[Rpg • 0] Experium || 04 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 maart 2020 - 14:26 ]

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Het meisje had alleen boos haar hoofd geschud en daarna was Adam gauw weggelopen. Waarschijnlijk was ze toch naar hun eigen campus gegaan. Adam versnelde zijn pas omdat de bel zo zou gaan en hij niet wilde dat iemand hem zou tegenhouden. Niet veel later liep hij langs de deuren van de meidenkamers tot waar hij dacht dat de badkamer was. Hij klopte aan. 'Agami?' vroeg hij.

Every villain is a hero in his own mind.

[ bericht aangepast op 7 maart 2020 - 14:50 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Experiment 8102

Het meisje schrok op van de stem achter de deur, die ze meteen herkende als 8175. Ze wierp een blik in de spiegel. Ze had haar shirt ondertussen al uitgekregen en in een wasbak met warm water gelegd, in de hoop dat de stroop er goed genoeg uit zou gaan om geen vlekken te geven. Gelukkig was het kleverige spul alleen op het bandje van haar bh gekomen.
      "Ga weg," zei ze gesmoord. "En noem me niet zo. Ik heb nog geen naam, daarom is dit gebeurd." Haar keel schroefde dicht en ze sloeg haar armen om zich heen.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

'Niet dat ik het nodig vond om 8102 een stroopdouche te geven, maar je ziet wel in dat wij Kneus zelf een stuk ergere dingen hebben geflikt, hè?' merkte Onyx op, die eigenlijk vond dat zijn vriend wel wat aan het overdrijven was. 'Yrla heeft twee maanden niemand kunnen treiteren. Laat hem de schade inhalen en dan komt er wel een moment dat ook zijn hersenen weer beginnen te werken en hij inziet dat we onze Naamlozen nodig hebben, of hij dat nou leuk vindt of niet.'

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

'Sorry,' antwoordde Adam door de deur heen. 'Ik zal je niet meer zo noemen als je dat niet prettig vindt.'
Het had geen zin om er nu een discussie over te voeren, zelfs al was hij erop gebrand haar uit te leggen dat ze zelf in dit pestgedrag meegingen als ze zich lieten overtuigen dat ze minder waardevol waren dan andere leerlingen. Dat mochten de anderen vinden, maar dat betekende niet dat zélf ook die mening hoefden te delen. Hij deed dat in elk geval niet.
'Ik wacht wel in de woonkamer op je als je liever alleen bent, dan kunnen we straks samen naar de les gaan.'
Hij begreep wel dat ze zich wat moest herpakken. Toen hij vorige week had gehuild, had hij het ook niet leuk gevonden dat Michiel dat had gezien.

Every villain is a hero in his own mind.

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx

Toegegeven - daar zat wat in. Dit had meer met een gekrenkt ego te maken dan met 8102's onkunde.
'Ze komt er wel overheen,' zei hij toch. 'Ze krijgen al hulp en het gaat goed, het is niet nodig dat we ze helemaal gaan pamperen. Als Yrla en zij een probleem hebben moeten ze dat samen uitzoeken.'

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

"Wat vond je van de show?" zei hij met een grijns, terwijl hij naast Dezi kwam lopen. Fersephone liep naast haar en haalde even een wenkbrauw op. Het kon Yrla niet zoveel schelen als ze het wist. "Jij was de verantwoordelijke voor de stroopdouche?" vroeg ze. Yrla trok een wenkbrauw op en keek naar Fersephone. "Problemen mee? Dat kind had nog wat van me tegoed. En daarbij, je leek je enorm te vermaken op die tafel daar." Hij zag dat het meisje wilde protesteren, maar uiteindelijk knikte ze bewonderend haar hoofd. "Wel, het was de meeste fun die ik in een tijdje heb gehad, we lijken allemaal poesies te worden door dat toernooi."

It's never gonna happen, Guys.

Dezi

Dezi sloeg een arm om haar schouder. 'Precies wat wij wachten. Er mag wel wat meer leven in de brouwerij. Die groentjes zouden alleen tot ons vermaak moeten dienen.'

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone

"Mag ik dan ook eindelijk een paar van de andere afdelingen pakken? Iedereen lijkt wel bang door die zuivering voor wraakacties, puntenverlies, jadajada. Het is niets meer aan." Ferse keek even verveeld naar haar buren. Hoewel ze normaal gesproken een hekel had aan Yrla kon ze zijn actie van vanmorgen wel waarderen. Ze had zich ontzettend verveeld, nadat ze had moeten zweren aan Fayr niet teveel rotzooi te trappen. Maar als Yrla ook rotzooi trapte, wie was zij dan om zich te gedragen? "We moesten toch een manier vinden om achter andermans gaven te komen? Misschien kunnen we een van de naamlozen daar onder druk zetten," zei ze in een helder moment. "Die zijn nog het minst loyaal aan hun house en het minst handig met hun gave."

It's never gonna happen, Guys.

Dezi

'Klinkt als interessant tijdverdrijf,' zei Dezi en ze wisselde even een blik met Yrla, blij dat haar vriendin zich zo snel bij hen had aangesloten zonder dat ze wist wat er allemaal speelde. Dat wilde ze graag zo houden. Ze hield van Phone, maar in geheimen bewaren was ze niet zo getalenteerd.

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Yrla ving de blik van Dezi op en hij was blij dat Fersephone al zo destructief van zichzelf was dat ze niet eens in de gaten had dat ze hen hielp. Yrla keek Fersephone met een grijns aan. "Goed idee, meid. Maar op een voorwaarde." Hij ging naast Phone lopen en sloeg een arm om haar schouders heen. Het meisje keek hem met giftige ogen aan, maar Yrla schonk haar alleen een grijns. "Ik doe mee."

It's never gonna happen, Guys.

Vienna

“Ik geloof je,” zei Fayr oprecht. “De anderen vast ook wel, het komt goed.” Vienna keek opgelucht naar haar vriendin. Ergens was ze bang geweest dat Fayr haar ook zo zou veroordelen, ook omdat ze zo ruzie hadden gehad om die streek van de week ervoor. Maar Fayr koos haar kant en Vienna voelde zich al meteen een stuk beter. Nu maakte het niet zoveel verschil wat de anderen van haar dachten, als ze Fayr maar had. “Omdat een normaal ontbijt te saai is, daarom,” knipoogde ze, in een poging de sfeer wat te verlichten. Vienna schudde lachend haar hoofd, terwijl ze het Engels lokaal binnenliepen. Vienna zuchtte even en liep toen samen met Fayr naar een tafeltje toe. Tijd voor het begin van de dag.

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

Ietwat nerveus kwam hij de Engels klas binnen. Hij liep meteen door naar Cackle. "Uhm, professor?" De man draaide zich langzaam om en 7223 voelde zijn moed naar zijn schoenen zakken. Cackle was werkelijk waar een enge vent. "8175 en 8102 komen wat later in de les. 8102 voelde zich niet goed en heeft zojuist haar maaginhoud eruit gegooid. Ze zijn naar de ziekenzaal om even te checken." 7223 was heel trots op hemzelf dat hij niet gestotterd had. Cackle reageerde met een klein knikje en 7223 maakte zich zo gauw uit de voeten dat hij kon. De jongen ging achter Vienna en Fayr zitten en keek de rest van de les Cackle niet meer aan, bang betrapt te worden op zijn leugen.

It's never gonna happen, Guys.

Experiment 8102

Eigenlijk wilde ze juist helemaal niet alleen zijn. Toch knikte ze. En omdat 8175 dat natuurlijk niet kon horen door de deur heen, zei ze het ook nog hardop. "Oké. Zou je-" 8102 aarzelde en keek weer naar haar shirt. "Zou je misschien een nieuw shirt voor me mee kunnen nemen van mijn kamer? Op deze zit allemaal stroop." Ze voelde haar wangen rood worden. "Het hoeft niet hoor, als je dat niet wil. Dat is- dat is ook prima."

Three words, large enough to tip the world. I remember you.