[RPG - [16+] - 100 ] Animal hotel [Speeltopic] - Speeltopics

28 feb 2020 - 22:34 Frisk is offline

Frisk 8318

Animal hotel [16+]
Rollen Praat Speel

@Liesje

De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

Nothing could kill me like you do
Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

⋅⋅⋅⋅⋅ DISCLAIMER

Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.

Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.

Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

⋅⋅⋅⋅⋅ BENDE

De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

DE MASKERS
Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.

The lion, the wolf and the pig
De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: ~~de ene de grote leider~~ (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

The rabbits
De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

The cats
De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

⋅⋅⋅⋅⋅ HOTEL

Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks

⋅⋅⋅⋅⋅ NIXTON

De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.

⋅⋅⋅⋅⋅ MASON

Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

Just survive somehow

⋅⋅⋅⋅⋅ ROLLEN

MEISJES - 7
Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.

♀ Virago - Dani Reina Verdad - 25 - Juve - 2
♀ Reeses - Luna Margaret Hale - 19 - Juve - 4
♀ Luftmensch - Mila Addison - 24 - Ravi - 3
♀ Serotin - Inez Elizabeth Castillo - 22 - Roman - 3
♀ Klaus - Evelyn "Evie" Kay - 23 - Pooier - 4
♀ Millay - Montana "Bambi" Byrd - 21 - Ty - 4
♀ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina

JONGENS - 7
Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!

♂ Luftmensch - Juvenalis Pipindorio - 27 - Pig - 4
♂ Woundmate - Ravi Rios - 29 - Lion - 3
♂ Darby - Tyron Price - bijna 29 - Wolf - 2
♂ Mandolorian - Roman Damario Sanchez - 27 - Rabbit - 2
♂ Balloo - Naam - Leeftijd - Cat - pagina
♂ Preservation - Ace Brennan - 27 - Special kitty - 4
♂ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

BEGIN
Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

⋅⋅⋅⋅⋅ REGELS

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 22:38 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

28 april 2020 - 14:16 Syaoran is offline

Syaoran 12970

Dani Reina Verdad

"I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me."

• Twenty-five • Zwembad • Luna •

Dani negeerde de verrassende uitdrukking op het gezicht van Luna — die zich blijkbaar niet kon voorstellen dat de brunette in het prille begin een beetje op dezelfde voet als haar had gestaan. Dat ze het nu op een bepaalde manier geaccepteerd leek te hebben, wilde niet zeggen dat ze dit van meet af aan ook had gedaan.
Eveneens negeerde Dnai het zachte gemompel wat de blondine tussendoor deed. Er was geen haar op haar hoofd die er aan dacht Luna te helpen met het bizarre idee om samen met de meisjes tegen de jongens te spannen — een plan wat hun dood nog kon gaan betekenen en waar Dani zonder pardon vanaf zag, daar ze ergens nog een klein beetje waarde hechte aan het leven.
“Maar jij bent, of was, verliefd op hem,” reageerde de blondine vervolgens — een heel stuk wijselijker dan de wartaal van minuten eerder. "Ik heb dat niet – dat ik verliefd op hem ben. Ik haat Juve.”
Dani wilde ingaan op het verliefdheid gedeelte, wetende dat dát nu niet meer het geval was. Verliefdheid was dan wellicht het begin van alles, net als in elk gezonde relatie ging ook dat een keer over en veranderde het in geheel iets anders. Echter, Luna uitleggen hoe haar liefde voor Juve zich nu gevormd had, was een gegeven waar ze totaal geen behoefte aan had — dat was iets geheel voor haarzelf en niemand anders. De haat die de blondine echter opnoemde was ergens geen verassing, al tilde Dani wel licht één van haar wenkbrauwen op.
"Het is niet. . . " hakkelde Luna, maar Dani snoof al bij het horen van de leugen die ze trachtte te maken.
Ieder meisje haatte haar jongen wel, al helemaal in het beginstadium waarin Luna nog verkeerde. Ze nam de moeite dan ook niet om haar te geloven, maar voelde in plaats daarvan haar irritatie groeien. Het verzet trok duidelijk weer door in Luna's blauwe kijkers — alsof alles wat Dani gezegd had er totaal niet toe deed. De Spaanse dreigde op deze manier haar geduld nog te verliezen.
"Hij heeft mij ontvoerd en Joshua vermoord," smeet de blondine er dan ineens uit. "Hij dwíngt mij om hier te werken en… Ik haat hem en ik ga hier weg!"
Dani voelde hoe haar handen jeukte om het jonge ding naast zich eens van een flinke pak rammel te voorzien. Had ze dan helemaal niet geluisterd naar haar? In plaats daarvan echter, greep Dani met één hand Luna's kin stevig beet — omklemde deze dusdanig strak dat ze niet los kon komen en dwong haar op deze wijze om de brunette recht aan te kijken terwijl deze haar gezicht dichterbij bracht.
"Luister goed naar wat ik zeg — een waarschuwing die je niet nog eens gaat krijgen — je komt hier nooit meer weg," beet Dani haar op een scherpe toon toe, terwijl ze haar kaken nijdig op elkaar klemde; de woede duidelijk zichtbaar in haar donkere ogen. De brunette deed dit niet omdat ze haar niet wilde helpen, of omdat ze graag dromen aan diggelen sloeg, ze deed dit omdat er maar één andere manier was om het Hotel te verlaten, en dat wenste ze zelfs haar ergste vijand onder de meisjes nog niet toe.
"Raap je shit bij elkaar, cariño, en zet dat domme plannetje van je maar heel snel uit je hoofd, voordat een van de jongens het hoort," vervolgde ze in een dreigende waarschuwing, waarvan ze gehoopt had deze niet nodig te hebben. "Er is maar één manier waarop je dit Hotel zult verlaten en geloof me, dat is wel het laatste wat je wil." Ruw liet Dani haar grip op Luna's kin los, duwde haar daarbij haar hoofd een stukje weg en dwong zichzelf overeind van de rand. Als de blondine weigerde om te luisteren dan mocht ze het uitzoeken ook. Dani had haar plicht gedaan.
"Dit is de laatste kans die je hebt, Luna. Onthoud dat heel goed."
Na deze woorden liep de brunette naar de ligbedjes vlak achter hen — waar ze een handdoek pakte om haar haren te drogen alvorens ze haar jurkje aantrok en Juve's sleutels onder de handdoek vandaan haalde.

Kesari Zahira Dahab

"Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

• Twenty-four • Bar • Tyrone • Outfit •

Niet doen!
Ze wilde het hem toeroepen. Kesari zag de blik in zijn ogen die Tyrone hij haar tussen haar woorden door toewierp — een glimp van spijt, de erkenning van een grote fout die hij gemaakt had en waar hij nu niks meer aan kon veranderen. Ze wilde dat hij stopte met doen alsof hij ergens ook nog maar iets om haar gaf. Dit was zijn verdomde schuld en nu mocht hij niet gaan doen alsof het hem raakte.
"Kesari. . . je begint als iedere andere dame te klinken."
Ditmaal beloonde ze hem in haar gedachten. Dat hij haar woede maar op deze manier bleef voeden, dan kon ze tenminste oprecht kwaad op hem blijven en het feit negeren dat ze diep van binnen week werd als hij met spijt naar haar keek. De wanhoop die in zijn stem hoorbaar leek, negeerde Kesari eveneens.
"Ik wil je best een dag extra geven, maar je hebt ook vaker gezien wat er gebeurt als iemand langer dan twee weken buiten dienst is."
Ongeloof vulde haar poelen, terwijl de brunette licht met haar hoofd schudden. Dit kon hij niet menen. "Één dag?"
"Ik ben niet de enige die bepaald hoe en wat," reageerde Tyrone — de zorgelijke toon weer verdwenen uit zijn stem terwijl hij verder ging. "Bij erdoorheen? Het spijt me."
Woede joeg door haar heen. Kesari balde haar handen tot twee vuisten zodra ze haar armen langs haar lichaam liet vallen. Elk sprankje hoop dat ze dacht te hebben verdween resoluut — elk idee dat hij toch iets om haar gaf, veegde hij eveneens zonder pardon weer van tafel af. Oh, ze wilde hem zo diep haten; uit de grond van haar hart. Ze vervloekte hem, liet inwendig een tirade op hem los gaan, waardoor de tranen in haar ogen sprongen. Dit had zo helemaal niet moeten gaan tussen hen.
"Geef me nog iets langer," wist ze uit te brengen, een zachte smeekbede in haar tonen verweven terwijl ze de opkomende tranen terugdrong. Hij verdiende haar verdriet niet, de pijn die nog altijd knaagde aan het gapende gat in haar borstkas. En toch lukte het Kesari niet om hem de hel in te wensen, hoe hard ze het ook probeerde. Alsof ze gal spuwde wierp ze hem de woorden voor zijn voeten, haar walging kenbaar in elk woord dat ze uitsprak.
"Nog een paar dagen langer om te herstellen zodat je weer misbruik van me kunt laten maken. Precies zoals je van het begin af aan gewild hebt."

[ bericht aangepast op 28 april 2020 - 14:38 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

29 april 2020 - 8:14 Kefe is offline

Kefe 5051

Tyrone Price
Owner of Bambi & Kesari ♕ Lone wolf ♕ Fighter ♕ Trunks ♕ Hallway w/ Kesari

'Één dag?'
De ontevredenheid, verontwaardiging en algehele haat richting hem duidelijk hoorbaar in haar toon bezorgen hem een onaangename rilling die door zijn gehele ruggengraat glijdt. In haar ogen is echter niets daarvan te vinden, het is enkel ongeloof. De benarde situatie waarin hij haar plaatst zorgt er enkel voor dat zijn muren omhoog komen — dezelfde muren die enkel in Kesari's aanwezigheid lijken te dalen.
De vochtigheid van haar ogen indiceert dat hij haar voor de zoveelste keer teleurstelt, nogmaals pijn weet te doen om zijn absurde keuzes deze dame op zo'n wijze naar het hotel te halen. Om haar überhaupt naar het hotel te halen. Tyrone vecht tegen de handeling zijn hoofd de schudden om haar acties als een stille smeekbede naar haar toe. Hij kan dit niet langer, en hij weet niet of het is om de blikken van anderen gaat — die steeds duidelijker worden voor de wolf — of eerder zijn eigen gevoelens. Met pijn in zijn hart slikt hij zijn emoties in, zich geheel beseffend dat dit spelletje niet lang meer gespeeld kan worden.
'Geef me nog iets langer.'
Smekend, hoe hard ze dit ook probeert de verbergen. Tyrone slikt door de emoties die zichtbaar zijn achter haar krachtige, uniek gekleurde poelen. Het besef dat hij nog niet geantwoord heeft dringt nog niet zozeer tot hem door, waardoor hij zwijgzaam naar haar blijft kijken. De neiging om zijn glas achterover te gieten en simpelweg weg te lopen is groot, zich geheel bewust van de krachten die Kesari bezit. Het is alsof ze hem rond haar vingers heeft gewonden, al lijkt zij de enige te zijn die hier geen besef van heeft.
'Nog een paar dagen langer om te herstellen zodat je weer misbruik van me kunt laten maken. Precies zoals je van het begin af aan gewild hebt.'
Gif, alsof het door zijn aderen begint te stromen valt zijn mond lichtjes open. De woorden raken hem harder dan ooit tevoren. 'Kesari.' Ondanks dat hij waarschuwend wil klinken, vervalt haast elke emotie. Hij kan niet eens zeggen dat het een leugen is, want het was zijn plan. Enkel niet op deze wijze, de druk die er op dat moment heerste deed ervoor zorgen dat Tyrone zijn plannen moest versnellen. Het was niet zijn bedoeling geweest misbruik te maken van een dame die zojuist meegekregen had dat haar vader gestorven was.
Toch, kleuren zijn ogen donkerder — zich na een halve minuut pas beseffend wat de dame zojuist zijn kant opgeworpen heeft, en hoe graag ze dit kwijt had gewild, waarschijnlijk voor twee jaar al. Hij zet het glas in een soepele beweging op een kastje nabij, en overbrugt met één grote stap de ruimte tussen hen, haar daarbij dwingend naar achteren te stappen — wat hij herhaalt tot haar rug de muur aan de andere zijde van de hal raakt. Zijn beide handen plaatst hij aan weerszijden van haar gezicht, waarna hij dichterbij komt. De gouden vlokken in haar ogen in zich opnemend nu hij weer eens zo dichtbij treed.
'Kesari. . .' haar naam klinkt eerder als een grom, maar het feit dat zijn ogen weer lichter lijken te kleuren, en hij beseft wat hij aan het doen betekend niet dat hij zijn houding veranderd. Zijn ogen slaat hij naar alsof ze hem zojuist verslagen heeft. 'Eén week.' Hij ademt diep uit, hopend dat hij zichzelf weer wat kan hervatten. 'Je krijgt één week extra.' Zijn ogen zoeken die van haar weer, hopend op goedkeuring — of ook maar een andere positieve reactie op die woorden. Tyrone laat zijn handen één voor één weer aan zijn zijde zakken, maar neemt nog geen stap weg van zijn grootste fout.

I'm your little ray of pitch black.

30 april 2020 - 14:34 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Dress + Bikini ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Pool --> Dani ▢

Dani reageerde niet op Luna’s opmerking – iets wat misschien maar beter was ook. Ondanks Dani’s woorden en Luna wist hoe gewelddadig de jongens konden zijn, vlamde er toch weer enige strijdlust in haar op. Ze wist dat ze hier weg moest, voordat ook voor haar alles normaal ging worden. Voor zoverre je deze situatie normaal kon noemen.
Voor Luna er erg in had, had ze met gebalde vuisten de woorden eruit gegooid. Haar haat jegens Juve, wat hij haar allemaal had aangedaan. Het was eruit voor ze er goed en wel over had nagedacht. Luna was nauwelijks van haar kleine tirade bekomen, toen ze de hand van de brunette rond haar kin voelde en ze plots gedwongen werd in de woedende ogen te kijken van de brunette. Zelfs als Luna haar gezicht had willen afwenden, was het nog niet gelukt.
“Luister goed naar wat ik zeg — een waarschuwing die je niet nog eens gaat krijgen — je komt hier nooit meer weg.” Dani’s stem klonk boos, woedend zelfs, en haar toon was bijtend. Scherp. “Raap je shit bij elkaar, cariño, en zet dat domme plannetje van je maar heel snel uit je hoofd, voordat een van de jongens het hoort. Er is maar één manier waarop je dit Hotel zult verlaten en geloof me, dat is wel het laatste wat je wil.” De brunette liet haar los en duwde haar gezicht weg, waarna ze zelf overeind kwam. “Dit is de laatste kans die je hebt, Luna. Onthoud dat heel goed.” De Mexicaanse liep weg richting de bedjes terwijl Luna wat ontredderd achterbleef.
De zinnen spookten door Luna’s hoofd, terwijl ze nadacht over wat Dani had vertelt. Had Dani gelijk? Zou ze hier inderdaad nooit meer weg komen? Die gedachte was ondraaglijk, maar tegelijkertijd sprak er een ongewenst stemmetje op. Dani zit hier al vierenhalf jaar. Als de politie je werkelijk aan het zoeken is, hadden ze je allang gevonden. Luna slikte en beet op haar lip om de zoveelste tranen tegen te houden. Zou Dani haar verraden bij Juve, dat ze hier weg wilde? Dat was geen geheim en ze had absoluut nog geen concreet plannetje, maar dat ze iets aan het smeden was moest Dani wel inzien.
Luna krabbelde overeind, maar liep toen op Dani af. “Sorry,” mompelde ze, toen de brunette binnen gehoorafstand was. “Het spijt van me net. Ik snap het.” Ze viel even stil, maar voegde er toen aan toe: “Het zal niet meer gebeuren, oké?”

30 april 2020 - 17:03 Syaoran is offline

Syaoran 12970

Dani Reina Verdad

"I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me."

• Twenty-five • Zwembad • Luna •

Hoelang het precies duurde wist Dani niet, maar eens haar haren handdoek droog waren en ze haar jurkje over haar hoofd heen getrokken had stond Luna tegenover haar — met een uitdrukking op haar gezicht waarvan de brunette betwijfelde hoe oprecht deze daadwerkelijk was en haar eigen woede nog altijd niet volledig bekoeld.
"Sorry," mompelde Luna gauw, waarop Dani haar ogen iets vernauwde. "Ik snap het. Het spijt me."
In de korte stilte die er viel nam de brunette het jonge ding voor haar volledig in zich op. Hoewel Dani het waardeerde dat Luna alsnog naar haar toe was gekomen om excuses te maken, geloofde ze haar nog altijd niet voor de volle honderd procent. Ze had het verzet gezien in haar ogen — de vurigheid die het bezat en de problemen die ze ongetwijfeld daarmee op haar nek ging halen. Dani had er geen zin in, al helemaal niet na vandaag.
"Het zal niet meer gebeuren, oké?"
Licht trok Dani een wenkbrauw op, kantelde daarbij haar hoofd iets terwijl ze naar Luna keek. De brunette kon zich niet voorstellen dat de omschakeling zo snel gemaakt zou zijn, al hoopte ze het ergens wel. Het beloofde namelijk een veel betere toekomst, ondanks de situatie zoals die nu is.
"Is dat echt zo?" vroeg ze vervolgens — heel even overwoog ze om er opnieuw op in te gaan, maar Dani schudde vervolgens kort met haar hoofd. Ze had gezegd wat ze tegen iedere nieuweling vertelde — de waarheid, op een zo duidelijk mogelijke manier — de rest was toch echt aan de blondine zelf. Hoe vreselijk ze het ook zou vinden, als Luna hier geen wijze les uit trok waren het haar eigen ruiten die ze aan diggelen sloeg.
"Het is jouw leven, Luna," vervolgde ze daarom, een stuk minder scherp dan eerder. "Doe er hier uiteindelijk mee wat je wilt doen, maar zeg niet dat je gewaarschuwd bent."
Met een plofje liet Dani de natte handdoek op het ligbed terecht komen, haar blik nog heel even bedenkelijk op de blondine gericht alvorens ze besloot het onderwerp te laten gaan. Wat moest ze er tenslotte nog meer aan toevoegen?

Kesari Zahira Dahab

"Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

• Twenty-four • Bar • Tyrone • Outfit •

Het was een gemene steek — onder de gordel wellicht zelfs — maar Kesari zag geen andere keus dan het op deze manier te spelen; een spel waar ze zelfs bij de gedachten er aan alleen al misselijk werd. Hoe had hij dit überhaupt kunnen doen?
"Kesari."
De waarschuwende toon waarop Tyrone haar naam uitspreekt duiden aan dat ze een grens aan het passeren is. Echter vroeg Kesari zich voor even af welke dan precies? Toch zat het niet geheel in haar aard hier naar op onderzoek te gaan. In plaats daarvan klemmen haar kaken zich stevig opeen, waarmee ze een nieuwe golf aan vergif tegen tracht te houden.
Kesari ziet hoe haar vlijmscherpe woorden tot hem door lijken te dringen en wanneer Tyrone zijn glas neerzet, om in één ruime stap vervolgens de afstand tussen hen in te verkleinen, neemt het ritme van haar hartslag resoluut toe. Hoe dichterbij hij lijkt te komen, hoe verder zij bij hem vandaan wil stappen — in haar achteruit, tot de harde muur tegen haar rug aan komt. De brunette poogt de gekwetste glimp in zijn donkere kijkers te negeren.
"Kesari. . . " ditmaal verlaat haar naam in de vorm van een grom zijn mond en is ze zich maar al te bewust van het feit hoe dichtbij Tyrone nu is. Beverig ademt Kesari een keer diep in, waarmee ze onbewust zijn geur meeneemt die nog altijd verbonden lijkt met de zoetere herinneringen. "Één week." Het besef dat hij toegeeft dringt pas enkele seconden later tot haar door.
"Je krijgt één extra week."
De verslagenheid die Kesari lijkt te zien raakt haar harder dan ze verwacht had. Met moeite weet ze haar vuisten gebald te houden, omdat ze bang is anders haar hand naar hem uit te steken — het liefst van alles wilde ze in hem kruipen zodat ze kon verdwijnen, zodat ze kon vergeten waar Tyrone haar in gestopt had en wat ze nu op een gemene manier met een gelijke munt poogde terug te betalen.
"Een week," herhaalt Kesari zacht. Één week. Het was genoeg, voor nu althans. Ze had de ruimte waar ze voor nu mee wilde beginnen, dus nu kon ze weer gaan. En toch lukte het haar niet. Moeizaam weet de brunette te slikken, dwingt de tranen die nog altijd op willen komen terug en laat daarbij haar eens zo heldere kijkers somber over zijn gezicht heen glijden.
Waarom moest Tyrone haar zo nodig in de val lokken destijds? Was ze niet goed genoeg om voor hem alleen te zijn en koos hij daarom maar dat vele andere haar wel mochten gebruiken? Waarom bracht hij haar hierheen, om nu met zoveel spijt naar haar te kijken alsof het hem ook echt raakte — alsof ze de grootste fout was die hij ooit had kunnen maken? Wáárom?
Te laat heeft Kesari door dat er een stille traan over haar wang heen glijdt, waarbij ze eveneens te laat opmerkt dat ze toch haar hand heeft uitgestoken om Tyrone zacht aan te raken nu hij nog zo dichtbij staat. Geschrokken trekt ze haar hand iets terug en slaat daarbij haar ogen betrapt af naar de grond.

[ bericht aangepast op 30 april 2020 - 18:07 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

30 april 2020 - 19:38 Perseid is offline

Perseid 8184

Inez Castillo
Some girls are just made of sugar and spice and everything nice

Roman's girl • with Ravi • kitchen • outfit

♡ ♡ ♡

Inez houd haar blik omlaag gericht, in de gootsteen, waar ze toekijkt het koude water haar vingers en het mes schoonspoelen. Ze is zich bewust—te bewust—van Ravi aan haar zijde, verdergaand met waar ze was gebleven zonder de gespannen stilte te verbreken. De Latina kauwt op de binnenkant van haar wang, de kippenvel negerend die over haar onderarmen verspreid als ze hem vertelt wat de stappen zijn tot het simpele gerecht. In haar geval ziet ze het zelfs meer als een snack. Pas wanneer het gestage geluid van zijn handelingen wegvalt, kijkt ze op.
‘Ik snijd wel,’ zegt hij. Het levert hem een schaapachtige glimlach op. Ze hoopt dat het niet betekent dat de keuken voortaan off—limits voor haar zal zijn. Inez is bezorgd wat het voor haar zal doen om zelfs dit kleine geluk te verliezen. Om aan de negatieve gedachten te ontsnappen, schuifelt ze onbewust dichter naar Ravi toe, toekijkend hoe hij de verschillende groentes die ze eerder heeft uitgestald systematisch snijdt. Wat ontbreekt aan passie, maakt hij goed met precisie. Ze heeft haar vingers in een theedoek gewikkeld, ze zijn te koud om te voelen en dat betekent dat ze er op dit moment geen aandacht aan hoeft te schenken.
Met de mango's heeft hij aanzienlijk grotere moeite; ze zou bijna medelijden krijgen met de brute manier waarop hij zich loslaat op het onschuldige fruit. Het is dan ook met brute kracht en veel sapverlies als hij het einde nadert. Inez haalt haar bestuderende blik pas los als de gefrustreerde geluiden haar ten gehore komen. Onder andere omstandigheden zou ze hem misschien plagerig hebben gevraagd wat de arme mango's hem ooit hebben misdaan — op dit moment lijkt een dergelijke opmerking haar allesbehalve een goed idee.
‘Ik heb het je verteld omdat ik me zorgen maak — zorgen om jou. Roman is een gigantische klootzak, dat weet je. Daarbij heb ik gezien wat hij met zijn meisjes doet — zijn rebelse meisjes.’ Ze is blij dat ze nog niets heeft gegeten, want haar maag keert om als ze de ongesproken betekenis invult in de stilte die hij wederom laat vallen. Zo heeft Inez het nog niet bekeken. Ze staat niet schoppend en schreeuwend voor hem—nooit, dat heeft ze nooit gedaan. Maar misschien vallen haar afwijzingen en ontwijkingen wel onder dezelfde ongehoorzaamheid. Ze is zich slechts halfjes bewust van de kleur die uit haar gezicht is getrokken. ‘En, omdat je van mij had moeten zijn.’
Haar wenkbrauwen krullen naar elkaar toe op hetzelfde moment dat haar donkere kijkers naar zijn gezicht schieten. Ze heeft een stap achteruit gezet, richting het kookeiland, haar hoofd verward schuddend. ‘Que?’ is het enige dat ze zacht—te zacht—weet uit te brengen.
‘Ik vind je gewoon aardig, oké?’ zegt hij, alsof daarmee alles verklaard is, zonder haar aan te kijken. Inez ademt in totdat het voelt alsof haar longen zullen barsten voor ze diezelfde stap weer naar voren zet.
‘Nee. Niet oké,’ zegt ze, haar niet—gewonde hand op de snijplank plaatsend. ‘Háblame, por favor. Wat zeg je nu eigenlijk, Ravi?’ Ze staat zo dichtbij dat ze haar kin omhoog moet steken om zijn gezicht te kunnen observeren. Hij maakt zich zorgen—het zou niet als een verrassing moeten komen dat de man voor haar neus perfect op de hoogte is van Roman's agenda met haar. . . En toch. Het doet haar akelig als een waarschuwing in de oren klinken.
Inez' expressie verzacht en ze laat een diepe, hoorbare zucht over haar lippen rollen wanneer ze haar rug tegen het aanrecht plaatst, haar blik mistroostig over de klok tegen de wand glijdend. ‘Wat wil je dat ik doe?’ vraagt ze hem bedenkelijk, hoewel haar toon luchtig en lichtelijk cynisch neigt. ‘Dat ik op mijn rug ga liggen voor Roman? Als zijn pequeña puta? Ze klakt met haar tong, niet opbiechtend dat de gedachtes daaraan haar nachtmerries domineren; het gevoel opgejaagd te worden, volledig immobiel onder een veel te zwaar lichaam gevangen te zitten en niet kunnen schreeuwen, niet kunnen bewegen. . . Inez ademt in, te scherp, en schudt haar hoofd.
‘Ik maak me zorgen om jouw incapabiliteit met mango's,’ zegt ze, een hint van een glimlach op haar lippen als ze zich naar zijn andere kant verplaatst, waar het gasfornuis te vinden is. ‘Misschien is er dan toch iets wat we nog kunnen redden.’ Daarmee doelt ze uiteraard niet op zichzelf, al kijkt ze niet op van de pan om zijn reactie te peilen.

Feel the fire, but do not succumb to it.

30 april 2020 - 20:18 Frisk is offline

Frisk 8318

⁎❅⁎ Mila Addison ⁎❅⁎
24 - Jacuzzi - With Mo & Roman - Bikini

Mila zou liegen als ze zou zeggen dat ze niet genoot van de aandacht op het moment. Normaal probeerde ze Roman op deze manier te ontwijken, om geen verkeerde reactie van Ravi te krijgen. Alleen was die laatste niet hier en kon dat haar ook helemaal niets meer schelen. Of dat vertelde ze zichzelf toch. Ze draaide haar hoofd dan ook naar zijn hand toe, in plaats van weg.
”Hmh, dat is een compliment binnen deze muren princesa. Maar geloof mij, ik heb nog veel meer charmes, als je dat een kans wilt geven?” Hij gaf haar nog een knipoog, waarop Mila grijnsde en toch even met haar ogen draaide. Ze geloofde maar al te goed dat alle mannen die het tot in het Hotel hadden gemaakt, hun charmes hadden. Ze had bijna ja gezegd, maar was er toch nog wat te nuchter voor. En misschien ook nog niet boos genoeg.
” Wat wil je van ons dat je ons zo'n compliment geeft?” vroeg Mo met een veelbetekende wenkbrauwwiebel. Het volgende moment vertrok Ty echter en terwijl de meisjes zich daar even onverling mee bezig waren, gaf Roman antwoord. Mila trok de sfeer wat recht – of liet de alcohol dat doen.
”Wat had je in gedachten? Stomdronken worden en in het zwembad verzuipen?” Mila maakte de connectie met Mason niet meteen, waarschijnlijk omdat ze dat feit een beetje verdrukte, en fronste dan ook bij de volgende sorry. Een beetje dwaas keek ze toe hoe Roman haar vriendin geruststelde en een ander voorstel deed.
” De jacuzzi is een optie? Als we de kans op verdrinken iets willen verkleinen.” Mila’s gezicht lichtte op.
”Yes, daar kan ik aan de bodem,” grijnsde ze, wapperend met haar hand richting haar lichaam en vooral haar niet al te lange benen. Welgevormd, ja, maar je moest maar van de lengte houden. Mila had er een wat haat-liefde relatie mee.
” Ik heb geen behoefte aan nog een sterfgeval, zeker niet als dat mij betreft of mensen hier die ik daadwerkelijk mag,” vervolgde Roman, hoewel Mila nog altijd niet begreep waarom het daar over ging. Ze rolde nog eens met haar ogen en sprong – wankelde – van de barkruk af, een hand op Romans arm om haar evenwicht te bewaren.
”Als je zo blijft flemen, trap ik er nog in,” mompelde ze impulsief, al klonk het nog half als grap. Op Romans volgende voorstel reageerde ze spontaan echter wat vrolijker. “Klinkt als een strak plan. Pak jij de fles, dan zullen wij dat bubbelbad eens gaan claimen.”
Mila trok Mo van haar stoel af en stapte met kleine, snelle en onbedoeld heupwiegende pasjes richting de jacuzzi. Eenmaal op beide benen ging dat nog best goed. Het zou pas problematisch worden na de fles champagne, vreesde ze. Eenmaal aangekomen, zette ze zich op de rand en liet zich voorzichtig in het warme water zakken. “Ah, kijk, dit is hoe een zondagavond hoort te zijn,” mompelde ze half in de bubbels.

Mijn brein breint zoals het breint.

30 april 2020 - 20:31 Frisk is offline

Frisk 8318

▣◈▣ JUVENALIS ▣◈▣
27 - Werkkamer - met Malikah & Ace - zwemshort ~~& T-shirt~~

Terwijl de twee wachten op Ace – en dat zou vast niet zo lang duren – keek Juve toe hoe de angst duidelijk toenam bij Malikah. Hij hoopte maar dat ze geen paniekaanval zou krijgen, voor het allemaal achter de rug was. Hij kon best wreed zijn met zijn grapjes en daar niet zo heel veel medelijden in tonen, maar het bleef wel een grapje. Het zou niet zo leuk zijn mocht ze er letterlijk in stikken.
Zodra Juve het klopje op de deur hoorde, zette hij een paar stappen vooruit om het ding niet tegen zijn hoofd en rug te krijgen. Met gekruiste armen draaide hij zich om, waarbij hij geamuseerd – en onzichtbaar voor de dame – naar Ace keek. Hij wist niet goed hóé kwaad Ace was. Best pissig, kon hij zich inbeelden, en hij hoopte maar dat het toneeltje dat hij in zijn hoofd had zou werken.
”Juve? Wat speelt er?” klonk de mechanische stem. Juve opende zijn mond, maar merkte toen het geweer aan de riem van de zwarte kat op. Even fronste hij. Hopelijk was het ding niet geladen of zat de veiligheid erop.
”Ik...” hoorde hij achter zich, waarop hij meteen een halve draai maakte en zijn wenkbrauw optrok. Een tikkeltje verbaasd keek hij toe hoe ze haar badpak wat openritste – waarbij hij misschien niet veel zag, maar wel meer dan ooit waardoor hij even afgeleid was. Ze prevelde wat en hoewel hij het niet kon verstaan, zelfs niet kon horen welke taal, gokte hij dat ze aan het bidden was. Zo bang was ze dus.
Opnieuw draaide Juve zich om en blikte nog eens op het geweer. Een nieuwe frons en dan ontspande zijn gezicht, meer dan zijn stem liet blijken. “Malikah hier vertelde me iets heel erg opmerkelijk,” begon hij. Hij gokte dat ze echter niet echt in staat was om het nog eens te zeggen. “Ze zei dat je bij de politie zit, Cat.” Juve schudde zijn hoofd en fronste opnieuw. Hij ging zo staan dat hij afwisselend naar de twee tegenpolen kon kijken, maar ook dat hij in de weg stond van een eventueel schot richting de vrouw.
”Ik weet alleen niet zo goed wat ik er van moet maken?”

[ bericht aangepast op 30 april 2020 - 20:31 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

1 mei 2020 - 11:17 Kefe is offline

Kefe 5051

Tyrone Price
Owner of Bambi & Kesari ♕ Lone wolf ♕ Fighter ♕ Trunks ♕ Hallway w/ Kesari

'Een week.'
Een herhaling van zijn woorden, nog zachter dan hij ze zelf uitsprak. Het is dat ze zo dichtbij elkaar te vinden zijn, anders zou hij het niet gehoord hebben — niet gehoord willen hebben misschien zelfs nog. Ondanks dat het een soort van goedkeuring is op zijn keuze, voelt het helemaal niet zo zoet als hij zou willen. Hij verwachtte meer, veel meer. Wat weet hij niet eens precies, daar werken zijn gedachten al niet meer helder genoeg voor.
Wanneer Tyrone opkijkt van zijn eigen moment, waar hij diep verscholen zat in zijn eigen gedachtegang, merkt hij op hoe Kesari's ogen met neerslachtigheid over zijn eigen gezicht glijden. Zijn ademhaling begint lichtelijk onder controle te komen, terwijl hij haar ogen in de gaten houdt — dit zorgt ervoor dat de verloren traan direct opgemerkt wordt door de wolf.
De hand die zich op hem bevindt zorgt ervoor dat zijn blik er kort naartoe glijdt, maar wanneer deze wegtrekt zoekt zijn blik weer de traan op. Zonder er verder bij stil te staan veegt hij deze zacht weg — een handeling die hij vaker verricht heeft toen hij haar troostte voor dit alles — voor dit hele Animal Hotel gezeik. Wanneer hij echter beseft wat hij doet trekt zijn hand vrijwel direct terug en wordt deze in de zak van zijn zwembroek gestoken.
Tyrone ademt eens diep in en uit, waarbij hij zijn gehele longinhoud eruit perst in de vorm van een zucht. Zijn blik glijdt weer naar haar toe, waarbij woorden hem bijna ontglippen. Het is zo nabij dat hij besluit een stap weg te zetten van de aantrekkelijke dame. De twijfel blijft echter toeslaan, en uiteindelijk schiet er een fuck it door zijn hoofd heen. 'Je zult er geen fuck aan hebben, maar voor wat het waar is — het spijt me. Het spijt me voor alles.' Zijn hoofd keert zich tot de grond naarmate de zin vordert, juist omdat hij weet hoe emotioneel zijn stem nu klinkt.
Het is duidelijk dat niet alleen dit met zijn hoofd speelt, maar een lading aan velen emoties die naar buiten lijken te willen komen. Het is beangstigend voor Tyrone, en iets waar hij niet gewend is mee om te kunnen gaan — woede neemt altijd gauw de overhand. Nu is er echter geen woede, er is eerder leegte te vinden. De keuzes die hij gemaakt heeft om anderen op afstand te dwingen hebben ervoor gezorgd dat hij een leeg bestaan heeft gecreëerd voor zichzelf.
'Blijf bij mij vannacht,' de woorden rollen zijn lippen over voor hij erbij stil kan staan, en laten hem zelfs schrikken. Is de eenzaamheid echt naar zijn hoofd gestegen nu? Opnieuw drukken zijn lippen in een dunne lijn, waarna hij zijn blik ophaalt naar de hare. Zijn hoofd schud lichtjes, waarbij hij een humorloze lach laat horen. 'Laat —' maar? De angst voor een zoveelste afwijzing, ondanks dat ze nooit bewust worden gedaan, doet ervoor zorgen dat Tyrone haast moonwalked richting zijn voorgaande plek — tot zijn eigen rug de muur treft. Het glas wordt vastgegrepen, en de inhoud ervan giet hij zonder pardon achterover. 'Je hebt je week, Kes. Hopelijk kun je wat rust vinden.' Zacht klinken de woorden, zo zacht dat hij haar ogen niet durft te treffen. Tyrone is zich helemaal niet bewust van de verkorting van haar naam die hij voor dit alles gebruikte.

I'm your little ray of pitch black.

1 mei 2020 - 11:53 LordJohn is online

LordJohn 10839

Montana Byrd

21 — Ty's girl — @ bar w/ Mila & Roman — outfit

'Hmh, dit gezelschap is alles wat ik momenteel kan wensen, het is heel rustgevend,' reageerde Roman. Hoewel er weinig spot in de toon van zijn stem te herkennen was, vertrouwde Mo het toch niet helemaal. Toch reageerde ze er verder maar niet op. Na haar wat onhandige opmerking, die Mila niet eens echt leek te horen of te begrijpen, voelde Mo Romans hand op haar schouder. 'Het is al goed.' Ze glimlachte even naar hem. 'De jacuzzi is een optie? Als we de kans op verdrinken iets willen verkleinen...' stelde hij toen voor.
'Yes, daar kan ik aan de bodem,' reageerde Mila direct vrolijk. Niet veel later sprong ze wat onhandig van de barkruk af. 'Als je zo blijft flemen, trap ik er nog in.' Mila vond dat Roman de fles champagne maar moest pakken en draaide zich naar Mo toe. Ze werd haast door Mila van de kruk afgetrokken en wist zich nog net staande te houden. Met een kleine lach volgde Mo haar vriendin en ging ze al snel naast haar in het heerlijk warme water zitten. 'Ah, kijk, dit is hoe een zondagavond hoort te zijn.'
Mo leunde wat naar achter, legde haar armen op de rand van de jacuzzi en sloot haar ogen. 'Vind ik ook,' mompelde ze tevreden en even opende ze haar ogen en keek ze naar Mila. 'Of elke andere avond. Ik zou niet klagen.' Roman kwam aanlopen met een fles champagne en drie glazen en gretig nam ze een van de glazen aan. Ze voelde zich nog steeds niet op haar gemak en haar gedachten bleven maar richting Tyrone en Kesari gaan. Het frustreerde haar enorm. 'Proost,' zei ze toen de champagne was ingeschonken en ze nam direct een slok en een tevreden zucht verliet haar mond. 'Hier kan ik wel aan wennen...'

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

1 mei 2020 - 12:17 Syaoran is offline

Syaoran 12970

Kesari Zahira Dahab

"Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

• Twenty-four • Bar • Tyrone • Outfit •

Wanneer Tyrone zacht de gevallen traan wegveegt, knijpt Kesari haar ogen dicht. Ze moest hem van zich afduwen, zijn aanrakingen weigeren omdat het allemaal hoorde bij het misleidende spel wat hij met haar gespeeld had. En toch. . het lukte haar niet. Hoe klein het gebaar ook is, de tederheid die er achter ligt brengt een stroom aan herinneringen mee die Kesari enkel kan weren door haar ogen weer te openen.
"Je zult er geen fuck aan hebben, maar voor wat het waar is — het spijt me. Het spijt me voor alles."
Beverig ademde de brunette diep in, schudde daarbij miniem met haar hoofd. Ze weigerde hem te geloven, poogde de oprecht van zijn stem niet door haar heen te laten dringen. Wanhopig tracht Kesari de giftigheid van haar eerdere woorden terug naar boven te halen, besmeurde hiermee alles wat hij Tyrone zei — hoe hij naar hij keek, of hoe hij juist niet meer durfde te kijken. Hij mocht geen spijt hebben, dat puzzelstukje viel niet op zijn plek bij het beeld wat hij haar eerder gegeven had en waarmee ze hem nu zo hard poogde te haten. Het mislukte grandioos op deze manier.
"Blijf bij mij vannacht."
Geschrokken kijkt Kesari naar Tyone op — wie overduidelijk ook verrast leek te zijn door zijn eigen woorden. Hij maakte een grapje, toch? Een mengeling van ongeloof. verwarring en twijfel? vult haar groene kijkers. Een frons nestelt zich tussen haar wenkbrauwen, tezamen met een lading kippenvel die over haar huid heen trekt bij het horen van de humorloze lach die Tyrone al gauw laat klinken. "Laat —" Hoofdschuddend verdwijnt hij naar achteren, botst daarbij tegen de muur aan waarop hij tot een stilstand komt.
Wat — laat maar? Weer het zoveelste dat hij niet meent? Waarom verbloemde hij het dan zo verdomd slecht.
In zijn bed was beter dan in een bed wat ze moest delen met anderen.
De gedachten schiet pijlsnel door haar heen, biedt haar een ruimte voor zichzelf die Kesari eerder nooit in haar hoofd gehaald zou hebben. Steeds meer grijpt ze zich vast aan het idee dat ze hem met de zelfde misleiding mocht terug betalen — dat ze het deed uit de enige wraak die ze hier nu kon nemen. Kesari negeerde de fluistering die haar waarschuwde dat ze op deze manier niet enkel en alleen Tyrone voor de gek hield, en liet haar instemming hard genoeg klinken voor hem om het te horen.
"Oké."
"Je hebt je week, Kes. Hopelijk kun je wat rust vinden."
Haar hart kneep zich samen bij het horen van de zo vertrouwde afkorting van haar naam. Het liefst van alles wilde Kesari van hem wegkijken, hem niet meer de reactie geven die hij verder nog verdiende, maar toch vloeide de dankbaarheid makkelijker over haar lippen heen dan ze verwacht had, terwijl ze de reactie peilde die haar nog te wachten stond.
"Ik zal mijn best doen."

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

1 mei 2020 - 15:04 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Dress + Bikini ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Pool --> Dani ▢

Ze wist niet zeker of ze er juist aan deed om op Dani af te stappen en of Dani er überhaupt op zat te wachten. Ze had de woede gezien in de ogen van de brunette, iets dat haar enigszins had afgeschrikt. Natuurlijk had Luna met regelmaat de woede van de jongens meegemaakt, maar van één van de meisjes? Dat niet. Kort schoot het dan ook door Luna heen waarom Dani zo pissed was. Omdat ze zeurde? Of was Dani bang dat ze in allerlei plannetjes werd getrokken?
Luna had dan ook even geaarzeld, maar was toen toch op Dani afgestapt om haar excuses te maken en haar ervan te verzekeren dat het niet meer ze gauw gebeuren. Enigszins nerveus bleef Luna staan, toen Dani’s blik over haar heen gleed. “Is dat echt zo?,” vroeg Dani daaropvolgend. Luna wierp een korte blik op Dani, maar wendde toen haar blik af. Haar lippen hadden al half het woordje “Ja” gevormd, toen ze zich bedacht. Dani zou onmiddellijk zien dat ze loog en bovendien was het ongeloofwaardig als ze binnen een paar minuten compleet van gedachten was veranderd.
Luna slaakte een diepe zucht en haalde toen haar schouders op. “Ik weet het niet,” mompelde Luna uiteindelijk, met een eerlijke ondertoon. Opnieuw blikte ze kort naar Dani, voor haar ogen zich weer op de grond richtte. “Ik zal mijn best doen, oké? Ik haat het hier en ik wil hier dolgraag weg, maar ik weet dat dat nagenoeg onmogelijk is. Maar die hoop, het is er gewoon.” Opnieuw haalde Luna kort haar schouders op.
“Het is jouw leven, Luna,” vervolgde de brunette toen, al leek haar stem wat vriendelijker te klinken. “Doe er hier uiteindelijk mee wat je wilt doen, maar zeg niet dat je gewaarschuwd bent.” Heel even keek Luna op toen de handdoek op de ligstoel terecht kwam, waarna ze haar blik weer afwendde. “Wil je alsjeblieft niks tegen Juve zeggen?,” kon ze het toch niet laten te vragen, haar toon ietwat smekend. “Hij... Hij vind mij toch al niet zo aardig.”

2 mei 2020 - 0:02 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

Room 15 — Juve & Malikah — 27 Years Old — Police Detective — Black Cat — Outfit

De spanning in de kamer valt bij binnenkomst al te snijden, al weet Ace dat dit geheel bij Malikah weg komt. Hoewel zijn ogen normaliter leeg zijn van emotie, is het voor nu misschien maar beter dat hij zijn masker nog opheeft — al is het maar om Juve zijn spel mee te kunnen spelen. Het kattenmasker maskeert momenteel de kille woede die ligt afgebeeld in het grijs van zijn kijkers en zorgt er dus voor dat ze niet direct door de mand vallen. De vrouw — welke zichzelf wijselijk poogt te beschermen doormiddel van een bureaustoel als barricade — kermt iets onafgemaakts alvorens te vervallen in haar moedertaal. De geprevelde woorden hebben echter geen betekenis voor Ace en hij poogt ook niet ze te begrijpen terwijl hij de deur achter zich sluit.
Juve daarentegen oogt koeltjes, al vinden zijn ogen onmiskenbaar het pistool wat de infiltrant bij zich draagt. Niets ongewoons, aangezien Ace normaliter altijd draagt, maar het zou hem niets verbazen als de man achter het varkensmasker op dit moment ook niet in kan schatten hoe de agent zich op gaat stellen binnen deze situatie. Ace lijkt het zelf nog niet eens te weten, het geheel nieuw voor hen beide.
"Malikah hier vertelde me iets heel erg opmerkelijks," verkondigt Juvenalis uiteindelijk, zijn toon neigend naar vragend alsof het idee van Ace als agent hem belachelijk lijkt. In Malikah haar wetenschap weet hij uiteraard nog niet waar het over gaat en Ace maakt er een punt van een snelle blik in haar richting te werpen; alsof hij probeert te achterhalen of ze hem werkelijk al heeft verlinkt.
"En wat is opmerkelijk genoeg om me hier speciaal naartoe te laten komen?" Hij houdt zijn blik op haar gericht terwijl hij praat, wetend dat het des te zenuwslopender is om tegen een emotieloos, onbeweeglijk masker aan te kijken. De angst in haar ogen lijkt van een intensere soort dan eerder deze dag en hij vraagt zich af of ze al spijt heeft van de keuzes die ze heeft gemaakt.
"Ze zei dat je bij de politie zit, Cat." Ace maakt er werk van met een ruk richting zijn vriend te kijken, alsof de woorden hem doen schrikken. Hij vangt nog net het hoofdschudden van de andere man op, evenals de subtiele verandering van positie, alsof hij toch niet helemaal zeker is van Ace zijn keuzes wanneer er echt tot hem doordringt dat hij is verraden. Wel — dat iemand heeft gepoogd hem te verraden. "Ik weet alleen niet zo goed wat ik er van moet maken?"
Hij laat een stilte vallen, zorgt dat zijn lichaam een stijvere houding aanneemt hoopt ergens dat hij nervositeit uitstraalt. Het is geen emotie waar hij al te bekend mee is en zijn kennis is dan ook compleet gebaseerd op wat hij in zijn beroep vaak ziet; het niet weten wat te zeggen, de zenuwachtige handjes en vervolgens het ontkennen.
"En wat — dat lijkt je aannemelijk? Kom op Juve, wat een onzin." Het ongeloof in zijn eigen stem is doorvlochten met een zweem van een lach, alsof hij het idee probeert te ontkrachten door het belachelijk te verklaren. Ace maakt een achteloos armgebaar in Malikah haar richting. "Je kent met toch? Hoe komt ze er bij?"
En vervolgens wend hij zich tot de paniekerig toekijkende vrouw en zorgt er voor dat zijn stem zo'n drie octaven daalt. "Hoe kom je er bij?"

Marrow deep, soul deep, essence deep

2 mei 2020 - 0:47 Vanth is offline

Vanth 23147

Roman Damario Sanchez
27 • Rabbit • @ the bar, with Mila & Mo

”Yes, daar kan ik aan de bodem,” grijnsde Mila waardoor voor een kort moment een oprechte lach over mijn lippen rolt. ''Daarom, dat is al een probleem minder.'' zeg ik geamuseerd. Ik kijk toe hoe ze van de barkruk afgaat, een hand op mijn arm voor ondersteuning. ”Als je zo blijft flemen, trap ik er nog in,” Ik haal uitdagend mijn wenkbrauw wat op. ''Dat klinkt als een hele interessante uitdaging.'' zeg ik nonchalant. Na mijn voorstel reageerde ze meteen wat vrolijker. “Klinkt als een strak plan. Pak jij de fles, dan zullen wij dat bubbelbad eens gaan claimen.” Ik knik en kijk de meiden na, mijn ogen kort gebrand op Mila. Dan schud ik mijn hoofd en keer om naar de bar. Hier vis ik een dure maar heerlijke champagne uit de koeling, waarna ik ook drie glazen weet te bemachtigen.
Langzaam maak ik een weg naar de jacuzzi en geef de glazen aan de meiden, voordat ik mijzelf ook in het warme water laat zakken. Een opgeluchte zucht rolt over mijn lippen voor ik er erg in heb en mijn handen reiken naar de ijskoude fles champagne die ik op de rand had gezet. Een sterk contrast met het water van de jacuzzi. Met een duidelijke pop maak ik de fles open en schenk de glazen in.
'Proost,' zei Mo toen de glazen vol waren en ik klink mijn glas tegen die van hen. ''Cheers ladies.'' zeg ik en neem al snel een slok uit mijn glas. 'Hier kan ik wel aan wennen...' Ik knik instemmend na deze woorden. ''Hmh, nu je het zegt...'' begin ik en laat de inhoud van mijn glas langzaam ronddraaien. ''Laten we het een gewoonte maken, elke zondagavond?'' plaag ik speels en grijns even naar hen. Wederom breng ik het glas naar mijn lippen en haal dan licht mijn schouders op. ''Would be fun.'' zeg ik nonchalant en laat mijn armen rusten op de rand, terwijl ik voor een kort moment mijn ogen sluit.

El Diablo.

2 mei 2020 - 10:10 Kefe is offline

Kefe 5051

Malikah El Masry
Roman’s Girl ♕ Believer ♕ Fighter ♕ Jurk | Badpak ♕ Room 15 w/ Juve & Ace

Waarschijnlijk later, veel later, dan goed voor haar is vallen de donkere poelen van Malikah past op het pistool dat Black Cat bij zich draagt. Een handeling waardoor ze haar nagels verder in de rugleuning van de stoel klemt. Een mengeling van zowel woede als angst gaat door haar heen, en voor nu lijkt angst te winnen. De normaal niet op haar mondje gevallen dame, heeft het idee dat er of een paniekaanval op komst is, of dat ze zo bewusteloos op de vloer zal liggen door gebrek aan zuurstof.
'Malikah hier vertelde me iets heel erg opmerkelijk.''
Malikah's blik glijdt ongelovig naar Juve toe. Is dat alles? Is dat het? Dat wordt het einde van hen beide, geweldig. Ondanks dat ze er niet veel voor hoeft te doen met twee grote mannen in haar omgeving, maakt ze zich onbewust nog wat kleiner — hopend dat de grond haar simpelweg op zal slokken. Dan maar naar de hel, klinkt beter dan deze onzin hier.
'En wat is opmerkelijk genoeg om me hier speciaal naartoe te laten komen?'
De mechanische stem doet haar weer opkijken, waardoor ze het masker in zich opneemt — of dat denkt ze althans dat ze doet. In alle eerlijkheid is ze simpelweg het gezicht erachter aan het zoeken, al staat dat nog op haar netvlies gebrand. Een onaangename rilling glijdt door haar lijf heen, terwijl ze simpelweg niet weg kan kijken, hoe graag ze ook wil.
'Ze zei dat je bij de politie zit, Cat. Ik weet alleen niet zo goed wat ik er van moet maken?'
De woorden zorgen ervoor dat Malikah problemen krijgt met ademen, en er tranen beginnen te vloeien — het zijn er maar een paar en geheel geluidloos, zelfs geen snik is hoorbaar. Doodsbang slaat ze haar ogen neer, terwijl ze nog een gebed in haar hoofd maakt richting haar God — wanhopig vastklampend aan het idee dat hij bestaat, ondanks dat haar leven haar zou moeten vertellen dat dat niet waar kan zijn. Ze schud haar hoofd lichtjes, en voor het eerst haalt ze een hand van de stoel af om haar wangen schoon te vegen met de mouw van haar jurk.
'En wat — dat lijkt je aannemelijk? Kom op Juve, wat een onzin. Je kent met toch? Hoe komt ze er bij?'
De emoties die bij de woorden naar voren komen ontgaan Malikah volkomen, maar haar ogen schieten hierdoor weer naar Black Cat. Pure paniek daalt op haar neer, vooral wanneer ze ziet dat Black Cat zich tot haar toe keert. Haar ogen vernauwen ondanks alle stress binnenin haar.
'Hoe kom je er bij?'
Ditmaal merkt ze op hoe de mechanische stem dieper klinkt. Haar nagels klemmen zich weer in de stoel, zo hard dat ze voelt hoe één van haar nagels wel erg vervelend begint te buigen. Toch stopt ze niet. 'Telhas Teeze.' Ze bevochtigt haar lippen gefrustreerd, zich volledig bewust van het feit dat ze net in haar eigen taal als het ware heeft lopen vloeken. 'Je badge, Asshole.' Waar deze plotselinge kracht vandaan komt kan ze maar richting één persoon wijzen.
Haar ene hand wordt weggehaald van de stoel, en ze wijst kwaad richting Black Cat — of eerder naar zijn wapen. 'Doe het maar gewoon. Ik heb vrede gemaakt met mijn God.' Haar woorden klinken fel, maar er wordt overduidelijk niet bij nagedacht. 'Ik zou toch willen dat je mij in je bed wilde hebben?' Ze komt overduidelijk terug op zijn eigen woorden, deze duidelijk herinnerend. Haar andere hand haalt ze nu ook van de stoel af, en ze slaat haar armen over elkaar. 'Mij maak je niet meer bang.' Ondanks dat alle drie de personen in de ruimte weten dat dat een leugen is, weet Malikah zelfs haar kin nog op te heffen om te indiceren dat ze achter de woorden staat.
Ergens voelt ze trots dat ze zo tegen hem durft te spreken, wat in haar ogen enkel betekend dat ze haar kracht terug heeft gevonden. Als dit betekend dat het haar einde is, dan vertrekt ze tenminste als hoe ze geworden hier — fel en met enige macht in haar handen. Al is het maar de macht om als haarzelf te sterven, niet als een ander.

I'm your little ray of pitch black.

2 mei 2020 - 17:51 Frisk is offline

Frisk 8318

⁎❅⁎ Mila Addison ⁎❅⁎
24 - Jacuzzi - With Mo & Roman - Bikini

Tevreden nam ze het glas aan van Roman en schuifelde wat opzij zodat hij naast hen kon zitten. Ze humde ook nog eens instemmend op Mo’s opmerking en probeerde haar voeten op het zitje aan de overkant te leggen. Dat ging wel, maar dan zakte ze net iets te veel naar voren. Dat waren niet de bubbels die ze wilde binnenkrijgen.
” Laten we het een gewoonte maken, elke zondagavond?” zei Roman, terwijl Mila zich weer wat rechter zette en nadacht over wat ze met haar benen zou doen. “Would be fun.” Ze trok een wenkbrauw op en lachte eventjes.
”Elke zondag? Pas maar op, misschien dat je ons dan wel beu wordt,” plaagde ze terug. Ze was ook tot een beslissing gekomen omtrent haar benen en draaide zich zo* dat ze met haar rug tegen Mo’s schouder leunde. Nog een seconde twijfelde ze, maar het glas cava was al even leeg als haar breinfilter, waardoor ze zonder grote hapering haar benen over Romans schoot zwierde.
”Oh, ja, dit...” Ze lag zalig en humde helemaal tevreden. “Als jullie niet goed zitten, geef me eerst vijf minuutjes, oké?” mompelde ze met gesloten ogen.

[ bericht aangepast op 2 mei 2020 - 17:53 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

Index RPG Actieve Topics Zoek