hij kon zich niet voorstellen dat hij Vienna ging haten, omdat ze opeens op meisjes zou vallen. Hij had Jester ook niet gehaat, toen hij opeens met Onyx terug kwam. Al had hij toen het idee gehad dat het misschien maar een fase was.
      "Ja, ik ben wel eens verliefd geweest op een meisje." Haar antwoord ontnam hem de adem. Was het dan normaal om iets te voelen voor iemand met hetzelfde geslacht? "Op wie?" vroeg hij zachtjes. "Op Fayr." Misschien had haar antwoord hem moeten verbazen, maar dat deed het hem niet eens. "Aan het einde van mijn relatie met Thor en daarna. Voor een klein tijdje," vertelde het meisje. "Ik weet niet echt of het echt kriebels waren, maar Fayr was zo lief voor me. Ik begon haar ineens knap te vinden en werd blij van haar om me heen. Maar dat is vanzelf weer over gegaan. Misschien kwam het ook wel alleen doordat ik mezelf zo verdrietig voelde of misschien was het wel meer. Maar ik ben blij dat ik nog altijd vriendinnen met Fayr ben." Vienna draaide zich om en ging zo over zijn buik liggen, dat ze haar hand onder haar hoofd kon houden. "Waarom vraag je dat?" Yrla gaf geen antwoord. Waarom vroeg hij dit inderdaad? Er knaagde iets aan hem, iets waar hij nog niet helemaal bij kon. "Ben je zelf verliefd op een jongen?" Yrla schoot spottend in de lach en schudde zijn hoofd. "Nee, absoluut niet," zei hij ietwat beledigd. Het bleef even stil tussen hen. "Maar je bent het wel geweest?" De vraag klonk aarzelend, maar was genoeg voor Yrla dat even het beeld van Nish voor zijn gezichtsveld langs flitste. Hij wilde heel hard nee schreeuwen, heel hard ontkennen. Het was de eerste reactie, hij moest het smerig vinden. Het was vies om op een andere jongen verliefd te zijn. Je kon alleen een freak zijn, er moest iets mis zijn in je hoofd als je dat gebeurde. "Ik weet het niet," antwoordde hij echter buiten adem. "Ik weet het echt niet..."

[ bericht aangepast op 5 sep 2020 - 16:18 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Oh, maar dat lukt me wel. Ik kan heel irritant zijn als dat nodig is," zei ze met een grijns. Ze stond enthousiast op van haar plek. Ze moest erachter komen wat Fire nu precies voor haar voelde en nu Fox had gezegd dat de kans echt wel groot was dat hij ook iets voor haar voelde, wilde ze alleen maar meer weten. "Dan ga ik maar eens even een date voor het halloweenfeest regelen vandaag," zei ze grijzend. Ze stond al op en liep terug naar de deuropening en stond toen op de rem. "Bedankt Fox!" zei ze voor ze door de deur verdween.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze had geen ene moer van het gesprek begrepen. Ze had niet geweten waar Yrla heen had gewild, maar ze was gewoon in het gesprek meegegaan. Ze had zelfs bekend dat ze ooit verliefd was geweest op Fayr, iets wat ze nog nooit iemand verteld had. Ze wist echter dat Yrla dat nooit rond zou bazuinen, het nooit rond zou vertellen. Dus vertrouwde ze hem ermee. Zijn laatste antwoord had ze echter niet verwacht. Vienna keek omhoog naar Yrla zijn gezicht. De blik in zijn ogen kon ze in eerste instantie niet plaatsen, maar pas na een paar tellen besefte ze dat ze angst zag in zijn ogen. Zijn antwoord maakte dat ze hem helemaal niet kon volgen. Had Yrla ooit een jongen leuk gevonden? Als iemand dat zo tegen haar gezegd had, dan was ze keihard in de lach geschoten. Yrla had het niet zo op jongens. Natuurlijk wist ze van hem dat hij wel eens opmerkingen maakte die niet konden, dat hij een stiekeme haat voor gay's had. Maar de angst in zijn ogen was toch heel echt. "Ken ik hem," vroeg ze zachtjes. Yrla leek uit zijn gedachten te ontwaken. Hij keek haar met grote ogen aan. "Ja."
      In haar hoofd vlogen er meteen allerlei mogelijke opties rond, maar ze drukte ze aan de kant. Yrla wilde iets bereiken met dit gesprek. Ze wist alleen niet in welke richting ze het moest zoeken. En van Yrla kon ze die richting niet verwachten, ze moest het ergens raden. Al was ze al veel verder dan ze verwacht had. "Je weet dat er niets verkeerd aan is, toch Yrla? Je kan niet kiezen op wie je verliefd wordt en het maakt echt niets uit of je een jongen of een meisje leuk vind." Yrla liet met een grom zijn hand op het matras neerkomen. "Jawel! Dat maakt wel uit!" zei hij ineens woest. Vienna schrok zo van zijn omschakeling dat ze haastig overeind kwam. Yrla echter bleef liggen. Hij keek niet eens naar haar, maar nog altijd naar boven. Zijn gezicht was vertrokken van de razernij, maar die leek niet voor haar bedoeld. "Het is smerig, absoluut smerig. En het hoort niet!" Yrla zijn stem verhoogde en er verschenen nieuwe tranen op zijn gezicht. "Het is niet normaal! Het zijn stuk voor stuk freaks."
      Vienna schrok van zijn botte woorden. Ze wist dat Yrla homo's haatte, dat hij dat met zich meedroeg, maar zo overduidelijk had ze het hem nooit horen zeggen. Ergens wilde ze boos worden, wilde ze zeggen dat hij ongelijk had. Maar toen ze de wanhopige blik in zijn ogen zag, wist ze dat dat niet de goede aanpak was. Er was hier meer aan de hand. "Denk je ook dat Jester een freak is?" vroeg ze zachtjes. Het viel even stil. "Hij is al jaren je beste vriend. Is dat nu ineens veranderd, doordat hij een jongen leuk vond?" Het was nog steeds stil en dat frustreerde Vienna. "Heb je daarom zo'n hekel aan Adam? Omdat hij homo is?" vroeg ze zachtjes. "Of Merrin? Denk je dat hij een freak is?" Yrla kwam overeind en keek haar recht in de ogen aan. "Ik haat Merrin." Vienna keek geschokt naar de jongen voor haar. "Waarom?" vroeg ze ongelovig. Ze kon zich niet voorstellen dat Merrin Yrla iets verkeerd had gedaan. "Hij is te aardig. Hij praat gewoon normaal met me, heeft me zelfs al zowat vergeven voor mijn domme fouten. Ik kreeg een verjaardagscadeau en gisteren kwam hij zelfs even kijken hoe het met me ging."
      Nu snapte Vienna er al helemaal niets meer van, maar iets in Yrla zijn woorden lieten haar zachtjes lachen. "Dus je haat hem, omdat hij je geen reden geeft om hem te haten?"

[ bericht aangepast op 5 sep 2020 - 18:20 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Ja," zei hij koppig. Voor een aantal tellen keek hij woest naar Vienna. Maar hij hield de façade niet meer vol. Moedeloos liet hij zichzelf achterover vallen. De paniek zat hem hoog. Hij had zo wanhopig aan die haat vast willen houden, maar er kwamen steeds meer redenen bij waardoor zijn haat ongegrond leek. "Nee, ik haat hem niet," zei hij zachtjes. "En ik denk ook niet dat hij of Jester of Adam een freak is." Hij zuchtte eens diep. Er was al veel meer uit gekomen dan eruit had moeten komen. "Maar anderen wel..." Het viel even stil tussen hen. Hij hoorde dat Vienna een beetje ongemakkelijk naast hem verschoof. Waarom was ze nog niet weg? Waarom was ze nog niet boos geworden of walgde ze ondertussen van hem? Hij had al veel meer dingen gezegd dan hij zou willen, terwijl er eigenlijk vrijwel niets nieuws gezegd was. "Die anderen... Hoorde daar die ene jongen ook bij?" Yrla gromde, Vienna gaf niet op. En toch, toch was hij dankbaar dat ze er nog steeds was. "Hij heeft je iets aangedaan, is het niet? Iets ergs." Bij die zin kreeg Yrla het benauwd. Vienna moest stoppen met raden, ze moest stoppen met vragen stellen. Straks kwam ze nog in de buurt van de waarheid. Wat zou ze dan wel niet van hem denken? Zou ze van hem walgen? Net zoals hij zelf deed?
      "Heeft hij je afgewezen? Wilde hij niets van je hebben?" De herinneringen aan Nish drongen door haar vragen weer naar boven. Hun eerste feest flitste aan zijn ogen voorbij, een feest waar hij zoveel lol had gehad. "Nee," fluisterde hij zachtjes. "Dus er iets wel iets tussen jullie gebeurd?" Yrla antwoordde niet, hij durfde niet te antwoorden. Maar geen antwoord was blijkbaar al antwoord genoeg voor Vienna. "Heeft hij je voor schut gezet?" Yrla schudde zijn hoofd. "Waren jullie vrienden?" Yrla lachte spottend."Dat dacht ik." Hij hoorde hoe Vienna aarzelde. Hij voelde hoe haar hand naar de zijne zocht. Haar vingers vlochten zich door die van hem. "Dus hij heeft je een soort van verraden?" Ja, ja dat had hij gedaan. Hij had hem gewoon gebruikt. Om Kris jaloers te maken. "Heb je gezoend?" De vraag overviel hem zo erg dat paniek in het omhoog schoot. Hij wilde het helemaal hier niet over hebben. Hij wilde er niet over praten. Hij wilde Vienna geen pijn doen. Hij wist wat hij had gedaan fout was. Het was zijn eigen schuld.
      Yrla krabbelde overeind. Hij moest weg hier, weg. Voor Vienna de waarheid achterhaalde. Vienna liet hem echter niet gaan. Ze plofte op zijn schoot neer en nam zijn gezicht in haar handen. "Rustig Yrla. Er is niets aan de hand." Yrla probeerde zich op zijn ademhaling te focussen, wat hij lastig vond. "Damon heeft alles omhoog gehaald is het niet? Wat is er gebeurd? Je kunt het me vertellen." Yrla schudde zijn hoofd."Je zult van me walgen," zei hij zachtjes.
      Vienna keek hem met een glimlachje aan. "Kijk waar we zijn Yrla. Ik heb genoeg gekke dingen tegen je gezegd, heb je het heel moeilijk gemaakt. Ik kan meer hebben dan je denkt hoor," zei ze met een glimlach. De jongen keek even om zich heen naar het theater. Hij had hier heel veel meegemaakt met Vienna. Zij vertrouwde hem met alles, waarom kon hij dat niet andersom. "Het- het is best wel even geleden. Ik dacht dat hij mijn vriend was. Maar hij gebruikte me gewoon om iemand anders jaloers te maken," zei hij zachtjes. Hij keek niet naar Vienna, terwijl hij sprak. "Op een feestje had ik met hem gezoend door een dare. En uiteindelijk nog een keertje. Maar hij wilde meer..." Yrla haalde even huiverig adem. "Maar ik wilde niet..."

[ bericht aangepast op 5 sep 2020 - 20:10 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire had het afgeraden, om in de avond nog naar buiten te gaan. Het was echter al weken geleden dat Damon het bondingsfeestje met de Panthers had verstoord en 8226 hield er niet van om met haar gave te oefenen als er anderen bij waren. Dan voelde ze zich alleen maar stom. Het was nog helemaal niet zo laat – pas een uur of negen – en toch was het lekker rustig bij het meer. Ze zat in het gras, een eind bij het pad vandaan en riep de eenden die er zwommen. Niet dat ze reageerden. Met een zucht gooide ze een steen in het water. Ze maakte maar geen vorderingen. Het was volstrekt willekeurig wanneer dieren op haar reageerden, ze had er geen controle over. Nu de naamloze van de Rhino’s weg was, was ze bang dat haar hetzelfde lot stond te wachten.
      ‘Geen enkele gave komt je zomaar aanwaaien.’
      8226 schrok van de stem en keek opzij. Er kwam een jongen naast haar zitten die een stuk ouder was dan zij. Een leerling? Ze herkende hem niet. Misschien liep hij stage bij de school?
      ‘Hoe zorg je dat je gave bij het dier aankomt?’
      8226 trok haar schouders op. ‘Dat weet ik niet zo goed.’
      ‘Sluit je ogen eens?’
      Zijn stem had iets kalms, al lag er een dwingende ondertoon in. Ze deed haar ogen dicht. ‘Kun je ze voelen? Hun geesten?’
      Het klonk een beetje eng. Ze luisterde naar hun gekwaak, probeerde te begrijpen wat de man bedoelde. Het was moeilijk.
      ‘Je ziet geen kleine rode vlekjes als je je hoofd heen en weer draait?’
      Ze probeerde het. En ja – daar was het. Een klein rood vlekje, dat zachtjes op en neer ging, en daarnaast nog één. Het was net alsof ze infrarood zicht had. Verrukt keek ze de man aan. ‘Hoe wist je dat?’
      Hij trok een mondhoek op. ‘Ik help in de eerste fase van iemands gave. Om de basis onder de knie te krijgen. Kun je de eenden vragen hierheen te komen?’
      Het voelde gek om dat te doen waar anderen bij waren. Vooral omdat ze wist dat hij geen gewone woorden hoorde, maar een gek gegak. Toch probeerde ze het ongemak weg te schuiven. Hij had misschien wel gekkere dingen gedaan.
      ’Hallo eend. Wil je misschien even dichterbij komen?’
      Het dier reageerde niet.
      ‘Eerst het dier in je gedachten zoeken.’
      ‘O ja.’ Ze sloot haar ogen, zocht naar de rode vlekjes en herhaalde haar vraag. Ze veerde op toen de eenden naar hen toe zwommen. ‘Ja, hij komt!’
      De jongen glimlachte naar haar.
      ’Hoe gaat het?’ vroeg ze de voorste eend. Nu hij dichterbij was, ging het contact makkelijker.
      ’Goed,’ antwoordde de eend. ’Ik heb net lekker gegeten.’
      Ze grinnikte zachtjes en breidde het gesprek wat verder uit. Toen ze zich even later weer bewust van de man werd, keek hij met een tevreden grijns toe. De grijns zag er opeens niet meer zo vriendelijk uit en er liep een rilling over haar rug.
      ‘B-bedankt,’ hakkelde ze. ‘Ik – ik moet maar eens gaan.’
      ‘Niet zo snel, 8226.’ Er lag een zwaarte in zijn stem waardoor ze zich bijna niet kon verroeren. Zijn ogen waren opeens donker. ‘Ik wil je iets laten zien.’
      8226 sloeg haar armen om haar knieën. ‘O-oké.’
      Hij haalde een telefoon uit zijn zak, zocht een foto op en liet die haar zien. Met een gil sloeg ze een hand voor haar mond. Dat was het Rhino-meisje! Ze was lijkbleek, haar benen waren verdwenen. Ze was naakt en er zat een grote wond in haar buik.
      Vol angst staarde ze de man aan.
      ‘Een paar nietsvermoedende gasten hebben van haar benen genoten. Heb jij het je weleens voorgesteld? Dat je niet begraven of gecremeerd wordt, maar wordt opgediend aan je vrienden?’
      Bedoelde hij – dat de Rhino’s haar hadden opgegeten? Gal kroop omhoog, ze boog opzij en gaf over.
      ‘Deze dame deed niet wat ik wilde. Een waarschuwing voor jou, 8226. Niemand weet wat er met haar is gebeurd, net zoals jou zal overkomen. Tenzij je braaf doet wat ik zeg.’
      Ze was zo bang dat ze niets kon zeggen, dat ze niet kon bewegen.
      ‘We gaan wekelijks contact houden. Zodra ik merk dat je iemand over mij verteld hebt, is het afgelopen met je.’ Hij streek even door haar haren. ‘Wat toch jammer zo zijn. Je bent best een mooi meisje.’
      Ze verkrampte vanbinnen.
      ‘Wat ik van je wil, is niet ingewikkeld. Ik wil dat je me op de hoogte houdt van de ontwikkelingen binnen je afdeling. Naar dingen die je van anderen te weten komt.’
      Ze slikte moeizaam. ‘Wat voor – wat voor dingen.’
      ‘Alles wat er maar in je op komt. Ik heb begrepen dat jullie een alliantie met de Panthers zijn aangegaan. Waarom vertel je me daar niet over.’
      Met tranen in haar ogen begon ze stotterend te vertellen over het toernooi en over het feestje daarna. Zodra ze Damons naam noemde, glansde er interesse in zijn ogen.
      ‘En jullie hebben jullie pijn gedeeld? Alsof het zo heeft moeten wezen.’ Zijn grijns was angstaanjagend. ‘Vertel het me maar, meisje. Vertel me alles wat je die avond hebt gezien en gehoord.’

[ bericht aangepast op 5 sep 2020 - 20:35 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze had ervoor gezorgd dat ze vroeg had gegeten en wachtte Fire op buiten de eetzaal. Ondanks dat ze Dezi zo vaak weggetrokken had uit de zaal om iets te gaan doen, voelde dat met Fire nog een beetje vreemd. Op het moment dat hij uit de eetzaal kwam, haakte ze bij hem in. "Ah gevonden! Ben je in voor een filmavond?" Vroeg ze de jongen. "Ik heb een paar leuke uitgezocht om te kijken," grijnsde ze.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nooit had ze verwacht dat een foto zo veel impact op iemand kon hebben, maar het beeld bleef zich maar aan haar opdringen. Het nam haar eetlust en haar nachtrust weg, al anderhalve week lang. Ze voelde zich schuldig omdat ze vertrouwelijke informatie met hem had gedeeld, maar ze was nog nooit zó bang geweest. En de angst was nog steeds niet weg. Hoewel ze wist dat ze het aan Fire zou moeten vertellen, was ze veel te bang dat dat haar dood zou betekenen. Hij had al een andere Naamloze vermoord en er had geen haan naar gekraaid.
      De man had haar een telefoon gegeven waarmee ze hem op de hoogte moest stellen, via sms’jes. Dat deed ze dan ook maar braaf – ieder klein detail. Zoals de aankondiging van het Halloweenfeest van gisteren. Waarom hij dat belangrijk zou kunnen vinden wist ze niet, maar juist daarover begon hij vragen te stellen. Hoe laat het begon. Wat er precies in de uitnodiging stond. Ze kreeg er de kriebels van – en al helemaal toen haar schermpje een uur later weer oplichtte
      Vraag Fox als date.
      Ze staarde een paar tellen lang naar die woorden. Fox als date vragen? Waarom? Er kwam een zeurend gevoel in haar maag. Fox was een leuke jongen, daar wilde ze best mee naar het feest. Al betwijfelde ze of hij ook met haar wilde. Maar waarom wilde de man dat?
      Waarom? waagde ze terug te sturen.
      Vragen stellen mag. Ieder antwoord kost je een vinger. Dan maken we er gewoon échte Halloweenparty van.
      Het bloed leek in haar aderen te stollen. Ze stuurde niets meer terug en besloot Fox de volgende dag te vragen. Hij kon zich vast wel redden. Hij had in elk geval een gevaarlijke gave en zeven jaar ervaring. Zij… zij niet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fire schrok toen Fersephone naast hem opdook. Hij had geweten dat hij haar niet eeuwig kon ontlopen. De afgelopen dagen had hij echter non-stop aan haar gedacht, vast in het dilemma of hij haar wel of niet moest meevragen naar het bal. Zijn hart zei ja, zijn hoofd zei nee. Straks had ze door dat hij iets voor haar voelde en dan moest hij haar teleurstellen dat hij niets anders dan vriendschap wilde.
      Film kijken, zei ze, Fire.
      Hij liep alweer vijf stappen vooruit. Dit had niets met het feest te maken. Ze had nu eenmaal niet zo veel vrienden, het was helemaal niet gek dat ze naar hem toe kwam. Zelfs al vermoedde hij dat ze ook iets voor hem voelde; het hoefde nog steeds niet te betekenen.
      ‘Dat is goed,’ antwoordde hij en hij probeerde zijn glimlach niet al te aarzelend te laten lijken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze glimlachte naar hem, het had inderdaad gewerkt. Er was nu in ieder geval iets. Ze liep iets voor hem uit. "Is er iets wat je absoluut niet wil zien? Genre dat je haat?" Ze moest eerlijk bekennen dat ze stiekem blijer was met het feit dat hij met haar meeging dan ze verwacht had. Het was een soort opluchting geweest. Ze liep voor hem uit naar het Panthers house. Phone had speciaal haar kamer opgeruimd voor de gelegenheid.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ik ben niet zo van de komedies, al verrassen die me ook weleens. Maar meestal erger ik me aan het opgenomen gelach. Verder maakt het me niet zo veel uit.'
      Om hele andere redenen zat hij niet op romantische films te wachten, maar daar leek Fersephone hem niet het type voor.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Die gast is zo fucked up,' zei Jester zacht. want heel veel anders viel er niet te zeggen als je achter zoiets kwam. Even aarzelde hij, maar toen stapte hij dichterbij en trok Fox voorzichtig in een knuffel. Meerdere malen had Fox hem geprobeerd gerust te stellen dat wat Onyx gedaan had en zeker de nasleep ervan, in ieder geval nog betekende dat Onyx om hem gaf. Dat het beter was dan als alles een grote grap geweest zou zijn, zoals bij Zebediah. Het voelde als... wrede ironie? Dat het nu ergens bij Fox en Zebediah ook dieper leek te zijn geweest, maar bij iemand bij wie je dat absolúút niet wilde.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox had niet verwacht dat hij dat eens zou ervaren en zeker niet bij Jester, maar hij vond de knuffel niet prettig. Niet na hoe hij net nog Zebediahs armen om zich heen had gevoeld en hij maakte zich zo subtiel mogelijk los. ‘Ik kan nu even geen aanraking verdragen, geloof ik.’ Zijn huid leek onderhuids te branden. Hij wist uit ervaring hoe moeilijk het kon zijn om iemand te willen knuffelen terwijl diegene juist ruimte nodig had, dus hij schonk Jester een halve glimlach. ‘Maar ik waardeer het gebaar.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze speelden uiteindelijk nog twee spelletjes en het was gezellig. Hij had er lol in om zo weer met Onyx om te kunnen gaan en de realisatie dat het zo ontzettend vertrouwd voelde om te moeten lachen om zijn opmerkingen, deed rare dingen met zijn hoofd. Tijdens de tweede helft van het derde spelletje werd het steeds moeilijker om de woorden van die vrijdag buiten zijn gedachten te houden en zijn aandacht ging eigenlijk al helemaal niet meer naar het spelletje maar alleen naar het feit dat hij langzaam aan steeds gespannener werd. Als een elastiekje dat zo ver mogelijk werd uitgerekt en hij werd er gek van.
      Onyx merkte het. Jester hield zichzelf geen illusies voor dat hij erin slaagde het te kunnen verbergen. Misschien voor mensen die hem echt nog nooit gesproken hadden, maar zelfs Yara zou het aan hem kunnen merken. En hij haatte het. Dit was bedoeld om het gezellig met elkaar te hebben, niet om weer van voren af aan in die fucking afgrond te donderen. Wat was er in hemelsnaam mís met hem? Dit had hij nooit- hij begreep werkelijk waar niet waarom hij er steeds weer opnieuw en opnieuw zo'n moeite mee had.
      Het was weken geleden, Onyx had spijt van hier tot Timboektoe en was ondertussen meer Bloemetje-in-zijn-haar dan dat hij de afgelopen vijf jaar óóit was geweest en nog steeds klemde Jester zijn vingers zo stevig om zijn kaarten dat zijn knokkels wit waren weggetrokken. Hij- hij hóópte maar dat Onyx met Adams hulp ondertussen stevig genoeg in zijn schoenen stond om het aan te kunnen dat Jester zo kut deed. Zelfs proberen zijn eigen gave te gebruiken hielp niet, want hij geloofde er zelf niet eens in.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Halverwege het derde spelletje was er alsof er een wolk voor de zon schoof. Jesters schouders verstijfden en hij keek hem opeens niet meer aan. Onyx probeerde niet in paniek te raken en ging in gedachten na of hij iets verkeerd had gedaan of gezegd. Het hóéfde niet altijd aan hem te leggen.
      Onyx legde de kaarten plat op tafel. ‘Het gaat niet, hè? Heb ik iets verkeerds gedaan of gezegd? Of zit je met iets heel anders?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze glimlachte. Komedies right? Niet dat ze dat in haar hoofd had. Heel even had ze overwogen om een romantische film uit te zoeken, maar ze kon het niet hebben om zelf te kotsen. Dus had ze voor iets anders gekozen. Een goede horrorfilm zou ook prima zijn. En dan had ze nog steeds het excuus om tegen hem weg te kruipen of af en toe aan hem te zitten. Al moest het wel een goede film zijn, want met een slechte zou ze nog niets opschieten. Ze opende de deur van het Panthers house en liet Fire voorgaan. Ze wees hem in de richting van haar kamer. "Wil je wat drinken?"

---

It's never gonna happen, Guys.