[RPG • 0] Experium || 24 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 juli 2020 - 20:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hoewel Adam niet had verwacht dat iemand Dezi met open armen zou ontvangen, deden Fersephones woorden hem toch goed. Even wachtte hij af tot iemand anders wat zou zeggen, toen dat niet gebeurde deed hij het maar. ‘Mer en ik uhm… Mer en ik dachten dat ze misschien inderdaad bij de Lions kon slapen. Maar Azumi dan misschien wel bij ons? Zodat ze ons ’s nachts niet zomaar kan overvallen?’ Hij beet in zijn wang. ‘Dan kunnen we een tijdje aankijken hoe dat gaat. Of ze… echt veranderd is. En niets meer weet.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Snurk je?" had ze grijnzend aan het meisje op de leuning gevraagd. Ze wilde het niet te erg laten blijken, want ze was eigenlijk nu al tevreden. Ze hoefde niet haar eigen kamer uit, Agami verhuisde dan naar haar kamer en geen Dezi. Klaar. Het allerlekkerste was geweest als ze gewoon haar kamer voor haarzelf had kunnen houden, maar dat ze had al langzaam geaccepteerd dat het er niet in zat.
      Ze keek even naar Adam die zijn idee opperde. Het was ergens slim, maar ze wist niet zeker of Azumi dat ging accepteren - zo ver van haar baasje. Fersephone had haar nooit echt veel weg gezien van Dezi. Al moest ze zeggen dat ze vandaag ook zonder Dezi was komen opdagen. Yrla schraapte even zijn keel. Ze merkte aan hem dat hij het gesprek ongemakkelijk vond, al begreep ze niet zo goed waarom. "Ik weet niet of jullie me ermee vertrouwen, aangezien door Dezi veel dingen zijn gebeurd. En ze ook deels mij heeft opgezweept eerder. Maar misschien kan ik wel wat doen?" De vraag was zo klein en kwetsbaar gesteld dat Fersephone zich afvroeg of Yrla bang was voor de reacties van de anderen. Daar trok hij zich normaal toch niets van aan?
      "Oh, en wat Azumi betreft. Ze kan evt. wel bij mij op de kamer. Naast Dezi denk ik dat ze het meest gesteld is op mij. Misschien zal dat het beestje wat gerust stellen. Dus als ik dan de deur dicht houdt kan ze in de nacht nergens heen."

[ bericht aangepast op 10 juli 2020 - 17:17 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Kijk eens, dat klonk al stukken beter! Jester nam zijn eerdere woorden terug, zo ging het best. Misschien was het toch goed geweest dat hij was komen praten, dan was de eerste emotie er gewoon al lekker uit en kon hij nu veel rustiger deelnemen aan het gesprek. Had Jester toch de hulp van Onyx niet nodig.
      "Dat zou zeker een optie kunnen zijn," knikte Jester. "Qua veiligheid zeker, dan kan ze ook onze lieve bondgenoten niet zomaar aanvallen als ze besluit verder te gaan waar ze gebleven was. Wat ik niet verwacht en ten zeerste probeer te voorkomen," voegde hij daar snel aan toe. "Thanks voor je aanbod, Yr."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam aarzelde terwijl hij over Yrla's woorden nadacht. 'Ik doe mijn best weer vertrouwen in je te krijgen,' zei Adam eerlijk. 'Maar los daarvan... kan Jester haar met zijn gave makkelijk een halt toeroepen als ze wel binnenkomt.' Zijn ogen schoten naar Jester. Zelf vond hij vast dat Adam zich aanstelde, maar het was nu gewoon zo dat Adam meer vertrouwen had in Jester dan in Yrla, zelfs al wist hij wel dat Yrla zijn best deed om dingen goed te maken. Jester had hem dan wel gekwetst en ze hadden harde dingen tegen elkaar gezegd, maar hij begreep ook wel dat Jester uit zijn doen was door wat Onyx gisteravond had gezegd en dat hij probeerde om voor alles een oplossing te vinden.

[ bericht aangepast op 10 juli 2020 - 17:55 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik kan met mijn gave haar sneller uitschakelen dan ze me ziet aankomen, nog voor ze überhaupt de kans krijgt te transformeren," zei hij met opgetrokken wenkbrauw. Dat vond hij echt een onzin argument. "Maar ik begrijp het.." Adam vertrouwde hem gewoon nog niet, ook al probeerde hij er juist hiermee te bewijzen dat het wel kon. Toch gaf het feit dat Adam haar niet op zijn kamer wilde een kleine opluchting. Het was beter zonder Azumi op zijn kamer eerlijk gezegd. Maar goed....

[ bericht aangepast op 10 juli 2020 - 17:43 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nouja, volgens het laatste berichtje van Onyx was hij in de markt voor een nieuwe kamergenoot, toch?
      Het werd vast gezellig. Zijn kamer delen met de draak van Dezi met wie ze een telepathische link deelde. Hoe sterk was zoiets eigenlijk? Wist Dezi al dat ze dat ook kon? Mocht het kind aan de verkeerde kant van het bed wakker worden en zich bedenken dat, goh, Jester-ijsblokjes wel leuk waren voor het ontbijt, dan zou het nog wel eens best naar af kunnen lopen. Zeker als hij sliep, verdorie. Misschien vond het beest de Chamber of Secrets ook leuk. Dat telde ook wel een soort van als zijn kamer, toch?
      (Maar aan de andere kant, waarom zou Dezi hem dood willen? Kom op, hij was de enige die nog een béétje zijn best deed.)
      Yrla zag het iets minder zitten, hoewel hij ook wel inzag dat het wel heel veel van Adam zou vragen om nu ook Yrla nog eens te moeten vertrouwen met zijn life-line van Dezi. Dat de jongen Jester er wel mee vertrouwde gaf aan dat de voorzichtige band die ze opgebouwd hadden gelukkig nog niet helemaal aan scherven lag en dat deed hem ergens wel goed. Legde iets van de twijfels aan zichzelf weer het zwijgen op.
      Tenzij het gewoon een manier was om wraak te nemen, door het wispelturige beest bij hem te willen dumpe-
      "Sounds legit," knikte Jester, die na Adam even Yrla's blik zocht voor verdere bevestiging. "Dan is het huidige voorstel dat Azumi bij mij op de kamer blijft en dat Dezi bij de Lions slaapt. Iedereen daarmee akkoord?"
      Fayr was de hele meeting stil gebleven, zag hij. Even ving hij haar blik en het meisje knikte zachtjes, maar sloeg haar ogen weer neer.
      Nope, nope, nope. Romeo, je gaat er fucking aan.
      "Moeten Fersephone en ik dan alvast op één kamer gaan liggen?" vroeg Agami nog.
      Jester haalde even zijn schouders op. "Wat mij betreft niet. Ruim je kamer effe op ofzo zodat je zaterdag kan verhuizen als dat het nieuwe plan wordt, maar anders zou ik zeggen; geniet nog even van de vrijheid en ruimte die je hebt." Het jonge meisje knikte en daarmee waren er al twee akkoord. Kijk eens. Hij kwam er wel.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Een opgeluchte zucht schoot tussen zijn lippen door. Als ze hun slaapkamerdeur op slot draaiden, zou hij ’s nachts in elk geval kunnen slapen. Nu hoefde hij haar alleen nog de rest van de tijd te ontlopen. Met Jester woorden in zijn hoofd dat Dezi aansluiting moest vinden met de anderen, nam hij zich voor om inderdaad bij de Lions aan tafel te gaan zitten tijdens totdat hij eraan toe was om met haar aan één tafel te eten. Hopelijk vond Fox dat niet al te lastig na wat ze gisteren hadden afgesproken, maar hij geloofde dat de jongen het wel begreep.
      Zou hij al hebben gehoord dat zijn ex terug was? Hij merkte opnieuw dat hij het moeilijk vond om hem er niet zelf over te vertellen. Fox had echter verteld wat een steun Fire voor hem was geweest en aangezien die jongens elkaar al zeven jaar kenden en Adam hem slechts een paar dagen, wist hij dat Fire betere afwegingen zou maken dan hijzelf.
      ‘Kunnen we gaan?’ vroeg hij met een blik op Jester. ‘Of zijn er nog andere dingen die je wil bespreken?’
      Voor zo ver hij wist, waren er slechts drie die níét van Zebediah op de hoogte waren, dus misschien wilde de jongen nu wel dit moment aangrijpen om hun ook te vertellen wat er aan de hand was en dat ze allemaal alert moesten zijn.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ook de rest stemde ermee in en daarmee was er een plan voor het Dezi probleem. Ook zonder Onyx.
      ... zoals Zebediah, misschien? Jester kon de vraag haast horen in Adams stem en alweer vroeg hij zich af hoe de jongen er in godensnaam van wist. "Nee, dat was het. Nog even een huishoudelijke mededeling, maar in principe oud nieuws: let op dat je niet alleen over het terrein moet. Loop desnoods een stukje met een Elephant mee, zodat je maar heel even echt alleen bent. Zoek hierin ook zeker de Lions op, zodat we echt één front kunnen zijn tegenover de Rhinos. Hopelijk hebben we voor nu het ergste gehad, maar die kutafdeling heeft altijd een paar nare verrassingen in petto en met zijn tweeën kan je meer dan één."
      Nou, als dat geen foreshadowing was, wist hij het ook niet meer. Veel anders dan dit kon hij ook echt niet zeggen zonder het eerst met Fire en Yrla te overleggen, dus hij hoopte maar dat Adam hiermee leven kon.
      "Wij hebben Dezi terug, met een beetje pech krijgen meer afdelingen zo'n pretpakket in de schoot geworpen. Van die mensen die je liever nooit meer zit. Dus... wees gewoon voorzichtig." Het bruggetje was zomaar in zijn hoofd opgekomen en Jester was eigenlijk wel trots op deze waarschuwing, een stiekeme speculatie naar dat er misschien nog wel meer geschifte mensen zouden rondlopen, ergens...
      Het klonk als een conclusie die hij zelf normaal ook wel zou trekken en dat hield Yrla buiten schot. Als het nieuws over Zebediah dan wel gedeeld zou worden, zou zelfs een gerucht in ieder geval door de Panthers meteen geloofd worden.
      En een gewaarschuwd mens telt voor twee.
      "Dat was het," besloot Jester de vergadering en hij kwam overeind van de tafel waar hij tegenaan had geleund. Dismissed, ofzo. Phone, kan ik jou nog even spreken?"

[ bericht aangepast op 10 juli 2020 - 22:57 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Oh help. Ging hij nu al beginnen? Wat had ze nu weer fout gedaan?! Ze wachtte tot iedereen uit de kamer was en trok een wenkbrauw op. "Vertel," zei ze ietwat bot.

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze had maar weinig van de meeting gevolgd, omdat ze zich zo zorgen maakte over Fayr. Het enige wat ze begreep was dat Dezi terug was en dat had haar direct naar haar kleine broertje laten kijken en zijn vriendje. Hoe moest dit voor hen zijn dat ze terug waren?
      Ze zou het straks wel vragen. Eerst moest ze voor Fayr zorgen, die had haar veel harder nodig op het moment. En daarna zou ze wel even naar boven gaan om met Merrin te praten. Fayr en Vienna liepen terug in de richting van hun kamer. Vie sloot de deur achter hen. Het voelde vreemd. Hij gesprek van eerder was abrupt verbroken door dit. Ze ging naast haar vriendin zitten en wreef even over haar been.
      "Ik vind je echt heel dapper, Fayr," zei ze zachtjes."Ik weet niet of ik het had durven vertellen wat er gebeurd was. Maar we vinden wel een oplossing, oké?" Ze keek haar vriendin aan met een glimlach. "Wil je er nog over praten? Of zeg je liever, eerst even wat anders nu? Even afleiding. En dan bedenken we later wel een plan."

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Chill, Phone," reageerde Jester een tikje verongelijkt bij het horen van haar botte toon. Hij hief zijn handen half in de lucht ten teken van overgave. "Ik wilde je gewoon vragen of dit zo beter was. Met het niet-alle-beslissingen-helemaal-alleen-maken ding waar je het gisteren over had." Hij had haast nu al spijt dat hij gevraagd had haar te spreken. Goden, kon het hem iets schelen of ze het goed vond of niet. In ieder geval was het nu niet 100% zijn schuld als dit ook weer eens in zijn gezicht opblies.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fayr haalde haar schouders op. Ze wist het niet. Misschien moest ze de anderen nog waarschuwen? Nu had ze eenmaal alles verteld wat er aan de hand was, dus in de problemen zaten ze sowieso. Dan kon iedereen er maar het beste op voorbereid zijn, toch?
      "De anderen moeten het ook weten," zei ze kleintjes. Voor Romeo zijn klauwen in een andere Panther zou zetten en hen ook zou bedreigen. "Jester en- en de jongens. En Agami."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam kwam overeind van zijn stoel. Op de klok zag hij dat de eetzaal al een tijdje geleden was opengegaan. Voor hij aan Merrin vroeg of hij mee ging eten, zag hij Agami. Hij realiseerde zich dat hij de laatste dagen amper met haar had opgetrokken en schaamde zich ervoor. Hij was toch niet zo’n vriend die zijn vrienden in de steek liet vanwege een vriendje? Zijn blik gleed van Merrin naar Agami en weer terug. ‘Gaan jullie mee naar de eetzaal?’ vroeg hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Ze keek verrast op naar Adam. "Oh. Jahoor." Ze glimlachte vrolijk. Het verbaasde haar eigenlijk dat Adam de vraag ook tot haar gericht had, want de laatste tijd hadden ze elkaar eigenlijk haast niet gesproken. Hij was zoveel met Merrin bezig geweest. Niet dat dat verkeerd was! Zijn vriendje had hem ook nodig gehad natuurlijk. Adam had het gewoon te druk gehad. "Gezellig."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi had haar dienblad bij Yara opgehaald en keek om zich heen. De tafel waar ze vanmiddag had gezeten was nog leeg. Betekende dat dat er nog helemaal geen Panthers waren?
      ‘Je mag wel bij ons zitten als je wil?’ klonk een stem naast haar.
      Ze keek opzij en zag Maaya. Even twijfelde ze. Jester had haar gewaarschuwd voor haar, maar het was moeilijk om zo’n aanbod af te slaan als je anders helemaal alleen zat. Ze wist nu al dat er niemand naast haar zou komen zitten.
      Dezi gaf een knikje en liep met het meisje mee naar een tafel in de hoek. Er zaten al een paar anderen. Zelfverzekerd ging Maaya erbij zitten en Dezi deed het met iets minder zelfvertrouwen.
      ‘Hebben ze je de hele dag aan je lot overgelaten?’ vroeg Maaya. Er klonk afkeuring in haar stem. ‘En waar is je draakje?’
      Dezi trok haar schouders op. Ze had het dier al een hele tijd niet gezien.
      ‘Ben je al wel op je campus geweest?’ vroeg Maaya.
      ‘Nee. Ze willen eerst overleggen wat ze met me aan moeten.’
      Maaya rolde met haar ogen. ‘Het zijn echt een stel aanstellers. Al die afdelingen zijn een kruitvat met al die gaven bij elkaar.’ Ze trok een stuk van haar shirt opzij, er liep een litteken vanaf haar sleutelbeen opzij. ‘Melissa,’ ze knikte naar een meisje even opzij van haar, ‘heeft me eens met een houten staak aan de muur vastgepind.’ Ze haalde haar schouders op. ‘Een hoog oplaaiende ruzie en dan heb je soms niet helemaal je emoties onder controle – en je gave dus ook niet. Dat is hartstikke normaal. Vandaar onze ziekenboeg, daar lappen ze je zo weer op. Het is zelfs gezond als je je af en toe laat gaan. Maar bij jullie Panthers?’ Er klonk een spottend lachje. ‘Dat zijn een stelletje lichtgewichten. Noemen iets wat bij ons dagelijkse kost is een trauma. Belachelijk gewoon.’
      Dezi keek haar van opzij aan terwijl ze was begonnen met eten. Was dat waar? Hadden ze het ontzettend opgeblazen? Ze nam Maaya’s woorden met een korreltje zout, maar merkte toch dat het haar ergens wel goed deed. Misschien was ze helemaal niet zo’n slecht persoon, maar had ze haar emoties gewoon niet zo goed onder controle en was dit alles daar een gevolg van geweest. Daar kon ze al veel beter mee leven.

---

Every villain is a hero in his own mind.