[Rpg • 0] Experium || 04 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •(studieobject) 7223 (Michiel)• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •(studieobject) 8102 (agami) •15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Kamerindeling

Panthers Jongens (boven) • Onyx en Jester • 7223 en 8175 • Yrla Meisjes (beneden): • Vienna en Fayr • Dezi en 8102 • FersePhone

Lions Jongens: • Fire en Astreal • Fox en Tony • Emil Meisjes: • Onna en Heidi • Serena en Vera • 8226

Elephants Jongens: • Meisjes: • onbekend

Rhino's Jongens: • Romeo Meisjes: • Maaya

Buffalo's Jongens: • Meisjes: •

Rooster

---

Speeltopic 1: Klik ^^
Speeltopic 2: Klik ^^
Speeltopic 3: Klik ^^

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 13 maart 2020 - 14:26 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam

'Ik heb vanochtend mijn excuses aangeboden en dat meende ik, want ik zag aan haar gezicht dat ze bang was dat Faye me geloofde. Agami zei ook dat het Yrla was,' fluisterde hij. 'Dus sorry dat ik de verkeerde conclusie trok.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Yrla sloeg een arm om Vienna heen, toen het meisje naast hem kwam zitten. Ze schonk hem echter alleen een bibberig glimlachje en begon toen aan haar brood. "Ah, kom op, Vien. Is dat alles wat ik krijg? Niet een; hallo Yrla, hoe was je dag?" Yrla keek met een grijns op het meisje neer, voordat hij aan zijn tweede bord begon. Die ochtend had hij niet veel gegeten, waardoor zijn maag nu aan het schreeuwen was. Vanuit zijn ooghoeken zag Yrla Jester samen met Fayr bij de kneuzen gaan zitten. Misschien was het zijn eigen schuld, maar het irriteerde Yrla dat ze zo overduidelijk bij de naamlozen plaatsnamen. Als ze nu eens wisten wat die idioten hier op school kwamen doen... "Hallo, Yrla. Hoe was je dag?" papegaaide het meisje naast hem. Yrla schrok van het meisje naast hem, maar schakelde meteen weer om. "Prima, fijn dat je het vraagt," zei hij met een glimlach. "De dag begon nogal kut, omdat Azumi in haar hoofd had gekregen vanochtend wraak te nemen en mijn voeten in ijsklompjes te veranderen. Daardoor was ik eerst een uur lang aan het klungelen om mijn voeten te ontdooien en miste ik het ontbijt. Maar de rest van de lessen was prima en saai. Vooral mijn gave-les. Ik heb Williams toegewezen gekregen, omdat hij het beste is op lichamelijk gebied en ik nog moet herstellen, blablabla. Maar.." Hij stopte midden in zijn zin, toen het meisje hem onderbrak. "Wacht?! Heb jij Williams als mentor gekregen?!"

[ bericht aangepast op 8 maart 2020 - 18:24 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

"Ik denk niet dat je sorry tegen mij moet zeggen..." Michiel zuchtte even. "Ik dacht toen je die kant opkeek dat je nog steeds Vienna verdacht, maar je keek dus naar Yrla. Hij heeft het nooit hardop gezegd, maar hij leek vrij in zijn nopjes over wat er vanmorgen gebeurd was. Hij kwam het er nog een soort van 'inwrijven'." Michiel durfde niet naar Yrla en Vienna te kijken, bang dat ze in de gaten hadden dat ze het over hem hadden. "Maar misschien heb je gelijk, later. Ik ben benieuwd wat jullie bedacht hebben."
      Net op dat moment kwamen Jester en Fayr bij hun zitten. Voor heel even keek 7223 Jester verbaasd aan, hij kwam eigenlijk vrijwel nooit vrijwillig in de buurt zitten. Echter bedacht de jongen al gauw dat hij Onyx nog niet in de zaal gezien had en dat verderop alleen Yrla zat die dikke ruzie had met Jester. Ietwat onhandig begroette de jongen Fayr en Jester voor hij de laatste slokken van zijn drinken nam.

[ bericht aangepast op 8 maart 2020 - 18:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

"Ja, waarom is dat zo bijzonder?" Yrla ging wat verzitten en Vienna schudde even haar hoofd. "Omdat hij eerst mijn mentor was," zei ze zo luchtig mogelijk. "Ik heb nu Maxwell als trainer gekregen." Yrla verslikte zich zowat in zijn eten en Vienna keek bezorgd naar hem om. "Gaat het wel?" Yrla zijn blik was zo intens toen hij haar aankeek, dat ze van hem schrok. Daarna veranderde zijn blik echter weer in zijn gebruikelijke grijns. "Dat is vreemd. Zal vast te maken hebben met mij, dat ziekenhuisgedoe etc. Wat hebben jullie gedaan?" Yrla keek haar niet aan toen hij de laatste vraag stelde en Vienna begreep niet waarom hij zich zo vreemd gedroeg. "We.. We zijn naar de schietbaan geweest. Hij zei dat ik met precisie moest om leren gaan met mijn gave." Vienna wist niet waarom ze het Yrla vertelde, maar misschien als ze het hard op zei, voelde ze minder gemixte gevoelens eronder. Want ja, ze had het leuk gevonden. En nee, het was niet gegaan zoals ze wilde. "Klinkt cool.." Geschrokken keek Vienna op naar Yrla, die net zijn laatste eten naar binnenschoof. Hij stond op en bood haar een hand aan. "Zin in een wandeling? We hebben nu toch vrije tijd." Even keek Vienna naar Yrla op. De vervelende grijns had plaatsgemaakt voor een oprechte glimlach en Vienna vroeg zich af of de jongen wist wat er in haar hoofd zich afspeelde. Ze zei snel gedag tegen Fayr en beloofde over een uur naar het veld te komen, waar ze samen een balletje zouden slaan. Ook zei ze even snel gedag tegen de anderen, voor ze haar laatste broodje snel in haar mond propte en Yrla de zaal uit volgde.

[ bericht aangepast op 8 maart 2020 - 18:35 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester was er nooit zo goed in om mensen te negeren. Om een of andere reden bleef zijn aandacht constant naar hen afzwenken, ook als hij dat zelf helemaal niet wilde. Zo doken Tony en Astreal letterlijk óveral op en leek hij haast een hyperfocus te ontwikkelen voor Yrla. Zodra de jongen samen met Vienna opstond, was Jester de draad van het gesprek met Fayr alweer kwijt.
      Met een vreemde mix van gevoelens keek hij over zijn schouder vlak voordat ze de eetzaal uitliepen. Boosheid en irritatie en ergens ook zorgen. Als Yrla zich niet heel snel ging aanpassen naar het nieuwe regime op de school, hoelang zou het duren voordat hij de rest met zich meetrok? En waarom zag hij dat zelf helemaal niet zo?
      Fayr tikte hem op zijn schouder en hij draaide zich direct weer om naar haar. "Sorry, wat?"
      "Of je nog aan het luisteren was," zei het meisje, met opgetrokken wenkbrauwen.
      "Wil je het beleefde antwoord horen of de waarheid?"
      Fayr rolde met haar ogen. "Ik zei dus dat ik het voor me zag als scherven, je hoofdpijn. Kleine uitstekende stukjes van je gave die zich door je hoofd verspreiden, haast als de restanten van een ontplofte granaat."
      "Een ontplofte granaat?"
      "Hé, jij wilde weten hoe ik het voor me zag. Geen kritiek."
      Jester rolde met zijn ogen. "Noem het gezonde zorgen." Want zorgelijk was het wel.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Adam

Adam glimlachte. Hopelijk maakte het idee hem ook enthousiast en zou hij het niet uit hun hoofd proberen te praten. Als ze hun gezichten in de plooi hielden, geloofde hij niet dat Yrla de oorzaak bij hen zou zoeken. Zijn ogen dwaalden even naar de tafel van Lions af. Fox had zijn hoofd afgedraaid en keek naar Vienna en Yrla die door de deur verdwenen. De herinnering aan het muzieklokaal gaf hem weer klamme handen.
'Weet je die jongen, die vorige keer een stuk vlees aan je gaf voor Vienna? Hij zat ineens in het muzieklokaal toen ik mijn gave aan het oefenen was,' vertelde hij op zachte toon aan Michiel.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Ietwat verward keek Michiel naar Adam, om daarna naar de tafel van de Lions te kijken. De jongen met de krulletjes keek in de richting van de deur, waardoor hij niet opmerkte dat Michiel keek. "Ik weet niet zo goed wat ik van hem moet denken. Hij heeft Vienna geholpen, dat is wat ik begreep uit haar verhaal. Maar als hij opeens opduikt bij jou in het lokaal." Michiel boog voorover in de richting van Adam, zodat Jester of Fayr zijn gefluister niet kon horen. "Wat heeft hij bij jou te zoeken? Zei hij iets specifieks?"

[ bericht aangepast op 8 maart 2020 - 20:54 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Dat Maxwell opeens Vienna haar mentor was geworden, kon geen toeval zijn. Het liefst zou de jongen direct in de richting van Maxwell rennen, vragen wat hier de bedoeling van was. Maar het kon niet op dit moment, hij kon Maxwell pas weer spreken als zijn volgende klus eraan kwam. Of tijdens aardijkskundeles. Even keek Yrla opzij naar Vienna. Hij had haar over het terrein van school geleid en nu liep hij samen met haar de heuvel op. Bovenaan ging de jongen zitten, en klopte naast hem in het gras om Vienna te laten zitten. Yrla gooide zijn armen om zijn knieën heen en twijfelde of hij het meisje naast hem moest waarschuwen voor Maxwell of niet. Hoewel Yrla voor de man werkte, vertrouwde hij hem zelf voor geen ene meter. Hij wist niet waar Maxwell stond, en als Zebediah gelijk had, werd iedereen met een naam uiteindelijk vervangen. Yrla schudde de zorgen uit zijn hoofd, het was juist even heerlijk geweest om te wandelen en nergens aan te denken. "Gaat alles wel goed met je, Yrla?" begon het meisje het gesprek in plaats van hem. Yrla keek Vienna aan. Vroeger hadden ze vaker op deze heuvel gezeten, gelachen samen. Voordat hij in het ziekenhuis was beland, had het misschien een kans gehad; Vienna en hij. Maar in die twee maanden was zo onherroepelijk veel veranderd, dat Yrla het niet meer zag gebeuren. "Ja natuurlijk. Ik ben terug, helemaal opgeknapt. Zoals je kan zien," zei hij met een grijns. "En wat is het met jou Vienna? Heb je me gemist, afgelopen twee maanden?"

[ bericht aangepast op 8 maart 2020 - 21:10 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam dacht weer terug aan de woorden die ze gesproken hadden en begon weer te blozen. Het had geleken alsof Fox met hem aan het flirten was. En zelfs al wist hij dat hij alleen maar een spelletje met hem had gespeeld, het gaf hem nog steeds een vreemd gevoel vanbinnen. Dat durfde hij echter niet met Michiel te delen.
'Hij zei dat hij mijn muziek mooi vond en dat ik wel een keer voor hem mocht spelen.' Hij beet een beetje verlegen op zijn lip terwijl zijn ogen weer terugflitsten naar de tafel van de Lions. Dit keer ving Fox zijn blik wel en hij keek vlug weer naar de tafel, al kon hij nog net een glimp van zijn glimlach opvangen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

"Werkelijk?" Michiel keek even wantrouwend in de richting van Fox. Eerst Vienna, daarna Adam. Wat was hij van plan? Waar hij eerst de jongen nogal sympathiek vond, begon hij nu zijn twijfels te krijgen bij Fox. "Misschien moeten we hem maar goed in de gaten houden komende dagen. Ik heb het gevoel dat er iets niet klopt." Zodra hij zag dat Adam zijn lunch klaar had, stond 7223 met een grijns op. "Kom op, we gaan onze zwemspullen halen." Veel zachter vervolgde hij, "Dan kunnen we daar verder praten." Het zwembad was vaak rumoerig, zeker als het druk was, waardoor 7223 dat een betere plek leek dan hier in de eetzaal. Plus daar was hij echt alleen met Adam, hij was benieuwd wat de jongen bedacht had voor Yrla en misschien konden ze daar iets beter praten over het vreemde gedrag van Fox, zonder dat de andere afdelingen of andere Panthers meeluisterde.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam knikte - hij was er zelf ook van overtuigd dat de Lion iets in zijn schild voerde en ergens was hij wel opgelucht dat Michiel het ook vreemd gedrag vond; dat betekende in ieder geval niet dat hij paranoia werd. Samen liepen ze naar hun slaapkamer toe en pakten een handdoek en hun zwembroek. Adam had het ding nog niet eerder aangehad, maar aangezien al zijn kleding in de juiste maat geleverd was, twijfelde hij er niet aan dat dat ook voor zijn zwembroek gold. Toen hij de donkere blauwe zwemshorts in zijn handen hield, wist hij eigenlijk niet zo goed wat hij moest doen. Normaal trok hij meteen na het douchen schoon ondergoed aan, maar de badkamer grensde niet aan hun slaapkamer en het voelde nogal kinderachtig om zich daar om te gaan kleden. Tenslotte waren ze allebei jongens.
Hij stond nog te prakkiseren over wat slim was om te doen toen Michiels shirt al op bed plofte en hij zonder schaamte ook zijn onderkleding omlaag trok.
In paniek draaide Adam zich naar de muur toe, waarbij hij zijn onderbeen hard tegen de rand van het bed stootte en 'au' kreunde. Heel even had hij een glimp opgevangen van... van... van iets wat hij niet had willen zien. Van wat hij niet had mógen zien. De gedachte dat de jongen die hij zo leuk vond slechts een paar stappen bij hem vandaan was en geen kleren droeg, zorgde ervoor dat hij opgewonden raakte. Wat hij helemaal niet wilde! Hij haalde diep adem. Op de achtergrond hoorde hij wel dat Michiel aan het kletsen was, maar de woorden drongen niet tot hem door. Hij had het zo bloedheet dat hij dacht dat Michiel het zweet langs zijn lichaam kon zien stromen en zijn eigen getreuzel maakte het er allemaal niet beter op.
Kom op, get over it.
Hij trok zijn shirt over zijn hoofd. Zijn vingers trilden toen hij de knoop van zijn broek probeerde los te maken. Hij wist dat het nergens op sloeg, dat hij met zijn rug naar Michiel toestond en dat die nooit zou zien dat er wat omhooggekomen was, en dat Michiel heus geen oordeel over zijn achterwerk zou vellen en er waarschijnlijk niet eens een onverschillige blik op zou werken, maar toch had hij het gevoel dat hij nu aan het strippen was tegenover de hele school terwijl hij wist dat iedereen hem zou gaan uitlachen.
Hij slaakte bijna een zucht van opluchting toen hij eindelijk zijn knoop los had. Vlug stroopte hij zijn broek naar beneden, trok ook zijn boxers omlaag en grabbelde zijn zwembroek naar zich toe. Zijn hart bonkte in zijn borst, zo hard dat hij ervan overtuigd was dat zijn vriend het zou kunnen horen. Zwijgend trok hij zijn zwembroek aan. Pas toen zijn middel weer bedekt was, gleed de spanning weer een beetje van hem af, al vreesde hij dat hij de vuurrode gloed op zijn wangen niet zou kunnen tegenhouden als hij Michiel over een paar tellen weer aankeek. Michiel, van wie hij net een glimp had opgevangen... Die hem een hitte liet voelen waar de zon nog bij zou verbleken... Hij stond op het punt om te vragen of hij zich alweer om kon draaien, maar hij had zo lang getreuzeld dat hij allang wist dat Michiel klaar was. Hij draaide zich om, drukte zijn handdoek tegen zijn bovenlijf alsof het een reddingsboei was en keek Michiel schichtig aan. En ja - daar kwamen de rode wangen weer.
Het is heus niet erg, vertelde hij zichzelf. Je lijkt nu gewoon heel preuts, daar zoekt-ie heus niets achter.
Het hielp nauwelijks.
'Zullen - zullen we gaan?' stotterde hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

"Het was zeker wel stil zonder je de eerste weken. Maar gemist, daar moet ik nog even over nadenken..." Ze gaf Yrla een por in zijn zij en keek hem met een grijns aan. Ze had een poging willen doen om te vragen waarom hij nog steeds ruzie had met Jester, maar Vienna durfde op het moment niet. Yrla had zo stellig gezegd dat het goed met hem ging, dat het onmogelijk leek om te vragen naar de ruzie. Yrla ging in het gras liggen en Vienna volgde zijn voorbeeld. Dit voelde net als drie maand geleden, toen de zuivering er nog niet was, toen Jester en Yrla nog gewoon vrienden waren, toen alles nog oké was. Vienna zuchtte eens diep, waardoor Yrla zich op zijn zij naar haar draaide. "Kom op, Vien. Eerder vertelde je me alles. Is dit nu echt zo veranderd tussen ons?" Vienna keek op naar Yrla. De jongen had gelijk. Ze hadden een keer ruzie gehad, één keer. Vienna was zo geschrokken van Yrla zo boos te zien, dat ze dichtgeklapt was in zijn buurt. En toen was hij die twee maanden weg. Misschien was het wel een keer lekker om het nog een keer kwijt te kunnen, om te vertellen waar ze mee zat. Fayr was altijd een goede luisteraar, maar ook altijd snel oordelend. En hoewel ze niet wilde toegeven dat ze ermee gezeten had, had het avontuur van vorige week nog een aantal keer door haar hoofd gespookt. En zonder dat ze erbij nadacht, begon het meisje te vertellen.

[ bericht aangepast op 9 maart 2020 - 6:50 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

"Gaat het?" vroeg hij toen hij Adam hoorde kreunen van de pijn. Toen Adam niet reageerde, trok Michiel even een wenkbrauw op. Hij twijfelde of hij zijn schouder aan zou raken, maar bedacht zich toen - op het moment dat hij Adam strak naar de muur zag kijken - dat hij misschien niet zo makkelijk met omkleden omging als hij het deed. Michiel had niets voor te schamen, hij was er zelfs wel trots op hoe hij eruit zag, en was vaak genoeg naakt geweest voor alle onderzoeken, maar hij kon begrijpen dat het voor nieuwlingen anders was. En dus wendde Michiel zijn gezicht af om de jongen wat privacy te geven. "Ik heb echt zin om te zwemmen, weet je dat?" praatte hij eroverheen, in een poging Adam wat comfortabeler te voelen in zijn omgeving. Hij vertelde wat je allemaal in het zwembad kon doen en probeerde niet om te kijken. Hoewel hij wilde weten of Adam klaar was, zou Adam vanzelf aangeven als ze zouden gaan. Pas toen Adam stotterend vroeg of ze konden gaan, draaide de jongen zich met een glimlach om. Hij gooide zijn handdoek over zijn schouder en bekeek Adam van top tot teen. Michiel begreep niet zo goed waarom Adam zo moeilijk moest doen. Hij zag er toch ook goed uit? Toen hij de rode wangen zag, gooide 7223 grijnzend een arm om zijn schouder. "Ah, kom op! Niet zo moeilijk doen. Je ziet er prima uit en dat vinden alle ladies bij het zwembad vast ook." 7223 wiebelde met zijn wenkbrauwen, liet daarna de jongen los en liep toen voor Adam de slaapkamer uit.

[ bericht aangepast op 8 maart 2020 - 22:42 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Alles liep niet helemáál als gepland. Ten eerste was de conversatie met de nieuwe knul heel abrupt afgelopen. Waar hij de fout in was gegaan, wist hij niet zo goed. Opeens had hij gezegd dat hij weg moest terwijl Fox wist dat hij nog een kwartier de tijd had. Beetje jammer toch wel. Er waren vervelendere dingen om naar te kijken dan die blozende wangen en verlegen oogopslag. Hij was als een bloem die nog moest ontluiken en dat niet durfde, en Fox wilde hem daar maar al te graag een handje mee helpen. Al zag hij in dat hij geduldig moest zijn.
Maar té geduldig… dat was ook geen slimme tactiek. Hij had namelijk gezien dat er een andere jongen was die zijn arm om Vienna heen had geslagen tijdens de lunch, en met wie ze net samen de eetzaal had verlaten. Dat moest hij natuurlijk niet hebben.
Tijd om maar de romanticus uit te gaan hangen. Nadat hij zijn lunch had weggewerkt ging hij naar zijn kamer, pakte een vel papier en ging aan zijn bureau zitten. Oké, nu nog inspiratie.
Voor de allerleukste. Voor mijn damstrel in distress. Voor Vienna.
Meh. Het was het allemaal net niet. Hij kon best kunstig zijn met woorden maar iets vertelde hem dat Vienna daar niet zo heel erg gecharmeerd van zou zijn en dat ze alleen met haar ogen zou rollen als hij zich tot zijn dichtershart wendde, en dus besloot hij alleen maar vanuit zijn hart te spreken.

Yo.

Ik wilde hier een zoetsappig zwijmelgedicht neerpennen maar ik denk dat je dan een vies gezicht trekt en op zoek gaat naar een emmer om in te kotsen – of dat je dit papiertje gewoon meteen in de fik steekt. Wat natuurlijk zonde zou zijn van de uren die ik heb gezwoegd om iets zinnigs op papier te zetten, want ik zal volkomen eerlijk zijn; ik heb nog nooit een brief aan iemand geschreven. Al heeft flessenpost altijd tot mijn verbeelding gesproken, dus ik kon het niet laten. Als ik eenmaal een idee heb dan moet ik dat uitvoeren.

En toegegeven – ik heb al zo lang niets van me laten horen dat je me zou zijn vergeten als ik een normaal persoon was, maar gelukkig voor jou en mij ben ik verre van normaal.

Ik ben je in ieder geval niet vergeten, lieve lieve meid, het ontbrak me alleen aan pientere ideeën om je aandacht te trekken zonder dat mijn afdelingsgenoten dat doorhebben. Ik heb zo mijn vermoedens wat er die nacht is gebeurd en ben er vrij zeker van dat mijn hoofd zal rollen als ze erachter komen wat ik heb gedaan, dus in de shadows blijven leek me het beste. Ik begrijp echter ook wel dat het niet meevalt om het hart te winnen van een meisje dat ik nooit spreek en waar ik eigenlijk al niet naar mag kijken, dus dan maar wat brutaler; ik heb in je slaapkamer ingebroken en even op je bed gelegen omdat ik dat niet kon laten en je kussen lekker naar jou rook.

Anyway, mocht je nou denken “yay, flessenpost is cool”, dan heb ik een supervette schatkaart toegevoegd waar je je eigen flessenpost kan achterlaten. De rooie kruis is de drop-off, weet je wel.

Goh wat spannend dit. Ga hier geen kopietjes van door de school verspreiden, mijn sociale leven stelt toch al zo weinig voor dat ik m’n vertier bij mijn rivalen moet zoeken. Of misschien houd ik gewoon van een spannend leven. En wellicht praat ik weer te veel en past mijn handtekening er niet meer onder. Voor de sier natuurlijk, je weet allang wie ik ben.

Okay bye!

Fox rolde de brief op. Prachtig. En dit was nog leuk ook.
Hij stak de brief weg, ging op zoek naar een lege fles en stopte de brief daar in. Fluitend borg hij die op, liep naar buiten, veranderde in een hond en in een muis en tenslotte een spin toen hij het campusgebouw van de Panthers bereikt had en Vienna’s kamer had gevonden. Hij legde de fles op het bureau, ging écht even op haar bed liggen omdat hij zijn reputatie als creepy stalker wel moest waarmaken en maakte zich daarna vlug uit de voeten, voor iemand hem zou zien.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

Adam begon zich af te vragen of lompheid niet zijn superkracht was toen hij over de drempel struikelde omdat Michiel hem net van top tot teen bekeken had, een arm om hem heen sloeg én zei dat hij er prima uitzag. Hij kon nog net Michiels schouder vastgrijpen voor hij met een smak op de grond terechtkwam. Als hij zo doorging was hij na vandaag één grote blauwe plek.
'Thanks,' mompelde hij. Hij beet op zijn lip, probeerde iets geestigs te zeggen zodat hij niet helemaal socially awkward overkwam. 'Het valt niet mee om indruk op iemand te maken als jij naast me loopt,' mompelde hij.
Nee - dat kwam er niet uit zoals hij wilde. Niet grappig, eerder zielig. Het had zelfs nog potentie gehad om flirty te zijn, als hij als Fox of Onyx had geklonken.
Toch slaagde hij erin een soort flauwe grijns te tonen dat hem hopelijk een beetje redde.

---

Every villain is a hero in his own mind.