[RPG] Oxford Acadamy for Witches and Wizards [Speeltopic] - Speeltopics

Ergens in de bergen van Zweden staat een school. Een school speciaal voor jongeren van 10 t/m 18met een speciale gave: het beheersen van Magie. De school gaat onder de naam 'Oxford Academy'
De jongeren die hier naar school gaan leren hoe ze deze magie moeten gebruiken.
De school is opgericht 46 jaar na Wizarding War II omdat de wizarding populatie alsmaar groter werd en de drie andere europese scholen voor jonge magiërs de hoeveelheid leerlingen niet meer konden aannemen en zo veel jonge Tovenaars en Heksen geen lessen zouden kunnen volgen.

Rollen
Vrouwen
×Phoebe Dana Jacksons - TheHorcrux 6
×Cassandra Adira Zabini - Falahee 5
×June Mercendes - Vivir 4
×America Gaia Lazar - CharmedPaige 6
×Lillith `Lills` Genevieve Malfoy - Gently 2
×Silena Zoë Paetrix - Piaffe 5
×Hunter Lake Sharrow - Oneira 4
×Carfelia Lydia Romanoff - Sangster 10
×Lily Amanda Hale - Verityy 12
×Hope Cailla Elaine Woodward - Walker 17
×Aiden Luca Millefois - Descent 18
×Jade Ira Phernon - TheHorcrux 20
×Rose Sophia Cole - Verityy 20

Mannen
×Colton Lucifer DiRomano - Falahee 10
×Jackson Charles Vanderbilt - Forman 4
×Lewis Mercendes - Vivir 10
×Timothy "Tommy" Cleaver - Eloquentiae 8
×Nathaniel Dylan Phellon - Oneira 10
×Robin McAdair - xBooBear 15
×Max Veran Phubar - Rosea 15

Leraren

×Cevelle Appoline Delacour - Charms - Rosea 4
×Ric Alexander Jones - Potions - Verityy 15
×Mary Shawna Woodsen - Divination - TheHorcrux 12
×Eva Katherine Adams - Transfiguration - Verityy 13
× Louise 'madam' hagrid -Care of Magical Creatures - Natuurix 16
×Pernilla Tyra Kjellberg -Muggle Studies - TheHorcrux 18
×Christian Andersson -Anciens Runes 19
×Christopher "Chris" Redfield - DADA 7
×Daniel Stephen Morrison -History Of Magic 18
×Amanda Sprouse -Herbology 19
×Andréas Eriksson -Flying Lessons 19
×Stefan Hägg -Astronomy 19
×Erik Olsson -Arithmancy 19

Regels

×-OOC graag in het praattopic
×Minimaal 200 woorden per post
×Naamsverandering graag doorgeven in de topics
×Houd het realistisch, nieuwe leerlingen kunnen niet meteen vanaf dag 1 al verliefd zijn op iemand.
×18+ mag, maar hou het netjes en onder een spoiler of met waarschuwing voor degenen die dit niet graag lezen.
×Het Uniform voor de dames
×Het Uniform voor de heren.
×Kamerindeling

Topics

×Rollenstory / info story
×Praattopic
×Praattopic 2
×Rollentopic

Zaterdag 9:30
Het is Ochtend, de eerste week is net voorbij. Leraren hebben het rustig gehouden voor de leerlingen en vooral voor de eerste jaars. Na een lange zomervakantie vol rust zullen de lessen langzaam weer opgebouwt worden. Pas aankomende maandag zullen de leerlingen weer écht aan het werk moeten. Dit is dus hun laatste weekend rust, zonder huiswerk. Want komende week gaat alles beginnen.
Het is half 10, het ontbijt word langzaam afgesloten en de leerlingen zullen hun plekken in en om het kasteel zoeken. Tijd om te doen wat iedereen wil, echter is er geen goedkeuring om het tovenaarsdorp te bezoeken. De weg ernaartoe is dan ook afgezet dit weekend.
Het bestuur van Oxford acadamy is streng, gelukkig voor de leerlingen niet zo streng als op Durmstrang, maar zeker niet zo losjes als op Hogwarts.

Roosters
Maandag T/M Woensdag
Donderdag & Vrijdag

[ bericht aangepast op 23 nov 2014 - 20:11 ]

---

Little do you know

Silena Zoë Paetrix

Met Max die nu naast me staat ben ik een stukje vrolijker. "Slaapkop." Merk ik nog op. Tommy en June staan nu te discussiëren en ik heb, net als Lily het gevoel dat we ze even alleen moeten laten. Wat ik op kan maken uit het gefluister en gepraat om mij heen is dat Tommy en Lewis gevochten hebben. De sukkels. Ik zucht en draai me om om achter Lily aan te lopen. Lily is echt alweer verdwenen en ik loop, samen met Max, de gang in. Op een afstandje zie ik dat Lily boos iets tegen Lewis zegt en wil me zaar toe lopen. Dan zie ik iets gebeuren wat ik nooit had verwacht, Lily drukt haar lippen op die van Lewis en haalt ze snel weer weg. What The Actual Fuck?! Max achter me aan slepend. Wanneer Lily zich omdraait en naar ons toe loopt, met een beschaamde blik op haar gezicht. "Lils, gaat de Quidditch wedstrijd eigenlijk nog door? Met alle drama van net?" Ik weet dat het egoïstisch is om nu aan de wedstrijd te denken maar ik kan er ook niks aan doen, ik ben ook maar een mens. Ik hou gewoon van Quidditch.

[ bericht aangepast op 17 nov 2014 - 21:08 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Lewis Mercendes

Ik voel me eerlijk gezegd best wel eenzaam als ik door de gangen heen loop. De stilte doordingt me, al wordt die ruw verstoord als er een meisje om de hoek heen komt. Meteen herken ik haar. Lily, June's vriendin. Zuchtend draai ik me een beetje half om, wachtend op de volgende preek, nog wel van dit meisje.
"Waarom? Waarom heeft zij het verdient om zo'n broer als jou te hebben?" Inderdaad, zoals ik verwacht had. Boos. Even zucht ik zacht, maar ik zal het maar over me heen moeten laten komen. Hopen dat het snel over is. "Wat. Heeft. Ze. Je. Ooit. Misdaan" Ze is ontzettend boos, maar ergens ook een beetje verward. Ik merk hoe ze op mij af loopt. Haar haren deinsen zachtjes op en neer door haar bewegingen. Voordat ik het doorheb, voordat er in me opkomt wat er eigenlijk aan de hand is en wat zij in hemelsnaam doet, voel ik dat ze me kust. Ik heb niet eens de tijd om verbaast te zijn, ik heb helemaal geen tijd voor wat dan ook. Ik kan niet eens meer helder nadenken en die ene seconde, lijkt wel uren en toch ook veel korter. Zodra blijkbaar is doorgedrongen wat er is gebeurd, stopt ze ermee. "Sorry" Klinkt er uit haar mond en ik hoor haar weglopen. Verbaast staar ik voor me uit, maar na een paar seconden krijg ik mijn verstand een beetje terug en roep ik haar na.
"Ik heb dus geen idee wat jij net hebt gedaan, maar ik denk niet dat dat momenteel het belangrijkste is. Ik wil alleen dat je weet, dat ik om haar geef, om June. Meer dan zij ooit zal weten. Ik wil gewoon het beste voor haar, alleen is ze zo onbereikbaar en..." Mijn stem klinkt hopeloos, verward en wanhopig. Ik voel hoe mijn ogen rood woren.

June Mercendes

Het is bewonderingswaardig stil terwijl ik op antwoord wacht. Hij voelt zich schuldig, dat zie ik zo aan hem, hij durft me niet eens aan te kijken.
"Sorry.. Ik ehm.. hij zei dat ik je niet waard was en er knapte iets." Eindelijk richt hij zijn ogen op mij en ik denk na over zijn antwoord.
"Tommy, het maakt me geen zak uit wat Lewis deed, hij is gewoon stom. Hij is het niet waard en als hij iets anders zegt betekent dat niets. Hij wilt ons gewoon dwarsbomen in alles wat we doen, maar dat wil ik niet laten gebeuren. Nooit" Snel omhels ik hem, ik leg mijn hoofd tegen zijn borst aan. Ik wil dit alles gewoon zo snel mogelijk vergeten.

[ bericht aangepast op 17 nov 2014 - 21:03 ]

---

She was always looking for more..

"Ik heb dus geen idee wat jij net hebt gedaan, maar ik denk niet dat dat momenteel het belangrijkste is. Ik wil alleen dat je weet, dat ik om haar geef, om June. Meer dan zij ooit zal weten. Ik wil gewoon het beste voor haar, alleen is ze zo onbereikbaar en..." zijn stem lijkt te breken en ik draai me langzaam om.
"Je houdt van haar" ik weet niet waarom ik niet doorloop, waarom ik automatisch conclusies ga trekken over zijn gevoelens. Hij moet me niet hebben dat heeft hij toch duidelijk laten merken.
"Dat doet familie, die houden van elkaar" op dat moment komt er een brok in mijn keel, ik heb nooit oprecht van mijn familie gehouden.
"Het komt wel goed. Ooit"

---

-

Robin McAdair
Ik zie dat een meisje met paars haar naar ons aan het kijken is. Ik ken haar niet. Dat paarse haar zou zelfs ik onthouden moeten hebben. In plaats van terug te kijken, wat de meeste mensen zouden hebben gedaan als je wordt aangestaard, concentreer ik me weer op mijn broodje. Als ik even later stiekem weer op kijk, zie ik dat ze is gaan eten. Aan haar gezicht te zien smaakt het totaal niet.
Ineens herinner ik me dat ik mijn shirt nog steeds verkeerd om heb zitten. Hoewel ik eigenlijk zo snel mogelijk de grote hal uit zou willen stormen, sta ik rustig op. Ik zeg zelfs tegen Phoebe dat ik zo terug ben - als ik niet allang door de grond ben gezakt van schaamte. Beheerst loop ik de grote hal uit en trek bij de wc's snel mijn shirt goed om aan. Dit moet iemand wel gezien hebben! Ze zijn me nu vast aan het uitlachen.
Als ik weer terug loop naar de grote hal, kom ik een groepje eerstejaars tegen. Ze blokkeren de hele gang, maar zodra ze me zien, vluchten ze alle kanten op. Een meisje aarzelt, maar wordt snel door haar vriendinnen meegesleurd. Vaag vang ik de woorden "hij is gevaarlijk" op. Blijkbaar houdt mijn imago nog wel een beetje stand, zelfs na dat klungelen van vanochtend.
Als ik weer de grote hal inloop aarzel ik. Moet ik nu weer bij Phoebe gaan zitten of zou ik toch alleen gaan zitten?

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

---

Het geschreeuw van Mvr. Kjellberg laat me opschrikken uit mijn gedachtes "Oke! De voorstelling is voorbij! Iedereen wegwezen!". Als verlamd sta ik midden in de leegstromende hal.

"Kom op Snow, iedereen ziet toch dat die jongen je manipuleert!"
"Niet waar, Jay houd van me! Hoe kan je dat zeggen?"
"Het voelt niet goed Snow alsjeblieft" ze staat op een loopt naar me toe om me een knuffel te geven.
Ik ontwijk haar armen "Je bent gewoon jaloers"
"Luister nou Sno..."
"Nee! Ga weg ik hou jou mening net zo min als ik de menig van de rest van de wereld hoef! Je bent een... een bemoeizuchtige... Bitch"
Tranen rollen over haar wangen "Het spijt me Snow"
De deur valt achter haar dicht.

Vaag hoor ik June nog wat zeggen voor ze wegloopt. "Ze moet je helpen" schiet door mijn hoofd. Snel ren ik de trap op richting het kantoor van mvr. Kjellberg. "Mevrouw!" ik gooi de deur open en zie dat de jongens al weg zijn "Dit is Tommy en Lewis' schuld niet. Het is mijn schuld. Ik heb ervoor gezorgd dat ze begonnen Niet zij. Dus ik smeek u ze van de straf af te halen die u Tommy en Lewis heeft opgelegt. Geeft mij het maar van beide. Dubbel als het moet, maar laat de jongens niet opdraaien voor iets dat ik gedaan heb." lieg ik glashard "Zij hebben hier niks mee te maken, schors me desnoods maar laat Lewis en Tommy geen straf hebben. Alstublieft?"

---

I like my choices. I hope she likes hers.

"Ik ben Rose, Rose Cole" grijnsde ik. Even twijfelde ik of ik ook antwoord op haar andere vraag moest geven.
"Ik zat bij Slytherin" loog ik gladjes. Ik durfde haar niet te vertellen dat ik bij Gryffindor zat omdat ik bang was dat ze me dan niet meer zou mogen. Snel begon ik over een onderwerp.
"Ben je al in het bos geweest, het is prachtig. Al mogen we er eigenlijk niet komen" lachte ik.
"We kunnen er even heen gaan als je dat zou willen?" Ik wees door het raam naar buiten.

---

-

"Tommy, het maakt me geen zak uit wat Lewis deed, hij is gewoon stom. Hij is het niet waard en als hij iets anders zegt betekent dat niets. Hij wilt ons gewoon dwarsbomen in alles wat we doen, maar dat wil ik niet laten gebeuren. Nooit." Terwijl ze de woorden zegt, bedenk ik me hoe blij ik met haar moet zijn. Ze vergeeft me voor het slaan van haar broer. Wanneer ze me omhelst, sla ik dan ook meteen mijn armen om haar heen. Ondanks dat het lichtelijk pijnlijk is, maar het kan me niet schelen. Ze is hier, ze vergeeft me en ze wil juist dat we ons er niets van aantrekken.
"June," Ik laat haar een beetje los. "Is dit een slecht moment om te zeggen dat ik van je houd?" Het maakt me misschien een naïef persoon, maar hoe ze hier is, kan ik alleen maar liefhebben,

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

Jade Ira Phernon || The New Girl || Outfit

Als ik de vieze smaak in mijn mond aan het wegwerken ben voel ik iets vreemds aan de rechterkant van mijn lichaam prikken. Het gevoel dat er iemand naar je kijkt. Mijn hoofd draait naar rechts en ik zie de jongen net weer weg kijken. Een grinnik rolt over mijn lippen, het paarse haar trekt denk ik weer eens aandacht. Iets waar ik nogsteeds wel van kan genieten eigenlijk, de aandacht. Al vraag ik er niet bepaalt om, ik heb mijn haar paars omdat ik het gewoon geweldig vind. Echter heeft het feit dat ik er aandacht door kreeg me een beetje verandert. Velen vonden het raar, anderen vonden het stoer en weer anderen waren jaloers op mijn 'moed' ofzo. Het was heerlijk en steeds meer begon ik schijt te hebben aan wat anderen van me vonden. Alleen maar door mijn paarse haar. Vandaar dat ik het al jaren zo heb, vijf jaar om precies te zijn. In mijn tweede jaar op Beauxbatons heb ik het zo geverft. Ik vond het gaaf en ik wilde anders zijn, buiten de lijnen stappen. Alle Beauxbatons tutjes verachtten me erdoor, of nouja de meesten. Degene die me niet verachtte of raar vonden deden gewoon mee omdat ze niet in mijn schoenen wilden staan. Zwakkelingen. Als er iets is wat ik haat zijn het wel van die meelopers.
De jongen die me bekeek nadat ik hem had bekeken loopt achter me langs, de zaal uit. Even later komt hij weer terug, ik kijk kort naar hem. Er is iets anders... wat heeft die jongen net gedaan? Heel vreemd genoeg is er een dingetje aan hem verandert maar ik zou niet weten wat het zou zijn.

---

Little do you know

» Ik ben Rose, Rose Cole. « Ik keek haar met een begrijpende knik aan, de naam zegde me niet veel - maar ik moest ook niet iedereen kennen die op Hogwarts zat, al was het wel omgekeerd wanneer iemand mijn naam hoorde. Dan dachten de mensen me te kennen, alleen omdat ik de naam `Malfoy` draag en precies zulke mensen haat ik.
» Ik zat bij Slytherin. « Mijn mond viel open toen ik dat hoorde. Ook Slytherin ? Dan was ik niet de enigste die zo dacht.. maar wacht, zei ze niet dat.. » Vreemd. Ik dacht je nooit gezien te hebben en volgens mij zijn we even oud en iedereen uit Slytherin kent zich, al haat je elkaar nog zo. Of je was onzichtbaar als de muur. « Ik grinnikte om de laatste opmerking, terwijl mijn ogen haar doorboorden.
Ze leek ook niet echt veel interesse te steken in haar afdeling, omdat ze over iets anders begon. » Ben je al in het bos geweest, het is prachtig. Al mogen we er eigenlijk niet komen. « Ze begon te lachen, wat mee liet gaan en ik grijnsde even om haar opmerking. Alsof het in Hogwarts anders was.
» We kunnen er even heen gaan als je dat zou willen ? « Haar hand gaf het beeld tot haar vraag, doordat ze naar buiten gebaar. » Waarom niet ? « Schouderophalend bleef ik naast haar lopen, terwijl ik haar nog telkens wat stil aankeek.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Pernilla Tyra Kjellberg || Professor Muggle Studies
Ik had een peuk opgestoken en rook deze rustig op terwijl ik me bedenk wat voor dingen ik de jongens ga laten doen de komende weken... Misschien dit keer iets anders als opstellen schrijven of schoonmaken. Ik weet het nog niet.
Dan ineens word de deur open gezwiept en komt er een jonge dame binnen gestormd "Ooit gehoord van kloppen juffrouw Millefois?" vraag ik de leerlinge met een opgetrokken wenkbrauw. Ze antwoord niet en begint meteen een preek, de jongens zijn niet begonnen maar zij. Het was allemaal haar schuld en de jongens hadden er niks mee te maken.
"Oh, maar als je het zo zegt, jongedame. Dan zal het allemaal wel kloppen" begin ik, haar moed in de schoenen te stoppen dat ik naar haar zal luisteren. Dom wicht, ze mocht eens willen. Maar ondanks dat blijft mijn gezichtsuitdrukking aardig;
"Als de twee niks met hún gevecht te maken hebben zal ze je vast betoverd moeten hebben waardoor ze elkaar in elkaar sloegen, maar aangezien dat soort spreuken verboden zijn neem ik aan dat je dat niet hebt gedaan, wel?" ik kijk haar vragend aan terwijl ik een nieuwe hijs van mijn peuk neem.
"Dit verhaal is gewoon één grote grap, ik neem je aanbod op het verdubbelen van hun straf niet aan. Maar je mag hun de komende twee weken tijdens nablijven gezelschap komen houden. Maandag tot en met vrijdag na het 6e uur in mijn lokaal aanwezig zijn. En nu wegwezen! Ik wil die leugens niet meer horen" vervolg ik sneerend. Met een simpele spreuk schuift ze achteruit het kantoor uit en zwiept de deur weer achter haar dicht.

[Wrong Move Aiden, Pernilla is niet zo vredelievend. Als ze eenmaal een straf heeft gegeven behoudt ze zich daar aan en als iemand anders schuld bekend.. nouja je weet nu wat er dan gebeurt.
Pernilla is a bitch like Umbridge :'D]

---

Little do you know

Engla Nyström

Ik glimlach naar Phoebe en kijk de anderen na, waarna ik weer om me heen kijk. Ik heb ook Robin begroet en vraag me dan af waar de rest is. Als ik om me heen kijk om hen te proberen te spotten, valt mijn oog op hém, en ik wend mijn blik af. Ik kan nog steeds niet geloven dat hij hem is. Ik schud mijn hoofd en merk dat ik bloos, dus probeer ik niet langer naar hem te kijken en ik richt me weer op Phoebe en Robin. 'Hoe gaat het nu met jullie?' vraag ik, terwijl ik een aardbei pak en die in mijn mond stop.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lewis Mercendes

"Je houdt van haar" Komt er uit Lily's mond. Voor mij is het zo lastig om dat te horen uit iemands anders mond, omdat iedereen altijd denk dat ik haar haat of zo. De waarheid is alles behalve dat. Ik ben zo blij dat iemand dat in kan zien. "Dat doet familie, die houden van elkaar" Was het maar zo makkelijk. Lily komt vast uit een super gezin met leuke ouders en leuke familieleden. Voor mij ligt dat dus niet zo makkelijk. Soms bedenk ik me dat het misschien wel makkelijker zou zijn als ik June echt zou haten, maar dat lukt me gewoon niet, dat kan gewoon niet. "Het komt wel goed. Ooit" Zegt ze als laatste terwijl ze wegloopt.
"Ik hoop het." Fluister ik zo zacht dat ik denk dat ze me niet meer hoort. Ik kijk haar na terwijl ze wegloopt en ik denk aan haar zoen, aan onze zoen. Waarom deed ze dat. Heeft June gevraagd me te bespioneren? Zou June dat doen? Zou Lily me daarvoer kussen? Ze zou vast wel gaan lachen met haar vriendinnen over hoe stom ik wel niet deed of zo.

June Mercendes

Ik voel hoe Tommy's armen zich om me heen sluiten en heel even denk ik nergens aan. Heel even maakt dat stomme gevecht me niets uit en boeit het me ook helemaal niet dat er mensen staan toe te kijken, ook al zijn er sommigen al weggelopen. Ik vraag me af of ze denken dat we wel even alleen kunnen zijn. Heel even voel ik me gewoon veilig. En veilig zijn voelt zo goed dat ik dat gevoel nooit meer kwijt wil. Ik wil gewoon even alleen zijn met hem. Ik frons een beetje bij het idee dat hij misschien wel zou moeten nablijven. Hoelang zou dat zijn? Wat moet ik dan doen in de middag. Misschien moet ik echt wat meer aandacht aan hun besteden, de laatste tijd voel ik me daar zo schuldig om. Zelfs vandaag, Selina wilde iets vertellen en een vriendinnenmomentje houden en dan kom ik er weer tussen met Tommy en Lewis. Zo gaat het dan ook altijd. Het verbaast me dat ze me niet allang haten. Misschien doen ze dat wel, weet ik veel.
"June," Zegt hij dan opeens. Ik kijk in zijn ogen en merk dat hij me een beetje los laat. "Is dit een slecht moment om te zeggen dat ik van je houd?" Ik blijf hem aankijken. Mijn vriendinnen vergeet ik, alweer.
"Ik denk van niet." Zeg ik zacht. "Ik denk dat het juist het perfecte moment is." Ik lach een klein beetje. Even vergeet ik echt alles om me heen.

[ bericht aangepast op 17 nov 2014 - 22:06 ]

---

She was always looking for more..

Robin McAdair
Ik voel hoe iemand naar me kijkt terwijl ik in de deuropening sta. Een korte blik in die richting vertelt me dat het dat meisje met het paarse haar is die weer naar me keek. Tja, ook ik ben een opvallende verschijning. Waarschijnlijk is ze nu al aan het bedenken wat ze de anderen kan vertellen. Ik hoop maar dat het iets over mijn imago is en niet over mijn shirt.
Ik besluit om richting Phoebe te lopen en dan zie ik daar wel of ze reageert of dat ik gewoon door zal lopen naar mijn vaste hoekje. Zo hoef ik zelf die keuze niet te maken en doe ik toch wat ik zei. Niet dat ik me daar druk om maak ofzo. Als ze me niet mogen, maakt dat me echt niet uit.
Precies op het moment dat ik dit bedacht heb, schiet Buzz uit mijn tas, in de richting van het meisje met het paarse haar. "Buzz, vervloekt beest" mompel ik terwijl ik achter hem aan ga.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

"Ik denk van niet. Ik denk dat het juist het perfecte moment is." Ik glimlach even en kijk naar haar, nog steeds niet wetend waar ik dit geluk vandaan kan halen.
Mijn handen leg ik op haar wangen en ik kus haar voorzichtig. Zelden heb ik het gevoel gehad dat ze zo delicaat is, juist omdat dit net is gebeurd.
Ik verbreek de kus en kijk naar haar, wetend dat ik een verschrikkelijke romanticus ben. Wetend dat ik me laat meeslepen, maar wat is er verkeerd in hierin meegesleept worden? Bij iemand waarvan je weet wel, maar niet bij June. Niet bij degene die staat voor alles wat ik als goed beschouw.
"Dan bij dezen: ik hou van je."

---

#dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

June Mercendes

Zijn aanraking op mijn gezicht laat mijn huid tintelen. Het is een fijn gevoel, te fijn voor woorden. Langzaam merk ik dat zijn gezicht dichterbij komt en ik voel hoe me kust. Het is zacht, teder en lief. Ik leg mijn handen op zijn schouders en ik voel me zo gelukkig. Zo zweverig en helemaal niet op de wereld. Alsof ik even in een ander universum ben, enkel met hem. Een lichte teleurstelling gaat door me heen als hij de kus afbreekt en ik kijk diep in zijn ogen zoals ik dat altijd graag doe. Ik kan mijn glimlach niet onderdrukken, echt niet.
"Dan bij dezen: ik hou van je." Die woorden betekenen zoveel voor mij. Ik heb het idee dat ik alle emoties door elkaar heen voel, maar dat maakt me helemaal niets uit. Ik buig mezelf een beetje naar hem toe. Onze lippen raken elkaar net niet.
"En ik van jouw." Een fluistering, maar hij moet het hebben gehoord gezien dat we dicht bij elkaar staan. Dit keer ben ik degene die hem kust en al veel te snel breek ik die ook weer af.

---

She was always looking for more..