[Rpg • 0] Experium || 19 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • Vera • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

      "Alleen?" Het was het allereerste wat in hem opkwam en bezorgd gleed zijn blik over Onyx' gezicht. "Wat moest ze van je? Je inwrijven dat haar geschifte plan gelukt was ofzo?" Wraak nemen voor wat Yrla gedaan had? Nog eens extra komen genieten van de pijn die ze had aangericht? Nou, dan stond ze straks mooi te kijken, vond Jester stijdlustig. Hij wist nog niet hoe hij die failsafe precies stevig in haar hoofd moest krijgen, maar komen zou 'ie er.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Nee. Ik wilde met haar praten. Zorgen dat dat gebeuren van gisteren zich niet herhaald.’ Hij zuchtte en wreef over zijn gezicht. Verdomme, wat was dit moeilijk om te zeggen. ‘Ik heb haar relatie gesaboteerd, Jes. Zij laat ons niet met rust voordat ik ook weer alleen ben. En met ‘ons’ bedoel ik niet jij en ik. Wij kozen bewust voor de consequenties, wij hadden dat ervoor over.’ Hij keek Jester aan en zuchtte. ‘Jij bent een zwakke plek waar ze niet bij kan. Dus gaat ze voor een andere. Voor Adam. Voor Merrin. En dat kan ik die jonge jongens niet aandoen. Ze zijn al door genoeg shit gegaan. Óók al deels door mijn schuld.’ Hij beet op de binnenkant van zijn wang. Aan Jesters blik zag hij dat hij duizend manieren verzon om niet de conclusie te hoeven trekken die Onyx wilde dat hij trok. ‘Ze laat de andere Panthers met rust als ik mijn relatie met jou verbreek.’ Hij keek weg. ‘En ik heb toegestemd.’ Het was alsof er ineens iets vastzat in zijn keel. Nu de woorden eruit waren, had hij het koud, voelde hij de tranen in zijn ogen branden. ‘Het spijt me.’ De woorden kwamen er verwrongen uit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Het was alsof de grond onder zijn voeten vandaan viel en de zuurstof uit de lucht verdween. "W-wat?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De verslagenheid en de onbegrip in Jesters stem rukten zijn hart bijna uit zijn borstkas vandaan. 'Sorry,' herhaalde hij. Meer kreeg hij niet meer over zijn lippen, hij voelde dat hij op het punt stond om te huilen. Of dat kwam omdat hij zich afvroeg wat zijn leven überhaupt voor zin had als hij alleen maar anderen pijn deed en zelfs met zijn gave alleen maar kwaad kon doen of dat het kwam doordat hij Jester zo veel pijn deed terwijl hij hem het liefst tegen welke pijn dan ook wilde beschermen, wist hij niet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester kon alleen maar staren. Onyx' woorden bleven zich herhalen in zijn hoofd, opnieuw en opnieuw. Hij wist dat Onyx het zich aantrok wat er gebeurd was, hij wíst dat hij zich schuldig voelde, maar dit kon hij toch niet doen? Ze zouden er wat op bedenken, terug vechten, een plán maken. Niet- niet opgeven. Zij waren de good-guys. Er was altijd een andere manier, een derde weg om de mensen te redden om wie je gaf. Toegeven aan de villain van je sprookje leverde nooit ook maar een flintertje goed op.
      En ik heb toegestemd.
      "En je gelóóft haar?" bracht hij uit. "Je doet wat ze wil? Onyx-" Zijn stem haperde en Jester schudde zijn hoofd. "We kunnen ze beschermen. De jongens, de rest van de Panthers, iedereen. Met Nenya die de toekomst in de gaten houdt, met Fire's hulp, met míjn gave. Dát is de oplossing."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx sloot zijn ogen. Kon dat maar. Maar het was niet eerlijk. Hij had dit over zichzelf afgeroepen. Hij had precies hetzelfde gedaan. ‘Hebben we ooit echt iemand kunnen beschermen, Jes?’ vroeg hij zacht. ‘Merrin en Adam waren bijna dood door Dezi. Maaya is nog honderd keer erger. We kunnen die jongens niet 24/7 in de gaten houden, twee jaar lang.' Hij haalde scherp adem. 'Denk je dat ik met nog meer schuldgevoel kan leven? Ik mag dan wel doen alsof alles me koud laat, maar dat is niet zo. Ik geef om onze afdelingsgenoten. Om allemaal. Dat heb ik altijd al gedaan, zelfs al liet ik het niet merken. Ik wil niet dat ze net als jij schreeuwend wakker worden om iets wat ík drie jaar geleden heb gedaan.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      De lucht drukte zwaar op hem neer er stak iets scherps diep in zijn borst. En met iedere ademhaling deed het meer pijn. Jesters hand begon te trillen en hij balde hem zo stevig tot een vuist om het tegen te gaan dat zijn nagels in zijn eigen handpalm sneden. Dit kon niet gebeuren. Hij had Adam geholpen. Beschermd tegen zichzelf. Ze- ze hadden een plan gehad voor- voor Dezi. Onyx kon niet- mocht hem niet alleen laten nu.
      Het is voor je eigen bestwil, jongen.
      Jester schudde zijn hoofd. "Nee." Het oprichten van zijn hoofd om Onyx aan te kijken voelde zwaarder dan ooit. "Néé," herhaalde hij. "Dit flik me niet. We kunnen ze wél beschermen en dat weet je. Maaya is geen- geen- almachtig wezen. We kunnen het wel winnen. Je hoeft me alleen maar te vertrouwen dat we het kunnen. Sámen." Tranen brandden achter zijn ogen en hij beet zo hard op zijn wang dat hij bloed proefde.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Maar ik wíl niet meer vechten, Jes. Dit hele gebeuren, ik kán het niet nog een keer. Al die tijd gaf ik haar de schuld, maar ik was net zo erg. Erger nog. Ik heb haar kapotgemaakt. Ík ben de reden dat ze zo is. En nu – nú voel ik pas wat zij gevoeld heeft.’ Zijn vingers trilden lichtjes toen hij ze door zijn haren haalde. ‘Snap je het dan niet? Ik heb dit bij háár gedaan. Ze houdt me alleen een spiegel voor en ik kan er niet ineens ín kijken.’ Hij ademde zwaar uit. Jester begreep het niet. Kon het ook niet begrijpen – hij was zelf nog maar net bezig om alle gebroken stukjes van wat zijn gevoel heette in elkaar te schuiven. ‘Er zijn twee redenen waarom ik dit niet kan doorzetten. Adam en Merrin zijn de één, mijn eigen geweten, dat jij ergens uit het ijs heb gebikt, is de andere reden. Ik moet eerst – met mezelf in het reine komen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Klamme wanhoop vloeide door zijn aderen terwijl Jester zich langzaam begon te realiseren dat Onyx zijn keuze al had gemaakt. Hij had zijn hand al uitgestoken om Onyx te willen helpen, maar die bleef halverwege hangen. Het besluit van zijn vriend stond vast. Jester zag het nu. Hij kon er niets aan veranderen, wat hij ook deed. Angst wikkelde zich als prikkeldraad om zijn borst heen en hij probeerde het nog op afstand te houden, maar het kwam alleen maar dichterbij en dichterbij-
      Je weet hoe dit gaat.
      "Laat me je dan helpen," fluisterde hij nog, en zijn stem brak. Onyx had spijt van wat hij gedaan had en nu geloofde hij dat hij dit zelf ook verdiende. En daarmee Jester ook. Hij duwde hem weg, zo hard als hij maar kon. Ondanks álles. Ondanks alles wat Jester eerder al gezegd had, beloofd had, ondanks dat hij zo ontzettend veel van hem hield, zou Onyx hem alleen laten.
      Standaardprocedure.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Zijn ademhaling klonk zwaar. Hij staarde stug door een missende plank naar de blauwe lucht. Hij hoefde Jester niet eens aan te kijken, hij voelde zijn pijn al aan. Zou het lang blijven? Iedereen wist allang dat Jester iets beters verdiende dan hij. Jester was nu gewoon de laatste die dat inzag. Hij wist niet goed hoe het verder moest. Of Jester nog wel vrienden wilde blijven. Kon blijven. Hij had geen idee hoe zoiets werkte, had ook niet gedacht dat hij daar achter zou moeten komen.
      ‘Ik kan hier wel een tijdje overnachten,’ mompelde hij. ‘Als je dat – fijner vindt.’
      Of langer dan een tijdje. Voor altijd, als het moest.
      Al wist hij niet of hij dan ook daadwerkelijk die ladder nog een keer naar beneden zou klimmen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ik kan hier wel een tijdje overnachten. Als je dat – fijner vindt.
      Hij zou weggaan. Onyx zou er niet meer zijn als hij wakker werd, als hij ging slapen, als hij iemand nodig had om tegen te praten. Als hij een plan moest bedenken of tegen die failsafes in zijn hoofd wilde vechten. Als hij opzoek wilde naar zijn familie en naar wie hij was, zou Onyx er niet meer zijn om te helpen. Expres niet.
      Verzet je er niet tegen. Alles komt goed, Noah.
      Er ontsnapte een verstikt geluidje uit zijn keel. Jester keek opzij, naar die prachtige ogen waar hij zo bij kon wegdromen. "Maar ik hou van je," fluisterde hij gebroken.
      Alsof dat reden genoeg was om dit allemaal niet te doen.
      Dat was het niet.
      En hij wist het.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Maar ik hóú van je.
      De woorden bleven door zijn hoofd spoken. Warm, wanhopig. Hij voelde een traan langs zijn wang kriebelen. Hij hield ook van hem. Dat had hij gisteren nog gezegd. Dat voelde hij nog steeds. Zelf verdiende hij niet zo’n liefde… Maar Jester wel. Ja – Onyx had Maaya’s relatie om zeep geholpen. Maar was zij niet degene die als eerste zijn hart brak? Die zonder verklaring hun vriendschap verbrak? Waarom hechtte hij opeens zo veel waarde aan hoe zíj zich voelde? Was het niet veel belangrijker hoe Jester zich voelde? Natuurlijk was dat belangrijker. Jester had altijd voor hem klaargestaan. Zelfs toen ze nog geen vrienden waren, had hij kunnen aankloppen als hij ergens mee zat. Als hij dat gedurfd had. Het sloeg nergens op, dit gevoel van boetedoening waar hij iemand in meetrok die duizend keer beter verdiende. Hoe hij het ook wendde of keerde, Jester had hem nooit pijn gedaan. Maaya wel. Ontzettend.
      Dat was iets waar hij zich wel overheen kon zetten, waar hij zichzelf nog wel van overtuigen dat ze het verdiend had. Maar kon hij echt toestaan dat Merrin en Adam hetzelfde ging overkomen als wat hem was overkomen, puur omdat zíj niet van elkaar konden afblijven? Zelfs als ze plannen maakten was het een enórm risico en het voelde egoïstisch om dat dan maar te nemen.
      Hij zuchtte diep, wreef over zijn gezicht en keek Jester toen weer aan.
      ‘Het hoeft niet altijd zo te blijven,’ zei hij zacht. ‘Kunnen we niet… een stapje terugdoen? Teruggaan naar vrienden zijn, met elkaar omgaan hoe gewone vrienden dat doen? Net als een paar dagen geleden? Tot de bloedband verbroken is- aangenomen dat we niet gewoon een tweeling zijn, totdat Merrin zichzelf in Edward Scissorhands kan veranderen en ook daadwerkelijk angstaanjagend oogt, tot Adam zijn naam heeft en haar ergens in de prehistorie kan achterlaten?’
      Ze hoefden elkaar niet helemaal kwijt te raken. Ze hoefden maar een beetje gas terug te nemen, gewoon tot de jongens zichzelf goed konden verweren. Hun relatie stond dan misschien op pauze, maar ze konden toch nog steeds hechte vrienden zijn? Zoals Fayr en Vienna, zoals Yrla en Jester waren geweest? Hij keek zijn vriend hoopvol in de ogen. Het hoefde toch niet allemaal zo zwaar te zijn?

[ bericht aangepast op 18 mei 2020 - 8:04 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ietwat nerveus stapte ze op Vienna en Fayr af. Ze had zo'n gevoel dat ze al wist hoe dit uit ging pakken, maar of dat werd wat ze wilde, dat was een tweede vraag. "Mag ik mijn zus even van je lenen?" vroeg ze aan Vienna. Het meisje knikte kort en Phone haakte in bij haar zus. Ze nam het meisje mee, even een stukje van Vienna vandaan en ging op het bankje onder de grote eik zitten. "Fayr, ik moet even met je praten," begon ze zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij voelde zich koud van binnen. Het maakte niet uit wat hij voelde of ervan vond. Die realisatie had een verdovend gevoel door zijn borst heen gestuurd en er gleed een traan over zijn wang. Jester veegde hem niet eens weg, terwijl hij luisterde naar Onyx' nieuwe idee. Een list eigenlijk. Een loophole. Hij hoorde de hoop in Onyx' stem, maar dat stak alleen maar nog meer.
      "Dat is niet de deal die je met Maaya gemaakt hebt," reageerde hij dof.
      Niet de keuze die hij gemaakt had.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'De deal was simpel. Zij laat Merrin en Adam - en de andere Panthers - met rust en in ruil daarvoor beëindig ik onze relatie. Niet onze vriendschap, onze relatie. Zodra Merrin en Adam zich wél tegen haar kunnen verweren én we een manier hebben gevonden waarop ik zelf niet het loodje leg als Adam haar ergens op een middeleeuwse brandstapel achterlaat, kan ze die hele deal in d'r reet steken. Maar tot het moment dat die twee jongens geen gemakkelijke doelwitten meer zijn en dus niet langer mijn zwakke plekken zijn, moeten wij gewoon een stapje terug doen en alleen nog vrienden zijn.'
      Dat was een strijdplan toch? Hun break was maar voor even, het was maar schijn. Hij verdomde zichzelf omdat hij het niet meteen op die manier gebracht had, maar het plannetje vormde zich nu echt pas.

---

Every villain is a hero in his own mind.