[RPG • 0] Experium || 12 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Ed(noces) Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: • Kijo

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 14 april 2020 - 12:55 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

Het viel haar wel op dat hij haar blik ontweek. En hoewel ze hem nooit echt gemogen had, had ze wel medelijden met hem. Misschien was dit gewoon het moment om de strijdbijl te begraven. "Dat is fijn om te horen, ik ben blij dat Fayr zoveel voor je heeft kunnen doen," zei ze met een glimlach. Haar ogen gleden over Fox die de jongen een knuffel had aangeboden. Hij kon ook met iedereen overweg, bedacht ze zich. Even glimlachte ze bij het zien van zijn vriendelijkheid. Hij bleef leuk, ontzettend leuk. Ze wendde snel haar blik af en keek terug naar 8175. Dit was niet het moment om te bedenken hoe leuk ze de jongen vond. "Weet jij toevallig al enig nieuws over Merrin?"

[ bericht aangepast op 13 april 2020 - 12:14 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam keek weer op. Om de een of andere reden vond hij het makkelijker om met haar te praten dan met Fox. Die jongen had hij alleen maar gekwetst en hij bleef terugkomen en Adam begreep maar niet waarom. 'Onyx zei dat er nog één scherf in zijn zij zat waar de dokters moeilijk bij konden komen, maar dat het verder niet ernstig is.' Hij keek weer even naar de deur. 'Het duurt vast niet lang meer.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Zijn verjaardag. Dat was wel even pijnlijk. "Sorry," mompelde hij. "Vier jaar al?" Om een of andere reden leek het veel korter. Yrla en hij waren pas na een tijdje echt vrienden geworden. Daarvoor hadden ze elkaar eigenlijk haast nooit gesproken. Zelfs in een kleine afdeling was het mogelijk om langs elkaar heen te leven, uiteindelijk. Pas twee jaar terug was dat veranderd en waren ze naar elkaar toe gegroeid, toen Yrla eindelijk wat haar op z'n borst kreeg en zichzelf werd. Niet meer gewoon opging in de groep maar zijn eigen persoontje was. Dat had Jester altijd leuk gevonden met de jongen.
      Jester fronste. "Herinneringen die je kwijt was? Over mij?" Hij scheurde zijn blik los van het onderste hoekje van het voorblad en keek Yrla aan. "Van voordat we vrienden waren?" herhaalde hij ongelovig. Dat klonk wel een tikje vergezocht. "Zou dat niet gewoon in je dossier moeten staan?" zei hij toen. "Daar staat immers alles in dat de onderzoekers van je weten."
      Maar Yrla had zijn dossier natuurlijk pas te lezen gekregen nádat hij 'ja' had gezegd tegen Maxwell. Dikke kans dat hij het nu wel wist. Jester keek weer naar het voorblad van zijn eigen dossier. Als Yrla gelijk had, dan zou er bij hem ook iets moeten staan. Het was makkelijk te controleren. Dan wist hij het zeker. Kon het mentale prikbord tenminste even met de groene wol aan de slag.
      Hij zag Yrla er echt niet voor aan om op een of andere manier een heel dossier na te kunnen maken, om Jester nu hier iets te laten geloven. Het was twintig keer zo waarschijnlijk dat de jongen bij het laboratorium of ergens anders naar binnen was gesjeesd en het ding eruit had gehaald. Hij hoefde alleen maar het voorblad om te slaan en te beginnen met lezen. Gezien het feit dat hij zich ook niets kon herinneren van de eerste vijftien jaar van zijn leven en toch wist wat een trein was en hoe men normale zinnen maakte, bewees toch ook dat de onderzoekers heel gericht je dingen konden laten vergeten. Het zou best waar kunnen zijn.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla

"Ja," zei hij aarzelend. "Ik weet nu de reden wel. Uit mijn dossier bleek dat er anderhalf jaar uit mijn geheugen verwijderd is, dus dat we eigenlijk al drie-en-een-half jaar vrienden zijn. Als ik nu terug denk aan die periode lijkt het alsof ik in het begin veel alleen ben geweest, met af en toe contact met de andere Panthers. Maar vaag beginnen zich gaten te vullen en kom jij steeds meer naar voren in die tijd. Ze hebben specifiek onze vriendschap gewist, omdat we blijkbaar aan het proberen waren om jouw geheugen te overtuigen om terug te komen en het ons blijkbaar nog gelukt is ook." Yrla knikte naar het mapje onder Jester zijn vingers. "Uit jou map blijkt dat ze na die periode een failsafe op je gave hebben gezet, een grens. De wetenschappers zijn doodsbenauwd voor je gave, Jes. En zonder die rem ben je blijkbaar nog veel krachtiger dan we in eerste instantie al dachten." Hij keek naar Jester zijn aarzelende vingers en sloeg daarna het mapje dichter. "Neem mee. Volgens mij hoorde ik de trap en de enige jongen die nu hier kan komen is Onyx. Bekijk het samen met hem, ik weet dat je dat op het moment veel liever doet dan met mij. Maar goed," zei hij met een lachje. "Die heb ik verdiend."
      Het deed zeer om toe te geven dat Jester iets veel liever deed met Onyx dan met hem, maar natuurlijk had ook Yrla gezien hoe snel die twee naar elkaar gegroeid waren de afgelopen tijd. En hij dacht iets te zien, waarvan hij hoopte dat het niet waar was. Maar hij durfde het niet aan Jester te vragen. "Ik weet dat alles wat ik nu gezegd heb straight doorgebriefd gaat worden naar Onyx. Ik ga het je ook niet vragen geheim te houden, al zou ik graag van je willen vragen of je over mijn familie wil zwijgen." Hij zwaaide met de foto in zijn hand. "Dat voelt toch wel erg privé en deel ik liever alleen met... " vrienden... waren ze dat? "jou."

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

"Ik hoop het," zei ze zachtjes. Het viel even stil in de kamer en Vienna voelde zich ongemakkelijk. Haar maag begon opeens als een wilde te rommelen en beschaamd schoot ze in de lach. "Ik denk dat het tijd is voor de lunch. Je gave zo gebruiken maakt hongerig," zei ze met een grijns. Ze keek even op naar Fox. "Ga je mee of blijf je hier?" Ze wisselde een blik uit met 8175. "Of moet ik lunch voor jullie meenemen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ik blijf nog wel even,' zei Fox. 'Niemand zou alleen in een ziekenhaal moeten liggen.'
      Hij schonk Adam een glimlach die hem heviger liet blozen en hij plukte aan de knuffel in zijn schoot. Stiekem wenste hij dat Fox wel wegging, maar dat durfde hij niet te zeggen. 'Ik hoef niets te eten,' zei hij zacht. 'Maar bedankt voor het aanbod.'
      'Ik jat wel wat uit de keuken als ik honger krijgt,' zei Fox met een grijns. 'Zal ik je een berichtje sturen als Merrin er is?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

"Graag, heel graag." Ze schonk even een glimlach aan Fox, verbaasde zich in eerste instantie dat hij wilde blijven - die twee kenden elkaar toch niet? - maar begreep later dat Fox gewoon aardig wilde zijn. Ze knikte de jongens toe, beloofde dat ze later nog even langs zou komen en liep daarna de ziekenzaal uit in de richting van de eetzaal. De tafel van de Panthers was angstvallig leeg, alleen 8102 was aan tafel geschoven en Vienna plofte met een bord eten zachtjes naast haar neer. "Hoi," begroette ze het meisje. "Gaat alles wel goed met je?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Anderhalf jaar uit Yrla's geheugen verwijderd.
      Specifiek de vriendschap met Jester volledig gewist.
      Ze hadden geprobeerd zijn geheugen terug te laten komen.
      Failsafe op zijn gave.
      Rem.
      Het duizelde hem. Want nu hij er even goed twee keer over nadacht, kon hij niet meteen zeggen wat híj die anderhalf jaar gedaan had. Met Onyx wisselde hij misschien eens per twee dagen een woord, Merrin was er nog niet om lastig te vallen, Vienna was hij ook geen hechte vrienden mee, Dezi ook niet... Met wie zou hij dan wél zijn opgetrokken? De jaren voordat Yrla er was, had hij af en toe nog wat contact gehad met Kijo, had veel alleen gedaan en was keihard bezig geweest met zijn gave. Dat wist hij nog prima. Toen kwam Yrla en- was hij nog steeds alleen? Voor anderhalf jaar? Nog steeds geen Onyx, of andere Panthers waar hij mee optrok. Kijo was ook weer uit beeld verdwenen. Met zijn gave was hij bezig met het werken aan zijn hoofdpijn, want dat was daarvoor nog niet goed genoeg gelukt. Toch? Om één of andere reden voelden die anderhalf jaar alleen anders aan dan de jaren daarvoor.
      Jester knikte langzaam. "Fijn dat ik je dat niet meer hoef te vertellen," mompelde hij. Natuurlijk zou Onyx alles horen, al was het alleen maar omdat Jester het daarvoor zelf ook moeilijk kon begrijpen. "Ik zeg wel dat je een foto van jezelf had." Dat was waar. Jester kwam overeind, het dossier nog altijd stevig tussen zijn vingers geklemd. Het voelde verkeerd, alsof hij iets deed wat niet mocht. En dat deed hij ook, want die dossiers waren met een reden gesloten voor de leerlingen zelf. Jester wist best dat hij zich daar niks van hoorde aan te trekken, maar sommige regels waren er om niet gebroken te worden. Ofzo.
      "Onafhankelijk van hoeveel waar was van dit hele verhaal, over de naamlozen en..." hij gebaarde vaag met zijn hand. "Je hebt het stom aangepakt. Als je wil dat we dit een kans geven en je geloven... Zorg dat je het goedmaakt bij die jongens. Merrin en 8175. En 8102, natuurlijk, robots of niet. Ze wegpesten is niet de oplossing. We hebben meer kans om ze aan onze kant te krijgen en te proberen dat moordmachine ding eruit te krijgen, dan ze als onze aartsvijanden te behandelen. Wij zijn immers de good-guys, toch?" Hij keek Yrla even aan. "Bewijs dat."
      Toen liep hij weg. Gelukkig was het maar een paar stappen naar de andere kant van de gang om in zijn eigen kamer te komen. Jester duwde de klink omlaag en stapte naar binnen. Kon hij meteen die paracetamol fixen om die specht eens het zwijgen op te leggen. Hij duwde de deur achter zich in het slot. Binnen was het donker en hij kon nog net de omtrekken van Onyx zien die op zijn bed lag. Te slapen.
      Zacht liep Jester naar zijn eigen bed en haalde de pijnstiller zo stil als hij kon uit het laatje vandaan. Zijn hoofd barstte van de vragen, maar Onyx was nauwelijks een uur geleden nog als een kikker aan de muur gespietst. Rust was nu echt geen overbodige luxe en Jester zou hem echt niet wakker maken omdat hij nu even niet zoveel van de wereld meer begreep. Dat kon later altijd wel opgelost worden. Hij werkte de paracetamol met een glas water weg en ging op zijn eigen bed zitten, met zijn rug tegen de muur. Ondertussen waren zijn ogen goed genoeg gewend aan het halfduister om alles weer prima te kunnen zien – het was nu ook weer niet zo dat die gordijnen van hun kamer nu heel veel zonlicht écht buiten hielden.
      Hij staarde naar het dossier in zijn vingers. Het nummer op het witte labeltje.
      Dit keer bleef het dicht.

[ bericht aangepast op 13 april 2020 - 13:41 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx wist niet hoe lang hij geslapen had, maar toen hij overeind kwam was hij niet meer alleen in de kamer. Jester zat op zijn bed en staarde zo afwezig naar de muur dat hij het gevoel had dat de jongen had ontdekt hoe hij aan zijn eigen lichaam kon ontsnappen. Hij ging recht opzitten en masseerde even zijn stijve schouder. 'Hé,' zei hij. 'Al nieuws over Merrin?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

We? Bedoelde hij daar zichzelf en Yrla mee. Of bedoelde hij dat Onyx en Jester hem een kans wilden geven? Waarom zou hij een kans willen van Onyx? Hij trok verward een wenkbrauw op. Die hele kans van Onyx wilde hij niets van weten, hij wilde absoluut niets weten van de zwartharige jongen. Hij had het oordeel al in zijn ogen gezien en hoefde geen goedkeuring van de jongen. Daarnaast Onyx was net als Dezi, misschien wel erger. En hij zou zich niet nog eens laten meeslepen in andermans vage avonturen. Die hele Onyx kon hem gestolen worden. Maar Yrla zweeg, hij zweeg - toen hij Jester de kamer uit zag lopen. Een traan viel over zijn gezicht heen, bij het weglopen van zijn vriend. Yrla had het gruwelijk verpest, verschrikkelijk verpest. Als hij een kans wilde, dan was dat een kans bij Jester om het goed te maken. Of hij deed het voor zichzelf. Die fucking Onyx kon hem gestolen worden.
      Hij stond op van het bed, toen zijn maag begon te rommelen. Zijn iNet rommelde in zijn zak. Vienna stond in beeld. Nieuwsgierig opende hij het berichtje van het meisje. Het was een groepsbericht.
      Hoi allemaal, ik hoor net van mijn mentor dat onze lessen voor de rest van de dag zijn gecanceld. Maar we moeten straks wel allemaal voor verhoor naar zijn kamer komen. Na de lunch verzamelen in de gang bij A0.3.
      Maxwell.. Hij wilde hen uithoren over Dezi, waarschijnlijk specifiek hem. Hij moest met een goed verhaal op de proppen komen straks, daar had hij de lunch voor om die te bedenken. Gehaast liep de jongen naar beneden, eenmaal buiten liep hij met supersnelheid in de richting van de eetzaal. Hij zag dat aan de tafel van de Panthers alleen Vienna zat, en 8102. Yrla liet een diepe zucht, hij moest maar eens beginnen met zijn goede gedrag. Na zijn eten gehaald te hebben bij Yara plofte hij tegenover de meiden neer, maar zei geen woord.

[ bericht aangepast op 13 april 2020 - 14:08 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Een failsafe op zijn gave.
      Anderhalf jaar uit zijn geheugen weg.
      De Naamlozen die door de school beheerst konden worden.
      Maxwell die overal vanaf wist en zich om een of andere reden als redder opwierp voor de oude garde.
      Zebediah die ook van de Naamlozen af wilde, maar tot veel meer bereid was dan hun aardrijkskundedocent.
      Jesters dossier. Het dikste van allemaal.
      Waarmee hij in ieder geval een deel van Yrla's verhaal kon fact-checken.
      Zijn verleden, recht onder zijn vingers.
      En nog steeds had hij het dossier niet open gedaan. Jester had geen idee hoeveel tijd er was verstreken sinds hij was gaan zitten en wachtte tot Onyx eindelijk wakker zou worden, het gesprek met Yrla als een constante lus in zijn hoofd. Opnieuw en opnieuw en opnieuw. Het hielp niet echt. In zijn dossier kijken vast wel, in ieder geval om een paar puzzelstukjes weer op te kunnen bergen. Maar dat hoorde niet. Dat mocht niet. Toch?
      Jester knipperde met zijn ogen en keek opzij. Onyx zat overeind en masseerde zijn schouder. Even schoot er een vlaag bezorgdheid door hem heen toen hij dat zag. Onyx was nu de enige die niet op de ziekenzaal gelegen had, om échte hulp te krijgen.
      "Hé," zei hij terug. "Niet zover ik weet. Adam?"

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Agami

Daar zat ze dan. Naast Vienna en tegenover Yrla, die er zo mogelijk nog ellendiger uitzag dan Adam net. Niemand van hen zei echt iets en de stilte die voortduurde was nou niet echt een gemakkelijke. Of nou, dat vond ze zelf, in ieder geval.
      "8175 is weer wakker," zei ze toen. Dat wist Vienna wel, maar Yrla nog niet. Die was daarvoor al weggeweest.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Die is bijgekomen,' antwoordde Onyx. En droomde over zijn moeder.
      Dat was echter voer voor later.
      'Hij maakte zich vanzelfsprekend vooral zorgen over Merrin.' Hij liet zijn blik op Jesters gezicht rusten. Hij zag er moe uit, afgetobd. 'Jij kijkt alsof je een flinke kluif naar binnen hebt moeten werken.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

"Fijn om te horen," zei hij met een lachje. Hij prikte wat verveeld in zijn pannenkoeken. Hoe kon zijn maag rammelen, maar had hij zo weinig zin in eten? Het smaakte hem allemaal niet meer. "Hoe is het met jou? Moet schrikken zijn als twee vrienden naar de grond gaan." Oke, onhandige vraag. Maar hij toonde interesse, en was niet gemeen. Dat telde toch? Hij keek op naar Vienna tegenover hem en zag de zorgen door haar blik glijden. Vienna kende hem veel te goed wat dat betreft, en hij had haar net zo goed laten zitten de afgelopen maand. Even knauwde het in zijn maag. Hij zou zijn best moeten doen om het ook met haar goed te maken. Hij schonk haar een voorzichtige glimlach.

[ bericht aangepast op 13 april 2020 - 14:20 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam was bij bewustzijn. Dat was goed. Heel goed, zelfs. Dan kwam hij er in ieder geval vast wel weer bovenop. Dan Merrin nog de operatiekamer uit met de mededeling dat er geen permanente schade zou zijn en de wereld zag er alweer ietsje mooier uit. Jester knikte even. "Hij is niet de enige," zei hij nog. Zijn blik dwaalde weer af naar het dossier. "Wel meerdere, eigenlijk," antwoordde hij. Hij keek Onyx weer aan en stond op het punt te beginnen met de verwarrende uitleg, toen er iets heel anders uit zijn mond kwam.
      "Toen Yrla hier net kwam," zei Jester langzaam, "waren hij en ik toen vrienden? Niet pas na twee jaar, maar meteen al?"
      Zijn geheugen beweerde van niet.
      Yrla beweerde van wel.
      Het dossier had vast een antwoord, maar het was veel beter om het gewoon aan Onyx te kunnen vragen. Dat kon wel.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.