[RPG - [16+] - 100 ] Animal hotel [Speeltopic] - Speeltopics

28 feb 2020 - 22:34 Frisk is offline

Frisk 8318

Animal hotel [16+]
Rollen Praat Speel

@Liesje

De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

Nothing could kill me like you do
Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

⋅⋅⋅⋅⋅ DISCLAIMER

Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.

Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.

Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

⋅⋅⋅⋅⋅ BENDE

De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

DE MASKERS
Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.

The lion, the wolf and the pig
De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: ~~de ene de grote leider~~ (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

The rabbits
De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

The cats
De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

⋅⋅⋅⋅⋅ HOTEL

Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks

⋅⋅⋅⋅⋅ NIXTON

De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.

⋅⋅⋅⋅⋅ MASON

Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

Just survive somehow

⋅⋅⋅⋅⋅ ROLLEN

MEISJES - 7
Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.

♀ Virago - Dani Reina Verdad - 25 - Juve - 2
♀ Reeses - Luna Margaret Hale - 19 - Juve - 4
♀ Luftmensch - Mila Addison - 24 - Ravi - 3
♀ Serotin - Inez Elizabeth Castillo - 22 - Roman - 3
♀ Klaus - Evelyn "Evie" Kay - 23 - Pooier - 4
♀ Millay - Montana "Bambi" Byrd - 21 - Ty - 4
♀ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina

JONGENS - 7
Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!

♂ Luftmensch - Juvenalis Pipindorio - 27 - Pig - 4
♂ Woundmate - Ravi Rios - 29 - Lion - 3
♂ Darby - Tyron Price - bijna 29 - Wolf - 2
♂ Mandolorian - Roman Damario Sanchez - 27 - Rabbit - 2
♂ Balloo - Naam - Leeftijd - Cat - pagina
♂ Preservation - Ace Brennan - 27 - Special kitty - 4
♂ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

BEGIN
Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

⋅⋅⋅⋅⋅ REGELS

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 22:38 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

11 mei 2020 - 17:24 Syaoran is offline

Syaoran 12970

Dani Reina Verdad

"I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me."

• Twenty-five • Zwembad • Luna •

"Wat… Wat gebeurt er als je domme dingen uithaalt?"
Het zou haar niet moeten verbazen dat uitgerekend Luna ervoor koos deze vraag aan haar te stellen. En hoewel ze haar de belofte onttrok om geen domme dingen uit te halen, betwijfelde Dani de oprechtheid van haar reactie, mede door het stellen van de vraag.
"Oké," reageerde de blondine na een kort bedenkelijk moment. "Dat beloof ik. Geen domme dingen."
"Echt, Luna. ." bracht Dani vrijwel meteen uit — schudde daarbij miniem met haar hoofd vanwege een beginnende hoofdpijn, waarvan ze betwijfelde waar het nu precies door kwam. "Domme mensen krijgen straf. Straffen hier in het Hotel zijn niet mals, je mag blij zijn als je er levend vanaf komt." Voor een deel was het waar, voor een ander deel wellicht niet helemaal, maar als Juve haar doorverkocht aan een ander waren haar dagen op zeker geteld. Dit Hotel was dan nog het beste wat haar kon overkomen. De brunette hoopte dan ook dat Luna nog iets beter na ging denken over de plannetjes die ze getracht had te gaan smeden.
"Bij mij is het anders," zegt Luna dan. "Mijn broer… Hij had heel veel geld van Juve geleend. En toen probeerde Joshua ook nog eens the rabbits hier weg te halen, zodat hij zijn eigen bende kon beginnen."
Licht vertrekt er iets in het gezicht van de brunette. Het was een domme jongen geweest om te denken dat hij hier de Rabbits weg kon nemen, zodat hij daar zijn eigen bende mee kon gaan starten. Toch was Luna haar broer niet en durfde ze er haar hand voor in het vuur te steken dat als ze zich iets anders op zou stellen — minder gefocust zou zijn op het ontsnappen hiervan — Juve zich ook openlijker tegen haar gedroeg.
"Juve zegt dat hij dood is."
De smekende blik die Luna naar Dani toewerpt doen haar hart miniem ineen krimpen. Dani zou willen dat ze haar het antwoord kon geven waar ze op hoopte, de werkelijkheid was echter dat wanneer het dit soort zaken betrof ze net zo weinig als de andere wist. "Hoe graag ik je zou willen zeggen dat het niet zo is, dit is iets waar ik je verder geen zekerheid op kan geven," brengt ze daarom dan ook uit. De sleutels van Juve zijn kamerdeur glijden afwezig door haar handen heen.
"Ik zal het hem anders wel eens vragen," voegt Dani dan toe. Een bemoedigende trek weet zich op haar lippen te vormen door middel van een flauwe glimlach. Misschien had Juve er een reden voor gehad de waarheid te verdraaien, maar anders zag de brunette het somber voor haar broer in.

Kesari Zahira Dahab

"Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

• Twenty-four • Bar • Tyrone • Outfit •

De verbazing glijdt duidelijk zichtbaar over het knappe gezicht voor haar. Kesari prees zichzelf daardoor enigszins wat hoger in. Als haar woorden niet het gewenste effect zouden hebben, dan had Tyrone op een geheel andere manier tegenover haar gereageerd. Het liegen leek haar makkelijker af te gaan dan gedacht — of dat was toch hetgeen ze zichzelf voorhield wanneer ze sprak met een deel van haar hart.
"Meen je dit? Ik bedoel. . . ik zou niets liever willen."
De brunette twijfelde licht. Haar groene kijkers namen zijn gelaat volledig in zich op, waardoor zelfs de minieme tekenen van de oprechtheid haar niet ontgingen. Inwendig vloekte ze. Waarom kon hij niet doen wat hij jaren geleden ook deed — koud, afstandelijk, alsof het hem niet interesseerde.
"Ik zal mijn best blijven doen," belooft Tyrone dan, waarop Kesari niet ineen weet te krimpen. Het zou een loze belofte worden, hield ze zichzelf voor. Precies zoals degene die hij haar aan het begin van dit hele gebeuren ook gegeven had. "Ik hoop dat je er eindelijk voor open zal staan. . . Bambi kon het me vergeven, ik hoop dat onze tijd ook komt."
Het was niet dat de brunette iets had tegen Montana, allesbehalve zelfs, maar de vergelijking die Tyrone nu poogde te maken sloeg voor haar ergens de plank volledig mis. Het was vooral daarom dat ze een subtiele steek onder water niet tegen kon houden.
"Montana en jij hadden een hele andere start," sprak Kesari hem ietwat scherp toe. "Zij wist waar ze aan toe was, terwijl ik verliefd werd op een leugen."
Wanneer het tot haar doordringt wat ze gezegd heeft, slaat Kesari met blossen op haar wangen haar groene kijkers van Tyrone af. Een tikkeltje zenuwachtig spelen haar vingers met het glas water voor haar, waarbij ze eveneens weer op de binnenkant van haar wang bijt.
"Het spijt me," hoort zichzelf dan uitbrengen — deels tot haar eigen verbazing. Verschillende emoties kolken door haar heen, maken het dat Kesari voor heel even de grip op haar eigen ideeën lijkt te verliezen. Haar hart huilde nog steeds om alles wat ze verloren had, ook al poogde de brunette daar vrede mee te krijgen nu ze in het Hotel was beland.
"Ik wil er echt voor open staan en het proberen te vergeten," klinkt het dan een stuk zachter dan haar eerdere woorden, waarna ze aarzelend terug naar Tyrone opkijkt. "Maar wat jullie twee hadden valt niet te vergelijken met wat er tussen ons is gebeurd."

[ bericht aangepast op 11 mei 2020 - 18:38 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

12 mei 2020 - 17:12 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

Room 15 — Juve & Malikah — 27 Years Old — Police Detective — Black Cat — Outfit

Ace heeft niet veel kennis van geloofsovertuigingen, aangezien hij nooit in iets anders heeft geloofd dan zichzelf. Het heeft nooit met hem gestrookt zijn vertrouwen in iets anders te leggen, al zal hij altijd respect hebben in de keuzes van anderen in dit opzicht. Hij weet dat ze niet liegt, evenals Juve dat weet, maar het grijpt wel zijn aandacht dat iemand vanuit zijn of haar geloof niet zou liegen gewoonweg omdat het niet mag. Ondertussen ziet hij gewoon hoe het hoofd van Juve begint te spinnen en ondanks dat hij kwaad is tikt zijn mondhoek net dat stukje omhoog. De eerstvolgende keer dat ze gaan sparren kan hij waarschijnlijk een flinke afranseling verwachten.
"Maar als toch niemand me gelooft — niemand zal me missen. Eén extra dode kan er nog wel bij," zet de Arabische door, haar ogen fel oplichtend terwijl ze in hun richtingen wijst. De vrouw weet hem zodanig te verassen dat hij niets zegt, het contrast wat ze vormt met haar versie van eerder deze dag iets wat zijn interesse wekt — want hoe goed kan Malikah toneel spelen? "Je kunt ook gewoon je handen weer gebruiken. Dat was toch je eerste keer niet."
Ace zijn lippen vormen weer een strenge lijn bij het horen van die woorden. Het voorval van die middag was er een gedreven uit zijn meer onmenselijke kant en in zoverre heeft hij deze nog nooit tegenover een van de dames hoeven gebruiken. Het is bekend dat hij geen lieverdje is, maar hij is een man van actie, geen man van 'zinloos' geweld. De verkleurde huid waar haar hand bijna ondoordacht naar afdwaalt is geen spoor waar hij per se trots op is. Ze heeft dan ook maar half gelijk, want nee — het was niet zijn eerste keer. Echter wel de eerste keer dat hij op tijd is gestopt.
"Zijn badge lag in zijn bureaulade vanmiddag, mocht dat nog enig nut hebben." Wat Juve misschien meer inzicht geeft op wat er is gebeurd, maar het nog steeds niet al te duidelijk maakt. Het levert Ace dan ook een veelzeggende blik op en hij kan de verwensingen die zijn vriend hem in gedachten toewerpt bijna horen.
"Oké — ik weet niet zo goed hoe je in zijn bureaulade hebt kunnen kijken—" iets waar Ace zelf eveneens nog nieuwsgierig naar is, "—maar je hebt een punt. Ik zou niet weten waarom je zou liegen." Juve onderzoekt kort haar hals, alvorens haar vast te pakken en haar voor zich uit richting de deur te manoeuvreren, ervoor zorgend dat zijn lichaam een continue barrière is. "Dus, ja, Cat. Ik zou graag je kamer willen zien. Als ze liegt, kan het geen kwaad en mag je daarna van mijn part doen met d'er wat je wilt. Ik regel het dan wel met Roman. En je krijgt mijn oprechte verontschuldiging, natuurlijk. Als ze niet liegt... Dan hoop ik voor je dat dat ding geladen is." En verdient Juve niet gewoonweg een award voor zijn stukje acteerwerk.
Hij volgt hen de kamer uit zonder iets te zeggen — hopend met zijn stilzwijgen zijn eigen zekerheid weer te geven en de situatie nog zenuwslopender te maken voor Malikah. Ondanks het voortouw wat Juve neemt, haalt Ace hen toch in bij het betreden van de gang waaraan zijn kamer rust, opent de deur met een weids gebaar en loopt zonder verdere omwegen naar zijn bureau. De lade waarin daarstraks zijn badge nog had gelegen is nu enkel nog voorzien van wat pennen, een nietmachine en een magazijn voor zijn pistool — niets vreemds voor iemand die onderdeel uitmaakt van een criminele organisatie. Om niet weg te geven dat hij weet over welke lade zij het had, opent hij de andere twee ook. Hij wend al zijn dramatiek aan alvorens naar de rest van de kamer te gebaren in een uitdagend gebaar — het geheel compleet tegenovergesteld van zijn normale koelte binnen een situatie.
"Ga je gang, Juvenalis. Ondervind maar wie de leugenaar is," gebied hij, zijn onleesbare ogen op Malikah richtend. "Zie maar wie wraak zoekt alleen omdat ze wat hardhandiger is behandeld dan ze wenst."

Marrow deep, soul deep, essence deep

12 mei 2020 - 22:05 Kefe is offline

Kefe 5051

Malikah El Masry
Roman’s Girl ♕ Believer ♕ Fighter ♕ Jurk | Badpak ♕ Ace's room w/ Juve & Ace

Wanneer Juve zijn hoofd schud gaat er gelijk door Malikah heen dat de man haar niet geloofd, waardoor haar nagels zich nog wat dieper in de stoel klemmen. Haar kaken klemmen zich kort op elkaar, voor ze deze gedwongen moet openen om een teug lucht uit haar longen te persen — hetgeen dat als een zucht hoorbaar wordt in de Kamer 15. Het is echter dan dat Malikah begint te ratelen als het ware, en hen beide aanwijst, geen enkel woord meer gelovend dat er op dat moment hun lippen zou verlaten.
'Eh.'
Ondanks dat het niet echt enige vorm van input in dwingt Malikah haarzelf te kalmeren, zich maar al te goed beseffend dat ze zichzelf toch een beetje in moet gaan houden om haarzelf in te dekken. De woorden rollen over haar lip als zoete broodjes bij een bakker, en het zal haar niets goeds toen.
'Oké. Ik weet niet zo goed hoe je in zijn bureaulade hebt kunnen kijken.'
Malikah trekt haar wenkbrauw op, zich afvragend of het de taalbarrière is of wat anders — snapt oprecht niet hoe het zo moeilijk is te beseffen dat ze gewoon de lade heeft kunnen openen zonder dat Black Cat in de buurt was. Toch houdt ze haar mond even wijselijk gesloten, al staat de verwarring duidelijk op haar gezicht, af te lezen voor ieder die ook maar een blik op haar werpt.
'Maar je hebt een punt. Ik zou niet weten waarom je zou liegen.'
Wanneer Juve zijn hand haar kant op houdt deinst Malikah in de eerste instantie weg, maar veel keus heeft ze niet. Haar kaken spannen zich aan wanneer hij haar aanraakt zonder enige waarschuwing, zijn aanraking zacht doch duidelijk voelbaar op de gevoelige huid. Ze haat het. Ze haat de aanrakingen alsof ze een object is en geen mens van vlees en bloed. Het is dan ook niet gek dat die haat langzaamaan begint door te schemeren in haar expressieve, donkere kijkers — welke nu even op Juve gericht zijn.
Wanneer zijn hand eindelijk geen contact meer met haar nek maakt, neemt Malikah een grote teug adem, tot ze voelt hij zijn hand haar pijnlijke pols omklemt — een handeling die opnieuw woede op weet te wekken. De teug adem klinkt echter alsof ze snakt naar adem, een korte maar duidelijk hoorbare reactie op de pijnscheut die haar gehele lijf doorschiet. Ze wordt vooruit geduwd, waarbij het duidelijk is dat Juve zich tussen hen in plaatst. Is de leider zo bang voor Black Cat?
'Dus, ja, Cat. Ik zou graag je kamer willen zien. Als ze liegt, kan het geen kwaad en mag je daarna van mijn part doen met d'er wat je wilt. Ik regel het dan wel met Roman. En je krijgt mijn oprechte verontschuldiging, natuurlijk. Als ze niet liegt... Dan hoop ik voor je dat dat ding geladen is.'
Malikah's blik schiet abrupt naar Juve toe, gezien deze voor kort richting de langere man waren gegaan. Woorden die op het puntje van haar tong liggen, krijgt ze niet uitgesproken — oprecht gechoqueerd is de Lebanese dame dan ook door de woorden van de leider. Ondanks dat ze erin geloofd dat die badge er lag, is ze er lang niet zo zeker van dat deze er nog altijd te vinden zal zijn.
Wanneer Black Cat hen achterna wandelt richting zijn eigen kamer wil Malikah tegenstribbelen, de harde realiteit dat dit niet goed gaat eindigen begint op haar neer te dalen. In plaats van haar angst aan te jagen begint het haar woede opnieuw aan te wakkeren, voor de zoveelste keer deze dag. De pols die Juve omklemt heeft met zijn hand glijdt geheel onbewust in een vuist, terwijl ze toekijkt hoe dramatisch Black Cat te deur opent — iets dat niets anders dan een oogrol op weet te wekken bij Malikah.
Malikah weet echter maar al te goed dat wanneer hij die lades opent, dat er niets in te vinden zal zijn. Zijn gehele houding verklaart het dondersgoed, ze is niet dom. Ze blijft dan ook staan waar Juve haar neerplant, maar slaat, wanneer haar hand vrij is, deze over elkaar. Met haar ogen hoopt ze gaten te branden in Black Cat, zich geheel beseffend dat ze ditmaal niet zo gemakkelijk over haar heen zal laten lopen — ze is meer waard dan dat.
'Ga je gang, Juvenalis. Ondervind maar wie de leugenaar is. Zie maar wie wraak zoekt alleen omdat ze wat hardhandiger is behandeld dan ze wenst.'
De woorden vanuit de machine laten haar mond lichtjes openvallen. 'Maar wat ik wens? Oh. . . je hebt geen idee wat ik op dit moment wens!' Haar woorden opnieuw giftig, overduidelijk gefrustreerd door het lef dat Black Cat bezit op het moment. Haar ogen vernauwen zich, terwijl ze deze op haast uitdagende wijze op hem houdt, overduidelijk niet langer bang voor wat hij van plan is. Ze weet dat ze het moet zijn, en dat de realiteit haar elk moment zal raken, dus geniet ze even van deze kracht. 'Maar veel goeds is het niet.' Malikah klemt haar kaken wijs op elkaar, terwijl haar handen zich opnieuw tot vuisten ballen.
'Hij is te arrogant om het hier te laten liggen,' mompelt Malikah dan. Ondanks dat de woorden voor Juve zijn, blijven haar donkere kijkers richting het masker van Black Cat gericht. 'Maar fijn te weten hoe ik gezien word hier, ik hoop dat je zult genieten.' Ditmaal zijn de woorden voor beide heren, giftiger dan ooit, haast alsof ze er een dreiging onder weet te verbergen.

Tyrone Price
Owner of Bambi & Kesari ♕ Lone wolf ♕ Fighter ♕ Trunks ♕ At the bar w/ Kesari

'Montana en jij hadden een hele andere start. Zij wist waar ze aan toe was, terwijl ik verliefd werd op een leugen.'
De ogen van Tyrone vernauwen wat door haar spontane uitbarsting, en vooral de toon die achter haar woorden te vinden is. Ondanks de blos op haar wangen en het feit dat ze opnieuw zenuwachtig met haar handen loopt te frunniken recht Tyrone zijn rug nu volledig, zichzelf onbewust groter makend voor de kleine dame aan de andere zijde van de bar. Net wanneer hij zijn mond wil openen om haar iets toe te werpen spreekt Kesari echter al.
'Het spijt me.'
Zijn kwade uitdrukking verzacht vrijwel direct, de kracht achter de woorden niet negerend. Hij zakt vrijwel direct weer terug in zijn voorgaande positie en beseft zich dan pas dat hij eigenlijk zijn adem aan het inhouden was. Deze laat hij dan weer rustig gaan, alsof er niets is gebeurt. Toch dreunen de woorden nog door zijn hoofd als een echo. Ondanks dat het de waarheid was, en hij deze maar al te goed kent, komt het harder aan dan zou moeten — een duidelijk teken dat schuldgevoel aan hem aan het vreten is.
'Ik wil er echt voor open staan en het proberen te vergeten. Maar wat jullie twee hadden valt niet te vergelijken met wat er tussen ons is gebeurd.'
Tyrone knikt instemmend. 'Zo bedoelde ik het ook niet.' Onbedoeld klinken zijn woorden iets wat ontevreden, alsof het feit dat ze het er niet mee eens is hem niet bevalt. En ondanks dat daar een kern van waarheid in zit, is het dat niet eens. De ontevredenheid is eerder op zichzelf gericht dan tegenover de aantrekkelijke dame. 'Maar proberen klinkt goed.' Tot zijn geluk klinken deze woorden vriendelijker.
Na een zachte zucht, waar hij niet eens weet waarom deze hoorbaar gemaakt wordt, neemt hij opnieuw een slok van de zoete frisdrank. Ondertussen vecht Tyrone onwijs ertegen om geen blik om hen heen te werpen, haast uit angst opnieuw woede in zich op te laten bouwen die niet zomaar verdwijnt. De drang om zijn frustraties te laten ontsnappen is groots, en het kost hem veel zelfbeheersing om nu simpelweg aan de bar te blijven zitten en niemand door middel van hun haren uit de jacuzzi te trekken — Roman staat voornamelijk bovenaan op die lijst. Montana staat mooi op nummer twee, en zo ver wil Tyrone het niet laten gaan.
Gefrustreerd giet hij zijn glas achterover, haast hoopvol dat er meer in te vinden was dan cola, maar tevergeefs. Zijn eigen donkere ogen zoeken de groene poelen van Kesari weer op. 'Nog geen spijt?' Ergens verwacht hij het simpelweg, zich geheel bewust van hun relatie. Ergens schakelt er dan ook iets binnenin hem, iets waarvan hij elk moment durft te beseffen dat het met gemak terug kan schieten — het feit dat hij nu niets wil doen. Hmm. . . willen is misschien niet het juiste woord. Het lijkt hem eerder een verstandige keuze voor nu.
'Ik denk dat ik nog even wat wil ontnuchteren in de jacuzzi,' verklaart Tyrone dan, terwijl hij subtiel richting de vrije jacuzzi knikt waar zij eerder te vinden was met Luna en Malikah — ver weg van het trio in één van de andere jacuzzi's. 'Of wilde je al naar boven?' Een vragende blik is er te vinden in zijn donkere kijkers, afwachtend op haar woorden. Wat ze nu ook zegt, waarschijnlijk zal hij haar blindelings volgen. Hij weet dat zijn woede niet op haar is, maar op zichzelf.

[ bericht aangepast op 12 mei 2020 - 22:49 ]

I'm your little ray of pitch black.

13 mei 2020 - 15:04 LordJohn is online

LordJohn 10839

Montana Byrd

21 — Ty's girl — @ bar w/ Mila & Roman — outfit

'Ik vier niks, darling, ik vier niet eens mijn eigen verjaardag,' reageerde Roman en Mo keek naar de man op.
'Oh, maar daar kunnen we altijd wel verandering in brengen, hoor,' zei Mila toen en Mo grijnsde.
'Als je vertelt wanneer je jarig bent en hoe oud je wordt, zullen Mila en ik je verrassen,' merkte ze op en ze nam nog een slok uit haar halflege champagneglas.
'Als ik vertrek hier, hebben jullie een reden om iets te vieren, no?'
'Oké, nu ben je gewoon complimentjes aan het vissen. Maar nee, niet echt. Ik ken er anderen hier die ik liever zie vertrekken.' Mo keek naar Mila en glimlachte kort. Ze kon wel raden waar ze aan dacht. Het feit dat Mason weg was, vond niemand heel erg. Mo had niet per se veel slechte ervaringen met hem gehad, maar de verhalen die de ronde deden, zorgden ervoor dat ze heel voorzichtig deed als hij in de buurt was. Roman was juist vriendelijk en was niet te beroerd zich normaal te gedragen tegenover de meisjes, of hij ze nu naar binnen had gebracht of niet. Veel contact hadden Mo en hij niet, maar momenten als deze lieten haar toch meer ontspannen dan een andere man voor elkaar zou kunnen krijgen. Afgezien van Ty, misschien. Over Ty gesproken... Ze had hem weer binnen zien komen met Kesari samen en het tweetal stond weer bij de bar, waar ze net ook stonden. Een zachte zucht rolde over Mo's lippen en ze zakte wat onderuit in de jacuzzi, waardoor Mila haar evenwicht verloor en bijna kopje onder verdween.
'Oeps,' lachte Mo toen ze Mila bij haar arm greep en haar weer rechtop zette. Ze keek naar Roman en grijnsde. 'Foutje.' Het was maar goed dat ze haar champagne weg had gezet voor dit gebeurde. 'Maar nee hoor, Roman, jij mag best blijven,' kirde ze.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

17 mei 2020 - 12:40 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Dress + Bikini ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Pool --> Dani ▢

“Echt, Luna…” Kort keek Luna op richting de brunette en ze vermoedde dat Dani dacht dat Luna deze vraag stelde, nog alles te maken had met haar ontsnappingsplan. Dat liet Luna maar zo. In werkelijkheid wilde Luna weten wat haar te wachten stond als één van de jongens erachter kwam dat zij degene was die… Dani’s antwoord liet haar echter huiveren.
“Domme mensen krijgen straf. Straffen hier in het Hotel zijn niet mals, je mag blij zijn als je er levend vanaf komt.” Viel zij ook onder de categorie ‘domme mensen’ na alles wat er de avond ervoor was gebeurt? Luna staarde Dani aan, opende haar mond om iets te zeggen maar deed hem toen ook weer dicht. Langzaam liet Luna zich op één van de ligbedjes zakken en schudde toen haar hoofd. “Dat wil ik niet,” fluisterde Luna met schorre stem en voelde tranen in haar ogen prikken. “Echt, Dani…” Opnieuw schudde Luna haar hoofd. “Dan wil ik niet… Ik wil niet dat ze het weten.” Ze wist zelf niet eens meer of dit over Masons dood ging of het feit dat ze dolgraag weg wilde. Met haar handen wreef Luna over haar gezicht en speurde de poolruimte af. Waar was Malikah? Waarom bleef ze zolang weg? Ze had haar nodig.
Algauw veranderde hun gespreksonderwerp naar Juve en legde Luna de brunette uit waarom Juve haar niet mocht – allemaal vanwege haar broer. Ergens kon ze het Juve niet eens kwalijk nemen dat hij Joshua terug wilde pakken en dat hij geld wilde zien, maar moest dat perse ten koste van haar gaan? Zij stond er volledig buiten, kende Juve tot op dat moment helemaal niet en had hem ook geen kwaad gedaan.
Voor Luna zichzelf kon tegenhouden flapte ze eruit wat Juve haar al een jaar lang inprentte. Dat hij Joshua had vermoord. Luna kon er niks aan, de smekende blik die ze Dani vervolgens toewierp, in de hoop dat zij Juve’s woorden ongedaan kon maken. “Hoe graag ik je zou willen zeggen dat het niet zo is, dit is iets waar ik je verder geen zekerheid op kan geven. Ik zal het hem anders wel eens vragen,” voegde Dani het laatste zinnetje toe. Een glimlach vormde zich rond Dani’s lippen en Luna gaf een mager knikje. “Oké,” mompelde Luna, als wist de blondine niet eens of ze het antwoord wel echt wilde weten.
Een diepe zucht rolde over Luna’s lippen terwijl ze wat aan de touwtjes van haar jurkje friemelde. Wat een puinzooi was het allemaal geworden. Opnieuw blikte Luna de pool af, maar zowel Juve als Malikah waren nergens te bekennen. Waar bleven ze toch? Had Malikah haar toch verraden bij Juve? Luna beet op haar lip en blikte even naar Dani waardoor haar ogen op de sleutel in Dani’s hand viel. “Oh, sorry,” zei Luna toen op een ietwat onnozele toon. Vaag gebaarde Luna naar de sleutel in Dani’s hand en Luna kwam overeind. “Je wilt natuurlijk… Ik hou je op.” Luna kwam overeind maar bleef weer staan. “Weet jij, eh, waar ze blijven? Malikah en Juve, bedoel ik?”

17 mei 2020 - 14:41 Frisk is offline

Frisk 8318

▣◈▣ JUVENALIS ▣◈▣
27 - Werkkamer - met Malikah & Ace - zwemshort ~~& T-shirt~~

De tocht naar Ace's kamer verliep stil en snel, al gaf het Juve net genoeg tijd om de informatie te verwerken. Vooral de haat in Malikah's ogen zat hem toch iets meer dwars dan verwacht. Hij was het het gewend en ook weer niet. Als bendeleider had hij best wel wat vijanden, van welk geslacht ook, en daar kon hij normaal prima mee om. Maar binnen het Hotel was hij niet de man die de haat van de meisjes op z'n hals haalde, integendeel. En Malikah was...
Pas wanneer Ace hen voorbijliep, keek hij weer op. Hij kon het niet laten met zijn ogen te rollen toen Ace nogal dramatisch de deur open zwaaide. Het paste niet echt bij hem, maar goed. Juve volgde hem de kamer binnen, terwijl hij Malikah zachtjes meetrok. Ergens in het midden liet hij haar los en bleef hij naast haar staan. Haar gekruiste armen ontgingen hem niet, maar zijn blik was vooral op de ladekast gericht. Zoals verwacht waren die leeg en Juve vroeg zich af hoe dat ooit anders had kunnen zijn. Even vroeg hij zich af of Malikah inderdaad niet aan het liegen was en gewoon toevallig een erg juiste gok had gedaan. Maar nee, dat leek hem erg onwaarschijnlijk.
"Ga je gang, Juvenalis. Ondervind maar wie de leugenaar is. Zie maar wie wraak zoekt alleen omdat ze wat hardhandiger aangepakt is dan gewenst." Juve knikte en zette voor de show wat stappen naar voren om een blik in de ladekast te werpen. Hij liep door naar de andere kasten en wierp er ook een vlugge blik in, maar veel moeite deed hij niet. Show of geen show, hij respecteerde nog altijd de privacy van een van zijn beste vrienden.
"Maar wat ik wens... Oh je hebt geen idee wat ik op dit moment wens. Maar veel goeds is het niet." Juve richtte zich op naar Malikah en had moeite zijn glimlach te verbergen. Hij had eigenlijk best een goed idee ervan, maar besloot daar zijn mond over te houden. In plaats daarvan fronste hij en liep hij langzaam weer naar Malikah.
"Hij is te arrogant om het hier te laten liggen," richtte ze zich tot hem. Hij knikte ongelovig en kwam nog wat dichterbij. "Maar fijn te weten hoe ik gezien word hier, ik hoop dat je zal genieten." De haat straalde van haar af, maar Juve kantelde enkel zijn hoofd, nu op nog geen tien centimeter van haar af. Hij zei niets, bestudeerde haar enkel, tot hij een kleine glimlach liet zien.
"Nee, nee, ik denk dat we ons pleziertje wel hebben gehad," zei hij toen, luchtig. Hij draaide zich om en keek Ace veelbetekenend aan. "Ik begrijp dat je niet blij bent met onze lieftallige dame hier." Juve legde zijn arm om haar middel, al hield hij zijn hand wel eerbiedig van haar af, en trok haar wat dichterbij. "Maar het is niet haar schuld dat je zo slordig bent geweest, Cat. En je hebt je wraak zo te zien wel al gehad." Juve draaide zich weer naar Malikah en bestudeerde haar hals nog een keer, fronsend.
"En jij," ging hij vervolgens verder, nog altijd naar Malikah kijkend. "bent een slimme dame. Je had het bijna juist. Mijn goede vriend..." Hij gebaarde naar Ace. "is inderdaad agent en een mol. Alleen de omgekeerde kant uit." Hij grijnde en gaf haar een knipoog. "En ik ben ontzettend trots dat je naar mij bent toegekomen, en dan nog eens zo snel. Daar heeft de bende baat bij." Juve liet haar los en keek weer naar Ace. "De héle bende," benadrukte hij. "Dus ik zal inderdaad met Roman praten en je een weekje vrij voorzien, dat heb je wel verdiend."

Mijn brein breint zoals het breint.

17 mei 2020 - 23:57 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

His Room — Juve & Malikah — 27 Years Old — Police Detective — Black Cat — Outfit

Juve doet een weinig grondige speurtocht door de kamer, op de hoogte dat wanneer hij Ace zijn badge zou willen vinden hij dat zeker zou kunnen — of in ieder geval het kluisje waarin de agent zijn persoonlijke spullen normaal gesproken altijd heeft liggen. Het zou niet heel moeilijk zijn het verband te leggen tussen de 'verdwenen' badge en de metalen bergplaats met cijfercode. Terwijl de man door zijn kamer slentert heeft Ace zelf zijn ogen op Malikah gericht, wiens felle woorden hem een vrij kleurrijke inbeelding geven van wat ze hem aan zou willen doen.
"Hij is te arrogant om het hier te laten liggen." Ze weigert van hem weg te kijken, maar hij ziet de twijfel ontstaan in haar ogen wanneer Juvenalis haar nadert met lege handen — hoort het besef in haar stem wanneer ze bevind dat de bendeleider niets heeft gevonden. "Maar fijn te weten hoe ik gezien word hier, ik hoop dat je zal genieten."
Hij geniet al, beseft hij zich — vermaakt zich kostelijk tijdens dit spelletje wat ze spelen en is dat niet gewoonweg vernieuwend. Zijn vriend komt kort voor haar neus tot stilstand en laat zijn stilzwijgen de spanning nog net dat beetje hoger oplopen — laat de anticipatie in de lucht sudderen terwijl de seconden wegtikken. En dan ontspant Juve, wat Ace als automatisch doet volgen, de sfeer in de kamer voor hun twee plotsklaps een stuk minder beladen al kan hij met zekerheid zeggen dat dat voor Malikah nog niet geld.
"Nee, nee, ik denk dat we ons pleziertje wel hebben gehad," oppert Juve luchtig, waar Ace zich makkelijk bij neerlegt zonder het er helemaal mee eens te zijn. Niemand heeft ooit gezegd dat hij geen sadist is. "Ik begrijp dat je niet blij bent met onze lieftallige dame hier, maar het is niet haar schuld dat je zo slordig bent geweest, Cat. En je hebt je wraak zo te zien wel al gehad."
"Niet blij is een understatement en stop maar met me Cat te noemen, want ondertussen is mijn naam het enige ontbrekende aan het plaatje en waarschijnlijk duikelt ze die nog wel op als we twee seconden niet opletten," gromt hij, nu zelfs ondanks de mechanische toon van het masker verveeld klinkend. In één soepele beweging verwijderd hij de zwarte dekmantel van zijn gezicht en wend na een kort moment zijn ogen tot Juve, wiens arm rond Malikah haar middel is gekropen en wiens blik wederom de toegetakelde huid scant. "En die blauwe plekken heeft ze overgehouden aan het zonder te kloppen betreden van mijn kamer en als waarschuwing haar mond te houden. Je weet nu hoeveel indruk dat heeft gemaakt."
"Jij—" wendt Juve zich tot de vrouw, "—bent een slimme dame. Je had het bijna juist." Ace zijn ogen richten zich koud op de bruine variant van de Libanese en zijn kaken verstrakken verder bij ieder woord wat over de lippen van Juve komt. "Mijn goede vriend is inderdaad agent en een mol. Alleen de omgekeerde kant uit. En ik ben ontzettend trots dat je naar mij bent toegekomen en dan nog eens zo snel. Daar heeft de bende baat bij."
Ace kookt. Begrijpt aan de ene kant wat zijn vriend bedoeld, maar heeft een handvol argumenten welke hij het liefst direct zou benoemen. Hij heeft geen idee waar zijn vlaag welbespraaktheid vandaan komt maar onderdrukt deze met harde hand — gaat Juve zijn gezag niet ondermijnen in haar bijzijn. Of zo denkt hij.
"De héle bende. Dus ik zal inderdaad met Roman praten en je een weekje vrij voorzien, dat heb je wel verdiend." Ace zijn ogen vinden Juve zijn gezicht en hoewel zijn blik voor ieder ander geen betekenis zal dragen, kent de kortere man hem lang genoeg om zijn vlaag ongenoegen te ontdekken. Werkelijk, Juve beloont haar voor het ongevraagd binnenkomen in Ace zijn kamer, het negeren van zijn dreigementen en het rondsnoepen in zijn bureauladen? Hij moet zijn volgende woorden heel voorzichtig kiezen of hij haalt het ongenoegen van de man achter het varkensmasker over zich heen.
"Wat als haar zelfbehoud haar de volgende keer laat praten tegen iemand anders. Iemand buiten de organisatie?"

Marrow deep, soul deep, essence deep

18 mei 2020 - 11:34 Kefe is offline

Kefe 5051

Malikah El Masry
Roman’s Girl ♕ Believer ♕ Fighter ♕ Jurk | Badpak ♕ Ace's room w/ Juve & Ace

Wanneer Juve zich dichterbij plaatst kan Malikah de walging niet uit haar ogen houden — al gaat dit overduidelijk gepaard met de twijfel wat er gaande is. Waarom zocht hij niet goed? Het feit dat hij vertrouwen durft te leggen in iemand als Black Cat vreet aan haar — dat haar woorden niets meer zijn dan een loze belofte teert aan haar. Ze zijn niet blind over hoe ze zich normaal draagt hier, maar zelfs daar begint de Libanese nu aan te twijfelen.
Het is echter de glimlach die Juve laat zien, hoe subtiel ook, wat ervoor zorgt dat haar handen zich tot vuisten vormen en wanhopig aan de stof van haar jurk grijpen, hopend dat ze deze thuis kan houden nu hij het lef vertoond van een glimlach. Zij staat hier te koken, maar meneer vind het leuk om te gaan lachen?
'Nee, nee, ik denk dat we ons pleziertje wel hebben gehad. Ik begrijp dat je niet blij bent met onze lieftallige dame hier. Maar het is niet haar schuld dat je zo slordig bent geweest, Cat. En je hebt je wraak zo te zien wel al gehad.'
De woorden, en vooral de luchtige wijze waarop het gebracht wordt, laat haar ogen eindelijk echt van het doodse masker afglijden naar Juve. De arm die vervolgens om haar heen glijdt, haast op glibberige wijze in haar ogen, zorgt er enkel en alleen voor dat Malikah haar rug recht, gereed om toe te slaan wanneer nodig. Wanneer Juve haar echter dichterbij trekt merkt ze direct dat haar krachten lang niet geëvenaard zijn vergeleken met de man voor haar. Woede en onbegrip en haat is wat ze voelt.
'Niet blij is een understatement en stop maar met me Cat te noemen, want ondertussen is mijn naam het enige ontbrekende aan het plaatje en waarschijnlijk duikelt ze die nog wel op als we twee seconden niet opletten. En die blauwe plekken heeft ze overgehouden aan het zonder te kloppen betreden van mijn kamer en als waarschuwing haar mond te houden. Je weet nu hoeveel indruk dat heeft gemaakt.'
Het ontdoen van het masker en daarbij zijn bekende gezicht tentoonstellen maakt bepaalde dingen duidelijker voor Malikah, maar toch blijft het allemaal even te vreemd om in zich op te nemen. Het leidt haar een pad op waar ze de betekenis nog niet van weet. Haar ogen boren direct theoretische gaten in het gezicht van Black Cat — geen greintje interesse in zijn naam hebbende op dat moment. Informatie betekend niets in deze wereld, de illusie die hij haar deze ochtend gegeven had is verdwenen voordat deze ook maar echt ontstaan is. 'Sloten bestaan.' De woorden verlaten haar lippen tussen op elkaar geperste tanden, ziedend.
'En jij bent een slimme dame. Je had het bijna juist. Mijn goede vriend... is inderdaad agent en een mol. Alleen de omgekeerde kant uit. En ik ben ontzettend trots dat je naar mij bent toegekomen, en dan nog eens zo snel. Daar heeft de bende baat bij.'
De woorden bonken als een storm door haar hoofd heen, zorgen ervoor dat ze zichzelf even moet herpakken, hierbij duidelijk voelende dat haar lichaam toch even wat minder gespannen is, maar het haast zo bont maakt dat ze denkt dat haar benen het gaan begeven — hierdoor is ze toch even opgelucht dat Juve haar vast heeft. De woorden op Ace gericht mist Malikah ook compleet, terwijl haar hoofd langzaamaan rood begint te kleuren door de woede. 'Pardon?' Onwijs zacht, onder een fluistering haast, maar onmiskenbaar giftig.
'. . . weekje vrij. . .'
Deze woorden laten de Libanese naar de kortste man in de ruimte kijken, haar ogen tot spleetjes veranderd, tot ze beseft wat de rest van de zin is. Haar ogen verzachten lichtelijk, maar woorden kan ze niet uitbrengen. Nog niet. Haar ademhaling moet eerst verbeteren, en ze vertrouwd haar stem op het moment niet.
'Wat als haar zelfbehoud haar de volgende keer laat praten tegen iemand anders. Iemand buiten de organisatie?'
Nog altijd vertrouwd Malikah haar stem of woordkeuze niet, toch spreekt ze ditmaal. 'Breng me niet op ideeën.' Haar ogen glijden opnieuw over zijn gelaat heen, zoals eerder deze dag zoekend naar emoties. Haar stem klinkt angstiger dan ze wil bekennen, al dempt het haar vuur in haar ogen niet. Ze voelt zich bedrogen en is er alles behalve blij mee als een grap gezien te worden.
De hand die Juve om haar heen geworpen heeft voelt losser, waardoor ze deze nu kwaad van zich af slaat. Haar ogen vullen zich met gefrustreerde tranen terwijl ze enkele stappen wegzet van de twee heren. 'Wat jullie niet weten is dat jullie de grap zijn. Dit poppenspel. . .' De walging in haar ogen brand diep. 'Erger dan wat klanten met ons doen. Velen malen erger. Als dit is hoe jullie met de andere dames omgaan. . .' Malikah klemt haar kaken opnieuw tezamen en dwingt door middel van knipperen haar tranen weg. Haar handen ballen zich weer tot vuisten, terwijl ze ontevreden haar hoofd schud — al schaamt ze zich ervoor dat ze erin getrapt is. Dat ze het idee durfde te hebben iets goeds te doen. Een hoop dat ze de aandacht op iets anders kon leggen dan Mason's dood en Luna's woorden.

I'm your little ray of pitch black.

18 mei 2020 - 14:44 Syaoran is offline

Syaoran 12970

Dani Reina Verdad

"I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me."

• Twenty-five • Zwembad • Luna •

Luna raakte zichtbaar aangedaan door de woorden die de brunette uitbracht en hoewel ze ergens een vlaag van medelijden voelde voor de blondine, verzachte Dani niks van dat. Ze hoopte op deze manier dat de blondine voor haar wijselijk afstapte van elk plannetje dat ze in haar hoofd had, wetende dat het anders echt op een verkeerde manier kon gaan uitpakken voor haar.
"Oké," klonk het zuchtend wanneer het gesprek in de richting van Luna's broer gaat. Er was niks meer dat Dani daarin voor haar kon betekenen — los van het gegeven een keer op subtiele wijze aan Juve te vragen. De brunette twijfelde echter in hoeverre ze het antwoord wilde weten.
"Oh, sorry," mompelt Luna dan, haar blik op de sleutels die Dani in haar handen heeft. "Je wilt natuurlijk… Ik hou je op."
"Dat valt wel mee," glimlacht de Spaanse geruststellend, tenslotte hield niemand haar op wanneer ze er echt geen behoefte aan had. Nu kwam het daarentegen zelfs perfect uit dat de blondine haar tegemoet kwam, daar Juve ook gevraagd had om met haar te gaan praten. "Weet jij, eh, waar ze blijven? Malikah en Juve, bedoel ik?"
Licht schudde Dani met haar hoofd, liet daarbij haar blik een keer rond glijden en kwam inderdaad tot de conclusie dat beide nog niet terug gekomen waren — evenals de Black Cat. "Ze zullen zo wel terug zijn," reageerde Dani desondanks, haar donkere kijkers terug op de blondine voor haar gericht. De vraag wat er aan de hand kon zijn speelde op een tactvolle wijze in haar gedachten op, maar het was een vraag die ze nu niet aan Luna ging stellen. De drang waarmee Malikah met Juve moest praten was zo groot geweest dat ze betwijfelde of de jonge vrouw ook wist wat er aan de hand was.
"Red je het hier beneden?" vroeg Dani daarom aan Luna, waarbij ze een kort gebaar maakte om hen heen.

Kesari Zahira Dahab

"Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

• Twenty-four • Bar • Tyrone • Outfit •

Bij het zien van zijn vernauwende blik doet Kesari onbewust een kleine stap naar achteren, ondanks dat de bar breed tussen haar en Tyrone in ligt — en ze ergens ook niet bang is dat hij daadwerkelijk ook maar iets zou doen. De brunette wist dat ze een gevoelig onderwerp aanraakte, niet enkel en alleen voor haar. Bij het horen van haar oprechte excuses verzacht zijn blik echter weer en haalt Kesari onopvallend een keer diep adem.
"Zo bedoelde ik het ook niet," zegt Tyrone dan. "Maar proberen klinkt goed."
Het ontgaat Kesari niet dat zijn toon ergens verweven is met lichte ontevredenheid, waardoor er een lichte twijfelachtige uitdrukking over haar gezicht heen glijdt. Lag het aan haar, of was het eerder op de uitgesproken woorden gericht? De brunette had al opgemerkt dat Tyrone meer gespannen was dan anders — een vermoeden dat het wellicht te maken had met wat er verderop in de jacuzzi leek te gebeuren. Ze had echter nul idee waarom. Echter, besloot Kesari hier niet naar te vragen; zijn problemen met andere waren uiteindelijk het hare niet, althans dat was wat ze poogde zichzelf voor te houden.
"Nog geen spijt?"
Heel even kijkt Kesari niet begrijpend naar de lange, donkere man voor haar op, een frons speels tussen haar wenkbrauwen alvorens ze doorheeft waar hij op doelt. Licht schud ze dan ook met haar hoofd. Hier zou ze geen spijt van krijgen — of dat hoopte ze toch. Wat was het ergste dat er anders kon gebeuren?
"Ik denk dat ik nog even wat wil ontnuchteren in de jacuzzi," klinkt het dan, wat gepaard gaat met een subtiele knik naar een van de andere jacuzzi's, geheel aan de andere kant van de ruimte. "Of wilde je al naar boven?"
Opnieuw schudde Kesari voorzichtig met haar hoofd — het idee om nu meteen al met Tyrone naar boven te gaan zorgde ervoor dat de zenuwen door haar buik heen kronkelde, waar ze tevens niet vanop uit kon of het op een positieve of negatieve wijze was.
"Nog even in de jacuzzi is prima," reageerde ze daarom dan ook. Lichtjes krulde ze haar mondhoeken om tot een flauwe doch gemeende glimlach alvorens de brunette een slok van haar drinken nam en achter de bar vandaan kwam. Heel even keek ze op naar Tyrone, beet bedenkelijk kort op haar onderlip, waarna ze hem voor ging in de richting van het warm water bad.
Eenmaal daar aangekomen nam ze plaats aan de rand van het ronde bad, liet haar voeten in het warme water zakken en plaatste het glas drinken dat Kesari meegenomen had eveneens op de rand naast zich. Langzaam liet ze haar benen door het water en bubbels heen glijden, voelde hoe de warme borrels de spanning in haar benen weg poogde te strelen.
"Denk jij dat het iemand van hier binnen is?" Vragend keek de brunette op naar Tyrone, doelend op de moordenaar van Mason en hopen daarmee op een rustige wijze voor het eerst eens een fatsoenlijk gesprek met de man aan te gaan.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

19 mei 2020 - 16:42 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Dress + Bikini ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Pool --> Dani ▢

Luna werd nog te zeer in beslag genomen door Dani’s antwoord, dat ze weinig oog had voor haar omgeving en voor Dani. Het antwoord was zo gruwelijk, zo ongeloofwaardig… Waren de jongens hier echt tot moord in staat? Zouden ze dat bewust doen, of lieten ze zich in zo’n situatie te veel meeslepen? Luna beet op haar lip en staarde met een nietsziende blik door de ruimte. Natuurlijk had ze zelf inmiddels ervaren dat de jongens geen lieverdjes waren en dat het gros van hen losse handjes had, maar moord? Luna slikte. Juve had altijd met eigen woorden gezegd dat ze in ‘goede staat’ moesten blijven, zowel tegen bendeleden als tegen klanten. Luna had zelfs een aantal keer een agressieve klant meegemaakt en die werden zonder pardon weggehaald, zolang zij maar ongedeerd bleef – op wat blauwe plekken of kneuzingen na.
Het onderwerp Joshua werd stilzwijgend afgesloten, hoewel Luna de brunette dankbaar was dat ze in ieder geval een poging wilde wagen naar haar broer te informeren. Toen Luna dan ook opkeek en de sleutel in Dani’s hand zag, merkte ze op haar op te houden, al wuifde Dani dat enigszins weg. “Dat valt wel mee,” glimlachte Dani, waarop Luna knikte maar toen vroeg toen toch verder naar Malikah en Juve, al kon die laatste haar niet echt schelen.
Dani schudde kort haar hoofd, waarna ze antwoordde: “Ze zullen zo wel terug zijn.” Opnieuw knikte Luna op het antwoord, terwijl haar blik opnieuw de ruimte afspeurde. “Red je het hier beneden?,” vroeg Dani toen en Luna knikte voor een derde keer. “Ja. Dat lukt wel,” antwoordde Luna, al wist ze niet goed bij wie ze zich kon aansluiten. Kesari hing rond bij Tyrone en de rest.. Tsja, dat hoefde niet zo nodig van haar. Om niet al te hulpeloos over te komen, liet Luna zich opnieuw op het bedje zakken. “Dank je, trouwens,” voegde Luna daar snel aan toe en keek even omhoog naar Dani. “Ik, eh, zal er op letten.”

24 mei 2020 - 19:46 Kefe is offline

Kefe 5051

SKIP NAAR
PLAY PARTY.

─────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────────

Animal Hotel — Your pleasure is our priority — Come out and play

Er is één week gepasseerd, de zondag dat Mason vermoord is drukt nog op het netvlies van de heren, terwijl de dames al meegekregen hebben dat er enige verandering gaande is binnen Animal Hotel — iets dat voor hen een grotere rol zal spelen waarschijnlijk. Juve en Ravi zijn weg gehaast voor een reden vooralsnog onbekend voor zowat ieder persoon binnen Animal Hotel. Er wordt gesproken over “tijdelijk”, en hun dames zijn overgeheveld naar andere heren. Aan de top staan nu Tyrone, Ace en Abe — waarvan de laatste eerder geen onderdeel is geweest van Animal Hotel zelf maar eerder erbuiten werkte.

Nieuwe kinks worden ontdekt binnen Animal Hotel (en hun nieuwe dungeon, een simpele ruimte die omgetoverd is om de heren te ontvangen en wensen in vervulling te brengen mocht het daar nodig zijn) voor ieder die ervan gehoord heeft, hoopvol dat de mond op mond reclame hen meer naamsbekendheid weet te bezorgen. Als poging om dames zonder onnodige pijntjes rond te laten lopen, door naar binnen gesmokkeld materiaal, breiden ze hun services uit. De mogelijkheden eindeloos, maar door middel van een simpele greep bieden ze een lijst aan — BDSM, bondage, suspension, choking, rape play, impact play, role playing, en zelfs group sex. Voyeurism zal ook een grote mogelijkheid zijn, puur omdat dit enkel makkelijker is op een feest als dit.

Tegen veel grotere betalingen zijn er mogelijkheden tot zelfs sadism en masochism. Kortom: Voor ieder wat wils. Ondanks dat dit de dames alles behalve lekker zal liggen, is hen gegarandeerd dat ze zich moeten gaan gedragen — iedere pooier op hun eigen manier. De consequenties liggen anders bij de betreffende man, eens niet bij de dame. Deze avond moet iedereen op zijn best behavior zijn, want problemen zullen boven je hoofd zwegen als de leiders er oor van krijgen dat je iets doms hebt gedaan.

───────────────────────────────────
Harder. Better. Faster. Stronger.
───────────────────────────────────

Animal Hotel — Your pleasure is our priority — Come out and play

♀ Dani Verdad — Ajax
♀ Luna Hale — Ace
♀ Inez Castillo — Roman
♀ Malikah El Masry — Roman
♀ Kesari Dahab — Tyrone
♀ Honey Billings — NPC Vez

♂ Tyrone Price — Wolf — Kesari
♂ Roman Sanchez — Rabbit — Malikah & Inez
♂ Ace Brennan — Black Cat — Luna
♂ Ajax Masters — Cat — Dani
♂ Abe Gagnon — Scorpion — N.v.t.

[ bericht aangepast op 28 mei 2020 - 20:03 ]

I'm your little ray of pitch black.

24 mei 2020 - 21:14 WrittenWords is offline

WrittenWords 692

24 mei 2020 - 21:44 Kefe is offline

Kefe 5051

Tyrone Price
"What's the matter — afraid of temptation?"
Owner of Montana & Kesari ♕ Lone wolf ♕ Fighter ♕ Outfit ♕ Dungeon w/ Kesari

I could be all sad,
but I have shit to do.

De afgelopen week is vreemd geweest voor Tyrone, het gehaaste vertrek van Ravi en bovendien de pauze die Juve nodig lijkt te hebben is hem onder zijn vel gekropen. Toch heeft hij zich oprecht moeten vermannen, zijn eigen emoties aan de kant hebben moeten zetten om de plannen die komen waar te maken — de plannen die al lang nodig waren geweest.
Wanneer hij als een van de eerste de omgetoverde vergaderruimte bekijkt, voelt hij zichzelf haast al onrustig in een omgeving als dit. De sfeer is er donker, alsof het haast een ware kerker is — enkel met veel meer luxe en mogelijkheden dan deze je normaliter zou bieden. De deuren van het hotel zullen zo geopend worden voor dit specifieke publiek, iedereen heeft zijn dames al aangesproken of is er nu mee bezig, en dat betekend voor Tyrone dat het eindelijk waarheid wordt. Dat er eindelijk verbetering komt zoals hij, Ravi en Juve het ooit hebben gezien.
Het feit dat Ace en Abe nu aan zijn zijde staan geeft hem echter ook zeker een sterker gevoel, wetende dat deze twee heren duidelijk weten hoe of wat. Ondanks dat Ace het drukker zal krijgen dan ooit, verwacht Ty ook geen moment dat deze Animal Hotel niet als prioriteit zal hebben — al is het maar in zijn ogen, want werk is nog altijd werk.
In elke hoek is wel het een of ander te vinden dat vervreemd voelt binnen de muren van het hotel, doch zet hij zijn eigen kopzorgen aan de kant op de rust op te wekken die deze avond hen zal bezorgen. Zoveel zorgen zullen verdwijnen en Tyrone twijfelt geen moment aan het nieuwe team — ondanks dat hij zelfs moet bekennen dat hij Juve en Ravi nu al mist. Voor een laatste keer heft hij zijn kin op, werpt nog een tevreden blik de ruimte rond en keert zich dan tot de deuropening waar hij al de eerste voetstappen hoort. Bij het aanzicht dat er binnenwandelt groeit er onbewust toch een gerustgestelde glimlach rond zijn lippen.
Met rustige passen maakt hij zijn weg naar Kesari toe, laat intussen zijn ogen ongegeneerd over haar heen glijden en knikt tevreden. 'Je ziet er goed uit, as always.' Geen woord ervan is gelogen, maar iedere dwaas kan zien dat Kesari een aantrekkelijke verschijning is. Om het haar allemaal maar wat makkelijker te maken, en omdat de rol toch vervult moet worden, heeft Ty haar dan ook omgetoverd tot host — in de hoop dat ze toch wat veiliger is voor de perverts die het hotel zullen betreden. Bovendien heeft de leider veel goed te maken.
'Red je het een beetje?' zijn ogen zijn zachter dan bij ieder ander, maar het deert hem nu niet. Zijn hand glijdt zelfzeker naar haar heup, waar hij deze laat rusten. Zijn ogen glijden kort over haar gelaat heen, waardoor zijn ene mondhoek traag op krult — precies op het moment dat deze haar prachtige ogen vinden. 'Ik hou je in de gaten, maak je geen zorgen.'

[ bericht aangepast op 25 mei 2020 - 15:57 ]

I'm your little ray of pitch black.

24 mei 2020 - 22:25 Kefe is offline

Kefe 5051

Malikah El Masry
"My kisses are not so easily won."
Roman’s Girl ♕ Believer ♕ Fighter ♕ Lingerie | Bathrobe ♕ Inez' room w/ Inez

Malikah plukt onzeker aan de outfit, zoals het haar zo mooi verkocht werd, terwijl ze maar al te goed beseft hoe haar rondingen zich niet eens meer in zijn geheel in het setje lijken te bevinden. Gehaast grijpt ze dan ook maar naar de satijnen ochtendjas die haar nog geboden is, en ondanks dat het niet veel extra stof lijkt te bieden, is ze er nu dankbaar voor. Haar voeten hijst ze moeizaam in het stel hakken dat haar evenals aangewezen is, waarna ze zichzelf kort in de spiegel bekijkt. Haren los, dikke laag makeup op, deze vreselijke outfit — hoe misplaatst kan iemand zich voelen?
Het helpt ook totaal niet dat Malikah niet eens weet wat deze avond in gaat houden, zo onwetend is deze dame. Na vorige week, de grap die Juve en Ace met haar gespeeld hebben heeft ze zich sowieso grotendeels in haar eigen kamer opgesloten. Behoefte aan contact of sociaal gedrag is er alles behalve geweest, en het ergste is nog dat dit er nog altijd niet is. Echt vragen heeft ze niet gesteld, en die ene keer dat ze Roman gesproken heeft poogde ze ook om hem sneller de deur uit te krijgen dan hem gezellig vragen te stellen.
In de hoop dat ze even haar hart kan luchten gooit Malikah haar slaapkamerdeur open en begeeft ze zichzelf met doelgerichte passen richting de kamer van haar mede lotgenoot — haar mede plotter. Haar lange benen brengen haar al gauw naar Inez' deur, waar ze netjes klopt voor ze ook maar aanstalten maakt de klink aan te raken. Heeft het hele gebeuren toch iets goed gedaan voor haar. 'Inez?' Malikah hoopt oprecht dat deze dame er is, dat deze nog niet naar beneden toegetrokken is en dat ze dadelijk in haar eentje daar binnen moet wandelen.
Pas bij het besef dat ze welkom is entree te maken opent ze de deur. Met één simpele blik op de weelderige Latina schudt Malikah gefrustreerd haar hoofd. Nog zo'n apenpakje waar rondingen overal te vinden zijn — behalve in de correcte locatie. 'Dit is toch absurd!' De Libanese zorgt ervoor dat de deur gehaast gesloten wordt achter haar, waarna ze met een diepe zucht haar rug tegen de deur plaatst.
Ergens vraagt ze zich af wat het ergste is aan deze gehele situatie. Het feit dat Luna het haar nog niet vergeven lijkt te zijn dat ze met Juve is gaan praten, haast angstig dat Malikah verhaal zou doen bij de. . . vroegere leider? Misschien is het wel het feit dat meneer Black Cat nu spontaan bovenaan de rangorde staat dat aan haar aan het vreten is, of juist het idee dat ze te onwetend is over wat deze avond gaat bieden. Waarschijnlijk de perfecte combinatie van dit allen samen. Wat is het leven toch zuur, bitter en alles dat onsmakelijk is.
'Verschrikkelijk,' zucht Malikah nogmaals, voordat ze zachte vervloekingen over haar lippen laat rollen in haar moedertaal. Hoofdschuddend, alsof haar ontevredenheid nog niet duidelijk genoeg is, keert ze zich weer tot Inez — niet geheel beseffend dat haar blik naar de grond gegleden was. Twijfel speelt even achter haar donkere kijkers, voor ze kort op haar lip bijt. 'Weet jij wat deze avond inhoud? Ik voel me zo belachelijk hier omdat mij niets is verteld.' En dat maakt het erger, want ze kennen haar. Het moet wel heel erg zijn dan. Haar stem klinkt zachter dan ooit — nog net hoorbaar voor de Latina, onzeker of ze het antwoord wel wil weten.
Zonder verder echt besef te hebben van het feit dat Malikah echt een knuffel nodig heeft, maakt ze echter haar weg naar Inez toe en omhelst ze te Latina — iets dat vernieuwend is voor de Libanese, maar het voelt zo nodig en belangrijk op het moment. Terwijl haar kin zacht op de schouder van Inez rust voelt ze de tranen in haar ogen branden. 'Sorry.' Toch laat ze nog niet los, ze kan het niet. De handen die ze achter Inez in elkaar geslagen heeft, lijken geen afstand van elkaar te willen doen.

I'm your little ray of pitch black.

24 mei 2020 - 23:26 Perseid is offline

Perseid 8184

Honey
Vez' slavetoy ✬ Good girl ✬ Outifit ✬ Dungeon, alone

✬ ✬ ✬

‘Honey. . . Honey. . .’ hoort ze hem verzuchten, hetgeen haar doet stoppen met friemelen aan de ongemakkelijke, lederen riempjes die over haar middenrif lopen. Ondanks de aangename temperatuur in de donkere slaapkamer voelt ze de kippenvel op haar huid ontwaken wanneer hij zich naar haar omdraait en met afgemeten passen op haar afkomt.
Er is geen emotie in zijn donkere ogen te vinden terwijl hij haar van top tot teen in zich opneemt, maar dat is niet waar haar aandacht naartoe verdwijnt. De mond van de goudblonde schone wordt kurkdroog bij het zien van wat zijn handen haar voorhouden en haar ogen zijn rond als schoteltjes wanneer hij zijn wijsvinger onder haar kin krult, haar aandacht daarmee terug naar zijn strakke gezicht verschuivend. Honey vraagt zich onbewust af hoe ze hem ooit minder duivels heeft kunnen vinden, hoewel haar onderbuik gevaarlijk samentrekt wanneer hij haar een fractie van een scheve grijns laat zien.
‘Dit is een belangrijke avond.’ Vez boort zijn blik in haar kijkers en hij hoeft er niet hardop aan toe te voegen wat dat betekent. Honey slaat haar blik af, gebruikt haar in satijnen handschoenen gestoken vingers om haar lokken omhoog te tillen zodat hij de lederen band om haar hals kan sluiten. De verse blauwe plekken die zijn knijpende vingertoppen eerder hebben achtergelaten worden daarmee aan het zicht onttrokken. Hij stuurt haar naar de enorme spiegel die zijn kledingkast beslaat, zijn tanden gevaarlijk dicht tegen haar oor terwijl ze samen naar het spiegelbeeld kijken.
Het ziet eruit alsof alles net iets te strak zit en comfortabel voelt het allesbehalve, maar Honey's ogen zijn enkel gericht op de hongerige manier waarop Vesper haar keurt, de hebberige vingers die naar de zachte binnenkant van haar dijen grijpen. ‘Stel me niet teleur, Honeybee.’ Het koosnaampje doet haar week worden, maar het knikje dat ze hem geeft is verrassend stabiel. De donkerblonde jongeman klakt afkeurend zijn tong, drukt haar in een vloeiende beweging tegen het ijskoude glas van de spiegel en laat haar hoorbaar naar adem snakken.
‘N—nee, sir,’ fluistert ze, haar tanden in de zoetroze gloss van haar onderlip zettend. Hij houd haar daar enkele seconden, maar laat haar dan los, een sigaret uit zijn broekzak vissend terwijl ze zichzelf herpakt.
‘Wees goed. Als ik iets anders verneem. . .’ het dreigement dat onuitgesproken in de lucht blijft hangen laat een rilling over haar rug lopen en ze kan nog net voorkomen dat ze een hand naar haar hals brengt. Toch is dat niet de reden voor de frons die op haar gezicht verschijnt.
‘Je blijft niet?’ Met hoe ze er nu uit ziet, had ze niet verwacht dat hij haar zomaar zou achterlaten. De avond in het verschiet beloofd anders te zijn dan alles wat het Hotel al heeft gedaan en Honey heeft er niet bij stilgestaan dat ze dat alleen zou moeten doorstaan.
‘Het is tijd om te gaan,’ zegt hij, haar fluistering negerend, de rook uitblazend in haar gezicht terwijl hij een lok tussen zijn vingers neemt. Maar in plaats van een kus, haakt hij zijn duim enkel door de ring van de halsband om haar daarmee met zich mee naar de gang te trekken. Ze weerhoud zichzelf ervan te vragen of hij de avond bij een nieuw meisje zal doorbrengen; het blonde popje dat hem amper durft aan te kijken en de gedeelde slaapkamer nog niet is uitgekomen.
‘Morgen houd je deze om,’ zegt hij wanneer ze in de gerenoveerde kelder zijn aangekomen en hij de halsband eindelijk loslaat. Vez kijkt niet op of om, maar Honey is voor het eerst in lange tijd sprakeloos, en misschien niet volledig op de goede manier. De outfit is niets in vergelijking met wat deze ruimte beloofd en ze voelt nattigheid, de slechte soort.
Hij glimlacht, naar een houten kruis in de hoek van de ruimte gebarend. ‘ Omdat je die scherpe tong van je zo graag gebruikte gister, mag je vanavond laten zien dat je—je wel kunt gedragen.’ Hij neemt enkele verandering in haar gelaat op terwijl Honey bedeesd knippert.
‘Vez. . .’ Ze wil zeggen dat ze meer dan genoeg straf heeft gehad toen hij haar luchtpijp vannacht dichtkneep, maar klapt haar mond wijselijk dicht wanneer zijn donkere poelen verder verduisteren. Hij is haar aan het uitlokken, de manier waarop hij haar op haar tenen houd tot ze tegen hem uitvalt benuttend om te zien hoeveel terugslag ze nog in zich heeft voor ze het opgeeft. Ondanks dat ze haar tanden voelt knarsen, spreekt ze hem niet tegen.
‘Wees goed.’ Het ontgaat haar niet dat hij de woorden herhaald, de waarschuwing scherp in zijn ogen, en hij kijkt niet om wanneer hij dezelfde weg terugneemt, de telefoon al in zijn hand, met zijn gedachten ergens anders.
Haar blik gaat naar het nu nog lege kruis, ze maakt zich geen illusies dat ze daar onderuit zal komen, en voor het eerst voelt ze haar verlangen gebukt gaan onder een frustrerende soort boosheid.

Feel the fire, but do not succumb to it.

Index RPG Actieve Topics Zoek