[Rpg • 0] Experium || 19 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was gek om te horen uit de mond van een persoon die alleen maar met vuur te maken had. Ze wist niet zo goed hoe antwoord te geven, dus gunde ze Fire maar een glimlach. Nog opgeluchter was ze toen het gesprek richting Nenya ging. Ze had niet zoveel zin gehad om in te storten, hier bij de Lions. Ze was verschrikkelijk opgelucht dat Fire niet door vroeg. Ze had eindelijk voor het eerst die dag een beetje afleiding.
      Ze keek achterom naar Fox die Nenya nogal plat knuffelde en lachte zachtjes bij het zien van haar gezicht.

[ bericht aangepast op 19 mei 2020 - 16:03 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze keek even naar het gelukzalige gezicht van haar zus en ze voelde direct al spijt dat ze dit moest doen. "Ik denk het niet," zei ze aarzelend. Ze keek even haar zus aan, voor ze haar gezicht afwendde. "Fayr, ik moet je iets vertellen wat je niet leuk gaat vinden." Ze zuchtte, misschien kon ze het maar gewoon beter doen. "Ik snap dat je hem leuk vindt, Fayr. Maar ik wil dat je ermee stopt hem te zien. Hij... Je kunt hem niet vertrouwen. Hij is niet te vertrouwen, net als elke Rhino in dat huis." Ze keek haar zus aan, nu ze het gezegd had. Ze legde even een hand op haar been. "Fire zei dat elke Rhino goed is voor problemen, en dat Romeo de meest erge van allemaal is in dat huis..."
      Ze haatte dat ze dit moest doen. Maar het was voor Fayr haar eigen best wil. Ze moest weten wat voor creep ze aan het daten was, wat voor hatelijk persoon. Romeo kon nooit goede intenties hebben. Fersephone had de hele ochtend al nagedacht over het gesprek dat ze met Fayr wilde voeren, maar nog meer over waarom Romeo nu precies haar zus moest hebben. Waarom ging Romeo achter Fayr aan? Om de zuivering? Om meer te weten te komen over hun gaven? Om een manier te vinden het Panthers house in te komen? Wilde hij haar wat aandoen? Omdat Fayr een van de meest onschuldige mensen was die er bestond? Ze frustreerde zichzelf ermee dat ze geen antwoord kon vinden.

[ bericht aangepast op 19 mei 2020 - 16:26 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze hadden hun oefeningen gedaan en af en toe gesproken over de dag. Na een uur klom Merrin weer terug in zijn rolstoel en keek Yrla aarzelend aan. De blonde jongen was al bezig met de spullen op te ruimen. Merrin durfde echter niet zo goed, maar nu hij zijn herinneringen terug had, wilde hij hun eerdere gesprek opnieuw doen. "Yrla?" De blonde jongen hield meteen op met wat hij deed en keek Merrin even aan. "Kunnen we even praten?" vroeg hij nerveus.
      Yrla keek hem even verbaasd aan, maar knikte toen op dat moment. Hij ging zitten op een van de banken langs de rand van de gymzaal. Merrin reed zijn rolstoel iets dichterbij en wist niet zo goed hoe te beginnen. Het was even stil tussen hen, en ondanks dat Merrin het idee had dat hij Yrla irriteerde, zei Yrla niets.
      "Ik heb mijn herinneringen terug," zei hij dus maar. "Alles." Het gezicht van Yrla bleef onbewogen, er kwam alleen een kleine 'oh' uit zijn mond. Yrla leek hem even peilend aan te kijken. "Dat is fijn voor je," klonk het aarzelend. " Ik wist niet dat je ze kwijt was." Merrin keek even met opgetrokken wenkbrauw terug, al had hij niet het idee dat hij het inderdaad verteld had. Hij probeerde te zoeken in zijn nieuwe herinneringen, maar het was allemaal een beetje vervaagd door alle oude die erbij waren gekomen. "Al verklaart dat nu een hele hoop..." Yrla doorbrak zijn gedachtes. Merrin wist niet zo goed hoe hij verder moest. Toen het uiteindelijk weer stil viel, was Yrla hem voor. "Wat kan ik voor je doen?"
      Merrin keek hem aarzelend aan. "Kan je een paar vragen beantwoorden over wat je gedaan hebt? Met mijn nieuwe en oude herinneringen door elkaar begrijp ik er niet zoveel meer van." Hij zag Yrla zijn gezicht bevriezen, maar uiteindelijk knikte de jongen toch toe. Het viel Merrin mee dat hij zo was blijven zitten en dat hij toch nog iets van emotie op zijn gezicht gezien had. "Wat wil je weten?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Oh, hij had niet verwacht dat hij hier niet nog een keer doorheen moest. Ergens wilde hij het liever niet, hij wilde niet weer opbiechten. Maar aan de andere kant, hij was al zo hard met Merrin aan het proberen het weer goed te krijgen, een manier te vinden om zijn schuld af te kopen. "Oke, wat heb je nu precies bij Adam gedaan?" Yrla keek even met een moeilijk gezicht naar Merrin. Waarom kwam hij dat vragen, waarom weer dit opnieuw? "En geen zorgen, Adam heeft me alles verteld, maar ik wil gewoon jouw kant van het verhaal horen." Yrla zuchtte. Hij leunde voorover, waardoor hij met zijn ellebogen op zijn knieën kon leunen. Even wreef hij met duim en wijsvinger over zijn neusbrug heen en keek Merrin niet aan.
      "Ik heb hem wijs gemaakt dat homo zijn, iets was wat niet toegestaan was op Experium. Dat als hij eraan toe zou geven, dat hij dan een spuit zou krijgen, waarvan hij gek zou worden of dood zou gaan." Hij durfde niet op te kijken naar Merrin. Hij had nu pas eigenlijk echt bekend aan de jongen wat hij gedaan had, besefte hij. De vorige keer had hij het vaag gehouden, omdat 8175 erbij zat. Hij wilde zijn privacy beschermen, in een poging het goed te doen in zijn ogen, maar daarnaast kon hij nooit de volledige waarheid aan Merrin vertellen.
      "Waarom?" klonk het zachtjes. Yrla haalde zijn handen door zijn haren heen. Hij wilde dit niet verpesten, hij wilde niet het erover hebben, het schuldgevoel was teruggekomen, knaagde aan hem. "Zoals ik vorige keer ook zei, ik vertrouwde de verkeerde mensen. Ik -" Hij kon hetzelfde verhaal vertellen als vorige keer, maar Yrla vroeg zich af of Merrin daar genoegen mee zou nemen en daarnaast nu kreeg hij de kans zijn verhaal nog iets bij te schaven. Hoeveel kon hij Merrin vertellen zonder over Zebediah te moeten beginnen? "Toen ik in het ziekenhuis lag, werd ik benaderd door een docent..."
      Hij vertelde Merrin over Maxwell, zonder zijn naam te noemen. Hij vertelde wat Maxwell hem verteld had, dat de naamlozen een soort injectie gekregen hadden, dat ze een gevaar waren voor de oudere leerlingen. Hij vertelde zowat alles aan Merrin wat hij ook aan Jester verteld had, al liet hij de geheimen over zijn familie voor zichzelf, zweeg hij over de ontmoetingen en de deal die hij had gemaakt met Zebediah over nieuwe plannen - en dus over zijn dubbelrol - en hij zweeg over de namen van sommige personen. En hij vertelde iets, wat hij zelfs Jester niet verteld had - puur omdat hij dat vergeten was...

---

It's never gonna happen, Guys.

Nu Yrla het verhaal opnieuw vertelde, kon hij er beter grip op krijgen, waarom Yrla eigenlijk zoiets geflikt had. Al had hij ook het idee dat Yrla nu meer open was dan de eerste keer, dat hij meer vertelde. En minder vaag was. Misschien kwam het ook door de dingen die hij nu niet hoefde te verzwijgen, hij hoefde niet met andermans gevoelens rekening te houden. Waarschijnlijk was het makkelijker tegen hem te praten, nu Adam niet hem telkens vuil aankeek.
      "Die man had me een video laten zien. Wat ze doen met de oudere generatie als ze van school verwijderd worden. De docent beweerde dat er twee soorten mensen hier zijn, mensen die hun gaven hebben gekregen en mensen die met hun gaven zijn geboren. Degene die de gave hebben gekregen, daarbij kan hij ook weer verwijderd worden, als ze dat willen. Echter er zijn dus ook mensen die geboren zijn met de gave. Hij vertelde dat als de oudere generatie verwijderd werd, dat degene die de gave gekregen hadden, hopelijk het geluk kregen om hun gave verwijderd te zien en daarna gereset terug gelaten te worden in de maatschappij." Yrla zuchtte... "Degene die ermee geboren zijn of een te sterke vastgeroeste gave hebben, zouden dezelfde injectie krijgen als de naamlozen. Al zouden ze echter daarvan compleet doordraaien in plaats van de controle. Niemand meer herkennen als vriend en compleet wild worden. En daarna ingezet worden voor een of ander programma of leger." Yrla lachte even zuur. "Waar denk je dat ik mijn verhaal voor 8175 vandaan heb? Dat is niet zomaar uit mijn duim gezogen," zei hij bitter.
      Merrin knikte. "Een beetje zoals In despecable me 2?" Vroeg hij met een klein glimlachje. Yrla keek hem even verbaasd aan, schoot toen zachtjes in de lach. Al knikte hij toen. "Ja zoiets, zonder het paarse dan."
      Yrla was even stil gevallen. Met zijn hoofd leek hij heel ergens anders te zijn. In de tussentijd probeerde Merrin een spijker vast te knopen aan het verhaal. Het was nogal veel en het klonk nogal ongeloofwaardig. Het punt was, het verhaal viel zo in elkaar dat Merrin het moeilijk kon geloven dat Yrla dit volledig verzonnen had. "Wie probeerde je te beschermen?" vroeg hij dus maar.

[ bericht aangepast op 19 mei 2020 - 18:33 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Jester, Phone, Dezi" Hij keek even op naar Merrin. "Vienna," zei hij met een glimlachje. Ja, hij had dit toch allemaal gedaan om hen te beschermen. Hij had zich los laten gaan, omdat hij gedacht had hen daarmee te beschermen. De jonge generatie moest eruit voor de oude generatie. Hij moest zijn vrienden redden, redden van de corrupte school waarin ze leefden. Hij had de een laten lijden, om de ander te beschermen.
      Niet waar Hij duwde het vervelende stemmetje weg uit zijn hoofd en keek Merrin voor het eerst sinds zijn verhaal weer aan. Waar hij woede verwacht had, zag hij echter begrip in zijn ogen. En dat begrip liet hem om een of andere reden nog schuldiger voelen. Nee, nee! Merrin mocht hem niet begrijpen, dat was hij niet waard.
      Dat komt omdat je liegt tegen hem Hij probeerde het stemmetje te negeren. Het stemmetje wat de afgelopen weken al de hele tijd tegen zijn bewustzijn aan drukte. Sinds het gedoe met Dezi was gebeurd, was hij er geweest. In het begin was het gelukt om zich achter het verhaal wat hij Merrin vertelde te verschuilen. Maar hoe verder hij kwam en hoe meer hij het vertelde, merkte hij dat het steeds lastiger werd. Nee, nee. Dit was allemaal waar. Hij had dit gedaan om Vienna en Jester te beschermen.
      Je weet best dat dit niet alleen was om hen te beschermen. Hij schudde onbewust zijn hoofd, waardoor hij het bijna miste dat Merrin tegen hem sprak. "Als je dit de andere verteld, vinden zij ook heus wel een manier om je te vergeven, zelfs Adam. Iedereen doet gekke dingen om zijn vrienden te beschermen." Yrla keek ongelovig naar Merrin naast hem, die hem met een glimlach aankeek. Angstig keek hij weg van die blik. Nee, nee, niemand mocht hem vergeven. Hij had zichzelf niet eens vergeven.
      Je hebt die jongen bewust pijn gedaan. En nu doet hij zichzelf pijn. Hij wilde het wegduwen, maar het kwam twee keer zo hard terug. Je genoot er van Nee! Nee, niet waar. Dat was niet waar... Nee, nee dat kon hij niet.
      Wel... Het lukte hem niet meer. Hij herinnerde zich het euforische gevoel van macht dat hij gevoeld had, toen hij de jongen huilend weg had zien rennen. Het was het stemmetje en dat gevoel dat zijn schuldgevoel nog erger maakte, dat hij zo hard probeerde te ontkennen. Maar hij kon het niet meer. Hij kon zich niet meer verschuilen achter zijn excuus, het had hem nu ingehaald. Nu Merrin hier naast hem zat, in staat hem te vergeven. Hij kon het zien aan de jongen, in de vriendelijke ogen. Vriendelijke ogen die hij niet verdiende, het cadeautje dat hij niet verdiende, de vriendelijke woorden en de manier waarop ze met elkaar praten. Yrla was verantwoordlijk voor het feit dat hij in een rolstoel zat, voor het feit dat zijn vriendschap verbroken werd, dat hij Merrin had laten huilen, dat Adam zichzelf sneed, dat hij een zelfmoordpoging had gedaan.
      Uiteindelijk schudde de jongen zijn hoofd en schreeuwend kwam hij overeind, woest op zichzelf.. "NEE!," schreeuwde hij. Hij kon het niet meer aan, hij kon deze vriendelijkheid van Merrin niet aan. Merrin leek op te schrikken in zijn rolstoel. Hij was niet eerlijk tegen Merrin. En hij was niet eerlijk tegen zichzelf, tegen niemand niet. "Dit was de insteek waarmee ik terug kwam naar school. Het naamlozen pesten kwam pas later, toen Dezi met haar verhaal kwam. De verhalen leken zo erg op elkaar dat ik ze aan elkaar verbonden heb," zei hij zachtjes. Met tranen in zijn ogen keek hij met een woeste blik naar Merrin, al was de woede niet voor Merrin bedoeld. "Elke keer dat ik iets deed, probeerde ik mezelf ervan te overtuigen dat ik het deed voor hen. Dat ik het deed om Vienna en Jes te beschermen. Dat alles voor het goede doel zou zijn, dat ik hen uiteindelijk veilig zou hebben. Maar wil je de waarheid, Merr? Ik genoot ervan. Ik genoot ervan de jongen te zien huilen, om de macht te voelen over hem. Om hem in een richting te kunnen duwen waar ik hem wilde hebben. Om te stoken tussen jullie." Hij huiverde toen hij het hardop zei. "Ik walg van mezelf, haat mezelf erom. Dus waag het niet om me zomaar te vergeven, want ik ben afschuwelijk."
      Met die woorden flitste hij weg. Hij voelde de tranen over zijn wangen stromen, maar was niet van plan ze aan iemand te laten zien. Hij was al te open geweest naar Merrin, hij kon niet nog meer vragen hebben. En dus deed hij waar hij het beste in was, hij bleef rennen, zo snel als hij kon. Tot hij de pijn in zijn spieren voelde, de welkome pijn. Dat was zijn straf.

[ bericht aangepast op 19 mei 2020 - 20:41 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Fayr keek haar zus verward aan. "Hem niet vertrouwen?" Ze schudde haar hoofd. "Weet je zeker dat we het over dezelfde Romeo hebben?" Ze snapte er niets van. De Rhino's waren misschien een beetje meer aan de duistere kant van de gaven en hun leider was een gemeen meisje, maar Romeo was niet zoals de anderen. Hij was juist lief. Hij had ook voor Vienna gezorgd en vanalles gedaan om te helpen. "Phone, je hoeft je echt geen zorgen te maken, Romeo is niet zoals de anderen, hij is echt heel lief en zorgzaam. Gisteren is hij zelfs nog langsgekomen om te zien of alles goed met me ging."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Oh, dit ging nog erger worden dan ze had verwacht. Ze zuchtte, tot ze ineens besefte wat Fayr gezegd had. Romeo was er geweest, de hele tijd onder haar neus. En waarschijnlijk was het ook nog eens haar eigen schuld ook, bedacht ze meteen. "Fayr, die jongen die spoort niet. Je moet me geloven als ik dit tegen je zeg. Hij was beste vrienden met Zebediah, Fay. Je weet wat dat betekent toch?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij plofte naast Maaya neer in een van de fauteuils in de bibliotheek. Hij keek haar even met flauwe glimlach aan. "Wel, was het het waard?" vroeg hij aan het meisje, zonder haar echt te groeten. "Als ik de rest mag geloven, heb je de Panthers laten sidderen en onderhand een open oorlog geopend met de Panthers en de Lions. En dat in een avond. I'm impressed," zei hij met een knipoog.

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Waarom spoort hij niet? Wat zou hij gedaan hebben dan?" Daar was dat opstandige trekje weer, dat ze van Fersephone overnam. Fayr keek haar zus aan en bond meteen alweer wat in. "Verhalen doen zich zoveel de rondte. Net zoals dat jij met Fire naar bed geweest zou zijn, en dat is toch ook niet waar? Of dat je hem wilde vermoorden? Dat was toch ook niet waar? Zebediah zat bij hem op die afdeling, Romeo kon hem toch moeilijk negeren?" Ze schudde zachtjes haar hoofd weer. "Echt, je moet hem gewoon even leren kennen."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Oh, het was prachtig,’ zei Maaya. ‘Azrael had me wat extra kracht gegeven, waardoor de hallucinatie nog sterker werd. Ik had alleen wat moeite met de rolstoel-guy, maar ach. De rest… Onyx jankte zelfs. Hij brak toen zijn vriendje voor zijn ogen verbrandde. Hij heeft hem zelfs gedumpt, bang dat ik anders zijn beschermelingetjes onder handen zou nemen. Dus die missie is in elk geval al geslaagd. Met een beetje mazzel vindt die rooie hem een lafaard en is het ook meteen het einde van hun vriendschap.’
      Het was meer dan een beetje mazzel – ze wíst dat dat was gebeurd. De sporen ervan waren nog steeds op haar handen te zien. Onyx was woest geweest. Pas uren later na haar bezoekje – wat inhield dat Jester geen begrip voor hem had kunnen opbrengen. Dat moest een harde klap zijn voor Onyx. Veel anderen had hij niet. Misschien wel niemand.
      Het voelde alsof ze eindelijk gerechtigheid had voor het feit dat Ednoces haar – door toedoen van Onyx – gedumpt had.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Pas op, ik stik!" bracht Agami lachend uit. Toch knuffelde ze Fox automatisch terug, terwijl er een warm gevoel door haar heen trok. Hij had het onthouden! Fox vroeg er zelfs naar, iemand uit een andere afdeling en die al heel veel langer zijn naam verdiend had. Ze hoorde er echt bij nu. Het hele gedoe van Namen en Naamlozen had ze nogal belachelijk gevonden, maar nu ze hem eenmaal had voelde het toch wel extra speciaal. Fox liet haar weer los en zijn bruine ogen twinkelden vrolijk
      Nenya maakte er voor de grap een kleine kniebuiging bij. "Nenya Agami," zei ze, trots doorschemerend in haar stem.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Klinkt goed," zei hij knikkend. Ergens vond hij het jammer dat hij het niet had meegemaakt, maar aan de andere kant was het risico te groot geweest. "Fijn dat het dan nog wat waard is, want ik werd mijn bed uit gedeeld door jouw toedoen." Hij keek haar even scherp aan, maar zijn blik was niet boos. Hij grijnsde, viste wat uit zijn zak en keek Maaya met een sluwe grijns aan. "Al is dat ook wat waard geweest...." Hij hield een kettinkje op met een klein sleuteltje eraan. Vanavond na de date zou hij teruggaan voor het boekje en dan zoude alle geheimen van Vienna voor hem openen. Zijn sluwe grijns werd groter. Oh, hij verheugde zich nu al op zijn nieuwe speelkansen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Oh help, ze wilde het gewoon niet zien. En Phone merkte dat ze een beetje boos begon te worden. Kom op, Fayr. Doe nu voor een keer niet zo moeilijk! "Ik zie Fire er niet voor aan om zomaar roddels te verspreiden," zei ze gepikeerd. "Hij vertelde me zelf hoe grote hekel hij eraan heeft, dus waarom zou hij ze helpen verspreiden?!" Fayr zag het gewoon niet. "Ik vraag je gewoon voorzichtig te zijn, Fayr. Het liefst ermee te stoppen! Weet je wat voor gave hij heeft?! Wat hij je daar allemaal mee aan kan doen?!"

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Nenya! Uit de Lord of the Rings! Dat is zoooooo’n coole naam! Nu ben je écht mijn nieuwe favoriete Panther. Sorry guys,’ zei hij met een blik op Adam en Vienna en hij grijnsde. Hij liet een arm om haar heen rusten en loodste haar mee naar de keuken toe. ‘Ik wil ook nog eens een Tolkien-themed party organiseren.’ Hij grijnsde over zijn schouder naar Fire. ‘Dan mag je weer als elfje. Maar dit keer zonder jurkje.’
      Fire wierp hem een boze blik toe, maar hij zag dat het gespeeld was. Al wilde hij vast dat hij iets anders dan Tinkerbell uitkoos. Maar nee – zo’n kans kreeg hij nooit meer. Dat ging ie goed uitbuiten!
      'Weten jullie al hoe je gaan? Oh wacht - wilde je nog een tweelingkostuum?' vroeg hij aan Adam. 'Dan eh - moet ik mijn plannen wijzigen.'
      Adam schudde zijn hoofd. 'Dat hoeft niet hoor. Ik ga wel wat leuks met Merrin bedenken.' Hij keek even naar Agami. 'Of met z'n drieën uit dezelfde film ofzo.'
      Ai, gemiste kans. Misschien -
      Kappen Fox. Hij is zo goed als bezet.
      Maar het is nog niet of-
      Moet je nou echt wéér je eigen hart gaan breken? Kijk naar die prachtdame die ernaast staat. Die past veel beter bij je.
      Hij keek inderdaad even naar Vienna en glimlachte toen hij haar blik ving. Dat was zo. Ze was spontaner, had goede humor, raakte niet méér van hem van streek tijdens een paniekaanval. Alles tussen hen ging veel soepeler. Opeens had hij heel veel zin in hun date. In alle eerlijkheid moest hij bekennen dat het lang geleden was dat iemand voor hém een date had bedacht.

---

Every villain is a hero in his own mind.