Delilah Kingston || Kaste Zes || Jurk
-Delilah staarde met open mond naar de jurk de ze aan had, dit was eigenlijk gewoon echt niet grappig.De struikelde half over haar hakken en de pijnlijke uitdrukking op haar gezicht was niet te missen. Ze slikte even. Haar moeder glimlachte trots en bleef maar roepen dat Delilah zo bijna een echte prinses leek. Bijna? Bijna was al te veel moeite in dat geval. Delilah probeerde overeind te blijven staan terwijl ze richting haar moeder liep om haar een knuffel te geven. Het voelde allemaal ze onecht. Het meisje kon nog steeds de schok voelen die door haar heen ging toen haar foto op het beeldscherm van de veel te kleine familie tv verscheen. Ze had haar naam geeneens gehoord, omdat haar familie te hard schreeuwde. En nu? Nu ging ze afscheid nemen van de mensen van haar Provincie om mee te doen aan de selectie. Delilah schudde haar hoofd. Dit was geen droom, het was levensecht en zo niet, dan was het een nachtmerrie.
Delilah keek met een schuin hoofd naar het ploegje mensen dat zei haar familie noemde. Een glimlach verscheen op haar gezicht bij het zien van hen en ademde langzaam uit. Ze wilde die stomme kroon toch niet. Ze had zich alleen opgegeven, of nja, haar moeder, omdat er een vergoeding aan vast zat. Liefde kon je niet afdwingen, zeker niet als die klootzak met alle meisjes ging lopen flirten, dat zou pijn gaan doen weet je, als iemand hem eenmaal wel echt leuk vindt. Haar moeder en vader kregen nog een laatste knuffel van Delilah waarbij haar vader in haar oor fluisterde dat het wel goed zou komen. Toen draaide Delilah zich naar Roy, die haar met sombere ogen aankeek.
"Ik wacht op je, als je terug komt ben ik nog steeds hier," fluisterde de jongen in haar oor, hopend dat omstanders het niet zouden horen, Delilah bekeek hem nog eens goed. Een echte vier was het, maar helemaal verliefd op haar, tot haar verbazing. Als Delilah terug zou komen, wat naar haar mening niet te lang zou duren, zou ze zonder te twijfelen haar drie inruilen voor een vier, voor hem zou ze alles doen. Zelfs nu ze naar de selectie ging zou ze geeneens een poging doen om Sky, de kroonprins te krijgen en ze zou wel zien wanneer ze weer naar huis zou gaan. Haar moeder had het alleen een schande gevonden als Delilah openlijk had toegeven verliefd te zijn op een ander. Ze zuchtte nog een keer en stapte de auto in, die haar naar de helikopter zou brengen.
Ze voelde zich aardig nerveus, maar wist niet waarom. Misschien was ze voor het eerst echt bang om alleen te zijn, of om zover van huis te zijn. Eenmaal bij de helikopter stapte ze de auto uit. Ze was de eerste, iets wat niet vaak voorkwam. Ze stapte de helikopter in en reageerde schrikkerig op het opstijgen van de helikopter. Ze keek stilletjes uit het raampje, hopend dat niet alle meiden haar bitches waren. Misschien zou ze hier nog wat vrienden aan overhouden? Vast niet, maar wat moest ze anders? Lezen, dat sowieso. Er zouden daar vast wel boeken zijn. Delilah dacht even na aan de dag dat ze haar inschrijving voor de selectie inleverde en ze kon Roy nog horen lachen.
Je bent toch al mijn koningin? Of gaat het je echt alleen maar om het geld en het eten, zei hij lachend, terwijl hij zijn armen om haar heen sloeg.
De herinnering maakte Delilah aan het lachen, al deed het pijn dat ze de komende tijd moest doen alsof ze niemand behalve Prins Sky leuk vond. Maar ze kon nergens anders aan denken, terwijl de helikopter hoog in de lucht was.
[ bericht aangepast op 7 april 2015 - 22:57 ]
We've lived in the shadows for far too long.
