[RPG - [16+] - 100 ] Animal hotel [Speeltopic] - Speeltopics

28 feb 2020 - 22:34 Frisk is offline

Frisk 8318

Animal hotel [16+]
Rollen Praat Speel

@Liesje

De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

Nothing could kill me like you do
Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

⋅⋅⋅⋅⋅ DISCLAIMER

Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.

Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.

Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

⋅⋅⋅⋅⋅ BENDE

De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

DE MASKERS
Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.

The lion, the wolf and the pig
De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: ~~de ene de grote leider~~ (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

The rabbits
De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

The cats
De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

⋅⋅⋅⋅⋅ HOTEL

Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks

⋅⋅⋅⋅⋅ NIXTON

De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.

⋅⋅⋅⋅⋅ MASON

Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

Just survive somehow

⋅⋅⋅⋅⋅ ROLLEN

MEISJES - 7
Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.

♀ Virago - Dani Reina Verdad - 25 - Juve - 2
♀ Reeses - Luna Margaret Hale - 19 - Juve - 4
♀ Luftmensch - Mila Addison - 24 - Ravi - 3
♀ Serotin - Inez Elizabeth Castillo - 22 - Roman - 3
♀ Klaus - Evelyn "Evie" Kay - 23 - Pooier - 4
♀ Millay - Montana "Bambi" Byrd - 21 - Ty - 4
♀ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina

JONGENS - 7
Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!

♂ Luftmensch - Juvenalis Pipindorio - 27 - Pig - 4
♂ Woundmate - Ravi Rios - 29 - Lion - 3
♂ Darby - Tyron Price - bijna 29 - Wolf - 2
♂ Mandolorian - Roman Damario Sanchez - 27 - Rabbit - 2
♂ Balloo - Naam - Leeftijd - Cat - pagina
♂ Preservation - Ace Brennan - 27 - Special kitty - 4
♂ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

BEGIN
Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

⋅⋅⋅⋅⋅ REGELS

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 22:38 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

6 april 2020 - 17:55 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Dress + Bikini ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Jacuzzi --> Malikah ▢

Luna had absoluut geen zin in de zogenaamd ontspannen avond gehad. Het liefst was ze in haar bed gekropen en had de dekens over zich heen getrokken, om daar de rest van haar avond en nacht door te brengen. Het was echter Malikah die haar had overgehaald en min of meer had meegetrokken richting de kelder, waar zich het zwembad bevond en waar ze tevens hun avond zouden doorbrengen.
Al na een paar minuten wist Luna dat het een vergissing was om te gaan en dat deze avond niet tot een succes zou komen. Juve, Ravi en Ty deelden hen mee dat Mason was vermoord en dat ze alles op alles zouden zetten om de dader te vinden en te straffen. Luna had onbewogen gezeten en geluisterd, haar bleke gelaatskleur zo mogelijk nog bleker wordend, terwijl haar blauwe kijkers nerveus heen en weer schoten. Mason. Vermoord.
Ze kon het niet erg vinden, het was nou niet bepaald een geheim dat ze Mason haatte. Luna blikte opzij naar Malikah maar kon uit diens gezichtsuitdrukking niet opmaken hoe zij over het nieuws dacht. Luna kwam overeind en pakte de dame bij haar hand. “Kom,” mompelde Luna en trok Malikah zo’n beetje mee naar de jacuzzi die tussen de zonnebank en sauna in stond – daar zouden ze nog een beetje privacy hebben. In plaats van de jacuzzi te betreden, liet Luna zich echter op het randje zakken terwijl ze haar benen wel in het warme water liet zakken. Aarzelend keek Luna richting Malikah. “Dat… Dat was dus Mason,” mompelde Luna. Haar vingers gleden over de marmeren tegels terwijl ze worstelde met wat ze wel en niet moest zeggen. “Euh… Wat denk jij? Van Mason enzo, bedoel ik.”

6 april 2020 - 20:40 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Ravi Rios

•••

Lion • @ Bar • & Inez

Alhoewel de klinkende geluiden van kristallen glazen Ravi meer dan bekend in zijn oren samenkomen, krijgen ze met geen mogelijkheid een glimlach op zijn gezicht. Zelfs de omhoogkomende geur van rode wijn doet hem niets — terwijl hij klokkend zijn glas voller laat lopen dan gewoonlijk. Ondanks zijn nood voor alcohol, brengt hij zichzelf ertoe om de fles weg te zetten. Niemand zou hem beschuldigen van chaotisch gedrag in een bar — waar hij alles blindelings gevonden kan krijgen. Zuchtend glijdt hij op een zwarte barkruk, het glas vastgrijpend.
'Santé, Mason.'
Nadat Ravi een aantal slokken heeft genomen, laat hij het halfvolle wijnglas met een bons weer neerkomen. Grotendeels de volledige middag is hij bezig gegaan met Mason — of beter gezegd zijn lichaam. Muerto was gekomen, maar had geen versterking meegebracht. Alhoewel Ravi hem had kunnen wurgen vanwege deze ondoordachte keuze, was hij zelfstandig meegegaan naar de rivier. Daar hadden ze Mason verzwaard met stenen — om hem vervolgens voorgoed te laten verdwijnen in de vergetelheid.
Wanneer hij zijn glas opnieuw naar zijn mond wil brengen, belanden Ravi's kijkers op zijn beide handen — droog, met een agressief rode kleur. Nadat hij terug was gekeerd in het hotel was hij regelrecht gaan de douche ingesprongen, waarna hij zijn handen minutenlang met bleek had staan wassen. Hierdoor waren alle sporen van Mason verdwenen — maar eveneens de bovenste opperlaag van zijn huid zo blijkbaar. Voor slechts enkele seconden betrekt zijn gezicht, waarbij zijn handen zich tot vuisten ballen. Uiteindelijk weet hij zichzelf weer te ontspannen, naar lucht happend.
Vanwege de openstaande clubdeuren kan hij horen hoe de anderen zichzelf vermaken rondom het zwembad — hetgeen hij momenteel niet op kan brengen. Ondanks zijn minimale ervaring met het dumpen van overleden personen, voelt hij de zwarte gedachten direct door zijn hoofd flitsen. Niemand zou dit gewetenloos kunnen — zelfs Ravi niet. Daarbij komen herinneringen opzetten naar zijn moorden, welke hij normaliter enigszins weet te onderdrukken. Grommend buigt hij zichzelf voorover — zijn wijnglas opnieuw omhoog tillend.
'Santé, pesadillas.'

•

6 april 2020 - 20:59 Kefe is offline

Kefe 5051

Malikah El Masry
Roman’s Girl ♕ Believer ♕ Fighter ♕ Jurk | Badpak ♕ Jacuzzi w/ Luna

"How my mind ricochets
between certainties and doubts."

Malikah had na haar eigen paniekaanvallen al opgemerkt dat het met Luna ook niet goed ging, en geheel automatisch stortte ze zich dan maar op de aantrekkelijke blondine. Het heeft vrijwel altijd te maken met lastige klanten, waardoor ze elkaar allemaal hebben geleerd niet zozeer meer vragen te stellen. En ondanks dat Malikah dat niet gedaan heeft, wilde ze niet dat Luna zichzelf in de problemen zou werken. Het was dus vanzelfsprekend dat ze de blondine meesleurde richting het zwembad, op sommige momenten haast letterlijk.
De speech heeft Malikah met een een nog vervelender gevoel achter gelaten, maar ze dwingt dit weg — zo ver als mogelijk is althans. Nog steeds speelt het op de voorgrond, en nog altijd bezorgd het haar een stekende hoofdpijn. Haar keel voelt nog altijd pijnlijk aan, en toen ze eerder in de spiegel keek merkte ze er een schaduw op. Dit is makkelijk weg te wuiven op een vervelende klant, maar Malikah heeft inmiddels de informatie dat dit van een agent komt, en dat is hetgeen dat haar helemaal op loopt te eten — traag als een knaagdier, maar vooralsnog té pijnlijk.
Tijdens de speech had Malikah niet eens echt geluisterd, totaal verdwaald in haar gedachten. Haar ogen hadden overal heen gedwaald, van Luna naar Roman, van Juve naar Dani — Black Cat geheel ontwijkend. Haar ogen durven hem niet meer op te zoeken, niet na wat er gebeurt is. Niet na wat ze gezien heeft. Nog altijd is er een gevecht in haar gaande, want hoe moet ze dit zeggen, en tegen wie? Er zijn teveel kanten die ze kan kiezen, maar geen lijkt veilig te zijn in haar ogen. Vertrouwen in iemand leggen kan ze niet meer, dat is ze kwijt over al deze jaren hier — en ze haat het. Ze haat alles.
Op het moment dat Malikah een hand in die van haar voelt glijden, schiet ze wakker uit haar gedachten. ‘Kom.’ Malikah volgt Luna zonder er ook maar bij stil te staan, en merkt pas op dat ze bij de jacuzzi staan wanneer Luna plaatsneemt op de rand. Enkele keren knippert de donkerharige dame met haar ogen, voor ze haar voorbeeld volgt en naast de blondine plaatsneemt — ervoor zorgend dat haar jurk niet nat wordt door deze op haar schoot te plaatsen.
‘Dat… Dat was dus Mason,’ klinkt er, waardoor Malikah haar kijkers wat loom richting Luna richt. Ze knikt even, voor ze zucht. ‘Euh… Wat denk jij? Van Mason enzo, bedoel ik.’ Malikah’s ogen glijden weg van Luna, terwijl ze naar het water in de jacuzzi staart. De bubbels zijn ineens wel erg interessant, al leidt het haar niet af van het gevecht in haar hoofd. ‘Wij spreken niet echt kwaad over de doden, maar voel je vrij je mening te delen.’ Met een iets wat geruststellende glimlach keert ze zich opnieuw tot het blondje. Malikah is dan wel een van de weinige dames die geen problemen met hem had, maar weet dat het voor de andere meiden wel zo geldt. Om een beetje samenhorigheid te creëren zal ze toch lichtelijk mee moeten doen. Ze wil Luna ook zeker niet belemmeren om haar haar verhaal te laten doen, het is duidelijk dat iets haar dwarszit.
‘Hoe dan ook denk ik dat er veel mensen blij zullen zijn,’ zegt Malikah dan toch met een kalme toon. Ondanks dat ze zelf niet bij die groep valt, weet ze dat vooral de dames geen fan waren. En sommige heren ook niet. ‘Al zal niemand dat uit durven spreken natuurlijk.’ Alsof ze zich er nonchalant over voelt haalt ze haar schouders op, al moet ze haarzelf er telkens opnieuw aan herinneren diep in— en uit te ademen. Ze leunt wat naar achteren, en schud haar haren daarmee goed. Haar ogen zoeken die van Luna even op, waarmee Malikah haar een geruststellende blik toewerpt. Zolang ze Black Cat en zijn verdomde masker gewoon negeert, moet het goed komen, althans dat is haar nieuwe mantra.

I'm your little ray of pitch black.

6 april 2020 - 22:40 Frisk is offline

Frisk 8318

▣◈▣ JUVENALIS ▣◈▣
27 - Ligbedden - Ty - zwemshort & T-shirt

Zodra hun boodschap was overgekomen en de groep stilletjes aan uiteen was gebroken, had Juve zich op één van de ligbedjes laten vallen. Hij was moe opgestaan, te vroeg ook, en de dag was lang en zwaar geweest. Een kutzondag. Hij was niet makkelijk uit zijn humeur te brengen, maar de vorige uren was het toch gelukt. Nu voelde hij zich iets beter, ook al wist hij dat het nog niet gedaan was.
Ten eerste hadden hij en zijn vrienden geen idee wie of wat de oorzaak van het hele gebeuren was. En bij elk mogelijk antwoord, hadden ze genoeg problemen in de toekomst. Was het een infiltrant? Dikke shit, énorm dikke shit. Was het gewoon een ruzie tussen Mason en een ander bendelid? Ook dikke shit, want dat kon een immens intern domino-effect geven. Was het toch een indringer? Well, fuck, dan hadden ze een groot lek in het hart van hun organisatie. Als het Hotel niet veilig was... En dan was er nog altijd de mogelijkheid dat het één van de meisjes was, wat voor het Hotel wel eens lelijke gevolgen kon hebben.
Juve wreef over zijn gezicht in de hoop de gedachtemolen voor even te laten stilvallen, en keek pas op toen hij het bedje naast hem hoorde kraken. Normaal hield hij zich op avonden zoals deze bezig met de dames wat te plagen, of zijn vrienden uit te dagen. Puur ontspannen en het hielp zijn populariteit er op vooruit. Maar nu had hij weinig behoefte aan... Het was Ty, en Juve ontspande.
"Oh, man, wat een shit," mompelde Juve. "Nog geen 24 uur geleden gaf hij me een pint en nu ligt hij ergens op de bodem van een rivier." Hij zuchtte en bestudeerde de mensen in en rond het zwembad. Het was minder uitgelaten dan gewoonlijk, wat hij wel verwacht had, maar hij vond niet dat iemand zich opvallend gek gedroeg. Juve zuchtte opnieuw en draaide zich weer naar Ty. "Wat scheelde er eigenlijk met de zusjes?" vroeg hij, om het onderwerp even los te laten.

[ bericht aangepast op 6 april 2020 - 22:40 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

6 april 2020 - 23:07 Frisk is offline

Frisk 8318

⁎❅⁎ Mila Addison ⁎❅⁎
24 - Zitruimte - With Mo - Bikini

Het liefst van al was ze een sigaret gaan roken, maar de enige ruimte waar dat ging, was de bar. Ze had Ravi er naar binnen zien gaan en ze moest niet eens bij hem in de buurt zijn, om te weten dat hij een pesthumeur zou hebben. Ze dacht wel in veiliger vaarwater te zitten na haar eerdere foutjes, maar wilde het lot niet op de proef stellen en besloot hem eventjes te ontwijken. Zover dat zou gaan. Al snakte ze echt wel naar een beetje nicotine.
Met haar blote benen onder zich gevouwen zat ze op één van de zachte zeteltjes uit het raam te staren, zonder echt iets te zien. Haar handen prutsten met een van de vele sierkussentjes. Enkele zetels verderop zat Seth, die ook voor zich uitkeek. Mila had niets speciaals met hem en hij was ook ver genoeg gaan zitten om elkaars bestaan niet echt te hoeven erkennen. Het was niet awkward en ze hoefde niet één of ander dom gesprek te voeren waarop ze zich toch niet zou kunnen concentreren.
Ze hoorde iemand achter haar voorbij lopen en schoot weer de wereld van hier en nu binnen. Automatisch draaide ze haar hoofd richting het geluid en glimlachte ze. "Mo!" riep ze. "Kom naast me zitten!"
Seth keek even verstrooid op en staarde nu naar de twee dames, maar zonder enige intentie zich met hen te bemoeien. Mila negeerde hem maar, als hij iets wilde, zou ze het wel horen. Ze schoof op in haar zetel en klopte uitnodigend op de stof.

Mijn brein breint zoals het breint.

7 april 2020 - 8:50 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Dress + Bikini ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Jacuzzi --> Malikah ▢

Luna vond Malikah oprecht aardig en het was dan ook minder erg dat de zwartharige dame haar mee naar het zwembad had getrokken, dan wanneer iemand anders dit had gedaan. Zonder al te veel woorden uit te wisselen waren ze in het zwembad aangekomen, waarna ze zwijgend de mededeling hadden aangehoord. Als Luna niet zozeer door haar eigen problemen in beslag werd genomen, was het haar misschien opgevallen dat ook Malikah niet helemaal zichzelf was, maar op dat moment viel het de blondine niet op.
Eenmaal bij de jacuzzi te hebben plaatsgenomen, bracht Luna automatisch het onderwerp naar Masons dood. Hoewel ze het onderwerp liever wilde vermijden en het er helemaal niet over wilde hebben, stuurden haar woorden haar toch die kant op. Luna zag Malikah’s ogen afdwalen naar het bubbelende water, waarna ze sprak: “Wij spreken niet echt kwaad over de doden, maar voel je vrij je mening te delen.” Malikah glimlachte naar haar en Luna gaf een kort, afwezig knikje. Haar mening – het was een tijd geleden dat ze écht haar mening had kunnen delen of dat iemand er überhaupt naar gevraagd had. Luna bleef echter zwijgen, waardoor Malikah verderging. “Hoe dan ook denk ik dat er veel mensen blij zullen zijn. Al zal niemand dat uit durven spreken natuurlijk.” Luna gaf opnieuw een knikje en een diepe zucht rolde over haar lippen. Wat moest ze daar nu op antwoorden?
“Ik denk dat ik één van die mensen ben,” zei Luna uiteindelijk op zachte toon. Ze wist dat ze Malikah kon vertrouwen en dat ze echt niet alles door zou vertellen, maar toch ontweek Luna Malikah’s blik, hoewel ze de dame vanuit haar ooghoeken peilde. “Ik háátte hem, Malikah,” flapte Luna er toen uit en onbewust had haar hand zich tot een vuist gebald. “Ik haatte hem echt. Ik hoop dat ie wegrot in de hel en dat die twee kogelgaten hem eeuwige pijn bezorgen.” Abrupt hield ze haar mond en liet haar blik, net als Malikah’s blik eerder, afdwalen naar de bubbels. “Sorry,” mompelde Luna toen, nog steeds naar het water starend. “Ik weet dat je hem wel… Oké vond.” Luna haalde haar schouders op.
Ze hadden het vaker over Mason gehad, daar waar hij Malikah met rust leek te laten, moest hij echter wel steeds Luna hebben. En indirect gaf Luna Mason de schuld van haar plek in dit wereldje. Hoewel Juve degene was die de opdracht had gegeven, was Mason degene die de opdracht had uitgevoerd en haar had ontvoerd, om haar vervolgens bij Juve af te leveren. “Vind jij het erg?,” vroeg ze Malikah toen.

7 april 2020 - 9:03 Kefe is offline

Kefe 5051

Tyrone Price
Bambi’s owner ♕ Lone wolf ♕ Fighter ♕ Trunks ♕ Loungers w/ Juve

Net na de speech had Tyrone zijn weg gemaakt naar de bar, om zich daar naar wat welverdiende alcohol te vergrijpen. Het liefst wilde hij de dood van Mason gewoon wegwuiven, maar het feit dat er een moordenaar hier rondwandelde — buiten degene die ze al weten teert niet zo lekker als het zou kunnen. Met een zucht besteld hij nog wat te drinken, en vraagt hij zelfs voor een bakje knabbels — hij ziet namelijk Juve zitten, en heeft het idee dat hij hem het beste op kan gaan zoeken. Die man hoef je enkel wat te eten te geven en die is zoeter.
Op een rustig tempo maakt Ty zijn weg richting de ligbedden, en laat hij zich op het andere bedje zakken. Hij bood Juve één van de drankjes aan, evenals het bakje nootjes. ‘Oh, man, wat een shit. Nog geen 24 uur geleden gaf hij me een pint en nu ligt hij ergens op de bodem van een rivier.’ Ty knikte traagjes op de woorden, terwijl er een zucht tussen zijn lippen doorglijdt. ‘Het is me wat inderdaad.’
Tijdens de gehele speech had hij iedereen proberen te lezen, maar in alle eerlijkheid vertoonden de meeste zorgen. Sommige waarschijnlijk bang de volgende te zijn, anderen simpelweg geraakt door het plotselinge verlies en dan natuurlijk degene die enkel sympathie wilden. In zijn ogen gedroeg niemand zich geheel normaal, dus reacties lezen was haast onmogelijk. Misschien dat het feest meer uitkomsten kan bieden. 'Heb jij al een idee?' Ondanks dat Ty het niet zozeer uitspreekt, is het niet moeilijk te beseffen of het gaat over de dader die Mason zo op de grond achter had gelaten — twee extra gaten die zijn slechte bloed hadden ontnomen. Hetzelfde slechte bloed dat er door iedereen in deze ruimte glijdt, hoe je het ook went of keert.
‘Wat scheelde er eigenlijk met de zusjes?’ de woorden doen Ty op laten kijken, waardoor zijn blik weer naar Juve glijdt. ‘Raven heeft weer wat uitgespookt.’ Ty haalt even zijn schouders op. ‘En dan ben je daar, gaat het fucking brandalarm af.’ De norse ondertoon in Ty’s stem zal niemand dan ook kunnen ontgaan, ondanks de liefde die hij voor de twee dames draagt. Het enige dat hem simpelweg irriteert is het feit dat ze beide achttien zijn, en dat hij op zijn achttiende zijn leven toch echt geheel anders was — de bende had hem al opgeslokt.
‘Alsof ze het bloed onder mijn nagels uit wil halen,’ bromt hij er nog achteraan, overduidelijk overladen door emoties. Ondanks dat hij zo niet altijd oogt, is het evengoed een mens dat soms even wat rust nodig heeft. Vandaag zou zo’n welverdiende rustdag zijn, maar de problemen stapelden zich enkel op. Zijn ogen glijden van Juve opnieuw de ruimte eens rond.

I'm your little ray of pitch black.

7 april 2020 - 9:28 Kefe is offline

Kefe 5051

Malikah El Masry
Roman’s Girl ♕ Believer ♕ Fighter ♕ Jurk | Badpak ♕ Jacuzzi w/ Luna

"How my mind ricochets
between certainties and doubts."

‘Ik denk dat ik één van die mensen ben,’ hoort Malikah Luna zeggen, toch blijft haar blik weer even op het water gericht. Het ontstaan van bubbels, die vervolgens binnen een oogwenk weer verdwijnen lijken haar constante gedachten even te verminderen. Misschien helpt een simpel gesprek haar ook wel, maar het gaat alsnog over Mason, en veel verwacht ze niet vanuit Luna te ontvangen met betrekking tot informatie. Niet dat ze nog naar Black Cat toe durft, angstig dat hij haar vingerafdrukken eventueel nog gevonden heeft of iets dergelijks. Haar hersenen hebben nonstop horror scenario’s weten te bedenken, de een minder realistisch dan de ander.
‘Ik háátte hem, Malikah,’ deze woorden doen Malikah op laten kijken, maar haar blik dwaalt nog niet af richting de blondine. Haar ogen blinken enkele keren, terwijl ze haast als verdwaald voor haarzelf uit staart. ‘Ik haatte hem echt. Ik hoop dat ie wegrot in de hel en dat die twee kogelgaten hem eeuwige pijn bezorgen.’ Ditmaal schieten de donkerbruine kijkers van Malikah richting Luna — een lichte paniek is zichtbaar in haar ogen. Direct glijdt haar blik heen en weer om te zien of mensen nabij het gehoord hebben, maar dit lijkt niet het geval.
‘Sorry,’ klinkt het dan, waardoor Malikah haar blik op Luna richt. Ondanks dat ze zelf niet kwaad zal spreken over de doden, en ze nooit echt verhalen heeft gehoord van Mason’s daden, kan ze zich toch wel lichtelijk in Luna’s situatie verplaatsen — ondanks dat ze dat liever niet wil. Ze pakt de hand van Luna vast, en geeft er een zacht kneepje in, bij wijze van een geruststelling. Haar blik glijdt echter alweer gauw van Luna af naar het water, terwijl ze de woorden tot haar door laat dringen. De realisatie dat Luna echter weet hoe het gebeurt is, zinkt haar eindelijk binnen. Malikah keert zich dan nogmaals tot Luna, en draait ditmaal wat meer van haar lichaam mee, al spreekt ze nog niet direct. Ze wil het laten bezinken.
‘Ik weet dat je hem wel… Oké vond,’ de woorden komen direct bij Malikah binnen ditmaal, en bijna wil ze zich schuldig voelen dat ze dat doet. ‘Nou ja, hij had gewoon niets met… mijn soort. Ik had zijn interesse niet gepiekt. Maar ik kan vanuit jouw situatie begrijpen dat… ja, dat het anders is natuurlijk. Dankjewel dat je eerlijk durfde te zijn — dat waardeer ik.’ Ze doet oprecht haar best een zorgzame ondertoon in haar stem te stoppen, maar in alle eerlijkheid slaat de paniek weer toe. Opnieuw voelt ze haar hart harder kloppen, en zowat de handen van Black Cat om haar keel. Stiekem hoopte Malikah dat het Roman was, die wilde ze met genoegen opgeven. Maar wat als het nu Luna blijkt? Dat kan ze niet.
‘Vind jij het erg?’ de woorden laten Malikah zacht zuchten, voor ze dan toch lichtjes haar schouders ophaalt. Ze besluit maar eerlijk te zijn, liegen heeft geen nut. ‘Als je het me zou vragen om ook maar één van de mannen hier, dan kan ik niets anders dan “nee” antwoorden. Maar als mens zijnde, het is een levend wezen. Het bestaat… en is gecreëerd door God. Maar er bestaan slechte personen, en ergens verdienen die het niet plekken op te nemen van de goede.’ Het is duidelijk dat Malikah de nodige problemen ermee heeft de woorden te vertellen, haar dikkere accent komt dan ook halverwege naar voren, puur omdat ze eigenlijk tegen haar eigen aard vecht. Toch heeft Luna net haar hart gelucht, en wil Malikah dit beantwoorden.
Malikah keert zich tot Luna, en grijpt de hand die dichterbij te vinden is in haar beide handen. Vrijwel direct begint ze haar geruststellend te strelen met haar beide duimen, waar ze haar blik voor enkele seconden op houdt. Traag glijdt deze echter naar boven, naar Luna’s ogen. ‘Luna, heb jij…?’ Malikah zucht kort, terwijl ze haar best doet haar eigen emoties te onderdrukken. Het ergste aan dit alles is, is dat Malikah het kan begrijpen — haar ogen dragen buiten een waas aan emoties dan ook vooral begrip. Ze haat dat ze het begrijpt, maar ze heeft zelf ook gefantaseerd het leven van Roman te nemen. ‘Niemand hoeft het te weten. Ik maak me zorgen om je.’ Nog nooit zijn er oprechtere woorden vanuit de lippen van Malikah gegleden, iets dat haar zelf verbaasd. Black Cat kan haar aanpakken wat hij wil, maar ze zal Luna niets laten overkomen.

I'm your little ray of pitch black.

7 april 2020 - 10:27 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Dani Reina Verdad

"I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me."

• Twenty-five • Zwembad • Juve & Tyrone •

De hele middag had Dani doorgebracht op Juve's kamer. Nadat ze uiteindelijk haar kalmte wist te herpakken was het enige dat ze verder nog wilde rust. De beste plek om dat te vinden was door de te blijven op kamer waar ze heen gebracht was, in de wetenschap dat niemand anders zomaar binnen zou komen. Dani bracht er uren door, probeerde haar hoofd zo leeg mogelijk te houden, en nestelde zich uiteindelijk ergens op de grond tussen een paar stapels van Juve's boeken.
Nu echter, aan het einde van een lange middag — en het begin van vermoedelijk net zo'n lange avond — was de brunette dan toch tevoorschijn gekomen. Haar maag rammelde inmiddels zo hard dat de nood aan voedsel groot werd. Met een lichte waas om haar heen had ze de gezamenlijke maaltijd doorstaan; verder amper een hap door haar keel gekregen. De boodschap die de drie mannen aan het eind daarvan verkondigde drong goed genoeg door om nog éénmaal een huivering door haar heen te voelen trekken — het idee dat Mason's moordenaar zich onder hen bevond liet haar vertrouwen enigszins wankelen.
Dani slaakte een zachte zucht, haar hoofd bonkte lichtelijk vanwege de spanning die uit haar lijf trok. Soepel duwde de brunette zich ondertussen omhoog van de stoel waarop ze zat en dronk in één teug het laatste restje van haar drankje op, waarna ze het lege glas verlaten op de tafel liet staan en richting het zwembad liep.
"Is het oké?"
Dani begroette het tweetal op de ligbedden met een flauwe glimlach, waarna ze knikte in de richting van één van de nog lege bedjes. Ze wilde een eventueel belangrijk gesprek onder hen niet verstoren, maar zag het eveneens niet meer zitten om zich weer terug te trekken op haar kamer. Behendig trok Dani het zwarte jurkje uit dat ze eerder over een even zwart badpak aan had getrokken en liet deze op een bedje neerkomen, waarna ze richting de rand van het zwembad liep. Kort staarde ze naar haar eigen weerspiegeling, alvorens ze deze doorbrak.
Met een simpele duik gleed Dani het water in, trok een lange baan onder water en kwam weer boven eens haar longen bijna schreeuwde om zuurstof. De brunette maakte haar baantje af en zwom terug naar de kant, waar ze zich op rand hees. Haar donkere kijkers gleden heel even rond, waarna ze opkeek naar Juve en Ty.
"Denken jullie dat er iets uit gaat komen?" vroeg ze hen dan, doelend op de boodschap die ze eerder hadden afgegeven.

[ bericht aangepast op 7 april 2020 - 10:27 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

7 april 2020 - 10:41 LordJohn is online

LordJohn 10835

Montana Byrd

21 — Ty's girl — @ sitting area w/ Mila — outfit

Mo was nog steeds in shock en ze liep doelloos rond in het huis nadat ze het bericht hadden gekregen van wat er met Mason was gebeurd. Ze kon niet begrijpen dat ze vanmorgen nog bijna had zitten prediken tegen Luna dat het leven hier in huis nog zo slecht niet was en dat ze best blij was met waar ze uiteindelijk terecht was gekomen. Nu bleek dat Mason dood in zijn kamer had gelegen, doorzeefd met twee kogels. Weg. Dood. Ze had er niks mee te maken, maar de mannen hadden duidelijk gemaakt dat iemand in huis hem had vermoord. Iemand was een moordenaar. En dat maakte haar bloednerveus.
Gedachteloos had Mo uiteindelijk haar weg toch weer gemaakt richting de kelder waar vrijwel iedereen in of rond het zwembad zat. Ze had een glas water naar binnen gewerkt en liep langs de comfortabele stoelen, voor ze een bekende stem hoorde.
'Mo! Kom naast me zitten!'
Ze keek opzij en zag Mila zitten en een wat opgeluchte zucht verliet haar mond. Even keek ze op naar Seth, die wat verstoord hun kant op keek toen Mila de wat beladen stilte had doorbroken. Hij richtte zijn blik echter al snel weer weg en Mo zakte toen naast Mila neer.
'Hé,' zei ze en ze glimlachte naar Mila. Ze konden het goed met elkaar vinden en hoewel Mo niet helemaal wist hoe Mila's relatie met Mason was geweest, wist ze ook niet of ze wel behoefte had aan een gesprek over the elephant in the room. Het was zenuwslopend genoeg allemaal. Mila zou er toch niks mee te maken hebben? 'Hoe gaat het?' vroeg ze wat aarzelend.

[ bericht aangepast op 7 april 2020 - 10:42 ]

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

7 april 2020 - 12:23 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Dress + Bikini ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Jacuzzi --> Malikah ▢

Malikah gaf niet direct antwoord, iets wat in Luna’s ogen ook niet perse hoefde. Het voelde al prettig dat ze haar hart enigszins kon luchten zonder meteen allerlei lastige vragen te moeten beantwoorden. Ze voelde Malikah’s hand om de hare, een zacht kneepje. Het bood enige troost, iets wat Luna op dat moment zo hard nodig had. Waarna ze dan toch een soort van verontschuldiging aanbood, aangezien Malikah weinig tot geen problemen had gehad met Mason.
“Nou ja, hij had gewoon niets met… Mijn soort. Ik had zijn interesse niet gepiekt. Maar ik kan vanuit jouw situatie begrijpen dat… Ja, dat het anders is natuurlijk. Dankjewel dat je eerlijk durfde te zijn – dat waardeer ik.” Luna gaf een mager knikje, met ogen die vochtig werden. Maar dat knipperde ze weg. Ze wilde niet huilen – niet hier.
Om de aandacht wat van zich af te halen, vroeg Luna wat Malikah ervan vond. “Als je het me zou vragen om ook maar één van de mannen hier, dan kan ik niets anders dan “nee” antwoorden. Maar als mens zijnde, het is een levend wezen. Het bestaat… en is gecreëerd door God. Maar er bestaan slechte personen, en ergens verdienen die het niet plekken op te nemen van de goede.” Het antwoord verraste Luna niet. Ze wist dat Malikah nog altijd gelovig was en als het even kon ook haar gebeden deed. Hoewel Luna zelf in een andere God geloofde dan Malikah, was ze dat geloof al lang geleden verloren. Haar puberteit had de interesse in het geloof doen wankelen en na de dood van haar ouders had het ook nog eens een flinke knauw opgelopen. Maar nu… In zichzelf schudde Luna haar hoofd. Als er al een God bestond, waar had zij dit dan aan verdiend? Zo slecht was ze toch niet geweest?
Enigszins verbaasd keek Luna op toen ze Malikah’s handen rond de hare voelen. “Luna, heb jij…?” Een zucht rolde over Malikah’s lippen, terwijl haar beide duimen met een geruststellend effect over haar hand gleden. “Niemand hoeft het te weten. Ik maak me zorgen om je.” Opnieuw voelde Luna de tranen in haar ogen springen, maar het wegknipperen had deze keer geen zin. Zonder er ook maar enige invloed op te hebben, begonnen haar tranen te druppelen. Het was nog niet eens zozeer het feit dat Malikah achter haar geheim was gekomen, maar vooral de bezorgdheid die Malikah uitsprak. Dit was de eerste keer sinds haar ouders dood dat iemand bezorgd was om haar en dat ook liet merken.
Luna schudde nog haar hoofd, maar ze wist dat Malikah daar onmiddellijk door heen zou prikken. Met een haast smekende blik keek Luna de dame tegenover haar aan. “Het was een ongeluk,” fluisterde Luna en onderdrukte een snik. Maar hoe konden twee kogelgaten in godsnaam een ongeluk zijn? Luna schudde nogmaals haar hoofd, terwijl haar blik angstig rondkeek maar niemand leek binnen gehoorafstand te zijn. “Echt, Malikah. Het was een ongeluk,” herhaalde Luna smekend, terwijl haar tranen bleven komen. “Ik… Ik w.wilde helemaal niet… E.En zijn pi.pistool… En t.toen was h.hij…” Met een betraand gezicht keek Luna Malikah aan. “Ik wist niet w.wat ik moest doen. E.En ik was b.bang… Toen… Toen b.ben ik w.weggegaan…"

7 april 2020 - 20:55 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

Zithoek — Roman — 27 Years Old — Police Detective — Black Cat — Outfit

Na aan de zijlijnen te hebben gestaan tijdens de bijna persconferentie waardige toespraak, beseft Ace zich des te meer dat hij niet genoeg weet. Terwijl de andere drie aan het woord waren heeft hij eenieders gezicht gescand, maar niets kunnen ontdekken dan geschokte reacties bij het aanhoren van het nieuws over Mason. Niets wat buitengewoon was, verdacht of geacteerd. Het frustreert hem mateloos en zijn irritatie is compleet op één persoon gericht; Ravi.
Het is geen geheim dat Ravi hem liever met de noorderzon ziet vertrekken, maar voor de verandering deelt Ace het sentiment eens. Toen Juve hem vertelde dat de man achter het leeuwenmasker zich van Masons lichaam had ontdaan, was withete woede kort een bijna tastbaar iets geweest. Hij begrijpt dat het nodig was, snapt dat het een risico is om een lijk langer dan nodig is binnen de muren van het hotel te houden. Tien minuten is echter wat hij nodig gehad zou hebben en hij had veel meer geweten dan wat hij nu weet. Hij heeft een half hart Ravi hier en nu te confronteren, zijn ogen al vanachter zijn masker op de man gericht, zittend aan de bar. Iets zegt hem echter dat de kans dat ze met elkaar op de vuist gaan momenteel iets te reëel is en hoewel hij daarvoor niet schuwt, is het misschien geen goede boodschap naar de rest. Vooral niet onder de huidige omstandigheden. Later, neemt hij zich voor.
In plaats daar van besluit hij dat hij zich voor nu even op meer persoonlijke zaken moet richten. Zaken met betrekking tot een zwartharige dame die kamers betreed zonder te kloppen. Zijn oog valt juist op dat moment op Roman, staande bij de zithoek, en Ace slentert op de man af, zijn hand om een glas scotch geklemd en deze ter begroeting omhoog brengend. Hij is hier de enige met zijn masker op, zoals hij dat zo vaak is, maar vangt momenteel ook scheve blikken aangezien hij compleet is gekleed, duidelijk niet van plan gebruik te gaan maken van de faciliteiten. De littekens op zijn been en schouder zijn té kenmerkend en hij neemt niet het risico die bloot te geven.
"Sanchez," groet hij bij het bereiken van Roman. "Alles weer onder controle?" informeert hij, wetend dat hij een van de eersten was om Mason te ontdekken.

Marrow deep, soul deep, essence deep

7 april 2020 - 21:30 Kefe is offline

Kefe 5051

Malikah El Masry
Roman’s Girl ♕ Believer ♕ Fighter ♕ Jurk | Badpak ♕ Jacuzzi w/ Luna

"How my mind ricochets
between certainties and doubts."

Wanneer er tranen beginnen te rollen, voelt Malikah zich direct schuldig, niet geheel beseffend dat de tranen niet komen door haar eigen woordkeuze, maar dankzij de emoties binnenin Luna zelf. Zorgzaam legt ze dan ook één van haar handen direct op Luna’s knie, terwijl haar ogen die van de blondine opzoeken met een verontschuldigende blik erin te vinden. Wanneer hun blikken kruisen is er zoveel emotie van achter de ogen van Luna te vinden, wat Malikah enkel duidelijker maakt dat ze Luna moet beschermen van dit alles.
‘Het was een ongeluk. Echt, Malikah. Het was een ongeluk. Ik… Ik w.wilde helemaal niet… E.En zijn pi.pistool… En t.toen was h.hij… Ik wist niet w.wat ik moest doen. E.En ik was b.bang… Toen… Toen b.ben ik w.weggegaan…’
Malikah knikt op haar woorden, om Luna te laten weten dat ze haar begrijpt. Zonder enige twijfel neemt ze Luna dan ook in een omhelzing, terwijl ze zachtjes over haar rug streelt om haar gerust te stellen. ‘Het is goed, Luna. Ik weet het. Ik begrijp het. Je hebt goed gehandeld.’ Malikah fluistert zo zacht als ze kan, angstig dat anderen ook maar iets opvangen. Het vluchten heeft ervoor gezorgd dat ze nog leeft, en dat is voor nu even het belangrijkste. Het hart van de zwartharige dame bonst zowat sneller als harder, waardoor ze even haar ogen sluit.
Nu ze deze woorden heeft gehoord gaat er nog altijd geen seconde door haar heen om Luna op te geven aan Black Cat. Over de laatste gesproken, waar zou hij zich bevinden? Haar ogen durven echter niet op zoek te gaan, waardoor ze Luna eindelijk loslaat, al grijpt ze opnieuw naar haar hand. ‘Het komt goed, Luna. Maak je geen zorgen.’ Haast op moederlijke wijze streelt Malikah een verloren traan op de wang van Luna weg, voor ze zucht. ‘Niemand anders weet dit, toch?’ Met een vragende blik kijkt ze naar Luna, terwijl haar gedachten dwalen naar de mogelijke ideeën. Als niemand het weet, moet het vooral zo blijven. In Malikah’s ogen zijn er maar weinig mensen te vertrouwen in deze omgeving.
Malikah’s blik glijdt echter nogmaals waakzaam over het volk dat zich verplaatst richting andere gemakkelijke plekken. Niemand lijkt nog interesse te hebben in de jacuzzi waar zij te vinden zijn, dus dat komt goed uit. Eén van de heren maakt echter zijn weg langs hen richting de sauna, welke achter de wazige glazen deur verdwijnt. Haar ogen zoeken naar iets, al weet ze zelf niet wat. Misschien Juve? In haar hoofd klinkt hij het meest logisch om aan te spreken over de badge, maar of ze het uiteindelijk zal doen weet ze zelf nog niet eens. Wanneer haar ogen echter iets verder glijden, merkt ze het direct op — het zwarte katten masker. Deze staat wel erg gemakkelijk naast Roman.
‘Luna,’ begint Malikah zo kalm mogelijk op een fluistertoon, ‘dit spreekt aardig voor zich… maar dit moet echt tussen ons blijven, begrijp je dat?’ Haar ogen boren zich in die van de blondine, haast uit wanhoop. Het laatste dat Malikah wil is Luna zien verdwijnen, al oogt het soms alsof het beter zou zijn voor het meisje zelf. ‘Als je erover wilt praten, ben ik hier. Ik beloof het. Altijd. Maar nu…’ Malikah kijkt even rond, en merkt hoe de meesten nog staan te fluisteren tegen elkaar, al weet ze dat de alcohol aan het vloeien is, waardoor de sfeer gauw om zal slaan. ‘Nu moet je sterk blijven. Kun je dat?’ Malikah pakt een blonde pluk van Luna tussen haar vingers, draait deze enkele keren rond voordat ze deze zorgvuldig achter haar oor schuift. Het interesseert Malikah even niets dat dit kan lijken op iets meer dan een gesprek tussen twee vriendinnen, het belangrijkste is dat ze zich beide normaal opstellen.
Zelf forceert de zwartharige dame dan ook een glimlach. ‘Wil je anders wat drinken?’ Zelf drinkt ze niet, maar haar droge keel is eigenlijk ook wel toe aan wat vloeistof. Ze kan zich niet eens meer herinneren of ze echt nog iets gedronken heeft nadat Black Cat zijn klauwen rond haar keel had geklemd.

I'm your little ray of pitch black.

8 april 2020 - 13:28 Frisk is offline

Frisk 8318

▣◈▣ JUVENALIS ▣◈▣
27 - Ligbedden - Ty & Dani - zwemshort & T-shirt

“My man,” bedankte Juve voor het drankje en de knabbeltjes. Hij gooide een nootje naar binnen, voor hij zijn gedachten over de hele situatie nog eens uitsprak. Ty leek het daar alleen maar eens mee te zijn. Beide heren bestudeerden even zwijgend de anderen in de ruimte.
”Heb jij al een idee?” vroeg Ty en Juve schudde zijn hoofd al. Het probleem was, de situatie was zo plots en drastisch, dat iedereen er anders op zou kunnen reageren. Goed, de meeste mannen gingen aan de drank, maar hij was al zelf een van de weinigen die dat dan weer niet deed – niet echt, hij sipte maar traag van wat hij van Tyrone had gekregen – dus dat was niet echt een uitsluiter.
Bij de meisjes zag hij veel verschillende dingen, en ze leken hem allemaal wel logisch. Van deze afstand zou hij er niet achterkomen, maar hij wilde nu toch echt eerst even ontspannen. Hopelijk kon hij wakker blijven.
”Nee, en dat stoort me,” mompelde hij. “Straks heeft die idioot zichzelf gewoon neergeknald en was het allemaal een stom ongeluk.” Juve geloofde het zelf niet, dan waren er geen twee gaten geweest. Maar meer wisten ze ook niet. Hij had wijselijk zijn mond gehouden tegenover Ravi, onder andere omdat hij wist dat dat alleen maar olie op het vuur zou zijn én omdat hij ook blij was dat hij er zich nu niet mee moest bezig houden, maar zelf vond hij ook dat de andere man misschien net iets te snel was geweest. Hierdoor hadden maar weinig mensen het lichaam echt kunnen zien, en dan nog niet eens deftig kunnen bestuderen. Alleen Ravi zelf en... Dani. Aan die laatste ging Juve het echter nog niet vragen.
”Is het oké?” hoorde hij haar plots vragen. Als je van de duivel spreekt... Hij glimlachte naar haar en keek toe hoe ze haar jurkje uittrok en elegant het zwembad insprong. Ze zag er beter uit, maar nog niet helemaal zichzelf. Terwijl ze haar baantje trok, draaide Juve zich weer naar Ty en vroeg hem achter zijn zusjes.
” Raven heeft weer wat uitgespookt,” antwoordde die en Juve schudde lachend zijn hoofd. Zijn eigen zussen en broers zaten wat verder van hem vandaan, dus hij had niet zo vaak alledaagse shit zoals Tyrone. Toch kon hij er zich iets bij voorstellen. “En dan ben je daar, gaat het fucking brandalarm af.” Juve dronk snel een slok van zijn glas om zijn lach te verbergen. Misschien was het net de afstand, al vermoedde hij dat het eerder aan karakterverschillen lag, maar hij was ook een stuk geduldiger met zijn siblings.
”Alsof ze het bloed onder mijn nagels uit wil halen,” gromde Tyrone er nog achter en Juve schudde lachend zijn hoofd. Hij leunde wat naar voren, om beter naar Dani te kijken, en klopte even vriendschappelijk en begrijpend op de schouder van zijn vriend.
”Daar zijn zussen voor, of niet?” grijnsde Juve. “En tweelingen* zijn het ergst.” Hij liet Ty los, lachte nog eens en stond toen op. Hij trok voor de zekerheid zijn T-shirt uit – het zou niet de eerste keer zijn dat iemand hem het zwembad zou induwen – en ging op de rand zitten waar Dani weer omhoog kwam.
”Denken jullie dat er iets uit gaat komen?” vroeg ze. Juve trok haar verder de rand op, tussen zijn benen in en sloeg zijn armen losjes om haar heen. Nadat hij haar op zijn kamer had achtergelaten, had hij de kans niet meer gekregen om nog met haar te praten, iets wat hij nu even wilde inhalen.
”We zien wel,” antwoordde hij zachtjes. “Hoe is het met jou, nu?”

*Juve heeft zelf een tweelingzus

[ bericht aangepast op 11 april 2020 - 14:18 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

8 april 2020 - 13:30 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Dress + Bikini ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Jacuzzi --> Malikah ▢

Terwijl de woorden onsamenhangend en verdikt door de emotie uit haar mond rolde, verschenen de beelden van de avond ervoor als vanzelf op haar netvlies. Mason, dronken, die haar meenam naar zijn kamer. Hij sloeg en schopte haar, waardoor Luna probeerde te vluchten. Hij smakte haar tegen zijn bureau, toen Luna’s blik op het pistool viel. In een flits herkende ze het wapen als hetzelfde wapen dat haar vader voor zijn werk gebruikte, een wapen waarmee haar vader haar had leren omgaan. In een vlaag van paniek had ze het pistool van het bureau gegrist en dit op Mason gericht. Die begon enkel te lachen. “Leg dat ding weg, slet. Voor je jezelf bezeert.” Hij was op haar afgestapt met dreigend, opgeheven armen en in een reflex had Luna geschoten. Twee keer. De geluiddemper had ervoor gezorgd dat er geen schoten hoorbaar waren, maar de kogels waren er niet minder dodelijk om. Met trillende handen had ze het wapen laten zakken, terwijl Mason in elkaar zakte. Ze had het wapen laten vallen, staarde een paar tellen naar het dode lichaam en was toen de kamer uit gevlucht.
Toen Luna met haar ogen knipperde, verscheen Malikah’s gezicht weer voor haar. Ze voelde haar armen om zich heen, waarop Malikah fluisterde: “Het is goed, Luna. Ik weet het. Ik begrijp het. Je hebt goed gehandeld.” Luna schudde haar hoofd. “Hou kan je dat nou zeggen?,” fluisterde Luna terug. “Ik heb niet goed gehandeld. Ik heb iemand vermoord!” De hysterie die al bijna vierentwintig uur door haar lichaam borrelde, dreigde naar buiten te komen. Malikah liet haar los, maar pakte in plaats daarvan haar hand weer vast. “Het komt goed, Luna. Maak je geen zorgen. Niemand anders weet dit, toch?” Een enkele traan werd door Malikah weggeveegd, waarna Luna haar hoofd schudde. “N.Nee,” antwoordde ze, met trillende stem. Luna volgde Malikah’s blik, die door de ruimte gleed, waarna ze aarzelend vroeg: “Wat… Wat nu? Moeten we…” Haar stem stierf weg, toen Malikah fluisterde: “Luna, dit spreekt aardig voor zich… Maar dit moet echt tussen ons blijven, begrijp je dat?” Malikah’s blik was op haar gefocust en Luna knikte traag, terwijl ze een rilling onderdrukte. Als iemand erachter kwam... Ze zouden haar straffen, maar Malikah misschien ook wel. Onwillekeurig was de Libanese jongedame er nu ook bij betrokken geraakt. “Als je erover wilt praten, ben ik hier. Ik beloof het. Altijd. Maar nu…” Hun gesprek was nog altijd fluisterend, bang als ze waren dat iemand ook maar iets zou opvangen. “Nu moet je sterk blijven. Kun je dat?” Luna beet op haar lip. Kon ze dat? Voor dit ‘ongelukje’ balanceerde ze al op het randje van een inzinking, maar nu… Ze voelde Malikah’s handen rond haar haren, en die vervolgens een losgekomen pluk terugschoven. Langzaam knikte Luna. “Ja,” fluisterde ze hees. Dit keer hing niet alleen haar leven ervan af, maar ook dat van Malikah.
Luna zag een glimlach op Malikah’s gezicht verschijnen, al leek dat enige moeite te kosten. “Wil je anders wat drinken?” Kort schoot haar blik naar de bar, waar Ravi zat en Luna aarzelde. Haar mond had al half het woordje “nee” gevormd, maar Luna bedacht zich. Ze kon moeilijk de mannen blijven ontlopen, dat zou misschien ook gaan opvallen. En bovendien was Malikah er nu bij. Ze keek in de donkere ogen van Malikah en knikte. “O.Oke,” antwoordde ze en veegde zo goed en kwaad als het ging haar wangen droog. “Geen zwarte strepen?” Haar stem trilde nog een beetje, maar als men niet kon zien dat ze gehuild had zouden er hopelijk ook geen vragen komen. In ieder geval geen lastige. Hóópte ze.

Index RPG Actieve Topics Zoek