250 | | | A pirates treasure | | | Speeltopic - Speeltopics

30 juni 2016 - 20:03 Thunderfvck is offline

”Yo, ho, haul together,
hoist the colors high.
Heave ho, thieves and beggars,
never shall we die.”

Het is de 17e eeuw. Moord, chantage, afpersing. Wanneer je dit tegenkomt is het een grote kans dat er piraten langs zijn geweest — en één crew komt speciaal op in gedachten: The Seas Rose. Ze zijn gevreesd door al en zeker geen lichtgewichten.
Net zoals nu zijn ze niet van plan om tegengehouden te worden en ze gaan door weer en wind. De kapitein van The Seas Rose heeft namelijk een missie: Een magisch object zoeken dat beschikt over de kracht van leven en dood. Echter wordt de crew wat anders verteld. Namelijk dat ze naar een van de grootste schatten op zoek zijn — waardoor het avontuur weliswaar anders kan verlopen.

Rollen:
• Kapitein • Homerus —— Eadwig Osmond Winthrop • 55 • 1,13
• Stuurman • Assassin —— Cain Valentine • 35 • 1,2
• Scheepsarts • Tarrant —— Crimson-eye Rogue (Blackwood) • 33 • 1,1
• Kok • Morticia —— Edmund Keagan • 33 • 1,3
• Daveed —— Eleazar Hamilton • 25 • 1,7
• Nakamura —— Bone • 36 • 1,12
• ——
• ——

• Kwartiermeester • Shireen —— Victoria Arche • 27 • 1,1
• Doktersassistente • Chivalry —— Cordelia Grace Morgan • 26 • 1,4
• ANTI —— Asparanza Ayres • 31 • 1,7
• Ziegler —— Monica Kassandra Lopez • 25 • 1,8
• XY —— Evangeline Sophia Rutherforth • 25 • 1,11
• Valkyries —— Sitka Skythe • 29 • 1,12

Regels:
• Je mag meerdere personages aanmaken, mits je deze niet verwaarloost.
• Geen ruzies, behalve in de RPG zelf.
• Geen perfecte rollen! Iedereen heeft minpunten.
• Bestuur elkaars personages niet. Alleen die van jezelf.
• 16/18+ is toegestaan, maar zet er een waarschuwing boven.
• In deze RPG moeten de posts 250 woorden bevatten.
• Let op je spelling en grammatica.
• Deze RPG is van Tarrant & Assassin.

Begin:
Het schip ligt in de haven van Port Royal, de thuisbasis van 'The Seas Roses'. Ze zijn bezig om de laatste voorbereidingen te treffen voordat ze weggaan om op hun 'schat' te jagen. Ze hebben zo goed als alle voorraad aan boord gehaald en de bemanning wordt terug verwacht op het schip om te vertrekken. Het is momenteel 10 uur 's ochtends, lichtelijk bewolkt en 23 graden. Over twee uur zullen ze uitvaren.

Topics:
Praattopic: 1 - 2 - 3
Rollentopic: 1
Speeltopic: 1

“Work like a captain.
Play like a pirate.”

[ bericht aangepast op 9 aug 2016 - 22:43 ]

Your make-up is terrible

2 juli 2016 - 22:21 Hyonyeo is offline

Hyonyeo 24575

(Opmaak is kut op m'n mobiel, net zoals de post :Y) )

EDMUND “TEDDY" KEAGAN

Dit was de laatste dag dat ze op het land zouden verblijven, eigenlijk hadden ze nog enkele uren voor ze met het schip zouden vertrekken. Deze piraat had er helemaal zin in! De enige doodeenvoudige reden waarom hij überhaupt mee ging aan land was omdat hij al zijn sigaren had opgerookt en wel wat nieuwe kon gebruiken. Daarbij kon hij misschien nog wel wat andere dingen vinden die aan hem aan zouden staan. Het probleem was echter dat hij niet bij zijn plaatselijke winkel of pub terecht kon voor die zware pafsigaren. Door zijn gokverslaving was hij al behoorlijk wat poen lichter, omdat hij nu eenmaal graag weddenschappen aannam. Dit zorgde wel voor flink wat vijanden, zeker als je bleef verliezen.
Edmund was al vroeg op de been om die verdomde rookwaar van hem te halen, maar nergens hadden ze het merk wat hij zo graag had. Behalve daar. Precies daar kon hij niet meer komen, al dacht hij er wel over na om gewoon te gaan.
Toen hij tussendoor wilde lopen zodat hij niet langs die ballentent hoefde, kwam hij een vreemd stalletje tegen waar de man hem maande dichterbij te komen. Edmund deed dit voornamelijk uit nieuwsgierigheid, waarop de man begon te smoezen. “Zo’n grote vent als jij hebt zeker wel wat dingekes nodig,” Nogal samenzweerderig legde hij zijn hand op zijn arm, proberend om hem dichtbij te trekken. Het mislukte natuurlijk, maar Edmund had (naast zijn sigaretten zoeken) toch niets te doen dus kwam hij dichterbij.
“Je hebt zeker geen rookwaar of wel?” bromde hij. De man leek echter tevreden zijn met de vraag aangezien hij zowat leek te stralen zodra hij het hoorde. Direct haalde hij een sigarenkistje te voorschijn.
“Hier, ik hoef er maar drie munten voor,” onderhandelde hij, maar Edmund inspecteerde de boel en nadat hij eraan rook zei hij: “Drie munten voor deze shit? Wat is dit?” De man begon luid te lachen, en duwde hem twee kistjes in handen.
“Hier, het zijn speciale sigaren. Alleen het beste van het beste voor maar drie munten!”
Edmund vond het allemaal maar vaag, en besloot het uiteindelijk maar mee te nemen, dan had hij tenminste wat. Hij gaf de man zijn verdomde drie munten en liep verder, zo ineengedoken mogelijk toen hij wel langs de bar moest. Het deerde uiteindelijk niet veel, want hij werd al snel gespot. Hij was ook niet echt te missen, zelfs niet in een menigte.
“Hey, Eddie, ben jij dat?” hoorde hij al, hoewel hij besloot gewoon door te lopen en te doen alsof zijn neus bloedde. “Vuile -” begon het, “ik krijg nog een zakkie geld van jou! Dokken, Keagan!” Nu hij toch ontmaskerd was, begon hij het op een lopen te zetten. Ze waren echter lastig kwijt te raken en pas zodra hij vlakbij het schip was, waren ze elkaar uit het oog verloren. Met een diepe zucht begroette hij de mensen aan boord en besloot dat het tijd was een slok rum te nemen. Dat had hij immers wel verdiend. Bovendien hadden ze vast wel genoeg want daar zorgde het juffertje voor. Teddy begeeft zich, nogal stampend, richting de voorraden, waar hij tot zijn grote ergernis de persoon ziet die hem alleen maar meer ergert. Hij zag hem net een van de kisten weer dichtdoen en wist dat zijn plan nu al geen zin meer had, dus besloot hij het over een andere boeg te gooien.
“Wat moet jij hier, Valentine? Ben je soms weer met een van je plannetjes bezig?” Om extra intimiderend over te komen, sloeg hij zijn armen over elkaar en versperde zijn weg. Hij moest zijn frustratie op iemand afleven, dus misschien was het de juiste persoon die hij nodig had.

Quiet the mind, and the soul will speak.

3 juli 2016 - 1:04 Shireen is offline

Shireen 2021

Victoria "The Lady" Arche
Quartermaster • 27

Veel had Victoria verder niet te zeggen tegen Captain Standal, ervan zeker zijnde dat hij haar wel had gehoord. Ze besloot haar lijst en penseel weer op te pakken, en stond zo even stil, terwijl ze alle mogelijke ruimtes in het schip waar lading naartoe moest voor zichzelf opschreef. Captain's quarters, kombuis, kruitkamer, voorraadkamer, laadruim... Er was geen reden voor om dit ofwel later te doen, ofwel lichtelijk onvoorbereid de haven te verlaten, dus koos ze ervoor om nu al te controleren of alles op de juiste plek beland was. Nog terwijl ze stond te schrijven merkte ze dat steeds meer mensen het schip betraden. Aangezien Asparanza iedereen groette, zei ze haar ook een goede morgen, en aan Monica gaf ze een vriendelijk knikje. Ze wist nooit precies zeker wat de beste manier was om deze vrouw te benaderen. Waar Victoria sommige mensen simpelweg bij hun achternaam noemde, had ze al geleerd dat Monica hier absoluut niet van gediend was. Een knikje zou volstaan.
Nadat ze haar lijst (volgens haar) compleet had gemaakt, ervan uitgaande dat ze geen belangrijke plek vergeten was, begaf ze zich naar de trap die naar benedendeks leed. Direct sloeg ze rechtsaf de keuken in. Het zag er schoon uit. Nu nog wel, in ieder geval. Alle potten en pannen hingen op de juiste plek, naar haar observatie. Houtskool genoeg, brandhout was ook op de juiste plek terecht gekomen.
Ze liep verder naar de Captain's Quarters, waar in ieder geval lampolie, papier en inkt was aangevuld. Logboeken waren ook in de juiste kasten terecht gekomen. Zo vervolgde ze haar rondje door het schip, waar ze er in de kruitkamer achter kwam dat er opmerkelijk veel vaten aanwezig waren. Meer dan de op vorige reis die ze met The Seas Rose had gemaakt.
Zich vervolgende naar het laadruim, hoorde ze plotseling stemmen. Eén stem herkende ze direct, maar wat Keagan zei, zorgde ervoor dat Victoria ervoor koos maar niet binnen te gaan voordat zijn zaak afgehandeld was.
'Wat moet jij hier, Valentine? Ben je soms weer met een van je plannetjes bezig?'

how dare you speak of grace

3 juli 2016 - 1:50 Thunderfvck is offline

Thunderfvck 54310

† C A I N V A L E N T I N E †
stuurman | 35

Een tikkeltje geërgerd besluit ik om nog een poging te wagen en open ik nog een kist. Deze gaat wat lastiger en ik moet echt kracht zetten om hem open te krijgen. Helaas, mijn moeite wordt niet beloond. Er zit eten in, iets waar ik nu toch geen zin in heb. Teleurgesteld doe ik de kist weer dicht en word ik plotseling opgeschrikt door een stem die mijn bezigheden verstoort. Je kan zeggen dat ik een slecht geweten heb, dat ik zo snel ergens van schrik. Daar ga ik ook niet tegenin. Eigenlijk had ik ook gewoon beter op moeten letten. Maar ik ben nou eenmaal stuurman, wat willen ze me nou maken? Het is eerder de persoon van wie die stem is, dat me nogal irriteert.
"Wat moet jij hier, Valentine? Ben je soms weer met een van je plannetjes bezig?" klinkt de stem van Edmund Keagan door het ruim.
Mijn eerste reactie is agressief reageren, maar dat idee verwerp ik al snel. Als ik me omdraai, staat hij breed tegenover me. Hij versperd mijn doorgang zo goed als en staat met zijn armen over elkaar. Om mijn lippen vormt zich een arrogant glimlachje en ik sla mijn armen ook over elkaar, maar dan op een relaxte manier. Ik leun tegen een stevige stapel kisten achter me en probeer zo te laten merken dat ik me totaal niet geïntimideerd voel door deze man. Hij lijkt het wel altijd leuk te vinden om op me te letten en mijn 'bezigheden' te dwarsbomen. Nu heeft hij me net een geweldig 'plannetje' gegeven. Ik heb er geen moeite mee om hem uit te lokken.
"Waarom wil je dat weten, zodat je weer Brave Hendrik kan spelen, Teddy." Ik spreek zijn bijnaam op een spottende manier uit. "Als je het wilt weten, ik was aan het kijken of ze wel het goede eten meegegeven hebben. Je weet wel, makkelijke dingen die jij bijna niet kan verpesten met je vreselijke kookkunsten Daarmee doe ik de hele bemanning een voordeel."
Mijn lichtblauwe ogen staren hem een tikkeltje uitdagend aan en ik heb een tevreden gezichtsuitdrukking door de woorden die mijn mond zojuist verlaten hebben. Ik lik met mijn tong langs mijn droge lippen en laat zijn blik niet los.

Your make-up is terrible

3 juli 2016 - 11:32 Perseid is offline

Perseid 8184

Cordelia ‘‘Princess’’ Morgan
Doktersassistente — 26

Tegen de tijd dat de donkerharige jongedame daadwerkelijk voet op het schip had gezet — begon het al aardig vol te lopen. Ze ontweek de loopjongens nauwkeurig, vrijwel geen aandacht schenkend aan de gesprekken die er heen— en weer gingen. Voor ze de veilige haven zouden verruilen voor het ruime sop wilde Cordelia zeker zijn dat er niet met haar drankplek was geknoeid, wat automatisch betekende dat ze de ruimte binnenliep die bestemd was voor de scheepsarts. Ze hield de dingen waar ze iets om gaf graag bij haar in de buurt, een logischere plek dan recht voor haar neus bestond er dan ook niet voor haar.
Met een keurend oog duwde ze wat kleinere tonnen opzij, om te constateren dat ze het er nog wel even mee zou uithouden. Dat was, althans, als Rogue zich er niet op stortte. Er kwam een sceptische glimlach op haar gezicht te liggen, waarna ze één van de messen die ze daar eveneens had verstopt oppakte. Er hingen er al twee aan haar broeksriem, maar dit kleintje stopte ze aan boord altijd in haar laars. Tevreden met haar bevindingen, bond ze haar lokken bij elkaar voor ze koers zette naar het dek. Zoekend naar een bekend gezicht, leunde ze al snel over de achterboeg. Voor haar gevoel konden ze niet snel genoeg uitvaren. Loopjongens hadden de gewoonte op haar zenuwen te werken. Ook vertrouwde ze hun grijpgrage handjes gewoonweg niet. Er rolde een diepe zucht over haar lippen, toen ze zich bedacht dat ze een dergelijke hoed in de felle middaguurtjes wel zou gaan missen. Maar de behoefte om op het laatste moment nog aan wal te gaan, ontbrak haar. Ze vertrouwde erop dat zich gaandeweg wel een oplossing zou voordoen. Te zien aan de hoeveelheid die aan boord was getrokken, kon ze niet anders dan aannemen dat het lange tijd zou zijn voor ze weer aan land zouden gaan. Cordelia wreef kort over haar hals, voor ze Port Royal haar rug toe keerde en een oogje op de situatie hield.

Feel the fire, but do not succumb to it.

3 juli 2016 - 15:14 Valkyries is offline

Valkyries 4511

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

3 juli 2016 - 16:08 Hyonyeo is offline

Hyonyeo 24575

“TEDDY” KEAGAN
——KOK

In zijn ogen schijnt één van zijn o — zo bekende razende expressies, eentje die hij maar al te goed kent vanwege zijn eerdere ervaringen met de desbetreffende piraat. Dit is, voor hem althans, het begin naar een goed gesprek. In elk geval, totdat die gek het in zijn hoofd had gehaald een geheel ander spel te spelen. Zijn kalme doch arrogante reactie ergert me dan ook des te meer, waardoor mijn lippen onbewust strak op elkaar worden geperst.
Op eenzelfde manier dat Keagan staat, mimiekt de stuurman zijn houding en waagt het er een arrogant glimlachje bij te gooien. Ondanks het feit dat hij niet weet wat de man nu weer in zijn hoofd haalt, lukt het hem niet totaal meer helder na te denken door zijn positie nu. Als hij tegen een stapel kisten begint te leunen, is het al helemaal compleet en knarsetand hij zelfs kort.
“Waarom wil je dat weten, zodat je weer Brave Hendrik kan spelen, Teddy.” Zonder het te weten begint hij de spieren in zijn armen aan te spannen, wat erop duidt dat de kok niet van zijn woorden gediend is. “Als je het wilt weten, ik was aan het kijken of ze wel het goede eten meegegeven hebben. Je weet wel, makkelijke dingen die jij bijna niet kan verpesten met je vreselijke kookkunsten. Daarmee doe ik de hele bemanning een voordeel.”

Blijf rustig, man, blijf rustig, hij probeert je gewoon te stangen, blijft hij op zichzelf wijzen. Zijn uitdagende blik blijft hem echter uitlokken iets te doen, waar hij absoluut niet tegen kon, hij hoorde namelijk te laten zien wie hier de grotere man zou zijn. Misschien zelfs letterlijk.
Keagan laat een humorloos lachje horen, iets dat er minachtend uit hoort te komen, maar meer een kinderachtige toon heeft gekregen doordat hij zich zo sterk in probeert te houden. “Beter een Brave Hendrik dan een sluwe slang, Val,” spot hij, maar nogmaals: niet zo’n beste indruk als voorheen, “ik begrijp niet dat de Capt’n jou niet achter laat hier, niemand heeft namelijk zo’n achterbaks persoon nodig.” Zijn spieren zijn nog altijd opgebold en hij besluit zijn armen maar naast zich te houden, het duurt echter niet lang voor zijn handen in vuisten zijn veranderd. Al knijpt hij met zijn ene hand nogal hard in het kistje van de sigaren. Hij had bijna zin om die ergens tegenaan kapot te gooien.
“Als je wat te zeiken hebt over het eten, vreet je het toch lekker niet. Verhonger en crepeer lekker.”
Hij draaide zich om, om weg te lopen, maar beseft dat hij zich niet zo snel wil laten winnen en stampt naar hem toe met een strakke blik. Hard duwt hij zijn hand tegen zijn schouder aan, die al snel richting zijn nek gaat, waardoor de kisten achter hem een flink geluid geven. Met een kwade blik staart hij hem even aan. “Als ik jou weer ergens op betrap, zorg ik ervoor dat je van het schip wordt afgetrapt. Niemand zal je ooit nog kunnen vinden.”
Als hij zich ditmaal omdraait, kijkt hij niet meer achterom en zwaait de deur met een klap open. Wanneer hij een vrouw in zicht ziet komen, Victoria Arche, stopt hij gelijk in zijn voetstappen en bekijkt haar even met eenzelfde boze blik. Hoe lang of kort ze er ook stond, ze heeft in elk geval staan luistervinken en daar is hij alles behalve blij mee. Sommige dingen horen tussen twee personen te blijven, in dit geval hem en die schoft. Dat zij op zo’n manier informatie voor zich te winnen, deed hem enkel aan Valentine denken en dat zorgt voor meer woede in hem. Voelt ze zich misschien beter dan hem, met haar status op het schip? De man heeft altijd een beter idee van haar gehad, maar hij houdt niet van mensen die belangrijke gesprekken afluisteren—— en dit kon hij toch als iets belangrijks rekenen, gezien zijn aanvaringen met dat stuk verdriet. Een kleine hint teleurstelling voelde hij voor even opkomen, die hij al snel van zich afschudt en vervolgens met een beestachtige grom langs haar begeeft. Om geen woord meer tegen haar te zeggen.

[ bericht aangepast op 3 juli 2016 - 16:14 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

3 juli 2016 - 18:25 Araminta is offline

Araminta 147

Vincent
Ik ontweek alle rommel zo en liep het dek op, zo ging de geur van frisse lucht mijn neus in wat een beschermend gevoel gaf, een vleugje zee met wat zout erbij, wat zuurstof gemend met rotte vis en dit dek deed me goed, net zoals de wereld in een ander oog bekijken, weetje een jaar geleden heb ik nooit gedacht dat ze zee zo mooi kon zijn in een simpel mannen oog, zoals die van mij. Of dat de wind je dingen kan vertellen door maar 1 koud briesje door je haren en langs je oren te laten suisen, het voelt koud aan, maar je moet het gevoel gewoon kennen. Niemand zou mijn liefde voor de zee kunnen breken, zelfs niet met een moker hamer, door midden krijgen zelfs niet met de beste zaag ter wereld of mijn liefde voor dit schip te verliezen door maar 1 keer in zijn of haar vingers te knippen, nee, ik blijf van dit leven houden, van de zee en van de wind. Zelfs van de geur van de rotte vis waar je even aan moet wennen zodra je dit schip op gaat, het hoort allemaal bij het leven dat ik nu leid, ook moet je er van houden natuurlijk, of er natuurlijk aan wennen. Ik draaide me om en wou net een stap op zij doen wanneer ik merk dat iedereen bezig is, behalve ik. Ik zag een dame staan, en kon niet niet op haar aflopen. 'Hallo madam, ik ben Vincent.'
Het was een donker harige jongedame, de dokters assistente.

[ bericht aangepast op 3 juli 2016 - 18:26 ]

''Bad Girls Are The Best Girls.''

3 juli 2016 - 18:28 Kefe is offline

Kefe 5051

— MT —

I'm your little ray of pitch black.

3 juli 2016 - 22:02 Cratos is offline

Cratos 37973

Crimson-eye Rogue.
Hij zat er nog steeds over in dat de drank door zijn neus was geboord. Wat een flessentrekkers! Ze hadden hem zijn belangrijkste goedje afgenomen en daardoor kon hij gemakkelijk in een chagrijnige bui raken. Daar zouden ze niet gemakkelijk vanaf komen! Niet zolang hij Crimson-eye Rogue Blackwood heette.
Het laatste beetje brouwsel dat hij had, zat in zijn veldfles wat een klein laagje bevatte. En dan antwoord op zijn stille vraag: Nee, hij kon daar niet bezopen van raken en piratenliedjes van zingen — of zelfs hummen. Zo neergeslagen was hij.
In de verte zag hij The Seas Rose in al haar pracht en glorie. Ze was vastgebonden aan het land, maar dat zou snel veranderen als allen aan boord was.
'Hallo,' beval een mooie jongedame uit het niets. Hij keek op en er verscheen een glimlach op zijn gezicht.
“Ahoy, lass,” sprak hij met aangename stem en duidelijke goedkeuring in zijn toon.
'Jij bent een piraat. Ik hoorde goede verhalen over de King of Swordfight.' De jongedame boog wat naar voren, waardoor Rogue een blik stal op haar enorme boezem. 'Zeker in bed,' fluistert ze. Met die woorden keek ze even beschaamd om zich heen.
“Nou, me beste lass, 'k kan jer zeker 'n goede ontmoeting geven met de King of Swordfight,” spelend op haar woorden — ter verduidelijking dat hij de King of Swordfight ís. Misschien dat een seksuele daad zijn droefenis kon opvrolijken. In de meeste gevallen, als hij moest kiezen, koos hij voor de drank. Maar wie was hij om zo'n bevallige lass af te slaan?
De niet-zo-dronken piraat was erg vereerd dat zijn seksuele daden zelfs tot Port Royal kwamen en hij gaf zichzelf in zijn gedachten een schouderklop. Daarnaast was de vrouw er erg blij om dat hij haar 'kon helpen met de daad' en knikte.
Hij had zijn arm over haar schouders gelegd en duwde haar dichter tegen zich aan. 'Ik wil hem ontmoeten, niet jou.'
Van verschrikking haalde hij zijn arm van haar schouders af en zijn gezicht stond zo dat je het ook daadwerkelijk ervan af kon lezen. “Lass, jer kent zijn verhalen, moa'r weet niet hoe de boekanier eruit ziet?” Hij wees daarbij naar zichzelf.
“En 'k ben ook nog Cap'n,” fluisterde hij listig in haar oor. “Wil jer m'n schip zien, me schone lass?” Rogue begeleidde haar naar — volgens hem — zijn schip, langs de crewleden op het bovendek.

[ bericht aangepast op 3 juli 2016 - 22:02 ]

Don't walk. Run, you sheep, run.

3 juli 2016 - 22:45 Perseid is offline

Perseid 8184

Cordelia ‘‘Princess’’ Morgan
Doktersassistente — 26

Cordelia leunde nog altijd tegen de balustrade, toen zich een voor haar onbekend individu losmaakte van de anderen en op haar af kwam. Madam. Wanneer was het voor het laatst geweest dat een dergelijke man haar madam had genoemd? Er kwam desondanks een glimlach op haar lippen te liggen, waarbij ze de jongeman in een oogwenk in zich op nam. Hij was absoluut jonger dan de ruige mannen waartussen Cordelia zich voortbewoog, iets wat soms toch ook wel een zekere charme bezat. Ze stond op het punt hem iets te zeggen — toen ze de veel te bekende trekken van Rogue in haar ooghoek zag verschijnen. Op de voet gevolgd door niets minder dan een gewillige dame. Haar ogen rolden eenmaal rond in hun kassen, waarna ze Vincent een verontschuldigend glimlachje schonk, gevolgd door een, ‘‘Excuseer me, ik ben zo terug.’’
Dat was wellicht niet de meest beste belofte om te maken, maar zorgde er wel voor dat ze zich sneller dan gewoonlijk richting de scheepsarts bewoog. Haar tred zelfzeker, want in gedachten wist ze precies wat ze ging doen. Ze kon gewoonweg niet geloven dat hij zijn vriend de kost wilde geven vlak voor het uitvaren. Of misschien ook wel. Hij was immers Rogue. Ze besloot de logica achterwege te laten, toen ze het tweetal de weg versperde. Iets wat haar een niet al te aardig blikje van de dame in kwestie opleverde. Cordelia schonk vrijwel geen aandacht aan de dame, maar zorgde er wel voor dat ze haar arm door die van Rogue kon haken en hem daarmee verloste van de dame uit Port Royal.
‘‘Pardon. Ik raad u aan van boort te gaan mocht u nog niet levensmoe zijn.’’ Ondanks de scherpe woorden, hing er een poezelige glimlach op haar gezicht. Om er zeker van te zijn dat Rogue de verontwaardigde dame niet achterna zou gaan, kneep ze hem waarschuwend in zijn arm.
‘‘Dit is toevallig wel zíjn schip.’’ Als Cordelia's ogen nog verder in hun kassen hadden kunnen rollen, hadden ze dat zeker gedaan.
‘‘Volgende keer beter.’’ Ze snoof, maakte aanstalten om een scène te schoppen, pruilde nog eens goed naar Rogue en zorgde er daarmee voor dat Cordelia niets anders zag dan nog dichter tegen Rogue aan te gaan staan.
‘‘Sorry. 'k Had geen idee dat het zo onduidelijk was.’’ Het kwartje ging rollen en ja hoor, na enkele tellen leek hij ook te vallen en ontweek Cordelia een klap die ze maar al te graag had uitgedeeld. Zo parmantig als ze kon, liep ze terug naar wal. Haar cue om zo ver mogelijk bij Rogue weg te stappen en hem een afkeurende blik toe te werpen.
‘‘Echt? Joúw schip? Je moet echt eens met iets originelers komen. Er is niks mis met je handen, King of Swords. Ik hoef echt geen wijven meer tussen mijn drank te zien krikken.’’ Ze voelde een vlaag van misselijkheid bij enkel de gedachte.

Feel the fire, but do not succumb to it.

3 juli 2016 - 22:56 Thunderfvck is offline

Thunderfvck 54310

† C A I N V A L E N T I N E †
stuurman | 35

Keagan lacht op een vreemd toontje. "Beter een Brave Hendrik dan een sluwe slang, Val," probeert hij met mij te spotten. "ik begrijp niet dat de Capt’n jou niet achter laat hier, niemand heeft namelijk zo’n achterbaks persoon nodig."
Ik blijf vooral grijnzen, want ik heb door dat ik hem schijnbaar goed geïrriteerd heb. Dat krijgt hij ervan als hij me stoort op die manier. Zijn spieren bollen zich op en zijn handen ballen zich een later tot vuisten. Mijn grijns word er enkel breder van, hoewel ik ook wel door heb dat Keagan hiervan best door kan slaan op de verkeerde manier. Maar we zijn nog nooit in een fysiek gevecht beland en daar reken ik dan ook niet echt op.
"Als je wat te zeiken hebt over het eten, vreet je het toch lekker niet. Verhonger en crepeer lekker."
Zodra hij zich omdraait heb ik het idee dat ik gewonnen heb en laat ik tevreden mijn handen langs mijn lichaam zakken. Op dat moment draait Keagan zich echter opnieuw om en loopt hij, of stampt hij zo goed als, naar mij toe. Zijn blik is strak en agressief op die van mij gericht. Mijn lichte ogen worden een tikkeltje groter en ik heb niet echt de kans om erop te reageren. Zijn hand raakt mijn schouder, waardoor deze tegen de kisten achter me aanslaat. Daarna gaat zijn hand naar mijn nek en grijpt hij me vast terwijl hij me met een behoorlijk moordlustige blik aankijkt. In ieder geval, dat is hoe ik hem zie op het moment.
"Als ik jou weer ergens op betrap, zorg ik ervoor dat je van het schip wordt afgetrapt. Niemand zal je ooit nog kunnen vinden," bedreigt hij me.
Hij laat me los en loopt weer weg. Ik blijf staan met een raar gevoel in mijn maag waardoor ik niet meteen reageer. Het is raar, normaal gesproken heb ik een beter reactievermogen. Ik zou dit niet laten gebeuren en ik zou hem allang tegengehouden moeten hebben. Mijn hand gaat een tikkeltje verdwaasd naar mijn keel voordat ik weer helemaal bij zinnen kom.
"Dat dacht je maar! Ik ben mooi stuurman en jij een domme kok!" roep ik een zwakke bedreiging terug.
Daarna volg ik Keagan richting de deur, maar niet op hetzelfde boze tempo als hem. Mijn benen voelen niet meer zo stevig onder mijn lichaam, alsof ik weer voor het eerst op een schip beland ben. Als ik echter de hoek omsla, zie ik daar Victoria, onze kwartiermeester, staan. Ik kijk haar in eerste instantie een tikkeltje verdwaasd aan voordat ik mezelf herpak en een beetje arrogant naar haar grijns.
"Victoria, ik had je niet voor luistervink aangezien," klinkt het met een lichte goedkeuring uit mijn mond, hoewel mijn Engelse accent op het moment wat meer doorklinkt dan normaal. "Misschien moet je Teddy maar troosten, hij leek nogal van slag."

Your make-up is terrible

3 juli 2016 - 23:48 Shireen is offline

Shireen 2021

Victoria "The Lady" Arche
Quartermaster • 27

'Waarom wil je dat weten, zodat je weer Brave Hendrik kan spelen, Teddy?' Cain Valentine... Al meteen voelde Victoria zich uiterst verbaasd. Waar ging dit in hemelsnaam over? Ja, ze wist wel dat die twee elkaar niet echt lagen, maar ze was toch wild verward waarom deze conversatie plaatsvond, aangezien zij nog geen aanleiding hiervoor had opgemerkt.
'Als je het wilt weten, ik was aan het kijken of ze wel het goede eten meegegeven hebben. Je weet wel, makkelijke dingen die jij bijna niet kan verpesten met je vreselijke kookkunsten. Daarmee doe ik de hele bemanning een voordeel.' Ofwel gezeik van Cain, ofwel een enigszins slap excuus, was niet volledig onverwacht, ondanks Victoria geen idee had wat er aan de hand was, maar desalniettemin vroeg ze zich hiernaast ook meteen af waarom Cain zich met dit excuus in de laadruimte begaf. Ze kon eigenlijk niet geloven dat dit zijn reden was om hier te zijn.
'Beter een Brave Hendrik dan een sluwe slang, Val, ik begrijp niet dat de Capt’n jou niet achter laat hier, niemand heeft namelijk zo’n achterbaks persoon nodig.' Victoria kon niet anders dan zuchten om deze nutteloze beledigingen. Maar ja, het waren tenslotte Cain en Teddy.
'Als je wat te zeiken hebt over het eten, vreet je het toch lekker niet. Verhonger en crepeer lekker.' Ze hoorde aan zijn voetstappen hoe Keagan aanstalten maakte om weg te lopen, richting de deur waar zij zich achter begaf, en even kwam er een vlaag paniek in haar op, maar toen liep hij plotseling weer terug, en hoorde ze hoe een paar kisten heen en weer stommelden.
'Als ik jou weer ergens op betrap, zorg ik ervoor dat je van het schip wordt afgetrapt. Niemand zal je ooit nog kunnen vinden.' — 'Dat dacht je maar! Ik ben mooi stuurman en jij een domme kok!' Victoria slikte, maar voordat ze er ook maar iets van kon vinden, zwaaide de deur open en maakte ze uit schrik een klein sprongetje achteruit.
Keagan stond in de deuropening en keek haar aan. Hij stond daar een paar seconden, en ze kon niets anders doen dan hem geschrokken en angstig aankijken, terwijl hij boven haar uit torende en ze zich piepklein voelde, haar adem inhoudende. Ergens verwachtte ze een hele preek van hem, omdat ze aan hem kon zien dat er allerlei gedachten over haar door zijn hoofd spookten, waaronder dat ze hem had staan afluisteren, maar het enige wat hij haar gaf was een beestachtige grom waarna hij verder liep, en zij hem even na keek.
Lang de tijd had ze niet om op hem te reageren, want Cain was hem alweer gevolgd, en merkte haar nu ook op. Al snel stond er weer die vertrouwde arrogante grijns op zijn gezicht.
'Victoria, ik had je niet voor luistervink aangezien.' Daar zat een lichte goedkeuring in, waarschijnlijk omdat Cain wist dat Keagan hier niet blij mee was. 'Misschien moet je Teddy maar troosten, hij leek nogal van slag.' Victoria herpakte zich vlug, slikte even, en rechtte haar rug.
'Hij overleeft het wel. Ik was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats, dat is alles. Was jij ook toevallig op de verkeerde plek? Want het lijkt me mijn taak om de lading te inspecteren...' Ze liep langzaam langs hem heen, het laadruim in waar hij net vandaan kwam.
'Wat er tussen jou en Keagan speelt kan mij niet deren, zelfs niet als kwartiermeester die op de hoogte moet blijven van wat er tussen de bemanning speelt.' sprak ze met haar rug naar hem toe. Ze draaide zich daarna weer om. 'Ik vertrouw je graag, Cain. En dat doe ik ook, dus ik zal niet vragen wat je hier deed.' Even was ze stil.
'Kun je me helpen om deze kist te verslepen?' Ze legde haar hand op een bepaalde kist waar ze naast stond. 'Deze moet naar de etensvoorraad ruimte.'

how dare you speak of grace

4 juli 2016 - 10:48 Ziegler is offline

Ziegler 20534

MONICA KASSANDRA LOPEZ
Bemanningslid | 25 | Talking to Victoria & Cain

Monica was er altijd te goed in geweest om te observeren. Voor de laatste paar minuten had ze in stilte gekeken naar het toneelstukje tussen Cain, Keagan en deels ook Victoria. Met haar rug leunend tegen een balk keek Monica met een lichte grijns op haar gezicht toe. Ze had de aanleiding tot de discussie niet meegekregen, maar waarschijnlijk was die zo nutteloos als de beledigingen zelf. Mannen, en dan met name piraten, konden nog grotere krengen zijn dan vrouwen. Monica sloeg haar armen over elkaar en spitste haar oren extra toen de discussie nog iets meer verhitte.
Uiteindelijk leek de ruzie tussen Cain en Keagan ver voorbij te zijn, voor hoelang het ook mocht zijn. Victoria bleef dan ook alleen met Cain over. Monica had behoefte aan wat contact, voornamelijk met Victoria, dus ze liep naar de dame toe. Monica verschilde veel van The Lady in doen en laten, maar ze mocht Victoria wel. 'Heb je hulp nodig' vroeg Monica gauw toen opmerkte dat Victoria de hulp van Cain wilde inschakelen. Monica besteedde expres geen aandacht aan Cain. In principe had ze geen persoonlijke hekel aan hem, maar af en toe moest ze toch haar ogen rollen als hij bij haar in de buurt kwam. Dat kwam voornamelijk omdat hij, in haar ogen, een rasechte piraat was en als Monica ergens een hekel aan had, was het wel aan piraten. 'Ik kan je altijd helpen, Victoria' sprak Monica vriendelijk. Ze richtte even haar blik op Cain en daarna weer op Victoria.

Big girls cry when their hearts are breaking

4 juli 2016 - 12:20 Standal is offline

Standal 1283

Standal Clarkson
Captain - 29

“De lading is compleet, Captain. Het enige wat we nog nodig hebben is een bemanning die opdaagt, and we're good to go,”
Standal dacht aan de voorraden die in gedachten stonden. Sommige dingen waren niet zo belangrijk, maar drank, voor Crimson-eye Rogue, was zeker van belang samen met de wapens.
Als dank knikte ik eventjes totdat ik Cain hoorde spreken.
“Ben niet voor niks de stuurman," bromde Cain.
Grijnzend schudde ik mijn hoofd. Als ik dat niet als antwoord had verwacht, dan was er iets niet goed geweest. Cain liep weg en Standal zag meer bemanningsleden het schip oplopen en het schip met de andere bemanningsleden in zich opnemen.

Standal wist dat sommige het momenteel al niet goed met elkaar konden vinden, laat staan als zij met elkaar voor een langere tijd op één en hetzelfde schip zouden zijn. Het zou Standal niet verbazen als er ondertussen al ergens wat was gebeurd. Ondanks dat, zouden ze elkaar ooit allemaal nodig hebben. Ze waren tenslotte niets voor niets allemaal op zoek naar één ding en wilden het allemaal hebben.
Vanaf het moment dat Monica het dek op kwam lopen kon Standal zijn grijns niet meer inhouden. Lopez keek erbij alsof het een ramp was om met hem mee te varen.
“Niet inhouden, Lopez,” grijnsde Standal. “Iets motiverender graag.”
Met een blik over zijn schouder liep Standal weg van het uitzicht op Port Royal en liep hij over het dek naar het uitzicht van de zee. Er was niet bijzonder veel veranderd ten opzichte van eerder.
Standal bekeek voor de laatste keer de richting in waar zij heen zouden varen. Standal hoorde hier en daar al wat gemompel en zware stemmen en het was heerlijk om te horen. Om het verschil te horen tussen nu en als ze hadden gevonden wat ze hadden moeten horen.
Met een blik op Port Royal had hij gehoopt dat iedereen eerder was dan de geklokte twee uur. Het was tijd om zo snel mogelijk het anker te hijsen en om op zoek te gaan.

"One has to learn to read, as one has to learn to see and learn to live," - Vincent van Gogh

4 juli 2016 - 15:27 inktzwart is offline

inktzwart 7659

Late MT

obsessive rage

Index RPG Actieve Topics Zoek