[RPG - [16+] - 100 ] Animal hotel [Speeltopic] - Speeltopics

28 feb 2020 - 22:34 Frisk is offline

Frisk 8318

Animal hotel [16+]
Rollen Praat Speel

@Liesje

De grootstad Nixton wordt geteisterd door geweld en criminaliteit. Onder de grote, felle neonlichten en tussen al de toeristische trekpleisters in loert het gevaar. Niet enkel in de donkerste steegjes, maar ook in de luxe en het rijke nachtleven.
Animal Parade is de invloedrijkste bende van het moment: in enkele jaren uitgegroeid van een groepje pooiers tot een heel imperium in de drugs- , wapen- en mensenhandel. Zowat overal hebben ze wel iets te zeggen, er is geen tak in de criminaliteit die ze onberoerd hebben gelaten, en toch blijft de top totaal onaanraakbaar. Of toch tot nu.

Nothing could kill me like you do
Herwerking van Animals & Hotel Aphrodite

Op de ochtend van zondag 15 maart, net voor de lente begint, wordt het lijk gevonden van Mason Kingsley (26), doodgeschoten en achtergelaten in een van de kamers van Hotel Aphrodite: luxebordeel, nachtclub en dé uitvalbasis van Animal Parade. De jongeman stond zelf hoog aangeschreven in de bende en zijn dood, in het midden van hun thuis, is een zware klap voor de bende. Is dit het begin van hun einde?

⋅⋅⋅⋅⋅ DISCLAIMER

Deze RPG is [16+]: seks, geweld, drugs, donkere gedachten etc. zijn zeker toegelaten en zullen waarschijnlijk ook aan bod komen. Mocht je zelf te maken hebben gehad met iets wat hier aan bod komt, dan wil ik je als eerste al mijn steun aanbieden. Het raakt me oprecht dat je dat hebt moeten meemaken en ik hoop en geloof in jou dat je het leven krijgt dat je verdient. Ten tweede is het misschien een beter idee om hier dan niet veel verder te lezen.

Het is allerminst mijn bedoeling om welk van deze onderwerpen dan ook te romantiseren. Criminaliteit in deze vorm en mate is afschuwelijk en onmenselijk, en er bestaat geen enkel excuus voor. De vrouwen in dit topic worden verschrikkelijk behandeld en verdienen stuk voor stuk een beter leven. In geen enkel opzicht wil ik misbruik en mishandeling romantiseren of goed praten, en ik keur dit in elke vorm af. Hell, ik sta op de eerste rij om er recht tegenin te gaan.

Daar komt dan ook bij dat dit fictie is. Dat het niet verboden is om over deze onderwerpen te schrijven en re RPG'en, en het lijkt me dan ook enorm interessant om verschillende aspecten ervan te zien verschijnen. Ik zie het graag wat realistisch, en niet in de stijl van fifty shades of cringe (geen aanval op de boeken en de fans van de boeken, gewoon een woordgrapje!), maar het is en blijft fictie. De deelnemers schrijven vooral wat zij willen en hoe zij het zien, en dit is allemaal bedoeld om plezier te vinden in het schrijven en lezen van de posts.
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

⋅⋅⋅⋅⋅ BENDE

De bende is begonnen als een naamloze pooierbende die jonge meisjes in hun macht kreeg, om ze vervolgens uit te buiten en te verkopen. Er was toen niet zo heel veel structuur en zowel de jongens, als de meisjes kwamen en gingen. Pas de laatste 5 jaar is er structuur en hiërarchie ontstaan, en sindsdien is de bende enorm gegroeid. Ze houden zich met van alles bezig, maar in het hotel is (luxe)prostitutie en drugs nog altijd de hoofdbezigheid.

DE MASKERS
Je herkent de leden van de bende aan hun dierenmaskers (vandaar ook de naam). Deze zijn erg hightech, zodat ze niet zomaar afvallen, niet de zwaar zijn, de stem eventueel wordt vervormd, etc. Alle maskers van hetzelfde dier zien er hetzelfde uit en zijn een grijzig wit, maar de eigenaars zijn vrij om deze aan te passen. Het is ook volledig vrij te kiezen in hoeverre je je eigen identiteit beschermt, maar als je van uit de bende spreekt, moet je het masker dragen. Daartegenover staat dan ook dat als je iets doet wat de bende niet goedkeurt met het masker aan... Wel, dat mag je zelf invullen.

The lion, the wolf and the pig
De drie (mannelijke) leiders van de bende zijn degenen die vijf jaar geleden begonnen zijn met het uitbreiden van hun macht en de hiërarchie in de bende brachten. Ze zijn de eigenaars van het hotel en er dan ook nog altijd goed mee bezig. Ze hebben elk hun eigen taken, maar werken goed samen om alles in goede banen te leiden. Natuurlijk hebben ze ook heel wat mensen onder hen die ook heel wat te zeggen hebben en vaak ook in associatie werken, en niet perse in opdracht van.
Naar de buitenwereld toe lijken ze ook elk hun eigen karakter en taak te hebben: ~~de ene de grote leider~~ (ik heb hier zelf een idee voor, dus ik ga even zien) (pig), de andere de onderhandelaar (lion), de derde de vuisten (wolf). Ook zonder masker houden ze zichzelf echter bezig met hun meisjes en andere handeltjes in het hotel.
De rest van de bende is opgedeeld in twee grote groepen: the rabbits (konijnenmasker) en the cats (kattenmasker).

The rabbits
De konijnen of the rabbits zijn de brute kracht van de bende. De straatschoffies die de stad echt terroriseren. In heel de stad zijn ze ondertussen met duizenden, waar ze overvallen plegen, het vuile werk doen bij de deals en een acute dreiging zijn.
In het hotel zijn ze ook eerder de jongens die zich bezighouden met het grove geweld. Ze zijn de dreigende spierbundels die op de eerste rij staan om te zien of alles wel netjes verloopt. Ze houden zich vooral bezig met de meisjes, drugs, wapens etc.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het allemaal domme krachten zijn. De meesten in de hogere rangen hebben wel een goed brein in hun hoofd zitten en weten dat te gebruiken ook. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

The cats
De katten of the cats zijn de maatpakken en stropdassen van de bende. Ze zijn meer bezig achter de schermen en gebruiken minder makkelijk en minder vaak grof geweld. Ook van hen zijn er zeker wat honderden verspreid over de stad, waar ze zich bezighouden met afpersen, fraude en het witwassen van de buit.
In het hotel zelf zitten zij ook gemakkelijk meer achter de schermen. Ze zorgen voor de IT en onderhouden de contacten met hoogstaande en vooral superrijke klanten. De hoogste top is echter nog steeds afkomstig uit de pooierbende en het is dan ook niet vreemd dat deze cats zich ook nog bezighouden met hun meisjes.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de cats allemaal omhooggevallen ijdeltuiten zijn. Ze zijn niet vies van geweld en kunnen prima hun eigen zaakjes regelen. Ze werken nauw samen met de leiders en de cats, en zullen sommige skills zeker ook zelf kunnen.

Het belangrijkste onderscheid is vooral naar de buitenwereld toe: staat er een cat voor je deur, dan is onderhandeling nog mogelijk of ben je al je geld kwijt. Staat er een rabbit voor je deur, bereid je dan voor op een bezoekje aan het ziekenhuis. In de hoogste rangen van de bende is dit onderscheid er wat minder, of toch onder elkaar.

⋅⋅⋅⋅⋅ HOTEL

Hotel Aphrodite is geen echt hotel, maar bestaat uit twee componenten:
Een luxueus bordeel, bedoeld voor de hoogste klasses in de maatschappij, en een nachtclub voor rijke jongeren die zich een avondje van niets willen aantrekken, en los gaan met drank, drugs en meisjes.
tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteks

⋅⋅⋅⋅⋅ NIXTON

De stad Nixton is een fictieve stad in de Verenigde staten, ergens in Maine. Het is vergelijkbaar met New York en Chicago, en is niet enkel gekend voor haar toeristische trekpleisters en luxe nachtleven, maar ook voor de corruptie en natuurlijk de bende.

⋅⋅⋅⋅⋅ MASON

Mason Kingsley was 26 jaar op het moment dat hij stierf. Hij behoorde tot één van de eerste rabbits en had dan ook een hoge rang binnen de bende. Hij had 1 meisje in het hotel zitten op het moment van de moord, en hield zich verder graag bezig met drugszaken.
Qua karakter was hij niet altijd de gemakkelijkste. Hij was niet dom, helemaal niet, maar dacht niet altijd even goed na voor hij iets deed. Hij was opvliegend, sadistisch en een tikkeltje narcistisch. Hij was echter ook loyaal en trouw, en beschermde zijn meisje tegenover anderen - al had ze vooral bescherming tegenover hem nodig. Hij stond klaar voor zijn vrienden en voor de bende, en was altijd wel in voor een vrolijke avond. Hij had een aanstekelijke lach.

Just survive somehow

⋅⋅⋅⋅⋅ ROLLEN

MEISJES - 7
Vrouwelijke bendeleden bestaan, maar komen eigenlijk niet erg hoog. Het kan wel zijn dat een meisje dat al lang meedraait meer privileges heeft gekregen en uiteindelijk een soort van plekje in de bende heeft gekregen, maar ze zal altijd moeten knokken voor dat plekje. En dit zijn er niet veel.

♀ Virago - Dani Reina Verdad - 25 - Juve - 2
♀ Reeses - Luna Margaret Hale - 19 - Juve - 4
♀ Luftmensch - Mila Addison - 24 - Ravi - 3
♀ Serotin - Inez Elizabeth Castillo - 22 - Roman - 3
♀ Klaus - Evelyn "Evie" Kay - 23 - Pooier - 4
♀ Millay - Montana "Bambi" Byrd - 21 - Ty - 4
♀ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina

JONGENS - 7
Alle mogelijke ideeën die je maar kan bedenken: bring 'em on. De meesten zullen gewelddadig en agressief zijn, maar probeer er wat afwisseling in te maken. Soms maken de kleine dingetjes een personage al uniek. Ook andere ideeën qua rollen, zoals infiltranten of zo, zijn welkom om te bespreken!

♂ Luftmensch - Juvenalis Pipindorio - 27 - Pig - 4
♂ Woundmate - Ravi Rios - 29 - Lion - 3
♂ Darby - Tyron Price - bijna 29 - Wolf - 2
♂ Mandolorian - Roman Damario Sanchez - 27 - Rabbit - 2
♂ Balloo - Naam - Leeftijd - Cat - pagina
♂ Preservation - Ace Brennan - 27 - Special kitty - 4
♂ Velns - Naam - Leeftijd - pooier - pagina
teksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

BEGIN
Het is zondag 15 maart. Het hotel is vandaag erg rustig. Er waren maar enkele klanten die waren blijven overnachten, en die zijn allemaal vertrokken. Het is 11u. 's ochtends, de club is nu zo'n 6 uur dicht en de meesten worden stilletjes aan wakker. Kies maar wie Mason vindt (: Die avond is de club normaal dicht (elke zondagavond), maar het 'hotel' wel nog open. Dit is een beetje een rustdag voor iedereen, tenzij die nog taken buiten het hotel en de club heeft. Er worden ook klusjes en dergelijke gedaan, maar op zich valt dat mee omdat er ook extern personeel is.

⋅⋅⋅⋅⋅ REGELS

[ bericht aangepast op 16 maart 2020 - 22:38 ]

Mijn brein breint zoals het breint.

2 mei 2020 - 18:09 Frisk is offline

Frisk 8318

▣◈▣ JUVENALIS ▣◈▣
27 - Werkkamer - met Malikah & Ace - zwemshort ~~& T-shirt~~

Waarom was de wereld zo’n geëmotioneerde plaats? Juve kwam niet voor de eerste keer tot de conclusie dat het allemaal veel beter zou zijn als iedereen eens rustig aan zou doen. Hij was blij dat hij er zelden zelf zo veel last van had, maar nu, in die kamer met Ace en Malikah, stond hij er wel nog altijd mooi tussenin. En dat was niet de eerste keer die dag, en mogelijk ook niet de laatste.
Met die instelling was het makkelijker om Malikah’s tranen te negeren. Hij was niet ongevoelig, maar wel een tikkeltje te egoïstisch om er door aangedaan te zijn. Plus, zo vertelde hij zichzelf, het was nog altijd beter dan wat ze anders op haar bord zou gekregen hebben.
” En wat — dat lijkt je aannemelijk? Kom op Juve, wat een onzin. Je kent met toch? Hoe komt ze er bij?” Ace speelde opmerkelijk goed toneel. Het was dat hij zijn vriend goed kende, ook met masker, dat hij kon raden wat er in diens hoofd afspeelde, anders zou hij er nog bijna intrappen. Juve was ook heel erg blij dat de andere man het gesprek perfect in de richting stuurde die hij ook wilde uitgaan. Het belangrijkste was weten hoe dit lek er gekomen was. “Hoe kom je erbij?”
Juve draaide zich ook om – nog steeds tussen de twee in – en trok nogmaals een wenkbrauw op bij de eerste, onbekende woorden. Hij was al wel eens in de streken rond het Midden-Oosten geweest, als kind, maar taal bleef nooit goed hangen bij hem. Misschien dat zijn zus het wel had geweten. De volgende woorden waren echter stukken duidelijker.
”Je badge, asshole,” zei ze, giftig. Ze hief haar hand op, richting het wapen. “Doe het maar gewoon. Ik heb vrede gemaakt met mijn God. Mij maak je niet meer bang.” Eh.. Juve schudde zijn hoofd fronsend en stapte op haar af. Hij liet de stoel nog tussen hen in, maar blokkeerde zo wel een goed schot. Gewoon, voor de zekerheid.
”Hey, ho, er is al genoeg geschoten in dit Hotel,” zei hij, op de krachtige manier die hij gebruikte wanneer hij moest laten zien dat hij nog altijd tot de leiders behoorde. “Badge? Waar is die badge?” vroeg hij, terwijl hij Malikah even doorgrondelijk aankeek. Vervolgens draaide hij zich om, naar Ace, met een gezicht dat precies liet zien hoe dom hij die actie – dat Malikah de badge kon vinden – precies vond. En hoe gek ook, want de zwarte kat was anders nooit zo slordig.

Mijn brein breint zoals het breint.

2 mei 2020 - 20:31 LordJohn is offline

LordJohn 10835

Montana Byrd

21 — Ty's girl — @ bar w/ Mila & Roman — outfit

'Cheers ladies,' zegt ook Roman en Mo glimlachte weer tevreden. Het was even stil na Mo's opmerking, tot Roman erop reageerde. 'Hmh, nu je het zegt... Laten we het een gewoonte maken, elke zondagavond? Would be fun.'
'Elke zondag? Pas maar op, misschien dat je ons dan wel beu wordt,' reageerde Mila vrijwel direct en Mo lachte geamuseerd.
'Welnee, Mila, wij zijn veel te leuk,' merkte ze op en ze nam nog een slok van de overheerlijke en waarschijnlijk dure champagne. 'En Roman zal nooit gek van ons worden. Toch, Ro?' Poeslief grijnsde ze naar de man. De alcohol had nu wel echt zijn intrede gemaakt, maar erg vond ze het niet. Als ze haar klep maar wist te houden op de momenten waarop het moest en Roman niet al te veel irriteerde, kon ze zich wel wat veroorloven. Ze moest haar gedachten toch een beetje weghouden bij Ty, al wist ze dondersgoed dat hij niets voor haar voelde. Zij ook niet voor hem, al wist hij haar soms wel wat slap in de knieën te maken. Ze was op haar eigen rare manier toch wel wat om hem gaan geven. Terwijl ze die gedachten door haar hoofd liet spoken, had Mila zich geïnstalleerd en leunde ze met haar rug tegen Mo's schouder aan.
'Oh, ja, dit... als jullie niet goed zitten, geef me eerst vijf minuutjes, oké?'
'Tuurlijk,' reageerde Mo en ze keek over Mila's hoofd naar Roman en grijnsde. De neiging die ze voelde om Mila zo het water in te kukelen wist ze vooralsnog te onderdrukken. Mila was al redelijk dronken en ze wist niet of ze zich kon herinneren hoe ze moest zwemmen. Zelf sloot ze uiteindelijk ook even haar ogen en ze liet de warmte van het water en de stoom op zich inwerken. 'Elke zondagavond dus? Daar houd ik je aan.'

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

2 mei 2020 - 20:55 Kefe is offline

Kefe 5051

Tyrone Price
Owner of Bambi & Kesari ♕ Lone wolf ♕ Fighter ♕ Trunks ♕ Hallway w/ Kesari

Zijn vraag lijkt haar evenveel te overvallen als het hem doet, waardoor hij al snel bijdraait om het gehele onderdeel te ontlopen — echter lukt dit hem niet zo soepel als hij zou willen. Alles dat er recentelijk gebeurt is speelt voor zijn ogen, waardoor frustraties op aan het bouwen zijn. Zoveel frustraties, met maar één mogelijke uitkomst — Tyrone die opstapt. Ze kopen hem maar uit, dan kan Ace erin. Hem interesseert het allemaal op het moment weinig.
Tot zijn rug de andere zijde van de gang raakt dwalen diezelfde gedachten door zijn hoofd, tot hij deze net als zijn voeten tot stilstand brengt. Het is echter niet het raken van zijn rug tegen de muur, maar het woord dat de lippen van Kesari verlaat. Het laatste woord dat hij vanuit haar mond verwacht — hierdoor dringt het pas veel later tot hem door dan nodig is.
'Oké.'
Oké. Tyrone wil er niet te lang bij stilstaan, en kaatst direct een vraag terug, al besef hij niet direct dat er een koosnaampje in verstopt zit, een welbekend koosnaampje zelfs. Na haar goedkeuring is het veel te soepel zijn lippen verlaten, en haar reacties indiceren niet dat hij iets verkeerds heeft gedaan, waardoor hij er niet over na zou gaan denken.
'Ik zal mijn best doen.'
Zijn mondhoeken krullen lichtelijk op bij het horen van die woorden, al is het ook het besef dat ze instemt. Hij weet niet zeker of het komt omdat het Kesari is, of het feit dat hij zich zo alleen voelt recentelijk, maar hoe dan ook weet het zijn ego te strelen.
'Zelf ben ik nog wel toe aan een drankje,' begint Tyrone wat gerustgesteld, 'bovendien liggen mijn spullen nog bij het zwembad. Kom je mee?' Met een vragende blik keert hij zich tot haar, even twijfelachtig of hij ze echt klaar is voor enige aanrakingen. Toch overbrugt hij voor de tweede keer de ruimte tussen hen in, en neemt hij haar weer even in zich op. 'Wat jij wilt.' Zichzelf opdringen is wel het laatste dat hij wil, en dat is ook echt iets dat hij nooit zal doen — zelfs niet in de aangeschoten toestand waar hij nu in te vinden is.
Eén van zijn handen glijdt naar haar heup, waar de stof van haar jurk tussen hen naakte huiden te vinden is. 'Geen druk overigens.' Of hij de woorden meende? Ja. Of hij wilde dat hij erover loog? Zonder twijfel. Na een korte twijfel drukt hij een kus op haar wang, waarna hij ruimte tussen hen creëert, en vervolgens zijn weg weer richting het zwembad maakt — op zijn minst om zijn spullen te pakken. Eenmaal daar loopt hij naar het bedje toe waar zijn spullen liggen, waardoor hij het shirt in zijn hand houdt, en de sleutel van zijn kamer in zijn broekzak laat glijden.

I'm your little ray of pitch black.

2 mei 2020 - 22:02 Vanth is offline

Vanth 23147

Roman Damario Sanchez
27 • Rabbit • @ the bar, with Mila & Mo

Mila lachte even en ik kijk weer op naar haar. ”Elke zondag? Pas maar op, misschien dat je ons dan wel beu wordt,” plaagde ze me en ik schud met een lichte grijns mijn hoofd. ''Ik betwijfel het.'' mompel ik geamuseerd. 'Welnee, Mila, wij zijn veel te leuk. En Roman zal nooit gek van ons worden. Toch, Ro?' Ik grijns even naar Mo. ''Ik zou niet durven.'' zeg ik en geef haar een snelle knipoog. Nee, hier kon ik inderdaad wel aan wennen. Een jacuzzi, drank, dames die mij voor de verandering geen hoofdpijn geven. Dat is toch het leven?
Ik kijk toe hoe Mila zich ondertussen comfortabel maakt. Een lichte glimlach vormt op mijn lippen als haar benen op mijn schoot belanden. ”Oh, ja, dit... Als jullie niet goed zitten, geef me eerst vijf minuutjes, oké?” mompelde ze en ik schud mijn hoofd met een zacht lachje. ''Geen probleem, princesa.'' prevel ik en laat een hand rusten op haar been. Met mijn duim streel ik zachtjes over haar huid en ondertussen pak ik de fles weer om onze glazen te vullen. 'Tuurlijk,' reageerde Mo nu ook waarna ik een grijns op haar lippen zag verschijnen. Ik had het maar wat snel door en schud mijn hoofd lichtjes, al kan ik een geamuseerde grijns op mijn eigen gezicht niet tegenhouden. Het zou natuurlijk wel grappig zijn.
'Elke zondagavond dus? Daar houd ik je aan.' Ik hou mijn hoofd wat schuin en trek mijn wenkbrauwen wat op, maar dan knik ik. ''Alright ladies, in dat geval zorg ik ervoor dat de champagne koel blijft.'' zeg ik dan tevreden en leun mijn hoofd weer naar achter, waarna ik mijn ogen sluit. ''En dat ik het niet allemaal opdrink.'' grijns ik dan. Even blijf ik stil. ''Wie weet, misschien hebben we ooit een reden om daadwerkelijk iets te vieren met champagne.'' mompel ik.

El Diablo.

3 mei 2020 - 13:13 Frisk is offline

Frisk 8318

⁎❅⁎ Mila Addison ⁎❅⁎
24 - Jacuzzi - With Mo & Roman - Bikini

Al knikkend stemde ze toe met alles dat Mo zei. Ja, ze waren best leuk, ja. Misschien niet leuk genoeg voor Ty en Ravi, maar wel voor elkaar en blijkbaar ook voor Roman. En voor al die vieze venten de rest van de week, al dacht ze daar nu totaal niet aan. Na drie jaar had ze geleerd hoe ze die knop kon aan- en uitzetten.
Dat maakte ook dat ze ondanks haar werk wel wat behoeftes kon hebben. De alcohol en die zachte streling op haar huid – hoe onschuldig ook - zorgden voor een erg duidelijk voorbeeld, waardoor ze graag langer dan vijf minuten zo bleef zitten. Ze zouden wel klagen als ze zich moest omdraaien.
”Elke zondagavond dus? Daar houd ik je aan,” zei Mo. Mila opende haar ogen en grijnsde ook. No way dat dat zou gebeuren, maar het idee was wel leuk.
”Alright ladies, in dat geval zorg ik ervoor dat de champagne koel blijft. En dat ik het niet allemaal opdrink,” antwoordde Roman. Mila grinnikte eventjes en dronk haar eigen – tweede al – glas weer leeg. Ze leunde wat naar voren, zodat ze aan de fles kon, aan de andere kant van Roman.
”Alsof je daar de kans toe krijgt,” grijnsde ze, graaiend. Ze stootte het ding net niet om en kreeg het dan goed vast. Ze goot haar glas terug halfvol en haalde even onschuldig haar schouders op, voor ze weer tegen Mo aanleunde.
” Wie weet, misschien hebben we ooit een reden om daadwerkelijk iets te vieren met champagne,” hoorde ze Roman mompelen, waarop ze eventjes naar de rest van de ruimte keek. Ze zou niet weten wat ze nog zou willen vieren, laat staan met champagne.
”Uhuh, jullie wel,” was haar zachte antwoord dan ook, voor ze er erg in had.

Mijn brein breint zoals het breint.

3 mei 2020 - 16:15 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Dani Reina Verdad

"I knew my innocence was lost when I realised I was no longer afraid of the darkness surrounding me. .
Instead, I discovered, I fear the darkness that hides inside me."

• Twenty-five • Zwembad • Luna •

Dani moest nageven het te waarderen dat — ondanks ze de poging heel even in Luna' ogen zag oplichten — de blondine er voor koos om van een leugen alsnog af te zien. Er werden hen op sommige momenten al zoveel leugens voorgespeld dat de brunette het onder meisjes zelf liever zo eerlijk mogelijk zag. Ze vond de leugen van de jongens zelf al vreselijk genoeg soms.
"Ik zal mijn best doen, oké? Ik haat het hier en ik wil hier dolgraag weg, maar ik weet dat dat nagenoeg onmogelijk is. Maar die hoop, het is er gewoon."
Licht knikte Dani, liet haar woede en irritatie naar de achtergrond zakken en voelde hoe de vermoeidheid er subtiel in sloop. Toch kon ze het niet laten Luna er nog eenmaal op te wijzen dat het haar eigen leven en hoe vreselijk deze er nu dan ook mocht uitzien, ze kon er ook hier het beste van maken in zoverre dat mogelijk was.
"Je mag gerust hoop hebben," reageerde Dani daarom dan ook. "Maar hou het realistisch en haal alsjeblieft geen domme dingen in je hoofd."
Het idee dat Luna een ontsnappingspoging van plan was gaf de brunette lichtelijk de kriebels. Als ze dat ook maar een beetje in werking ging stellen en een van de jongens kwam daar achter, dan was het zeker einde verhaal voor haar. Dit soort dingen werden hier al helemaal niet gewaardeerd.
"Wil je alsjeblieft niks tegen Juve zeggen?" De smekende ondertoon waarmee Luna de vraag stelde, ontging Dani niet — een flauwe glimlach verscheen daarom dan ook ter geruststelling op haar lippen. Ze was geen snitch, hoe leuk ze Juve dan ook mocht vinden, Dani verzon er wel wat anders op. "Hij... Hij vind mij toch al niet zo aardig."
"Ik zeg niks," reageerde de brunette, de belofte duidelijk hoorbaar in haar stem. "Maar dan moet jij me echt beloven dat je geen domme dingen zult doen."
Dani trok er een voordeel uit dat Luna haar nog niet goed genoeg had leren kennen om te weten dat zelfs in een uiterste geval de brunette haar niet zomaar ging verraden. De meisjes hadden alleen elkaar als het er echt op aan kwam en hoewel ze tegen Juve op veel fronten eerlijk was moest er wel iets meer gebeuren wilde ze werkelijk alles aan hem vertellen.
"En ik weet zeker dat als je je iets meer openstelt, Juve je vast wel aardig zal vinden," vervolgde Dani met een zweem van een oprechte glimlach.

Kesari Zahira Dahab

"Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

• Twenty-four • Bar • Tyrone • Outfit •

Ze zag zijn mondhoeken licht omkrullen, tezamen met de ongeloof nog steeds zichtbaar in zijn donkere kijkers. Zelf was ook nog even verrast geweest van haar eigen toestemmen, maar nu ze had toegezegd was Kesari niet meer van plan om er vanaf te zien — wilde ze dat dit ging slagen, dan moest ze doorzetten.
"Zelf ben ik nog wel toe aan een drankje," reageert Tyrone op een geruststellende toon. "bovendien liggen mijn spullen nog bij het zwembad. Kom je mee?"
Kesari knikte enkel in een eerste reactie en volgde de man nauwlettend zodra hij haar kant op besluit te komen. Hoewel ze niks liet blijken, raakte de twijfelachtige blik haar dieper dan gedacht — die haar voorzichtig vroeg of ze zijn aanrakingen nu al kon hebben. Ergens wilde de brunette niet dat hij haar aanraakte; wat diep van binnen helemaal niks te maken had met dat ze deze niet kon verdragen, maar dat ze zouden verraden hoe ze lichamelijk nog altijd op hem leek te reageren.
"Wat jij wilt."
Zacht, zonder enige spoor van dwang kijkt Tyrone op haar neer. Kesari slikt moeizaam, kauwt zenuwachtig een keer op de binnenkant van haar wang en besluit hem niet tegen te houden als één van zijn handen op haar heup terecht komt. Waarom dwong hij haar niet gewoon, zoals hij dat aan het begin ook gedaan had? Resoluut stijgt haar hartslag — een perfecte mix van zenuwen en de angst voor haar eigen verraad, maar welke eveneens gepaard ging met de lichamelijk werking die hij op haar had. "Geen druk overigens."
Wanneer zijn lippen zacht op haar wang neerkomen, sluit Kesari voor een kort moment haar ogen en poogt niet te laten blijken hoe zeer ze deze minimale aanraking zo enorm gemist had. Ze dwong de gedachten weg en legde haar focus op de haat die ze voelde voor het feit dat Tyrone degene was die haar in het Hotel gestopt had. De brunette mocht niks anders toestaan dan alleen die gevoelens — hoe verdomd moeilijk ook.
Eenmaal terug bij de ligbedden aangekomen merkte ze op dat Malikah niet meer bij het zwembad aanwezig was en dat Luna inderdaad haar advies had opgevolgd door met Dani te gaan praten. Kesari liet echter al gauw haar blik weer naar Tyrone afglijden, die op zijn beurt zijn spullen pakte — het t-shirt in zijn hand terwijl de sleutel in de zak van zijn zwembroek verdween. Om haar blik van zijn half blote lichaam af te houden gebaarde Kesari met een knikje naar de bar.
"Wil je hier nog wat drinken?" vroeg ze hem daarop volgend. Zelf had ze nog steeds geen behoefte aan alcohol, zelfs niet als het haar wat meer moed opleverde — haar hoofd was al niet helder genoeg nu ze haar plan in werking had gezet, haar gevoelens wisselvallig met wat ze nu precies wilden, laat staan wat er zou gebeuren als ze toch besloot wat te gaan drinken en met Tyrone alleen kwam te zitten.

[ bericht aangepast op 3 mei 2020 - 16:43 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

3 mei 2020 - 18:08 LordJohn is offline

LordJohn 10835

Montana Byrd

21 — Ty's girl — @ bar w/ Mila & Roman — outfit

Mo zag dat Roman zijn hoofd een beetje schudde en ze pruilde toch even, maar grinnikte toen en dronk de champagne op. Nee, ze zou Mila niet het water in gooien. Niet nu ze toch al vrij aangeschoten was. Misschien een andere keer. Volgende week.
'Alright, ladies, in dat geval zorg ik ervoor dat de champagne koel blijft. En dat ik het niet allemaal opdrink,' zei hij vervolgens, voor hij zijn ogen weer even sloot.
'Alsof je daar de kans toe krijgt,' zei Mila direct voor ze wat onhandig naar voren boog en de fles oppakte, vervolgens haar glas weer vulde en opnieuw tegen Mo's schouder leunde.
'Mila zorgt daar wel voor, hè?' plaagde Mo. Ze zette haar eigen glas op de rand van de jacuzzi en schoof een klein beetje onderuit. In tegenstelling tot Mila had zij niet zoveel last van korte benen of in het algemeen een klein lichaam. Ze was echt niet abnormaal lang, maar ze kon in ieder geval gemakkelijk met haar voeten bij de grond.
'Wie weet, misschien hebben we ooit een reden om daadwerkelijk iets te vieren met champagne,' merkte Roman toen op. Nog voor Mo zelf een reactie op die opmerking had kunnen vormen, had Mila zich er al tussen gegooid.
'Uhuh, jullie wel.' Dit keer was het Mo die Mila een stoot gaf, al zorgde ze ervoor dat het kleine naast haar haar evenwicht niet verloor. Ze wist dat zij zelf ook niet altijd heel handige dingen zei, zeker niet met alcohol op, en daarom wilde ze Mila daarvoor ook behoeden.
'En dat is genoeg drank voor jou,' zei ze toen maar en handig wist ze het glas uit Mila's handen te wurmen en zette ze het, buiten Mila's bereik, op de rand van de jacuzzi. Mo sloot haar ogen weer en genoot van het warme water. Toen ze vanmorgen, tegen de middag, eindelijk haar bed uit was gekomen, hadden al haar spieren geprotesteerd. Dit deed haar echt goed. De mannen met wie ze het bed deelden hadden af en toe rare verwachtingen en het was gewoonweg vermoeiend.

You gave me my life all those years ago, now I give you yours.

3 mei 2020 - 20:06 Vanth is offline

Vanth 23147

Roman Damario Sanchez
27 • Rabbit • @ the bar, with Mila & Mo

”Alsof je daar de kans toe krijgt,” grijnsde Mila terwijl ze ondertussen bijna de fles omgooit. Ik trek mijn wenkbrauwen wat op. 'Mila zorgt daar wel voor, hè?' plaagde Mo ondertussen. ''Nee, als je de flessen laat vallen dan schat ik mijn kansen inderdaad klein in.'' zeg ik geamuseerd, al aardig onder de indruk dat ze een slokje teveel op heeft.
Nadat de fles het, godzijdank, overleeft had vul ik mijn glas ook weer wat bij. ”Uhuh, jullie wel,” antwoordde ze zacht na mijn laatste opmerking. 'En dat is genoeg drank voor jou,' zei Mo nog voor ik iets kon zeggen en ik hum instemmend. Dan schud ik mijn hoofd lichtjes. ''Ik vier niks darling, ik vier niet eens mijn eigen verjaardag.'' zeg ik simpel en neem weer een slok champagne. Dat was een feit. Ik heb het al sinds mijn vroege tienerjaren niet meer gevierd of zelfs erkent. Het was gewoon een normale dag en als ik dan al iets 'speciaals' ging doen was het omdat anderen erop stonden.
''Maar goed, ik zeg altijd, de wonderen zijn de wereld nog niet uit.'' zeg ik dan nonchalant en ik sluit mijn ogen weer. Dat was vandaag ook weer bewezen, blijkbaar is alles mogelijk hier. Iets oprecht kunnen vieren zou makkelijk moeten kunnen, misschien ooit. Mijn halfvolle glas champagne zet ik weer op de rand en met de hand op haar been blijf ik langzaam over haar huid strelen. ''Als ik vertrek hier hebben jullie een reden om iets te vieren, no?'' plaag ik hen.

El Diablo.

4 mei 2020 - 0:05 Novilunium is offline

Novilunium 1529

A C E - B R E N N A N
I must also have a dark side if I am to be whole

Room 15 — Juve & Malikah — 27 Years Old — Police Detective — Black Cat — Outfit

Hij hoeft haar taal niet te kennen om te weten dat ze hem zojuist vast geen compliment heeft gemaakt. Het oplichten van haar ogen ontgaat hem zeker niet, het vuur wat er plots in brand iets wat zijn mondhoek onbewust om doet krullen. Kijk eens wie haar ware kleuren laat zien. "Je badge, Asshole."
Ace zijn lippen vormen terug tot een rechte lijn terwijl hij zich die middag voor de geest haalt, het moment waarop hij de lade dicht heeft geschoven om te voorkomen dat haar oog hierop zou vallen. Hij weet dat die actie succesvol was, weet dat ze nooit de mogelijkheid heeft gehad een blik te werpen. Wat hij nu echter ook weet is dat hij een sukkel is, want hoewel hij heeft voorkomen dat ze de badge op dat moment zag, heeft hij die lade door de manier waarop hij het deed wel interessant gemaakt — heeft nog net niet uitgespeld dat er iets in lag wat niet voor haar ogen was bedoeld. Zijn ogen nemen haar nauwlettend in zich op terwijl de subtiele maar weinig voorkomende sensatie van interesse in een ander hem overvalt. Deze vrouw heeft die lade geopend op het moment dat hij zo dom was haar alleen in zijn kamer te laten en het is belachelijk lang geleden dat iemand hem zodanig te slim af is geweest. Het verbaasd hem ergens dat ze niet bang genoeg is geweest om zich zo snel mogelijk uit de voeten te hebben gemaakt. Klaarblijkelijk duren zijn beredeneringen haar te lang, want de stilte die is gevallen in combinatie met zijn vooralsnog gespannen lichaamshouding dwingt Malikah tot de nodige conclusies.
"Doe het maar gewoon. Ik heb vrede gemaakt met mijn God," werpt de Arabische schone hem toe. "Ik zou toch willen dat je mij in je bed wilde hebben? Mij maak je niet meer bang."
En hij weet dat Juve beter weet — gelooft dat zijn vriend geen seconde gelooft in de mogelijkheid dat Ace zoiets ondoordachts zou doen. Toch plaatst de Roma zijn lichaam tussen de zogenaamd nerveuze agent en het van spanning trillende lichaam van Malikah. De woorden die hij haar die middag toewierp moeten vreemd aanklinken voor Juvenalis, aangezien Ace vooralsnog nooit interesse heeft getoond om met een van de dames uit het hotel het bed te delen.
"Hey, ho, er is al genoeg geschoten in dit Hotel,” waarschuwt de bendeleider, zijn stem gevuld met de autoriteit die hem toehoort. Het is niet iets wat hij vaak gebruikt tegen Ace, maar de man is er zeker niet onbekend mee. "Badge? Waar is die badge?"
Vervolgens draait Juve zich naar hem toe en zodra Malikah zijn gezicht niet meer kan zien werpt hij Ace een blik die kruising houdt tussen iets vragends, iets verontwaardigds en iets vermoeiends. De black cat durft het aan zijn schouder de subtielste fractie op te tillen ten teken dat hij ook niet weet hoe hij zo dom heeft kunnen zijn. Later zal Juve hem hier vast nog uitgebreid over aan de tand voelen en de grijsogige weet al wat zijn antwoord zal zijn; hij werd te vertrouwd in de omgeving — heeft zijn eigen maatregelen te veel laten verslappen.
"Er is geen badge, ze liegt," bijt Ace, overstappend op een meer geïrriteerde toon. Hij nadert Juve een stap, de drie centimeter die hij op de man heeft hierdoor duidelijker. "Wat, wil je mijn kamer bekijken? Ga je mij in twijfel trekken door de woorden van een van de meisjes?"
Zijn overgang in houding en toespeling is iets wat vaak gebeurt wanneer iemand die in het nauw zit nog weg probeert te komen. Assertief zijn duid op zekerheid van je zaak — het overtuigd zijn van je eigen onschuld. Tegelijkertijd is het de grootste bluf, want slechts het kleinste stukje bewijsmateriaal kan die overtuiging in één veeg onderuit halen. Zijn badge ligt echter weer in zijn kluis, want hij is dan misschien slordig geweest — hij is zeker niet dom.

[ bericht aangepast op 4 mei 2020 - 0:09 ]

Marrow deep, soul deep, essence deep

4 mei 2020 - 10:47 Kefe is offline

Kefe 5051

Malikah El Masry
Roman’s Girl ♕ Believer ♕ Fighter ♕ Jurk | Badpak ♕ Room 15 w/ Juve & Ace

'Hey, ho, er is al genoeg geschoten in dit Hotel.'
Malikah's blik schiet niet naar Juve toe, maar blijft fel op het masker hangen aan de andere kant van de ruimte. Het feit dat ze hem juist toe wil schreeuwen dat hij dat achterlijke ding er maar gewoon vanaf mag rukken weet ze nog net op tijd in te slikken.
'Badge? Waar is die badge?'
De ogen van de Libanese dame verkleinen zich tot schoteltjes, waarna ze eindelijk haar blik afwent naar één van de leiders. De persoon die ze vertrouwde met deze informatie. 'Waarschijnlijk ergens anders inmiddels, als hij slim is.' En het laatste dat ze Black Cat kan noemen is dom. De man heeft overduidelijk Animal Hotel geïnfiltreerd, is goede vrienden geworden met één van de leiders, heeft een specifiek masker voor zich laten maken — alsof hij niet één van hen is. Hij heeft zich zo hoog op weten te werken, zonder dat ze zijn daadwerkelijke verhaal kennen. Nee, dom is Black Cat niet.
'Er is geen badge, ze liegt.'
De woorden van Black Cat klinken tegelijk met die van haar, waardoor haar ogen opnieuw vernauwen richting het doodse masker. Wanneer hij echter een stap richting Juve zet, iets dat Malikah best eens kan lezen als dreigend, recht ze haar rug direct. Juve is de enige die tussen hen in staat. Als deze dit niet overleefd, zal zij dit ook niet doen. 'Dat is precies wat een leugenaar zou zeggen.' Het is maar goed dat ze genoeg films en series gekeken heeft toen ze naar de US kwam, gezien dit soort dingen haar altijd bij zijn gebleven.
'Wat, wil je mijn kamer bekijken? Ga je mij in twijfel trekken door de woorden van een van de meisjes?'
Malikah merkt dan pas op hoe haar lichaam aan het trillen is, hoeveel woede er in haar aan het opbouwen is. Opnieuw heft ze haar kin naar beide mannen, het tonend dat ze niets vreest op het moment. 'Ik heb geen reden te liegen. Ik mag niet eens liegen.' Een ontevreden geluid verlaat de zwartharige dame.
Het feit dat ze verder ook nooit één van de mannen vrijwillig opzoekt moet voldoende betekenen voor Juve. Ze is niet als de andere dames, smekend om tijd vrij of materialistische spullen. De schildersegel aan haar zijde van haar gedeelde kamer met Mila heeft al meer dan honderd lagen aan verf erop zitten — verf die ze uit blijft dunnen en maar blijft rekken. Enkel Roman weet haar alleen te krijgen, maar zelfs dat weet ze altijd gauw weg te kaatsen.
'Maar als toch niemand me geloofd,' Malikah wijst nu naar beide heren, eerst Juve en vervolgens Black Cat, 'niemand zal me missen. Eén dode extra kan er nog wel bij.' Haar ogen glijden nu opnieuw richting het lege masker, zich geheel beseffend wat erachter te vinden is. 'Je kunt ook gewoon je handen weer gebruiken.' Nog altijd klinken haar woorden giftig, juist omdat ze haast niet kan geloven dat dat is wat er zal gebeuren — al weet ze dat dit is om haarzelf tegen haar eigen gedachten te beschermen. Haar ene hand glijdt vrijwel direct naar haar keel, al haalt ze deze direct weg en hangt deze aan haar zijde. 'Dat was toch je eerste keer niet.' De manier waarop hij grenzen opzocht, en wist wanneer te stoppen was genoeg indicatie. Malikah heeft er tijd zat voor gehad erover na te denken.
'Zijn badge lag in zijn bureaulade vanmiddag, mocht dat nog enig nut hebben,' werpt ze Juve nog toe — haar felheid alweer iets gekalmeerd. Het laatste mag ze danken aan de opkomende steken in haar hoofd. Het liefst wil ze door ratelen, hen alles vertellen zodat ze geloofd wordt. Zelfs Luna's geheim ligt op het puntje van haar tong, waardoor haar kaken zich strak op elkaar klemmen, haast tandenknarsend om haarzelf bezig te houden. Haar blik glijdt weg naar een punt tussen beide mannen in, niet gelovend dat ze zo dom was Juve te vertrouwen.

Tyrone Price
Owner of Bambi & Kesari ♕ Lone wolf ♕ Fighter ♕ Trunks ♕ Hallway w/ Kesari

De manier waarop Kesari op hem reageert doen hem niet veel goeds, of juist wel. Het voelt alsof hij als een kaars aan het smelten is, nog altijd onwetend of dit nou komt door enige vrouwelijke aandacht of dat Kesari hem lijkt te vergeven voor al zijn daden — of op zijn minst een handje vol. Het idee dat een dame zijn bed zal komen warmen betekend ook meer voor hem dan hij ooit zal toegeven, juist omdat Tyrone zich zo alleen is gaan voelen de laatste tijd.
Nadat Ty zijn spullen verzameld heeft, wat niet veel is, glijden zijn ogen het zwembad kort rond. Zijn ogen merken op dat Juve nog altijd weg is met Malikah — what the fuck is daar gaande? Wanneer hij echter Mo in het zwembad opmerkt in de nabijheid van Roman — en Mila — vernauwen zijn ogen lichtelijk. Geen jaloezie, en ondanks dat hij Roman rond zichzelf vertrouwd weet hij hoe hij met sommige dames omgaat. Het gezellige onderonsje met Dani eerder was hem niet ontgaan. Of het jaloezie is, of wantrouwen weet Ty niet, maar blij is hij niet met dit nieuws.
Onbewust ballen zijn handen zich tot vuisten, waarna hij zijn ogen afweert van het drietal in het zwembad — hierbij kruisen zijn ogen met die van Kesari. Ze werpt een knikje op de bar, welke blik hij onbewust volgt. Hij weet dondersgoed dat de bar daar te vinden is, maar als iemand hem kan lezen is het Kesari wel — of althans daar vreest hij altijd voor. Mo heeft haar eigen magie rondom hem, iets dat op een geheel ander niveau te vinden is.
'Wil je hier nog wat drinken?'
Zonder ook maar een pauze te geven tussen haar woorden en een reactie, knikt hij direct. Hij zucht diep uit, voordat hij zijn weg richting de bar maakt. Onderweg legt hij even een hand over de schouder van Kesari heen om samen hun weg naar de bar te maken. Een lichte wankel is duidelijk in één van zijn stappen, al is hij overduidelijk nog niet dronken. Lang zal het echter niet duren, want Tyrone is oprecht klaar met alles op het moment. Het enige waar hij naar uit kijkt is een avond niet alleen slapen.
Eenmaal bij de bar neemt hij verstandig plaats aan de bar, en staart hij afwezig naar de flessen — zijn ogen in een licht glazige staat vindbaar. 'Doe toch maar een cola.' Een vermoeide glimlach speelt rond zijn lippen als hij vragend naar Kesari kijkt. 'Wat wordt het, m'lady?'
'Weet je,' begint Ty wat afwezig voor zijn blik weer terug naar aantrekkelijke dame glijdt, 'het voelt zo misplaatst. Vreemd. Ongeloofwaardig.' De donkere man beseft zelf niet zozeer dat hij aan het ratelen is, of althans onzin aan het uitspreken is. In nuchtere toestand zal het immers onzin zijn voor hem, maar nu voelt het als nodig. 'Ons. Dit.' Ter verduidelijking wijst hij tussen hen in, al is dat waarschijnlijk eerder voor zichzelf dan de nuchtere dame naast hem.

I'm your little ray of pitch black.

7 mei 2020 - 14:04 Syaoran is offline

Syaoran 12961

Kesari Zahira Dahab

"Let it hurt. Let it bleed. Let it heal. And let it go."

• Twenty-four • Bar • Tyrone • Outfit •

Hoewel Kesari naar een subtiele knik had gemaakt naar de bar, was haar niet ontgaan hoe Tyrone zijn vuisten lichtjes balde — of zijn kaken iets verstrakte ten teken van een groeiende irritatie in de richting van hetgeen er achter haar gebeurde. Ze durfde niet achterom te kijken om te zien wat het precies was, of waardoor hij zo gespannen opveerde. Het waren haar zaken toch niet, poogde ze zich zelf meerdere malen voor te houden.
Als hij zijn hand zachtjes op haar schouder legt, bijt Kesari op de binnenkant van haar wang — een teken van zenuwen die door haar heen trokken en waarvan ze de juiste oorzaak niet aan durfde te wijzen. Haar vlugge reactievermogen op zijn wankel doet echter haar wangen subtiel kleuren als een van haar handen zijn pols omklemd. De brunette wend haar blik van zijn gezicht af en laat hem vrij snel weer los zodra ze bar bereikt hebben..
"Doe toch maar een cola," zegt Tyrone dan — de hint van vermoeidheid duidelijk zichtbaar op zijn gezicht. "Wat wordt het, m'lady?"
Behendig duikt Kesari achter te bar als er niemand te zien blijkt, waarop ze een glas met de gewenste frisdrank voor hem vult, gevolgd door een water voor zichzelf. "Weet je," hoort ze hem dan zeggen — de toon in zijn stem er direct voor zorgende dat ze alert is. "het voelt zo misplaatst. Vreemd. Ongeloofwaardig." Hoewel ze kan horen dat hij aangeschoten is gaan de kleine haartjes in haar nek onbewust overeind staan. Als het nu al niet geloofwaardig leek over te komen. Kesari slikte moeizaam. "Ons. Dit."
"Ik weet het," brengt de brunette desondanks uit, terwijl ze het glas met prik voor hem op de bar neerzet. Vertwijfeld kijkt ze van het glas op naar Tyrone, bijt wederom zacht op de binnenkant van haar wang terwijl ze zoekt naar de juiste woorden. Als een leugen zich echter niet lijkt te vormen op het puntje van haar tong, besluit Kesari voor alleen deze keer een klein stukje bloot te geven van zichzelf — hetgeen ze af wilde sluiten voor de man voor haar, maar waar veel moeite voor genomen moest worden.
"En misschien is dat het ook," vervolgt de brunette met enige aarzeling. Als haar groene kijkers zijn donkere blik terugvinden probeert Kesari elke emotie onder controle te houden, alvorens ze verder gaat. "Maar om het voor mezel ook gemakkelijker te maken, wil ik proberen te vergeten wat er is gebeurd."

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

7 mei 2020 - 18:49 Reeses is offline

Reeses 1333

LUNA MARGARET HALE
▢ Outfit ; Dress + Bikini ▢ 19 years old ▢ Juve's girl ▢ Pool --> Dani ▢

“Je mag gerust hoop hebben,” reageerde Dani toen ook. “Maar hou het realistisch en haal alsjeblieft geen domme dingen in je hoofd.” Toen Dani dat zei liet ze haar blik even door de ruimte glijden. Langs de jongens die zich prima leken te vermaken. Ook de meeste meisjes leken zich te vermaken en Luna richtte zich weer op Dani. Ze wist niet of ze het antwoord wilde weten, maar volgens Kesari was Dani degene die het meeste wist van alle meisjes. “Dani,” begon Luna toen, maar richtte haar blik toen weer op de grond. “Wat… Wat gebeurt er als je domme dingen uithaalt?”
Een gevoel van enige opluchting schoot door Luna heen toen Dani op haar smeekbede reageerde. “Ik zeg niks,” beloofde Dani. “Maar dan moet jij me echt beloven dat je geen domme dingen zult doen.” Luna aarzelde. Kon ze Dani dat beloven? De wil om te ontsnappen was nog altijd sterk en aanwezig, al wist Luna dat dat elke dag een beetje minder werd. Als ze Dani beloofde geen domme dingen te doen, hoefde dat niet te betekenen dat ze haar ontsnappingsplan moest laten varen. Als het maar een goed, doordacht plan was – geen domme dingen. Langzaam knikte Luna. “Oké,” antwoordde Luna. “Dat beloof ik. Geen domme dingen.”
“En ik weet zeker dat als je je iets meer openstelt, Juve je vast wel aardig zal vinden,” vervolgde Dani toen en dit keer meende Luna een oprechte glimlach te zien op het gezicht van de brunette. Luna was op één van de bedjes gaan zitten en liet Dani’s woorden passeren. Langzaam schudde Luna haar hoofd. “Bij mij is het anders,” zei Luna. “Mijn broer… Hij had heel veel geld van Juve geleend. En toen probeerde Joshua ook nog eens the rabbits hier weg te halen, zodat hij zijn eigen bende kon beginnen.” Een diepe zucht rolde over Luna’s lippen, terwijl ze terug dacht aan haar broer. Meer dan een jaar geleden had ze hem voor het laatst gezien. “Juve zegt dat hij dood is,” verzuchtte Luna toen. Ze keek Dani met een smekende blik aan, alsof ze hoopte dat de brunette kon bevestigen dat die woorden niet klopte.

9 mei 2020 - 8:47 Kefe is offline

Kefe 5051

Tyrone Price
Owner of Bambi & Kesari ♕ Lone wolf ♕ Fighter ♕ Trunks ♕ At the bar w/ Kesari

De manier waarop Kesari hem als het ware lijkt te ondersteunen bij de wankel laat Tyrone toch even haar kant opkijken, waardoor hij het gloeien van haar wangen opmerkt — hoe licht dit ook zichtbaar is voor iemand die verder weg te vinden is. De manier waarop haar hand rond zijn pols te vinden is voelt haast fijn, beschermend — waardoor hij deze direct mist wanneer ze hem loslaat.
Het is Tyrone compleet ontgaan dat er niemand achter de bar te vinden is, zijn woede overduidelijk nog altijd op het wat er in de jacuzzi speelt gaande. Hij schud zijn hoofd dan ook, niet zozeer op Kesari die achter de bar duikt maar om al het drama even uit zijn hoofd te schudden — of althans een waardeloze poging tot. De reacties die Kesari heeft op zijn diepgaandere woorden ontgaan hem compleet, waardoor hij de onrust in haar niet direct afleest.
'Ik weet het.'
Tyrone knikt eenmalig traag op die woorden, zijn ogen gericht op het donkere goedje dat ze voor hem neerzet. Kort twijfelt hij om niet gewoon voor wat sterkers te gaan, maar hij heeft niet het idee dat dat een goed idee is — de vermoeidheid heeft nu al toegeslagen en hij voelt zich al geïrriteerd genoeg.
'En misschien is dat het ook.'
Ditmaal zoeken zijn donkere ogen haar groene op. Zijn mond zakt langzaam open om te protesteren, maar er volgt geen geluid — al blijft zijn mond zo even open hangen. Tyrone weet zich opnieuw even geen houding te geven, waardoor hij het glas met één hand omklemt en de andere even door zijn korte haren glijden — de beginnende krullen al voelend.
'Maar om het voor mezelf ook gemakkelijker te maken, wil ik proberen te vergeten wat er is gebeurd.'
Tyrone's gezicht toont door deze woorden enkel verbazing, waarbij zijn lippen voor even vast lijken te hangen in dezelfde open staat als na haar laatste zin. Het is maar goed dat er niet veel tussen haar woorden zat, waardoor hij deze nu toch kan sluiten zonder er als een vis op het droge uitgezien te hebben. Zijn hoofd kantelt lichtjes, terwijl hij voor de zoveelste keer deze dag haar gezicht bestudeerd. 'Meen je dit? Ik bedoel. . . ik zou niets liever willen.'
De donkere man klemt zijn hand net wat harder om het glas heen, haast alsof hij zichzelf ervan wil behoeden teveel tentoon te stellen aan de aantrekkelijke dame. Het is waarschijnlijk maar goed dat de bar op het moment tussen hen in te vinden is, anders zou ze echt alles af kunnen lezen van zijn gezicht — al betwijfeld hij stiekem toch of ze dat niet al kan. Om toch wat extra afstand te creëren zorgt hij ervoor dat hij rechter gaat zitten, in plaats van de naar voren hangende houding die hij aan had genomen uit automatisme.
'Ik zal mijn best blijven doen,' beloofd Tyrone, oprecht gelovend in die woorden. 'Ik hoop dat je er eindelijk voor open zal staan. . .' Ondanks dat de woorden al gauw als verwijt kunnen klinken, is de enige persoon die er naar zijn mening schuldig aan is hijzelf, iets dat waarschijnlijk ook hoorbaar is door de verontschuldigende toon erin. 'Bambi kon het me vergeven, ik hoop dat onze tijd ook komt.'
Kort kijkt Tyrone even over zijn eigen schouder heen, waakzaam naar de omgeving. Hij moet natuurlijk nog altijd opletten op de moordenaar van Mason — al voelt hij ook wel dat hij niet meer bekwaam is om hierover na te denken. In deze staat zou hij Inez haast nog aan kunnen wijzen, de meest onschuldige van het stel waarschijnlijk. Zelfs die heeft hij alweer even niet gezien, waar is iedereen?

I'm your little ray of pitch black.

11 mei 2020 - 15:23 Frisk is offline

Frisk 8318

▣◈▣ JUVENALIS ▣◈▣
27 - Werkkamer - met Malikah & Ace - zwemshort ~~& T-shirt~~

De schouderophaal, die hij maar net kon opvangen, vertelde Juve niet veel. Hij bleef Ace nog even fronsend aankijken, terwijl Malikah achter hem antwoord gaf.
"Waarschijnlijk ergens anders inmiddels, als hij slim is." Hopelijk, ja. Juve vertrouwde erop dat Ace ondertussen alles veilig had opgeborgen, maar toch... Normaal was dat altijd het geval en zou deze situatie niet mogen voorvallen.
"Er is geen badge, ze liegt," komt er uit het zwarte masker. Hij komt dichterbij staan, waardoor Juve een heel klein beetje omhoog moest kijken. Het stoorde hem niet. In dit milieu was hij niet een van de grootsten - tussen Ravi en Ty kwam dit maar al te goed naar voren - en daar had hij al lang vrede mee. Hij werd sowieso liever onderschat dan overschat. Hij was de dreiging die hiervan uitging dus al lang gewoon, ook al was het deze keer niet echt.
"Dat is precies wat een leugenaar zou zeggen," hoorde hij Malikah achter zich zeggen. Hij draaide zijn hoofd naar haar toe en wilde antwoorden, maar toen sprak Ace alweer. Juve draaide zich terug om en legde een hand in zijn nek. Straks kreeg hij nog kramp. Hij herkende de situatie echter wel, duizend keren thuis tussen broers en zussen gezien, en ook zijn medeleiders konden er soms wat van. Het was zelden zo ernstig, maar hij besloot wel hetzelfde te doen zoals altijd: zijn mond houden tot ze zwegen of uitvlogen. Hij zou er toch niets tussen krijgen.
"Wat, wil je mijn kamer bekijken? Ga je mij in twijfel trekken door de woorden van een van de meisjes?"
"Ik heb geen reden te liegen. Ik mag niet eens liegen."
Een tikkeltje vermoeid draaide Juve zich weer naar Malikah. Hij wist dat mocht dit echt zijn, hij haar waarschijnlijk zou geloven. Het was te veel buiten haar karakter om deze situatie uit te lokken. Aan de andere kant... Ace was een goede vriend... Hij knipperde even en schudde zijn hoofd wat, wat misschien niet de juiste boodschap meegaf.
"Maar als toch niemand me gelooft." Ze wees naar hem en dan naar Ace, wat een frons opleverde. Rude. "Niemand zal me missen. Één extra dode kan er nog wel bij." Ze draaide zich nu naar Ace toe en zei: "Je kunt ook gewoon je handen gebruiken." Verbaasd bleef Juve naar het tafereel kijken. Wat was er gebeurd tussen die twee? Hij viel van de ene verklaring in de andere, en het beeld dat hij in zijn hoofd kreeg, paste bij geen van beiden... Maar toch, Malikah's keel zag inderdaad best blauw. "Dat was toch je eerste keer niet."
"Eh," wist Juve even te produceren. Malikah leek min of meer te kalmeren.
"Zijn badge lag in zijn bureaulade vanmiddag, mocht dat nog enig nut hebben." Nog altijd verbaasd, maar nu toch ook verwijtend wierp Juve een blik op Ace. Liefst van al wilde hij de man even uithoren, bijna niet gelovend dat dit gebeurd was. Ze hadden wel degelijk een probleem in het hotel, misschien een andere infiltrant, en dan liet deze... idioot zijn badge praktisch open en bloot liggen. Al begreep hij ook niet hoe Malikah in godsnaam zelfs maar zijn kamer was ingeweest.
"Oké," sprak hij langzaam, nu hij eindelijk de kans kreeg. "Ik weet niet zo goed hoe je in zijn bureaulade hebt kunnen kijken." Juve liet zijn blik van Ace naar Malikah glijden. Bij de tweede bleef hij wat doordringend hangen. "Maar je hebt een punt. Ik zou niet weten waarom je zou liegen." Hij stak zijn hand uit en liet zijn vingers voorzichtig, maar zeker over haar hals gaan. Het was geen make-up, zover hij kon zien en voelen. Met een frons liet hij zijn hand zakken en pakte haar pols vast: stevig, maar niet pijnlijk. Hij trok haar vanachter de stoel vandaan, hield haar voor zich en liep zo voorbij Ace, zodat ze naar de deur konden lopen, maar Juve nog altijd tussen de twee instond.
"Dus, ja, Cat. Ik zou graag je kamer willen zien. Als ze liegt, kan het geen kwaad en mag je daarna van mijn part doen met d'er wat je wilt. Ik regel het dan wel met Roman. En je krijgt mijn oprechte verontschuldiging, natuurlijk. Als ze niet liegt... Dan hoop ik voor je dat dat ding geladen is."

Mijn brein breint zoals het breint.

11 mei 2020 - 15:35 Frisk is offline

Frisk 8318

⁎❅⁎ Mila Addison ⁎❅⁎
24 - Jacuzzi - With Mo & Roman - Bikini

Het commentaar dat ze kreeg op haar onhandige verovering van de fles, liet ze met een pruillip langs zich glijden. Ze was sowieso niet altijd de handigste - meestal omdat ze niet echt oplette, anders was ze best elegant - en ja, haar hoofd was al een stukje lichter dan aan het begin van de avond.
"En dat is genoeg drank voor jou," zei Mo, na een niet zo heel pijnlijke elleboogstoot. Roman leek niet meteen te zitten met haar domme opmerking, dus Mila protesteerde dan ook toen haar glas werd afgepakt.
"Hé, zo erg is het nog niet!" Ze graaide naar de rand, maar Mo had het glas ver genoeg gezet. Teleurgesteld spatte Mila wat water naar haar vriendin. "Seut," mompelde ze ongemeend. Ze draaide zich weer om en leunde even goed door tegen haar schouder.mo'
"Ik vier niks, darling. Ik vier niet eens mijn eigen verjaardag," antwoordde Roman uiteindelijk. Mila keek op en fronste. Haar eerste domme opmerking en Mo's snelle reactie erop hadden haar nu wel oplettend genoeg gekregen om het niet nog eens te doen. En toch... Echt medelijden had ze niet. Hij vierde niets, maar dat was zijn keuze. Die hadden zij veel minder. Mila hield haar mond, liet de frons overgaan in een pruilend gezichtje en klopte hem zachtjes op de schouder.
"Oh, maar daar kunnen we altijd wel verandering in brengen, hoor," zei ze bemoedigend en speels. Ze pulkte aan een onbestaand pluisje op zijn schouder en lachte eventjes.
"Maar goed de wonderen zijn de wereld nog niet uit," besloot hij en Mila legde haar handen op haar buik, terwijl ze wat verder doorzakte. Ugh, ze lag echt goed. En Romans vingers stoorden haar ook totaal niet. Stom eigenlijk, hoe ze soms zo afgeleid kon zijn door een beetje genegenheid, zelfs al was dat misschien niet eens helemaal de bedoeling.
"Als ik vertrek hier, hebben jullie een reden om iets te vieren, no?" plaagde hij en Mila draaide met haar ogen.
"Oké, nu ben je gewoon complimentjes aan het vissen," antwoordde ze, met een klein lachje om haar mondhoek. "Maar nee, niet echt. Ik ken er anderen hier die ik liever zie vertrekken." Was ze nu ook te veel aan het zeggen? Nee, zo'n geheim was het niet. Er liepen echt wel wat klootzakken rond, dat zou Roman ook wel beseffen. En ze noemde geen namen.

Mijn brein breint zoals het breint.

Index RPG Actieve Topics Zoek