[RPG • 0] Experium || 25 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 20:51 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox was opgelucht toen Adam een beetje bleef dralen. Dat ze straks weer terug zouden gaan naar niet met elkaar omgaan, vond Adam ook niet leuk. Des gemotiveerder was hij om van die gevoelens af te komen. Het ging al best goed, vond hij. Toen Adam hem eerder op de avond een stevige knuffel gaf, was het niet eens in hem opgekomen om hem te zoenen en hoewel er nu een duidelijke spanning tussen Merrin en Adam hing, voelde dat niet als een kleine triomf omdat hij misschien weer een kansje maakte. Het was goed zo, alleen vrienden zijn. Adam was een fijne vriend en Merrin ook. Dat zou hij niet weer op het spel willen zetten.
      ‘Ik help je eerst naar de voordeur toe.’
      Het was immers raar als ze nu afscheid namen en Adam dan in zijn eentje de trap naar de voordeur op moest zien te komen.
      ‘Dat hoeft niet hoor. Ik red het wel met de leuning van de trap.’
      ‘Ook goed,’ zei hij met een knipoog. Hij liet zijn blik over Adams gezicht glijden. Hij was bleek en zag er vermoeid uit. Zijn schouders hingen verslagen naar beneden. Kwam het door zijn woorden? Toen hij verontwaardigd was geweest dat Merrin ervandoor was gegaan?
      ‘Kom eens hier.’
      Nu was het aan Fox om Adam een stevige knuffel te geven. Hij boog zijn hoofd iets, zodat zijn voorhoofd tegen dat van Adam leunde. Misschien was dat toch niet zo heel slim, Adams warme ademhaling liet zijn eigen ademhaling heel even stokken.
      ‘Hij wist niet meer waar hij was, toen ik hem vond,’ zei Fox. ‘Ik denk dat het een beetje als dinsdag was, toen jij ook niet meer wist wat echt was en wat niet. Hij wist het ook niet meer.’
      Adam sloeg zijn ogen op. Ditmaal waren ze gevuld met zorgen.
      ‘Ik weet niet precies wat hij zag, hij wist niet of hij me kon vertrouwen en toen hij uiteindelijk tot de conclusie kwam dat hij dat wel kon, hebben we over luchtigere dingen gepraat. Daarom haalden we ook dat grapje uit. We hadden dat gewoon even nodig.’
      Adam zuchtte zachtjes. ‘Ik ben al de hele dag zo bang,’ mompelde hij. ‘Merrin was de hele tijd een steun, maar op het moment dat het spannend werd, ging hij ervandoor.’
      ‘Maar dat was niet omdat hij je niet wilde beschermen. Dat was omdat hij ineens in een wereld was waar jij niet meer bestond. Daar kon hij ook niets aan doen.’
      Adam beet op zijn lip en sloeg zijn ogen neer.
      ‘En jij ook niet,’ zei Fox streng. ‘Je hebt het recht om teleurgesteld te zijn omdat hij wegrende. Dat zou ik ook zijn. Maar nu je een beetje weet waarom, begrijp je het misschien. Hij zal er heus ook van balen dat hij wegrende. Niemand rent bang weg van iemand van wie hij houdt en vindt dat niet rot.’
      ‘Ik begrijp het ja,’ zei Adam zacht. ‘Het was gewoon… echt een rotdag. De anderen waren een reusachtige spin tegengekomen die Fersephone had opgeblazen en ik stelde me maar voor dat Merrin daar helemaal alleen zat en ook zo’n monster zou tegenkomen… Als ik… Als ik had geweten dat er zulke monsters zaten had ik hem nooit aangemoedigd om het bos in te gaan.’
      ‘Zulke spinnen lopen er doorgaans niet. Er is een Rhino die spinnen kan maken. Waarschijnlijk heeft die gezien dat er Panthers en Lions het bos ingingen en vond hij het grappig om ze de stuipen op het lijf te jagen.’
      Als er een kans was dat hij Fire midden in de nacht een hartverzakking kon geven, zou Peter dat zonder twijfel doen.
      ‘Zulke spinnen zijn er alleen om je te laten schrikken. De Rhino’s zijn gek, maar Peter wil echt niet van school gestuurd worden doordat een van zijn creaties iemand opeet. Waarschijnlijk zijn ze hartstikke vegetarisch, ofzo.’ Hij grijnsde. ‘Heus, ik had je nooit de doorgang naar het bos laten zien als ik dacht dat je door een monster werd opgevreten. Er zijn wat gevaarlijke gebieden, met moerassen en lava en onstabiele grond, maar je moet er gewoon heel voorzichtig zijn en met mij meegaan.’
      Adams lippen krulden om. ‘Dat lijkt me heel leuk. Misschien kunnen we dat over een poosje doen en kan je me meer plekken laten zien. Merrin eh, vindt het er niet zo leuk.’
      ‘Ik laat je met plezier alles zien,’ zei Fox en zijn hart maakte een sprongetje bij het vooruitzicht. Voordat hij zich daardoor kon laten meeslepen, zei hij vlug: ‘Maar ga nu lekker naar je vriendje toe.’
      Er trok een blos over Adams wangen alsof hij die even vergeten was. ‘Die staat bij de trap te wachten. Oh, wat onaardig van me zeg. Ik ga vlug naar hem toe. Bedankt voor alles vandaag, Fox.’ Hij glimlachte. ‘Ik ben heel blij dat je het hebt bijgelegd met Merrin. Hopelijk kunnen we binnenkort leuke dingen doen met z’n drieën of vieren.’
      ‘Komt helemaal goed.’
      Ze gaven elkaar nog een knuffel, daarna hees Adam zichzelf de trap op.
      Fox was al onderweg naar zijn eigen campus toen hij zich herinnerde dat hij Onyx' afscheidsbrief nog in zijn zak had. Daar hoorde het niet te zitten; hij moest het aan Jester geven. Of terug aan Onyx geven. Hij wist echter niet of Onyx ooit hardop zou zeggen wat hij in zijn brief had verwoord en hij voelde zich nu eenmaal meer verbonden met Jester dan met Onyx, dus hij keerde terug naar de Panthers.

[ bericht aangepast op 21 juli 2020 - 18:03 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het gesprek met Fox was fijn geweest, al vond hij het rot dat ze elkaar nu weer een tijdje niet konden zien. Gelukkig had hij Merrin nu. Hij stommelde naar boven toe en voelde zich een beetje schuldig omdat hij zijn vriendje zo lang had laten wachten. Hoewel ze net wat afstandelijk waren geweest, sloeg Adam nu twee armen om hem heen en trok hem tegen zich aan, waarbij hij zijn uiterste best deed om niet om te vallen.
      ‘Ik ben zo blij dat je veilig bent. Sorry dat ik net zo chagrijnig deed. Ik zit er gewoon een beetje doorheen, denk ik.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij beantwoordde de knuffel van zijn vriendje. "Geeft toch niet? We hebben allemaal een heftige dag gehad denk ik. En we zijn nog niet van de spanning af door Onyx." Hij liet zijn vriendje weer los en gaf een dikke kus op zijn wang. "Zullen we naar boven gaan anders? Ik verlang op dit moment naar een warme douche en naar mijn bed. Ik kan vast nog niet slapen, maar alleen mijn eigen kamer zal al lekker zijn." Gewoon veilig binnen en even de rust.

---

It's never gonna happen, Guys.

Beter goed gestolen dan slecht bedacht, niet waar? En daarbij iedereen van hun generatie kende Harry Potter. Ze moesten wel minstens 1 keer de film hebben gezien, en als ze dat niet hadden, dan zouden ze het na dit wel nog een keer doen. Adrasteia verborg zich nog een keer goed in haar zwarte mantel, keek om zich heen of ze echt niemand zag en ging toen op het trapje staan dat ze uit het lokaal om de hoek had gehaald. In haar handen had ze een emmertje, wat ze heel behendig uit de poot van het slachtoffer in het emmertje had laten lopen. Daarmee schreef ze de bloedrode letters op de muur van het gebouw. Ze staken zelfs in het donker fel af tegenover de normaal spierwitte muur.



Adrasteia grinnikte om haar eigen grap. Die woorden hadden op het moment zo'n dubbele betekenis. Erfgenaam, Zebediah of course. En het feit dat Experium nu de zuivering onderging, iets wat ze op Inquistium High vorig jaar al gehad hadden. Ze zou angst door de school verspreiden, als een razende zou het bezit van hen nemen. En zo kon ze langzaam de naamlozen van school wippen. Misschien wel haar eigen legertje dooddoeners verzamelen, en wat wel handig was gewoon van school laten sturen en aan Zebediah cadeau geven. Adrasteia wist dat Zebediah haar manier van werken misschien niet zo heel handig vond, subtiel was het zeker niet. Maar het was in ieder geval effectief, en ze zou niet wachten tot Zebediah zijn geduld eindelijk op was. Tot hij eindelijk het lef had gekregen om Experium High of misschien wel deze school aan te vallen. Ze zou alles zelf wel naar haar handje zetten. Maar als Zeb ernaar vroeg natuurlijk dansen naar zijn pijpen. Voor zo lang ze dezelfde verlangens hadden. Er was namelijk iets in Experium wat ze dolgraag wilde hebben. En Adrasteia was bereid om over lijken te gaan om dat te bereiken.
      Het meisje sprong van de trap af en ruimde zo snel mogelijk de trap, terug in het lokaal. Al gauw kwam ze echter terug met een zak. Ze had een touwtje om zijn nek gebonden. Zo snel als de kon hing ze het konijn op aan de lamp naast haar boodschap, voor ze met een woeste zwaai van haar mantel weer in het donker verdween.
      Dit keer was het nog een konijn...
      Dit keer wel..

[ bericht aangepast op 21 juli 2020 - 15:55 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam knikte. Hij kon ook wel een warme douche gebruiken, zijn spieren voelden helemaal stram van de kou. Met behulp van de leuning klom hij langzaam naar boven toe. Hopelijk bleef de pijn niet te lang aanhouden en was het morgen bij het wakker worden een stuk beter. Adam keek even naar de deur naast die van hen terwijl hij door de gang schuifelde. Hoe zou het met Onyx zijn? Wie was er bij hem? Jester? Hij kon zich niet voorstellen hoe Jester zich nu moest voelen. Ja, hij was kwaad en gekwetst geweest door wat Onyx gisteravond had gedaan, maar dat betekende nog niet dat je liefde voor die persoon weg was. Het was vast een heftige avond voor hem geweest. Om een hoekje kijken durfde hij echter ook niet. Wie weet was Onyx inmiddels bijgekomen en verstoorde hij een belangrijk moment. Nee, hij moest zijn iNet maar in de gaten houden. Daarmee bracht Jester hen vast wel op de hoogte. Hij duwde de deurklink van zijn eigen slaapkamer naar beneden en stapte naar binnen. Het leek veel meer dan twee uur geleden dat Vienna de deur opentrok en hun over Agami’s visioen vertelde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maaya droomde dat ze terug op het veld was, zoekend naar de schuilkamer. Ditmaal lag Onyx er wel in, midden in een plas bloed. Met trillende ledematen was Maaya onderweg naar beneden. Jester was haar al voorbijgesneld en hield Onyx in zijn armen.
      ‘Hij is dood,’ zei hij.
      Op het moment dat hij dat zei, voelde ze een steek in haar borst. De pijn verspreidde zich naar haar arm en toen zakte ze in elkaar.
      Met een bonkend hart schoot Maaya overeind. Haar shirt kleefde tegen haar lijf en ze hijgde lichtjes. Gedesoriënteerd keek ze de kamer rond. Yrla zonder shirt voor zijn kast.
      Onyx leefde nog.
      Zíj leefde nog.
      Wat deed ze in vredesnaam nog hier? Ze kon net zo goed in haar eigen bed slapen.
      ‘Ik ga maar weer eens,’ zei ze tegen de blonde jongen en ze kwam overeind. Na twee stappen kreeg ze het echter benauwd. De kamer cirkelde om haar heen en al haar kracht was opeens verdwenen. Hoe hard ze er ook tegen vocht – ze zakte pardoes door haar knieën.

[ bericht aangepast op 21 juli 2020 - 20:58 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin plofte voor heel even op bed neer. En keek toen naar zijn vriendje, die al gauw naast hem kwam zitten. "Ligt het aan mij of lijkt het een eeuwigheid geleden dat Vie ons wakker kwam maken?" Hij keek even met een kleine glimlach opzij naar Adam. Aan de ene kant wilde hij heel graag douchen, wilde hij echt even ontspannen. Maar hij begreep ook dat Adam op uitleg wachtte. Misschien kon hij de keuze aan Adam laten.
      "Wat wil je?" vroeg hij zijn vriendje. "Wil je eerst horen wat er in het bos gebeurd is en dan douchen? Of andersom?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam

'Laten we eerst maar douchen.' Hoewel hij wist dat er niets zou gaan gebeuren, kreeg hij het toch warm. 'Dan eh, kunnen we daarna lekker blijven liggen,' verklaarde hij vlug.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Dat klonk als een heel goed idee. Hij knikte en gooide direct zijn shirt over zijn hoofd heen. Hij merkte dat er direct wat zand vrijkwam. Blijkbaar was hij toch wat smeriger geworden in het bos dan hij had gedacht. Merrin slingerde zijn broek en shirt in een hoekje, om later te wassen - dat werd echt wel tijd om te gaan doen trouwens, want hij moest Adam zijn was ook nog. Daarna haalde hij de handdoeken uit de kast, gooide er eentje naar Adam en de ander over zijn schouder. Adam had zijn shirt ook al uit en precies op dat moment dacht Merrin aan Adam zijn zere enkel.
      "Wil je dat ik je even help met je broek? En moet ik een stoeltje voor je zoeken voor onder de douche, of gaat het wel even?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Aangezien Maaya verzorgt en wel was, durfde hij wel even kort bij Onyx te gaan kijken. En daarna zou hij ook gewoon gaan slapen, hij kon nu toch niets doen. Daarnaast Onyx zou het vast niet erg vinden als hij nu ging slapen. Ze hadden als een malle gezocht deze nacht en onderhand had hij de halve nacht al overgeslagen Het leek er in ieder geval op dat Maaya in slaap was gevallen. En met het feit dat ze sliep, kon hij vast de kamer wel even verlaten. Als ze wakker was en en als een dolle door het huis heen zou gaan rennen, kon Yrla ook niet gebruiken. Hij stond op en liep in de richting van de deur.
      Om Maaya niet te wekken, liep hij met zijn tandenborstel naar de badkamer en poetste daar zijn tanden. Hij liep vlug terug naar zijn kamer. In de spiegel van de badkamer was hem opgevallen dat zijn shirt ook onder het bloed zat. De wasmachine had hij al aangezet, dus zijn eigen shirt verstopte hij gauw in zijn wasmand. Yrla draaide zich om om naar de kamer te gaan, maar al gauw hoorde hij gerommel achter zich. Hoewel hij gehoopt had dat Maaya gewoon ging slapen, was ze koppig opgestaan uit haar bed. Yrla keek even vanuit de deuropening met een kleine glimlach naar haar.
      Verder dan twee stappen kwam ze niet. Hij was snel, zoals altijd. Hij ving Maaya op voor ze de grond raakte en klemde haar tegen zijn borst aan. Hij grijnsde. Hoewel het waarschijnlijk niet slim was, hij kon een opmerking niet laten.
      "Beviel het bed niet, Maaya? Je mag ook bij mij komen liggen. Is zeker een stuk warmer."

[ bericht aangepast op 2 aug 2020 - 9:22 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Nee hoor, het valt wel mee.’ Adam glimlachte vluchtig naar Merrin, hij wilde zich niet laten kennen. Hij maakte zijn riem los en liet zijn broek zakken, waarna hij die voorzichtig van zijn voet schudde. Daarna pelde hij de sok van zijn voet. Zijn enkel zag een beetje opgezwollen, maar hij was gelukkig niet verkleurd. Toen hij alleen zijn boxer nog aanhad, pakte hij de handdoek die Merrin net op zijn bed had gegooid. Voorzichtig liep hij naar de badkamer toe. Hij baalde ervan dat er geen slot was – al besefte hij terdege dat het weleens heel anders met hem had kunnen aflopen als hij een week geleden de deur op slot had gedraaid. De gedachte dat Dezi bij de Lions was opgesloten, bedaarde zijn hart gelukkig ietsje. Er kon hem niets gebeuren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Schaamte flitste door haar heen toen ze op de grond viel en Yrla haar zelfs ópving. Ze haatte hoe zwak haar lichaam was en vanbinnen vervloekte ze Onyx en die kloteband tussen hen. Ze wilde Yrla al woest van zich afduwen toen ze hem een ietwat schunnige opmerking hoorde maken. Moest ze daarvan onder de indruk zijn? Stiekem was ze er juist wel blij om – door daarin mee te gaan kon ze haar schaamte verbergen.
      ‘Jij wilt je hoofd op een spies riskeren door met mij in één bed te slapen? I’m all-in. Ik kan niet wachten om te zien hoe je vriendjes zullen reageren.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Ondanks alle spanningen van vandaag kwam er toch een lichte blos op zijn gezicht toen hij naast Adam naakt onder de douche kwam te staan. Voor zijn eigen naaktheid schaamde hij zich niet zo erg, maar Adam bleef gewoon lekker. Het warme water leidde hem al echter snel af. Het was heerlijk om de stralen te voelen, die zijn spieren masseerden. Snel waste hij even zijn haren en keek toen opzij naar Adam. Juist door de spanning van vandaag voelde hij de drang om Adam aan te raken, om hem dichterbij te voelen. Hij wilde voelen dat zijn vriendje veilig was. Adam stond echter met zijn rug naar hem toen en hij wilde de jongen niet laten schrikken.
      "Ik maar denken dat ik bruin was, was ik het er zo af," zei hij grappend, terwijl hij zijn armen in de lucht stak. Zo, misschien geen beste start, maar hij was het gesprek in ieder geval begonnen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij sloeg behendig zijn armen om Maaya heen en veerde haar zo op dat ze in zijn armen lag. Oke, die opmerking had hij niet verwacht van haar. Hij had een andere 'creep' verwacht. Maar hij had het nu eenmaal gezegd en hij ging echt niet terug krabbelen op iets wat hij gezegd had. Zeker niet tegenover Maaya.
      "Nah, wat is het leven zonder een beetje risico niet?" Yrla sloeg onhandig zijn dekbed naar achteren en legde Maaya op het bed neer. "En daarbij, ik heb van niemand iets te vrezen. Behalve van Jester misschien, die overtuigt me er waarschijnlijk van dat het slim is om zelf mijn hoofd op die spies te drukken." Wat misschien nog wel waar was ook. Hij grijnsde echter naar haar, liep naar de deur om het licht uit te doen, slingerde zijn broek in dezelfde wasmand en kwam toen terug bij het bed.
      Oke, dit was toch wel een beetje raar. Al zou hij zich echt niet laten kennen. Hij schoof naast Maaya in bed, wat ergens toch lichtelijk ongemakkelijk was. Het was maar een klein eenpersoonsbed, waardoor hij toch vrij dicht op Maaya lag. Gelukkig zag hij haar niet zo heel goed in het donker. Alsof dat zou helpen. Hij leek wel gek! Maaya stond nu niet echt bekend om haar vredelievendheid. Het was alsof hij met een wilde tijger in bed kroop, die honger had. Ach, ze joeg hem niet zo snel angst aan. Yrla ging op zijn zij liggen en legde zijn hoofd op zijn hand.
      "Als ik morgenochtend nog leef, dan breng ik je ontbijt op bed. Ik moet wel goed voor mijn gasten zorgen, toch?"

[ bericht aangepast op 21 juli 2020 - 22:13 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Deze keer was het geen schaamte voor wat Merrin bij hem losmaakte dat ervoor zorgde dat hij met zijn rug naar Merrin toe stond, maar het kwam doordat zijn vriendje onder dezelfde douche stond waar Onyx hem vorige week gevonden had. Steeds zag hij flitsen van hoe het eruit zou moeten hebben gezien en hij merkte dat hij sneller begon te ademen. Nu hij moe was, had hij een slapper verweer tegen de herinneringen. Hij glimlachte even vluchtig toen Merrin een opmerking maakte over bruin worden. Er kwam echter geen enkel zinnetje in hem op en hij sloeg zijn ogen neer. Hij kon hier maar beter weggaan. ‘Ik eh, ik ben klaar,’ mompelde hij, zelfs al was hij nog niet eens begonnen aan de shampoo voor zijn haar. Dat kon hij eventueel wel bij de wastafel doen. Vlug draaide hij de kraan uit en liep naar zijn handdoek. Hij had het gevoel dat de muren op hem afkwamen en hij boorde zijn nagels in zijn bovenarm om in het hier en nu te blijven. De hete stoom van de douches leek hem te verstikken en terwijl hij nog half droop van het vocht, sloeg hij een handdoek om zijn middel en stak de gang over naar zijn eigen slaapkamer. Daar zakte hij op de rand van zijn bed neer. Hij wreef in zijn gezicht en haalde een paar keer diep adem. Je bent in orde. Je bent in orde, Adam. Dezi heeft geen hekel meer aan je. Ze wil Merrin geen pijn meer doen.
      ‘Het gaat al weer,’ zei hij vlug toen hij de deur open hoorde gaan. ‘Het gaat al weer.’

---

Every villain is a hero in his own mind.