[RPG - [16+] - 100 ] Animal hotel [Speeltopic] - Speeltopics

28 feb 2020 - 22:34 Frisk is offline

Frisk 8318

Animal hotel [16+]
Rollen Praat Speel

@Liesje

De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

Nothing could kill me like you do
Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

⋅⋅⋅⋅⋅ DISCLAIMER

Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.

Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.

Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

⋅⋅⋅⋅⋅ BENDE

De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

DE MASKERS
Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.

The lion, the wolf and the pig
De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: ~~de ene de grote leider~~ (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

The rabbits
De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

The cats
De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

⋅⋅⋅⋅⋅ HOTEL

Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks

⋅⋅⋅⋅⋅ NIXTON

De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.

⋅⋅⋅⋅⋅ MASON

Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

Just survive somehow

⋅⋅⋅⋅⋅ ROLLEN

MEISJES - 7
Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.

♀ Virago - Dani Reina Verdad - 25 - Juve - 2
♀ Reeses - Luna Margaret Hale - 19 - Juve - 4
♀ Luftmensch - Mila Addison - 24 - Ravi - 3
♀ Serotin - Inez Elizabeth Castillo - 22 - Roman - 3
♀ Klaus - Evelyn "Evie" Kay - 23 - Pooier - 4
♀ Millay - Montana "Bambi" Byrd - 21 - Ty - 4
♀ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina

JONGENS - 7
Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!

♂ Luftmensch - Juvenalis Pipindorio - 27 - Pig - 4
♂ Woundmate - Ravi Rios - 29 - Lion - 3
♂ Darby - Tyron Price - bijna 29 - Wolf - 2
♂ Mandolorian - Roman Damario Sanchez - 27 - Rabbit - 2
♂ Balloo - Naam - Leeftijd - Cat - pagina
♂ Preservation - Ace Brennan - 27 - Special kitty - 4
♂ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

BEGIN
Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

⋅⋅⋅⋅⋅ REGELS

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 22:38 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

23 april 2020 - 14:21 Vanth is offline

Vanth 23147

Roman Damario Sanchez
27 • Rabbit • @ the bar, with Mila & Mo

”Ergens tussen de 23 en de 25 centiliter. Gok ik, ik weet niet hoeveel er exact in de glaasjes gegoten worden.” had Mila geantwoord. Ik had geamuseerd mijn hoofd geschud. ''Netjes.'' antwoordde ik, daar kon ik nog een voorbeeld aan nemen. ”Nee, hoor, geen zorgen. Je bent nog altijd even charmant,” zei ze na mijn laatste woorden. Een lichte grijns vormt op mijn lippen en ik leg mijn hand op mijn hart. ''Nou, dat doet me goed.'' zei ik maar pruilde lichtjes toen ik haar hand door mijn haar voelde gaan. Nou ja, blijkbaar zag ik er toch al vreselijk uit. “Maar nu, oef, mhm, rampzalig,” grijnsde ze. “Of niet soms, Mo?” Ik zucht en glimlach lichtjes. ''Nou, laat maar weer.'' lach ik, doelend op mijn 'dat doet me goed' opmerking.
'Ik heb hier niets mee te maken,' zei Mo ondertussen en ik neem een slotje van haar aan. Dat kan er nog wel bij. ''Cheers ladies.'' zeg ik en sla het shotje achterover. Geamuseerd kijk ik naar Mo als ze haar ogen dichtknijpt. ''Kom op, deze viel nog best mee.'' zeg ik en hou voor een kort moment het lege shotglaasje omhoog. Vervolgens trek ik de bar kruk aan mijn andere kant naar voren zodat Mila ook kan zitten. ''Hmh, de aanwezigheid van waarschijnlijk de twee meest verdraagzame dames hier.. Waar ik heb ik dat aan te danken?'' hum ik geamuseerd en schenk voor ons alledrie een glas in. ''Waarschijnlijk het beste wat mij deze dag overkomen is.''

El Diablo.

23 april 2020 - 15:00 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Ravi Rios

•••

Lion • Outfit • @ Kitchen • & Inez

Alhoewel de jongedame wat verschillende mango's aan het verwerken is, weten Ravi's woorden hun doel te treffen. Voordat hij ietwat in de gaten heeft — glijdt het mes over haar behendige vingers. Ondanks haar uitgebreide ervaring binnenin de keuken, voelt Ravi haar concentratie omzetten in storm.
'Mierda! '
Wanneer ze zichzelf heeft omgedraaid, kan Ravi de golven van afgunst en woede vrijwel voelen tegen zijn huid.
'Roman is ontevreden?'
Gedurende haar woordenstroom blijft Ravi woordeloos zitten op de barkruk — alle gezichtsuitdrukkingen bekijkend. Simultaan blijft zijn persoonlijke gezichtsuitdrukking een masker, ondanks dat zijn binnenste krachtig wakker wordt. Tijdens alle verblijven van jongedames binnen het hotel had niemand hem zo aangesproken — alsof hij geen roofdier is.
'Ik ben Inez Castillo, ik ben een persoon, niet jullie joder puta.'
De plotselinge stilte binnenin de keuken is oorverdovend te noemen, waarin een niet te ontwijken spanning hangt. Inez lijkt zichzelf bewust te zijn geworden van haar woorden en de persoon bij haar die de woorden heeft gehoord — haast struikelend naar achteren vallend van vrees. De stilte blijft, geen van hen bewegend of zelfs pratend.
'Ik—'
En dat is het moment waarop Ravi haar ziet breken — alle vurige energie uit haar kijkers verdwijnend in het niets. Wanneer ze zichzelf omdraait richting de muur, ziet hij haar schouders schudden — niet van huilen, vertelt hij zichzelf. Dat is niet iets waar Inez zichzelf mee zou inlaten — niet tegenover hem.
Woordeloos glijdt Ravi van de barkruk af, richting Inez afstappend aan de andere zijde van het keukenvertrek — traag, zorgend dat ze niet wordt overvallen door enige plotselinge bewegingen. Met een beweging trekt hij een doek met zich mee in zijn handen. Zwijgend blijft hij achter haar, haar bewust makend van zijn aanwezigheid daar — kalm.
'Inez, ik ga je schouder aanraken — zodat ik je kan helpen met omdraaien.'
Ravi kan haar woorden nog voelen als een bijtende stof. Wanneer hij me zonder toestemming aanraakt omdat hij denkt dat hij daar recht op heeft. Ravi voelt zijn keel dichtknijpen terwijl hij vecht voor ademhaling. Het is ironisch — alsof hijzelf nooit jongedames heeft aangeraakt zonder hun wederkerige toestemming.
Voorzichtig glijdt zijn hand over Inez' schouder — slechts licht oppervlakkig, zijn vingers haar vederlicht aanrakend. Wanneer ze meedraait met zijn sturende beweging, voelt hij zichzelf enigszins opgelucht. Langzaam weet ze voor hem tot een stilstand te komen — waarna hij haar direct loslaat, zijn wenkbrauwen fronsend.
'We moeten je vingers verzorgen. Ik wil niet— Wil je het zelf doen?'
Ravi uit een gefrustreerde zucht, waarna hij zijn vrije hand door zijn haren laat glijden. Ondertussen focussen zijn kijkers zich geconcentreerd op haar bruine kijkers — trachtend de aanblik van bloed te negeren, hetgeen hij vandaag al veel te veel heeft moeten aanschouwen. Ravi kijkt naar haar gezicht, zijn kaken standvastig opeen gevouwen.
'Ik kan je niet helpen, Inez.'
Ondanks de snelle tijdelijke glans van wanhoop op zijn gezicht, doelt Ravi niet alleen op haar vingers.

And so the lion

fell in love with the lamb.

•

24 april 2020 - 11:08 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Dani Reina Verdad

"I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me."

• Twenty-five • Zwembad • Luna •

Dani vernauwde haar blik bij het opmerken van Luna die het hare meed. Ze draaide lang genoeg mee om te weten wanneer er iets niet pluis was — wanneer een meisje zich anders gedroeg dan normaal en ze haar best deed om dit niet te laten blijken. Toch vroeg Dani er niet naar, als ze er over wilde praten dan deed Luna dit zelf wel en daarbij kon ze momenteel geen problemen van andere erbij hebben. Het Hotel had er op dit moment al meer dan genoeg; zij had er al meer dan genoeg aan haar hoofd.
"Ik… Ik kan dit gewoon niet, Dani," bracht de blondine na een paar stille seconden uit. "Dit werk. Elke dag weer."
Dani weerstond de drang om met haar ogen te rollen — het was hetzelfde klaagliedje van iedere nieuweling die hier binnen kwam, of van de meeste althans. En ze begreep het, Dani wist als geen ander hoe die eerste maanden in het Hotel waren, maar het veranderde niks meer aan het feit dat dit hun toekomst nu was.
"Juve zei dat ik moest volhouden, maar dat kan ik niet. Ik walg gewoon van mezelf." Moeizaam keek Luna naar Dani op, terwijl ze een keer schokschouderde. "Ik wil gewoon naar huis."
Dani slaakte een zucht. De smeekbedes, de zeurende ondertonen, hoe vaak had ze die nu aan moeten horen? En hoeveel keren had ze op verschillende manier getracht een nieuweling duidelijk te maken dat naar huis gaan slechts een simpele droom nog maar was? Een droom die Dani in haar tweede jaar allang had laten vervliegen toen de kei harde waarheid er bij haar in sloop. Haar irritatielevel steeg — het had al niet veel nodig om te groeien.
"Vierenhalf jaar, Luna," reageerde Dani met een scherpe ondertoon in haar stem. "Denk je niet dat als mijn smeekbedes destijds geholpen zouden hebben, ik hier nu nog zou zijn?" Veelzeggend trok ze haar wenkbrauw op terwijl ze naar de jonge vrouw naast zich keek.
"Niemand gaat je hier vinden. Je familie niet, je vrienden niet en zelfs de politie niet." Subtiel knikte Dani een keer in het rond, doelend op de enkele jongens om hen heen. "De jongens hier zijn slimmer dan je denkt, er zal geen spoor meer van je te vinden zijn nadat ze je te pakken hebben gekregen. De weg terug naar buiten is onmogelijk."
Heel even perste de brunette haar lippen stijf op elkaar — dwong de vage herinneringen naar de achtergrond zodra ze in haar opkwamen. Dani mocht inmiddels veel geaccepteerd hebben, het betekende niet dat ze er geen moeite meer mee had. Het uitte zich echter op een geheel andere manier en met terrors tot diep in de nacht. Met een ietwat verzachtende blik keek ze weer naar Luna.
"Ik douche elke dag een uur om de geur van vreemde mannen van me af te schrobben, om de viezigheid die ze achter hebben gelaten te doen verdwijnen," sprak Dani zacht, als in de vorm van een klein geheim wat ze de nieuweling toevertrouwde — hopende dat ze haar zaakje bijeen raapte en de knop in haar hoofd om ging zetten.
"Misschien word het niet beter, gemakkelijker word het wel."

Kesari Zahira Dahab

"Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

• Twenty-four • Bar • Tyrone • Outfit •

Het was niet dat Kesari niet wilde beamen dat haar verwondingen er inderdaad beter uit zagen, want dat geluk had ze zeker, maar de brunette ging het nooit over haar lippen krijgen zonder er een moordend verwijt achter te stoppen. Ze had niet verwond moeten zijn. Kesari zweeg daarom — deed net alsof Tyrone er niks over gezegd had en niet een glimp van bezorgdheid had laten zien. Dit keer zou ze niet meer bezwijken aan de uitwerking die hij wel degelijk nog wist te hebben.
In een subtiele knik maakt Tyrone duidelijk dat ze mee kon lopen en dat hij bereid is om met haar te praten. Kesari betwijfelde echter nog in hoeverre hij aan haar wensen zou toegeven — ergens werd ze geterroriseerd door het idee dat ze al geluk mocht hebben met deze ene week.
Zwijgzaam volgt Kesari de donkere man voor haar, blikte kort een keer naar Maggie en Seth als ze hen voorbij gaan op de weg naar de uitgang van het zwembad. Zenuwen gierde opnieuw door haar heen, in subtiele golven op en neer, en in een plagende tred. Eens Tyrone in de lange hal stilhoudt bijt Kesari bijna dwangmatig op de binnenkant van haar wang en sloeg haar blik kort af bij het zien van degene die hij haar toewierp. Het was slechts een illusie.
"Mijn plan is nog altijd je morgen gewoon in te schakelen. Er zijn mannen die specifiek op je hebben gewacht en dat mag best beloond worden, niet?"
De toon waar Tyrone mee sprak, maakte het dat Kesari overspoelt werd door een misselijk gevoel. Ze onderdrukte de huivering die over haar ruggengraat heen trok en beet ditmaal op het puntje van haar tong om een kwalijke opmerking binnen te houden. Mannen die met haar beloond moesten worden, en zij dan? Dit was precies waar hij het allemaal voor gedaan had.
"Je ziet er toch goed genoeg uit om klanten te ontvangen, dus ik zie het probleem niet."
Kesari slikte moeizaam poogde niet te denken aan voorheen, maar aan het hier en nu — en het doel wat ze voor nu voor ogen had. Lichtjes blies ze haar wangen bol, terwijl haar vingers zich opnieuw zenuwachtig aan elkaar vlochten. Hij mocht misbruik maken van haar, maar wat was dan het probleem dan als zij het dit keer van hem maakte? Van het schuldgevoel waarvan hij eens had laten blijken dat die er zat.
"Ik slik nog steeds pijnstillers," wist Kesari uit te brengen, eens ze haar stem onder een controle had en vertrouwde. "Ik kan niet eens simpel met mijn hoofd schudden of ik wordt nog steeds duizelig," vervolgde ze, ditmaal met een licht smekende blik op haar gezicht als ze naar hem opkijkt. "Op deze manier. . . ik zie niet in hoe het me gaat lukken. . . of ik er al weer klaar voor ben. ."

[ bericht aangepast op 24 april 2020 - 11:27 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

24 april 2020 - 13:49 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Dress + Bikini ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Pool --> ~~Malikah~~ & ~~Juve~~ & Dani ▢

Terwijl ze sprak, had Luna haar blik op het zwembadwater gehouden. Dat maakte het makkelijker te spreken en hoefde Luna geen blikken van medelijden of irritatie te zien. Ze kende Dani niet goed genoeg om te weten hoe ze zou reageren en ongetwijfeld had ze dit al vaker aangehoord. Luna zou echt niet het eerste nieuwe meisje zijn dat naar huis wilde. Zou zij over een paar jaar ook zo’n verhaal van een nieuw meisje aanhoren?
“Vierenhalf jaar, Luna,” sprak Dani toen en heel even keek Luna op toen ze de scherpe ondertoon opmerkte in Dani’s stem – alvorens ze haar blik snel weer afwendde. “Denk je niet dat als mijn smeekbedes destijds geholpen zouden hebben, ik hier nu nog zou zijn?” Langzaam knikte Luna en hoewel ze het niet graag toegaf, wist ze dat Dani daar een punt had. “Niemand gaat je hier vinden. Je familie niet, je vrienden niet en zelfs de politie niet. De jongens hier zijn slimmer dan je denkt, er zal geen spoor meer van je te vinden zijn nadat ze je te pakken hebben gekregen. De weg terug naar buiten is onmogelijk.” Luna beet op haar lip na die woorden. Had Dani gelijk? Waarschijnlijk wel, anders zou ze hier geen vierenhalf jaar zitten, toch? “Mijn familie in ieder geval niet,” mompelde Luna, al was dat meer in zichzelf dan tegen Dani gericht. “Maar de politie…” Luna schudde haar hoofd. Nee, dat geloof ze niet. Of, dat wílde ze niet geloven.
Een zucht rolde over Luna’s lippen, toen Dani’s blik wat vriendelijker leek te worden. “Ik douche elke dag een uur om de geur van vreemde mannen van me af te schrobben, om de viezigheid die ze achter hebben gelaten te doen verdwijnen. Misschien word het niet beter, gemakkelijker word het wel.” Luna knikte langzaam. Dan was ze dus niet de enige die zich vies voelde. “Had jij er in het begin ook moeite mee?” Ze blikte van opzij naar Dani, maar concentreerde zich daarna weer op het water. “Ben je niet boos op Juve?,” vervolgde Luna vragend. “Omdat hij je hier heeft neergezet, bedoel ik. Je… Je lijkt zo… Normaal met hem om te gaan.”

25 april 2020 - 22:36 Perseid is offline

Perseid 8184

Inez Castillo
Some girls are just made of sugar and spice and everything nice

Roman's girl • with Ravi • kitchen • outfit

♡ ♡ ♡

Ze is zich bewust van elke stap die hij nadert, langzaam, te beheerst voor de dingen die ze zojuist uit haar mond heeft laten komen. Haar blik blijft stug bij haar vingers. Het zijn slechts drie oppervlakkige sneeën, ze voelt ze amper, haar lichaam is aan het overwegen om het op een rennen te zetten.
‘Inez, ik ga je schouder aanraken — zodat ik je kan helpen met omdraaien.’ Het is niet wat ze had verwacht. In zoverre niet, dat ze in de eerste instantie verward opkijkt. Pas wanneer hij zijn hand bijna onvoelbaar naast haar hals plaatst en haar begint om te draaien, merkt ze dat haar kijkers zijn overgelopen en veegt ze de rug van haar linkerhand ruwweg over haar wangen voor ze omhoog kijkt in zijn fronsende gezicht. Hij lijkt niet boos. Er is geen spoortje woede op zijn exotische gelaat te vinden, en ze heeft geen idee waarom ze dat wel had verwacht, zijn ogen blijven een onleesbare storm.
Inez is bijna vergeten waarom hij überhaupt op haar is afgestapt, wanneer ze zijn blik naar haar handen ziet schieten. ‘We moeten je vingers verzorgen. Ik wil niet— Wil je het zelf doen?’ Ze mist de frustratie in zijn gezicht wanneer ze omlaag blikt, de schade bijna verdoofd opnemend. Het is niet zo erg als dat het eruit ziet, ze heeft geluk dat ze geen kracht heeft gezet. Dan had ze allicht nu wat vingertoppen moeten missen. Het beeld doet haar rillen, maar toch brengt ze haar drie middelste vingers naar haar mond nadat ze heeft geknikt, de metaalachtige zoute smaak proevend wanneer ze haar tong raken. Hoezeer ze ook probeert, het lukt haar niet om weg te kijken. Inez heeft zelden iemand ontmoet die zo adembenemend knap is, maar haar nog meer van de wijs weet te brengen door hoe hij zich gedraagt.
‘Ik kan je niet helpen, Inez,’ zegt hij na wederom een lange stilte, waardoor ze zich dankzij de harde woorden eindelijk uit de trans kan losschudden. Het is duidelijk dat hij op meer doelt dan alleen haar wonden, maar van haar eerdere temperament is weinig over.
‘Alles is een keuze, Ravi,’ mompelt ze als ze haar blik heeft afgewend en haar hand heeft laten zakken. Aannemend dat het gesprek daarmee ten einde is gekomen, draait ze zich richting de kraan, welke ze opendraait om haar hand toch te spoelen met water. De verbanddoos raadplegen lijkt haar overbodig, dus drukt ze haar vuist uiteindelijk tegen haar shirt. ‘Weet je hoe je quesedillas moet maken?’ vraagt ze hem vanonder haar wimpers, nadat ze een veelzeggende blik met het volle aanrecht heeft gedeeld. Op de één of andere manier staat het idee om alleen in de slaapkamer te zitten haar nog meer tegen dan het normaal al doet en hoopt ze dat Roman zich vanavond zo bezat aan het zwembad dat hij de trap naar boven niet eens meer kan vinden. Ravi's eerdere woorden willen haar niet meer loslaten; doen haar ogen terugschieten naar de plek waar ze het mes heeft laten liggen voor ze haar aandacht naar het pannenrek verschuift.
‘Waarom heb je me dat verteld?’ Haar nieuwsgierigheid wint het van de verwarring, alsof het heldere moment pas nu zijn intrede maakt. ‘Ik ben niet... van jou,’ de woorden voelen vreemd om uit te spreken, hoewel dat het wel makkelijker maakt om hem aan te kijken. ‘Wat maakt het jou uit?’
En waarom doet het idee dat hij een greintje om haar geeft haar stem overslaan? Inez loopt resoluut terug naar de snijplank, hopend dat haar bloed daardoor terug naar haar benen zal stromen, waar het een stuk harder nodig is.

Feel the fire, but do not succumb to it.

26 april 2020 - 10:57 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Ravi Rios

•••

Lion • Outfit • @ Kitchen • & Inez

Alhoewel Ravi het absoluut niet had verwacht — ziet hij geen angst in Inez' kijkers. Wellicht dat deze ontdekking meer los maakt dan hij verwachtte, de duistere put in hem open gooiend. Ondanks haar woordenstorm over haar walgende gevoelens — staat Inez Ravi's aanrakingen toe.
'Alles is een keuze, Ravi.'
Terwijl Inez zichzelf afsluitend van hem afdraait, stapt Ravi terug naar het glanzende kookeiland in het middenstuk. Wanneer ze werkelijk dacht dat hierbinnen een keuze is — heeft ze het goed mis. Nadat alles wat Ravi heeft gedaan binnenin de muren van het welbekende hotel, zou Inez weten dat hij nooit ofte nimmer weg kan.
'Weet je hoe je quesedillas moet maken?'
Ravi schuift woordeloos naast haar — waarna hij het bebloede mes in de gootsteen laat belanden. Nadat hij een nieuw exemplaar heeft vastgenomen, gaat hij verder met het snijden van de verschillende mango's. Ravi weet enigszins wat te doen om quesedillas te maken — maar hij volgt liever haar zorgvuldige aanwijzingen.
'Waarom heb je me dat verteld? Ik ben niet. . . van jou. Wat maakt het jou uit?'
Vanwege haar woorden staken Ravi's handelingen zich, het mes doodstil boven de mango zwevend. Ze had gelijk — dat had hij dondersgoed in de gaten en het bracht hem in verwarring. Zojuist had hij zijn zorgen onwillekeurig geuit, terwijl Ravi's zorgen over zijn eigen meisjes zou moeten gaan.
'Ik snijd wel,' mompelt hij verstaanbaar wanneer Inez naast hem weet te verschijnen.
Terwijl zijn gedachten een antwoord trachten te formuleren waardoor hij zichzelf kan uitleggen, werkt hij door. Hierdoor zitten zijn handen binnen de kortste keren onder mangosap — de vrucht niet willen brekend voor hem. Grommend snijdt hij het vruchtvlees in stukken, vele malen ruwer dan zij zou doen.
'Ik heb het je verteld omdat ik me zorgen maak — zorgen om jou. Roman is een gigantische klootzak, dat weet je. Daarbij heb ik gezien wat hij met zijn meisjes doet — zijn rebelse meisjes.' Ravi laat een stilte vallen, het mes pakkend. 'En, omdat je van mij had moeten zijn.'
Nadat hij zijn laatste woorden heeft uitgesproken, vallen zijn handelingen plotseling stil. Ze waren volledig verkeerd naar buiten gekomen richting Inez — zij had geen weet dat hij eigenlijk in de bar zou moeten zijn, die ene avond. Daarbij zou het niets beter hebben gemaakt, was ze alsnog hier geweest.
'Ik vind je gewoon aardig, oké?' mompelt hij zachtjes.

And so the lion
fell in love with the lamb.

•

26 april 2020 - 16:27 Frisk is offline

Frisk 8318

⁎❅⁎ Mila Addison ⁎❅⁎
24 - Bar - With Mo & Roman - Bikini

Lachend nam Mila het shotje van haar vriendin aan. Mo ging er wel voor, maar aangezien Ravi en Inez nog altijd niet terug waren, kon ze het gebruiken ook. Vrijwel onmiddellijk schudde ze die gedachten van zich af en focuste zich op Roman, of toch nadat ze het shotje naar binnen had gegooid.
”Kom op, deze viel nog best mee,” zei Roman met een geamuseerde uitdrukking. Mila grijnsde naar Mo en zette haar glaasje weg. Dankbaar draaide ze zich naar de barstoel. Het waren best hoge stoelen en aangezien ze de alcohol nu toch echt begon te voelen, legde ze haar hand op Romans schouder. Met zijn steun hupte ze gemakkelijk op de stoel, voor ze hem weer losliet.
”Hmh, de aanwezigheid van waarschijnlijk de twee meest verdraagzame dames hier... Waar heb ik dat aan te danken?” Mila trok een wenkbrauw op en nam het glas aan dat hij had ingeschonken. “Waarschijnlijk het beste wat mij deze dag overkomen is.”
”Meest verdraagzame? Wat ben je toch een charmeur,” lachte ze, een tikkeltje sarcastisch. Ze merkte hoe Ty en Kesari de bar verlieten en draaide zich naar Mo. Ze gaf haar vriendin een zacht, maar begripvol kneepje in haar been. Blijkbaar zaten ze in hetzelfde schuitje. “Maar goed dat we zo geapprecieerd worden,” lachte ze opnieuw, waarbij ze het voor elkaar kreeg om de bitterheid te vermijden. “Dus laten we de dag dan maar nog wat beter maken, he?”

Mijn brein breint zoals het breint.

26 april 2020 - 16:39 Frisk is offline

Frisk 8318

▣◈▣ JUVENALIS ▣◈▣
27 - Werkkamer - met Malikah - zwemshort ~~& T-shirt~~

De blikken die Malikah hem toewierp waren niet bepaald bemoedigend en Juve zette zich steeds meer schrap. Hij kon echt niets bedenken dat niet met Mason te maken had, tenzij... Het was al eens eerder gebeurd, één keer, dat een meisje hem kwam vertellen dat ze zwanger was. En dat was geen leuke gebeurtenis, een van de weinige dingen waaraan Juve met een schuldgevoel terugdacht.
”Ik weet niet hoe ik...” Malikah schudde haar hoofd, terwijl Juve geduldig wachtte. Hij wilde het weten, natuurlijk, maar pushen zou niet helpen. Het zou er wel uitkomen, zij het pas na enkele keren proberen. “Vanmorgen heb ik iets gezien wat ik niet echt had mogen zien, maar het is wel belangrijk voor jullie, denk ik.” Oké, niet zwanger dus... Juve fronste en bleef haar zwijgend aankijken.
”Het heeft met Black Cat te maken,” zei ze en dan klikte het. Vrijwel meteen moest Juve moeite doen om zijn gezicht in de plooi te houden. De spanning gleed van hem af, terwijl hij nog altijd afwachtte. Het was wel interessant, maar nu niet meer zo dringend.
”Ik neem aan dat je je er niet bewust van bent dat hij een agent is.” Hij kon het bijna niet verstaan en trok een wenkbrauw op. Hij was er zich eigenlijk heel erg bewust van en vroeg zich af hoe ze er in godsnaam achter was gekomen. Hij hield nog altijd zijn gezicht in de plooi toen ze even naar hem keek en dan weer naar de grond.
Voor even was het stil. Niet omdat hij het nieuws moest verwerken, maar eerder omdat hij niet goed wist wat hij met haar moest doen. Het was eigenlijk heel goed van haar om met zo’n nieuws naar hem toe te komen. Een beloning waard. Maar hij kon zich voorstellen dat Ace er anders over dacht. Een vaag idee kwam hem op, een grap, al was het maar om wat spanning bij zichzelf en bij de agent weg te nemen, voor ze serieus met Malikah zouden praten. Het zou haar wat angst aanjagen, maar verder kon het vast geen kwaad.
”Een agent, huh?” zei hij uiteindelijk, terwijl hij zijn nek even krabde. “En waarom zou ik je geloven?” vroeg hij, zonder een echt verwijt in zijn stem. “Weet je wat, waarom vragen we het hem zelf niet?” Voor ze kon protesteren haalde hij zijn gsm tevoorschijn (hij had het ding nog snel meegepakt) en stuurde een berichtje naar Ace.

To BC:
Malikah kent je cover. Kom naar kamer 15. Speel mee.

Mijn brein breint zoals het breint.

26 april 2020 - 17:03 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Dani Reina Verdad

"I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me."

• Twenty-five • Zwembad • Luna •

Ze hoorde het zachte gemompel van Luna wel, eens Dani haar woorden had uitgesproken en de blondine deze in zich op leek te nemen, maar de brunette reageerde er niet op. Er op in gaan betekende dat Dani haar hoop voedde en dat was wel het laatste wat ze wilde doen; er was geen hoop meer op een leven hier buiten. Daarbij gaf ze Luna maar één kans om er iets mee te doen, een volgende poging om haar duidelijk te maken dat hier weggaan er niet meer inzat beloofde minder vriendelijk te gebeuren.
"Had jij er in het begin ook moeite mee?" vroeg de blondine echter tegen Dani's verwachting in.
Bedenkelijk keek ze heel even naar de jonge vrouw naast zich, alvorens ze haar van een eerlijk antwoord voorzag.
"Ik heb er heel veel moeite mee gehad, net als ieder ander nieuw meisje dat hier binnenkomt. Wat we doen hoort eigenlijk ook helemaal niet."
Lichtjes haalde de brunette echter daarna haar schouder een keer op. Het zou ook nooit iets zijn wat ze hoorde te doen, maar het was een gegeven waar ze geen van alle nog onderuit leken te komen. Het beste wat Dani voor haarzelf had kunnen doen, was de dingen gaandeweg nemen zoals ze waren — wetende dat ze er uiteindelijk op een andere manier vanzelf wel beter op werd.
"Ben je niet boos op Juve?" vervolgt Luna al gauw haar kleine reeks aan vragen. "Omdat hij je hier heeft neergezet, bedoel ik. Je… Je lijkt zo… Normaal met hem om te gaan."
Voor een paar seconden neem Dani de tijd na te denken over deze woorden. Het was niet voor het eerst dat ze een vraag bijna op het directe af had gekregen — ergens kon ze deze alleen maar waarderen — maar wanneer het op de jongeman in kwestie aan kwam, werd het een wat moeilijker onderwerp. Een die alleen zij wist te begrijpen.
"Natuurlijk, ik was woest. Ik heb hem er voor vervloekt en om verafschuwd, maar het verandert uit eindelijk helemaal niets. Na ongeveer anderhalf jaar gaf ik het op," reageert de brunette dan toch, waarna ze een zachte zucht slaakt die niks met de jonge vrouw naast zich te maken heeft. Haar tijd in het Hotel had op vele punten zijn druk uitgeoefend, waardoor Dani lang niet meer de vrouw is die ze voor haar tijd hier was.
"Wanneer je al zolang hier al zit — veel dingen worden langzaamaan normaal, ook al zijn ze dat eigenlijk helemaal niet. Mijn band met Juve is ongeveer net zo."
Met een nietszeggende blik staarde Dani voor zich uit. Een ander uitleggen hoe het voor haar zat met Juve leek haast een onmogelijke opgave — je moest haar zijn om te weten wat ze voor hem voelde, hoe ze het voelde. Dani wist heus wel dat er meisjes waren die haar er scheef op aankeken, dat het wellicht ergens niet klopte, maar aan het einde van de hele rit gaf ze daar helemaal niks om.
Juve had eens haar hart gestolen en hoewel hij hem gebroken had tot op het laatste stukje, had hij ook geweten hoe hem weer te lijmen — elk verneukt stukje van haar, door zijn toedoen of niet — waardoor Dani het nooit meer terug wilde hebben. Ze was van hem, of ze het nou uiteindelijk wilde of niet.
Met een schuine blik keek de brunette naar Lune, een zweem van een glimlach spelende op haar lippen.
"In dit hele Hotel is hij uiteindelijk de enige veilige haven die ik nog heb, ik zou stom zijn het te blijven haten als er van houden sommige dingen veel gemakkelijker maakt."

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

27 april 2020 - 8:48 Kefe is offline

Kefe 5051

Tyrone Price
Bambi’s owner ♕ Lone wolf ♕ Fighter ♕ Trunks ♕ Hallway w/ Kesari

Het is duidelijk dat er een lading aan emoties door het knappe koppie van Kesari glijden — sommige wat duidelijker reflecterend in haar ogen. Woede is en blijft echter hetgeen waar Tyrone zich op kan blijven focussen. Het is haast de enige emotie die hij nog achter haar prachtige ogen kan lezen. Wil lezen is het waarschijnlijk eerder, gezien Tyrone zichzelf nogal op kan vreten om de vreemdste dingen. Toch is en blijft Kesari één van zijn grootste fouten — is het zelfs de grootste. Zij is de reden dat het contact tussen hem en Montana goed verloopt.
'Ik slik nog steeds pijnstillers.'
De woorden doen hem weer naar haar laten kijken, gezien zijn hoofd klaarblijkelijk wat afgezakt was tijdens zijn vloeiende gedachten. Dat lijkt hem niet al te gek, naar zijn mening doen haast alle dames dat hier, waarbij sommigen het niet eens doen voor de pijn.
'Ik kan niet eens simpel met mijn hoofd schudden of ik wordt nog steeds duizelig.'
Terwijl Tyrone de woorden in ontvangst neemt, de smekende blik niet negerend neemt hij een slok van zijn glas. Zijn volle lippen persen zich even op elkaar wanneer hij de verwondingen nogmaals controleert — zijn ogen zoekend naar een reden om in te stemmen. Hij kan niet begrijpen hoe ze nog duizelig kan zijn, maar natuurlijk is hij geen dokter en kan hij niet bepaald een uitspraak maken op dat vlak.
'Op deze manier. . . ik zie niet in hoe het me gaat lukken. . . of ik er al weer klaar voor ben. . .'
Een wat gefrustreerde kreun maakt zijn weg tussen zijn lippen door, terwijl hij haar ogen opzoekt met zijn eigenste. 'Kesari. . . je begint als iedere andere dame te klinken.' De woorden klinken dit keer niet fel, niet kwaad of iets soortgelijks maar haast wanhopig — iets dat hij zelf alles behalve beseft. De alcohol is hem al lichtelijk naar het hoofd gestegen, en hij weet zelf dondersgoed als dit glas op is, dat er een volgende zal volgen.
Tyrone neemt even de tijd om alles te laten bezinken, en staart hierbij even naar een leeg punt aan de andere kant van de muur, over Kesari's schouder. 'Ik wil je best een dag extra geven, maar je hebt ook vaker gezien wat er gebeurt ls iemand langer dan twee weken buiten dienst is.' Ondanks dat zijn zin wat strikter begint, spreekt hij tegen het einde eerder met zorg in zijn stem — ondanks dat hij het ditmaal wel merkt, toont hij dit niet buiten een lichte schudding van zijn hoofd om.
Ze hebben beide meegemaakt hoe er een meisje eens in de problemen is gekomen na een aanval, en dat ze haar vervolgens niet meer konden houden — ze wilde simpelweg niet meer. Een mislukte zelfmoordpoging zorgde ervoor dat ze haar moesten doorverkopen. Gelukkig was het geen dame van Tyrone zelf, maar toch drukte het zelfs hem op zijn hart — zich geheel bewust van het feit dat haar volgende locatie er echt geen rekening mee zou houden hoe haar mentale gezondheid in elkaar zit. Ondanks dat het alweer jaren geleden is, is Tyrone het nooit vergeten.
'Ik ben niet de enige die bepaald hoe en wat,' verteld hij Kesari vervolgens op een kalme toon. Het is niet geheel waar, maar ook zeker geen leugen. Het is zijn dame, en dat maakt het zijn keus — toch zullen er opmerkingen komen en daar is hij niet van gediend. 'Bij erdoorheen?' De woorden klinken meer als een vraag, al is het dat overduidelijk niet. 'Het spijt me.' De woorden klinken overladen met emoties, en zijn overduidelijk niet enkel gericht op het feit dat hij haar dit niet kan geven.

I'm your little ray of pitch black.

27 april 2020 - 14:06 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

Room 15 — Juve&Malikah — 27 Years Old — Police Detective — Black Cat — Outfit

Het profiel voor zijn neus kan zijn aandacht eigenlijk niet vasthouden en bij het voor de derde keer lezen van dezelfde zin wrijft hij vermoeid met zijn vingers door zijn ogen. Ace knijpt in zijn neusbrug in een poging zichzelf weer tot focussen te dwingen, aangezien hij niet langer dan tien minuten bezig is en nu al spijt heeft van het feit dat hij niet direct met Roman mee is gegaan naar de bar.
Hij verklaart zichzelf juist voor gek dat hij hier op een zondag avond nog mee bezig is gegaan, als zijn telefoon trilt in zijn broekzak. Happig om iedere vorm van afleiding aan te nemen grist hij zijn mobiel uit zijn zak en opent het bericht van Juve. Hoewel het te verwachten viel zakt zijn hart toch kort naar zijn schoenen, iets wat hem vrijwel onbekend is en hem nu dan ook kort onder zijn adem doet vloeken. Malikah kent je cover.
Hoe? Hoe heeft de zojuist nog rustig bij het zwembad zittende dame in zo'n korte tijdsspanne de puzzelstukjes in elkaar weten te leggen? Hij durft te zweren dat er geen herkenning was toen ze zijn gezicht gade sloeg, weet honderd procent zeker dat ze nog nooit met hem van doen heeft gehad zonder zijn masker. Daarbij is ze naar Juve gegaan. Hij heeft haar op het hart gedrukt niemand in te lichten over haar ontdekking en ze is op de eerste en beste gelegenheid naar Juve gegaan!
Met een grom komt hij overeind van zijn bureaustoel, zend slechts een duimpje terug naar Juvenalis ter bevestiging en trekt met een ruk de bovenste lade open. Zijn hand sluit zich om de koelte van zijn pistool en hij brengt het wapen onder zijn jasje langs richting zijn rug, waar hij de loop achter zijn riem langs haakt — makkelijk te bereiken voor een getraind iemand. Met één hand zet hij zijn masker op zijn plek en beent de deur uit, op weg naar kamer 15.
Voor de deur neemt hij een kort moment om de zeldzame woede die hij voelt iets te temperen en zijn pokerface op te zetten ondanks zijn masker. Kalm, hij moet kalm overkomen als altijd, in plaats van het geagiteerde wat hem nu lijkt te leiden. Ace recht zijn schouders, klopt eenmaal op de deur en wacht geen antwoord af alvorens naar binnen te lopen. Juve en Malikah staan beiden in de kamer en Ace maakt een haperende beweging alsof hij verbaasd is hen hier samen aan te treffen, dwingt zijn stem ondanks de vervormer naar iets verdachts en vragends.
"Juve? Wat speelt er?"

Marrow deep, soul deep, essence deep

27 april 2020 - 18:57 LordJohn is offline

LordJohn 10835

Montana Byrd

21 — Ty's girl — @ bar w/ Mila & Roman — outfit

'Kom op, deze viel nog best mee,' zei Roman. Mo keek naar hem op en zag dat hij tegen haar sprak en ze stak haar tong naar hem uit. Ze keek toe hoe Mila met enige hulp van Roman op de barkruk aan zijn andere kant hupte en ze grinnikte. Het ging nog verbazingwekkend soepel. Mo had stiekem wel verwacht dat Mila er aan de andere kant van de kruk af was gevallen, of er überhaupt nooit op gekomen was.
'Hmh, de aanwezigheid van waarschijnlijk de twee meest verdraagzame dames hier... Waar heb ik dat aan te danken? Waarschijnlijk het beste wat mij deze dag overkomen is,' zei Roman toen en Mo nam het glas van hem aan.
'Meest verdraagzame? Wat ben je toch een charmeur,' reageerde Mila en Mo lachte om die opmerking.
'Wat wil je van ons dat je ons zo'n compliment geeft?' vroeg Mo door en ze wiebelde speels en plagend met haar wenkbrauwen naar de man die tussen haar en Mila in zat. De glimlach verging haar echter nogal snel toen ze Tyrone en Kesari samen weg zag lopen. Ze voelde Mila's hand op haar been en Mo keek haar kort aan en glimlachte even. Het was haar minst favoriete onderdeel van dit gebeuren. Als ze Ty haatte, kon ze zich hier tenminste makkelijk overheen zetten. Dat was niet het geval, hoe graag ze het af en toe zou willen. 'Maar goed dat we zo geapprecieerd worden. Dus laten we de dag dan nog maar wat beter maken, hè?' vervolgde Mila toen alsof er niks gebeurd was en Mo sloeg de alcohol in het glas weer achterover, dit keer zonder een vies gezicht te maken.
'Wat had je in gedachten?' vroeg ze met een kleine lach in haar stem. 'Stomdronken worden en in het zwembad verzuipen?' Pas nadat ze die grap had gemaakt, drong tot haar door hoe het over zou kunnen komen. Mason was nog geen dag dood (tenminste, dat dacht ze) en nu maakte ze grappen over sterven. Eh. 'Sorry,' mompelde ze.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

27 april 2020 - 19:39 Kefe is offline

Kefe 5051

Malikah El Masry
Roman’s Girl ♕ Believer ♕ Fighter ♕ Jurk | Badpak ♕ Poolside w/ Juve

De stilte die Juve haar biedt na haar nieuws is zenuwslopend, waardoor ze zich enkel kan focussen op het rijzen en dalen van haar borstkas om haar ademhaling onder controle te houden. Ze bevochtigd gestrest haar lippen, terwijl haar ogen zoeken naar een reactie binnen Juve — al heeft ze ditmaal niet duidelijk genoeg gekeken, anders had ze gezien dat hij er moeite mee had zijn gezicht in de plooi had. Iedere andere dag zou ze het zien, maar na alles van vandaag is haar alertheid zowat niet bestaand. Er lijkt haast niets meer over van wie ze dacht dat ze was.
'Een agent, huh? En waarom zou ik je geloven? Weet je wat, waarom vragen we het hem zelf niet?'
Voordat Malikah telkens kon antwoorden, volgde dezelfde zin al. Gehaast schud ze haar hoofd. 'Juve. . .' De smekende toon in haar stem is onmiskenbaar, evenals de angst in haar ogen. Haar hand glijdt weer zacht naar haar keel toe, waar ze haast hyperventilerend wat van haar badpak open ritst om adem te kunnen halen. Het verstikkende gevoel is wedergekeerd, waardoor ze zich stevig vastgrijpt aan het dichtstbijzijnde voorwerp — een stoel ditmaal. In de tussentijd is Malikah niet gestopt haar hoofd te schudden. De tranen die ze de hele dag probeert binnen te houden bezorgen haar een pijnlijke druk achter haar ogen, maar ze knippert ze weer met moeite dicht.
Het klopje op de deur zorgt ervoor dat Malikah haar rug direct recht, en de stoel tussen haarzelf en de twee mannen plaatst — zich geheel bewust van het feit dat het helemaal niets uit zal maken. Wanneer ze opmerkt dat Black Cat de ruimte betreed drukken haar vingers wat hardhandiger in de stoel — zoals zijn vingers deden in haar nek.
'Juve? Wat speelt er?'
Malikah slikt moeizaam, terwijl ze haar ogen vernauwd richting hem. Het vreselijke masker, de afschuwelijke mechanische stem en de emotieloze man die erachter verstopt lijkt te zitten. Een onaangename rilling glijdt door haar lijf heen, terwijl ze de twee heren in zich opneemt. 'Ik —' wil dit niet? kan dit niet? Ze voelt zich even als een muis in een val, nog altijd geen besef wat Juve precies van plan is. Ze wil hem vertrouwen, maar sinds haar komst heeft geen enkele man haar vertrouwen weten te winnen.
Angstig schieten haar ogen van de heren richting de deur, haast bedenkend of ze er niet gewoon vandoor kan gaan. Natuurlijk is ze zich geheel bewust van het antwoord. Stikkend van de hitte ritst ze haar badpak nog wat verder open, waakzaam dat ze niets tentoonstelt — niet voor haar doen althans. Opnieuw schud ze haar hoofd, zich beseffend dat ze simpelweg fucked is.
'Bismillahir Rahmanir Raheem. Aaoozobillahe minushaitanir rajeem,' spreekt Malikah onder haar adem door, zachter dan een fluistering. Woorden die enkel voor haar en haar God zijn, ze wil Hem laten weten dat ze geloofd, dat ze zal blijven geloven. Haar blik blijft voor even gevestigd op het zitvlak van de stoel, hierbij de twee mannen negerend.

I'm your little ray of pitch black.

27 april 2020 - 22:06 Vanth is offline

Vanth 23147

Roman Damario Sanchez
27 • Rabbit • @ the bar, with Mila & Mo

Ik lach als Mo haar tong uitsteekt en schud mijn hoofd, terwijl ik langzaamaan de spanning in mijn schouders voel afnemen. Iets dat ik zeker nog kon gebruiken vandaag. Ik had ook niet verwacht dat ik dat bij een van mijn dames zou vinden, gezien zij meestal zorgen voor enkel meer kopzorgen. Maar deze twee? Sure, geen probleem. ”Meest verdraagzame? Wat ben je toch een charmeur,” lachte Mila en ik hoorde de hint van sarcasme, maar het kon mij niet deren. Een speelse grijns vormt zich op mijn lippen en ik blik haar kant op. ''Hmh, dat is een compliment binnen deze muren princesa.'' prevel ik en streel voor een kort moment over haar wang. ''Maar geloof mij, ik heb nog veel meer charmes, als je dat een kans wilt geven?'' Ik glimlach en knipoog snel naar haar, voor ik weer kort voor mij uit blik.
'Wat wil je van ons dat je ons zo'n compliment geeft?' vroeg Mo toen waardoor ik lachend naar haar kijk, mijn schouders haal ik nonchalant op. ''Hmh, dit gezelschap is alles wat ik momenteel kan wensen, het is heel rustgevend.'' zeg ik zowaar oprecht, het laatste knikkend alsof het een algemeen feit is. “Maar goed dat we zo geapprecieerd worden,” lachte Mila opnieuw. “Dus laten we de dag dan maar nog wat beter maken, he?” Dit piekte mijn interesse en langzaam blik ik weer haar kant op. 'Wat had je in gedachten? Stomdronken worden en in het zwembad verzuipen?' Hoor ik Mo zeggen en voor een kort moment betrekt mijn lach wat, maar ik herstel snel. 'Sorry,' mompelde ze en ik leg kort mijn hand op haar schouder. ''Het is al goed,'' ik knik haar toe en kijk dan kort heen en weer tussen de meiden. ''De jacuzzi is een optie? Als we de kans op verdrinken iets willen verkleinen..'' zachtjes lach ik en schud mijn hoofd. ''Ik heb geen behoefte aan nog een sterfgeval, zeker niet als dat mij betreft of mensen hier die ik daadwerkelijk mag.'' zeg ik, het laatste doelend op hun twee. Ik blik even naar achter, naar de bar en mijn grijns wordt wat breder. ''Fles champagne stelen en gaan?''

El Diablo.

28 april 2020 - 8:43 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Dress + Bikini ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Pool --> ~~Malikah~~ & ~~Juve~~ & Dani ▢

Naast alle emoties die er door haar heen raasde, wist Luna toch enigszins verbaasd op te kijken toen Dani haar vraag beantwoordde. “Ik heb er heel veel moeite mee gehad, net als ieder ander nieuw meisje dat hier binnenkomt. Wat we doen hoort eigenlijk ook helemaal niet.”
Luna knikte langzaam, dat was haar allang duidelijk. Elk meisje zat hier tegen haar wil en werd gedwongen de onaangename werkzaamheden te verrichten. Maar ze kon zich Dani moeilijk als nieuweling voorstellen. Ze leek zo op haar gemak met de jongens, de werkzaamheden… Het stond in zo’n groot contrast met hoe zijzelf zich voelde. Luna friemelde wat aan haar vingers, terwijl ze nadacht over Dani’s woorden. “Waarom doet niemand er dan iets aan?” Haar vraag was meer een gefluister. “We kunnen toch met elkaar…” Haar stem stierf weg, waarop Luna haar hoofd schudde alsof ze haar zin ongedaan wilde maken. Ze wist zelf ook wel dat dat niet haalbaar was en bovendien wilde ze zich niet de woede van Juve of één van de andere jongens op de hals halen, met halve nutteloze plannetjes die toch niet zouden werken.
Dani leek even na te denken over haar vraag, of ze niet boos was op Juve. Maar enkele seconden later gaf de brunette antwoord. “Natuurlijk, ik was woest. Ik heb hem er voor vervloekt en om verafschuwd, maar het verandert uiteindelijk helemaal niets. Na ongeveer anderhalf jaar gaf ik het op.” Luna hoorde Dani kort even zuchten, voor ze verder ging. “Wanneer je al zolang hier zit – veel dingen worden langzaamaan normaal, ook al zijn ze dat eigenlijk helemaal niet. Mijn band met Juve is ongeveer net zo.” Opnieuw was Dani een tijdje stil, terwijl ook Luna zich stil hield en nadacht over wat Dani haar had vertelt.
“In dit hele Hotel is hij uiteindelijk de enige veilige haven die ik nog heb, ik zou stom zijn het te blijven haten als er van houden sommige dingen veel gemakkelijker maakt.” Opnieuw keek Luna Dani van opzij aan. “Maar jij bent, of was, verliefd op hem,” reageerde Luna toen. “Ik heb dat niet – dat ik verliefd op hem ben. Ik haat Juve.” Het kwam er feller uit dan ze bedoelde, maar het was wel de waarheid. Onbewust liet Luna haar blik door de ruimte glijden. Juve was nog steeds niet terug, en Malikah ook niet. Toen ze wat beter bekeek kon ze Ty en Ravi ook nergens ontdekken. Een huivering schoot door Luna heen. Zou Juve het eerst met hen bespreken?
Met enige moeite wist Luna zich weer op Dani te concentreren. Luna slaakte een zucht en besefte toen pas wat ze eruit had geflapt. Van opzij keek Luna naar de brunette. Zou ze het aan Juve vertellen? “Het is niet…” De waarheid? Dat was gelogen, want dat was het wél. Juve had haar leven gigantisch overhoop gegooid wat er in geresulteerd had dat ze nu een moordenaar was. Nieuwe tranen sprongen in haar ogen en onbewust balde ze haar handen tot vuisten. “Hij heeft mij ontvoerd en Joshua vermoord,” gooide Luna er toen uit. “Hij dwíngt mij om hier te werken en… Ik haat hem en ik ga hier weg!”

Index RPG Actieve Topics Zoek