[Rpg • 0] Experium || 04 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 13 maart 2020 - 14:26 ]

It's never gonna happen, Guys.

Dezi

Dezi liep naar Yrla toe en keek hem met een sluw glimlachje aan. 'Zin om een Olifantje aan zijn slagtand te voelen?'

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

"Wat dacht je van een dot chilisaus in zijn eten? Of Sambal of zoiets?" De suggestie was eruit voordat 7223 er erg in had. Meteen schudde hij zijn hoofd en keek Adam ongerust aan. "Of misschien moeten we Yrla maar gewoon met rust laten. Dat was voor mij altijd de enige manier waarop de jongen mij ook met rust liet." Michiel zwom even een klein rondje. Het was rustig deze middag in het zwembad, alhoewel, hierbinnen was het rustig. Even keek Michiel om zich heen om te kijken of iemand ook maar aandacht aan hen besteedde. Misschien was het zwembad niet de beste plek om nieuwe plannen te beramen. Michiel bedacht zich opeens dat water geluid heel ver droeg. Wat als Yrla hier om de hoek gewoon mee zat te luisteren?! 7223 schudde zijn hoofd en daarmee zijn panische gedachte van zich af. Hoe hij het ooit een week geleden had gedurfd om het op te nemen tegen Yrla was hem een raadsel. Maar Yrla hield zich verdacht stil tegenover hem, iets wat 7223 nog niet kon begrijpen. Het gaf hem zelfs alleen maar meer de kriebels, als hij eraan dacht dat Yrla nog altijd als verrassing uit de hoek kon komen, net als hij bij 8102 had gedaan. "Zullen we een bal overgooien?" zei hij maar om van onderwerp te veranderen.

It's never gonna happen, Guys.

Yrla

Hij had andere plannen gehad, zoveel plannen. Even keek de jongen naar het bruinharige meisje naast hem, een lichte kou prikte tegen zijn huid. Ah, plannen waren er om gewijzigd te worden. "Natuurlijk," zei hij met een grijns. Hij boog lichtjes tegenover de dames en wees hen in de richting van waar ze moesten gaan. "Dames gaan voor." Fersephone rolde met haar ogen, toen hij het gebaar maakte. Hij voelde hoe ze een zet gaf tegen zijn schouder, maar de jongen bleef onaangetast staan. Voor heel even werd er een blik van haat uitgewisseld, voor ze beiden Dezi achtervolgden die duidelijk de leiding op zich genomen had.

It's never gonna happen, Guys.

Adam

'Ja, dat is goed.' Het was duidelijk dat het praten over terugpak-plannen hem op de zenuwen werkte; hij had wel gezien hoe Michiel om zich heen keek. Het gaf niet. Als hij iets nieuws had bedacht, kon hij het altijd nog aan zijn vriend voorleggen. Zeker als hij wist dat het niet tot hen terug te herleiden zou zijn. Hij hees zichzelf uit het zwembad en haalde een bal uit een bak die er stond, die gooide hij naar Michiel voor hij het water weer in sprong. Zijn vriend had weer een enthousiaste glimlach op zijn gezicht en Adam voelde een kriebel in zijn buik. Hij wist dat dit iets speciaals voor zijn vriend was, normaal gesproken ging hij hier vast in zijn eentje heen en had hij niemand om een bal mee over te gooien. Hij begreep zijn klasgenoten maar niet. Michiel was zo aardig, ze hadden al zoveel gelachen de afgelopen dagen! Hoe was het mogelijk dat anderen dat niet inzagen?

Every villain is a hero in his own mind.

Dezi

Dezi liep naar het hoofdgebouw en ging de twee voor naar de bibliotheek. Ze wist dat veel nieuwelingen zich hier verscholen op de woensdagmiddag - vaak hadden ze nog geen vrienden om mee rond te hangen en probeerden ze hier zo veel mogelijk te leren zodat ze er wél bij konden horen. Door de hoge boekenkasten was het niet moeilijk om je een beetje af te zonderen. Aan een tafeltje in een hoek zat een meisje dat er jong uitzag, en Dezi wierp een blik op Yrla.
'Zo'n jong grietje valt vast in katzwijm van jou. Misschien krijg je die wel met alleen een knipoog naar je kamer.'

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Ze hadden al een tijdje staan overgooien, toen Michiel de bal bij zich hield. "Kom hem maar halen," zei de jongen met een grijns. Hij stak de bal naar voren en keek uitdagend in de richting van zijn vriend.

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adam zwom dichter naar zijn vriend toe, die de bal inmiddels achter zijn rug verstopt had. De plagende grijns op zijn gezicht deed zijn bloed sneller stromen en hij slikte nerveus, zich realiserend dat hij wel héél dicht bij Michiel moest staan om de bal te kunnen afpakken. Hij probeerde zijn ongemak opzij te zetten en zichzelf te vertellen dat Michiel er niets bij voelde en dat hij dat ook niet hoefde te doen, maar de zenuwen gierden door zijn lijf toen zijn knie tegen die van Michiel stootte en hij met zijn handen achter Michiels rug probeerde komen. Hij werd gek van de kriebels die door zijn lijf schoten en was zelfs bang dat het onder water zou gonzen.
Kom op, stel je niet zo verschrikkelijk aan. Hij is je beste vriend.
Toen het hem nog steeds niet lukte om bij de bal te komen, legde hij zijn handen op Michiels schouders en probeerde hem onder water te duwen, terwijl hij half over hem heen hing en snel naar de bal sloeg. Zijn bovenlichaam leunde tegen dat van de andere jongen en hij kreeg het zo warm dat hij bang was dat het zwembadwater zou gaan bubbelen. Wel liet Michiel eindelijk de bal los en Adam slaagde erin de bal te pakken te krijgen terwijl hij een triomfantelijke kreet slaakte die meteen een uitlaatklep was voor al het andere wat hij voelde.

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

"Dus uiteindelijk komt het allemaal op mij neer," zei Yrla met een zucht. De jongen haalde even een hand door zijn haren heen, rolde even met zijn ogen, maar zette daarna zijn meest charmante glimlach op. Met zijn handen in zijn zakken liep de jongen naar het meisje toe en plofte op de lege stoel naast haar. Heel even keek het meisje naar hem op, om zich daarna weer heel snel op haar boek te richten. De directe aanpak moest het maar zijn dit keer, Yrla had geen zin om dit lang te rekken. Yrla leunde zich dichter naar het meisje toe en las de eerste zinnen van haar bladzijde. Eerst trok Yrla een wenkbrauw op, het leek een gewoon biologieboek. Wie deed dat op zijn vrije middag? Hij pakte de hoek van het boek en voelde zowat hoe het meisje naast hem verstijfde toen hij sprak. "Klinkt interessant, wat lees je?" Hij draaide het boek om, zodat hij de voorkant van het boek kon lezen. De werking van het menselijk lichaam. Interessant, dacht de jongen bij zichzelf met een grijns. Die grijns probeerde hij niet op zijn gezicht te laten zien, alleen een charmante glimlach naar het meisje te tonen. "H- het is gewoon voor biologie, ik heb huiswerk morgen." Het meisje trok het boek uit zijn handen weg en keek daarna weer recht haar boek in. Yrla was echter niet van plan op te geven. "Je moet wel erg veel van biologie houden, als je daarvoor een mooie zonnige middag in de bieb gaat zitten met dit boek." De jongen pakte het boek uit de handen van het meisje en stond op van de stoel. Hoewel ze direct in protest ging en haar boek terug wilde pakken, hield Yrla haar zacht op een afstand. "uh-uh-uh, niet meteen zo doen..." Yrla schudde even met zijn wijsvinger heen en weer en keek het meisje met een brede glimlach aan. "Kom op, knappe meisjes als jij moeten zich niet verstoppen achter een boekenkast," zei hij met een knipoog. Hij zag de blos op de wangen van het meisje verschijnen en bijna rolde Yrla met zijn ogen van irritatie. Waarom was dit zo makkelijk?! Nog net op tijd kon hij zichzelf stoppen om daadwerkelijk zijn irritatie te laten zien. In plaats daarvan hield hij het meisje het boek voor en bracht zijn gezicht vlak bij het hare. "Ik geef je je boek terug, maar op voorwaarde dat je met me mee gaat naar buiten. Ik beloof je, ik laat je de mooiste plek van de campus zien, waar je en kan studeren en kan genieten van het heerlijke weer en uitzicht." Hij wees even met een glimlach naar zichzelf, voor hij het meisje zijn hand aanbood.

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Fersephone rolde met haar ogen, zodra ze Ylra weg zag lopen. "Hoe die het elke keer voor elkaar krijg, is me echt een raadsel." Waarom zou je toch trappen in de trucjes van zo'n blaaskaak? Yrla was totaal niet knap, hij was irritant en zijn smooth talk kon haar gestolen worden. Ze keek even mokkend naar haar vriendin. "Goed, nu heeft hij alle fun. Mogen wij ook? Ik ga het echt niet op de manier aanpakken zoals hij dat nu doet hoor." Haar oog viel op een jongen verderop in de bieb, misschien kon ze hem wel gewoon onder druk zetten.

[ bericht aangepast op 10 maart 2020 - 11:26 ]

It's never gonna happen, Guys.

Dezi

Dezi stak haar arm door die van haar vriendin en grijnsde. 'De fun gaat nu pas beginnen. Yrla heeft haar afgezonderd, wij kunnen de rest doen.'
Ze zette zich in beweging en liep achter Yrla en het meisje aan.

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Happend naar adem kwam hij boven water. Oh, die kreeg Adam terug. Terwijl de jongen stond te juichen, sprong 7223 snel op hem af. Hij zette zijn hand op zijn schouders en mepte naar de bal die Adam in zijn handen had. Hij miste echter, waardoor Michiel een nieuwe poging moest doen. Hij trok met beide handen aan een arm van Adam, maar de jongen was snel genoeg om van hand te wisselen. Als gevolg daarop gooide Michiel zijn arm om Adam zijn schouders heen en zette zijn been achter de knieën van Adam in een poging hem onder water te krijgen. Adam stelde Michiel niet teleur, hij was sterk, waardoor het Michiel niet makkelijk werd gemaakt. Uiteindelijk dook de jongen zelf kopje onder en trok Adam mee onderwater. De jongen moest de bal hierdoor wel loslaten en Michiel keek naar zijn prijs die op het wateroppervlak dreef.

It's never gonna happen, Guys.

Fersephone

Het meisje was alleen. Yrla was nergens te bekennen, hij had het wicht gewoon zo open en bloot voor hen achtergelaten. Ze tikte Dezi aan met een grijns en ging op het bankje aan de rechterkant van het meisje zitten. Dezi volgde haar voorbeeld en ging aan de andere kant zitten. Fersephone schudde haar hoofd en klikte afkeurend met haar tong. "Ik snap het toch niet, Dees. Hoe kunnen ze nou een naamloze zo vrij rond laten lopen? Het is toch sneu als je niet voor je nieuwelingen zorgt in je afdeling."

[ bericht aangepast op 10 maart 2020 - 12:59 ]

It's never gonna happen, Guys.

Adam

Adams lichaam gloeide op de plaatsen waar Michiel hem had aangeraakt. Toen hij weer boven water kwam, hijgde hij door de inspanning van het stoeien - en van de spanning die door zijn lichaam ging. Hij ving een blik van Michiels tevreden grijns op en lachte zachtjes. 'Ik ben kapot.' Hij keek even naar de rode vlekken op zijn arm waar Michiel aangetrokken had. 'Zullen we even uitrusten?' Hij knikte naar de strandbedden even verderop. Dan kon hij een beetje afkoelen, hij was bang dat zijn hart het begaf als ze nog veel langer doorgingen met stoeien.

Every villain is a hero in his own mind.

Dezi

Dezi keek met een schuin hoofd naar het meisje. 'Maar wij worden ook niet met zulke stakkers opgescheept... Kijk dan hoe ze ineenkrimpt omdat Azumi haar een beetje besnuffelt. Zulke lafbekken zouden we niet eens in onze campus toelaten.'

Every villain is a hero in his own mind.

Studieobject 7223

Michiel was nog lang niet moe, maar hij haalde zijn schouders op. Hij zwom vlak langs Adam heen, terwijl hij de jongen in de ogen keek. "Dan win ik," zei hij heel triomfantelijk. De jongen zwom in de richting van de kant en klom op het droge. Nadat hij de bal terug had gelegd op zijn plek ging de jongen op een van de bedjes zitten die Adam al had gevonden. Met een zucht liet Michiel zich op het strandbed vallen, waarbij de zon heerlijk op zijn gezicht scheen. Zomer, het was zijn favoriete seizoen. Dan kon je ten minste heerlijk naar buiten, in plaats van je binnen op te sluiten in je kamer.

It's never gonna happen, Guys.