[RPG • 0] Experium || 24 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 20:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Kom, we gaan je spullen pakken," zei ze enthousiast. Ze liep achter Agami aan en verdween achter haar haar slaapkamer in. Samen versleepten ze een matras van de ene kamer naar de andere kamer, die ze al snel bekleedde met Agami haar bedspul. Daarna dook Vienna de keuken in en haalde allerlei dingen van de onderste plank. Chips, popcorn en nog wat restjes die nog over waren van het feest van de avond ervoor. Met haar armen vol verdween ze weer terug naar haar eigen kamer. "Kijk, dit hadden we allemaal nog!" zei ze enthousiast. Het feit dat ze er een meidenavondje van gingen maken, maakte haar zo enthousiast dat ze even de zwaarte uit haar borst voelde verdwijnen. De herinneringen van Damon van gisteravond begonnen eindelijk een beetje weg te zakken en ook de gedachte aan Fox verdween eindelijk een beetje naar de achtergrond.
      "Oke, dames. Wat voor film gaan we kijken?"

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Há, dan heb je wel heel veel vertrouwen in mijn gave," lachte Jester. Op de een of andere manier voelde hij zich oprecht een stukje beter en zonken Smaug en zijn rookpluimpjes wat verder en dieper weg. Dat maakte de wereld weer een stukje rooskleuriger dan hij eerst was, dus je hoorde hem echt niet klagen. "Heb je dat mens wel eens echt gesproken? Niet om doorhéén te komen." Fox trok ondertussen zijn arm weer terug (wat iets binnen in Jester eigenlijk wel jammer vond) en dat herinnerde hem eraan dat hij ook niet zomaar weg kon lopen.
      Hij draaide zich om naar Fire. "Dezi is nu bij Yrla, ik stuur hen straks samen naar jou toe. Dan kan jij Dezi laten zien waar ze vanavond slaapt. Als ze ernaar vraagt, slaapt Azumi gewoon bij mij, voor de zekerheid. Is dat oké, of heb je liever dat ik nog meeloop ofzo?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi was stil geworden van zijn woorden. Was ze echt zo goedgelovig dat iemand haar zo voor zijn karretje kon sparren om zijn dirty work te doen? Waarom verbaasde het haar ook. Ze was net ook weer bij de Rhino’s gaan zitten.
      ‘Wat erg,’ zei ze zacht.
      Ze dacht aan die nieuwe jongen. Was het degene die net even haar blik had gevangen? Of zijn vriend? Wat had ze gedaan? Iets wat iedereen erger vond dan een poging tot moord, want dat hadden ze haar wel verteld. Had ze hem gemarteld? Aangerand? Ver-verkracht? Ze sloeg haar armen om zichzelf heen. Nee – dat kon toch niet?
      Er rolde een traan langs haar wang. Stel dat ze wel zoiets had gedaan… Dan zou niemand ooit nog met haar willen optrekken. Behalve Yrla misschien, die ook vreselijke dingen had gedaan.
      Ze wist niet wat ze verder nog moest zeggen. De opties schoten door haar hoofd, ze vond ze allemaal verschrikkelijk.
      ‘Jij haat me ook hè?’ vroeg ze zacht. Haar stem trilde. Het enige wat hij wilde, was dat ze niet door de Rhino’s gebruikt zou worden. ‘Net als dat meisje dat mijn beste vriendin was. Niemand gaat me ooit vergeven.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Mean Girls?" stelde Nenya enthousiast voor. "Oh, of Legally Blonde, die is ook leuk!" Ze ging in kleermakerszit op haar matras op de grond zitten en keek de rest vol verwachting aan. Fayr was veel stiller dan ze van het meisje verwacht had, maar Nenya begreep wel uit de sfeer dat het meisje haar verhaal ondertussen al gedaan had en het nu de bedoeling was om iedereen een beetje af te kunnen leiden van de narigheid.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam had de speelkaarten weer opgestapeld. Wat konden Merrin en hij gaan doen? Hij vertrouwde erop dat Dezi’s draakje bij Jester bleef, dus hij durfde wel naar buiten te gaan. ‘Wat zullen wij gaan doen?’ vroeg Adam. ‘Heb je zin om een wandeling te maken?’ Ze waren heel veel binnen geweest vandaag en nu Merrin weer kon lopen, wilde hij daar vast van genieten. Stiekem wilde hij Merrin wel meenemen naar de meer dat Fox hem had laten zien, maar hij wist de weg niet meer zo goed. Dat zou hij nog wel een keer aan Fox vragen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Vienna's enthousiasme was wel een beetje aanstekelijk. Fayr pakte haar hoofdkussen van haar bed en sloeg haar armen daar maar omheen, terwijl ze luisterde naar de vrolijke ideetjes van de anderen. "Mean Girls is wel leuk," zei ze met een zwak glimlachje, na Nenya's suggesties. "Zo fetch."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij schrok van de traan op haar wang. Hij had Dezi nog nooit zien huilen. Het verbaasde hem verschrikkelijk. De traan veroorzaakte een tweestrijd bij hem. Aan de ene kant vond hij dat ze het ergens verdiend had, dat ze nu hopelijk ook voelde wat hij voelde, schuld. Aan de andere kant wilde hij zijn arm om haar heen slaan, zoals hij altijd deed met vrienden. En Dezi en hij waren lange tijd vrienden geweest, zelfs meer. "Ik haat je niet, Dezi," zei hij. Hij was verrast toen hij erachter kwam dat hij die woorden ook echt meende. Hij haatte Dezi niet. Maar hij sloeg echter ook geen arm om haar heen. "Ik zal heel eerlijk zijn dat ik vanmiddag boos was, toen ik hoorde dat je je geheugen kwijt was. Ik had moeten boeten, door het stof moeten gaan om mezelf een beetje weer recht te trekken bij de Panthers. En jij weet niet eens wat er gebeurd is, dat voelt onterecht." Hij zuchtte. "Maar ik snap nu ook wel dat het voor jou ook niet makkelijk gaat worden."
      Hij glimlachte even naar het meisje. Stiekem was dit makkelijker dan hij verwacht had, misschien zat er nog wat van de oude Dezi wat hem nu aansprak op zijn oude gevoelens voor haar. "Ik keur het absoluut af wat je gedaan hebt, het is verschrikkelijk. Maar zelfs jij verdient een kans toch? Als ik hem ook gekregen heb. Ik zou het hypocriet van mezelf vinden als ik mezelf wel straks vrijpleit en jouw de kans ervoor niet gegeven heb." Hij keek even voor zich uit. "Ik heb mezelf ook nog niet vergeven en ik denk dat 8175 dat ook niet heeft gedaan. Maar ik hou me vast aan iets wat O- een vriend tegen me gezegd heeft. Hij zei; ik heb veel verkeerde dingen gedaan en die kan ik niet ongedaan maken. Maar ik kan proberen om nu de goede dingen te doen en dan te hopen dat ze op een dag in balans zijn met alle verkeerde dingen. Dat ze daar tegenop wegen." Hij haalde zijn schouders op. Die woorden van Onyx waren hem gek genoeg bij gebleven en hij probeerde nu de weegschaal weer omhoog te krijgen door het goede te doen voor Dezi. "Dat zou je ook kunnen doen."
      Het bleef even stil tussen hun twee. Een moment waarin Yrla de kans kreeg op zijn iNet te kijken. Hij had een bericht van Jester met de vraag of hij Dezi aan de Lions wilde voorstellen. "Het spijt me van Phone. Ze heeft gewoon een enorm rechtvaardigheidsgevoel, en jij bent die grenzen gewoon over gelopen. Heel ver voorbij gelopen. Ik denk inderdaad dat ze je niet kan vergeven." Hij keek weer terug naar Dezi. "Mij hebben ze ook nog niet helemaal vergeven wat er gebeurd is, maar het wordt wel rustiger. Ik zou zeggen, zoek gewoon een nieuwe beste vriendin. Misschien bij de Lions, of de Elephants. Iemand die niet weet wat er gebeurd is. Dan kan je bewijzen dat je het wel kan. En dan niet perse tegenover de Panthers, maar dan in ieder geval voor jezelf."
      Waarom was hij zo aardig voor Dezi? Om een of andere reden dwong deze vriendelijke Dezi aardigheid bij hem af. En hij moest het ook wel ergens zijn. "Zal ik je anders aan ze voorstellen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Komt goed, jongen. Laat Dezi maar aan mij over. Het is weekend, volgens mij is het hoognodig dat jij ook wat ontspannends doet.’
      ‘Precies,’ stemde Fox met Fire in. Hij trok aan Jesters arm. ‘Vanavond wil ik de naam Dezi niet meer horen. Gewoon geen enkele naam die niet in de Disney-universe voorkomt. En mijne komt er natuurlijk wel uit, dus ik zit safe.’ Hij grijnsde. ‘En voor jou moeten we maar een Disney-equivalent bedenken. Ik stem voor… Flynn, dat is wel by far de lekkerste kerel.’

[ bericht aangepast op 12 juli 2020 - 13:16 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Aan de Lions?’ Dezi aarzelde. Vandaag had ze al zo veel indrukken opgedaan, het leek haar beter als ze vroeg naar bed ging en morgen zou proberen om aansluiting met iemand te vinden. ‘Misschien is morgen beter.’ Ze pakte haar iNet en keek erop, ze had Jester al wel verwacht te zien. Tot haar verrassing zag ze dat hij haar een berichtje had gestuurd: dat ze besloten hadden dat ze bij de Lions sliep en dat Azumi bij Jester bleef. Naar wat ze net had gehoord, begreep ze dat. ‘Of toch maar nu,’ vervolgende ze tegen Yrla. ‘Ik zie dat ik daar ook blijf slapen voorlopoig.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

De controle nóg verder loslaten kostte wel de nodige moeite. Jester aarzelde zichtbaar, maar Fox die hem toch weer aan zijn arm meetrok liet hem uiteindelijk weinig keuze. Hij zond Fire een dankbare glimlach en wist nog een bedankje en een groet eruit te krijgen voordat ze echt te ver weg waren en hij zou moeten schreeuwen om nog veel meer te kunnen zeggen. Fire had ook wel gelijk en Jester vertrouwde de jongen ondertussen echt. Die kon Dezi vast wel goed opvangen. Taken delegeren hoorde ook bij het zijn van een leider, toch?
      Hij schudde zijn hoofd en richtte zijn aandacht weer op de vrolijke jongen naast hem. "De lekkerste kerel, huh?" Jester grinnikte en legde zijn vrije hand tegen zijn wang aan. "Straks ga ik nog blozen."

[ bericht aangepast op 12 juli 2020 - 14:11 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox grinnikte. ‘Jou zien blozen staat anders hoog op mijn bucketlist. Maar echt, Weasley. Je staat absoluut in de top twee leukste jongens van de school. Volgens mij worden jullie Panthers gewoon ingedeeld op knapheid. Onvoorstelbaar dat ik daar niet ben ingedeeld.’ Hij haalde een hand door zijn krullen en knipperde overdreven met zijn ogen. Doordat hij opzij keek, botste hij vol tegen iemand aan, die daardoor zijn dienblad liet vallen. Fox knielde al sorry-uitroepend neer om diegene te helpen, tot hij zag dat het een Rhino was. Toen griste hij alleen het toetje van de grond. ‘Thanks hè. Groetjes aan de rest van de griezels.’ Hij sloeg het meisje op de schouder, sprong weer op en bekeek het toetje. ‘Niet zo goed als chocopudding, maar daar zullen we het maar mee moeten doen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Voordat het meisje iets terug zou kunnen doen, was het deze keer Jester die Fox maar meetrok. De Rhino's waren niet voor niets allemaal griezels en de gaven die hij kende via Fire maar nog niet aan een persoon had kunnen koppelen, wilde hij liever nog even geen kennis mee hoeven maken. Discount-Tarzan, real-life Medusa en een spiegelloper. Hopelijk was het de laatste maar.
      "Heb je toch je illegale toetje nog," grinnikte Jester, terwijl ze de eetzaal verlieten. "Volgens mij ben jij eerder Flynn Rider zo." Plotseling ging er een lampje branden en hij stootte plagend met zijn elleboog in Fox' zij. "Of beter nog: Nick Wild uit Zootopia." Grijnzend keek hij de jongen naast hem aan.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Oh, daar ben ik het helemaal mee eens. Sluwe vos die ik ben.’ Hij grijnsde. ‘Oprecht vind ik Nick Wilde een van de leukste karakters. En hé, ben jij niet net Judy?’ Hij gaf de jongen een schouderduwtje. ‘Jij en ik hadden al veel eerder op stap moeten gaan man. Dat daar een fucking zuivering voor nodig is! Oké misschien had ik gewoon bij de Panthers op zoek moeten gaan naar een soulmate in plaats van de Rhino’s. Dat was best het domste idee ooit.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Ach, fouten maken bij het vinden van soulmates hebben we dan gemeen," merkte Jester meewarig op. Het was eruit voor hij er erg in had, dus hij praatte er gauw maar weer overheen. "Weet je wat we ook eens moeten doen? Een race houden in het bos." Hij duwde zijn handen in zijn zakken en deed zijn best om met de positiviteit van Fox mee te gaan. "Jouw gave versus mijn jaren ervaring met freerunnen." Jester wiebelde uitdagend met zijn wenkbrauwen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De opmerking over Zebediah was niet slim, zag Fox in. Hij moest echt beter letten op wat hij zei. Gelukkig kon Jester zich er wel overheen zetten en na Vienna die zo in de negativiteit bleef hangen vond hij dat wel fijn.
      ‘Ik ben voor. Rondjes rennen in mijn eentje verveelt toch al snel.’
      Inmiddels bereikten ze de campus van de Panthers. Er was niemand. Ergens ver weg hoorde hij stemmen– waarschijnlijk bij de meiden vandaan. Ze gingen de trap op. De laatste – en enige keer – dat hij in Jesters kamer was geweest, was toen Onyx hem uithoorde over zijn date met Adam.
      Even rustte zijn blik op de deur van Adam en Merrin toen hij die passeerde. Waren ze daar, zoenend op bed? Even schoten er beelden voor zijn ogen langs die hij niet wilde zien en hij liep vlug verder. Jester deed de deur open en daarna stapten ze de kamer in.
      Het zag er inderdaad uit alsof er een bom was ontploft. Overlag lag papier en kleding. Er klonk een enthousiaste uitroep en toen hij naar links keek, zag hij dat Azumi een waar ijskasteel op Onyx’ bed had gebouwd. Ze zat op de toren en keek hen met glinsterende ogen aan.
      Fox bleef even op de drempel staan, niet wetend hoe hij met het draakje moest omgaan. Ze was toch verbonden aan Dezi en hij wist hoe dat wijf haar draakje gebruikt had om Adam pijn te doen. Had Azumi daar zelf ook een keuze in gehad? Of was zij ook een slachtoffer? Zoals ze hen nu met enthousiast klapperende vleugels aankeek, was het moeilijk om kwaad in haar te zien. Zeker toen ze opsteeg, om hen heen cirkelde en op zijn schouder landde. Ze streek haar geschubde kop langs zijn kaak en hij was even verbijsterd door de affectie. Het was niet de eerste keer – jaren geleden had hij een tijdje gezelschap van het dier gehad. Samen met Kris hadden ze met zijn drieën gefrisbeet, maar van het ene op het andere moment was het opgehouden. Waarschijnlijk door Dezi. Zijn hand gleed even over de schubben bij die herinnering en een glimlachje speelde om zijn lippen toen hij duidelijk voor zich zag hoe Kris een frisbee in het rond slingerde in een poging het uit Azumi’s kaken los te krijgen.

[ bericht aangepast op 12 juli 2020 - 16:02 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.