• Animal hotel      [16+]
    Rollen            Praat            Speel
    @Liesje



    De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
          Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

    Nothing could kill me like you do
    Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

    Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

    ⋅⋅⋅⋅⋅      DISCLAIMER
    Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.
    Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.
    Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
    teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

    ⋅⋅⋅⋅⋅      BENDE
    De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

    DE MASKERS
    Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.
    The lion, the wolf and the pig
    De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
          Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: de ene de grote leider (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
          De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

    The rabbits
    De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
          In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
          Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

    The cats
    De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
          In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
          Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

    Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

    ⋅⋅⋅⋅⋅      HOTEL
    Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
    Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
    tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks
    Kelder
    De kelder is verdeeld in twee delen, die elk te bereiken zijn met aan aparte trap. Er is geen doorgang tussen de twee delen.
          In het eerste deel is er een luxueus zwembad, met enkele jacuzzi's en een sauna te vinden. De ruimte kan afgehuurd worden voor privéfeestjes en op vrije dagen amuseren de jongens hier zich ook wel eens. Met toestemming mogen de meisjes hier ook gebruik van maken.
          In het tweede deel, aan de straatkant van het hotel, is de nachtclub. Er zijn twee dansvloeren, elk met hun eigen bar. De ene vloer is het werkterrein van de meisjes en daar staan ook meer zetels en andere zitmogelijkheden, als wel een klein podium en enkele metalen palen. De andere dansvloer is echt het feestterrein voor de klanten die zich een avondje komen uitleven op drank en drugs.

    Gelijkvloers
    De belangrijkste ruimte op het gelijkvloers is de 'lobby'. Het hotel is geen echt hotel waar je dagen kan verblijven met eten en entertainment, maar het is wel mogelijk om kamers te huren voor één of enkele nachten. Deze worden exclusief gebruikt voor de elite die hun avontuurtjes met de meisjes in stijl, luxe en discretie willen beleven. De lobby is dan ook niet gewoon een aanmeldpunt, maar bestaat eerder uit een rustigere en chique zitruimte, met een kleine, aantrekkelijke bar en de dames die op dat moment beschikbaar zijn voor de elite.
          Naast de lobby zijn er ook nog enkele zalen beschikbaar voor privéfeestjes en andere gelegenheden. Er is ook een keuken, die niet voorzien is op grote feestmalen, maar wel het ontbijt en de 'hapjes' verzorgt voor de klanten. Al het eten is roomservice.

    1ste verdieping
    Op de eerste verdieping bevinden zich de werkruimtes van de meisjes. Dit zijn kleine, maar stijlvolle en comfortabele kamers met elk hun eigen douche. Er zijn er een 15-tal. Deze zijn niet beschikbaar voor overnachtingen, maar staan in functie van de klanten uit de nachtclub die voor wat extra geld meer services van de meisjes vragen. Tijdens de nachtdiensten staan er altijd mannen discreet en professioneel in de gang om de betalingen te ontvangen. Meestal zijn dit bendeleden in een wat lagere rang.

    2de & 3de verdieping
    Op de 2de en 3de verdieping zijn de grotere en luxueuzere kamers van de gasten die deze op voorhand een nacht of enkele nachten boeken. Er zijn er een twintigtal en ze verschillen een beetje qua grootte en luxe, naargelang de prijs. Bij elke kamer komt standaard 1 meisje voor de nacht ter beschikking. Meer vrouwelijk 'genot' is zeker ook een optie, opnieuw voor een bepaalde prijs.

    4de verdieping
    Op de vierde verdieping is de werkruimte van de bende. Deze verdieping is afgesloten en alleen bereikbaar met speciale sleutels en wachtwoorden. Hier maakt de top hun plannen, regelen ze hun IT en andere zaakjes, en komen ze samen om alles te bespreken. Het is niet bereikbaar voor de meisjes, enkel de top heeft toegang tot.

    5de - 7de verdieping
    Dit zijn de slaap- en leefruimtes van de inwoners van het hotel: de jongens en de meisjes. De jongens hebben een 10-tal kamers op de 5de en een deel van de 6de verdieping. Zij liggen alleen, of wanneer ze dit willen, met twee op een kamer. De kamers zijn ruim en luxueus, met elk hun eigen badkamer en eigen indeling. Zij elk op een eigen verdieping: 5, 6 of 7.
          De kamers van de drie topleden zijn nog een tikkeltje groter en hebben ook elk een kleine leefruimte.
          De 15-tal kamers van de meisjes verschillen niet heel veel van die van de jongens, maar zij liggen met 3 of 4 op een kamer, en hebben minder spullen en luxe. Ook zij hebben per kamer een eigen badkamer. Zij liggen vooral op de 7de en ook een deel op de 6de verdieping.
          Op het einde van elk verdiep is een kleine leefruimte: de 5de is vooral voor de jongens, de 6de is meer gezamenlijk, en op de 7de is het iets kleiner, en meer voor de meisjes. Om enig comfort in hun leventje te geven, mogen ze met die ruimte doen wat ze willen, zo lang het schoon blijft. De meeste jongens laten zich er niet snel zien, tenzij ze iemand of iets nodig hebben.

    Onderhoud & personeel
    De meisjes zorgen overdag voor de schoonmaak van het hotel, maar verder is er ook wat personeel van buitenaf: mensen die het geld nodig hebben en zich bewezen hebben discreet te zijn. Vaak zijn dit bendeleden of mensen met associaties, maar er zijn ook heel wat onschuldige personeelsleden. Zij komen echter enkel overdag in het hotel werken.
    ⋅⋅⋅⋅⋅      NIXTON
    De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.


    ⋅⋅⋅⋅⋅      MASON
    Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
          Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

    Just survive somehow
    ⋅⋅⋅⋅⋅      ROLLEN
    MEISJES - 7
    Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.
    • Naam
    • Leeftijd (16 - 25)
    • Innerlijk
    • Uiterlijk
    • Geschiedenis (hoe in het hotel: verliefd geworden, chantage, geweld, ontvoering...)
    • Extra
    • Relaties (welke pooier)

          Virago - Dani Reina Verdad - 25 - Juve - 2
          Reeses - Luna Margaret Hale - 19 - Juve - 4
          Luftmensch - Mila Addison - 24 - Ravi - 3
          Serotin - Inez Elizabeth Castillo - 22 - Roman - 3
          Klaus - Evelyn "Evie" Kay - 23 - Pooier - 4
          Millay - Montana "Bambi" Byrd - 21 - Ty - 4
          Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
    JONGENS - 7
    Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!
    • Naam
    • Leeftijd (20 - 30)
    • Masker (cat, rabbit, 1 van de 3)
    • Innerlijk
    • Uiterlijk
    • Geschiedenis
    • Extra
    • Relaties (welke meisjes)

          Luftmensch - Juvenalis Pipindorio - 27 - Pig - 4
          Woundmate - Ravi Rios - 29 - Lion - 3
          Darby - Tyron Price - bijna 29 - Wolf - 2
          Mandolorian - Roman Damario Sanchez - 27 - Rabbit - 2
          Balloo - Naam - Leeftijd - Cat - pagina
          Preservation - Ace Brennan - 27 - Special kitty - 4
          Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
    teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst
    BEGIN
    Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

    ⋅⋅⋅⋅⋅      REGELS
    • Quizlets huisregels
    • 16+ is toegestaan, in welke vorm dan ook. Geef het misschien wel eventjes aan met een trigger-waarschuwing.
    • OOC & relaties & onzin in praattopics
    • Bij ruzie: wees rustig, denk na over wat je typt en probeer het niet over de topics te smeren. Als het niet met jou te maken heeft, probeer je dan niet te moeien. Vraag eventueel vriendelijk om dit niet in de RPG op te lossen. Heb respect voor elkaar en dan komt het vast wel goed!
    • HAVE FUN!! YOU MUST!! RAUWTCH!!

    [ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 22:38 ]


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Nieuw Praattopic
    Mes excuses dat het zo lang duurde (: Mijn posts komen zo!


    Mijn brein breint zoals het breint.

    ⁎❅⁎      Mila Addison      ⁎❅⁎
    24      -      Bar      -      With Mo (& Roman)      -      Bikini


    Tevreden dat Mo met haar idee instemde - bijna enthousiast zelfs - volgde ze het meisje richting de bar. Mila was van plan om zich helemaal te laten gaan, al was het maar om haar hoofd wat kalmer en trager te krijgen. Goed, de kans was groot dat ze nog verstrooider werd, haar filter voor domme antwoorden helemaal kwijtraakte en zo ook de weg naar haar kamer, maar verder was ze geen last wanneer ze dronken was. Ze werd niet dramatisch of agressief, dus zou het vast geen problemen opleveren. En het was al zó lang geleden.
          Aan de bar aangekomen merkten ze Ty op, die er nu niet bepaald ontspannen bijzat. Mo was zijn meisje, maar Mila mocht hem eigenlijk ook wel. Na enkele jaren had ze geleerd dat die harde bolster ook zachte kantjes had. Ze stapte dus mee met Mo zijn richting uit en boog ook abrupt af toen Kesari hen voor was. Even blikte Mila naar Mo en herkende zich meteen in het lipbijten en de afgewende blik. Het voedde haar eigen onzekerheid, waardoor ze meer dan blij was dat Mo meteen vier shotjes bestelde.
          Ook Mila hield zich niet in en goot het eerste meteen naar binnen. Het brandde een beetje en ze had te snel geslikt om de smaak echt mee te krijgen. Toen Mo met de tweede meteen ook proostte, lachte Mila een "gezondheid" en kapte het tweede glaasje ook naar binnen. Ze proefde het nu wat beter en vond het wel wat hebben, al kon ze niet meteen herkennen wat het was. Ze zette het lege glaasje terug op de bar en keek Mo lachend aan.
          "Véél beter," grijnsde ze. Nieuwsgierig keek ze over de schouder van haar vriendin - wat ging omdat ze nu op een barkruk zat en haar benen wat in de lucht liet hangen - toe hoe Roman alleen de bar inkwam en ook plaatsnam. Hij zag er niet ontzettend treurig aan, maar de sfeer bleef erg bedrukt. Het was gek, vond ze, want het was de eerste keer dat de jongens neerslachtiger leken te zijn dan de meisjes. Goed, iedereen was geschrokken, maar de mannen waren aan het... rouwen? Was dat het?
          Ze hupte van de barkruk af en liep op hem af. "Hé, Ro, gaat het wel?" vroeg ze, een stukje amicaler dan gewoonlijk. Normaal bleef ze vriendelijk uit zijn buurt, omdat zijn interesse soms wat... veel? leek en ze wilde Ravi niet boos maken. Maar nu kon Ravi de pot op, wat ze enkel erg dapper dacht omdat hij uit haar zicht verdwenen was. Daarbij hielp de cocktail van eerder niet echt bij het ordenen en vooral tegenhouden van haar gedachten. "Oh, Ro en Mo, mhmm," mompelde ze, half tegen zichzelf. Ze was niet dronken, maar wel al een beetje tipsy en erg gelaten. "Dat is niet zo origineel, mhm..."


    Mijn brein breint zoals het breint.

    ▣◈▣      JUVENALIS      ▣◈▣
    27 - plaats - personen - zwemshort & T-shirt

    Juve was te veel bezig met Dani om op te merken dat Tyrone naar de bar liep, laat staan in welk humeur dat was. Haar vingers in zijn nek ontspanden hem nog meer en hij drukte even zijn lippen zacht op haar schouder, voor hij zijn hoofd weer optilde zodat hij haar beter kon aankijken. Hij bleef echter wel dicht bij haar gezicht hangen.
          "Mag ik daar over nadenken?" vroeg ze plagend, ook al wist Juve het antwoord al voor hij de vraag zelfs maar gesteld hebben. Hij grijnsde dan ook en kneep quasi-bestraffend eens in haar billen - al was dat ook gewoon voor zijn eigen plezier.
          "Mhm, nee," lachte hij met opnieuw een knipoog. "Het was een retorische vraag."
          "Ik neem wel mijn eigen kussen mee," zei de brunette en Juve knikte toegeeflijk. Hij richtte zijn blik op haar lippen toen ze haar gezicht dichterbij bracht en kon maar net zijn teleurstelling achter een glimlach verbergen bij de preutse kus. Hij had niet bepaald een schaamte, maar misschien was dit niet de dag om midden in het zwembad te... "En ik wil aan jouw kant van het bed," grijnsde Dani duivels voor hij die gedachte kon afmaken.
          Nu trok hij toch even een wenkbrauw op en keek haar nadenkend aan. "Mhm, ik weet niet of..."
          "Juve?" Zonder zijn zin ooit af te maken, keek de man verbaasd op en rond zich. Hij merkte dat Ty verdwenen was en dat Malikah en Luna in de plaats stonden. "Kan ik je, uhm, even spreken?" vroeg die eerste, na haar aanspreking. Juve liet Dani niet meteen los en bestudeerde de meisjes. Luna zag er hetzelfde uit als altijd - over haar toeren en ongelukkig. Misschien nog meer dan anders, wat op zich raar was, want de dood van Mason was voor haar eerder een heuglijke gebeurtenis. Dat begreep Juve ook en nam hij haar niet echt kwalijk ook niet, al toonde ze die toch verwachte opluchting niet bepaald.
          "Nu?" drong Malikah aan. Juve liet Luna voor wat het was en zocht er niets meer achter, maar richtte zich dan op Malikah. Die zag er bijna hetzelfde uit: armen over elkaar, starend naar haar voeten en een pieptoon die hij nog niet echt van haar gehoord had. Het was alleszins genoeg voor hem om er - zij het met een kleine tegenzin - naar te luisteren. Hij knikte eventjes en draaide zijn hoofd weer naar Dani.
          "Mijn sleutel ligt op de ligstoel onder de handdoek. Als je moe bent, kan je al gaan." Hij drukte een kus op haar voorhoofd en knipoogde nog eens. "Maar doe me een lol en praat eens met Luna, voor die er helemaal onderdoor gaat. Als ze zo verder doet, moet ik haar doorgeven." Met doorgeven bedoelde hij verkopen en dat kende Dani ook. Het gebeurde de laatste twee jaren niet vaak meer, maar soms wanneer meisjes niet geschikt waren of iemand een erg hoog bod gaf... Wel.
          Juve liet Dani los en zwom naar de rand van het zwembad, waar hij zich soepel aan optrok en uit het zwembad klom. Hij liep langs de meisjes heen met een wenkende hoofdknik en greep naar de handdoek op het ligbed. Vluchtig droogde hij zich af en gooide de handdoek weer neer, voor hij zijn volledige aandacht op Malikah richtte: "Wat scheelt er?"


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Tyrone Price
    Bambi’s owner      ♕      Lone wolf      ♕      Fighter      ♕      Trunks      ♕      Bar w/ Kesari


    Het glas draait, en draait — zijn hand lijkt een eigen wil te bezitten op het moment. Afgeleid door het bewegen van de donkere vloeistof in erin, merkt hij niet direct op hoe Bambi en Mila hun weg naar hem willen maken, wanneer deze echter omdraaien alsof hij een of andere besmettelijke ziekte heeft klinkt er een gefrustreerde zucht. Zijn blik draait hij er niet heen, en zelfs vanuit zijn ooghoeken gunt hij de aandacht richting de dames geen extra blik. Wanneer hij vervolgens een andere aantrekkelijke dame naast hem ziet verschijnen, uiteraard op gepaste afstand gezien Kesari zijn persoonlijke ruimte amper durft te betreden — iets dat hij maar heeft leren accepteren over de jaren heen. Hij is er zelfs maar in meegegaan en luistert naar haar woorden en lichaamstaal om zijn volgende handelingen telkens te bepalen.
          ‘Hey — kan ik.. kunnen we praten?’
          Kort blijft hij vanuit zijn ooghoek naar haar kijken, maar al gauw besluit hij haar een instemmend knikje te geven, vooralsnog zijn blik haar kant op glijdt. Het hand dat het glas draagt haalt hij echter op, welke hij tegen zijn lippen plaatst. Het duurt echter enkele tellen voor hij een slok neemt, al giet hij eerder het gehele glas achterover. Hij zet deze weer op de bar, zachter dan verwacht en kijkt Kesari met een vragende blik aan. Wat nog net in zijn blikveld op te merken was, was hoe ze met haar eigen vingers aan het spelen was voor enige vorm van afleiding. Ja, hij had het grandioos verpest met haar.
          ‘Wil je hier praten, of privé?’ ondanks dat er een vragende blik op zijn gezicht staat, focust hij zich niet zozeer op haar reactie. Zijn blik is gefocust op de bult op haar hoofd, evenals de plek die op haar jukbeen rust. Eén gedachte terug aan die avond, haast een week geleden, doet zijn bloed koken. Tyrone is niet iemand die laat sollen met zijn dames, dat is direct één van de weinige goede dingen die over hem gezegd kan worden. Volgens velen zou dat waarschijnlijk niet eens tellen.
          Zonder zijn blik weg te laten zakken van Kesari’s verwondingen seint hij de barman nog voor een extra drankje, terwijl hij zijn blik dan toch even afwachtend laat hangen op de ogen van aantrekkelijke dame. ‘Wil je ook nog iets?’
          Ondanks zijn korte twijfel, besluit hij dan toch even te spreken over haar verwondingen. ‘Het ziet er al stukken beter uit, gelukkig maar.’ Nu is dat alles behalve moeilijk, en verwacht hij dat het binnen enkele dagen in zijn geheel weggetrokken is. Bij wijze van een goedbedoelde reactie krullen zijn mondhoeken lichtjes op, al weet hij zelf niet eens meer waarom hij die moeite nog doet — stuk voor stuk zien ze hem toch wel als monster, en Kesari staat ongetwijfeld aan de top.


    I'm your little ray of pitch black.

    Malikah El Masry
    Roman’s Girl      ♕      Believer      ♕      Fighter      ♕      Jurk | Badpak      ♕      Poolside w/ Juve


    "How my mind ricochets
    between certainties and doubts."


    Veel reactie krijgt Malikah niet direct van Juve, wat ze waarschijnlijk richting Dani kan wuiven. Terwijl het stresslevel binnen Malikah aan het stijgen is, en ze aardig verhit raakt door alles dat tot dusver tot haar doorgedrongen is, doet ze ook nog eens goed haar best haar tranen binnen te houden — ze heeft tot dusver niet zozeer gehuild voor de anderen, of op zijn minst zo min mogelijk. Ze vindt ergens niet dat ze dat recht heeft, gezien er altijd mensen zijn die het erger of zwaarder hebben — al twijfelt ze sinds vandaag aan die gedachte. De laatste revelatie van Luna is gewoon het einde geweest voor haar, en ergens probeert ze zichzelf te beloven dat ongeacht hoe dit zal lopen, ze dat geheim mee haar graf in neemt — al weet ze ook wel dat ondanks ze dat aan haarzelf beloofd, ze geen idee heeft hoe dit zal lopen.
          Malikah plukt nerveus aan de mouwen van haar lange mouwen terwijl hij Dani het een en ander verteld te doen, en ondanks dat het toch wel langs haar af zal glijden wil ze alles gewoon negeren — geen behoefte aan verdere informatie die niet voor haar bestemd is. Daar heeft ze wel een overvloed aan gehad vandaag, en dat zal nog haar einde gaan worden ook als het op dit tempo toe zal nemen. Wanneer Malikah dan ook enige beweging ziet vanuit Juve kijkt ze weer op. Ze kijkt afwezig toe naar hoe hij het zwembad uit klimt en zichzelf afdroogt. Wanneer hij langs hen afloopt en wenkt grijpt ze nog kort Luna’s hand vast om er een kneepje in te geven, voor ze Juve volgt richting de toegewezen plek.
          ‘Wat scheelt er?’
          Wat nerveus kijkt Malikah direct rond, gezien ze het idee heeft alsof spontaan alle ogen op haar gericht zijn. Het zou ook niet geheel vreemd zijn, gezien Malikah nooit echt direct contact zoekt met één van de heren. Ze ontwijkt het niet wanneer Juve of Ravi eens met haar een gesprekje aangaat, maar op haar gemak zal ze nooit echt zijn. Eerder vandaag toonde Black Cat waarom dit precies was — die kant bezitten namelijk alle heren, dat moet wel in een leven als dit. ‘Kunnen we ergens anders praten… alleen?’ De onzekerheid in haar stem schijnt er dik doorheen, iets dat ook aardig nieuw zal zijn om te zien in haar. Direct kruipt er een ongemakkelijk gevoel naar boven, dat ze direct weer weg weet te drukken. Het moet maar voor even zo.
          ‘Ik heb wat informatie,’ de woorden kunnen niet boven een fluister uitkomen, wat natuurlijk helemaal niet helpt dat ze net naar de grond kijkt. Wanneer ze echter opkijkt zit er een dozijn aan emoties verstopt achter de ogen van Malikah, die opnieuw wat beginnen te wateren. ‘Niet met betrekking tot Mason…’ Even is ze stil, tot er spontaan door haar hoofd glipt dat dat misschien wel de reden is dat Black Cat hem aangevallen heeft. ‘Denk ik — ik weet het niet.’ Opnieuw is de onzekerheid duidelijk hoorbaar, evenals een extra lading aan emoties. De dame die normaal een grotere mond opzet om de heren op afstand te houden, oogt nu eerder als een verwond dier — wat ze technisch gezien ook nog eens is, al voelt ze vrij weinig meer van haar verwondingen. Dit is wel haar laatste zorg op het moment, vreemd genoeg.


    I'm your little ray of pitch black.

    A C E - B R E N N A N
    I must also have a dark side if I am to be whole





    Be a Beast, drive a Beast

    His Room — Alone — 27 Years Old — Police Detective — Black Cat — Outfit

          ''Yes, ik beloof echter niet dat er wat over is." Klinkt het plagend van Roman zijn kant, wat hem een stomp tegen de arm oplevert alvorens Ace hem de sleutels van zijn auto toewerpt.
          "Als jij de gehele drankvoorraad binnen het hotel op hebt voor ik me bij je voeg, dan krijg je de RS5 van me cadeau," bromt Ace hem uitdagend toe, wetend dat het een onbegonnen zaak is. Zelfs Roman krijgt dat niet voor elkaar. "Thanks voor het vertrouwen."
          Hij weet dat Roman niet jan en alleman in zijn auto laat rijden. Waarschijnlijk is de wagen voor hem het dichtst in de buurt van het hebben van een kind als de rabbit ooit zal komen. Ace loopt ondertussen achter hem aan het hotel terug in, maar slaat af richting de trappen en vind zijn weg naar de vijfde verdieping. Eenmaal op zijn kamer slentert hij naar zijn bureau en ploft er met een vermoeide zucht achter neer.
          Wat een dag. Als iemand hem gisteren had verteld dat ze vandaag Mason dood zouden vinden binnen hun eigen basis en dat Malikah zijn kamer ongevraagd binnen zou komen, dan had hij hen recht in het gezicht uitgelachen. Het is jaren geleden dat Juve hem strikte voor de organisatie en in al die jaren heeft nooit iemand hem weten te ontmaskeren. Malikah heeft slechts zijn gezicht gezien en de touwtjes zijn nog niet aan elkaar geknoopt. Hij zal moeten overwegen of er enig gewin in zit om haar beter in te lichten dan ze op het moment is.
          Voor nu heeft hij echter even genoeg op zijn plaat en met een gezonde portie tegenzin slaat hij het profiel voor zijn neus open. Hoe eerder hij dit klaar heeft, hoe eerder hij zich kan bezatten met Roman.


    Marrow deep, soul deep, essence deep

    Montana Byrd
    21 — Ty's girl — @ bar w/ Mila & Roman — outfit

    'Véél beter,' merkte Mila na het tweede shotje op en Mo kon een grijns niet onderdrukken. Zijzelf had wat meer tijd en alcohol nodig om het goed te voelen, maar gelukkig was ze nog niet van plan nu al te stoppen met drinken of zich in te houden. Ze hadden het niet tegen elkaar gezegd, maar Mila en Mo leken hetzelfde idee te hebben: stomdronken worden om alles even te vergeten. Niet per se alleen maar wat er met Mason is gebeurd, maar gewoon alles. Ze had het slechter kunnen treffen, maar dit was nog steeds geen ideale situatie.
          Mila keek langs Mo heen en Mo greep die gelegenheid aan om nog enkele shotjes te bestellen. Mila pakte die van haar echter niet aan, maar sprong van de barkruk af en liep weg. Mo draaide zich om op de barkruk en zag dat ze al snel naast Roman stond. Mo nam de man even in zich op. Niemand zag er echt vrolijk uit, zeker de mannen niet.
          'Hé, Ro, gaat het wel?' vroeg Mila. Mo moest toch zacht lachen en sloeg het derde shotje achterover en schoof er een naar Mila toe. 'Oh, Ro en Mo, mhmm. Dat is niet zo origineel, mhm...'
          Mo lachte en keek naar de blondine en ze schudde haar hoofd even. 'Hilarisch,' zei ze en ze trok haar wenkbrauwen op en keek naar Mila, maar grijnsde toch even. Daarna richtte ze haar blik weer even op Roman. 'Je ziet er echt verschrikkelijk uit,' merkte ze toen toch op, misschien wat harder en directer dan ze normaal gesproken zou doen. Tegen Ty kon ze best wel wat zeggen, maar zelfs na anderhalf jaar hier wist ze nog steeds niet helemaal hoe ze zich tegenover de andere mannen moest gedragen.


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

    LUNA MARGARET HALE
    ▢ Outfit ; Dress + Bikini ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Pool --> Malikah & Juve & Dani ▢

    Met een ingehouden adem wachtte Luna het antwoord van de donkerharige dame af. Ze wist dat ze zich nu op privé gebied begaf, maar Luna móést het weten. Juve had nog nooit een klant namens haar hoeven straffen en bovendien waren de meisjes er niet eens bij, als het al gebeurde. Natuurlijk had Luna in het begin flink wat klappen te incasseren gehad, maar viel dat ook onder hun manier van ‘straffen’?
          “Tyrone was furieus. Van wat ik begrepen heb kon hij amper nog maar lopen.” Luna reageerde nauwelijks en staarde naar het bubbelende water. Ze beet op haar lip, terwijl Kesari’s antwoord bleef rondspoken in haar hoofd. Hij kon amper nog maar lopen… Luna slikte en beet op haar lip in een nieuwe poging haar tranen binnen te houden. Gelukkig spatte het bubbelende water zo nu en dan richting haar gezicht, waardoor een enkele traan niet direct zou opvallen. Ze blikte kort naar Malikah, al leek deze niet helemaal te luisteren naar het gesprek. Luna keek eventjes op, toen Kesari verderging. “Maar als je echt antwoorden wil, Luna, is er maar één iemand hier die je dat kan geven.” Luna gaf een kort knikje, al was ze dat zeer zeker niet van plan. Ze wilde niet onnodig de aandacht op zichzelf laten vestigen.
          “Ik moet even…” Enigszins verbaasd keek Luna op toen Kesari sprak en de dame daarna vrijwel direct overeind kwam. Ze had geen idee wat Kesari ‘even moest doen’ maar desondanks knikte Luna. Opnieuw gleed Kesari’s blik naar Luna. “Ik zeg het niet gauw, maar praat met Dani. Van ons meisjes hier, weet zij het meeste.” Luna knikte langzaam, al wist ze niet zeker of ze het daadwerkelijk van plan was. Aan de andere kant… Juve had haar vanmorgen aangeraden met Dani te gaan praten, nu Kesari. Een zucht verliet haar lippen terwijl Kesari haar weg richting de bar maakte.
          Luna’s gedachten tuimelden over elkaar terwijl ze in het warme water zat. Mason… Juve… Malikah, die nu alles wist… Kesari’s woorden… “Ik moet Juve nog even spreken, misschien kun jij dan Dani opzoeken?” Luna schrok op uit haar gedachten, de betekenis van Malikah’s woorden nog niet helemaal tot haar doordringend. “Ja,” reageerde Luna afwezig, al verroerde ze zich niet. Als Luna niet zo zeer door haar eigen problemen en gedachtes in beslag werd genomen, had ze gemerkt dat ook Malikah ergens mee zaten.
          “Laten we gaan,” klonk Malikah’s stem. Malikah kwam overeind en wat houterig klom ook Luna uit de jacuzzi. Ze greep een zachte, witte handdoek, sloeg dit om haar middel en volgde Malikah richting Dani en Juve. Wacht. Juve?! Stokstijf bleef Luna staan, al dwong ze zichzelf na enkele seconden weer in beweging te komen. Wat moest Malikah van Juve? Hij was niet eens haar pooier, dat was Roman… “Juve…” Malikah had al gesproken waardoor ze zowel de aandacht van Juve als die van Dani had getrokken. “Kan ik je… Uhm… Even spreken?” Luna voelde zich opnieuw verstarren, bleek wordend terwijl ze Malikah van opzij aanstaarde. Waarom moest Malikah uitgerekend Juve spreken? Wilde ze… Ging ze vertellen wie Masons moordenaar was? Had Malikah het nog eens overwogen en vond ze het risico te groot? “Nu?” Het pieptoontje was duidelijk hoorbaar in Malikah’s stem. Terwijl Malikah sprak, had Juve hen observerend aangekeken, maar het enige dat Luna had kunnen doen was Malikah aanstaren. Juve knikte, leek nog iets tegen Dani te zeggen waarna hij het zwembad uitklom. Luna zette een stap achteruit toen Juve hen passeerde. Moest ze iets zeggen? Of het ontkennen? Van alle meisjes hier was Malikah juist de laatste van wie ze had verwacht te klikken. Of wilde ze Juve over iets anders spreken? Maar wat? Als ze iets te bespreken had, zou ze dat toch juist bij Roman doen? Het enige onderwerp dat Luna dan ook kon bedenken en wat Malikah juist met Juve moest bespreken, was Masons dood – en wie dat had gedaan.
          Malikah’s kneepje voelde ze nauwelijks terwijl ze het tweetal volgde met haar ogen. Toch ging Luna op de rand van het bad zitten, en probeerde zo goed en zo kwaad als het ging het tweetal te negeren. “Hé,” begroette Luna Dani, al werd haar blik ongewild toch richting Juve en Malikah getrokken. Ze liet haar benen in het water glijden, terwijl ze zelf op het randje bleef zitten en staarde naar het blauwe water. “Uhm…” Luna staarde Dani aan, maar wendde haar blik algauw weer af. “Juve wilde… Hij zei dat ik eens met jou moest praten…” Een beter gespreksonderwerp kon Luna zo snel niet vinden en bovendien was het niet eens gelogen. “Dus… Uhm… Wil je dat? Nu?”







    Dani Reina Verdad

    "I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
    Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me."

    • Twenty-five • Zwembad • Juve — > Luna •

    De korte glimp van teleurstelling was Dani niet geheel misgaan nadat ze Juve enkel op een plagende wijze voorzien had van een simpel kusje op de wang. Ze had het er juist om gedaan — wetende dat hij het misschien liever iets minder preuts had gehad. Een gegeven waar de brunette zelf normaliter ook om bekend stond.
          Met een opgetrokken wenkbrauw en een bedenkelijk blik kijkt Juve naar Dani als ze haar favoriete plekje poogt op te eisen. De kans was klein dat hij zijn deel ging opgeven, zelfs niet voor haar, maar ze kon het niet laten om het te blijven proberen. Zachtjes beet Dani op haar onderlip in een tactische zet zijn nadenken niet veel gemakkelijker te maken. "Mhm, ik weet niet of.."
          "Juve?"
    Wanneer de vragende stem van Malikah het onderonsje tussen Dani en Juve weet te verbreken, betrekt het gezicht van de brunette voor even — alsof ze een emmer ijskoud water over zich heen heeft gekregen. Dit lag niet aan de onderbreking zelf, eerder aan de persoon in kwestie. Het was niet dat ze per definitie haat ervoer tegen de Arabische schone, maar eerder het gevoel te hebben haar niet uit te kunnen staan; wat ze over het algemeen dan ook onbeschaamd liet blijken.
          "Kan ik je, uhm, even spreken?"
    Dani wierp een blik over haar schouder, in de richting van Malikah — wie blijkbaar niet in haar eentje aan de rand van het zwembad stond. De timide blondine naast haar zag er bijna nog slechter uit dan hoe Dani zich een paar uur eerder gevoelt had. "Nu?"
          Vanwege aandringende toon in Malikah's stem trok Dani één van haar wenkbrauwen op. Voor heel even gleed er een vlijmscherpe opmerking naar het puntje van haar tong — een die haar er wellicht op liet wijzen dat ze een verkeerd moment gekozen had — maar ze slikte hem in bij het zien van de houding die Malikah droeg. Hierop verscheen er een frons tussen haar wenkbrauwen in; een perfecte combinatie van irritatie en het gevoel hebben dat er iets aan de hand was.
          Vanuit haar ooghoeken zag Dani hoe Juve knikte, alvorens zijn aandacht terug op haar te richten.
          "Mijn sleutel ligt op de ligstoel onder de handdoek. Als je moe bent, kan je al gaan."
    Juve drukte een kus op haar voorhoofd terwijl Dani haar ergernis weet te verbloemen door een gedwongen glimlach op haar lippen te plaatsen, eens haar blik die van hem weer kruist.
          "Maar doe me een lol en praat eens met Luna, voor die er helemaal onderdoor gaat. Als ze zo verder doet, moet ik haar doorgeven."
    Vrijwel meteen schoot haar blik naar de blondine — hoewel ze amper iets had met nieuwste meisje in dit Hotel, was weg worden gegeven wel het laatste dat ze een van de meisjes gunde. Nu zat Luna goed, maar Joost mocht weten bij wie ze terecht zou komen als Juve haar afkeurde en wegstuurde. Ze zou niet het eerste meisje zijn, maar wel weer in een hele lange tijd.
          Dani knikte en haalde haar benen los van Juve's middel zodat hij naar de kant kon zwemmen. Haar blik gleed nog heel even over hem heen terwijl hij zich uit zwembad uit hees, waarna de brunette een korte zucht slaakte en eveneens naar de rand zwom.
          "Hé," begroette Luna haar. Een simpel glimlachje was de enige reactie die Dani haar teruggaf, alvorens zichzelf uit het zwembad te hijsen en in een subtiele draai op de rand te gaan zitten. Zonder schroom liet ze haar donkere kijkers vervolgens over de blondine heen glijden — nam deze volledig in haar op om al vrij snel te concluderen dat er echt iets niet leek te kloppen.
          "Juve wilde… Hij zei dat ik eens met jou moest praten…" hakkelde Luna, waarbij haar blik voor luttele seconden afgleed naar het tweetal een stukje verderop. Dani volgde haar handeling niet, maar wrong het water uit haar donkere lokken en liet deze vervolgens nog druppend over haar schouder heen hangen. "Dus… Uhm… Wil je dat? Nu?"
          De brunette kantelde haar hoofd iets terwijl ze naar Luna keek. Na een dag als vandaag was praten wel het laatste waar Dani zin in had, al helemaal wanneer het de nieuwelingen betrof die de naïeve hoop nog koesterde om hier weg te komen, maar ze trachtte zichzelf eroverheen te zetten door het toch te doen.
          "En wat wil jij, cariño?" vroeg Dani — rekte daarbij het Spaanse woord expres iets langer uit. "Wat gaat er in dat mooie hoofdje van je om, hm?"








    Kesari Zahira Dahab

    "Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

    • Twenty-four • Bar • Tyrone • Outfit

    Kesari bijt twijfelachtig op haar lip als ze ziet hoe Tyrone enkel vanuit zijn ooghoeken naar haar kijkt. Het zou haar helemaal niets moeten doen dat hij ergens aangeslagen leek, maar toch kneep er iets in haar binnenste zich samen — wat de brunette maar verwees naar haar eigen zenuwen.
          "Wil je hier praten, of privé?"
    Hoewel Tyrone zich nu tot haar wendde was zijn blik niet gericht op het hare, maar een stukje hoger daar waar haar verwondingen nog zichtbaar waren. Ja kijk maar, dacht ze, dit is jouw schuld. Kesari wilde het hem allemaal toebijten — hem verwijten voor wat hij haar aan had gedaan door haar hier in het Hotel te stoppen.
          De list, het bedrog en de verleiding waarmee Tyrone haar binnen gehengeld had was allemaal een grote façade geweest, hield ze zichzelf voor.
    Er is geen enkel moment geweest dat de jongen voor haar ook maar iets om haar gaf.
          "Waar jij wil," sprak Kesari zacht, terwijl ze haar vingers dwong elkaar met rust te laten.
          Ze had zich nog nooit op deze manier zenuwachtig gevoeld, niet voor Tyrone. De kriebels in haar buik hadden ooit een andere reden gehad en waren nu eerder een mengeling van verschillende dingen geworden.
          "Wil je ook nog iets?" vraagt Tyrone, wanneer hij tussendoor een seintje aan de barman geeft.
    Licht schudden Kesari haar hoofd — poogde haar ogen niet dicht te knijpen vanwege een nieuwe duizeling. Met de pijnstillers die ze zo af en toe nog slikte was alcohol geen beste aanrader.
          "Het gaat over het werk. . ." bracht Kesari uit, doelend op waarover ze hem wilde spreken en of hij dit dan hier wilde doen, of liever op een plekje meer privé. Voor haar maakte het niet uit, zolang ze het er uiteindelijk maar met hem over kon hebben — met als doel zijn goedkeuring voor nog wat langer vrij.

    [ bericht aangepast op 22 april 2020 - 16:04 ]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'


    Roman Damario Sanchez
    27 • Rabbit • @ the bar, with Mila & Mo

    Uiteindelijk had ik mij meer gefocust op mijn glas dan op mijn directe omgeving. De inhoud draaide ik langzaam rond terwijl ik weer in gedachten verzonk. Ik had wel heel mooi lopen vertellen over dat eiland, maar misschien moest ik maar eens echt stappen gaan zetten. Zeker nu bleek dat zelfs wij niet ongeschonden bleven, iets wat ik onbewust toch wel was gaan geloven. Het was de sombere werkelijkheid. Maar goed, op zich heb ik nu genoeg geld bij elkaar om het een tijdje te redden ergens in Zuid-Amerika. Het is allemaal mogelijk.
    "Hé, Ro, gaat het wel?" hoor ik dan opeens en ik kijk op, onbewust vormt een kleine oprechte glimlach op mijn gezicht. De toon was fijn om te horen en Mila was nou eenmaal ook een van de dames die hier rondliep die ik het meest kon waarderen. Ze was niet van mij, maar toch. Niet dat ik het ooit zo had uitgesproken. ''Ja ja, altijd toch.'' zeg ik, al is het meer omdat ik er niet van houd om te praten over mezelf en met name mijn gedachtes. ''Jullie twee?'' vraag ik dan ook als ik Mo ook zie. Ik had geen idee wat er omging in hun gedachtes. Waren ze geschrokken? Blij? God knows.
    "Oh, Ro en Mo, mhmm," mompelde ze toen en ik haal ietwat geamuseerd mijn wenkbrauwen op. "Dat is niet zo origineel, mhm..." Een lach rolt over mijn lippen en ik schud mijn hoofd. ''Hoeveel heb je op, darling?'' vraag ik met een lichte grijns. 'Hilarisch,' zei Mo ook. ''Nu we toch op die tour zijn, maakt dat van jullie twee dan M&M?'' plaag ik. 'Je ziet er echt verschrikkelijk uit,' merkte Mo toen op en zucht, waarna een kleine geërgerde kreun over mijn lippen rolt. ''Dat kan er ook nog wel bij,'' zeg ik en laat een hand over mijn gezicht gaan. ''Is het zo erg? Wat moet ik nu met mezelf aan..'' Ik sla mijn glas achterover en zet het weg, waarna ik mijn hoofd schud. Normaal gezien kon ik het niet waarderen, maar dit soort opmerkingen waren nu het minste van mijn zorgen. Plus, met een slokje op boeide het me sowieso al minder. Misschien was dat ook wel beter nu.


    El Diablo.

    LUNA MARGARET HALE
    ▢ Outfit ; Dress + Bikini ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Pool --> Malikah & Juve & Dani ▢

    Op haar begroeting reageerde Dani met een glimlachje, waarna ze zelf uit het zwembad klom. Naast Dani voelde Luna zich helemaal een houten klaas. Zou dat enkel uit ervaring komen? Luna wist dat Dani inmiddels een jaar of vier in het Hotel werkte. Zou zij er over drie jaar ook zo gracieus bijlopen? Drie jaar… De moed zonk Luna in de schoenen toen ze aan het aantal jaren alleen al dacht.
          Luna voelde hoe Dani’s ogen haar bestudeerde en wat nerveus, gespannen plukte de blondine aan de punt van haar handdoek. Wat stotterend kwam haar vraag er vervolgens uitgerold. Dani keek haar opnieuw aan, maar stelde in plaats daarvan een vraag terug. “En wat wil jij, cariño? Wat gaat er in dat mooie hoofdje van je om, hm?” Luna vermeed het om Dani aan te kijken en hield haar blik op het rustige zwemwater gericht. Als ze dat eens wist… Maar dat kon ze natuurlijk niet zeggen. Een diepe zucht rolde over Luna’s lippen.
          “Ik… Ik kan dit gewoon niet, Dani,” sprak Luna uiteindelijk op zachte toon – opnieuw deels naar waarheid. “Dit werk. Elke dag weer.” Luna was even stil. “Juve zei dat ik moest volhouden, maar dat kan ik niet. Ik walg gewoon van mezelf.” Ook dat was de waarheid en elke dag ging het haar meer en meer moeite kosten. Uiteindelijk keek Luna op naar Dani en haalde lichtjes haar schouders op. “Ik wil gewoon naar huis,” zei ze, met een smekende ondertoon – al wist ze dat Dani dat nooit voor elkaar zou krijgen.

    ⁎❅⁎      Mila Addison      ⁎❅⁎
    24      -      Bar      -      With Mo (& Roman)      -      Bikini


    Er was plots zo veel afleiding, vooral in haar hoofd. Haar plotse realisatie leek de andere twee wel te bevallen, maar ze had daarmee wel Romans antwoord gemist. En dat was jammer, want ze vroeg het echt wel uit interesse. Dat hij de vraag ook nog eens terugstelde, had ze al helemaal gemist, vooral omdat ze een nieuw shotje kreeg toegeschoven.
          ”Hilarisch,” lachte Mo.
          ”Hoeveel heb je op, darling?” vroeg Roman, maar gelukkig zonder verwijt. Ze was ook nog niet echt dronken, dat duurde gelukkig wel eventjes. Ze was alleen wel snel tipsy en dan vooral flapuit. En haar brein maakte dan wat rare – niet perse onjuiste – sprongetjes.
          ”Ergens tussen de 23 en de 25 centiliter,” antwoordde ze prompt en als een perfect voorbeeld. “Gok ik, ik weet niet hoeveel er exact in de glaasjes gegoten worden.” Ze had de calculatie vanzelf gemaakt in haar hoofd, wat niet zo ontzettend moeilijk was ook niet. Ze kon heel wat moeilijkere berekeningen.
          ”Nu we toch op die toer zijn, maakt dat van jullie twee dan M&M?” Mila glimlachte, schudde haar hoofd en keek haar vriendin aan. Die maakte echter een nieuwe opmerking, waardoor de bubbel van angst en stress die Mila zo hard aan het onderdrukken was, heel even bijna lek prikte.
          ”Je ziet er echt verschrikkelijk uit.” Mila hield zich nog net tegen om Mo niet even een kleine elleboogstoot in de ribben te geven. Zeker toen Roman geërgerd zuchtte. Ze zette zich schrap, maar meer dan dat kwam er niet uit hem. Hallellujah.
          ”Dat kan er ook nog wel bij. Is het zo erg? Wat moet ik nu met mezelf aan...” Hij dronk zijn glas leeg en zette het op de bar neer. Mila beet even op de binnenkant van haar wang en glimlachte toen.
          ”Nee, hoor, geen zorgen. Je bent nog altijd even charmant,” fleemde ze, waarna ze op haar tippen stond – dankzij de hoge barkrukken moest ze nog altijd haar best doen – en even door zijn haar woelde. “Maar nu, oef, mhm, rampzalig,” grijnsde ze. “Of niet soms, Mo?”


    Mijn brein breint zoals het breint.

    ▣◈▣      JUVENALIS      ▣◈▣
    27 - Werkkamer - met Malikah - zwemshort & T-shirt

    Zonder nog veel aandacht aan de andere meisjes te geven, hield hij Malikah scherp in de gaten. Zo had hij haar nog nooit gezien en hij verwachte het ergste. Of misschien zou het net het beste zijn, gezien de situatie.
          ”Kunnen we ergens anders praten... alleen?” De onzekerheid druipt van haar af, waardoor Juve’s frons alleen maar dieper werd. Voor de eerste keer liet hij haar met zijn blik los en keek hij om zich heen. Het was inderdaad best druk en Malikah zag er uit alsof ze elk moment een paniekaanval kon krijgen.
          ”Ik heb wat informatie,” fluisterde ze en Juve moest een stap dichter zetten en zijn hoofd schuin houden om het goed te horen. “Niet met betrekking tot Mason...” Verbaasd zette Juve weer een stap achteruit en keek haar aan. Zijn hersenen deden hun best om iets te bedenken, maar hij had geen idee waarom ze perse met hém moest praten en er ondertussen zo over deed. “Denk ik – ik weet het niet.”
          Juve zuchtte en legde zijn hand zachtjes op haar bovenarm om haar zo om te draaien en richting de deur te lopen. Hij leidde haar zwijgend door de gangen en hield halt op de verdieping van de werkkamers. Die waren allemaal ongebruikt en bovendien ook schoongemaakt vandaag, wat perfect uitkwam.
          Hij leidde hen de eerste de beste kamer binnen en sloot de deur achter hen. Het was een simpele, maar comfortabele kamer: een douche, een kleine kast met reservekledij, een groot en opgemaakt bed en een nachtkastje met alle benodigdheden discreet weggestoken. Er was nog een tweede deur naar een kleine badkamer, zodat de meisjes zich altijd even konden opfrissen. Maar op dat alles lette hij totaal niet, in plaats daarvan hield hij Malikah in het oog.
          ”Wat scheelt er?” vroeg hij opnieuw, nog altijd niet onvriendelijk. Zijn gezicht stond een tikkeltje achterdochtig, maar ook bezorgd. Hij bleef bij de deur hangen om haar wat ruimte te geven, maar toch ook om te tonen dat ze niet zomaar weg kon en ze niet met zijn voeten moest spelen. Het zou hem verbazen als dat haar bedoeling was en liet zijn armen dan ook gewoon langs zich hangen, in plaats van ze te kruisen.


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Tyrone Price
    Bambi’s owner      ♕      Lone wolf      ♕      Fighter      ♕      Trunks      ♕      Bar w/ Kesari


    'Waar jij wil.'
          De woorden klinken zacht, haast fragiel — of twijfelachtig. Voor enkele seconden denkt hij dan ook kort dat ze wel een antwoord heeft, maar dit niet durft uit te spreken. Het idee wuift hij snel weg, zich maar al te goed beseffend dat het niet eens zijn probleem hoort te zijn. Andere mannen hebben het gewoon beter aangepakt, en hij heeft aan het kortste eind getrokken.
          Wanneer ze lichtjes haar hoofd schud op zijn aanbieding voor drinken, reageert hij zo goed als niet. Het voelt allemaal aardig misplaatst in zijn ogen, waardoor hij afwachtend haar kant op kijkt. Er volgt niets, waardoor hij maar een opmerking maakt over haar verwondingen — wat overduidelijk genegeerd wordt. Ze zal hem er wel van de schuld geven, dat is niets nieuws, vaak hoeft ze dat niet eens mede te delen, hij kan het simpelweg in haar ogen lezen.
          'Het gaat over het werk. . .'
          Daar is hij al bang voor geweest. Hij geeft haar een knikje, waarna hij overeind komt van de barkruk — expres de andere kant kiezend om niet haar personal space binnen te stappen. Ty grijpt zijn zojuist voorgeschotelde glas voordat hij Kesari een subtiel knikje geeft richting de uitgang van het zwembad — waar hij dan ook heen wandelt. Daar treft hij Maggie met Seth aan, welke hij met een simpele vingerknip wegstuurt, voordat hij de deur achter Kesari sluit.
          Hij neemt nog een slok, voor hij zijn glas in zijn hand laat rusten. Hij leunt vervolgens tegen de muur aan met zijn rug, en kijkt afwachtend richting zijn grootste fout. 'Mijn plan is nog altijd je morgen gewoon in te schakelen. Er zijn mannen die specifiek op je hebben gewacht en dat mag best beloond worden, niet?' De toon in zijn stem is het beste te vergelijken als neutraal, wat toepasselijk is gezien zijn gemoedsrust — deze is namelijk ook aardig leeg op het moment. Enkel frustratie voelt hij, maar tot zijn verbazing weet hij die toon te verbergen. Ondanks dat hij er nog altijd spijt van heeft hoe hij met haar omgegaan is, is die mentaliteit niet altijd even goed meegegaan.
          'Je ziet er toch goed genoeg uit om klanten te ontvangen, dus ik zie het probleem niet,' merkt hij vervolgens op. Het glas glijdt naar zijn lippen, zonder zijn ogen van Kesari af te halen, zelfs niet tijdens zijn slok. Opnieuw hangt zijn glas alweer gauw soepeltjes in zijn hand, met zijn arm losjes omlaag hangend. Degene die hem niet kennen zullen kunnen denken dat hij een nonchalante houding heeft aangenomen.


    Malikah El Masry
    Roman’s Girl      ♕      Believer      ♕      Fighter      ♕      Jurk | Badpak      ♕      Poolside w/ Juve


    "How my mind ricochets
    between certainties and doubts."


    De stap die Juve dichterbij laat zetten, weet Malikah vreemd genoeg op haar plaats te laten staan. Wanneer ze hem echter de volgende zin verteld, stapt hij alweer weg. Natuurlijk denkt hij dat het met betrekking tot Mason is, maar daar kan zij in alle eerlijkheid weinig aan doen. De hand op haar bovenarm dwingt haar om te draaien, waarna hij haar richting de uitgang van het zwembad leidt. Het is waarschijnlijk maar goed ook dat hij dit doet, zelfs met de aanraking erbij, aangezien ze haar eigen voeten alles behalve vertrouwd op het moment.
          Wanneer Juve haar een van de werkkamers in leidt gaan er echter alarmbellen af, en kijkt ze even met grote, haast Bambi ogen, richting de getatoeëerde leider. De ruimte is haar maar al te bekend, waardoor haar blik niet van Juve afglijdt. Hij blijft voor de deur staan, alsof ze er vandoor wil gaan — iets wat ze waarschijnlijk ook wil gezien de situatie waarin hij haar heeft neergezet.
          'Wat scheelt er?'
          Malikah slikt zacht, al weet ze niet of het komt door de simpele toon in zijn stem, of de achterdochtige uitdrukking op zijn gezicht — eentje die gepaard gaat met wat anders, maar het dringt niet helemaal tot haar door. Malikah kijkt even naar de grond, enkel en alleen om haar moed wat bij elkaar te rapen. Na enkele keren diep in— en uitgeademd te hebben kijkt ze weer op, haar ogen vol zorgen — evenals haar algehele gezichtsuitdrukking.
          'Ik weet niet hoe ik —' moet beginnen? Zuchtend schud ze haar hoofd, iets dat haar spontane hoofdpijn bezorgd. Of misschien had ze het al de gehele tijd en begint ze het nu pas weer te voelen. 'Vanmorgen heb ik iets gezien wat ik niet echt had mogen zien, maar het is wel belangrijk voor jullie, denk ik.' Malikah legt even haar beide handen voor haar gezicht, en veegt deze vervolgens langs bovenaf, door haar lange zwarte haren heen. 'Het heeft met Black Cat te maken.'
          Opnieuw volgt een korte ademoefening, terwijl ze hulp zoekt aan de dichtstbijzijnde muur om daar tegenaan te hangen. 'Ik neem aan dat je je er niet bewust van bent dat hij een agent is.' Het woord agent spreekt ze nog zachter uit dan ze de hele zin doet, puur omdat ze niet weet hoe ze dit moet brengen. Haar ogen zoeken die van Juve kort op, voor ze weer naar de grond kijkt. Ze weet niet eens of ze zich er goed over voelt, maar heeft wel het idee dat het pijnlijke gevoel rond haar keel afneemt. Haar eigen bevindingen en gevoelens die daarbij komen kijken besluit ze niet te delen, het lijkt haar namelijk totaal niet relevant. Dat ze hem zonder masker heeft gezien besluit ze ook maar voor zich te houden, het idee hebbende dat het geen nuttige informatie is.
          Ze kan Juve nu wel alles gaan vertellen over hoe ze er zelf over denkt, en wat ze verwacht dat hij gaat doen — zelfs dat ze hoopt dat het haar iets goeds zal doen, maar haar kaken blijven daarover nog even gesloten. Ze heeft geen idee hoe ze dat gesprek moet beginnen. Bovendien zal dit voor Juve al wel een nieuwe revelatie zijn, waardoor ze het hem niet eens kwalijk kan nemen.


    I'm your little ray of pitch black.

    Montana Byrd
    21 — Ty's girl — @ bar w/ Mila & Roman — outfit

    'Hoeveel heb je op, darling?' vroeg Roman met een kleine grijns rond zijn lippen aan Mila en Mo keek kort opzij naar de blondine en grinnikte. 'Nu we toch op die tour zijn, maakt dat van jullie twee dan M&M?' Mo lachte weer, maar verpestte zelf het wat luchtige moment met een opmerking over Romans gemoedstoestand en gezichtsuitdrukking. Oeps.
          'Dat kan er ook nog wel bij. Is het zo erg? Wat moet ik nu met mezelf aan...'
          Mo keek kort opzij naar Mila en was stiekem toch wel opgelucht dat hij niet (meteen) boos werd. Ze had nog niet al te veel alcohol op, maar ze kon haar mond af en toe niet houden.
          'Nee hoor, geen zorgen. Je bent nog altijd even charmant.' Mila verbrak de korte stilte en besloot toen met haar hand door zijn haar te woelen. 'Maar nu, oef, mhm, rampzalig. Of niet soms, Mo?'
          Mo lachte kort en stak haar handen in de lucht. 'Ik heb hier niets mee te maken,' zei ze. Ze bestelde drie shotjes en schoof er toen twee in de richting van Mila en Roman. Hij zag eruit alsof hij ook wel wat alcohol kon gebruiken, al wist ze vrij zeker dat hij zich hiervoor al niet echt had ingehouden. Snel sloeg ze het zelf achterover en ze kneep haar ogen weer kort dicht. Aan de smaak zou ze nooit echt kunnen wennen, maar het effect van de drank was het waard. Ze liep toen naar de barkruk naast Roman en plofte erop neer. Weer keek ze even naar de andere kant van de bar, waar Tyrone en Kesari nog altijd samen stonden. Snel wendde ze haar blik weer af. Ze wilde het niet toegeven, maar ze voelde zich jaloers. Misschien had het ook met de alcohol te maken, maar die knoop in haar maag wanneer ze hem met iemand anders zag trok toch altijd wat strakker aan.


    You gave me my life all those years ago, now I give you yours.