[RPG • 0] Experium || 12 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 12:55 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Twee deuren verderop was zijn eigen kamer. In de bovenste lade van het kastje lag nog een nieuw strip paracetemol.
      Jester schudde zijn hoofd, in een poging al deze informatie een plekje te geven. "Maxwell vertelde dit aan jou?" vroeg hij uiteindelijk. "Die gast van aardrijkskunde? Waarom? Omdat hij zo intens gehecht is aan de oude garde?" En als Yrla dan toch al wist van de Zuivering en zelfs wist wat het doel was – tien plekken in één keer vrij te maken voor een nieuwe lichting studenten die wel te controleren waren – waarom was hij dan in hemelsnaam bij zijn éigen afdeling begonnen met naamloosje pesten?
      Het hele verhaal klonk nog als een dikke lading bullshit. "En tot het moment dat een oude vriend in beeld kwam? Wie dan? En wat is de bedoeling van deze- deze foto?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

"Ik denk dat hij onder invloed staat. En anders weet ik het niet waarom, hij heeft de reden nooit verteld." Hij nam de foto uit Jester zijn handen. "Met de foto heeft Maxwell me overgehaald mee te doen. Hij zei dat als de plannen van de wetenschappers doorgaan dat niet alleen wij in gevaar zouden zijn, maar ook al onze families." Hij keek even met een kleine glimlach naar de foto. "Ik zou ze graag nog willen ontmoeten, voor er iets met hen gebeurd."
      Heel even keek hij nog naar de foto en scheurde toen het weemoedige gevoel van gemis van zich af. Hij keek Jester met een verdrietige blik aan. "Ik wilde alleen ons beschermen. Jij, Vienna, mezelf, iedereen die me dierbaar is. En hen, die ik nooit gekend heb. En ik hoefde er vrijwel niets extra's voor te doen." Hij zuchtte."Tot op een ochtend Dezi naar me toe kwam en beweerde dat ze met Zebediah had gesproken."

[ bericht aangepast op 12 april 2020 - 16:01 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox staarde haar een paar tellen aan voordat hij zich realiseerde dat hij Fire nog niet eens had ingelicht over zijn vondst. 'Oeps. Ik heb het Fire nog niet eens verteld.' Hij sloeg zichzelf voor zijn hoofd. Gisteren was hij zo met Adam bezig geweest dat hij daar vanochtend nog steeds aan gedacht had. Hij had niet meer aan het toernooi gedacht. Tot nu. Wat een idioot was hij ook. 'Ja — dat moet ik zo maar eens gaan doen. Dat wordt waarschijnlijk een draai om m'n oren omdat ik zo lang gewacht heb.' Hij kreunde. 'Maar na schooltijd is wel beter.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr

      Langzaam voelde Fayr de stress weer afnemen en ze knikte. "Ja. Ja, ik denk het wel." De gruwelijke beelden schoten weer voor haar netvlies langs en ze rilde. "8175 had de ijspegel uit zijn buik getrokken, Phone. Hij- hij was zoveel bloed aan het verliezen. Ik had zijn wond al geheeld toen Yrla eraan kwam, maar nog niets gedaan om dat tekort weer aan te vullen. Hij ligt nu op de ziekenboeg. Merrin ook." Die laatste was natuurlijk door Yrla al meteen naar de ziekenboeg gebracht, waar hij hopelijk door de artsen goed verzorgd werd. Fayr haalde even een keertje diep adem.
      Onyx' been had ze moeilijk gevonden. Zoveel spieren, pezen, bloedvaten en botten om rekening mee te houden, die allemaal weer op precies de juiste manier aan elkaar gehecht hadden gemoeten. 8175 was enger geweest. "Bij Onyx heb ik zijn bovenbeen geheeld, nadat Vienna de ijspegel eruit had getrokken." Zijn schouder niet. Nu pas bedacht ze zich dat de jongen daar ook geraakt was. Dat die pegel er minstens even diep in had moeten zitten, maar daar had Jester zich mee bezig gehouden. Wat wel raar was. "Jester... Jester had zijn schouder al geheeld. Ofzo." Ze schudde haar hoofd. "De wond was al weg toen ik kwam." Ze begreep eigenlijk niet hoe dat had gekund. Mensen genezen was zijn gave toch helemaal niet?
      "Ik hoop maar dat iedereen het haalt. En wat gaat er nu met Dezi gebeuren?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

"Mooi," zei ze met een kleine glimlach. Ze keek naar de jongen met de bruine krulletjes en veegde de laatste tranensporen van haar gezicht. "Dankjewel Fox, ik weet niet hoe je het voor elkaar gekregen hebt, maar je bent op precies het goede moment tevoorschijn gekomen." Ze toverde een glimlach op haar gezicht. "Zou ik je om een gunst mogen vragen?" Ze keek op naar die warme bruine ogen van hem en voelde direct de vlinders weer om zich heen grijpen. Wat deed deze jongen toch met haar? Haar ogen begonnen vanzelf te lachen, met een klein verlegen lachje op haar gezicht. "Zou je mee willen gaan naar de ziekenzaal? Ik weet dat je niet samen wil gezien worden, maar je kan de anderen altijd vertellen dat je me toevallig tegenkwam en dat ik je staande hield, omdat ik wist dat je vrienden met Merrin was." Ze ratelde. Ze wist zeker dat ze ratelde. Maar ze wilde niet alleen naar de ziekenzaal, het zou zo fijn zijn als er iemand bij was. Maar ze wist ook dat andere, dat Fox niet graag gezien met haar wilde worden vanwege het feit dat hij eigenlijk zijn mede-Lion had verraden. "Er moet toch ooit een manier zijn om elkaar te 'ontmoeten' na wat er gebeurd is toch," zei ze met een knipoog.

---

It's never gonna happen, Guys.

      "...dat niet alleen wij in gevaar zouden zijn, maar ook al onze families."

      “Denk jij wel eens na over je leven voor Experium? Ik bedoel, ik weet dat we ons niks kunnen herinneren. Maar toch.” Ze zaten met zijn tweeën in een leeg lokaal, toen 8175 geen focus had gehad voor de extra gaveles.
      Onyx staarde hem peinzend aan. "Het eerste jaar dat ik hier kwam heb ik er veel over nagedacht. Urenlang heb ik erover gespeculeerd, met een... vriendin. Maar goed. Het waren altijd speculaties. Fantasieën. Uiteindelijk heb ik het maar van me afgeschoven."
      "Een vriendin?" Jester draaide zijn hoofd opzij om Onyx aan te blijven kijken. "Volgens mij... volgens mij heb ik er eigenlijk nooit over nagedacht," mompelde hij. "Ik- Het kon me gewoon niet... schelen, ofzo."

Zijn hoofd deed pijn. Jester knipperde met zijn ogen en de herinnering vervaagde weer. Yrla had de foto ondertussen weer van hem overgenomen en keek er met een kleine glimlach naar. Een momentopname van een doodgewoon gezin op een zonnige zomerdag, één en al vrolijkheid. Nu zouden ze iemand missen. Zouden verdere foto's zonder Yrla zijn. Misschien kwam het door die foto, of de manier waarop er een stil verlangen door de glimlach van Yrla sprak, maar Jester voelde zich plotseling ongelooflijk lullig dat hij nooit een seconde had besteed aan zijn eigen familie.
      Want natuurlijk had hij die. Ergens. Voor Experium had hij ook gewoon bestaan, was hij toch ook ergens opgegroeid? Met ouders en misschien broertjes en zusjes en met vriendjes verderop in de straat. Het was niet alsof zijn leven pas was begonnen bij de eerste dag dat hij de school binnen was komen lopen, en toch had hij ze nooit gemist. Nooit over nagedacht. Nooit überhaupt geprobéérd of hij zich iets kon herinneren. Zelfs dat niet.
      Ja, heel triest allemaal. We zijn hier voor een reden. Met beide benen op de grond blijven staan, vriendelijk bedankt.
      Jester scheurde zijn blik los van de foto.
      "Dus volgens jou– volgens Maxwell van freaking aardrijkskunde, hebben de wetenschappers iets ontdekt waardoor de nieuwelingen beter te controleren zijn. Waardoor hun gedrag te sturen is, if you will. Daarom heeft de school de Zuivering in het leven geroepen, want ondanks dat er nog een paar nieuwelingen tussen die afdelingen zitten, is dat de beste manier om in één keer van een deel van de oude garde af te komen, want die veranderen niet in mindless robots met één hypothetische druk op de knop." Jester sloeg zijn armen over elkaar en keek Yrla fronsend aan.
      "De school heeft besloten dat ze van ons af willen en alleen maar de nieuwe leerlingen willen en dat probeerde jij te voorkomen door die nieuwe leerlingen zo te pesten dat ze de nieuwe deadline van een halfjaar niet zouden halen en dan weer verwijderd zouden worden. Zodat op die manier je in ieder geval geen sterke robots krijgt? Klopt dat?"
      Zodat er nooit die volledige nieuwe garde zou komen en de onderzoekers wel verder moesten met de oude garde. Dat de rest van de Panthers niet zomaar verwijderd zou worden. Dat die veilig bleven, doordat Yrla letterlijk de naamlozen zou wegpesten. Dát was de reden dat Yrla zich zo klootzakkerig had gedragen. Waarom hij al die dingen gedaan had, die zover over de grenzen van Jester heen waren gegaan. Om hen allemaal te beschermen tegen een kwaad dat ze zelf nog niet zagen.
      Dat klonk in ieder geval veel meer als Yrla dan de jongen die Merrin voor de lol wijsmaakte dat zijn kamergenoot van hem walgde.
      Maar oerstom en te idioot voor woorden was het nog steeds, maar Jester leek langzaam alle stukjes informatie als een puzzel weer op zijn mentale prikbord te kunnen hangen.
      "Daarom duwde je me weg."
      En als Jester het gewoon niet zo snel had opgegeven en hier eerder achter was gekomen... misschien had hij Dezi kunnen stoppen. En Yrla zelf ook. Een beter plan kunnen verzinnen. Erachter komen of het überhaupt waar was. Het schuldgevoel van eerst, was onderhand verdubbeld. Jester wreef even over zijn slapen en ging nog de laatste zin na die Yrla had gezegd. Over Zebediah.
      "Wat heeft Zebediah met dit alles te maken? Die gozer is afgestudeerd. Hoe kan Dezi dan met hem gepraat hebben?"
      Goden, hij wilde dat Onyx hierbij was. Dat die kon helpen met het filteren en ordenen van de informatie, zoals hij ook altijd kon als Jester een onsamenhangend verhaal ophing. In tegenstelling tot zijn eigen hoofd, zou dat van Onyx het vast nog prima doen nu. Zonder irritante spechten die voor aardbevingen zorgde als je dingen op een prikbord probeerde te hangen.

[ bericht aangepast op 12 april 2020 - 21:23 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

"Wauw, het klinkt ontzettend idioot als je het zo samenvat," zei Yrla met een diepe zucht. "Wat ben ik een complete idioot. Ik zweer je dat Maxwell ontzettend overtuigend klonk, toen hij het uitlegde." Hij keek Jester even aan. "Ja, dat was de reden dat ik je wegduwde. Mocht ik om een of andere reden door het schoolbestuur betrapt worden, zou ik jou niet meenemen in mijn fouten. Dan zou alleen ik gestraft worden voor dit en niet jij. Daarnaast..." Yrla twijfelde even. Moest hij dit gesprek wel afmaken? Het zag ernaar uit dat Jester ontzettend moeite had met zijn verhaal te volgen. "Daarnaast wordt jij als een aasgier gevolgd door de wetenschappers, nog meer dan andere studenten. Het waarom is voor een andere keer."
Yrla ging op zijn bed zitten en gebaarde Jester naast hem te komen zitten. Misschien was dat beter. "Goed, van dit alles wist ik alleen. Dezi kwam op een ochtend naar me toe en vertelde me precies hetzelfde verhaal, alleen had zij het van Zebediah gehoord. De jongen had zich aan haar geshowd aan de rand van het terrein, alleen bevatte zijn verhaal wezenlijke verschillen met die van Maxwell. Niets over familie, niets over bescherming. Hij had Dezi wijsgemaakt dat Naamlozen gevaarlijk waren en dat ze uit de weg geruimd moet worden. We hadden eenzelfde soort missie, al liep die van Dezi veel verder dan die van mij. En daar begon ik me af te vragen wat er nu zich precies speelt. Toen ik Dezi te keer zag gaan in de les net, vroeg ik me af of ze onder zijn invloed stond, of ze dit deed in zijn opdracht. Maar er waren wel meer gekkigheden waardoor Maxwell verschilde van Zebediah, maar Dezi wilde het niet zien. Ze moedigde me aan om stappen te nemen en ik heb toen die fout gemaakt met 8175. Dezi ging er verder mee op de loop, ze wilde hem van meisjes laten houden geloof ik. Geen idee. En dat is denk ik wat ik je tot nu toe hierover kan vertellen." Yrla ging zijn gedachten door. Had hij echt alles verteld? Had hij zijn redenen uitgelegd, het verhaal bij elkaar geraapt? "Oh. Ik vergeet een ding." De kleur trok weg uit zijn gezicht bij de gedachte. Toen in gesprek met Dezi had het nog zinvol geleken, kijken welke informatie er nu beschikbaar was. Welke waarheden met elkaar matchen. Maar op dit moment wilde hij niet anders dan uit dit plan, hij wilde niet meer meedoen. "Ik heb een gesprek vanavond met Zeb," fluisterde hij zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Fersephone nam het gezicht van haar zus in haar handen. "Je hebt het geweldig gedaan, lieve zus. Je mag echt trots op jezelf zijn. We moeten gewoon geloven dat ze het gaan halen." Ze sloeg haar arm om de schouder van haar zus heen. "En nu gaan we eerst wat eten en daarna rusten, anders gaan wij ook allebei plat." Ze dwong Fayr met een klein zetje om te gaan lopen en zo liepen ze gezamenlijk het kerkhof af. De laatste vraag van Fayr spookte door haar hoofd en uiteindelijk antwoordde ze met een zucht. "Ik denk dat ze van school gestuurd wordt, andere leerlingen aanvallen kan echt niet." Ze twijfelde even, maar vertelde toch uiteindelijk wat ze dacht. Fayr en zij waren altijd al twee handen op een buik geweest, haar zus zou wel merken dat er iets aan de hand was. "Ik kan me alleen zo moeilijk voorstellen dat ze zo geflipt is. Wat heeft ervoor gezorgd dat ze zo boos werd dat ze haar gave tegen andere gebruikte? En waarom heb ik dat niet gezien?! Waarom heb ik niet gezien aan mijn vriendin dat het slecht met haar ging?" Phone was gefrustreerd. Het huilen stond haar nader, maar dat zou ze echt niet doen in het bijzijn van een ander. Ze voelde zich verraden, zo verschrikkelijk verraden. En ze voelde zich bar slecht. Hoe kon het dat Fersephone dit alles niet had zien aankomen?

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox knikte enthousiast. 'Ja, natuurlijk. Zullen we dan een kleinigheidje halen bij het winkeltje? Om ze op te beuren?' Hij hoopte stiekem dat Adam hem wel in de buurt zou tolereren als Vienna erbij was. 'En als het goed is zijn we vanaf vanmiddag bondgenoten, dan kijkt niemand er meer van op als ik met je rondhang.' Hij gaf haar een knipoog, kwam overeind en stak zijn hand uit om haar ook omhoog te helpen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Waarom denken al mijn vrienden dat ze beter af zijn zonder mij? Ik zie er misschien niet zo uit, maar ik kan best wat hebben hoor," zei Jester met een opgetrokken neus. Hij kwam van de muur vandaan en ging inderdaad naast Yrla op het bed zitten. Oude koeien uit de sloot, dooie paarden uit de Styx, je vroeg je toch af waarom die beesten toch iedere keer weer daar terecht komen. "Een beetje gevaar hoort bij het leven," snoof hij. "Die onderzoekers kunnen de pot op. Ze beginnen maar een fanclub." Hij keek heel even opzij. "Idioot."
      Misschien was hij zelf ook wel de idioot, dat hij erin getrapt was en het verhaal van Yrla zomaar had geslikt. Overal idioten. Je zou toch denken dat ze hier probeerden wat wijsheid in die koppen van hen te stoppen.
      "En ik doe niet aan 'een andere keer'. Dan ontplof ik van nieuwsgierigheid, dat weet je best."
      "Er zijn meer dingen die je niet weet." Jester wreef langzaam in zijn handen en twijfelde even. "Je had gelijk, net. Wat er met Dezi's gezicht is gebeurd kwam door Onyx. Ik heb geprobeerd hem tegen te houden. Het werkte niet. Maar het punt is, Dezi is echt niet onschuldig. Ze- ze is veel verder gegaan dan jij en het verraste me dat ze überhaupt nog leefde, de volgende ochtend. Onyx was woest en met recht. Blijkbaar was ze de hele avond al bezig die jongen te terroriseren. Zebediah heeft misschien wel een ontzettend krachtige gave, maar het is nog steeds dezelfde mentale mumbo jumbo als ik. Dat werkt uit. Ze deed het zelf."
      Nu moest Jester toegeven dat hij nog steeds niet helemaal wist hoe Zebediah's gave werkte. Hij wist dat de man je moest aankijken om zijn gave te gebruiken en je dan gewoon een opdracht kon geven. Hoe meer tijd er overheen ging voordat je die uitvoerde, hoe waarschijnlijker het Jester leek dat je vroeg of laat zelf de controle weer zou krijgen. De manier waarop Dezi bezig was geweest en hoe lang ze het had volgehouden... dat was geen manipulatie geweest.
      "Je hebt een gesprék met hem?"
      Ding dong, problemen in zicht.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

Ze pakte zijn hand aan en voelde haar laatste twijfels van zich afglijden. Ze zou straks met Fox door de gangen kunnen zwerven wat ze wilde, ze kon gewoon gezien samen met hem worden. Bij dat idee kreeg ze het warm en direct wendde ze zich tot het eerste onderwerp. Een kleinigheidje? Ze zou het met alle liefde doen voor Merrin, maar wat moest ze met 8175? Hij mocht haar niet zo. "Ik weet het niet zo goed," gaf ze schoorvoetend toe. "Ik vind het een leuk idee hoor, daar niet van. Maar.." Ze kon haar zin niet afmaken.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Maar...' vroeg hij terwijl hij haar afwachtend aankeek. 'Je bent blut?' Hij liet haar hand weer los terwijl ze in de richting van de school riepen. 'Het hoeft natuurlijk niet.' Hij grijnsde. 'Dan moet je alleen even wachten tot ik mijn sociale verplichtingen heb gedaan.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Hij kreeg een kleine glimlach op zijn gezicht bij het horen van Jesters idioot. Hoe de jongen het voor elkaar gekregen had, wist hij niet. Maar Jester had toch een glimlach op zijn gezicht getoverd, een kleintje dan. Toen het onderwerp terugging naar Dezi verbleekte zijn glimlach. "Dat klinkt ernstig, iets waarvan ik de details waarschijnlijk niet wil weten." Dezi had zijn kamer geleend die nacht en Yrla kon nu wel raden wie ernaast gelegen had. Hij had een vaag vermoeden dat de ander geen toestemming had gegeven voor wat er die nacht gebeurd was. Waarom had hij deze linkjes niet eerder gelegd? Hij schudde Dezi van zich af, knikte op de laatste vraag en keek toen peilend naar zijn beste vriend. Kon hij nog meer hebben?
      "Oke, als je alle overload aan informatie nog aankan, kijk dan daar maar eens in." Yrla knikte naar het bruine mapje wat nog op zijn bed lag. Hij had nog geen kans gezien het dossier van Jester te laten verdwijnen en misschien kwam dat maar goed uit. "Er stond een bijzondere aantekening in mijn eigen dossier. Blijkbaar heb ik een geheugenmodificatie gehad, voor een situatie waarin wij beiden verzeild zijn geraakt." Hij voelde voor het eerst die dag zijn grijns weer terug op zijn gezicht zakken. "Blijkbaar zijn we al veel eerder een probleem voor de school geweest, zonder dat we daarvan weten."

---

It's never gonna happen, Guys.

Toen Agami met water voor Adam kwam aanzetten, vond Onyx dat een mooi moment om ertussenuit te glippen. Het was hem duidelijk dat Adam zich niet heel erg op zijn gemak voelde bij hem — wat waarschijnlijk voor iedereen behalve Jester gold — en hij merkte dat zijn hoofd bonkte en dat zijn lijf nog steeds stijf voelde. De lunch kon hij wel overslaan, hij ging liever even een uur plat zodat hij daarna weer wat helderder was als ze met de Lions zouden afspreken. Hij baalde ervan dat hij nu niet had kunnen testen of Fayr de bloedband kon verbreken, hopelijk konden ze het erop gokken dat het lukte en kwam Fire — op welke manier dan ook — tot de conclusie dat ze niet logen wanneer ze zeiden dat ze alleen met hen een bondgenootschap aan wilden gaan.
      Onyx liep de trap op naar zijn slaapkamer. Onderweg naar de deur hoorde hij Yrla en Jester in de andere kamer praten. Zou Yrla hem het hele verhaal uit de doeken doen? Betekende dat dat de twee jongens weer net als vroeger onafscheidelijk zouden zijn? Het was alsof er iets zwaars in zijn maag landde. Hij was zich er maar al te bewust van dat Jester en hij pas naar elkaar toe gegroeid waren toen Yrla zijn vroegere vriend gedag had gezegd. Anders was het misschien wel nooit gebeurd, en ergens kon Onyx de gedachte dat Jester hem zo weer zou verruilen niet van zich afschuiven. Tenslotte had hij hem zaterdag nog met zijn hoofd tegen een spiegel willen rammen, en een paar uur later had hij hem knock-out geslagen. Yrla was dan wel een achterbakse lul die het liefst onzekere jongens de grond in sloeg om zich een hele kerel te kunnen voelen, maar Onyx wist diep vanbinnen ook wel dat hij ze ook niet helemaal op een rijtje had en dat hij degene was die in het rijtje van psychopaten thuishoorde, en niet Yrla.
      Met een zucht zakte hij op zijn bed neer en staarde naar het plafond, niet wetend wat hij moest voelen of denken. Er spookte van alles door zijn hoofd. Hij sloot zijn ogen, duwde alles opzij toen er alleen een koud niets was en liet zich daarin wegzakken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

Ze schoot in de lach. "Nee, ik ben niet blut," zei ze lachend. "Laat ook maar..."
Vienna liep achter Fox aan naar het winkeltje. "Jij iets uitzoeken voor 8175 en ik voor Merrin?" Ze kon het maar beter aan Fox overlaten dat hij wat uitzocht voor 8175, in plaats van dat ze het zelf zou doen. Ze zou zichzelf schijnheilig vinden als ze nu met een cadeautje aan zou komen zetten. Ze ging bij het rek staan en haalde uiteindelijk een grote, zachte witte beer eruit. Hij was perfect!

---

It's never gonna happen, Guys.