[RPG • 0] Experium || 23 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Eén ding dat Safira zich had voorgenomen, was dat ze veel minder tijd met Dezi zou gaan doorbrengen. Vroeger was ze nooit van haar zijde geweken, nu wist Dezi dat echter niet meer en dus wilde ze ervoor zorgen dat ze wat meer ruimte had. Gedurende het hele gesprek met Jester had haar hart zwaar in haar lijf gebonkt, bang als ze was dat Dezi de jongen opeens zou aanvallen. Wonder boven wonder was dat niet gebeurd. Ze vertrouwde er echter niets van en was er zeker van dat Zebediahs bevel wel weer naar voren zou komen. Ze moest dus als de wiedeweerga een manier vinden om Jester te waarschuwen.
      Ze had het gevoel dat de boodschap beter aankwam als ze iemand anders waarschuwde. Ze had het gevoel dat hij zich niet erg druk om z’n eigen lijf maakte. Onyx moest waarschijnlijk niets van haar hebben – en los daarvan had ze hem de hele dag nog niet gezien. Met Yrla had Jester ruziegemaakt. Bovendien was hij ook niet helemaal zuiver, hij had met Dezi samengewerkt. Maar toch… Yrla en Jester waren zo goed met elkaar bevriend geweest, ze geloofde niet dat hij zijn vriend zo maar zou laten sterven.
      En dus vloog ze naar de campus toe. Er was niemand in de woonkamer en ze begaf zich naar boven toe. Door aan de deurklink te hangen, kreeg ze de slaapkamerdeur van Jester open. Ze keek even rond. Wat was typisch Jester? Hij had geen hele uitgesproken kledingstijl, noch had hij bepaalde voorwerpen die hij vaak bij zich had. Zich realiserend dat ze hier niet te lang moest blijven dralen, greep ze het groenige kledingstuk dat over een stoel hing en ging ervandoor.
      Dat was één. Nu nog deel twee van de boodschap.
      In het kleine keukentje wist ze een mes uit de la te trekken. Ze legde hem in het kledingstuk, vouwde de punten bij elkaar en nam toen beide mee in haar klauwen. Yrla’s geur kende ze als geen ander, het duurde niet lang voordat ze die opgepikt had en het haar naar de bibliotheek leidde. Wat een vreemde plaats was, Yrla was niet echt iemand die vaak in de boeken dook. Hij zat in de schaduwen en keek af en toe opzij. Er bevroor iets in haar binnenste toen ze zag dat het een meisje was waar hij naar keek. Met iets meer geweld dan nodig, liet ze het hemd en het mes met een bons op de tafel neerkomen. Ze zakte op de rand van de tafel neer en keek naar Yrla, hopend dat hij de hint begreep.

[ bericht aangepast op 7 juli 2020 - 19:43 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Dat heb ik inderdaad gezegd," knikte Jester. "Want leerlingen worden hier niet van school gestuurd. Ze worden vermoord." Hij keek Adam en Merrin beurtelings aan om die woorden te laten doordringen. Hij wist niet of het helemaal waar was, maar dat is wat iedereen hier wel als conclusie getrokken had. Het was niet dat je voor je slechte gedrag beloond zou worden door terug naar huis te mogen. Zelfs als ze je gave konden weghalen en je geheugen zouden wissen, kon je niet terug naar het normale leven.
      "Ik dacht," zei hij langzaam, "dat ze Dezi net zoals de anderen zouden laten verdwijnen. Dood, of erger, ik weet het niet precies, behalve dat ze zeer zeker niet terug mogen naar de normale wereld. Ze zijn gefaalde experimenten en daar wil je vanaf. Maar..." en nu aarzelde hij, "ze zitten nu middenin een experiment met ons allemaal: De Zuivering. Het is mijn theorie dat ze daarom Dezi teruggestuurd hebben, om geen variabelen daarvan te hoeven wijzigen. Maar weten doe ik het niet. Het enige waar ik wel zeker van ben, is dat Dezi zich niets meer herinnert van wat ze gedaan heeft en dat ze oprecht geschokt was toen ik vertelde over haar poging tot drievoudige moord."
      Voor Adam iets kon zeggen hief hij een hand op. "Ik heb niets gezegd over de nacht na het bal. Ze weet dat ze het litteken van Onyx verdiend heeft, maar niet waarom. Als je wil dat ze dat wel weet, is dat jouw keuze." Hij viel even stil. "Ze is terug, Adam. Maar ze is niet de Dezi die jij je herinnert. Of we het nu willen of niet, dit is de realiteit waar we nu het beste van moeten maken. Overleven zo goed als we kunnen, en daar wil ik je bij helpen. Juist door Dezi op te vangen. Haar voor jou en iedereen in de gaten te houden. Zodat de oude Dezi dood is en blijft. Zodat de nieuwe juist je leven zal willen redden als Experium zelf weer eens doordraait."

[ bericht aangepast op 7 juli 2020 - 20:21 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam schudde koppig zijn hoofd. ‘Ik zal haar nooit vertrouwen. Straks denkt iedereen dat ze veranderd is en krijgt ze wél haar herinneringen terug. Bijna de helft van onze afdelingsgenoten heeft herinneringen teruggekregen. De kans is groot dat ze bij Dezi ook terugkomen. En dan?’ Zijn stem trilde en hij balde zijn handen tot vuisten. ‘Ik wil niet constant in angst leven. Het maakt me gek – en dan word ik straks net zo gek als haar. Of – of Onyx.’ Zijn ogen schoten naar Merrin. De gedachte dat hij hem iets zou aandoen, maakte hem misselijk.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Dan zit ik er met mijn neus bovenop en heb ik het meteen door. Je hoeft haar niet te vertrouwen, maar mij. Fire heeft aangeboden dat ze eventueel ook bij de Lions zou kunnen slapen, dan is ze verder bij je vandaan. Maar dat betekent wel dat ik haar niet 24/7 in de gaten kan houden."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam snoof. ‘Dus jij gaat vanaf nu als een hondje achter haar aan lopen?’ Natuurlijk was hij blij dat ze dan in elk geval bij de Lions zou gaan slapen, het was beter dan niets. Maar het voelde alsnog alsof ze straffeloos mensen kon blijven vermoorden. ‘Ik snap niet dat jij haar niet achter slot en grendel wil hebben. Zeker met die andere psychopaat die hier rondloopt en die haar met één zinnetje letterlijk kan dwingen om ons in stukken te scheuren.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zeker met die andere psychopaat die hier rondloopt en die haar met één zinnetje letterlijk kan dwingen om ons in stukken te scheuren.
      Zebediah.
      Adam had het over-
      Hij wist-
      Hoe de holy-
      "Schreeuw het nog wat harder," sputterde Jester, die zijn best deed zijn onderkaak weer van de vloer op te pakken in true animated disney-fashion en direct zich naar de deur toedraaide om te zien of die wel echt dichtzat, en daarna het raam. "Hoe de fuck weet je daarvan af?" siste hij, in een combinatie van geschokt en stomverbaasd, maar nog altijd fel. Als zij het wisten, wie dan nog meer? En van wie, in hemelsnaam? "Wie weet het nog meer?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ik mag hopen dat iedereen het binnenkort weet,’ bromde Adam. ‘Zeker andere nieuwe leerlingen die blijkbaar een doelwit voor hem zijn. Merrin en ik moeten al de hele tijd over onze schouder kijken,’ zei hij. ‘Juist daarom is het fijn als we alvast één draak kunnen afstrepen want daar kunnen wij ons met onze stomme gaves niet tegen verweren.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had een verscholen plek in de bibliotheek uitgekozen. Ver genoeg van haar vandaan, maar wel dat ze nog in zijn zicht was. Yrla had die middag de bieb rondgestruind naar een leuk nieuw boek en was verscholen geraakt in een nieuw boek over Piraterij. Hij had het boek zo interessant gevonden dat hij soms vergat om even naar het meisje te kijken verderop. Ze had niet veel gedaan vandaag. Ze was wezen lunchen, was nog veel alleen (zoals de meeste naamlozen) en bevond zich ook zoals de meeste naamlozen in de bibliotheek. Het was een plek waar hij niet vaak kwam, maar hij had een van de luie stoelen uitgekozen en zijn job comfortabel gemaakt. Misschien dat hij hier wat vaker moest komen, het was in ieder geval rustiger dan in het Panthers house soms.
      Hij was net weer teruggetrokken in zijn boek, toen hij een bonk op de tafel hoorde. Hij schrok van de kleine draak die opeens iets voor zijn neus had laten vallen. "Azumi!" reageerde hij verschrikt. Hij greep het draakje bij de nek en trok het dichterbij. "Wat doe je hier? Je verraadt me..." Yrla keek even naar het pakje op de tafel en weer terug naar het draakje. Hij moest weg zien te komen hier, voor hij gezien werd. "Heb je Dee-.." Hij zweeg toen hij een hand op de zijne voelde. Hij had het pakketje van Azumi op willen pakken en daarna weg willen flitsen, maar nu stond opeens het blonde buffalo meisje naast hem. Het leek alsof ze gerend had, ze hijgde. "Niet doen, je doet jezelf pijn."
      Verrast dat het meisje ineens naast hem stond, knipperde hij met zijn ogen. Alsof hij het niet kon geloven. Fack, was hij nu al door de mand gevallen?! Lekker begin, Yrla!. Het meisje trok met een blos haar hand terug, alsof ze zich gebrand had aan de zijne. "Ik doe mezelf pijn?" stelde hij haar de vraag met opgetrokken wenkbrauw, nadat hij besefte dat hij haar aanstaarde. Er was een hoogrode blos op haar wangen gekropen. "Wel, nou ja. I- ik dacht aan onze botsing van ons vanmiddag. E- en toen- toen zag ik opeens dat je je hand open gehaald had." Hij keek haar nog altijd niet begrijpend aan, keek naar zijn hand die er nog altijd gaaf uit zag. "H- het leek iets te maken hebben met iets groens," zei ze met een hoogrode blos.
      Yrla snapte er nog steeds geen ene snars van. En in zijn verbazing merkte hij dat hij Azumi nog steeds bij de nek gegrepen had. "Oh, sorry Azumi. Dit was niet mijn bedoeling," verontschuldigde hij naar het draakje. Yrla kriebelde het beestje even onder haar kin, voor hij haar op zijn schouder zette. Haar nagels drongen tot diep in zijn huid door en voor een moment ging er een vlaag van pijn over zijn gezicht. Hij vergat voor een moment even dat er de mogelijkheid was dat Dezi in de buurt was en keek nieuwsgierig naar het pakketje wat Azumi gebracht had. Het was in een groene lap verwikkeld en zodra hij het iets uitpakte, kwam er een mes tevoorschijn. Nu leek hij te begrijpen wat het meisje naast hem bedoelde. "Ah, dus dat bedoelde je met pijn."
      "Hoe wist je dat?" vroeg hij nieuwsgierig. Het meisje leek zich niet helemaal op haar plek te voelen, maar toen ze antwoordde was haar antwoord zacht en vriendelijk. "Wel, ik kan aanvoelen als iemand in gevaar is, of gewond of misschien wel dood gaat." Ze keek hem niet aan toen ze haar zinnen vervolgde. "Maar ik kan het alleen als ik specifiek aan die persoon denk. En vaak zie ik zoiets als iemand al in gevaar is of vlak van tevoren." Het meisje keek met een glimlach naar hem op. "Dus toen ik je hoorde roepen, wist ik dat ik maar een kans had. Het was een gelukje dat je zo dichtbij was." Yrla kon een zucht van opluchting niet onderdrukken. Ze had gewoon zijn stem gehoord, had hem nog niet eerder gezien. Dat was een hele opluchting. Hij keek nog eens naar het mes en toen naar het draakje op zijn schouder.
      "Waarom breng je me dit, Azumi?" vroeg hij aan het beestje.

[ bericht aangepast op 27 aug 2020 - 16:35 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Vind je mijn gave stom?" flapte hij er opeens uit. Met het feit dat zowel Adam als Jester opeens naar hem keken, kreeg hij een blos op zijn wangen. Hij merkte aan zijn vriendje, ondanks het feit dat hij bozig deed tegen Jester, dat de jongen doodsangsten uitstond. Hij zelf had er vreemd genoeg nog niet zo'n last van. Hij had Dezi maar vluchtig gezien, en gek genoeg vertrouwde hij op Jester. En de school zou niet zomaar een moordenaar terugsturen toch? TOCH?!
      Hij wilde horen wat Jester te zeggen had en vond het vreemd dat hij het gesprek eerder alleen met Adam wilde voeren, terwijl Merrin hier net zo goed zijn zegje over te doen had. Dezi had ook hem willen vermoorden! Het gesprek was echter opeens overgegaan op die vreemde jongen waar Adam hem die middag over had verteld. Merrin had nog niet zoveel tijd gehad om stil te staan bij het feit wat Adam hem verteld had. Hij had er nog niet echt bij stil willen staan, Dezi was opeens op komen dagen en hij maakte zich al de halve dag zorgen om zijn vriendje.
      "Sorry," zei hij beschaamd, toen hij merkte dat de andere twee naar hem keken. Maar de woorden van Adam hadden hem stiekem wel pijn gedaan. Adam vond zijn gave stom. Hij kon er niets mee, behalve in een ander veranderen voor een bepaalde tijd. Waarom kon hij zich niet verdedigen zoals Jester het had gedaan in de arena? Of kon hij net zulke harde klappen uitdelen als Yrla? Als hij nu hun gave kon kopiëren, dan kon hij dat ook! Zichzelf verdedigen.
      Het was alsof er een lampje in zijn hoofd was opgegaan. Hun gave kopiëren. Was dat mogelijk?! Hij kon van iedereen hun gedaante vlekkeloos aannemen, zelfs hun stemgeluid gebruiken. Hij kon tot in detail hun gelaat kopiëren. Kon hij dat ook met hun gave?! Hij moest dat uitproberen! Hij vergat het gesprek tussen Adam en Jester helemaal en ging koortsachtig op zoek naar hoe hij dat moest doen. Hij moest iemand vinden met een makkelijke gave, iemands gave die weinig kostte om te kopiëren.
      Jesters gave leek veel op de zijne, met het opsluiten van zijn gave in een doosje. Maar het leek hem erg lastig om anderen te overtuigen als hij dat zelf al niet eens in zijn normale dagelijkse gang van zaken kon. Vienna haar gave leek hem ingewikkeld, net als die van Fayr. Onyx gave had iets met muziek te maken en hij wist niet eens hoe hij een instrument moest bespelen anders dan een heel klein beetje bas wat ze hem laatst geleerd hadden en het klokkenspel. Phone, absolute dikke nee!, Adams gave leek hem ook niets. Stel je voor dat hij in het verleden vast bleef zitten.
      Dan bleef er nog maar 1 keuze over. Eentje die hem het makkelijkst leek, maar waar hij zich nu niet echt op verheugde. Yrla

---

It's never gonna happen, Guys.

Jesters zelfbeheersing was- euhm, op een haartje na gebroken.
      "Jullie kunnen best wat met je gaves," snauwde hij. "Haal dat fucking naamexamen van je en je kan net als Yrla wegflitsen op het moment dat je in gevaar bent en Merrin kan zich in een verdomme bodybuilder veranderen als hij de dingen eng vindt worden. Je bent pas een sitting duck als je je zo gedraagt."
      Stop. Alsjeblieft gozer, hou je fucking kop.
      "Haar afstrepen? Hoe dan, door haar te laten vermoorden? Goh, dan zijn wij echt de good-guys, denk je ook niet?" zei Jester sarcastisch. Frustratie borrelde in zijn borst en hoezeer hij het ook weg probeerde te duwen, het kwam alleen maar nog harder weer naar boven. "Ik begrijp dat je bang bent," zei hij met bovenmenselijke inspanning (en nog steeds niet heel aardig), "maar Dezi laten vermoorden is niet een van de opties."
      Hij had dit niet alleen moeten doen.
      Fucking hell, hij had dit niet alleen moeten doen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Nou misschien had ik mijn naamexamen wel allang gehaald als ik niet op een afdeling was gezet met mensen die zeggen dat ik het verdien om te sterven, die me verkrachten, me bedreigen en me proberen te vermoorden!’ schreeuwde Adam en zijn lip begon te trillen terwijl er een traan over zijn wang rolde. ‘Maar als jij vindt dat verkrachters en moordenaars hier vrij mogen rondlopen, dan zijn we uitgepraat ja. Ga maar lekker teamoverleg hebben, maar ik háát onze afdeling.’ Hij kon zijn verdriet meer binnen houden, hij wendde zijn gezicht af en zijn schouders begonnen te schokken.

[ bericht aangepast op 7 juli 2020 - 22:46 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Wat moet ik dán, Adam?" riep Jester terug, die er zelf ook wel wat voor voelde om eens een potje te gaan zitten janken, of heel hard tegen iets aan te rammen. "Ik kan verdomme niks- ik wist er niet vanaf! Ik doe mijn best- en ik weet ook heus wel dat mijn best niet genoeg is, maar ik zie geen andere oplossingen, oké?" Jester vloekte en draaide zich om naar de deur. "Je haat ons dan misschien wel, maar ik probeer iedereen verdomme levend over de eindstreep te halen." Hij gooide de deur woest open en beende terug naar zijn eigen kamer. De deur was nog niet eens in het slot geknald of hij had zijn iNet al in zijn hand. In eerste instantie had hij Fire een bericht willen sturen, maar voordat hij zichzelf kon betrappen op wat hij aan het doen was, opende hij in plaats daarvan de conversatie met Onyx. Tegen de tijd dat Smaug doorhad wat er gebeurde, had hij het bericht al verzonden.

Ik heb je hulp nodig.
-J

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Uit frustratie had Safira bijna zijn keel opengereten omdat hij die van haar vasthield, maar ergens zat nog een sprankje verstand dat haar vertelde dat Yrla vermoorden niet echt een topplan was – los van het feit dat hij te snel zou reageren. Toen hij haar echter onder haar kin kriebelde en op haar schouder zette, had ze hem onmiddellijk vergeven, voelde ze zich warm vanbinnen en leunde ze even met haar kop tegen zijn hoofd.
      Take that, bitch.
      Ze wierp een ijzige blik op het stamelende meisje dat bij hen stond. Haar wangen waren vuurrood. Safira staarde haar zo intens aan dat ze wist dat het wicht het ijskoud kreeg en uiteindelijk draaide ze zich rillend om.
      Mooi.
      Hoe zeer ze ook dicht tegen Yrla aan bleef zitten, het communiceerde wel wat lastig. En communiceren was al zo verdraaid moeilijk. Ze sprong op de tafel, keek van het mes naar Yrla. Goh, wat kon ze doen om het te verduidelijken?
      Kom op Yrla. Je hebt meer hersens dan ik. Een mes en Jesters shirt. Ra ra waarom geef ik je dat? Ze nam het mes in een klauw, deed alsof ze stak en viel daarna dramatisch naar achteren alsof ze dood was. In een grijs verleden had ze toneelgespeeld, maar of ze daar nou écht talent voor had, was maar de vraag.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij pakte de groene lap nog eens goed vast en herkende het als Jesters bloes van die avond ervoor. Een beetje ongemakkelijk keek hij naar het draakje, die een of andere gekke rol over de tafel heen maakte. Een mes, Jester en Azumi die deed alsof ze... alsof ze dood ging? "Onyx," fluisterde hij voor zich uit. Hij moest Jester vinden! En wel nu! "Sorry," zei hij tegen het meisje, waar hij nauwelijks van had gemerkt dat ze zich om had gedraaid. "Uhm, noodgeval.. Ik maak het nog goed met je! Wat vind je van een drankje morgenavond?" Het meisje keek naar hem om en hij miste haar knikje bijna, doordat hij haastig op zijn iNet keek om te zien of hij bericht had van Jester. Toevallig had hij die wel, iets over een meeting tegen zessen. Dat was over drie minuten. "Oh en bedankt voor je hulp!" Yrla gaf het meisje even een dikke knipoog en was blij dat hij in ieder geval met de eerste ietwat schot al in de zaak zat.
      "Azumi.." riep hij het draakje, die nu opeens gromde naar het meisje naast hen. Hij stak zijn arm naar haar uit en wipte haar zo weer haar schouder op. In de bibliotheek was het niet handig om te flitsen. Teveel boekenkasten om tegenop te botsen. En dus rende hij op een haastig tempo de bibliotheek uit. Azumi naast hem leek nog altijd gepikeerd en hij moest zachtjes lachen om het humeur van het draakje. Ze was altijd al beschermend over hem geweest. En om een of andere reden was dat beschermende vaker tegenover meisjes. Hij aaide het draakje over zijn kop. "Ah, niet zo mopperen, Azumi. Ik heb haar gewoon nodig. Je weet toch dat jij de enige voor me bent." Hij aaide het draakje nogmaals over haar kop heen. En ondanks het feit dat hij Dezi niet wilde zien, kon hij het gezelschap van haar draak wel weer waarderen. Zij was niet Dezi, Azumi had een hele andere persoonlijkheid. En nu zij er was, voelde hij zich gek genoeg toch iets minder alleen.
      "Hou je vast," zei hij tegen het draakje, niet wetende of ze dat eigenlijk wel begreep. En vlak buiten de deuren van de bibliotheek flitste hij in de richting van het Panthers house.

[ bericht aangepast op 8 juli 2020 - 14:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Je weet toch dat je de enige voor me bent.
      Hoe vaak had ze die woorden wel niet in haar dromen gehoord? Ze wist dat ze niets te betekenen hadden, dat de jongen een grapje maakte en dat hij zelfs dacht dat ze een of ander huisdier was, maar toch voelde ze zich beter dan sinds een hele lange tijd.
      Dezi mocht dan wel een stroef begin hebben hier op school, maar Safira voelde zich vrijer dan ze in maanden of misschien zelfs jaren had gedaan en ondanks de wind die langs haar heen raasde door Yrla’s snelle verplaatsing, slaagde ze erin om op zijn schouder te blijven zitten.
      Terwijl ze de campus binnengingen, dacht ze na over Yrla’s reactie. Die dacht dat Onyx een bedreiging vormde. Waarom? Die had dan wel Dezi’s gezicht lelijk bewerkt, maar waarom zou hij denken dat hij Jester een kopje kleiner wilde maken? Nee – de waarschuwing was maar half aangekomen. Hopelijk begreep hij het beter als Onyx en Jester straks rustig in één kamer zaten.

---

Every villain is a hero in his own mind.