[RPG • 0] Experium || 12 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 12:55 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox was ook naar de knuffels toegelopen. Het was wel heel cheesy om een vos te geven... Hij grijnsde om het idee, maar hij zag er geen. Wel een wolvenpup die hij zo adorable vond dat hij er eigenlijk ook een voor zichzelf wilde kopen. Misschien de volgende keer dat hij zelf op de ziekenzaal terechtkwam. Dan mocht je jezelf best een cadeautje doen. Hij keek even over Vienna's schouder en glimlachte toen hij de witte beer zag. 'Die is cute,' zei hij, waarna hij met de knuffel zwaaide die hij zelf gevonden had. 'Ik neem deze. En nog even een zak snoep voor beiden fiksen.' Hij liep wat verder de winkel in — in dat deel kende hij blind de weg — en hij greep drie zakken puntzakken met spekjes. Zodra hij had afgerekend, stak hij er eentje naar Vienna uit. 'Deze is voor jou.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Daar kwam Onyx het plaatje de laatste tijd binnen wandelen.
      "Vast wel," zei Jester. "En anders dan ga ik echt met draadjes wol aan de slag. Onyx ziet me al aankomen." Hij grijnsde even. "Wat is het?" vroeg hij, met dat hij de archiefmap oppakte. Het ding was bruin en een stuk zwaarder dan het eruit zag. Links bovenaan stond netjes een nummer gedrukt op een wit labeltje. Jesters vingers bevroren om de rand van de map toen hij de reeks herkende.
      4184.
      Dat- Dat was hij. Dat was zijn nummer.
      "Het dikste dossier van allemaal," zei Yrla.
      Jester kon alleen maar staren naar het nummer. Aan de ene kant wilde hij niets liever dan de map openslaan en alles lezen wat er maar te lezen viel. Dit was alles wat de onderzoekers over hem wisten, wat ze met hem gedaan hadden, hoe zijn gave werkte, waar hij vandaan kwam, zijn échte naam, zijn familie en zijn verleden-
      En de andere helft van zijn hoofd schreeuwde dat hij die map dicht moest laten en er niet aan moest komen.
      Zijn vingers bleven bewegingsloos bij de randen zweven.
      Maak open dan, idioot!
      Nee! Dit hoor je niet te weten. Hoe Yrla eraan komt is een raadsel, maar je laat dat ding dicht.
      Je wilde toch weten of jij ook familie had? En wie dat zouden zijn? Het antwoord zit daarin.
      Niemand op Experium weet iets van zijn verleden. Met een reden. Ze hebben Dezi vandaag al afgevoerd, en de Panthers hebben je nodig als leider. Nu is niet het moment om de regels in de wind te slaan. De Zuivering-
      Ja, de Zuivering, ja. Als je die wil winnen, kan het wel eens heel lonend zijn als je in ieder geval alles over jezelf weet!
      Ignorance is bliss.
      Ignorance zorgt ervoor dat je geen flauw benul hebt van de berenval totdat je erin trapt. Flikker een end op met die tegeltjeswijsheden.
      Je wil niet nadenken over je verleden. Dat hoort niet.
      Ohnee?
      Jester klemde zijn kaken op elkaar en sloeg het voorblad om. "Geheugenmodificatie?" wist hij uit te brengen, toen een deel van zijn hoofd zich weer herinnerde dat Yrla iets had gezegd voor de interne debatclub begon. "Wanneer dan?" Hij had op het punt gestaan om te zeggen dat hij zich daar niets van herinnerde, maar dat was waarschijnlijk precies het punt.
      In de verte hoorde hij Onyx' voetstappen op de trap en Jester wilde niets liever dan de jongen erbij halen. Het voelde raar om zijn eigen dossier in zijn handen te houden en ergens had hij het idee dat het met zijn vriend erbij minder vreemd aan zou voelen. Om Onyx heen was het altijd rustiger en beter geordend in zijn hoofd. Hij was alleen tegelijk bang dat als hij het dossier los zou laten, dat hij het om één of andere reden niet meer op zou kunnen pakken.

[ bericht aangepast op 11 juli 2020 - 19:13 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Agami

Yrla en Jester waren verdwenen toen ze terugkwam en ook Onyx maakte zich uit de voeten toen hij haar zag. Stond ze daar, met een dienblad vol bekertjes water. Haar ogen gleden naar de jongen in het bed- die zijn ogen open had. Hij was wakker! Hij leefde nog! Opluchting stroomde door haar heen en zo vlug als ze kon zette ze het dienblad ergens neer en snelde naar haar vriend toe.
      "Hé," zei ze zachtjes. Ze kon een kleine glimlach niet van haar lippen weren. "Je bent er weer. Hoe voel je je?" Ze stak voorzichtig haar hand uit en sloot haar vingers om de zijne om er een zacht kneepje in te geven. "Heeft Onyx je al verteld wat er gebeurd is?"
      Dat Dezi door drie mannen in pakken was weggevoerd en dat ze het kreng waarschijnlijk nóóit meer zouden zien. Dat hij veilig was, van haar. Dat hij en Merrin gewoon vrienden konden zijn, ondanks wat er gebeurd was het moment dat ze dat lieten zien. Nu Dezi weg was, hadden ze nergens meer om zich zorgen over te maken.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam wist een glimlach naar zijn lippen te brengen toen Agami bij zijn bed kwam staan en zo Onyx' plaats innam. Met Onyx was het vooral heel ongemakkelijk geweest — hij had niet veel tegen hem gezegd. Adam voelde zich opgelaten omdat hij hem in een kort moment van verstandsverbijstering voor zijn moeder had aangezien. Onyx, of all people.
      'Het gaat wel. Waar de wond zat voelt de huid alsof die vol blaren zit, maar je ziet er niets van. Ik ben wel erg moe en een beetje licht in mijn hoofd,' vertelde hij. 'En ik heb hoofdpijn. Volgens mij moet ik hier een nachtje blijven omdat ze er zeker van willen zijn dat ik toch niet een inwendige bloeding krijg als het effect van Fayrs genezing is weggetrokken.' Dat was in ieder geval wat hij van de verplegers had begrepen. Hij pauzeerde even toen hij merkte dat hij best wel kortademig was. Agami reikte hem een glas water aan, waar hij kleine slokjes uit nam. 'Onyx vertelde inderdaad dat Dezi was afgevoerd en waarschijnlijk nooit meer terugkomt.' Het was een enorme opluchting, al kon hij het nog niet helemaal geloven. Hij had het gevoel alsof ze ieder moment de zaal binnen kon komen om het af te maken. 'Ik hoop dat Michiel snel weer terugkomt en dat alles goed met hem gaat,' zei hij bezorgd. Hij liet zijn blik even over haar heen glijden. 'Hoe gaat het met jou?' Ze was vast erg geschrokken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Agami

Het meisje knikte. "Hij komt er vast zo aan. Die artsen weten wel wat ze doen," zei ze geruststellend. "En anders dan halen ze Fayr wel, of een andere heler. Er is er vast nog wel eentje, ergens op de hele school." Ze glimlachte bij zijn vraag en schudde haar hoofd. "Jij bent hier geraakt door een ijspegel, niet ik. Je mag pas weer vragen hoe het met mij gaat als je weer een radslag kan maken," zei ze plagend.
      In alle eerlijkheid wist ze eigenlijk niet zo goed hoe het ging. Ze was geschrokken natuurlijk, maar niet zo geschokt als ze zou moeten zijn. Misschien dat het iets te maken had met haar gave ofzo, dat ze wel gewend was aan enge beelden. Maar het was heel iets anders om iets zo in het heden te zien gebeuren. En al helemaal bij een vriend van haar.
      Ze had gewoon tien seconden vooruit moeten kijken, toen ze het lokaal binnenkwamen. Zij wist van Dezi's pogingen om de twee jongens uit elkaar te drijven. Als ze daar nou rekening mee had gehouden en haar gave had gebruikt, dan had ze dit misschien kunnen stoppen. Agami beet even op de binnenkant van haar wang. "Sorry dat ik niet even vooruit heb gekeken," zei ze toen haar gedachte hardop. "Ik wist immers dat Dezi zo- zo stom aan het doen was en jullie uit elkaar probeerde te houden. Als ik daar iets aan gedaan had, dan zou ik jullie op tijd hebben kunnen waarschuwen en was het nooit gebeurd. Sorry."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fayr

Het was fijn om zo naast Fersephone te lopen.
      "Dezi is altijd zo'n gesloten boek, toch?" Fayr trok met haar vrije schouder. "Ik weet het niet," zei ze kleintjes. "Maar het komt niet door jou hoor, al dit. Wat er ook met Dezi aan de hand was, je had het waarschijnlijk toch niet kunnen stoppen, of haar kunnen helpen. Zo koppig is ze wel. Ze wilde ook niet dat ik die snee zou helen." Het meisje keek opzij naar haar oudere zus en bleef even staan. "Jij mag je ook best even rot voelen, hoor," zei ze voorzichtig. "Ook al ben je ouder, dan kan je het nog steeds wel naar vinden wat er is gebeurd."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam zette het glas water weer weg en pakte even haar hand om er een kneepje in te geven. 'Ik denk dat ik — meer dan de anderen — wist waartoe Dezi in staat was en wat ze zou kunnen doen. Maar ook ik heb er geen moment bij stilgestaan dat ze zoiets midden in de klas zou doen. Ik dacht dat ze me hooguit in mijn hoofd de huid vol zou schelden en zou dreigen om Michiel van alles aan te doen zodra hij alleen was. Ik had nooit — ik had nooit verwacht dat ze ons midden in de klas zou willen... willen...' Vermoorden. Hij kreeg het woord er niet uit. 'Ik denk dat ze het zelf niet eens had zien aankomen.' Hij boog zijn hoofd. 'Maar misschien is het maar goed dat het nu gebeurde, nu er zoveel hulp was. Ik moet er niet aan denken dat we alleen waren geweest.' Hij boog zijn hoofd en staarde naar zijn knieën. Gelukkig was het een redelijk onschuldige scherf in Merrins zij — maar stel dat het erger was geweest? Misschien wilde hij wel helemaal geen vrienden meer zijn met iemand die zúlke dingen in een ander naar boven haalde. Hij wist niet wat hij had gedaan waarom Yrla en Dezi hem zo haatten, maar als hij de reacties van de anderen moest geloven dan was het zijn komst geweest wat hen zo drastisch veranderd had. Had hij onbewust een hele slechte invloed op mensen? Zouden er straks anderen komen die hem om onbekende redenen pijn wilden doen? Hij snapte het allemaal gewoon niet, het maakte hem onzeker en bang en nog steeds had hij het gevoel dat er iets vreselijk mis met hem was. Er kriebelde opnieuw een traan langs zijn wang. Hij draaide zijn gezicht van Agami weg en staarde naar de deur naar de operatiekamer. Kon hij maar gewoon zien dat Michiel in orde was in plaats van het van Onyx te moeten aannemen. Nadat hij een weeklang in een leugen had geloofd die zijn beeld van hemzelf volledig had verwoest, wist hij niet meer welke waarde hij moest hechten aan de woorden van al die mensen hier die hij eigenlijk nauwelijks kende.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Agami

      "Gelukkig is ze nu weg en kan zoiets nooit meer gebeuren," zei ze bemoedigend. Agami keek zelf ook even over haar schouder of Merrin toevallig al naar binnen werd gereden. Adam zou vast pas echt ontspannen als hij wist dat Merrin nog leefde en een goed herstel zou maken. "Alles komt vast goed met hem," zei ze zachtjes.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

"Ik denk ongeveer een maand of twee maanden voor wij vrienden werden." Hij keek Jester peilend aan. Hij wist niet zeker of hij dit met Jester moest delen. Natuurlijk had Yrla het dossier van Jester gelezen, op zoek naar antwoorden op zijn vragen. En wat hij daar had gezien was heel bijzonder. Misschien mocht of kon hij dit wel helemaal niet aan Jester vertellen. "Jes... Weet je nog wat woensdag voor dag is?"

---

It's never gonna happen, Guys.

      "De dag na dinsdag en voor donderdag?" Jester schudde niet begrijpend zijn hoofd. "Gaveles, Engels en Maatschappijleer? Ik weet niet wat je wil horen nu." Hij blikte kort naar beneden. De eerste pagina van het dossier was nog gewoon een wit vel en hij begreep niet helemaal waarom hem dat opluchtte. Zijn vingers gleden gedachteloos over de rand van het papier, zonder het om te slaan.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Vienna

"Dankjewel," zei ze met een blos op haar wangen. Ze was niet zo heel erg van de snoepjes, maar dat vertelde ze Fox echt niet. Het gebaar was al lief genoeg. Ze rekende ook haar knuffel af en liep samen met Fox richting de ziekenzaal. Ze hoopte dat Merrin al van de operatiekamer af was, ze hoopte maar dat alles goed was. Bij de deuren van de ziekenzaal twijfelde ze even, keek toen naar Fox en besefte dat ze niet alleen was. Voor ze naar binnen liep. Het was maar een klein zaaltje, misschien dat er ruimt was voor acht bedden. Aan het einde van de zaal zag Vienna direct 8175 liggen, maar nog geen spoor van Merrin te bekennen. Ze had gehoopt dat de jongen er al was, zodat ze even 'hoi' kon zeggen tegen 8175 en daarnaast naast Merrin kon zitten. Maar van Merrin was nog altijd geen spoor. Met een zucht liep het meisje op de jongen in de hoek af en legde uiteindelijk haar armen over de leuning aan het voeteneind. "Hoi," zei ze zachtjes. "Hoe voel je je?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Agami

Het meisje zei zachtjes gedag tegen Adam en stapte weg bij het bed. Ze kon zich goed voorstellen dat Adam zo veel mogelijk rust nodig had om te herstellen en dan hielp het niet als zich er een menigte om zijn bed heen verzamelde. Ze zond Vienna een kleine glimlach, kwam erachter dat Fox er ook was en keek verbaasd tussen de twee heen en weer. Wat deden die hier samen? Agami ving even zijn blik en zwaaide half, voordat ze naar de deur liep om Vienna en Fox ook even de kans te geven met Adam te praten.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

"Mijn verjaardag, idioot," zei hij zachtjes lachend. "Woensdag is de dag dat ik hier vier jaar ben," zei hij zachtjes. Hij herinnerde zijn eerste dag nog goed. Hij was vol opwinding geweest, benieuwd naar alles wat hij kon leren op Experium. Hij herinnerde al de Panthers die hij die dag had ontmoet, maar om een of andere vage reden kon hij niet herinneren dat hij de eerste dag was voorgesteld aan de roodharige jongen tegenover hem "Tijdens mijn tijd in het ziekenhuis hebben ze me een tijdje in een coma gehouden. Tijdens die tijd heb ik veel gedroomd en ik denk... ik denk dat een aantal herinneringen naar boven zijn gekomen die ik kwijt was. En in al die herinneringen kom jij voor. Zo ver ik weet, ken ik jou nu twee jaar?" Hij stelde twijfelend die vraag. "Maar elke herinnering die ik had, is van voor die tijd. Ik denk... Nee, ik weet zeker. Wij zijn al langer vrienden met elkaar dan we ons kunnen herinneren, Jester. Dat is nog een reden dat ik 'ja' heb gezegd tegen Maxwell. Ik hoopte via hem erachter te komen waarom ons geheugen gereset is."

---

It's never gonna happen, Guys.

'Het gaat wel,' antwoordde hij Vienna. 'Onyx zei dat Fayr me grotendeels heeft genezen en dat het vooral mijn energie is die moet terugkeren.' Hij keek haar een beetje opgelaten aan. Ze had een knuffelbeer in haar handen die ongetwijfeld voor Merrin was. Dit alles zorgde er vast voor dat ze nog een grotere hekel aan hem kreeg. Zonder hem had Merrin immers nooit in een operatiezaal gelegen. Hij boog zijn hoofd en staarde naar het witte laken, niet goed wetend wat hij moest zeggen.
      'Kijk eens! Ik heb wat gezelschap voor je meegenomen,' klonk opeens een andere stem.
      Verschrikt keek Adam op, hij had helemaal niet gezien dat er iemand met Vienna was meegekomen en hij wist dan ook niet waar hij kijken moest toen hij Fox zag staan. Ondanks de keren dat Adam hem toegesnauwd had dat hij uit zijn buurt moest blijven, stond hij nu toch naast zijn bed en glimlachte hij vriendelijk. Hij had ook een knuffel in zijn handen, een wolvenpup, en stak die naar hem uit.
      'Oh.' Adam voelde dat zijn gezicht ontzettend warm werd. Dat was wel heel lief. Hij pakte de knuffel aan, zette die op zijn schoot en streek door de zachte haartjes. Hij hield zijn blik daarop gericht. Hij wist niet zo goed door wie het kwam, maar een van de twee maakte hem ontzettend zenuwachtig en hij wenste dat Agami was gebleven. Hij had geen idee wat hij moest zeggen of doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

Ze glimlachte even naar Fayr. Ergens had Fayr gelijk, maar alsnog kon Phone het niet helemaal verkroppen dat ze dit gemist had. Dezi was haar vriendin? Had ze dan echt niets voor haar kunnen betekenen? Had ze niet ergens de hints gemist dat het niet goed ging met haar vriendin? Wat had ze niet gezien. "Ik vind het verschrikkelijk wat er gebeurd is. Ze was gewoon veel weg de laatste tijd en veel met Yrla natuurlijk." Phone zweeg even. "Denk je dat hij op de hoogte was van Dezi?" Ze zou het hem vragen, straks als ze hem zag.

---

It's never gonna happen, Guys.