[RPG • 0] Experium || 28 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •[Onbekend] • [onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 31 aug 2020 - 18:05 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester wist niet meer precies wat er ondertussen allemaal door hem heen ging. Maar in Onyx' ogen las hij alleen maar kalmte en misschien was dat genoeg. Hij knikte kleintjes en wendde daarna voor het eerst sinds Onyx was gaan praten zijn blik weer af. 'Ja,' zei hij zachtjes en hij legde zijn hoofd tegen Onyx' schouder aan. 'Ik denk het wel.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Jester was al de hele tijd best wel afstandelijk, waardoor hij even verbluft was toen Jester zijn hoofd tegen zijn schouder liet zakken. Automatisch verstevigde Onyx zijn greep om de jongen een klein beetje. Niet dwingend – maar wel iets minder aarzelend.
      ‘Mijn eerste herinnering was er eigenlijk één waar ik al jaren niet aan gedacht had. De vriendschap was zo kort dat het die naam niet eens kon dragen – maar ik kan nu wel zien wat het met me gedaan heeft. Ik heb een tijdje met Kris opgetrokken. Fox’ vriend. Ex. Whatever.’ Hij beet op de binnenkant van zijn wang. Hij haatte het woord ex nu hij er zelf een had. ‘We kaartten ’s nachts stiekem met een groepje en we hadden wel een klik doordat we van dezelfde muziek hielden. Hij vroeg of ik eens zin had om alleen af te spreken, zodat we samen naar muziek konden luisteren en wat drinken.’ Hij dacht terug aan die avond. Zo lang was het uit zijn herinnering geweest, maar het was nu weer terug. ‘Hij had een kristallen toren gebouwd. We dronken en rookten en luisterden muziek en praatten met elkaar – al viel ik al snel in slaap. Toch was het een leuke avond – heel anders dan wanneer we met een groep waren of wanneer ik met Maaya was. We besloten het nog een keer te doen en deze keer zou ik wat bedenken. We spraken weer om middernacht achter het theater af. Hij kwam niet. Ik heb een uur staan wachten, toen werd ik bang dat de opzichters hem betrapt hadden. Om zeker te weten dat het geen misverstand was, wilde ik checken of hij niet gewoon in bed lag. Toen ik eenmaal bij de campus aankwam, zat hij daar gewoon op de veranda te roken. Ik vroeg waarom hij daar zat en hij zei dat hij geen zin had om te komen. Dat hij benieuwd was hoe ver ik zou gaan en dat ik wel wanhopig bleek door helemaal naar zijn campus te komen. Ik – wist niet wat me overkwam.’ Hij sloeg zijn ogen neer. ‘Ik dacht echt dat we een klik hadden. Ik vroeg verward of het een grap was – en hij zei dat het overduidelijk een grap was. Dat hij er niks aan vond, de vorige keer dat we afgesproken hadden.’ Hij zuchtte zachtjes. ‘De eerste vriend die me dumpte. Direct daarna kwam de herinnering aan Maaya. Tijdens de lunch kwam ik de zaal binnen en ik wilde zoals altijd naast haar gaan zitten, maar ze legde haar tas op de lege stoel. Melissa vroeg wat ik kwam doen en noemde me een smeerlap. Ik ging ergens anders zitten, in m’n eentje. Al snel ontdekte ik dat ze aan iedereen had verteld dat ik haar had aangerand. Iedereen liep met een boog om me heen. Later die dag confronteerde ik haar ermee. Ze zei dat ze me zat was, dat ik haar verveelde en dat alleen een leugen als dat haar ervan verzekerde dat ik bij haar vandaan bleef. En toen, op dat moment… besloot ik dat ik nooit meer met iemand bevriend wilde zijn.’ Hij haalde even diep adem. De woorden kwamen er rustig uit, maar in zijn borst leek er wel iets vast te zitten. ‘En toen kwam de donderdagavond. Ik lag op bed, gooide mijn mes tegen het plafond en realiseerde me dat het me niks deed als die me zou doorboren. Ik vroeg me af of het je wat zou doen, als je me dood in bed aantrof.’ Hij sloeg zijn ogen neer. ‘Ik geloofde van niet. De avond nadat ik tegen je gezegd had dat ik van je hield, wilde jij geen vrienden meer zijn. Je schoof me weg, net zoals Kris en Maaya hadden gedaan. Ik hoorde je stem in mijn hoofd. Dat je van me hield, ook als ik boos ben, ook als mijn zelfbeheersing in rook is opgegaan. En het waren leugens, want je stootte me af zelfs al had ik niet mijn zelfbeheersing verloren. Je had me leugens verteld, alleen maar zodat je me kon vertrappen. Net als de enige andere twee personen om wie ik iets gaf. En om jou – om jou gaf ik nog het allermeest.’ Hij tuurde naar de grond. ‘Toen Damon ophield, was ik zo woest op mezelf. Dat ik het wéér zo ver had laten komen, dat ik je die avond zo makkelijk weer over me heen liet lopen en vergat wat je me had aangedaan. Ik wilde je kapotmaken, zodat ik er niet wéér in zou trappen. Ik voelde me zo stom omdat ik het steeds weer liet gebeuren, dat ik steeds zo stom was om te geloven dat iemand werkelijk iets om me gaf.’ Er rolde een traan over zijn wang. ‘Het spijt me zo, Jes. Maar ik was zo… opgeslokt door mijn eigen pijn. Ik was zo boos op mezelf, op jou, op Maaya – en ik wilde doen wat jullie bij mij hadden gedaan. Je zo hard wegduwen dat je me nooit meer pijn zou doen.’ Hij beet op zijn lip en haalde diep adem. ‘Ik voelde me afgrijselijk toen ik je tranen zag en ik haatte mezelf erom. Omdat ik er weer in trapte. Omdat ik wilde geloven dat de tranen echt waren, in plaats van dat het een spelletje was om met mijn hoofd te kloten.’ Hij boog zijn hoofd. ‘Iedereen was natuurlijk kwaad op me. Niemand geloofde dat je met me speelde en het maakte me nog wanhopiger. Ik was weer de boeman en toen ben ik weggestormd. Ongeveer een uur later kafferde Fox me uit en zei dat ik een idioot was omdat ik niet kon zien dat je wel van me hield. Het was…’ Hij zuchtte. ‘Een chaos in mijn hoofd. Ik wist niet meer wat ik moest geloven. Pas een paar uur later, toen de drank uit mijn lijf was, realiseerde ik wat ik had gedaan. Dat ik je voorgoed kwijt was. Ik kende je goed genoeg om te vermoeden dat je alleen wilde zijn en het was ijskoud. Ik raakte in paniek, stuurde Yrla een berichtje en die vertelde dat je gelukkig al thuis was. Het filmpje heb ik daarna wel tien keer gekeken, tot de zon opkwam. Ik zag hoe gelukkig je was – en hoe ik dat kapot had gemaakt. Uren heb ik nagedacht over wat ik tegen je moest zeggen en uiteindelijk stuurde ik je dat berichtje. Ik dacht niet dat je het zou geloven, maar ik moest het gezegd hebben. En daarna… daarna voelde ik me alleen nog maar leeg en besloot ik dat niet verder wilde. Niet zonder jou.’
      Zijn stem klonk schor door het vertellen. De leegte van toen schrijnde nog steeds aan de randen van zijn hart. Misschien zou Jester het hem nog steeds nooit vergeven. Moeizaam slikte hij de brok weg. Hij had gehoopt dat dit allemaal zou verklaren waarom hij gedaan had wat hij had gedaan, zodat Jester er vrede mee kon hebben, maar het voelde alleen maar alsof hij zojuist had onderstreept waarom Jester hem nooit zou moeten vergeven. Hij liet zijn hoofd tegen dat van Jester zakken en sloot zijn ogen toen de tranen begonnen te rollen. ‘Het spijt me zo, Jes. Ik weet niet wat ik anders nog kan doen, wat ik nog kan zeggen. Ik ben niet meer zo, dat moet je geloven. Ik hou van je en er is niets wat ik niet voor je zou doen.’

[ bericht aangepast op 7 sep 2020 - 0:27 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ha, triple twintig!’ Met een grijns liet Onyx zich op Nish’ bed vallen. Tevreden keek hij naar het dartpijltje dat uit het bord boven het lege bed hing. Hij had nog nooit eerder gedart, maar doordat ook Nish met links gegooid had, gingen ze gelijk op. Nish zakte naast hem neer.
      ‘Wel kut dat je alles wint. Ik ben gewoon ruk met links.’ Zijn blik rustte even op Onyx’ arm. ‘Waar wacht je op? Met het laten helen?’
      Onyx keek naar beneden, naar zijn arm en zuchtte zachtjes. Moest hij het zeggen? Nish en hij waren de afgelopen tijd behoorlijk close geworden. ‘Tot hij me vergeeft,’ mompelde hij.
      Nish trok zijn wenkbrauwen op. ‘Serieus?’
      Hij trok zijn schouders op. ‘Ik weet dat het stom klinkt. Maar doordat ik alles met links moest doen, leerde ik dat verandering langzaam gaat. Dat het energie en ongemak kost. Die verlamde arm is eigenlijk een constante herinnering aan wat ik aan het doen ben en waar ik het voor doe.’
      ‘En als hij je niet vergeeft?’
      Onyx sloeg zijn ogen neer. ‘Daar wil ik niet aan denken.’
      ‘Wat heb je eigenlijk gedaan dat zo moeilijk is te vergeven?’
      Onyx aarzelde, al kon hij eigenlijk geen goede reden bedenken om het voor zich te houden. Als hij iets had geleerd, was het wel dat persoonlijke dingen delen zorgde voor die diepere band.
      Hij begon over zijn vete met Maaya te vertellen. Niet in heel veel detail – gewoon wat nodig was om het verhaal te begrijpen. Hoe ze beloofde de jongens met rust te laten als hij zijn relatie met Jester opgaf en hoe Jester vervolgens ook geen vrienden meer wilden zijn.
      Nish zei niets, keek hem alleen afwachtend aan. En dus vertelde Onyx verder. Hoe verraden hij zich voelde nadat dit hem al twee keer was overkomen en hoe hij naar het feest ging om wraak te nemen. Dat Jester daar zijn excuses aanbood, dat Onyx hem vergaf en dat alles weer even goed was. Totdat Damon kwam.
      ‘Hij haalde alle nare herinneringen omhoog. En dat waren er nogal een hoop. Ik zat er als het ware in vast – alleen de boosheid en de pijn bleven hangen. Al het andere had Damon weggezogen. En toen… zei ik tegen hem dat ik hem haatte. Dat ik hem zou openrijten als een vis als hij ooit nog sorry zou zeggen.’
      Hij haalde diep adem en staarde naar het laken. Nu Nish dit wist, wilde hij dan nog wel vrienden zijn?
      ‘Dat is alles?’ Nish’ stem klonk ongelovig.
      Verward keek Onyx op. ‘Wat bedoel je?’
      ‘Ik dacht dat je hem op z’n minst écht opengereten had, man. Serieus – is dat alles? Een uitbarsting nadat iemand alle positieve gevoelens uit je had gezogen?’ Hij snoof. ‘Mijn beste vriend en ik hebben elkaar zo vaak bedreigd als we kwaad waren. Dan reageer je met sorry of je geeft de ander een stoot voor z’n bek. Daar ga je toch niet wéken lang om lopen janken?’ Hij trok zijn shirt een stuk opzij en toonde een lichtroze litteken naast zijn schouder. ‘Hier, dit deed mijn vriend toen hij kwaad op me was. We waren drie dagen boos, besloten toen dat we wel weer moeilijk genoeg hadden gedaan en gaven elkaar een knuffel.’
      ‘Dat is mooi voor jullie,’ bromde Onyx. ‘Maar Jester is niet zo.’
      ‘Nee dat blijkt,’ snoof Nish. ‘Je pleegt bijna zelfmoord en nog is hij alleen maar met zichzelf bezig.’
      De manier waarop hij over Jester praatte, deed de haartjes in zijn nek prikken. ‘Iedereen gaat op z’n eigen manier om met pijn. Hij doet zijn best.’
      ‘Ja? Doet hij zijn best? Hoe dan?’
      ‘Ik was degene die afstand wilde.’
      ‘En daar luisterde hij maar al te graag naar hè?’
      Onyx beet op zijn wang. Dacht alle anderen keren dat hij afstand had gewild en Jester hem alleen een dikke middelvinger had laten zien.
      Nish zuchtte. ‘Sorry – ik moet me er niet mee bemoeien. Jullie moeten het oplossen zoals jullie dat willen.’ Hij trok een mondhoek op. ‘Maar weet dat je alleen op een blauw oog hoeft te rekenen, als je mij ooit met de dood bedreigt. Kom, laten we nog een rondje doen. Ik moet en zal van je winnen.’ Hij grijnsde.
      Er zat een onbestendig gevoel in zijn maag, toch kwam Onyx overeind. Nish probeerde hem alleen maar te helpen. En ergens – ergens was het ook wel fijn dat Nish hem niet veroordeelde.

[ bericht aangepast op 7 sep 2020 - 14:10 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ja en nee," zei hij zachtjes lachend. "Ik weet zeker van mezelf dat ik gewoon op meisjes val. En ik denk niet dat Dezi echt in staat was om me hetero te maken of zoiets." Yrla haalde een hand door zijn blonde haar heen. "Maar toen geloofde ik dat wel." Hij zuchtte en keek Adam niet aan toen hij zijn verhaal vertelde. "Toen ik net een maand op school zat leerde ik een oudere jongen kennen hier op school. We hadden het gezellig voor een tijdje. De vriendschap met hem was altijd al een beetje anders, anders dan met Jester. Ik weet niet of ik verliefd was op hem of dat het een gewone normale vriendschap was. Het was gewoon anders." Yrla haalde diep adem, hij vond het verschrikkelijk dit te vertellen aan de jongen naast hem. Maar Vienna had hem overtuigd het te vertellen om te laten hem in te laten zien dat niet elke gay-persoon verkeerd was.
      "Op het laatste feestje dat we met elkaar omgingen, hebben we gezoend. Eerst door een dare, later gewoon vanuit het niets. Ik was er nog altijd niet over eens wat ik nu precies wilde. Ik was jong, net op school. Ik had geen idee wat ik wel of niet leuk vond. Hij wilde echter meer dan ik. En hoewel ik hem vroeg te stoppen, ging hij door. Kris kwam tussenbeide en trok hem van me af. Ik was te erg in shock door wat er gebeurde." Op dat moment keek hij wel op naar Adam. "Dezi ving me op daarna. Ze bood me een slaapplek aan, zodat ik niet naast de grootste pestkop van de school hoefde te liggen. En ik kon gewoon mijn verhaal bij haar kwijt. Maar ik denk wel dat het daar begonnen is. Dezi vertelde me dat het smerig was wat ik gedaan had, dat ik het allemaal zelf uitgelokt had, omdat ik smerige verlangens had naar jongens. Ze zou me wel weer helpen om normaal te worden, om niet een freak te zijn." Hij keek even pijnlijk naar Adam. "Maar ze heeft me nooit pijn gedaan, in die tijd voelde het zelfs alsof ze me hielp. Vandaar dat ik nooit kwaad gezien heb in het feit dat ze je wilde helpen. Ze had mij namelijk ook geholpen."
      Yrla draaide zijn hoofd om, keek in de richting van het Panthers house dat ze van hier konden helpen. "Vienna probeert me te helpen om de leugens van de waarheid te scheiden. Soms weet ik nog niet goed wat de waarheid nu is en wat niet. Maar ik doe mijn best."

[ bericht aangepast op 7 sep 2020 - 19:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam had stilletjes naar Yrla’s verhaal geluisterd. Hij wist hoe onzeker alles voelde, wanneer je hier net op school was. Tot Dezi ook Merrin begon te bedreigen en weigerde te stoppen toen hij niet meer wilde, had hij ook geloofd dat zij hem wilde helpen. Bij hem had het ook tijd gekost om te geloven dat gay zijn oké was, en als Onyx en Jester niet voor zijn neus hadden staan zoenen, Fox hem niet leuk had gevonden en uiteindelijk zelfs Merrin op hem verliefd bleek, had hij dat misschien ook nog steeds wel geloofd. Voorbeelden die Yrla niet had gehad om Dezi’s woorden te ontkrachten.
      ‘Wat rot voor je,’ zei hij uiteindelijk zacht – en hij meende het. Yrla’s eigen woorden gingen daarmee niet uit zijn hoofd, maar ze kregen wel een iets andere toon. ‘Bedankt dat je wilde uitleggen waar je… afkeer vandaan komt.’ Hij was even stil. ‘Zit die jongen hier nog steeds op school?’ vroeg hij zich af. ‘Hebben jullie ooit… weer normaal met elkaar leren omgaan?’ Hij wist niet precies waarom het vroeg. Misschien door Fox’ aanmoediging om met Dezi te praten.

[ bericht aangepast op 7 sep 2020 - 17:12 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx had net zijn lunch achter de kiezen. Wat hem best wat moeite had gekost, want hij was zenuwachtig voor vanavond. De hele ochtend was hij verdergegaan met het perfectioneren van de droom en daarna had hij een soort movie night-uitnodiging gemaakt die hij vanavond aan Jester wilde geven. Het ging best wel goed tussen hen, maar ’s nachts samen een film kijken en hem daarna meenemen naar Disneyland vond hij toch wel spannend. Zeker nadat Adam het gisteren romantisch had genoemd. Hoewel dat niet zijn insteek was geweest, had hij vanochtend wel gedroomd dat ze samen in een pikdonkere achtbaan zaten en dat hun vingers verstrengeld waren toen ze het zonlicht weer ingingen. Hij herinnerde zich het bonzen van zijn hart nog al te goed, zelfs nu hij eraan terugdacht was het alsof er van alles door zijn buik kroop. Hij was blij dat ze nu weer samen aan hun vriendschap werkten, maar het liefst van alles wilde hij weer onbeschaamd zijn armen om hem heen kunnen slaan, wilde hij hem kunnen zoenen wanneer hij daar zin in had en wilde hij naast hem in slaap vallen. Of dat dingen waren waar Jester ook naar terugverlangde, had hij nog niet durven vragen. Elkaar weer helemaal leren vertrouwen was belangrijker.
      Toen hij het schoolgebouw verliet, zag hij Nish op de rand van een plantenbak zitten. Hij veerde op toen hij hem zag.
      ‘Hé! Heb je zin om vanmiddag wat te doen?’
      Onyx wilde nog wel wat dingen doen, zoals snacks en drinken inslaan en extra kussens regelen, maar hij besefte ook wel dat het goed was om even aan andere dingen te denken.
      ‘Waar zat je aan te denken?’
      Nish haalde zijn schouders op. ‘Een stuk lopen?’
      Een beetje onderzoekend gleed zijn blik over Nish’ gezicht. Een stuk lopen? Dat leek hem niet iets wat de jongen vaak deed. Zat hij soms ergens mee?
      ‘Oké,’ zei hij toch.
      De jongen glimlachte naar hem, al zag het er niet helemaal ontspannen uit. Was hij ook ergens zenuwachtig voor? Hij schudde het van zich af – Nish leek hem geen persoon die ook maar ergens zenuwachtig voor was. Hij zag gewoon zijn eigen zenuwen terug.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik hoop dat het je een beetje begrip levert, in de hoop dat je het misschien ook wat beter los kan laten. En daarnaast hoop ik dat je ook wat meer inzicht heb gekregen in hoe Dezi werkt. Ook al weet ik dat zelf ook nog niet helemaal," zei hij met een kleine glimlach. Ergens luchtte het voor hemzelf wel op dat hij het Adam vertelt had, wat hij niet verwacht had. "Met de gedachte in mijn hoofd dat je waarschijnlijk nooit een excuus van haar zult krijgen."
      Bij zijn volgende vraag betrok zijn gezicht. Hij schudde moedeloos zijn hoofd. "Nish en ik hebben het nooit bijgelegd. In het begin was ik te bang, wilde ik zelf absoluut niet met hem praten. Daarnaast heeft Dezi heeft er wel voor gezorgd dat ik niet naar hem terug zou gaan. Het enige wat ik van hem heb is een excuusbrief." Hij wreef even met zijn handen door zijn gezicht. "En ik denk dat het nu onderhand te laat is, mocht ik nog iets willen."

[ bericht aangepast op 7 sep 2020 - 19:49 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish had het al een paar dagen uitgesteld, om Onyx te vragen om samen met hem naar het feest te gaan. Hij wist dat de jongen liever met Jester ging, maar dat hij nog niet de moed had gevonden om zijn vroegere vriend te vragen. Nish kon het maar beter nu doen. Al wist hij nog niet zo goed hoe. Een wandeling was lame, maar hij wist dat Onyx wel van rust hield. Misschien vond hij het juist wel fijn om een eind te lopen.
      Ze liepen naar het bos toe, waar Onyx hem over de onzichtbare trap liet klimmen.
      ‘Staat die trap hier al die tijd al?’ vroeg Onyx verwonderd.
      ‘Uhu. Stuk beter dan dat gat van Fox.’ Hij grijnsde en stak zijn handen in zijn zakken. ‘Hé ik vroeg me af – we kunnen vanavond wel een horrormarathon doen?’
      Dan was bij nader inzien beter dan het nu vragen. Als ze dan wat drank op hadden, rolde het mogelijk wat minder stompzinnig van zijn tong.
      ‘Ga je niet naar de karaoke?’
      Nish snoof.
      ‘Kom op man,’ grijnsde Onyx en hij gaf hem een schouderduwtje. ‘Je gaat nou toch niet zeggen dat je geen liedje durft te zingen? Je kan daar notabene staan zonder dat iemand je ziet.’
      ‘Ik kan niet zingen.’
      ‘Wat boeit dat nou.’
      Een beetje overrompeld keek Nish opzij. Hij had niet verwacht dat Onyx daarheen wilde gaan. ‘Ben je serieus?’
      ‘Ja man. Word vast hartstikke gezellig. Kom op, niet zeuren. Gaan we een duet zingen.’ Hij bewoog zijn wenkbrauwen op en neer.
      Nish kreeg het warm. Hij ging iets dichter bij Onyx lopen, zodat hun armen elkaar af en toe raakten. ‘Ja? Vind je het leuk als ik kom?’
      ‘Ja man. Ik heb gerekend op je gezelschap. Adam zit waarschijnlijk de hele avond bij Mer op schoot en Jes heeft waarschijnlijk zijn eigen Disney-versie met Fox.’ Hij keek opzij en grijnsde. ‘I need you, bro. Plus ik wil Jes vanavond wat geven en heb waarschijnlijk wat glazen drank en schoppen onder mijn kont nodig voor ik dat werkelijk doe, dus je support is welkom.’
      ‘Wat wil je hem geven dan?’
      Onyx was even stil, alsof hij dat eigenlijk niet had willen zeggen.
      ‘Na het bal hebben we ’s nachts film gekeken. Ik wilde hem daar weer voor uitnodigen – je weet wel, goeie herinneringen naar boven halen. Al viel ik toen in slaap en bouwde hij een kaartenhuis op mijn buik,’ vervolgde hij met een zweem van een glimlach. ‘Dus… Ik heb een Disneyfilm opgezocht zonder klef gedoe en ik heb Disneyland voor hem nagebouwd. In een droom.
      Nish floot en negeerde het steekje in zijn buik. ‘Someone goes all-in.’ Hij gaf hem een knipoog. ‘Goed man. Daar kan Fox echt niet tegen op. Maar toch jammer – geen horror night voor ons.’
      Onyx keek hem verontschuldigend aan. ‘Morgenavond? Pre-party voor Halloween? Of in de nacht na Halloween?’
      ‘Dat is ook wel passend,’ gaf hij met een scheve grijns toe. Hij grabbelde zijn zelfvertrouwen bij elkaar en vroeg: ‘Ben jij dan m’n date?’ Zijn hart bonkte in zijn keel. ‘Ik weet dat je het liefst met Jester gaat. Maar hopen dat je ex met je naar een feest wil, lijkt me nog wat optimistisch. Dus dan kunnen we net zo goed samen gaan, toch? En een afterparty inclusief superscary nachtmerrie daarna?’
      Onyx grijnsde. ‘Klinkt goed. Oké doen we.’
      Nish’ hart maakte een sprong.
      ‘En jij bent er vanavond dan bij?’
      Nish zuchtte zachtjes. ‘Ik denk dat het beter is van niet.’
      ‘Hoezo? Als je echt zo’n pleurishekel aan zingen hebt, kun je ook gewoon niet meedoen?’
      ‘Nee, daar gaat het niet om.’
      Nish keek weg. Onyx bleef stilstaan, zijn priemend blauwe ogen tastten zijn gezicht af.
      ‘Wat dan wel?’
      Twijfel knaagde aan hem. Hij wist niet of hij dit wilde delen, maar hij zag het wel gebeuren dat Yrla sowieso eens aan Onyx zou vertellen wat er gebeurd was. Hij had liever dat Onyx het dan van hem hoorde.
      ‘Yrla en ik hebben een beetje een moeilijk verleden. En aangezien hij het organiseert, wil ik het niet voor hem verpesten.’

[ bericht aangepast op 19 sep 2020 - 19:53 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Een excuus van Dezi hoefde hij ook niet echt. Hij wist dat de Dezi die hem verkracht en bijna vermoord had, dat nooit zou geven. Vond Yrla dat Dezi veranderd was? Hij wilde het vragen, maar het leek hem beter om eerst op het andere gesprekspunt in te gaan.
      ‘Als hij jou iets heeft aangedaan, lijkt het me dat het van jouw kant nooit te laat is, als je het nog wil bij leggen.’ Hij dacht aan Nish. De gedachte dat hij Yrla’s grenzen niet had gerespecteerd riep direct afkeer in hem op, maar hij wist óók dat hij het hele verhaal niet kende. Hij had immers een excuusbrief geschreven. En Fox had destijds ook zijn grenzen niet gerespecteerd. Dat had hij hem ook vergeven. ‘Ik heb hem laatst leren kennen, hij trekt veel met Onyx op. In het begin had ik er niet zo’n goed gevoel bij, maar het doet Onyx erg goed.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx trok op met Nish? Dat was nieuw voor hem. Maar om eerlijk te zijn besteedde hij zo weinig aandacht aan Nish dat het niet wonderlijk was dat hij dat gemist had. Hij dacht na over Adam zijn woorden. Zou hij dat willen? Het bijleggen met Nish? Om eerlijk te zijn wist hij het antwoord niet op die vraag. Hij lachte echter zachtjes bij Adam zijn opmerking. "Daar kan ik inkomen. Nish kan nogal... intens zijn." Voor het eerst in tijden gleed er een glimlach over zijn gezicht heen, terwijl Yrla terug dacht aan het eerste feest waar Nish hem mee naar toe had genomen. Ze hadden het leuk gehad samen, echt leuk.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx vond Yrla niet iemand die daar heel moeilijk over zou gaan doen. Waarschijnlijk zou hij Nish gewoon negeren.
      ‘Wat is er gebeurd dan?’
      Er kwam een kleur op Nish’ wangen. Schaamte. Hij zag even verderop een omgevallen boom en zakte daar op neer. Nish ging naast hem zitten en staarde naar zijn schoenen.
      ‘Je weet dat ik honderd dingen heb gedaan die niet door de beugel kunnen.’
      ‘Ik weet ook dat je het niet echt op aanranders hebt. Niemand vergeet wat je met Tony hebt gedaan.’
      ‘Je hebt Yrla aangerand?’ vroeg hij ongelovig.
      Het idee was absurd.
      Nish boog zijn hoofd. ‘Ik was dronken. Ik weet niet precies wat ik wel of niet heb gedaan, alleen dat hij daarna bang voor me was. Hij was nog jong, zat net op school. We hadden met elkaar gezoend en ik liet me gaan, denk ik.’
      ‘Je hebt gezoend. Met Yrla. Yrla de homohater heeft zélf met een kerel gezoend?’ Onyx lachte vol ongeloof.
      Verward keek Nish opzij. ‘Vind je het niet walgelijk?’
      ‘Nou het verdient geen schoonheidsprijs. Maar het kan gebeuren toch? Je was dronken. Tony was nuchter. Dezi ook. En ik heb niet-nuchter ook niet de handigste dingen gedaan.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik ben wel de laatste die je zal oordelen. Maar kom op – het is vier jaar geleden. Ga er gewoon heen. Yrla is zelf ook echt geen engeltje hoor, hij heeft ook de nodige stomme dingen gedaan. Hij heeft ook mensen pijn gedaan wat hij goed probeert te maken. Ik ook. Je mag je best bij ons cluppie berouwvolle klootzakken voegen hoor. Ruimte zat.’
      Nish grinnikte en keek hem even aan. ‘Ik ben echt blij dat je die dag naar het zwembad ging, Onyx.’
      Een beetje ongemakkelijk schoof hij met zijn voet over de grond. Er lag een blik in Nish’ ogen die een vreemd gevoel in hem opriep. Hij was ook blij dat hij Nish had leren kennen, maar op de een of andere manier kon hij dat nog niet zo goed onder woorden brengen. In plaats daarvan gaf hij hem een schouderduwtje.
      ‘Ja ja ja, genoeg zoetsappig geouwehoer voor vandaag. Vertel me maar eens hoe je ultieme nachtmerrie eruitziet.’
      Nish schoot in de lach en kwam overeind van de boomstam. ‘Complimentjes ontvangen is niet je ding hè?’
      ‘Nope. Eén per maand is genoeg.’
      ‘Ik kan er heel wat meer bedenken.’
      ‘Ik kan je morgenavond duizend doden laten sterven.’
      Nish grinnikte. ‘Ambitieus ben je bijvoorbeeld.’
      Hun blikken kruisten elkaar en Onyx grijnsde. Gek genoeg voelde het vertrouwd met Nish. Ja – hij was Adam ook dankbaar dat hij hem die dag had overgehaald om te gaan zwemmen.

[ bericht aangepast op 19 sep 2020 - 19:52 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Zeg dat wel,' zei Adam met een scheve glimlach. Er viel even een stilte. 'Ik wilde je nog wat anders vragen.' Hij keek naar zijn handen. 'Jij hebt wel wat tijd met Dezi doorgebracht toch? Vind jij - vind jij dat ze echt veranderd is?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij keek even verbaasd naar de jongen naast hem. "Je bedoelt nu? Nu ze haar geheugen kwijt is? Uhm.." Yrla blies zijn adem uit en dacht er even over na. "Ik heb de laatste weken Dezi weinig tot niet gesproken, ook vanwege het feit dat er zoveel leugens rondom Dezi zijn. Ik durf je om heel eerlijk te zijn niet te zeggen of ze veranderd is. Ik weet niet meer wat ik moet geloven van Dezi." Hij keek even naar Adam. "Sorry. Je zou het Fersephone nog kunnen vragen, maar die vermijdt Dezi al helemaal, dus ik denk dat zij het antwoord ook niet weet."
      Yrla viel voor heel even stil. "Maar als ik heel eerlijk tegen je ben. Dezi was vier jaar geleden blijkbaar al een rotte appel. Ik denk niet dat een nieuwe geheugenwis daar zomaar verandering in brengt."

---

It's never gonna happen, Guys.

Hmm... Dat was niet helemaal wat ze gehoopt op had. Maar ze had wel iets moois om op in te haken. Ze draaide zich om, zodat ze haar benen onder Fire zijn knieën door kon steken en ze zijlings van hem zat. Nerveus draaide ze een cirkel met haar vinger op zijn knie. "Ik vind het wel jammer," zei ze met een kleine glimlach. Ja, ergens was het jammer dat ze elkaar zo weinig gesproken hadden, maar daar ging ze niet te lang bij stil staan. Als ze nu niet de vraag ging stellen, dan zou ze het nooit meer doen. Tegen het einde van de film waren haar zenuwen namelijk al losgeslagen en nu al helemaal raasden ze wild door haar buik heen. "Maar misschien kunnen we het goed maken," vervolgde ze met een grijns. Even keek ze lichtelijk nerveus op naar Fire, en hoewel ze het niet probeerde om te laten merken, was ze toch op van de zenuwen. Ze wist absoluut niet of dit de goede manier was om hem te vragen, maar ze wilde het risico op een nee zo klein mogelijk maken. "Ga met me mee naar het feest, maandag."

[ bericht aangepast op 7 sep 2020 - 20:53 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Na de lunch stond ze te wachten buiten de deur van de keukens. Ze had aan Yara gevraagd of ze haar na de lunch iets mocht vragen. De vrouw verscheen een half uur na de lunch, op het moment dat het weer wat rustiger werd in de keukens. De oudere vrouw kwam de keukens uit, maar bleef vlak bij de deuropening van haar keukens staan. "Zeg op," zei ze vrouw ietwat bot. Vienna glimlachte iets. Ze kende Yara wat beter een aantal anderen uit haar afdelingen, ze had een aantal jaar een kookworkshop van haar gehad. Als je iets met haar omging, merkte je dat Yara op zich een best oke vrouw was.
      "Ik vroeg me af of ik het kooklokaal mag lenen een avondje deze week." Er verscheen een zweem van een glimlach op het gezicht van Yara. Als het over eten ging, kon je de vrouw niet blijer maken. "Ga je zelf kokkerellen van de week?" Vienna knikte zachtjes. Ze had nog een weddenschap waar ze aan moest voldoen en ze had besloten dat ze dat echt niet ging proberen in het kleine keukentje van het Panthers house. Veel mogelijkheden had ze daar niet. Plus daar had ze teveel ogen die naar haar staarden.Yara leek na te denken over haar vraag, dat was al een goed teken. "Goed, ik leen je de sleutel en zal het voor je schoon laten maken. Maar dan wil ik er wel wat voor terug." Verbaasd keek Vienna naar de oudere vrouw naast haar. "Maandag komt er een banket op tafel en het ziet er nu niet naar uit dat ik echt extra hulp ga krijgen. En ik kan wel een extra hand gebruiken. Jij helpt mij maandag, dan krijg je in ruil een avond de sleutel van het lokaal."
      De vrouw stak haar had uit, die Vienna enthousiast aannam. Die deal vond ze nog niet eens zo erg. Het leek haar best leuk om Yara te helpen met het avondeten, iets wat ze nog nooit gedaan had. "Ik laat je uit roosteren maandag. Meld je hier om half 9 in de keuken, maandagochtend." Vienna knikte enthousiast en liep met een grijns van de keukens weg. Geen les en de hele dag koken, dat was iets waar ze best naar uit kon zien. En ze had een plek voor haar date met Darian. Afspraak, of hoe je dat ook noemde. Vienna zuchtte even. Yrla had stomme ideeën in haar hoofd geplaatst. Toen ze verhaal bij de jongen ging halen waarom hij haar had laten vallen van haar zweefboard, had hij alleen geantwoord dat hij Darian had willen laten winnen. Ze zou hem dankbaar moeten zijn, want hij had een date voor haar geregeld met Darian. Als dat het al was.... Ze werd nerveus van het idee. Het was geen date, Darian had gewoon hun weddenschap gewonnen. En die zag dit vast niet op die manier.
      Ze viste haar iNet uit haar tas en er verscheen toch een lichte blos op haar wangen bij het idee wat ze nu te doen stond. De woorden van Yrla bleven maar in haar hoofd spoken. Vienna opende een bericht naar Darian en voelde zich toch iets opgelaten toen ze het bericht verzond.

Hi,

Heb je volgende week een avond tijd? Ik heb het kooklokaal geregeld voor je zes gangen.
Dus ik hoop dat je honger hebt (:

Groetjes,
Vie.

[ bericht aangepast op 7 sep 2020 - 21:25 ]

---

It's never gonna happen, Guys.