[RPG • 0] Experium || 24 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 20:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Damon grinnikte spottend. "Ach, zere snaar geraakt? Als je mijn flauwe humor al niet kan waarderen, heb ik slecht nieuws voor je."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nenya keek achterom toen Adam stilviel. Toen pas zag ze Dezi zitten, gezellig kletsend bij de Rhino's. De engerd die ze gisteren bewusteloos had geslagen zat lachend naast haar. Ze slikte en draaide zich weer terug, probeerde zich te focussen op Adam's verhaal. Hier was Jester juist bang voor, toch? Waar bleef hij eigenlijk? Moest hij nu niet hier zijn om te voorkomen dat er... weer iets gebeuren zou? Het voelde plotseling veel minder fijn om hier met zijn drieën in hun eentje te zitten. Maar ze was haar geheugen kwijt, toch? Dus ze zou vast niet... heus niet...
      Nenya deed haar ogen dicht. Heel even maar.

Ze liepen met zijn drieën weer naar buiten-

Ze deed haar ogen weer open, opgelucht. Er zou niks gebeuren. Of niks, in ieder geval niets fysieks.
      "Sorry, wat?" vroeg ze aan Adam. "Ik- was even afgeleid. Sorry."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla voelde zijn maag als een malle rammelen. Hij was nog naar boven gelopen om Azumi te halen, maar het draakje was nergens te vinden. Het was wel een enorme bende in Jester zijn kamer, waarschijnlijk had Azumi zich verveeld of opgesloten gevoeld. Zonder het draakje was hij alleen wel wat onhandiger. Hij had Azumi willen gebruiken als hij Dezi confronteerde. Hoe dichter Yrla bij de eetzaal kwam, hoe nerveuzer hij werd. Hij had aan Jester voorgesteld om deel te nemen aan zijn plan, om een leuke Dezi te behouden. Hij wilde indruk maken op zijn beste vriend, laten zien dat hij nog altijd voor hem klaar stond. En ergens wilde hij Adam helpen door Dezi in toom te houden, door te laten zien dat hij het dit keer wel door zou hebben als ze in een monster veranderde. Als hij dat al door had... Hij kon aan hen en aan zichzelf weer bewijzen dat hij niet onder invloed van Dezi kwam te staan, dat hij voor zichzelf kon denken. Al kon hij natuurlijk niet alle schuld op het meisje afschuiven, hoe graag hij dat ook wilde doen.
      Aan de andere kant had hij het gevoel dat hij niet daar de persoon voor was. Er zat een knoop in zijn maag bij de gedachte dat hij weer een gesprek met Dezi aan moest knopen. Nog nooit had hij aan het meisje gemerkt dat ze een monster of iets was. Ze had hem vroeger zo goed geholpen, was zo ontzettend goede vriendin voor hem geweest, vooral na Nish. Dezi was de enige geweest die alles van hem wist en het voelde alsof er een gat in zijn hart zat. Ergens miste hij zijn vertrouwenspersoon, maar na het verhaal van Adam wist hij niet of hij Dezi zo nog wel mocht noemen. Wat als Dezi hem voorgelogen had? Had Dezi wat ze bij Adam had gedaan ook hem aan kunnen doen? Het was zo erg in strijd met elkaar.
      Eenmaal aangekomen in de eetzaal ging hij op zoek naar het meisje. Dit kon hij heus wel, hij kon heus wel weer met haar omgaan. Dezi was een vriendin, al jaren een vriendin. Wat ze met Adam had gedaan, deed er niet toe. Het deed er gewoon niet toe. Maar hoe Yrla zichzelf daarvan ook probeerde te overtuigen, het lukte hem niet. Het lukte hem niet het gevoel dat Dezi hem verraden had, dat ze tegen hem gelogen had weg te stoppen. Yrla wist niet meer zo goed wat waarheid was en wat niet. Wat moest hij geloven over zijn oude vriendin? Misschien was dat wel een reden dat hij het nog een keer met Dezi probeerde. Hij wilde weten of hij zo erachter kon komen of ze een leugenaar was of niet.
      Er ging een golf van schrik door hem heen toen ze hem zag. Dezi was bij de Rhino's gaan zitten. Yrla zuchtte. Dat was wel de allerslechtste plek voor haar om te beginnen. Maar als hij Jester moest geloven dan wist ze dat niet. Hij haalde zijn eten op bij Yara en liep zelfverzekerder dan hij voelde in de richting van de tafel van de Rhinos.
      "Dees," riep hij haar kalm. De meeste Rhinos zou hij voor de gek kunnen houden, maar gelukkig zat net degene wie hij niet voor de gek kon houden niet aan tafel. "Kom," zei hij vriendelijk, terwijl hij breed tegen haar glimlachte. "Onze tafel is verderop."

[ bericht aangepast op 3 sep 2020 - 21:28 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Oh.... Hij wilde haar niet terecht wijzen. Hij vroeg om haar mening, dat was nieuw."Oh, sorry," zei ze zachtjes. "Beetje nog on edge van dat gedoe met Fayr." Dat was niet helemaal waar, maar ze was het niet gewend dat mensen om haar mening vroegen. Trouwens... Verontschuldigde ze zich nu tegenover Jester? Het moest niet gekker worden... Ze werd gewoon langzaam gek, dat moest het gewoon zijn. "Het was zeker fijn. Ik denk dat het vooral voor die twee jongsten fijn was, aangezien zij het meeste met Dezi te maken hadden. Maar natuurlijk is iedereen verward door de terugkomst van Dezi, maar zij hebben er het meeste last van." Ze glimlachte even naar hem, zo ver dat lukte...

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij had niet veel gezegd na de meeting. Hij was een beetje verrast geweest door de wending. Het was fijn dat Dezi niet bij hen zou slapen. Maar hij wist nog altijd niet zo goed hoe het verder zou gaan. Morgen zou hij direct met Yrla praten. Hij wilde weten of het idee dat in zijn hoofd opkwam, of hij dat kon doen. En morgen zou hij oefenen met Adam samen. Ja, dat moesten ze gewoon doen. Jester kon makkelijk praten. Ja, hij geloofde Jester dat hij in een spierbundel kon veranderen en zichzelf zo kon verdedigen. Maar hij wilde meer. En hij wilde liever niet vechten....
      Dus dan liever een gave waarmee hij weg kon vluchten... Hij schrok op van Agami, die opeens iets zij. "Wat?" vroeg hij verdwaasd."Sorry, ik zat ook niet op te letten," zei hij beschaamd.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Dat komt wel, Fayr," zei ze zachtjes. Ze glimlachte even naar haar vriendin. "Romeo weet nu nog niet dat we dit al weten. Dus we hebben even de tijd. Nu is het denk ik slim om eerst aan jezelf te denken."

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Ik ga zo naar haar toe," zei Jester alleen. Heel fijn was dat niet, met Dezi nu alleen bij de rest van de Panthers, maar midden in een drukke eetzaal zou er vast niet heel veel kunnen gebeuren, toch? Deze nieuwe crisis had nu gewoon voorrang. "Mooi," zei hij alleen en dat was wat hem betrof dat. Yrla had hij al weg zien lopen richting de eetzaal, maar het zat hem niet lekker dat hij er niet zeker van was of iemand nu Dezi opving. "Iets met teamwork, enzo. Ik ga nog even bij Azumi checken, dan kom ik naar Fayr."
      Fersephone knikte en ging nu alvast naar haar zus, terwijl Jester de trap opliep naar zijn kamer. Hij deed de deur wel met enige zorg open, half en half in verwachting dat de draak straks met een rotvaart op de opening af zou schieten. Ondanks het open raam. "Azumi?" zei hij alvast voorzichtig, terwijl hij over de drempel stapte. Ze had natuurlijk gewoon weg gekund als ze dat had gewild, dus er was geen reden voor-
      Het was alsof er een bom was ontploft.
      Beide kledingkasten stonden wagenwijd open en alle kleding lag verspreid over de grond. Sokken, ondergoed, broeken en shirts- alles. Als versteend bleef Jester in de deuropening staan, starend naar de ravage. Alle spullen van Onyx en hem lagen compleet door elkaar en bureauladen waren opengetrokken. "Wattef-" stamelde hij geschokt, tot zijn blik op het blauwe draakje op het bed viel. Ze zat rustig met haar staart om haar heen gekruld te kijken naar iets voor haar, iets met bruine randen.
      Zijn ingewanden bevroren toen hij het ding herkende.
      Zijn dossier.
      Azumi had zijn dossier te pakken gekregen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

      "Oké," zei Fayr zacht.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij vertrouwde het niet... Nog niet compleet. Hij hoopte dat hij Fayr genoeg had kunnen overtuigen niets te zeggen. Dat zou hij snel genoeg merken. Mocht het niet zo zijn, dan moest hij maatregelen nemen, want hij had waarschijnlijk het volledige Panther house dan achter zich aan. Hij had niet voor niets hun lievelingetje van de afdeling eruit gepikt. Hij moest maar eens vaart gaan zetten achter zijn gesprekjes met Azrael. Ze konden hem nog altijd goed gebruiken voor hun leger en misschien kon hij hem nu wel gebruiken als persoonlijke body guard. Azrael kon elke gave uitschakelen, al was het voor een bepaalde tijd. En anders kon hij ook nog het tegenovergestelde doen en een bom aan verdriet of angst laten ontploffen in hun house. Of erger....
      Hij daalde de trap af naar beneden. Zijn woede golfde nog altijd als een razende door hem heen. Even stak hij zijn hand vooruit, verzamelde zijn woede erin. Het was een enorme witte bol geworden, wat hem enigszins verraste. Zo woest was hij in tijden niet geweest. En dat vond hij zwak...
      Voor hetgeen wat hij op het punt dat hij stond te doen, kon hij echter zijn woede niet gebruiken. Hij voelde al de vertrouwde leegte plaatsnemen in zijn buik. Hij moest gewoon geen gevoel hebben bij dit alles. En dus verzamelde hij ook zijn angst, zijn schuldgevoel en verdriet en maakte er een bol van. Hij moest deze nog ergens kwijt en dan kon hij zijn plannen gaan maken. Romeo keek even om zich heen en gooide zijn bol woede bij zijn favoriete sukkel die net langs kwam lopen en de andere naar zijn vriend.
      Hij was leeg... Dat was de ideale manier om een moord te gaan plegen...

---

It's never gonna happen, Guys.

Dezi fronste toen de blonde jongen opeens haar naam riep en deed alsof hij aardig was. Ze snoof. Ze was nog niet vergeten dat ‘Gaat je geen ruk aan’ het laatste was wat hij tegen haar gezegd had toen ze naar zijn naam vroeg.
      ‘Ik vind het hier eigenlijk wel gezellig.’ Ze wees naar een lege plek tegenover haar. ‘Je mag ook daar komen zitten? Volgens mij vinden die drie het niet zo fijn als ik bij hen kom zitten.’
      Ze hield de blik van de jongen in de gaten om te zien hoe hij reageerde, hopend dat ze te weten kwam of ze hen inderdaad had geprobeerd te vermoorden. Misschien toch niet, als ze daar blijkbaar zo aan tafel kon schuiven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Oh, voel je vooral welkom," zei Damon grijnzend tegen de blonde jongen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij negeerde het kutjoch van de avond ervoor. Hij was veel te vrolijk naar Yrla zijn zin. Hij zuchtte. "Dees. Ik weet dat ik vanmiddag niet zo aardig was. Sorry, dingen gingen niet zoals gepland. Ik had mijn hoofd ergens anders. We kunnen buiten gaan zitten, onder de eik. Ga je mee? Je maakt er namelijk nog minder vrienden mee in onze afdeling als je hier blijft zitten." Hij wees even naar de Rhino's. En nu had hij Azumi nodig, om te laten zien dat het draakje hem wel vertrouwde. Maar die was er niet helaas. Dus hij hoopte dat hij Dees hiermee kon overhalen. "Ik heb foto's meegebracht," zei hij hoopvol met een kleine glimlach. In de hoop dat dat Dezi nieuwsgierig zou maken.

[ bericht aangepast op 11 juli 2020 - 21:16 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Safira keek over haar schouder toen ze de deur open hoorde gaan. Oeps. Ze deed alsof ze schrok, sloeg met haar staar het dossier van bed zodat het op de grond viel, al wilde ze graag verder lezen. Ze had alleen de laatste bladzijde niet gelezen en was schokkende dingen te weten gekomen. Dat hij de zoon van Cackle was. Dat hij ooit bij zijn herinneringen kon komen en dat die verwijderd zijn, dat zijn gaven extra beperkt werden en dat de eerste leerling op Experium daar wat mee te maken had. Het was… flink wat informatie.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze knikte Jester toe. Ze vond het ergens wel fijn dat de jongen naar haar zus omkeek. Eigenlijk moest ze Yrla ook nog even bedanken voor het feit dat hij haar gevonden had. De jongen was echter al verdwenen. Ze was de laatste die de woonkamer verliet en liep naar de kamer van Vienna en Fayr. Ze wist niet zo goed wat ze voor haar zusje kon doen, dus liet ze het troosten liever aan Vienna over.
      Phone klopte aan op de deur. "Zal ik anders voor jullie eten halen? Of gaan jullie mee? Misschien is het beter als je wel even je gezicht laat zien, Fayr. En het lijkt alsof er een beetje onenigheid tussen jullie is, omdat Fayr niet 'wil' vertellen wat er nu precies gebeurd is. We moeten Romeo nog even tijdelijk voor de gek houden. In ieder geval tot we weten wat we kunnen doen." Ze glimlachte even kort naar de twee meiden.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Maar waarom zou ze vriendjes op jullie afdeling willen hebben?’ vroeg Maaya. ‘Ik denk dat ze veel beter hier past. Waar we allemaal wat minder… kleinzerig zijn.’

---

Every villain is a hero in his own mind.