[RPG • 0] Experium || 14 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • Stella • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo • Max • Peter • Azrael Meisjes: • Maaya • Melissa

Buffalo's Jongens: • Goliath Meisjes: • Kijo • Vera • Sarah

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 21 april 2020 - 19:52 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Stilletjes stapelde Adam de ontbijtspullen op zodat hij die bij het afgiftepunt kon droppen. Hij wist zich niet zo goed raad met Michiels huidige humeur. In de drie weken dat ze elkaar kenden had hij hem nog nooit eerder zo meegemaakt, zelfs de dag dat hun vriendschap beëindigd was had hij nog met Fox aan tafel zitten lachen. Ook gisteren was hij optimistisch geweest, hij was ervan overtuigd geweest dat zijn benen weer zouden genezen en zelfs na zijn ontplofte gave was hij rustig geweest. Het maakte hem onzeker, gaf hem het gevoel dat hij gisteren te snel het gevoel had gekregen dat hij zijn vriend had teruggekregen.
      Fox sloeg een arm om zijn middel. 'Trek het je niet aan,' zei hij zachtjes. 'Hij heeft een hoop doorgemaakt.'
      Adam sloeg zijn ogen neer. Dat had hij gisteren ook.
      Het voelde eigenlijk wel fijn, Fox' arm om hem heen en hij glimlachte dankbaar naar de jongen. Hoewel Michiel ook knorrig op hem reageerde, liet Fox zich er niet door ontmoedigen en hij had het gevoel dat er zonder zijn aanwezigheid al helemaal een ijzige stilte had gehangen.
      'Sorry nog voor gisteren,' zei Adam terwijl ze op een paar passen afstand achter Agami en Michiel aan liepen. Hij had het gevoel dat hij zich bleef verontschuldigen tegen die jongen.
      'Geeft niks joh. Je had een zware dag achter de rug en ik reageerde nogal stompzinnig. Ik ben degene die zich moet verontschuldigen. Dus zand erover?'
      Adam knikte met een zwak glimlachje. 'Zand erover.'
      Fox gaf een kneepje in zijn zij, daarna trok hij zijn arm terug en stak zijn hand in zijn zak. 'Voor dat Disneyfeest trouwens... Vind je het misschien leuk als we een duo-kostuum doen? Misschien als Timon en Pumba? Of Cogsworth en Lumière?'
      'Oh...' Zijn ogen schoten naar Michiel. Zou hij dat ook leuk vinden? Zou je zoiets niet met je beste vriend moeten doen? Of maakte dat niet uit? Het vooruitzicht dat ze iets aan zouden trekken wat hem het gevoel gaf dat ze bij elkaar hoorden, liet zijn buik tintelen. Al wilde Michiel misschien wel helemaal geen feestje. Wie wist hoelang zijn boosheid zou aanhouden? Hij onderdrukte een zucht. 'Ik eh — ik heb er eigenlijk nog niet over nagedacht.'
      'Nou, denk er dan vandaag maar over na.' Fox gaf hem een knipoog. 'Voor je het weet is het vrijdag.'
      Adam knikte aarzelend, hij wist niet echt wat hij met het aanbod aanmoest.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Doordat Jester zijn handen niet kon stilhouden merkte Onyx wel dat zijn vriend zenuwachtig was. Even strekte zijn pink zich opzij alsof hij had besloten om Jesters hand vast te pakken, maar toen Onyx dat doorkreeg liet hij vlug zijn hand in zijn zak glijden. Dat zou wel helemaal raar zijn. Dat Jester dat gisteren bij hem had gedaan, betekende niet dat hij het ook maar moest gaan doen. Hij was echter ook niet zo goed in pep-talks — daar moest je Jester voor heten — en aangezien hij verwachtte dat zijn vriend zichzelf ook een innerlijke pep-talk aan het geven was, besloot Onyx hem niet te storen en drong hij zich door de rij naar voren om eten te halen. Hij had net zijn dienblad in handen toen hij zich naar de tafel omdraaide. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Merrin, 8102 en Adam binnenkwamen. Iets van een glimlach trok aan zijn mondhoeken — totdat hij zag dat Fox ook bij hen liep. Hij klemde zijn kiezen op elkaar. Dit nieuwe bondgenootschap betekende toch niet dat hij die lapzwans nu 24/7 om zich heen moest verdragen?

---

Every villain is a hero in his own mind.

Merrin

Hij legde zijn hand even op die van Agami, als een stille dank voor het duwen van zijn rolstoel. Merrin was opgelucht bij het feit dat hij niet zelf de rolstoel naar voren hoefde te bewegen. Terwijl hij naar Agami omkeek, viel zijn blik op Adam en Fox. Hij zag hoe de jongen een arm om Adam heen sloeg en direct wendde Merrin zijn blik weer af. Een steek was door zijn buik gegaan. In stilte liet hij zich voortrijden door Agami, terwijl hij het gesprek van de jongens op de achtergrond volgde. Zodra Fox Adam meevroeg naar het feest, kneep zijn maag nog meer samen. Een duo-kostuum? Zij waren toch een duo, Adam en hij? Zonder dat hij het in eerste instantie merkte, liepen er stille tranen over zijn wangen heen.
      Was dat wat Adam wilde? Een duo zijn met iemand die wel kon lopen? Die nu wel vrolijk kon springen in het rond en niet met Merrin in een rolstoel? Misschien was hij nu wel een ontzettend blok aan zijn been. Hij kon niet meer lopen, hij kon hun vriendschap niet eens meer herinneren. Wat voor vriend was hij nu weer? Ze hadden blijkbaar hele heftige dingen meegemaakt. Misschien wilde Adam wel geen vrienden meer zijn na dat alles, herinnerde Merrin hem daaraan wat er gebeurd was. Hij voelde een hand op zijn schouder, en in eerste instantie schrok hij ervan. Toen hij de lach van Agami zag, keek hij even met een glimlach terug op naar haar.

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Er gebeurde twee dingen tegelijk. Jester was zojuist de zaal binnengelopen en het pakje in haar handen brandde als een malle. Ze wilde het dolgraag direct aan Jester geven en weten wat hij ervan vond. Aan de andere kant was ook Merrin de zaal binnengerold en ze wilde niets liever weten hoe het met hem ging. En opeens bedacht ze dat ze nog niet volledig eerlijk tegen Fayr was geweest. Ze legde haar hand op het been van haar vriendin. "Niet schrikken, oké? Ik heb nog niet de tijd gehad het je uit te leggen en jij moest eerst aan jezelf denken." Vienna keek terug naar Merrin en zag dat hij zijn wangen afveegde met zijn handen. Was hij aan het huilen? Oke, Merrin eerst dus. Vienna stond op uit de bank, vroeg Fayr om even op haar plek te letten en liep toen op haar kleine broertje af.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Ze twijfelde nog steeds. Maar uiteindelijk stond ze op, zei tegen Fayr dat ze zo terug zou zijn. "Even spullen opruimen," Fersephone liep met een omweg in de richting van de opruimband. Toen ze de tafel van de Lions passeerde legde ze even een hand op Fire zijn schouder. "Succes straks," zei ze zachtjes. Ze bleef niet te lang staan. De meiden die ze gisteren wijs had gemaakt dat ze sex met Fire had gehad, keken haar met zo grote glimlach aan dat Fersephone er zelf kriebels van kreeg. En dus ruimde ze de spullen op en liep terug naar de tafel. "Zo Sis. Hoe voel je je na gisteren?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Fire keek met een glimlach over zijn schouder toen Persephone een hand op zijn schouder had gelegd, haar succes had gewenst en verderliep.
      Tegenover hem waren Vera en Serena aan het giechelen, waarbij ze hem steeds opzichtig aankeken. Hij weerstond de aandrang om met zijn ogen te rollen en at rustig verder.
      ‘Je hebt helemaal niet verteld dat je een vriendinnetje hebt,’ begon Serena toen ze blijkbaar niet langer genegeerd wilde worden.
      ‘Wie, Persephone?’
      De meiden knikten heftig en keken hem nieuwsgierig aan.
      Hij haalde zijn schouders op. ‘Ik heb haar gisteren pas voor het eerst gesproken.’
      De twee staarden elkaar met grote ogen aan. ‘Echt waar? En jullie hebben nu al… wauw. Je hebt meer dan eens beweerd dat je alleen seks binnen een relatie wilt.’
      Niet voor de eerste keer vervloekte hij het feit dat hij niet kon liegen en dat de twee dames tegenover hem daar altijd gretig misbruik van maakten als hij iets te veel drank op had tijdens feestjes.
      ‘Dat is nog steeds zo.’
      ‘Dus jullie hebben wel een relatie?’
      Fronsend keek hij de twee aan. ‘Nee.’
      ‘Maar ze vertelde gisteren dat jullie seks hebben gehad!’ verkondigde Serena op zo’n toon dat de hele tafel het kon horen. ‘Ze zei dat je heel goed in bed was, dat je haren vlammen als dat van Hades als je klaarkomt en dat je… Wat zei ze ook alweer, Veer? Dat je zo groot was.’ Ze hield weifelend haar handen uit elkaar, een bord zou er net tussen kunnen.
      Fire verslikte zich acuut in een stuk brood.
      Vera stikte van het lachen. ‘Volgens mij nog ietsje groter,’ schaterde ze. ‘Ze voelde ‘m nog dagenlang zitten.’
      Gegeneerd draaide Fire zijn gezicht van het tweetal af en keek naar de tafel van de Panthers. Waarom had ze dat gezegd? Hij wist dat Vera en Serena er niet over zouden liegen, al zouden ze er wel voor zorgen dat de hele school dit wist.
      Hij vond zijn reputatie belangrijk. Hij wilde niet bekendstaan als een player, als iemand die snel met meisjes het bed in dook. Zo was hij niet. Hij hechtte veel waarde aan zulke intimiteit en hij kon het al helemaal niet hebben dat de hele school daarover zou gaan roddelen. Het stak hem dat Persephone zo’n leugen over hem had verspreid. Juist na gisteren, toen Tony al recht in zijn gezicht had gelogen, kwam het extra hard aan.
      Er waren weinig dingen waar hij héél slecht tegen kon, maar leugens verspreiden was daar een van. Misschien omdat het iets was wat hij letterlijk nooit zou kunnen doen, maar hij begreep ook oprecht niet waarom Persephone zou willen dat de hele school geloofde dat ze met elkaar naar bed waren gegaan. Was ze zo’n type meisje dat aanzien probeerde te werven door het aantal seksuele contacten dat ze had? Was hij driedubbele punten waard ofzo, omdat hij van een andere afdeling was én een leider?
      Het gehinnik van de twee meiden haalden hem weer uit zijn gedachten.
      ‘En? Wat vond jij ervan? Was ze net zo geoefend als haar afdelingsgenoot?’ De twee kregen weer een lachstuip.
      ‘Ze heeft gelogen,’ antwoordde Fire kortaf. ‘Ik ben niet met haar naar bed geweest.’
      Hij stond op en ging aan de andere kant van de tafel zitten, ervan balend dat hij de eetzaal nog niet kon verlaten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

Fayr keek verbaasd op naar Vienna, maar het meisje liep al weg. Wat bedoelde haar vriendin nu? Ze draaide zich om om te zien waar Vienna naartoeliep. Merrin en de twee naamlozen waren net binnengekomen en de eerste was aan het huilen. Fayr voelde wel een beetje medelijden opwellen, hoewel ze niet zo goed begreep waarom Vienna zich richting de jongen zou haasten om hem te troosten. Zo close waren ze nu ook weer niet, toch?
      Fayr haalde haar schouders op. Ach, het kon geen kwaad als de Panthers ietsje dichter bij elkaar kwamen. Het was juist lief van Vienna dat ze de jongen wilde troosten. Ze at rustig verder van haar ontbijt, tot Fersephone weer bij haar kwam zitten.
      "Stukken beter," zei Fayr eerlijk. "Maar aan de andere kant ook nog steeds een beetje moe. Haast alsof ik maar een paar uur heb geslapen, in plaats van juist elf uur."

[ bericht aangepast op 20 april 2020 - 10:29 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze stapten de zaal in en als bij toverslag vielen zijn handen rustig langs zijn zij neer. Het kostte moeite, dat was waar, maar hij zou dus echt niet aan Creepy Chick laten zien dat hij zenuwachtig was. Niet hij, maar zíj moest nerveus zijn voor de komende krachtmeting. Jester wist tenminste al wat er zou gebeuren en hij was er helemaal klaar voor. De bitch.
      Je hebt met Onyx geoefend. Als alles gaat zoals de laatste keer toen, ben je met een minuutje weer klaar. Minder dan dat zelfs. Dan heb je ook nog eens meer dan genoeg energie over om Fire vervolgens de grond een knuffel te laten geven. Cackle heeft je niets voor niets met dat slot laten oefenen, je kan dit echt wel. Weet je nog hoe makkelijk het slot openging in de wc's toen met Onyx? Precies. Failsafe, echt niet. Hij zou wel eens even laten zien dat de onderzoekers een failsafe op zijn gave wel konden vergeten.
      Jester zou dit toernooi winnen. Einde verhaal.
      Hij liep achter Onyx aan om zijn eten bij Yara op te halen (en drong daarmee nogal asociaal voor, maar anders was Onyx straks al klaar voordat hij zijn ontbijt had) en draaide zich met dienblad in hand weer om. Fayr en Fersephone zaten al aan tafel. Veel vond hij dat niet, maar er lagen per slot van rekening ook twee op de ziekenzaal.
      Hij begon al met lopen, maar Onyx was stil blijven staan en hij keek naar de ingang. Jester volgde zijn blik en zag de drie jonge panthers net binnenkomen, samen met Fox. Kijk, zie je wel. Dat waren er al drie. Daar was de rest van zijn afdeling heen. En Dezi was natuurlijk weg, ook.
      "Kom je?" vroeg hij nog aan Onyx, terwijl hij al een stap richting de panthers zette.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fersephone

Ze legde haar hand even over die van Fayr heen. "Ik weet precies hoe je je voelt. Ik heb precies hetzelfde." Ze wist een kleine glimlach op haar gezicht te toveren.

---

It's never gonna happen, Guys.

Agami

Oh help. Merrin was aan het huilen. Ze wist niet echt waarom (ze had hem wel naar Adam en Fox zien kijken, maar ze zag daar niet echt een reden waarom hij zou gaan huilen) en keek even een tikje ongemakkelijk naar Adam, die het niet door leek te hebben. Zo goed bevriend waren Merrin en zij nu ook weer niet. Aarzelend legde ze een hand op zijn schouder om hem wat gerust te stellen en ze glimlachte naar hem toen hij zich omdraaide.
      Gisteren had ze de nieuwe opgewekte Merrin best gemogen, maar van deze verdrietige en chagrijnige Merrin begreep ze niet zoveel.
      "Hé, gaat het wel?" zei ze toch, met een vriendelijke stem. Of ze er nu wat van begreep of niet, ze zou hem ook niet zomaar laten huilen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

--

[ bericht aangepast op 20 april 2020 - 10:56 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin

Hij veegde een traan van zijn wangen en keek met een kleine glimlach naar Agami. "Sorry," zei hij zachtjes. "Ik wil niet zo doen.. Het is gewoon..." Hij wees naar zijn benen. Hij kon niets, hij zat vast in deze stoel en moest toekijken hoe een ander met zijn vriend ervandoor ging. Hij wierp even een blik op Fox en Adam en keek toen naar Agami. "Ik vertel het je straks wel oke? Mag dat?" Het antwoord afwachten van Agami ging echter niet, want vlak daarna kwam Vienna in beeld. "Hee, gaat het wel?" Het aangezicht van zijn zus vrolijkte hem weer iets op. Hij had in ieder geval mensen die om hem gaven en hij wist zeker dat Marisse hem nooit in de steek zou laten. "Ja, het gaat wel weer," zei hij zachtjes. Vienna trok hem in een knuffel, die Merrin dankbaar antwoordde.

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Hij was de laatste, dat was ook wel een beetje zijn eigen schuld. Te lang in bed gelegen, nog snel langs de ziekenzaal gesjeesd - om erachter te komen dat Merrin al weg was, en uiteindelijk stond hij vlak achter 8175 en de kneus uit het Lions house. Waarom ze gestopt waren, wist Yrla niet. Al zag hij Vienna haastig dichterbij komen en haar armen om de jongen heen gooien. Yrla had het gevoel dat hij in een drama was beland waar hij niets van af wilde weten. Hij liep langs de situatie heen, waar hij achteraan in de rij aansloot. Twee meiden stonden voor hem te giechelen, een paar elephants. Met een wel heel interessante roddel. Zo snel hij kon, haalde hij zijn eten en plofte daarna naast Fersephone neer. Na een korte goedemorgen naar Fayr keek hij het meisje naast hem met hernieuwde interesse aan.
      "Wist je dat er een roddel rondgaat dat je blijkbaar met Fire heb lopen ballen?" zei hij met een grijs.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr

Fayr verslikte zich in haar melk. "Wát?" Geschokt keek ze van Yrla naar haar zus en weer terug.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam liep geschrokken naar voren toen Agami vroeg of het wel ging met Merrin. Voor hij bij hen stond, trok Vienna haar broertje al in een omhelzing.
      ‘Wat is er?’ vroeg hij zachtjes aan Agami. ‘Heeft hij pijn?’ Hij wilde een hand op Michiels schouder leggen en er een troostend kneepje in geven, maar hij durfde niet goed. Misschien was een aanraking door twee personen wel te veel voor hem. Hij had wel gezien dat Michiel net een hand op die van Agami had gelegd en dat hij nu ook zijn armen om Vienna heen sloeg, dus misschien lag het wel gewoon aan hem en had hij zich gisteren te vertrouwd bij hem gedragen.

---

Every villain is a hero in his own mind.