[Rpg • 0] Experium || 04 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 maart 2020 - 14:26 ]

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Fersephone keek even onder de indruk naar haar vriendin. Wauw, Dezi liet er geen gras over groeien. Ferse wierp even een stilzwijgende blik op haar vriendin voor ze inhaakte op haar verhaal. "Nou, nou, Dezi. Ik zou ook bang worden als wij geen vriendinnen waren. Wat jij allemaal kan..." Ze boog in de richting van het meisje en fluisterde haar in haar oor, wetende dat Dezi haar alsnog kon horen. "Ik heb wel eens gehoord dat een leerling die niet deed wat ze vroeg, ze tien rondjes over de campus liet vliegen. Op zijn kop, naakt. Hij had overal schrammen en bulten door de takken die telkens in zijn gezicht sloegen." Ferse voelde het meisje naast haar inkrimpen. Het was gewoon te leuk om naamlozen te plagen. "Of wat ze deed tegen haar ex," zei ze nu iets harder. "Hij was letterlijk een ijsbeeld de volgende dag. Wetenschappers moesten moeite doen om de jongen uit het ijs te krijgen, hij overleefde het nauwelijks."

[ bericht aangepast op 10 maart 2020 - 13:53 ]

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam sloot zijn ogen en voelde hoe de druppels op zijn lijf langzaam opdroogden. Hij dacht terug aan hoe leuk het net samen met Michiel was geweest, hoe erg hij zich bij hem op zijn gemak voelde, zelfs wanneer hij tegen zijn gevoelens vocht. Na een tijdje dwaalden zijn gedachten naar Fox af, hij dacht aan hoe de jongen gezegd had dat hij expres zijn papieren had laten vallen, hoe hij hem geplaagd had met zijn blozende wangen. Toch was hij niet onaardig geweest... Als ze in dezelfde afdeling hadden gezeten, hadden ze dan vrienden kunnen worden?
Hij opende zijn ogen weer en keek opzij, naar Michiel. Even dwaalden zijn ogen over zijn lijf, daarna richtte hij vlug zijn aandacht weer op zijn gezicht. 'Die Fox hè... Kennen Vienna en hij elkaar goed?' vroeg hij zich af.

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr Fixfault

Het ene moment stond in haar eentje in de schaduw van de muur te wachten op Vienna (die weer eens te laat was) en het volgende moment stond haar vriendin met verwaaide haren recht voor haar neus met Yrla ernaast.
      “Oh my gosh, Vienna!” Fayr deed een halve stap achteruit van schrik en begon te lachen. “Ik schrok me kapot.” Zodra Yrla afscheid had genomen en er weer vandoor was gestoven, haakte het meisje haar arm in bij die van haar vriendin.
      “Dat doet me eraan denken,” zei ze samenzweerderig, “waar gingen jij en Yrla zomaar naartoe?” Fayr wiebelde plagend met haar wenkbrauwen terwijl ze samen richting het hockeyveld liepen. Zelf was ze nooit zo goed geweest in de sport en zag ze ook niet echt de lol ervan in om een uur lang achter een klein balletje aan te hollen, maar wat beweging was wel zo gezond. En samen met Vienna was het eigenlijk wel te doen.
      “Heb je 8175 nog gesproken trouwens?” Fayr bukte zich om een hockystick op te pakken. “Volgens mij weet iedereen ondertussen wel dat jij het niet was met die stroop vanochtend. Misschien dat hij zijn excuses nog kan aanbieden voor zijn vooroordelen.” Ze richtte zich op en liet de hockeystick in haar hand stuiteren. “Wie denk jij dat het was?’

[ bericht aangepast op 11 maart 2020 - 23:03 ]

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Dezi

Dezi trok een mondhoek op. Ze ging naast het meisje zitten en streek langzaam door haar blonde lokken. 'Al heb ik ook vriendjes die het niet hebben overleefd. Maar jij hebt vast nog nooit een vriendje gehad hè? Je ziet er zo gewoontjes uit... Of heb je een spannende gave waar je de interesse van jongens mee kunt wekken?'

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna

"Sorry dat ik te laat ben en dat ik je liet schrikken," zei ze met een grijns. Eigenlijk was Vienna vrijwel overal te laat voor, als Fayr er niet was. Maar Fayr was het gelukkig wel gewend van haar onderhand. Toen ze begon over Yrla, schoot Vienna in de lach. "Hij vroeg of ik mee ging wandelen. We gingen terug naar de heuvel, zeg maar." Even werd haar gezicht droevig. "Het was gezellig samen, maar toch lijkt er iets veranderd. Ik hoopte eigenlijk dat ik hem kon laten praten over zijn ruzie met Jester, en om te zien of ik hem om kon krijgen het weer uit te praten. Die twee lijken zo ongemakkelijk zonder elkaar." Vienna keek haar vriendin aan en haalde haar schouders op. "Hij wilde het er alleen echt niet over hebben."
      Ook Vienna pakte een stick op en voor de eerste minuten speelden de meiden even de bal naar elkaar over. Zodra Fayr over 8175 begon, trok haar gezicht even wit weg. De schietbaan schoot voor het eerst die dag weer door haar hoofd heen, maar het meisje schudde het meteen van zich af. Ergens wilde ze Fayr vertellen over haar gave-les vandaag, maar tegelijkertijd wist ze dat het niet kon. Fayr was zo erg van de principes dat ze vast niet kon vertellen over wat daar vandaag gebeurd was. "Nee, hij heeft niets gezegd. Ik snap ook niet zo goed wat die jongen tegen mij heeft. Hij leek me in het begin overal al te volgen en de rest van de keren dat ik hem sprak was hij boos of zei vrijwel niets." Vienna haalde haar schouders op. Ze dacht na over de mogelijkheid wie het was. "Misschien iemand die 8102 niet zo erg mag? Al lijkt me dat sterk als ze er pas net 3 weken is." Vienna liep samen met Fayr in de richting van het doel. Ze besloten dat ze om en om op een klein doel zouden schieten, Fayr mocht beginnen. "Misschien is het iemand uit de andere afdelingen, die onzichtbaar kan worden? De laatste tijd ging het in de eetzaal al niet lekker bij ons aan tafel, misschien wilden ze nog meer onenigheid tussen ons veroorzaken..."

[ bericht aangepast op 10 maart 2020 - 14:15 ]

It's never gonna happen, Guys.

Studieobject 7223

"Ze hebben elkaar één keer ontmoet?" Michiel keek even verbaasd opzij naar Adam. Ging het nu alweer over Vienna? Opeens begon er een lichtje te branden bij 7223 en grijnzend ging de jongen overeind zitten. Hij ging op zijn buik liggen en keek Adam veelbetekenend aan. "Is er iets tussen jou en Vienna?" vroeg hij met een grijns.

It's never gonna happen, Guys.

Adam

'Vienna en mij?' vroeg Adam verward. 'Nou ja, we liggen elkaar niet zo. Eigenlijk al vanaf ons eerste gesprek niet, toen vroeg ze waar je was, nadat je de klas uit was gestuurd, en toen zei ze dat het niet de bedoeling was dat je eruit gestuurd zou worden. Toen vroeg ik waarom ze dan niet tegen de leraar had gezegd dat ze een grapje uithaalde en dat jij er niks mee te maken en had en toen werd ze kwaad.' Hij zuchtte zachtjes. 'Nou ja, dat ik je natuurlijk meteen al daarna uitgelegd. Vlak voor ik je toen eten kwam brengen, merkte ik dat zij binnen was. Daarom wachtte ik op de gang tot jullie uitgesproken waren, op een paar passen vanaf de deur, en toen ze naar buiten kwam zei ze dat ik jullie had afgeluisterd en hoewel dat niet waar was, was dat voor haar blijkbaar een reden om me nog minder te mogen. De volgende ochtend zaten jullie samen te smoezen tijdens het ontbijt en toen voelde ik me buitengesloten, en toen ik wegging zwaaide ze me enthousiast uit... Dus ik weet niet, ze vindt me niet zo aardig geloof ik.' Adam sloeg zijn ogen neer. Vanochtend was het verkeerd geweest dat hij haar beschuldigde, en daar had hij zijn excuses ook voor aangeboden, maar verder had hij het gevoel dat hun karakters gewoon te veel botsten. 'Nou ja, misschien komt het nog,' zei hij hoopvol. 'Bij jullie heeft het ook best lang geduurd voor jullie een beetje bevriend raakten, toch?'

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Michiel voelde zich meteen ongemakkelijk. Oh, hij had eigenlijk Adam willen plagen met het feit dat Michiel dacht dat hij een oogje op haar had. Misschien was het beter dat hij die opmerking niet eerder gemaakt had. Hij vond het ergens wel jammer dat Adam en Vienna elkaar niet zo heel erg lagen. Hij kon het goed vinden met Vienna, hun band was de afgelopen tijd zelfs enorm versterkt. En ergens had hij het wel leuk gevonden als zijn beste vriend met - tja wat was Vienna eigenlijk, - een goede vriendin? Het was nooit zo heel erg uitgesproken. Bij het feit dat Adam zei dat Vienna hem enthousiast uitzwaaide, kon hij zich niets voorstellen. Zo kende hij Vienna helemaal niet. "Ik heb werkelijk geen idee, Adam. Ik bemoei me niet met jullie. Het was wel leuk geweest als jullie ook met elkaar konden opschieten, maar goed." Hij draaide zich om op zijn ligbed en ging op zijn zij liggen. "Het heeft even geduurd ja. Maar dat lag niet aan het feit dat we elkaar niet mochten. We hadden elkaar alleen nooit zoveel gesproken, tot ik een keer haar hielp op een ballondag. We raakten met elkaar in gesprek en het was eigenlijk heel gezellig, totdat..." 7223 dacht even terug aan de dagen voor de vakantie. Hun contact was van korte duur geweest, maar Michiel had zich in die dagen heerlijk gevoeld om een vriend te hebben, net zoals met Adam nu. Alleen was zijn gevoel met Adam sterker om een of andere reden, het voelde anders tussen hem en Adam. Adam en hij waren echte goede vrienden, altijd gezellig. Vienna was iemand waarvan hij hield, maar die hij soms ook even niet kon uitstaan. Hij schudde de gedachte even van zich af. "Todat Yrla ertussen kwam. Vienna mocht niet meer van hem met mij spreken, waardoor ons contact weer verwaterde. In de twee maanden dat Yrla er niet was, durfde ik niet zo goed op haar af te stappen. Eigenlijk heeft het dansende skelet ons weer samen gebracht," zei hij met een glimlach.

[ bericht aangepast op 10 maart 2020 - 18:27 ]

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Ze had willen sissen naar Dezi. Ze legde het te dik erbovenop waarom ze kwamen. Waarom kwam ze direct to de point? Het was leuker om nog even met het meisje te spelen. Ze rolde met haar ogen en ging direct met haar mee. "Volgens mij kan ze nog niet eens de interesse wekken van haar medehuisgenoten. Eenzaam en alleen op een bankje. Niemand die haar helpt. Sneu, sneu." Ferse zag vanuit haar ooghoeken een flits, Yrla was dichtbij dat kon niet anders. Even streek ze met haar hand over het boekje in de handen van het meisje. "Luister goed, we maken een deal. Jij vertelt ons alle gaves die zich in jullie house bevinden, en wij laten je met rust. Zo niet, " Fersephone streek met haar hand over het boekje, wat direct doormidden scheurde. "Kan het best zo eens zijn dat je net zoals dat boek daar eindigt."

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam glimlachte. 'Wel fijn dat jullie elkaar weer een beetje gevonden hebben. Hopelijk blijft dat zo, nu Yrla weer terug is.'
Hopelijk had ze Michiel genoeg gemist dat ze hem nu boven Yrla zou verkiezen, in plaats van andersom. Hij vond het maar een vreemde gedachte, iemand laten zitten omdat je klasgenoot je dat opdroeg. Zoiets mocht je toch zeker zelf wel uitmaken? Het kon hem niet schelen wat Yrla of Onyx of wie dan ook zou zeggen: hij zou zijn vriendschap met Michiel voor niets opgeven.

Every villain is a hero in his own mind.

Dezi

Dezi moedigde Azumi aan om op de schouders van het wicht te springen en wat druk met haar nagels te zetten, waardoor ze zachtjes jammerend in elkaar kromp.
'Dit kunnen jullie niet van me vragen,' zei het meisje met een bibberende stem. 'Ze zullen me haten.' Ze schudde vastberaden haar hoofd en rechtte haar schouders toen, hoewel ze daarmee ophield toen Azumi haar klauwen in haar vlees begroef. 'Ik verraad mijn afdeling niet.'
'Jawel,' antwoordde Dezi zoetjes. 'Ze hebben jou toch immers ook verraden? Je zit hier moederziel alleen... Als Azumi straks aan je vingers begint te knabbelen, zal dat niemand iets kunnen schelen.'

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

"Dat hoop ik ook," zei Michiel met een kleine glimlach. Hij keek even naar de jongen naast hem. Hij had de jongen eigenlijk willen plagen, maar in plaats daarvan waren ze op dit onderwerp terecht gekomen. Al.. Misschien kon het alsnog wel... "Zeg, Adam," zei hij met een grijns. Michiel ging weer op zijn rug liggen en keek met een grijns naar de lucht. "Ik weet dat je er pas een week bent. Maar wat ik eigenlijk wilde vragen toen ik over Vienna begon... Heb je al een oogje op iemand?" Michiel keek even tussen zijn wimpers door naar de jongen naast hem, kijkend naar de reactie die hij zou geven.

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Het meisje zweeg nog steeds, en Phone rolde met haar ogen "Je moet dan ook niet zo dom zijn om te vertellen wat er hier gebeurd. Zie je hier ook maar iemand naar je kijken? Vertel ons wat we willen weten en we laten je met rust." Ferse kwam met een grijns overeind. "Alhoewel, ik ben een nieuwe techniek bij mijn gave-les aan het proberen, die wil ik best nog wel beter oefenen. Blijkbaar kan ik meer slopen dan alleen wat muren." Fersephone streek met haar nagel over de blote huid van de been van het meisje heen. Er gebeurde nu nog niets, maar het dreigende gebaar was des te beter.

It's never gonna happen, Guys.

Dezi

Dezi boog zich ietsje dichter naar het meisje toe. 'Ik kan je wel toevertrouwen dat ik niet zo veel geduld heb. En Azumi hier... wordt onrustig als ik dat ook ben.' Ze streek met haar vingers over de stekels op de rug van het draakje.
Geef haar maar wat ijs.
Azumi besnuffelde opnieuw de arm van het meisje, daarna liet ze een laagje ijs over de huid van het meisje kruipen.
'Het zou toch zonde zijn als je vingers of je armen straks afsterven, is het niet?'

Every villain is a hero in his own mind.

Adam

Adam vergat even hoe hij moest ademhalen toen hij die vraag hoorde. Had hij gedacht dat hij een oogje op Vienna had? Nou - dan had hij zeker niet door dat hij een oogje op hém had! Hij wilde het dan ook ontkennen, maar wederom verrieden zijn wangen zijn gevoelens; ook nu werden ze weer vuurrood. In een poging om Michiels blik te ontwijken, boog hij zijn hoofd en plukte hij aan zijn handdoek.
'Misschien,' zei hij zacht.

Every villain is a hero in his own mind.