[RPG • 0] Experium || 24 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 20:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam knikte en ze verlieten met zijn drieën de eetzaal.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij besefte pas wat hij gezegd had, toen Damon keihard begon te lachen. Hij grijnsde breed. Take that, Romeo. Het was maar iets kleins, maar om een of andere reden had Yrla het idee dat hij Romeo toch al een beetje terugpakte op wat hij ook bij Fayr had gedaan. "Wel, waarschijnlijk geeft hij na de seks gewoon het gevoel alsof het geweldig was. Maar kan hij de vrouwtjes in het echt niet warm houden." Hij grijnsde. Naamlozen zwart maken mocht dat niet meer, maar Romeo zwart maken was vast geen probleem. En hij had er stiekem nog altijd lol in.
      Hij was verrast toen Dezi toch met hem meeging en glimlachte naar haar. Hij boog even zijn hoofd naar Dezi en liep voor haar uit naar de tuinen. Het was gelukkig nog niet zo heel koud buiten, waardoor ze gewoon rustig op het bankje buiten konden zitten. "Wel, fijn dat je toch meekwam," zei hij met een kleine glimlach. Oke, en nu moest de rest komen. Hij moest haar vertrouwen weer winnen. Maar hoe?! Hij grijnsde even flauwtjes. "Ik weet niet zo goed waar te beginnen. Dus zal ik maar gewoon beginnen met vertellen wat ik van je weet? Algemeen? Of hoe we elkaar hebben leren kennen? Of heb je al een specifieke vraag?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Die actie van de draak kwam als een verrassing. In eerste instantie was Jester even bang dat ze het kapot zou maken, maar ze vloog met het dossier en al weer naar het plafond en kwam zonder dossier weer tevoorschijn. Jester volgde het beestje met zijn blik en keek haar vervreemd aan. Waarom had ze dat gedaan? Ze leek niet van plan om de rest ook op te gaan ruimen, het was echt alleen het dossier. Had ze doorgehad dat dat belangrijk was ofzo?
      "Thanks," zei hij, enigszins verward. "Dat helpt." Hij viste het krukje ergens van de grond en zette het weer op zijn bed neer zodat hij de plafondplaat die ze verschoven had weer recht kon leggen. Daarna was er niets meer van te zien. Wel deed het hem twijfelen over zijn verstopplaats, want hoewel het zeker beter was dan onder zijn matras zoals Yrla, had zelfs Azumi uit kunnen vogelen dat daar iets belangrijks lag.
      "Je hebt wel een andere interpretatie van 'chillen' dan ik, Azumi," merkte hij droogjes op, toen hij weer van het krukje af klom. Hij blikte zijn kamer even rond, de complete teringbende die straks opgeruimd zou mogen worden. Opgepakt, gesorteerd op eigenaar, opgevouwen en weggeborgen. Had hij vanavond weer iets te doen, ofzo. Jester wierp een blik op zijn horloge. Jup, hij was straks echt te laat. Zelfs als hij ging rennen en daar had hij oprecht de energie niet voor. Die zooi werd later vanavond wel weer een zorg. Hij sloot het raam en waadde weer terug naar de deur. Bij Azumi bleef hij nog staan en hij stak behoedzaam zijn hand naar haar uit.
      "Als ik nou iets lekkers voor je meeneem, laat je dan de rest wel staan?" vroeg hij, terwijl hij zijn vingers zachtjes over haar gladde schubben liet glijden. De zwarte kraaloogjes staarden hem nieuwsgierig aan en het dier liet het wonderbaarlijk genoeg toe dat hij haar aanraakte. "Blijkbaar blijf je vannacht hier logeren, dus beter ruim je alles ook weer op. Shirts en broeken mogen op mijn bed, sokken en ondergoed op dat van Onyx," grapte hij (tegen een draak. Hij was echt gek). "Of van jou, eigenlijk. Onyx is toch weg. Heb je een heel bed voor jezelf. Moet toch leuk zijn. Ik stelde me altijd al voor om eens een echt nest te bouwen met dekens."
      Jes. Focus. Je hebt meer dingen te doen dan tegen een draak te praten alsof het beest iets terug gaat zeggen.
      Hij glimlachte nog een keertje naar Azumi en liep daarna de kamer uit. Het hielp vast wel dat hij tegen haar praatte. Om haar te laten wennen aan zijn stem ofzo, want als Azumi inderdaad de komende tijd bij hem 's nachts overnachtte, werden ze maar beter goede vriendjes. Huisdieren leerden toch ook hun baasjes kennen door hun stem en geur enzo? Zo raar was het vast ook weer niet.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Even was ze verontwaardigd toen er blijkbaar besloten was dat ze hier vanavond zou moeten slapen, maar toen Jester tegen haar bleef praten alsof ze hem daadwerkelijk kon verstaan, vond ze dat toch niet zo erg. Wel moest ze wat te doen hebben en als dit haar kamer werd, kon ze hier meteen wel haar eigen plek van maken. Enthousiast sprong ze op en neer op Onyx’ bed. Ze liet een laag ijs over het dekbed vloeien en begon daarna aan het bouwen van een ijskasteel. Daar was ze voorlopig wel zoet mee.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Voordat Fayr antwoord kon geven op Vienna, klopte er iemand op de deur. Een schoot een scheut adrenaline door Fayr heen, maar het was enkel Jester die over de drempel naar binnen stapte. Nou. Als ze hem wilde waarschuwen was dit het moment. Fayr dwong zichzelf om naar de roodharige jongen op te kijken en zacht een 'hoi' te mompelen. Nu ze haar woord gebroken had, wilde ze er wel voor zorgen dat ze de schade maximaal zou kunnen beperken.
      De jongen bleef naast Fersephone staan, met zijn armen over elkaar geslagen. "Wat is er gebeurd?" vroeg hij voorzichtig. "Romeo?"
      Fayr knikte. "Ja." Haar stem klonk alweer beter. Haar gave had zijn werk gedaan. "Ik... ging het uitmaken. Hij... vond van niet."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij had de sleutel bij Maxwell opgehaald, zodat hij via een kleine zijdeur in het hek naar het bos kon verdwijnen. Hij moest straks aan Darian echt vragen of hij het voorwerp nog een keertje kon maken, zodat hij vaker naar het bos kon ontsnappen als hij dat nodig had. Romeo liep in de richting van de campus en verdween het huis in. Hij zou het kind hier opwachten en daarna naar het bos lijden. Daar had hij zijn spullen klaarstaan, zodat hij lekker los kon gaan. Natuurlijk kon hij het kind gewoon om zeep helpen en meegeven aan Flippo die het aan Zebediah zou geven. Maar dat was te makkelijk, en daarnaast super saai. Hij zou nog even genieten van het feit dat het kind zou lijden.
      Gelukkig had het kind geen kamergenoot. Ze lag alleen, want niemand wilde met een naamloze op de kamer liggen. Hij sloot de deur en ging op haar bed zitten, wachten tot de naamloze terug zou komen van het avondeten.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ja, vertel me maar alles wat je weet. Wat ik leuk vind, wie mijn vrienden waren, wie niet…’ Ze ging naast hem zitten en keek hem toch wel nieuwsgierig aan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Vienna." Ze riep het donkerharige meisje bij haar, met een gebaar dat eten voor moest stellen. "Jes, moeten we ook jouw eten meenemen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

"Uhm..." Oke, waar moest hij beginnen. "Wel, je kwam vijf jaar geleden op school. Van die tijd weet ik niet zoveel, want toen was ik er nog niet." Hij glimlachte. Dit was niet zo lekker begin. "Wacht, ik begin wel met ons house. We zijn met tien, vijf jongens, vijf meiden. Je was het beste bevriend met Fersephone. Twee handen op een buik. Blond meisje, heeft een tweelingzus, Fayr. Phone is op dit moment alleen..." Hij twijfelde.
      "Ze is niet erg goed in haar doen. Met wat er gebeurd is, heeft ze het gevoel gehad dat ze haar vriendin verloren was. En nu ze te horen kreeg dat je ook nog je geheugen kwijt bent aan jullie vriendschap, dat viel niet goed." Hij kon maar beter eerlijk zijn. "Maar wij zijn ook vrienden!" vervolgde hij vrolijker, al ontstond er een zuur gevoel in zijn mond. Hij voelde niet helemaal goed om dat te zeggen, terwijl het ergens nog steeds wel zo was. "Al zo'n twee jaar denk ik? We hebben even kortstondig een relatie gehad, maar we wisten allebei dat we wat anders wilden eigenlijk."

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Nee, thanks. Ik kom er zo ook nog aan." Hij ging naast Fayr op het bed zitten terwijl de twee andere meisjes de kamer verlieten. De stilte keerde weer terug in de ruimte en hij had nu de kans om eens écht naar het blonde meisje naast hem te kijken. Tijdens de meeting had ze nauwelijks een woord gezegd en hij begreep nu wel waarom. De manier waarop ze ineengedoken op het bed zat, met haar armen stevig om haarzelf heen geslagen, vertelde al de helft van het verhaal.
      "Er gebeurt je niets hier," stelde hij haar vastberaden gerust. Als Romeo haar iets aangedaan had, stond hij straks niet meer voor zichzelf in. Jester kon wel even iemand gebruiken om zich op te kunnen botvieren en te proberen om Romeo van het dak af te laten huppelen klonk wel als een vooruitzicht dat hij zag zitten als hij ook maar een haar op Fayrs hoofd gekrenkt had. Want dit was Fáyr, over wie ze het nu hadden. Het meest zachtaardige en zorgzame meisje op zo ongeveer de hele school. Daar bleef je met je gore Rhino poten vanaf.
      "Wat heeft die klootzak gedaan?"
      Het meisje haalde bibberig adem en keek naar de vloer, voordat ze zachtjes begon te vertellen. Over gisteren eerst nog, hoe ze Fox na zijn verhaal een knuffel had gegeven en met haar gave de gebrokenheid in die jongen had kunnen voelen. Hoe ze zo te weten was gekomen hoe fout Romeo was en hoe zekerder ze was geworden dat ze het zo snel mogelijk uit moest maken. Ze vertelde over de dingen die haar toen pas opgevallen waren die haar dwars hadden gezeten en kwam uiteindelijk uit bij het verhaal op het dak. Vertelde hoe Romeo van het ene op het andere moment zo veranderd was en haar bij de nek had gegrepen.
      Tegen de tijd dat ze klaar was, stond Jester nog net niet te koken van woede.
      "Ik maak hem af." Hij wreef Fayr zachtjes over haar rug en nam ietsje gas terug. "Het is heel erg goed dat je dit allemaal verteld hebt. Nu kunnen we ons erop voorbereiden, weetje. En Romeo kan lullen wat hij wil, maar ons Panthers krijg je heus niet zomaar klein." Hij stootte haar zachtjes aan en één van haar mondhoeken krulde om. "Als hij ooit nog komt dreigen, of probeert te doen alsof jullie nog steeds een relatie hebben, moet je hem maar en public in zijn gezicht slaan.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Wist jij het al?’ vroeg Fox aan Fire. Yrla en Dezi hadden net de eetzaal verlaten. Vlak daarvoor waren Adam, Merrin en Nenya ook weggegaan en hij kon het niet helpen dat hij toch bezorgd was. Fire scheurde zijn blik van de twee los om Fox aan te kijken.
      ‘Fersephone vertelde het me vanmiddag.’
      Normaal gesproken zou hij daarover hebben doorgevraagd, nu knikte hij alleen. Na hoe het vandaag tussen Vienna en hem was afgelopen, voelde het ongemeend als hij zou doorvragen.
      ‘Ik heb voorgesteld dat ze bij ons kan slapen als jullie het daar allemaal mee eens zijn.’
      ‘Nou ik dacht het niet,’ viel Fox verontwaardigd uit.
      Fire zuchtte. ‘Ik snap dat je met je vrienden meeleeft, maar kijk even iets verder dan je emoties, Fox. Je snapt toch ook wel dat je vriend niet wil dat ze bij hun in het gebouw slaapt?’
      ‘Ja,’ zei hij zacht.
      ‘En ze zat net bij de Rhino’s. Als wij haar geen slaapplaats bieden, gaat ze vast daar naartoe. Dan duurt het niet lang voor ze weer vreselijke dingen doet.’
      Fox zuchtte diep. Het voelde alsof hij Adam verraadde door Dezi in hun huis binnen te laten.
      ‘Als je het echt niet wilt, kun je misschien bij de Panthers blijven slapen.’
      Eergisteren zou hij ja hebben gezegd. Nu dacht hij aan Vienna, bij wie hij boos was weggelopen, en Adam die vond dat het beter was als ze elkaar niet meer zouden zien. Nee, dat zou hij niet doen.
      ‘Ik overleef het wel,’ mompelde hij.
      Fire ving zijn blik even alsof hij wilde checken of dat echt zo was, daarna gaf hij een knikje. ‘Experium heeft haar geheugen trouwens gewist. Dus er is niemand op wie ze wraak wil nemen.’
      Dat luchtte hem enorm op, al begreep hij dat het voor Adam evengoed ontzettend naar was. Hij besloot de jongen toch een berichtje te sturen. Even zweefden zijn vingers boven de toetsen van zijn iNet, toen typte hij: Hee, ik zag dat Dezi er weer is. Ik wilde toch even zeggen dat ik het afschuwelijk voor je vindt. Weet dat ik voor je bent als je dat wilt. – Fox

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze had kortstondig een relatie gehad? Met deze jongen? Lelijk was hij niet, maar ze liep er nou ook niet echt warm voor. Misschien ook wel de reden dat het kortstondig was geweest. Toch knikte ze langzaam terwijl ze de informatie op zich liet inwerken. Ze had dus één goede vriendin gehad. En deze jongen. ‘Wil je me inmiddels wel je naam vertellen?’ vroeg ze.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Uiteindelijk was Jester ruim vijfentwintig minuten te laat in de eetzaal. Van Yara kreeg hij met een bijzonder boze blik zijn dienblad aangereikt en de tafel van de Panthers was leeg. Onderweg had hij Dezi en Yrla op de binnenplaats onder de boom zien zitten en had besloten hen maar niet te onderbreken. Voor hij wegging van Fayr had hij Dezi al een bericht gestuurd dat hij verlaat was en had kort verteld wat er besloten was met de andere Panthers. Dan wist ze dat alvast, waar ze ook was.
      Toen hij haar met Yrla zag zitten stuurde hij er al lopend achteraan (naar zowel Yr als Dezi deze keer) dat ze hem straks maar even in de eetzaal moesten zoeken, dan kon hij haar voorstellen aan Fire en de rest van de Lions die dan nog aanwezig zouden zijn.
      Romeo was nergens te bekennen. Dat was waarschijnlijk maar goed ook, want Smaug was het volop eens met alle moord-ideeën die in hem naar boven kwamen drijven voor die klootzak en moord werd niet heel goed ontvangen bij het grootste gedeelte van de samenleving. Hoe gegrond sommige redenen ook waren.
      Jester zette uiteindelijk koers naar de tafel van de Lions (wat een raar gevoel bleef om te doen). "Hé," zei hij tegen Fire, terwijl hij zijn dienblad alvast even neerzette. "Update over het Dezi gebeuren. We hebben met iedereen overlegd en er is besloten om je aanbod aan te nemen." Hij gebaarde even naar de tafel. "Is het oké als ik kom joinen?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "En daar gaat ze weer," zei Damon, die Dezi na bleef kijken tot ze weer weg was. Het was een goed idee geweest om het avondeten weer eens een keertje bij te wonen. Romeo was aan het eind van de middag spoorloos verdwenen en hij had zich eerlijk gezegd gewoon verveeld. Normaal gesproken ging hij maar zeer zelden als het niet per se hoefde.
      Door zijn bijwerking kon hij toch bijzonder weinig door zijn strot krijgen en hij had er dus echt geen zin in om veertig minuten in allemaal etensgeuren te zitten zonder dat hij er zelf iets van proeven kon. Hij had wel wat beters te doen dan toekijken hoe Maaya haar pizza naar binnen schranste.
      Hij slaakte een dromerige zucht en nam een slok van zijn water voor hij Maaya aankeek. "Sinds wanneer zijn wij een weeshuis?"

[ bericht aangepast op 12 juli 2020 - 0:42 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fire gaf een knikje, waarna Jester aanschoof.
      ‘Dat lijkt me verstandig. Dan moeten wij even gaan bedenken waar ze komt te slapen.’ Hij vond het niet erg om een kamer met haar te delen. Hij was niet bang voor haar, hij wilde Fox alleen niet terug naar Tony sturen. Zeker niet met de gedachte aan Zebediah in zijn achterhoofd. Hij draaide zijn hoofd opzij naar de drie stilste meiden. Waarschijnlijk durfden die toch niet te protesteren. Bovendien begrepen zij – in tegenstelling tot Serena en Vera – waarom Dezi niet bij de Panthers kon blijven. ‘Misschien dat jullie met zijn drieën kunnen slapen, dan verslepen we een matras.’
      Heidi klikte vlug. ‘Ja hoor, dat is goed.’
      De andere twee meisjes leken het ook geen probleem te vinden en hij draaide zich weer naar Jester toe. ‘Opgelost.’

---

Every villain is a hero in his own mind.