[RPG • 0] Experium || 25 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 20:51 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze schoot in de lach. Fersephone had echt haar dag gemaakt besefte ze, ondanks alles. "Spinnen bloed," zei ze met een grijns. "Fersephone heeft een hele grote van wel twee meter opgeblazen." Vienna schoof iets verder van Adam vandaan, gebaarde naar Emil dat ze hier bleef - in de hoop dat hij het zou begrijpen - en keek toen verontschuldigens opzij. "Sorry, had geen tijd om me te douchen." Ze viel even stil."Fijn he, dat Onyx gevonden is," zei ze uiteindelijk.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Een… een spin?’ hakkelde Adam. Hij keek over zijn schouder tussen de spijlen door. Daar liepen spinnen van twee meter hoog en Merrin was daar helemaal alleen? Zijn binnenste verkrampte. Als hij dat had geweten, was hij niet van zijn zijde geweken! Dan had hij de jongen niet eens aangemoedigd het bos in te gaan. Dan had ik er misschien zelf niet eens in durven gaan. Hij begreep niet dat Vienna erom kon lachen terwijl haar broertje helemaal alleen in datzelfde bos was en hij trok met een onbestendig gevoel in zijn maag zijn knieën op. Wetende dat hij niets kon doen op het moment, richtte hij zich maar op haar vraag en hij knikte. ‘Ja, dat is een hele opluchting.’ Hij sloeg zijn blik neer. ‘Ik wilde hem vanmiddag gaan zoeken omdat ik me zorgen maakte, maar dat heb ik uiteindelijk niet gedaan. Nu heb ik er spijt van.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Niet doen," zei ze direct weer een stuk serieuzer. De lach verdween van haar gezicht en ze keek ernstig zijn kant op. "Onyx was dit echt van plan. Zelfs al zou je vanmiddag gezocht hebben, ik weet niet of je hem dan wel gevonden zou hebben. Als ik Onyx was geweest, zocht ik een plek uit waar niemand me zou zoeken." Ze glimlachte kleintjes naar hem. "We hebben nu geluk gehad dat Nenya dit kon voorspellen. En dat Fox waarschijnlijk een goede neus heeft. Maar je hoeft je echt niet schuldig te voelen over het feit dat je hem niet ging zoeken. Niemand van ons heeft dat gedaan, omdat we handelden op wat we altijd wisten. Als Onyx boos was, dan liet je hem met rust en hij komt dan vanzelf wel terug." Behalve dit keer dan. Misschien moesten ze dat maar eens veranderen. Al was hij misschien ook dit keer niet perse echt boos, maar misschien eerder gekwetst. Hadden ze het verkeerd ingeschat?
      Ze zuchtte. "Daarnaast had je wel andere dingen aan je hoofd vandaag." Ze glimlachte even kleintjes naar hem. Dezi was nu niet het allerleukste nieuws voor hem. En ergens speet het haar ook dat ze er niet voor Adam en haar broertje was geweest, maar ze zou geen moment in de dag kunnen bedenken wanneer het had gekund. "Ik zou ook wensen dat ik daarbij was geweest voor jou, misschien dat ik dan iets voor je had kunnen doen. Maar ik had teveel aan mijn hoofd vandaag. Eerst mijn eigen sores en dan nog Fayr haar problemen die absoluut verschrikkelijk waren. Ik kreeg het pas te horen bij de meeting dat Dezi terug was. Ik heb haar zelf nog niet eens gezien. En ik wilde wel naar jou en Merr komen, maar Fayr had me ook nodig."
      Ze verschoof iets. Een bepaalde onrust was teruggekeerd naar haar maag, nu ze zo over vandaag sprak. Ze had het idee dat ze de hele dag al tekort schoot. Te kort aan Fox, te kort aan Fayr, te kort aan Merrin en Adam en zelfs te kort aan zichzelf. "Maar ik ben er nu. Dus als je me nodig hebt, weet dat je met me kan praten of wat ik ook voor je kan doen. En zo kan je het voor Onyx ook doen. Je kan er nu voor hem zijn, nu heeft hij je nog veel harder nodig. Trust me..." Ze kneep even haar lippen samen, terwijl ze naar Adam keek. Toen ze terugkwam uit haar bijna dood-ervaring was het ook veel verschrikkelijker geweest dan daarvoor. Zonder Yrla had ze het niet gered. En Vienna begreep als geen ander dat Onyx juist nu iemand kon gebruiken. En dat die iemand waarschijnlijk iemand anders moest zijn dan Jester.

[ bericht aangepast op 20 juli 2020 - 9:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Dat weet je niet,’ mompelde Adam. ‘Of hij het lang van plan was. Misschien had hij zich niet zo eenzaam gevoeld als ik hem opgezocht had en naar hem geluisterd had. Nu kreeg hij juist het gevoel dat er niemand iets om hem gaf. En dat jullie hem niet gingen zoeken, dat is geen reden dat ik dat ook niet zou hoeven doen. Daarin maken we onze eigen keuzes en ik vind dat ik de verkeerde heb gemaakt.’ Hij keek Vienna peinzend aan. ‘Schuldgevoel is niet erg, al moet je er niet in blijven hangen. Maar je leert ervan, het zorgt ervoor dat je dingen in het vervolg anders doet.’ Hij vond het niet fijn om zoiets weg te wuiven. ‘En ik had inderdaad andere dingen aan mijn hoofd. Maar toen hij niet reageerde op mijn berichtje over Dezi, had ik al meteen een slecht voorgevoel.’ Hij glimlachte even bij haar laatste woorden. ‘Het geeft niet dat je nog niet naar Merrin en mij was toegekomen. Ik was boos en bang, maar Merrin heeft me er aardig doorheen gesleept.’ Hij zuchtte zachtjes. ‘Zo te horen hebben we allemaal een heftige dag gehad.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox wist dat Marisse zijn zus was. Hij vroeg zich even af hoe hij dat wist, maar het betekende in ieder geval dat hij zijn mond niet voorbij had gepraat. Hij keek even twijfelend naar Fox naast hem. Hij vertrouwde Fox nog steeds niet, echt niet. Hij wilde de jongen super graag een kans geven als vriend. Het was toch gezellig geweest die ene dag en Merrin kon wel meer vrienden gebruiken. Je zag het maar aan Nenya, het was nu toch best leuk samen met haar. Hij durfde er echter niet erop te vertrouwen. Fox was een manipulatief monster. Wat als hij nu weer zijn vertrouwen in Fox legde? Adam zei dan wel dat er niets gebeurd was die avond, maar Fox had Adam wel zo ver gekregen hem te zoenen. Hij had hem over kunnen halen veel te drinken en was misschien zelfs wel verder gegaan als Adam niet in paniek was geraakt. Hoe Adam ook beweerde dat er niets gebeurd was, Merrin kon het niet loslaten. Hij kon het idee niet loslaten dat Fox hem zo tegen hem gepraat had dat hij Adam of misschien hemzelf wel over kon halen om dingen te doen die hij eigenlijk helemaal niet wilde.
      Aan de andere kant had je het verhaal van Fox van de avond ervoor. Hij was ook gemanipuleerd, door een verschrikkelijk vriendje. Die hem notabene zijn halve house had laten uitmoorden. Tja, het was verschrikkelijker dan je eigen kind uit huis zetten, maar stel dat Fox net zo ging worden als dat vriendje. Dan wilde hij liever ver uit de buurt blijven. Aan de andere kant was er nu nog de kans dat het anders zou zijn, dat er nog wel redding was. Iets wat hij voor zijn eigen moeder niet meer kon zetten. "I- ik weet niet of ik je het wel kan vertellen. Ik vind het moeilijk je te vertrouwen, Fox," zei hij eerlijk.
      Merrin stapte op de rem en durfde bijna niet te kijken naar de jongen naast hem. De haat voor de jongen was alweer iets gedaald, zijn woede ook. Maar het wantrouwen was er nog altijd. En hij kwam er niet echt vanaf.

[ bericht aangepast op 20 juli 2020 - 14:59 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Misschien ook niet nee. Ik was ook niets van plan om eerlijk te zijn, het gebeurde gewoon." Wauw, had ze dat werkelijk zo nonchalant gezegd? Ze dacht even na over Adam zijn woorden. Waarom had ze daar niet bij stilgestaan? Ze keek even naar Adam. "Maar misschien was hij ook boos geworden als je hem bezocht had. Had hij je geslagen of weet ik veel. We weten niet wat er in zijn hoofd omgaat en wat er nu precies gebeurd is. Dus we kunnen daarover speculeren, maar je weet niet of een bezoekje aan hem wel geholpen had. Dat zullen we hem zelf moeten vragen. En ik denk dat hij ook het beste kan aangeven wat we in het vervolg misschien anders kunnen doen."
      Allemaal? Ze vroeg zich af of hij specifiek mensen in gedachten had. Maar ze antwoordde alleen: "Ja, denk het. Ben wel blij voor je dat jij Merrin hebt en dat mijn broertje jou heeft. Echt super fijn."

[ bericht aangepast op 20 juli 2020 - 15:40 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox sloeg zijn ogen neer. ‘Dat begrijp ik wel. Tenslotte heb je me in vertrouwen verteld dat je gevoelens voor Adam had en ik heb tegen hem het tegenovergestelde beweerd in de hoop dat hij mij een kans gaf. Je hoeft ook niks te zeggen…’ Hij zuchtte en haalde zijn schouders op. ‘Maar ik dacht, misschien lucht het op. Je gaat hier immers niet zomaar zitten. Maar ik kan niemand bedenken aan wie ik een verhaal over jou en je zus zou vertellen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik snap dat jullie dat dachten. Maar ik geloof niet dat hij mij pijn zou hebben gedaan. Als iemand beschermend over me is, is Onyx het wel. Zelfs al begrijp ik ook niet zo goed waarom.’ Hij dacht terug aan zijn woede om wat Dezi had gedaan en aan de keer dat hij het haar van zijn voorhoofd had gestreken toen hij dacht dat Adam bewusteloos was, en aan de keer dat hij een kus in zijn haar had gedrukt na zijn paniekaanval. ‘Hij heeft me gekalmeerd na een paniekaanval, heeft wraak genomen op Dezi, heeft me geholpen om met mijn flashbacks om te gaan en ik weet dat hij me dingen heeft verteld die hij zelfs niet aan Jester heeft verteld… Hij heeft me ontzettend geholpen en ik had dat graag willen terugdoen. Voor het helemaal fout ging, zeg maar.’ Hij beet peinzend op zijn lip. ‘Maar goed, nu krijg ik een nieuwe kans. Wij allemaal. Al denk ik niet dat hij zal aangeven waar hij behoefte aan heeft. Ik denk dat dat heel moeilijk is voor iemand die zich zo lang voor iedereen heeft afgesloten.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij trok een wenkbrauw op. "Denk je dat ik daar nog mee zit?" vroeg hij verrast. Hij keek op naar de jongen met de krulletjes naast hem. Als dat het enige was wat het probleem tussen hen was geweest, dan was dit misschien al veel sneller opgelost geweest. "Vergeven en vergeten," zei hij schouderophalend. Dat was niet echt het probleem. Adam zou er toch niet voor vallen, niet echt. Want hij wilde bij Merrin zijn toch?
      Alhoewel. Het was deels het probleem. Merrin was er nog altijd bang voor dat Fox op een bepaalde manier Adam zo wist de manipuleren dat hij alsnog bij hem weg ging. En hij wist niet wat hij zonder Adam moest. "Wat dacht je van mijn verhaal tegen me gebruiken? Zou je dat doen?" vroeg hij bot op de man af.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze had al het idee dat ze hem niet van gedachten kon laten veranderen, dus ging ze mee in zijn verhaal. "Daar heb je een punt," zei ze zachtjes.
      Het viel even stil tussen hen, waarbij er af en toe een blik naar achteren geworpen werd, of er al iemand aankwam. Het gaf Vienna de tijd om na te denken over het gesprek, vooral een zin door Vienna haar hoofd bleef spoken. ‘Schuldgevoel is niet erg, al moet je er niet in blijven hangen. Maar je leert ervan, het zorgt ervoor dat je dingen in het vervolg anders doet. Adam had een punt. Ze voelde zich verschrikkelijk schuldig over vandaag, had al gemerkt dat ze dingen niet goed aangepakt had. Maar mocht zoiets nog eens gebeuren dan kon ze het anders doen. Misschien kon ze dan beter met die persoon afspreken, op haar kamer gaan zitten of zoiets. Misschien kon ze hem waarschuwen voor haar gedachten of van tevoren vertellen dat ze diegene niet wilde beledigen, maar dat haar hoofd zo werkte en dat ze ermee in de knoop zat. Het idee alleen al luchtte zo verschrikkelijk op dat ze zachtjes erom lachte. "Dankje, Adam."

---

It's never gonna happen, Guys.

Zijn botte toon veroorzaakte een steek in zijn borstkas. ‘Je was er gisteren bij toen ik over mijn eigen trauma’s sprak. Denk je niet dat ik de laatste zou zijn die dingen over een ander gaat rondbazuinen? Ik leef al een jaar in angst en ben constant bang dat anderen erachter komen wat ik vorig jaar heb gedaan en dat ze nooit meer me willen omgaan. Denk je echt dat ik het een ander dan wel ga aandoen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam keek haar verrast aan. Het was al een tijdje stil geweest. 'Voor wat?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Voor iets wat je net zei," zei ze met een blos op haar wangen. Voor twee tellen aarzelde ze, maar nu Fayr haar eigen sores vooral had waar ze mee moest dealen, merkte Vienna dat ze het aan iemand kwijt moest. En misschien zou het zelfs de band tussen haar en Adam wel iets verbeteren. "Ik heb vanmorgen iets ontzettend stoms gedaan. Ik wilde mijn verhaal doen, ervoor zorgen dat diegene me begreep. Maar in plaats van dat diegene nu begrijpt wat ik bedoel, heb ik hem alleen enorm gekwetst. Ik voel me verschrikkelijk schuldig, maar tegelijkertijd zo onbegrepen. Ik wilde gewoon alleen dat hij zag wat ik zie en hoor en hoe ik me voel." De tranen waren terug, als een mokerslag. Vienna trok haar knieën op en legde haar hoofd daarop, in de hoop dat Adam haar tranen niet zou zien. "Maar je hebt gelijk. V- volgende keer doe ik het gewoon anders. Dan moet het vast goed komen." Ja, dat moest. Dat kon gewoon.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam aarzelde. Zijn instinct zei hem om troostend over haar rug te wrijven, maar ze kenden elkaar helemaal niet zo goed. Hij wist niet hoe ze dat vond. ‘Je hebt het over Fox, hè?’ vroeg hij zachtjes. Hij beet op zijn lip. Mocht hij erover uitwijden? Hij deed het alleen om te helpen, want als hij het zo hoorde, praatten ze langs elkaar heen. Hij vertrouwde erop dat Fox hem vertrouwde en vervolgde: ‘Hij… vertelde net het een en ander, toen hij me terugbracht. Dat hij je teleurgesteld had en dat hij het gevoel had dat je maar deed alsof je het leuk met hem had als jullie samen waren.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin haalde zijn schouders op. "Ik heb geen idee," zei hij droog. "Dat kan jij me vertellen." Hij moest meer context geven, anders zou hij straks niet bereiken wat hij wilde weten van Fox. Misschien vertelde hij al te veel, maar dit was iets wat hij nog wel kon hebben als Fox het echt tegen hem zou gebruiken. Of althans.... Dat hoopte hij...
      "Had ik gedacht dat mijn moeder, die nog het meest gemanipuleerd van ons allemaal bij ons thuis is, dat ze drie maanden lang alles uit de kast haalde om me thuis te houden? Dat ze mijn eigen verhalen tegen me gebruikte en me strafte voor het feit dat ik weg wilde? Me letterlijk opsloot in mijn kamer met een groot slot op de deur? Nee. Dat ze me klein probeerde te maken, zodat ik dacht dat ik niet zonder haar kon? Dat ze me voor het leven zou verbannen als ik ook maar een poging deed om mijn zus te gaan zoeken?" De woorden leken er als gal uit te komen, niet meer te stoppen. Het verdriet om het feit dat zijn moeder zo veranderd was, prikte achter zijn ogen. Maar voor Merrin was zijn echte moeder overleden, zodra zijn vader ook ging. Hij keek naar de jongen met de krulletjes. "Het spijt me heel erg voor je wat er gebeurd is met je vorig jaar, Fox. Het is een complete klootzak, die niets anders verdient dan een regelrechte gevangenisstraf of erger. En het is absoluut kut voor je en ik leef met je mee. Ik ken je pijn misschien nog wel beter dan iemand anders. Maar voor mij duurde het zes jaar." Nu stonden de tranen wel aan de rand van zijn ogen. "Je kan me niet kwalijk nemen dat ik extra voorzichtig ben. Ik kan niet zo'n iemand nogmaals in mijn leven hebben. Mijn moeder was vroeger de liefheid zelve en na wat dat monster vier jaar lang haar aangedaan had, was zij in net zo'n groot monster veranderd als hij!"
      Merrin haalde even diep adem. Hij hijgde gewoon bijna van zijn lange vergelijking. "Toen Adam terug kwam van jullie avondje, vertelde hij me dat je hem overgehaald hebt om dingen te doen hij niet wilde op dat moment. En het mag dan geen aanranden zijn geweest, dat weet ik. Maar je hebt hem toch zo ver gekregen dat hij dingen tegen zijn zin in deed. Dat is de reden dat ik het lastig vind om je te vertrouwen, Fox."
      Een traan ontsnapte en liep over zijn wang heen. "Het spijt me, ik kan er niets aan veranderen. Maar ik moet mezelf en Adam beschermen. Ik wil echt super graag vrienden met je zijn, maar tegelijkertijd ben ik gewoon doodsbang. Als jij dat ook meegemaakt hebt, kun je dat vast wel begrijpen toch? Dat iemand nogmaals misbruik van je probeert te maken of bang bent dat diegene voor je terugkomt? Dat hij je komt halen om gewoon verder te gaan waar ze waren gebleven?"
      Hij zuchtte. "Dus ik vraag het nog een keertje aan je Fox. Als ik je mijn verhaal vertel, gebruik je het dan tegen me? Gewoon ja of nee is genoeg."

[ bericht aangepast op 20 juli 2020 - 16:57 ]

---

It's never gonna happen, Guys.